1
00:00:00,000 --> 00:00:03,000
Είναι 1995,

2
00:00:03,000 --> 00:00:05,000
είμαι στο πανεπιστήμιο,

3
00:00:05,000 --> 00:00:08,000
και μαζί με μία φίλη μου πηγαίνουμε ένα ταξίδι

4
00:00:08,000 --> 00:00:10,000
από το Providence του Rhode Island

5
00:00:10,000 --> 00:00:12,000
στο Portland, Oregon

6
00:00:12,000 --> 00:00:15,000
Και καταλαβαίνετε, είμαστε νέοι και άνεργοι,

7
00:00:15,000 --> 00:00:17,000
οπότε κάναμε όλο το ταξίδι απο παράδρομους

8
00:00:17,000 --> 00:00:19,000
μέσα από εθνικά πάρκα

9
00:00:19,000 --> 00:00:22,000
και δάση ---

10
00:00:22,000 --> 00:00:25,000
βασικά τη μακρύτερη διαδρομή που θα μπορουσαμε να πάρουμε.

11
00:00:26,000 --> 00:00:29,000
Και κάπου στη μέση της Νότιας Dakota,

12
00:00:29,000 --> 00:00:32,000
Γυρίζω στη φίλη μου,

13
00:00:32,000 --> 00:00:34,000
και την ρωτάω την εξής ερώτηση

14
00:00:34,000 --> 00:00:36,000
που με απασχολούσε

15
00:00:36,000 --> 00:00:39,000
για 2.000 μίλια.

16
00:00:40,000 --> 00:00:44,000
" Μα τι είναι αυτός ο κινέζικος χαρακτήρας που βλέπουμε τόση ώρα στο πλάι του δρόμου;"

17
00:00:47,000 --> 00:00:51,000
Η φίλη μου γυρίζει και με κοιτάει με ένα κενό βλέμμα.

18
00:00:51,000 --> 00:00:53,000
Βασικά, ο κύριος εδώ μπροστά

19
00:00:53,000 --> 00:00:56,000
με κοιτάει τώρα με ακριβώς τον ίδιο τρόπο όπως τότε η φίλη μου.

20
00:00:56,000 --> 00:00:59,000
(Γέλια)

21
00:00:59,000 --> 00:01:01,000
Και συνεχίζω: "Ξέρεις,

22
00:01:01,000 --> 00:01:03,000
αυτά τα σήματα που βλέπουμε όλη την ώρα

23
00:01:03,000 --> 00:01:06,000
με τον Κινέζικο χαρακτήρα"

24
00:01:07,000 --> 00:01:10,000
Με κοιτάζει για μερικές στιγμές,

25
00:01:10,000 --> 00:01:13,000
και μετά σκάει στα γέλια

26
00:01:13,000 --> 00:01:15,000
γιατί καταλαβαίνει για τι πράγμα μιλάω.

27
00:01:15,000 --> 00:01:18,000
Και αυτό για το οποίο μιλάω είναι αυτό:

28
00:01:18,000 --> 00:01:24,000
(Γέλια)

29
00:01:24,000 --> 00:01:28,000
Ακριβώς, ο ξακουστός κινέζικος χαρακτήρας για την περιοχή πικνικ

30
00:01:28,000 --> 00:01:30,000
(Γέλια)

31
00:01:30,000 --> 00:01:34,000
Έχω ξοδέψει τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής μου

32
00:01:34,000 --> 00:01:36,000
σκεπτόμενη καταστάσεις

33
00:01:36,000 --> 00:01:39,000
ακριβώς σαν και αυτή --

34
00:01:39,000 --> 00:01:41,000
γιατί κάποιες φορές δεν καταλαβαίνουμε σωστά

35
00:01:41,000 --> 00:01:43,000
τα σήματα γύρω μας

36
00:01:43,000 --> 00:01:46,000
και πώς συμπεριφερόμαστε όταν αυτό συμβαίνει,

37
00:01:46,000 --> 00:01:50,000
και τι μπορούμε να διδαχθούμε από αυτό για την ανθρώπινη φύση.

38
00:01:50,000 --> 00:01:52,000
Με άλλα λόγια, όπως ακούσατε και τον Chris να λέει,

39
00:01:52,000 --> 00:01:54,000
έχω ξοδέψει τα τελευταία πέντε χρόνια

40
00:01:54,000 --> 00:01:57,000
να σκέφτομαι την κατάσταση του να κάνει κάποιος λάθη

41
00:01:57,000 --> 00:02:00,000
Αυτό μπορεί να σας φαίνεται σαν περίεργη κίνηση για την καριέρα μου

42
00:02:00,000 --> 00:02:03,000
άλλα έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα:

43
00:02:03,000 --> 00:02:05,000
δεν υπάρχει ανταγωνισμός για το επάγγελμα αυτό.

44
00:02:05,000 --> 00:02:07,000
(γέλια)

45
00:02:07,000 --> 00:02:10,000
Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από εμάς, κάνουμε ότι μπορούμε

46
00:02:10,000 --> 00:02:13,000
για να αποφεύγουμε τη σκέψη ότι κάποιος κάνει λάθος

47
00:02:13,000 --> 00:02:15,000
ή τουλάχιστον να αποφεύγουμε να σκεφτόμαστε την πιθανότητα

48
00:02:15,000 --> 00:02:17,000
οτι εμείς οι ίδιοι κάνουμε λάθος.

49
00:02:17,000 --> 00:02:19,000
Το καταλαβαίνουμε σε θεωρητική βάση.

50
00:02:19,000 --> 00:02:21,000
Όλοι ξέρουμε ότι όλοι σε αυτό το δωμάτιο κάνουν λάθη.

51
00:02:22,000 --> 00:02:25,000
Οι άνθρωποι, γενικά, είναι επιρρεπείς σε λάθη - εντάξει ωραία το καταλαβαίνουμε

52
00:02:26,000 --> 00:02:29,000
Αλλά όταν πρόκειται για εμάς τους ίδιους αυτή τη στιγμή,

53
00:02:29,000 --> 00:02:31,000
και όλα μας τα πιστεύω,

54
00:02:31,000 --> 00:02:34,000
εδώ και τώρα, στον παρόντα χρόνο,

55
00:02:34,000 --> 00:02:38,000
ξαφνικά, όλη αυτή η θεωρητική κατανόηση της τάσης μας να κάνουμε λάθη

56
00:02:38,000 --> 00:02:41,000
εξαφανίζεται --

57
00:02:41,000 --> 00:02:44,000
και τελικά δεν μπορούμε να σκεφτούμε τίποτα στο οποίο να είμαστε λάθος.

58
00:02:45,000 --> 00:02:48,000
Και το θέμα είναι, ότι ζούμε στον παρόντα χρόνο

59
00:02:48,000 --> 00:02:51,000
Πηγαίνουμε σε συναντήσεις σε παρόντα χρόνο

60
00:02:51,000 --> 00:02:53,000
πηγαίνουμε σε οικογενειακές διακοπές σε παρόντα χρόνο

61
00:02:53,000 --> 00:02:57,000
ψηφίζουμε σε παρόντα χρόνο.

62
00:02:57,000 --> 00:03:00,000
Οπότε πρακτικά, όλοι μας εν τέλει περνάμε τη ζωή μας,

63
00:03:00,000 --> 00:03:02,000
παγιδευμένοι μέσα σε αυτή τη μικρή φούσκα,

64
00:03:02,000 --> 00:03:05,000
όπου νιώθουμε πολύ σωστοί για τα πάντα.

65
00:03:06,000 --> 00:03:08,000
Νομίζω ότι αυτό είναι πρόβλημα.

66
00:03:08,000 --> 00:03:11,000
Νομίζω ότι είναι ένα πρόβλημα για τον κάθε ένα μας,

67
00:03:11,000 --> 00:03:14,000
στις προσωπικές και επαγγελματικές μας ζωές

68
00:03:14,000 --> 00:03:17,000
και νομίζω ότι είναι ένα πρόβλημα για όλους μας συνολικά σαν κοινωνία.

69
00:03:17,000 --> 00:03:19,000
Οπότε αυτό που θέλω να κάνω σήμερα,

70
00:03:19,000 --> 00:03:22,000
είναι, πρώτα απ' όλα, να μιλήσω για το γιατί κολλάμε

71
00:03:22,000 --> 00:03:24,000
μέσα σε αυτό το συναίσθημα της ορθότητας.

72
00:03:24,000 --> 00:03:27,000
Και δεύτερον, γιατί αυτό είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα.

73
00:03:27,000 --> 00:03:29,000
Και τελικά, θέλω να σας πείσω

74
00:03:29,000 --> 00:03:31,000
ότι είναι δυνατόν,

75
00:03:31,000 --> 00:03:33,000
να ξεφύγουμε από αυτό το συναίσθημα

76
00:03:33,000 --> 00:03:35,000
και ότι, αν μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό,

77
00:03:35,000 --> 00:03:37,000
είναι το σημαντικότερο

78
00:03:37,000 --> 00:03:40,000
ηθικό, πνευματικό και δημιουργικό βήμα που μπορούμε να κάνουμε.

79
00:03:42,000 --> 00:03:44,000
Λοιπόν, γιατί κολλάμε

80
00:03:44,000 --> 00:03:46,000
σε αυτό το συναίσθημα της ορθότητας;

81
00:03:46,000 --> 00:03:49,000
Ένας λόγος βασικά έχει να κάνει με το συναίσθημα του να είμαστε λάθος.

82
00:03:49,000 --> 00:03:51,000
Επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω κάτι --

83
00:03:51,000 --> 00:03:55,000
ή μάλλον, επιτρέψτε μου να ρωτήσω εσάς κάτι, μιας και είστε εδώ μπροστά:

84
00:03:55,000 --> 00:03:58,000
Πώς νιώθετε - συναισθηματικά -

85
00:03:58,000 --> 00:04:01,000
πώς νιώθετε όταν κάνετε λάθος;

86
00:04:01,000 --> 00:04:04,000
Άσχημα.

87
00:04:04,000 --> 00:04:06,000
Ντροπιαστικά. Ναι, ωραία, τέλεια.

88
00:04:06,000 --> 00:04:08,000
Άσχημα, ντροπιασμένοι.

89
00:04:08,000 --> 00:04:11,000
ευχαριστώ, πολύ καλές απαντήσεις,

90
00:04:11,000 --> 00:04:14,000
αλλά είναι απαντήσεις σε μια διαφορετική ερώτηση.

91
00:04:14,000 --> 00:04:16,000
Μόλις απαντήσατε την εξής ερώτηση:

92
00:04:16,000 --> 00:04:19,000
Πως νιώθετε όταν συνειδητοποιείτε ότι κάνετε λάθος;

93
00:04:19,000 --> 00:04:23,000
(Γέλια)

94
00:04:23,000 --> 00:04:26,000
Η διαπίστωση ότι είστε λάθος σας κάνει να νιώθετε όλα αυτά τα πράγματα και πολλά άλλα, σωστά;

95
00:04:26,000 --> 00:04:29,000
Θέλω να πω, μπορεί να είναι ισοπεδωτικό, αποκαλυπτικό,

96
00:04:29,000 --> 00:04:31,000
μπορεί βασικά να είναι και αρκετά αστείο,

97
00:04:31,000 --> 00:04:34,000
όπως το χαζό μου λάθος με τον κινέζικο χαρακτήρα.

98
00:04:34,000 --> 00:04:37,000
Αλλά απλά το να είναι κανείς λάθος

99
00:04:37,000 --> 00:04:39,000
δεν δημιουργεί κανένα συναίσθημα.

100
00:04:39,000 --> 00:04:42,000
Θα σας δώσω μία αναλογία.

101
00:04:42,000 --> 00:04:44,000
Θυμάστε αυτό το καρτούν απο τα Loony Tunes

102
00:04:44,000 --> 00:04:46,000
όπου είναι ένα αξιολύπητο κογιοτ

103
00:04:46,000 --> 00:04:48,000
που πάντα κυνηγάει και ποτέ δεν πιάνει ένα πουλί-δρομέα;

104
00:04:48,000 --> 00:04:51,000
Σχεδόν σε κάθε επεισόδιο αυτού του καρτούν,

105
00:04:51,000 --> 00:04:53,000
υπάρχει μία στιγμή όπου το κογιοτ κυνηγάει το πουλί

106
00:04:53,000 --> 00:04:55,000
και το πουλί τρέχει και πηδάει από ένα βράχο

107
00:04:55,000 --> 00:04:58,000
το οποίο δεν είναι και τίποτα σημαντικό γιατί μπορεί να πετάξει.

108
00:04:58,000 --> 00:05:02,000
Το θέμα είναι ότι το κογιοτ πηδάει και αυτό από τον βράχο.

109
00:05:02,000 --> 00:05:04,000
Και αυτό που είναι αστείο ---

110
00:05:04,000 --> 00:05:06,000
τουλάχιστον αν είσαι έξι χρονών --

111
00:05:06,000 --> 00:05:08,000
είναι ότι το κογιοτ δεν έχει κανένα πρόβλημα.

112
00:05:08,000 --> 00:05:10,000
Απλά συνεχίζει να τρέχει --

113
00:05:10,000 --> 00:05:12,000
ακριβώς μέχρι τη στιγμή που κοιτάει κάτω

114
00:05:12,000 --> 00:05:15,000
και συνειδητοποιεί ότι είναι στο κενό.

115
00:05:15,000 --> 00:05:18,000
Και τότε είναι που πέφτει.

116
00:05:19,000 --> 00:05:21,000
Όταν κάνουμε λάθος για κάτι ---

117
00:05:21,000 --> 00:05:24,000
όχι όταν το συνειδητοποιούμε, αλλά πριν από αυτό --

118
00:05:24,000 --> 00:05:27,000
είμαστε σαν το κογιοτ

119
00:05:27,000 --> 00:05:30,000
αμέσως μετά που έχει πηδήξει από τον βράχο και πριν κοιτάξει κάτω.

120
00:05:31,000 --> 00:05:34,000
Ξέρετε, είμαστε ήδη λάθος,

121
00:05:34,000 --> 00:05:36,000
ήδη έχουμε μπλέξει,

122
00:05:36,000 --> 00:05:39,000
αλλά νιώθουμε ότι είμαστε σε στέρεο έδαφος.

123
00:05:40,000 --> 00:05:43,000
Θα πρέπει βασικά να διορθώσω κάτι που είπα μόλις πριν λίγο.

124
00:05:43,000 --> 00:05:46,000
Νιώθουμε κάτι όταν είμαστε λάθος:

125
00:05:46,000 --> 00:05:49,000
νιώθουμε ότι είμαστε σωστοί!

126
00:05:49,000 --> 00:05:52,000
(γέλια)

127
00:05:52,000 --> 00:05:55,000
Οπότε αυτός είναι ένας λόγος, ένας δομικός λόγος,

128
00:05:55,000 --> 00:05:57,000
γιατί κολλάμε μέσα σε αυτό το συναίσθημα της ορθότητας.

129
00:05:57,000 --> 00:05:59,000
Αυτό το ονομάζω "ασφαλματοψία".

130
00:05:59,000 --> 00:06:01,000
Τις περισσότερες φορές,

131
00:06:01,000 --> 00:06:04,000
δεν έχουμε κανένα εσωτερικό στοιχείο

132
00:06:04,000 --> 00:06:06,000
το οποίο να μας δείξει ότι είμαστε λάθος για κάτι

133
00:06:06,000 --> 00:06:09,000
μέχρι να είναι πολύ αργά.

134
00:06:09,000 --> 00:06:12,000
Αλλά υπάρχει ένας δεύτερος λόγος γιατί κολλάμε μέσα σε αυτό το συναίσθημα --

135
00:06:12,000 --> 00:06:14,000
και αυτός έχει να κάνει με την εκπαίδευσή μας.

136
00:06:15,000 --> 00:06:18,000
Πηγαίνετε πίσω για μία στιγμή στο δημοτικό.

137
00:06:18,000 --> 00:06:20,000
Βρίσκεστε εκεί μέσα στην τάξη

138
00:06:20,000 --> 00:06:23,000
και η δασκάλα σας δίνει πίσω τα τεστ,

139
00:06:23,000 --> 00:06:25,000
και ένα από αυτά είναι σαν αυτό:

140
00:06:25,000 --> 00:06:27,000
Αυτό δεν είναι δικό μου, παρεμπιπτόντως.

141
00:06:27,000 --> 00:06:29,000
(Γέλια)

142
00:06:29,000 --> 00:06:32,000
Είστε λοιπόν εκεί στο σχολείο,

143
00:06:32,000 --> 00:06:34,000
και ξέρετε ακριβώς τι να σκεφτείτε

144
00:06:34,000 --> 00:06:37,000
για το παιδί που έγραψε αυτό το διαγώνισμα.

145
00:06:37,000 --> 00:06:40,000
Είναι ο βλάκας, το πειραχτήρι,

146
00:06:40,000 --> 00:06:43,000
αυτός που δεν κάνει ποτέ τις ασκήσεις του.

147
00:06:43,000 --> 00:06:46,000
Οπότε μέχρι να γίνεις εννιά χρονών,

148
00:06:46,000 --> 00:06:48,000
έχεις ήδη μάθει, αρχικά

149
00:06:48,000 --> 00:06:50,000
ότι οι άνθρωποι που κάνουν τα πράγματα λάθος

150
00:06:50,000 --> 00:06:53,000
είναι τεμπέληδες, ανεύθυνοι βλάκες

151
00:06:53,000 --> 00:06:55,000
και δεύτερον

152
00:06:55,000 --> 00:06:57,000
ότι ο τρόπος για να πετύχεις στη ζωή

153
00:06:57,000 --> 00:07:00,000
είναι να μην κάνεις ποτέ λάθη.

154
00:07:01,000 --> 00:07:05,000
Μαθαίνουμε πολύ καλά αυτά τα πολύ κακά μαθήματα.

155
00:07:06,000 --> 00:07:08,000
Και πολλοί από εμάς --

156
00:07:08,000 --> 00:07:12,000
και υποθέτω, ειδικά πολλοί από εμάς σε αυτό το δωμάτιο --

157
00:07:12,000 --> 00:07:14,000
τα αντιμετωπίζουμε απλά με το να γινόμαστε

158
00:07:14,000 --> 00:07:16,000
τέλειοι μαθητές του άριστα,

159
00:07:16,000 --> 00:07:19,000
τελειομανείς, υπερεπιτυχημένοι.

160
00:07:19,000 --> 00:07:21,000
Σωστά;

161
00:07:21,000 --> 00:07:25,000
Κύριε οικονομικέ διευθυντή, αστροφυσικέ, μαραθωνοδρόμε;

162
00:07:25,000 --> 00:07:32,000
(Γέλια)

163
00:07:32,000 --> 00:07:36,000
Είστε όλοι οικονομικοί διευθυντές, αστροφυσικοί, ή μαραθωνοδρόμοι απ' ότι φαίνεται.

164
00:07:36,000 --> 00:07:38,000
Εντάξει, λοιπόν ωραία.

165
00:07:38,000 --> 00:07:41,000
Εκτός, από όταν πανικοβαλλόμαστε

166
00:07:41,000 --> 00:07:43,000
στην πιθανότητα ότι έχουμε κάνει κάτι λάθος.

167
00:07:43,000 --> 00:07:46,000
Γιατί, σύμφωνα με αυτά που μόλις είπαμε,

168
00:07:46,000 --> 00:07:48,000
το να καταλάβουμε κάτι λάθος,

169
00:07:48,000 --> 00:07:51,000
σημαίνει ότι κάτι πάει στραβά με μάς.

170
00:07:51,000 --> 00:07:53,000
Οπότε απλά επιμένουμε ότι είμαστε σωστοί

171
00:07:53,000 --> 00:07:55,000
γιατί μας κάνει να νιώθουμε έξυπνους και υπεύθυνους.

172
00:07:55,000 --> 00:07:58,000
και ηθικούς και ασφαλείς.

173
00:07:59,000 --> 00:08:01,000
Επιστρέψτε μου να σας πω μια ιστορία.

174
00:08:01,000 --> 00:08:03,000
Μερικά χρόνια πριν,

175
00:08:03,000 --> 00:08:06,000
μία γυναίκα ήρθε στο ιατρικό κέντρο Beth Israel Deaconess για μία εγχείρηση.

176
00:08:06,000 --> 00:08:08,000
Το Beth Israel είναι στη Βοστώνη.

177
00:08:08,000 --> 00:08:10,000
Είναι το πανεπιστημιακό νοσοκομείο για το Harvard --

178
00:08:10,000 --> 00:08:12,000
ένα από τα καλύτερα νοσοκομεία στη χώρα.

179
00:08:12,000 --> 00:08:15,000
Λοιπόν αυτή η γυναίκα έρχεται και τη βάζουν στο δωμάτιο για την εγχείρηση

180
00:08:15,000 --> 00:08:17,000
Της κάνουν ολική αναισθησία, ο χειρούργος κάνει τη δουλειά του --

181
00:08:17,000 --> 00:08:20,000
την ράβει, και την στέλνει στο αναρρωτήριο.

182
00:08:20,000 --> 00:08:23,000
¨Όλα φαίνονται να έχουν πάει καλά.

183
00:08:23,000 --> 00:08:26,000
Όταν ξυπνάει, κοιτάει κάτω το σώμα της,

184
00:08:26,000 --> 00:08:30,000
και λέει, "Γιατί είναι η λάθος πλευρά του σώματος μου με επιδέσμους;"

185
00:08:30,000 --> 00:08:33,000
Ήταν η λάθος πλευρά του σώματος της με επιδέσμους,

186
00:08:33,000 --> 00:08:35,000
γιατί ο χειρούργος έκανε μία σημαντική εγχείρηση

187
00:08:35,000 --> 00:08:38,000
στο αριστερό της πόδι αντί για το δεξί.

188
00:08:39,000 --> 00:08:42,000
Όταν ο αντιπρόεδρος του νοσοκομείου, υπεύθυνος ποιότητας υπηρεσιών υγείας του Beth Israel,

189
00:08:42,000 --> 00:08:45,000
μίλησε για αυτό το περιστατικό,

190
00:08:45,000 --> 00:08:48,000
είπε κάτι πολύ ενδιαφέρον.

191
00:08:48,000 --> 00:08:51,000
Είπε, "Για κάποιο λόγο,

192
00:08:51,000 --> 00:08:53,000
ο χειρούργος απλά ένιωσε

193
00:08:53,000 --> 00:08:55,000
ότι ήταν στην σωστή πλευρά της ασθενούς".

194
00:08:55,000 --> 00:08:58,000
(Γέλια)

195
00:09:00,000 --> 00:09:02,000
Το νόημα της ιστορίας αυτής

196
00:09:02,000 --> 00:09:05,000
είναι ότι το να βασιζόμαστε παραπάνω από ότι πρέπει στη διαίσθηση

197
00:09:05,000 --> 00:09:08,000
ότι είμαστε σωστοί για τα πάντα

198
00:09:08,000 --> 00:09:11,000
μπορεί να είναι επικίνδυνο.

199
00:09:11,000 --> 00:09:14,000
Αυτό το εσωτερικό συναίσθημα του ότι έχουμε δίκιο

200
00:09:14,000 --> 00:09:16,000
που όλοι μας βιώνουμε τόσο συχνά

201
00:09:16,000 --> 00:09:18,000
δεν ανταποκρίνεται και πολύ

202
00:09:18,000 --> 00:09:21,000
με το τι πραγματικά συμβαίνει στον αληθινό κόσμο.

203
00:09:21,000 --> 00:09:23,000
Και όταν δρούμε σαν να είναι,

204
00:09:23,000 --> 00:09:27,000
και σταματάμε να σκεφτόμαστε καν την πιθανότητα ότι μπορεί και να κάνουμε λάθος

205
00:09:27,000 --> 00:09:29,000
τότε είναι που καταλήγουμε να κάνουμε πράγματα

206
00:09:29,000 --> 00:09:33,000
όπως το να ρίχνουμε 200 εκατομμύρια γαλόνια πετρέλαιο στον κόλπο του Μεξικού

207
00:09:33,000 --> 00:09:36,000
ή να σαμποτάρουμε την παγκόσμια οικονομία.

208
00:09:37,000 --> 00:09:40,000
Αυτό λοιπόν είναι ένα τεράστιο πρακτικό πρόβλημα.

209
00:09:40,000 --> 00:09:43,000
Αλλά είναι επίσης και ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα

210
00:09:43,000 --> 00:09:47,000
Σκεφτείτε για ένα λεπτό τι σημαίνει το να νιώθεις ότι έχεις δίκιο.

211
00:09:47,000 --> 00:09:49,000
Σημαίνει ότι πιστεύεις ότι οι απόψεις σου

212
00:09:49,000 --> 00:09:52,000
αντικατοπτρίζουν απόλυτα την πραγματικότητα

213
00:09:52,000 --> 00:09:54,000
Και όταν το πιστεύεις αυτό

214
00:09:54,000 --> 00:09:56,000
έχεις ένα πρόβλημα να αντιμετωπίσεις,

215
00:09:56,000 --> 00:09:58,000
το οποίο είναι, πώς ακριβώς θα εξηγήσεις

216
00:09:58,000 --> 00:10:01,000
το γεγονός ότι όλοι οι άλλοι άνθρωποι διαφωνούν μαζί σου;

217
00:10:01,000 --> 00:10:04,000
Προκύπτει λοιπόν, ότι οι περισσότεροι εξηγούμε την διαφορετική άποψη των άλλων ανθρώπων με τον ίδιο τρόπο:

218
00:10:04,000 --> 00:10:07,000
και συγκεκριμένα με μία σειρά από ατυχείς υποθέσεις.

219
00:10:08,000 --> 00:10:11,000
Το πρώτο πράγμα που συνήθως κάνουμε όταν κάποιος διαφωνεί μαζί μας

220
00:10:11,000 --> 00:10:14,000
είναι απλά να υποθέσουμε ότι είναι αδαής.

221
00:10:14,000 --> 00:10:16,000
Πιστεύουμε ότι δεν έχουν πρόσβαση στις ίδιες πληροφορίες που έχουμε εμείς,

222
00:10:16,000 --> 00:10:19,000
και ότι όταν εμείς μοιραστούμε τις πληροφορίες αυτές μαζί τους,

223
00:10:19,000 --> 00:10:22,000
θα δουν το φως και θα συμφωνήσουν μαζί μας.

224
00:10:22,000 --> 00:10:25,000
Όταν αυτή η υπόθεση δεν δουλέψει,

225
00:10:25,000 --> 00:10:27,000
όταν δηλαδή προκύψει ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν όλα τα στοιχεία που έχουμε και εμείς

226
00:10:27,000 --> 00:10:29,000
και επιμένουν να διαφωνούν μαζί μας,

227
00:10:29,000 --> 00:10:31,000
τότε πάμε σε μία δεύτερη υπόθεση,

228
00:10:31,000 --> 00:10:33,000
η οποία είναι ότι είναι ηλίθιοι.

229
00:10:33,000 --> 00:10:35,000
(Γέλια)

230
00:10:35,000 --> 00:10:37,000
Έχουν όλα τα σωστά κομμάτια του παζλ

231
00:10:37,000 --> 00:10:40,000
και είναι πολύ βλάκες για να τα ενώσουν σωστά.

232
00:10:40,000 --> 00:10:42,000
Και όταν ούτε αυτό δουλέψει,

233
00:10:42,000 --> 00:10:45,000
όταν προκύπτει ότι οι άνθρωποι που διαφωνούν μαζί μας

234
00:10:45,000 --> 00:10:47,000
έχουν όλα τα στοιχεία που έχουμε και εμείς

235
00:10:47,000 --> 00:10:50,000
και είναι βασικά και έξυπνοι,

236
00:10:50,000 --> 00:10:53,000
τότε πάμε σε μία τρίτη υπόθεση:

237
00:10:53,000 --> 00:10:56,000
ότι ξέρουν την αλήθεια,

238
00:10:56,000 --> 00:10:58,000
και την διαστρεβλώνουν επίτηδες

239
00:10:58,000 --> 00:11:01,000
για τους δικούς τους μοχθηρούς σκοπούς.

240
00:11:02,000 --> 00:11:04,000
Αυτό το πράγμα είναι καταστροφικό.

241
00:11:04,000 --> 00:11:07,000
Αυτή η προσήλωση στην δική μας ορθότητα

242
00:11:07,000 --> 00:11:09,000
δεν μας αφήνει να προλάβουμε λάθη

243
00:11:09,000 --> 00:11:11,000
όταν πραγματικά είναι απαραίτητο

244
00:11:11,000 --> 00:11:14,000
και έχει ως αποτέλεσμα να συμπεριφερόμαστε στους άλλους με τρομερά άσχημο τρόπο.

245
00:11:15,000 --> 00:11:17,000
Αυτό που με παραξενεύει ακόμα περισσότερο

246
00:11:17,000 --> 00:11:20,000
και το θεωρώ το πιο τραγικό

247
00:11:20,000 --> 00:11:24,000
είναι ότι η συμπεριφορά αυτή είναι ακριβώς αντίθετη με το να είσαι άνθρωπος

248
00:11:24,000 --> 00:11:26,000
Είναι σαν να προσπαθούμε να φανταστούμε

249
00:11:26,000 --> 00:11:29,000
ότι το μυαλό μας είναι σαν κάποια τελείως διαφανή παράθυρα

250
00:11:29,000 --> 00:11:31,000
και εμείς απλά κοιτάμε μέσα από αυτά τα παράθυρα

251
00:11:31,000 --> 00:11:34,000
και περιγράφουμε τον κόσμο όπως ξετυλίγεται γύρω μας.

252
00:11:34,000 --> 00:11:36,000
Και θέλουμε όλοι οι άλλοι να κοιτάξουν μέσα από το ίδιο παράθυρο

253
00:11:36,000 --> 00:11:38,000
και να δουν ακριβώς το ίδιο πράγμα.

254
00:11:38,000 --> 00:11:40,000
Αυτό δεν είναι αλήθεια

255
00:11:40,000 --> 00:11:43,000
και αν ήταν, η ζωή θα ήταν τρομερά βαρετή.

256
00:11:43,000 --> 00:11:46,000
Το θαύμα του μυαλού μας

257
00:11:46,000 --> 00:11:49,000
δεν είναι ότι μπορούμε να δούμε τον κόσμο όπως είναι.

258
00:11:50,000 --> 00:11:53,000
Είναι ότι μπορούμε να δούμε τον κόσμο όπως δεν είναι.

259
00:11:54,000 --> 00:11:56,000
Μπορούμε να θυμόμαστε το παρελθόν,

260
00:11:56,000 --> 00:11:59,000
και μπορούμε να σκεφτόμαστε το μέλλον,

261
00:11:59,000 --> 00:12:01,000
και να φανταζόμαστε πως είναι

262
00:12:01,000 --> 00:12:04,000
να είμαστε ένα άλλο άτομο σε ένα άλλο μέρος.

263
00:12:04,000 --> 00:12:06,000
Και ο κάθε ένας μας το κάνει αυτό λίγο διαφορετικά,

264
00:12:06,000 --> 00:12:08,000
και αυτός είναι ο λόγος που όταν βλέπουμε τον ίδιο νυχτερινό ουρανό

265
00:12:08,000 --> 00:12:10,000
βλέπουμε αυτό,

266
00:12:10,000 --> 00:12:12,000
αλλά και αυτό,

267
00:12:12,000 --> 00:12:15,000
αλλά και αυτό.

268
00:12:15,000 --> 00:12:18,000
Και ναι, είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο κάνουμε λάθη.

269
00:12:19,000 --> 00:12:21,000
1.200 χρόνια πριν ο Καρτέσιος είπε την φημισμένη του έκφραση

270
00:12:21,000 --> 00:12:23,000
"Σκέφτομαι, άρα υπάρχω"

271
00:12:23,000 --> 00:12:25,000
αυτός ο τύπος, ο Άγιος Αυγουστίνος, έκατσε και

272
00:12:25,000 --> 00:12:28,000
έγραψε το εξής: "Fallor ergo sum" --

273
00:12:28,000 --> 00:12:32,000
"Σφάλλω, άρα υπάρχω"

274
00:12:32,000 --> 00:12:34,000
Ο Αυγουστίνος κατάλαβε

275
00:12:34,000 --> 00:12:36,000
ότι η ικανότητά μας να τα κάνουμε μαντάρα

276
00:12:36,000 --> 00:12:38,000
δεν είναι κάποιο ντροπιαστικό ελάττωμα

277
00:12:38,000 --> 00:12:40,000
στο ανθρώπινο σύστημα,

278
00:12:40,000 --> 00:12:43,000
κάτι που μπορούμε να διορθώσουμε.

279
00:12:43,000 --> 00:12:46,000
Είναι κάτι τελείως θεμελιώδες για το ποιοι είμαστε.

280
00:12:46,000 --> 00:12:48,000
Γιατί, σε αντίθεση με τον Θεό,

281
00:12:48,000 --> 00:12:51,000
δεν ξέρουμε πραγματικά τι συμβαίνει εκεί έξω.

282
00:12:51,000 --> 00:12:54,000
Και σε αντίθεση με όλα τα άλλα ζώα,

283
00:12:54,000 --> 00:12:58,000
έχουμε μια εμμονή με το να προσπαθούμε να το ανακαλύψουμε.

284
00:12:58,000 --> 00:13:00,000
Για μένα, η εμμονή αυτή

285
00:13:00,000 --> 00:13:02,000
είναι η πηγή και η ρίζα

286
00:13:02,000 --> 00:13:05,000
όλης της παραγωγικότητας και της δημιουργικότητας μας.

287
00:13:05,000 --> 00:13:08,000
Πέρυσι, για διάφορους λόγους,

288
00:13:08,000 --> 00:13:10,000
κατέληξα να ακούω πολλά επεισόδια

289
00:13:10,000 --> 00:13:12,000
της εκπομπής "This American Life" στο Δημόσιο Ραδιόφωνο.

290
00:13:12,000 --> 00:13:15,000
Άκουγα και άκουγα λοιπόν,

291
00:13:15,000 --> 00:13:18,000
και κάποια στιγμή, άρχισα να νιώθω

292
00:13:18,000 --> 00:13:21,000
ότι όλες οι ιστορίες που έλεγαν ήταν για την τάση μας να κάνουμε λάθη.

293
00:13:22,000 --> 00:13:24,000
Και η πρώτη μου σκέψη ήταν,

294
00:13:24,000 --> 00:13:26,000
"Τρελάθηκα.

295
00:13:26,000 --> 00:13:28,000
Έχω γίνει η τρελή κυρία με τα λάθη

296
00:13:28,000 --> 00:13:30,000
και τα φαντάζομαι παντού"

297
00:13:30,000 --> 00:13:32,000
το οποίο και έχει συμβεί.

298
00:13:32,000 --> 00:13:34,000
Αλλά μερικούς μήνες μετά,

299
00:13:34,000 --> 00:13:36,000
είχα την ευκαιρία να πάρω συνέντευξη από τoν Ira Glass, τον παρουσιαστή της εκπομπής.

300
00:13:36,000 --> 00:13:38,000
Και του το ανέφερα,

301
00:13:38,000 --> 00:13:41,000
και μου απάντησε, "Βασικά, όχι, είναι αλήθεια."

302
00:13:41,000 --> 00:13:43,000
"Στην πραγματικότητα", μου είπε,

303
00:13:43,000 --> 00:13:45,000
"μεταξύ μας το προσωπικό, κάνουμε αστεία

304
00:13:45,000 --> 00:13:47,000
ότι κάθε επεισόδιο της εκπομπής

305
00:13:47,000 --> 00:13:50,000
έχει το ίδιο θέμα να υποβόσκει.

306
00:13:50,000 --> 00:13:52,000
Και το θέμα αυτό είναι:

307
00:13:52,000 --> 00:13:55,000
Νόμιζα ότι θα συνέβαινε κάτι

308
00:13:55,000 --> 00:13:58,000
και αντί γι' αυτό συνέβη κάτι άλλο"

309
00:13:58,000 --> 00:14:01,000
"Και το θέμα είναι" λέει ο Ira Glass, "ότι το χρειαζόμαστε αυτό".

310
00:14:01,000 --> 00:14:03,000
Χρειαζόμαστε αυτές τις στιγμές

311
00:14:03,000 --> 00:14:05,000
έκπληξης και αναστροφής και λάθους

312
00:14:05,000 --> 00:14:07,000
για να κάνουμε αυτές τις ιστορίες να δουλέψουν".

313
00:14:07,000 --> 00:14:09,000
Κι όσο για εμάς τους υπόλοιπους, τα μέλη του ακροατηρίου,

314
00:14:09,000 --> 00:14:12,000
σαν ακροατές, σαν αναγνώστες,

315
00:14:12,000 --> 00:14:14,000
τα χάφτουμε αυτά.

316
00:14:14,000 --> 00:14:17,000
Λατρεύουμε πράγματα όπως μια αλλαγή στο σενάριο,

317
00:14:17,000 --> 00:14:20,000
μια παραπλανητική υπόθεση ή ένα μη αναμενόμενο τέλος.

318
00:14:20,000 --> 00:14:23,000
Όταν πρόκειται για τις ιστορίες μας,

319
00:14:23,000 --> 00:14:26,000
λατρεύουμε να κάνουμε λάθος.

320
00:14:26,000 --> 00:14:28,000
Αλλά, ξέρετε, οι ιστορίες μας είναι έτσι

321
00:14:28,000 --> 00:14:31,000
γιατί οι ζωές μας είναι έτσι.

322
00:14:31,000 --> 00:14:34,000
Νομίζουμε ότι ένα πράγμα θα συμβεί

323
00:14:34,000 --> 00:14:37,000
και παρόλα αυτά κάτι άλλο συμβαίνει.

324
00:14:37,000 --> 00:14:39,000
Ο George Bush νόμιζε ότι πήγαινε να εισβάλει στο Ιράκ,

325
00:14:39,000 --> 00:14:41,000
να βρει κάμποσα όπλα μαζικής καταστροφής,

326
00:14:41,000 --> 00:14:44,000
να ελευθερώσει τους ανθρώπους και να φέρει την δημοκρατία στην Μέση Ανατολή.

327
00:14:45,000 --> 00:14:47,000
Και κάτι άλλο συνέβη.

328
00:14:48,000 --> 00:14:50,000
Και ο Hosni Mubarak

329
00:14:50,000 --> 00:14:52,000
νόμιζε ότι θα ήταν ο δικτάτορας της Αιγύπτου για το υπόλοιπο της ζωής του,

330
00:14:52,000 --> 00:14:54,000
μέχρι να γεράσει ή να αρρωστήσει,

331
00:14:54,000 --> 00:14:57,000
οπότε και θα περνούσε τα ηνία της εξουσίας στον γιό του.

332
00:14:57,000 --> 00:15:00,000
Και κάτι άλλο συνέβη.

333
00:15:01,000 --> 00:15:03,000
Και ίσως εσείς νομίζατε

334
00:15:03,000 --> 00:15:05,000
ότι θα μεγαλώσετε και θα παντρευτείτε με τον σχολικό σας έρωτα

335
00:15:05,000 --> 00:15:08,000
και θα γυρίζατε πίσω στην πόλη σας και θα μεγαλώνατε εκεί τα παιδιά σας μαζί.

336
00:15:09,000 --> 00:15:12,000
Και κάτι άλλο συνέβη.

337
00:15:12,000 --> 00:15:14,000
Και πρέπει να σας πω

338
00:15:14,000 --> 00:15:16,000
ότι εγώ νόμιζα ότι έγραφα ένα υπερβολικά βαρετό βιβλίο

339
00:15:16,000 --> 00:15:18,000
για ένα θέμα που όλοι μισούν

340
00:15:18,000 --> 00:15:21,000
για ένα κοινό που ποτέ δεν θα υπήρχε.

341
00:15:21,000 --> 00:15:23,000
Και κάτι άλλο συνέβη.

342
00:15:23,000 --> 00:15:25,000
(Γέλια)

343
00:15:25,000 --> 00:15:27,000
Έτσι είναι η ζωή.

344
00:15:27,000 --> 00:15:29,000
Καλώς ή κακώς,

345
00:15:29,000 --> 00:15:32,000
δημιουργούμε αυτές τις απίστευτες ιστορίες

346
00:15:32,000 --> 00:15:34,000
για τον κόσμο γύρω μας

347
00:15:34,000 --> 00:15:37,000
και μετά ο κόσμος αλλάζει και μας εκπλήσσει.

348
00:15:40,000 --> 00:15:43,000
Με το συμπάθιο, αλλά όλο αυτό το συνέδριο

349
00:15:43,000 --> 00:15:45,000
είναι ένα απίστευτο μνημείο

350
00:15:45,000 --> 00:15:47,000
της ικανότητας μας να κάνουμε τα πράγματα λάθος.

351
00:15:47,000 --> 00:15:49,000
Μόλις ξοδέψαμε όλη την βδομάδα

352
00:15:49,000 --> 00:15:51,000
να μιλάμε για καινοτομίες και προόδους

353
00:15:51,000 --> 00:15:53,000
και βελτιώσεις,

354
00:15:53,000 --> 00:15:56,000
αλλά ξέρετε γιατί χρειαζόμαστε όλες αυτές τις καινοτομίες

355
00:15:56,000 --> 00:15:58,000
και προόδους και βελτιώσεις;

356
00:15:58,000 --> 00:16:00,000
Γιατί τα μισά από τα πράγματα

357
00:16:00,000 --> 00:16:03,000
που είναι τα πιο πολύπλοκα και θα άλλαζαν τον κόσμο ---

358
00:16:03,000 --> 00:16:05,000
TED 1998 --

359
00:16:05,000 --> 00:16:07,000
εε...

360
00:16:07,000 --> 00:16:11,000
(Γέλια)

361
00:16:11,000 --> 00:16:13,000
Δεν δούλεψαν ακριβώς όπως περιμέναμε.

362
00:16:13,000 --> 00:16:15,000
(γέλια)

363
00:16:15,000 --> 00:16:18,000
Που είναι το jet-pack μου, Chris;

364
00:16:18,000 --> 00:16:22,000
(Γέλια)

365
00:16:22,000 --> 00:16:27,000
(Χειροκροτήματα)

366
00:16:27,000 --> 00:16:30,000
Οπότε να 'μαστε πάλι εδώ.

367
00:16:30,000 --> 00:16:32,000
Κάπως έτσι πάει.

368
00:16:32,000 --> 00:16:34,000
Μας έρχεται μία καινούρια ιδέα.

369
00:16:34,000 --> 00:16:37,000
Λέμε άλλη μία ιστορία.

370
00:16:37,000 --> 00:16:40,000
Κάνουμε άλλο ένα συνέδριο.

371
00:16:40,000 --> 00:16:42,000
Το θέμα αυτού εδώ,

372
00:16:42,000 --> 00:16:44,000
όπως έχετε ακούσει εφτά εκατομμύρια φορές,

373
00:16:44,000 --> 00:16:46,000
είναι η επανα-ανακάλυψη του θαύματος.

374
00:16:46,000 --> 00:16:48,000
Και για μένα,

375
00:16:48,000 --> 00:16:51,000
αν πραγματικά θες να επανα-ανακαλύψεις το θαύμα

376
00:16:51,000 --> 00:16:53,000
πρέπει να βγεις έξω

377
00:16:53,000 --> 00:16:59,000
από αυτόν τον μικροσκοπικό χώρο της ορθότητας

378
00:16:59,000 --> 00:17:02,000
και να κοιτάξεις γύρω σου στους άλλους ανθρώπους

379
00:17:02,000 --> 00:17:05,000
και να κοιτάξεις την απεραντοσύνη

380
00:17:05,000 --> 00:17:08,000
και την πολυπλοκότητα και το μυστήριο

381
00:17:08,000 --> 00:17:11,000
του σύμπαντος

382
00:17:11,000 --> 00:17:14,000
και να είσαι ικανός να πεις,

383
00:17:14,000 --> 00:17:18,000
"Πω-πω, δεν ξέρω..

384
00:17:18,000 --> 00:17:20,000
ίσως να κάνω λάθος."

385
00:17:20,000 --> 00:17:22,000
Ευχαριστώ.

386
00:17:22,000 --> 00:17:25,000
(Χειροκρότημα)

387
00:17:25,000 --> 00:17:27,000
Σας ευχαριστώ.

388
00:17:27,000 --> 00:17:30,000
(Χειροκρότημα)