Je verstand is je gevangenis | Sean Stephenson | TEDxIronwoodStatePrison

Toen Sean Stephenson in mei 1979 werd geboren, verwachtte men dat hij binnen 24 uur zou sterven. Het was een wonder dat hij die dag echter overleefde. In deze talk deelt hij zijn verhaal en drie cruciale lessen om je beperkingen te overwinnen. Het is zijn streven om 'de wereld te bevrijden van onzekerheid' en hij moedigt mensen aan om voor zichzelf uit
te vinden waarom ze zijn geboren.

Deze talk werd gehouden op een TEDx-evenement, in de stijl van de TED-conferenties, maar onafhankelijk georganiseerd door een lokaal team. Meer informatie hierover op http://ted.com/tedx

Ik probeer iets te schrijven
voor mijn blog voor vanavond

en volgens mij klinkt het wel aannemelijk

dat ik naar de gevangenis ben geweest

en daar een aantal hele aardige
gevangenen heb omhelsd,

terwijl DJ Busy druk was met draaien

en Richard Branson me vertelde
waar ik gratis heroïne kon krijgen.

(Gelach)

(Applaus)

Echt waar!

(Gelach)

Les een:

geloof nooit een voorspelling
waar je niet sterker van wordt.

Toen ik werd geboren
vertelden de dokters mijn ouders

dat ik binnen 24 uur dood zou zijn.

35 jaar later zijn al die dokters dood

(Gelach)

en ik ben de enige dokter die er nog is.

(Gelach)

(Applaus)

Geloof nooit een voorspelling
waar je niet sterker van wordt.

Hoeveel voorspellingen heb je
in je leven al aan moeten horen?

Als je voorspellingen gelooft
die je niet sterker maken,

kwijn je weg en je sterft,

ofwel fysiek, ofwel spiritueel,

ook al blijf je misschien wel
als een zombie rondlopen

en volg je gewoon de massa.

Er worden je in je leven
een hoop labels opgeplakt;

je krijgt echt van alles te horen.

Luister alleen naar dat
waar je sterker van wordt.

Ik geloof in iets wat me enorm
heeft geholpen in mijn leven

en dat is dat iedereen
me aanmoedigt om te winnen,

zelfs degenen die dat onbewust doen.

Ik ben hier niet gekomen om jullie
over mijn tegenspoed te vertellen

en dat ik daarom begrijp
wat jullie doormaken.

Ik heb geen idee
wat jullie doormaken in je leven.

Ik ben waarschijnlijk
niet opgegroeid in jullie buurt.

Ik ben niet van dezelfde ouders
en ik leef niet in je lichaam.

De dingen die jullie zijn gebeurd,
zijn mij nooit gebeurd.

Ik kan je zeggen dat ik
slechts in één ding expert ben

en dat is mezelf zijn,
en dat kan ik heel goed.

(Applaus)

Maar dat is niet vanzelf gegaan;

ik heb dingen meegemaakt
die ik niemand hier toewens.

Er zijn metalen staven
uit mijn beenmerg getrokken,

terwijl ik bij bewustzijn was.

Ik heb kaakontstekingen gehad
waar tanden getrokken moesten worden

en ik kan mijn eten niet meer kauwen.

Ik moet me iedere dag wanneer ik opsta

laten wassen en verzorgen
door een andere persoon;

gelukkig een bloedmooie vrouw
waar ik mee ben getrouwd.

(Applaus)

Ik word overal aangestaard

en wanneer mensen me ontmoeten

en ze niets over mijn achtergrond weten,

denken ze automatisch,
heel menselijk, bij zichzelf:

"Oh, wat moet dat
moeilijk zijn voor die man!"

Als iemand me zielig vindt,
is dat zonde van hun tijd,

want ik heb gekozen
voor een leven van kracht.

En ik ben hier om jullie te laten kiezen
voor een leven van kracht,

maar ik zal je vertellen,
er is hier over drugs gesproken --

Weet je wat de ergste drug is
die de mens ooit heeft getroffen?

Medelijden.

Zodra je medelijden met een ander hebt,

of wanneer je medelijden
hebt met jezelf, ben je verloren.

Je hele potentieel is dan
volstrekt bevroren.

We kunnen geen medelijden hebben
met onszelf, of met jullie.

Ja, ik mag vandaag naar huis

en ja, ik heb wat velen hier
vrijheid zullen noemen,

maar ik ga het hebben over vrijheid,

over wat ik heb
verkozen te zien als vrijheid.

Want wat ik al zei,

je kunt niet geloven in voorspellingen
die je niet sterker maken.

De tweede les vandaag is
dat je niet je omstandigheden bent.

Echt niet.

Ik ben niet invalide.

Natuurlijk is het wel eens handig
als je moet parkeren,

(Gelach)

maar het definieert me niet als mens.

Onbekwaam?

Ik word al mijn hele leven
als onbekwaam gezien.

Ik heb dat moeten overstijgen
en mensen moeten laten zien

dat je enige handicap is
dat je weigert je aan te passen.

Je zult je moeten aanpassen
aan je omstandigheden,

zelfs wanneer dat een gevangenis is.

Hoe ziet aanpassen eruit?
Als een feestje volgens mij.

Want als je mensen tegenkomt
die hun leven vieren,

wil je bij ze zijn, wil je van ze leren,

wil je zaken met ze doen,
wil je dat ze bij je komen werken.

Kijk, als je niet als gevangene
of als veroordeelde gezien wilt worden

als je hier uitkomt,
of zelfs wanneer je hier nog bent,

dat is een houding,

de overtuiging dat jij van waarde bent
voor het menselijk ras,

ongeacht wat je huidige titel,
omstandigheid of aanzien ook is.

Als ik zou geloven dat ik invalide was,
zou ik verschrompelen, verlegen zijn,

zou ik onzeker zijn en bang,
zou ik er hulpbehoevend uitzien

en de rest van de mensheid
zou dat wel best vinden.

Maar ik kies iets anders.

Ik kies voor kracht,
ik kies voor leiderschap,

ik kies ervoor om met mijn woorden
de aarde te bewegen.

Ik zal je vertellen
waarom ik ben geboren

en ik hoop dat het jou aanzet om
ook uit te vinden waarom jij bent geboren.

Ik ben geboren om de onzekerheid
de wereld uit te helpen.

Want als een mens onzeker is,
doet hij domme dingen.

Als we denken dat we niet genoeg zijn,

zoeken we externe goedkeuring
en dingen buiten onszelf

die ons moeten vertellen
dat we genoeg zijn.

(Applaus)

Dankjewel.

(Applaus)

Jullie zijn genoeg.

Ik zal je zeggen dat ik de eed
van de therapeut heb afgelegd

om alle mensen lief te hebben,
ongeacht wat ze hebben gedaan.

Want diep van binnen, is me gebleken,

willen we alleen maar
dat iemand van ons houdt,

zelfs de harde jongens, zelfs de engerds,

zelfs de wreedaards.

Zorg voor de juiste omstandigheden,
op het juiste moment

en ze vertellen je de waarheid.

Ze willen gewoon liefde.

En weet je van wie het meest?

Niet van hun moeder, hun vader,
of van hun bewaker.

Van geen van hen.

Ze willen in de spiegel kunnen kijken
en van zichzelf houden.

Als je dat begrijpt,
ben je op de goede weg.

(Applaus)

Maar je kunt geen
medelijden hebben met jezelf.

Als je jezelf zielig vindt,
verschrompel je.

Maar het tegenovergestelde
van jezelf zielig vinden,

is het andere uiterste,
wat ik 'zelfintimidatie' noem:

mopperen op jezelf,
je eigen vijand zijn en jezelf vertellen

dat al die voorspellingen,
al die negatieve meningen

waar zijn, dat ze gelijk hebben,
dat je niet deugt.

Dat je nooit iets zult bereiken.

Zelfintimidatie is het gevaarlijkste
wat je kunt doen.

Je kunt jezelf niet zielig vinden,
je kunt jezelf niet intimideren,

je moet jezelf liefhebben,

want de laatste les
die ik vandaag met jullie ga delen,

gaat over wat je werkelijke gevangenis is.

Die wordt niet omgeven
door prikkeldraad of elektrische hekken,

je echte gevangenis heeft geen bewakers,

je echte gevangenis zit hierboven.

En we hebben het allemaal.

We hebben allemaal een verstand
dat voortdurend maar door kwettert.

Weet je waar je verlossing ligt?
Niet buiten deze muren.

Ik heb zoveel mensen ontmoet
die zo succesvol en beroemd zijn

en toch gevangen zitten,

omdat ze vastzitten in hun verstand,

waar ze zichzelf intimideren
en zielig vinden.

Echte vrijheid is jezelf
laten zakken uit dat verstand.

Mijn vrouw heeft me geleerd
dat je omlaag moet komen naar je hart.

Dit kloppende ding leren beheersen

dat meer doet dan bloed
naar je ledematen pompen.

Wat doet het?

Het verstuurt emotionele mogelijkheden,
oneindig veel keuzemogelijkheden

inzake je gedrag, je leven, je opstelling.

Als je van jezelf houdt,

of je nu slaapt op een gevangenisbed
of in een landhuis,

of je nu goed hebt gegeten,

of je weet niet eens
wanneer je volgende maaltijd zal zijn,

als je van jezelf houdt,

als je je emoties de baas kunt worden,

dan, en alleen dan, ben je vrij.

Ik hou van ieder van jullie
en wens jullie vrijheid binnen deze muren.

God zegene jullie.

(Applaus)