Persona (1966) [MultiSub] [Film] - (Ingmar Bergman)

25.000

- Με ζητήσατε, γιατρέ.
- Είδες την κ. Βόγκλερ, αδελφή;

- Όχι ακόμα.
- Τότε να σ'ενημερώσω.

Θα σου πω τους λόγους
που πρέπει να τη φροντίσεις.

Η κ. Βόγκλερ είναι ηθοποιός
κι έπαιζε στην Ηλέκτρα.

Στη μέση του έργου βουβάθηκε
και κοίταζε με έκπληξη.

Έμεινε σιωπηλή
για ένα λεπτό.

Μετά ζήτησε συγγνώμη και είπε
ότι την έπιασε γέλιο.

Την επομένη, τη ρώτησαν
αν είχε ξεχάσει την πρόβα.

Η οικονόμος της
τη βρήκε στο κρεβάτι.

Ήταν ξύπνια, δεν απαντούσε
σ'ερωτήσεις κι έμενε ακίνητη.

Είναι έτσι τρεις μήνες και
της έγιναν όλες οι εξετάσεις.

Είναι απόλυτα υγιής,
πνευματικά και σωματικά.

Δεν υπάρχει περίπτωση
να είναι υστερική αντίδραση.

Καμιά ερώτηση, αδελφή ’λμα;

Μπορείς να πας
στην κυρία Βόγκλερ.

Καλημέρα, κυρία Βόγκλερ.

Είμαι η αδελφή ’λμα.

Μου ανέθεσαν
να σας προσέχω για λίγο.

Θα σας πω για μένα. Είμαι
25 χρόνων, αρραβωνιασμένη...

και πριν δυο χρόνια πήρα
το πτυχίο της νοσηλεύτριας.

Οι γονείς μου είναι αγρότες.
Η μητέρα μου ήταν νοσοκόμα.

Θα σας φέρω να φάτε.
Ψητό συκώτι και φρουτοσαλάτα.

Θα σηκώσετε το κεφάλι σας;
Είστε καλά έτσι;

Αδελφή ’λμα, ποια είναι
η πρώτη σου εντύπωση;

Δεν ξέρω τι να πω, γιατρέ.

Έχει πρόσωπο σαν παιδιού.
Αλλά τα μάτια της...

Έχει πολύ έντονο βλέμμα.

- Δεν ξέρω, θα έπρεπε...
- Τι σκέφτεσαι;

- Να αρνηθώ τη δουλειά.
- Σε τρόμαξε κάτι;

Χρειάζεται μια μεγαλύτερη
και πιο έμπειρη νοσοκόμα.

Πιο έμπειρη στη ζωή.
Εγώ ίσως δεν επαρκώ.

Πνευματικά.

Αν μένει σιωπηλή και ακίνητη
με τη θέλησή της...

θα πρέπει
να θεωρείται υγιής.

Μια απόφαση που δείχνει
μεγάλη πνευματική δύναμη.

Ίσως δε μπορώ
ν'ανταπεξέλθω.

Θέλετε να δείτε το σούρουπο;
Θα τραβήξω τις κουρτίνες.

Ν'ανοίξω το ραδιόφωνο;
Νομίζω ότι έχει ένα έργο.

Συγχώρεσέ με, αγάπη μου.
Πρέπει να με συγχωρήσεις.

Το μόνο που θέλω
είναι η συγχώρεσή σου.

Γιατί γελάτε, κυρία Βόγκλερ;
Είναι αστεία η ηθοποιός;

Τι ξέρεις για τη συμπόνοια;
Τι ξέρεις;

Τι ξέρεις για τη συμπόνοια;

Δεν καταλαβαίνω
απ'αυτά τα πράγματα.

Μ'ενδιαφέρει το σινεμά και
το θέατρο, αλλά πάω σπάνια.

Θαυμάζω απεριόριστα
τους καλλιτέχνες.

Πιστεύω ότι η τέχνη
είναι πολύ σημαντική στη ζωή.

Ειδικά για τους ανθρώπους
που αντιμετωπίζουν δυσκολίες.

Κακώς μιλάω μ'εσάς γι'αυτά.
Είναι ευαίσθητα θέματα.

Θα προσπαθήσω
να βρω μουσική.

Είναι καλό αυτό;

Καληνύχτα, κυρία Βόγκλερ.
Καλόν ύπνο.

Γαμώτο!

Είναι παράξενο.
Κινείσαι ως συνήθως.

Κάνεις τα ίδια πράγματα.

Θα παντρευτώ τον Καρλ-Χένρικ,
θα μεγαλώσω τα παιδιά μας.

Όλα αυτά είναι αποφασισμένα.
Είναι μέσα μου.

Δε χρειάζεται
να τα σκέφτομαι.

Μου δίνει μια τεράστια
αίσθηση ασφάλειας.

Μ'αρέσει η δουλειά μου
και μ'ευχαριστεί.

Κι αυτό είναι καλό.
Αλλά με άλλο τρόπο.

Αλλά είναι καλό...

Είναι καλό.

Αναρωτιέμαι τι της συμβαίνει.

Ελίζαμπετ Βόγκλερ...

Ελίζαμπετ...

Θέλετε ν'ανοίξω το γράμμα,
κυρία Βόγκλερ;

Να το διαβάσω;

Να σας το διαβάσω;

"Αγαπημένη μου, δε μπορώ
να σε δω και σου γράφω."

"Αν δε θες να διαβάσεις
το γράμμα μου, αγνόησέ το."

"Δε μπορώ παρά να ζητάω
την επαφή μαζί σου..."

"καθώς βασανίζομαι
από ένα συνεχές ερώτημα."

"Σ'έβλαψα με κάποιον τρόπο;"

"Σ'έβλαψα χωρίς να το ξέρω;"

"Υπάρχει κάποια τρομερή
παρεξήγηση ανάμεσά μας;"

Να διαβάσω κι άλλο;

"Απ'όσο καταλαβαίνω, ήμαστε
ευτυχισμένοι τελευταία."

"Ποτέ δεν ήμαστε πιο κοντά
ο ένας στον άλλον."

"Είχες πει ότι κατάλαβες
τι σημαίνει γάμος."

"Μ'έμαθες..."
Δε βλέπω τι γράφει εδώ.

"Μ'έμαθες..."
Τώρα το κατάλαβα...

"Μ'έμαθες ότι είμαστε σαν
δυο ανυπόμονα παιδιά..."

"γεμάτα καλή διάθεση και με
τις καλύτερες προθέσεις."

"Αλλά μας κυβερνούν δυνάμεις
που δεν ελέγχουμε απόλυτα."

"Θυμάσαι που τα είπες
όλα αυτά;"

"Περπατούσαμε στο δάσος και
μ'έπιασες απ'τη ζώνη..."

Υπάρχει και φωτογραφία
μαζί με το γράμμα.

Φωτογραφία του γιου σας.
Δεν ξέρω αν...

Τη θέλετε, κυρία Βόγκλερ;

Είναι πολύ γλυκός.

Σκεφτόμουν ότι δεν πρέπει
να μείνεις στο νοσοκομείο.

Είναι ανώδυνο. Μπορείτε
με την αδελφή ’λμα...

να πάτε στο εξοχικό μου
κοντά στη θάλασσα.

Νομίζεις ότι
δεν καταλαβαίνω;

Το απελπισμένο
όνειρο της ύπαρξης.

Όχι το φαινομενικό,
αλλά το υπαρκτό.

Συνειδητά σε κάθε στιγμή.
’γρυπνα.

Και το χάσμα ανάμεσα σε
ό, τι σε θεωρούν και είσαι.

Η αίσθηση του ιλίγγου κι
η επιθυμία της αποκάλυψης.

Να σε δουν σε βάθος,
να σε σταματήσουν...

ίσως και να σε αφανίσουν.

Ψεύτικα λόγια και χειρονομίες.
Κάθε χαμόγελο, γκριμάτσα.

Ν'αυτοκτονήσεις; Όχι.

Είναι άσκημο.
Δεν το κάνεις αυτό.

Αλλά μπορείς να μένεις
ακίνητη και σιωπηλή.

Τότε, δε λες ψέματα.

Κλείνεσαι στον εαυτό σου,
απομονώνεσαι.

Τότε, δεν παίζεις ρόλους,
παύεις να υποκρίνεσαι.

Νομίζεις...

Η πραγματικότητα είναι σκληρή.
Η κρυψώνα δεν είναι ασφαλής.

Η ζωή διαποτίζει τα πάντα.

Πιέζεσαι ν'αντιδράσεις.

Κανείς δε ρωτάει αν
είναι αληθινό ή ψεύτικο.

Μόνο στο θέατρο έχει σημασία.
Σχεδόν ούτε κι εκεί.

Καταλαβαίνω γιατί μένεις
σιωπηλή και ακίνητη.

Η έλλειψη θέλησης ανήκει
σ'ένα φανταστικό σύστημα.

Το καταλαβαίνω
και σε θαυμάζω.

Πρέπει να παίξεις αυτόν
τον ρόλο μέχρι το τέλος.

Μέχρι να μην έχει ενδιαφέρον.
Μετά, μπορείς να σταματήσεις.

Και σιγά-σιγά εγκαταλείπεις
όλους τους άλλους ρόλους.

Η κ. Βόγκλερ κι η αδελφή ’λμα
πήγαν στο σπίτι της γιατρού.

Η διαμονή κοντά στη θάλασσα
ωφέλησε την ηθοποιό.

Αντί να είναι απαθής,
έκανε μεγάλους περιπάτους...

ψάρευε, μαγείρευε, έγραφε
κι είχε άλλες δραστηριότητες.

Η αδελφή ’λμα το απολάμβανε
και φρόντιζε την ασθενή της.

Είναι γρουσουζιά
να συγκρίνεις τα χέρια.

Να σου διαβάσω κάτι
απ'το βιβλίο μου;

Ή μήπως σ'ενοχλώ;
Εδώ γράφει...

"Όλη η αγωνία μας, όλα
τα χαμένα όνειρά μας..."

"η ακατανόητη σκληρότητα,
ο φόβος ότι θα χαθούμε..."

"η επώδυνη ενόραση της
γήινης υπόστασής μας..."

"σταδιακά διάβρωσε την ελπίδα
σωτηρίας στον άλλον κόσμο."

"Η πίστη κι η αμφιβολία για
το σκοτάδι, τη σιωπή..."

"είναι η πιο φρικτή απόδειξη
της εγκατάλειψής μας..."

"και η τρομακτική
ανείπωτη γνώση μας."

Πιστεύεις ότι είναι έτσι;

Εγώ δεν το πιστεύω.

Αλλαγή. Το χειρότερο μ'εμένα
είναι ότι είμαι τεμπέλα.

Κι έχω τύψεις. Ο Καρλ-Χένρικ
λέει ότι δεν έχω φιλοδοξίες.

Λέει ότι περιφέρομαι
σαν υπνοβάτης. Είναι άδικο.

Ήμουν πρώτη στην ομάδα μου.
Αλλά μάλλον εννοεί κάτι άλλο.

Ξέρεις τι σκέφτομαι
καμιά φορά;

Το νοσοκομείο που ήμουν έχει
οίκο για παλιές νοσοκόμες.

Zούσαν για τη δουλειά τους.
Μια ζωή φορούσαν στολή.

Zουν σε μικρά δωμάτια. Σκέψου
ν'αφιερώσεις μια ζωή σε κάτι.

Εννοώ, να πιστεύεις σε κάτι.
Να πετυχαίνεις κάτι.

Να πιστεύεις ότι η ζωή έχει
έναν σκοπό. Μ'αρέσει αυτό.

Να προσκολλάσαι πεισματικά
σε κάτι. Πρέπει να το κάνεις.

Σημαίνει κάτι για τον κόσμο.
Δεν το πιστεύεις κι εσύ;

Ξέρω ότι ακούγεται παιδικό,
αλλά εγώ το πιστεύω.

Θεέ μου! Βρέχει πολύ!

Ήταν παντρεμένος.
Είχαμε σχέση πέντε χρόνια.

Μετά βαρέθηκε, βέβαια.

Ήμουν πολύ ερωτευμένη.
Και ήταν ο πρώτος.

Τα θυμάμαι όλα
σαν ένα μεγάλο μαρτύριο.

Μεγάλα διαστήματα πόνου
και μετά κάποιες στιγμές...

Είναι όπως όταν μαθαίνεις
να καπνίζεις. Κάπνιζε πολύ.

Τώρα το θεωρώ κάτι χυδαίο.
Μια φτηνή ιστορία.

Με έναν περίεργο τρόπο,
δεν ήταν κάτι πραγματικό.

Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω.
Για εκείνον δεν ήταν αληθινό.

Αλλά ο πόνος μου
ήταν αληθινός.

Ήταν ένα μέρος της σχέσης
κατά έναν δυσάρεστο τρόπο.

Λες κι έτσι
έπρεπε να είμαι.

Ακόμα κι αυτά
που λέγαμε μεταξύ μας...

Πολλοί μου έχουν πει ότι
ξέρω ν'ακούω. Αστείο, έτσι;

Εμένα δε μ'άκουσαν ποτέ.
Όπως εσύ τώρα. Μ'ακούς.

Νομίζω ότι είσαι ο πρώτος
άνθρωπος που μ'άκουσε.

Δε μπορεί να έχει ενδιαφέρον.
Ας διάβαζες ένα βιβλίο.

Μιλάω ακατάπαυστα!
Δε σ'ενοχλεί αυτό;

Είναι ωραίο να μιλάς.
Σε κάνει να νιώθεις ωραία.

Ποτέ δεν έχω ξανανιώσει
έτσι στη ζωή μου.

Πάντα ήθελα μια αδερφή.
Αλλά έχω εφτά αδερφούς.

Αστείο, ε; Μετά ήρθα εγώ.
Μια ζωή ήμουν με αγόρια.

Μ'αρέσουν τ'αγόρια. Αλλά εσύ
τα ξέρεις αυτά, ως ηθοποιός.

Μ'αρέσει πολύ ο Καρλ-Χένρικ.
Αλλά μια φορά αγαπάει κανείς.

Του είμαι πιστή. Στη δουλειά
που κάνω υπάρχουν ευκαιρίες.

Με τον Καρλ-Χένρικ πιάσαμε
ένα εξοχικό στη θάλασσα.

Ήταν Ιούνιος,
ήμαστε ολομόναχοι.

Μια μέρα ο Καρλ-Χένρικ έλειπε
και πήγα μόνη στην παραλία.

Ήταν όμορφα και ζεστά.

Ήταν άλλη μια κοπέλα εκεί.
Zούσε σ'ένα κοντινό νησί...

αλλά ήρθε στην παραλία μας,
επειδή ήταν πιο ωραία.

Κάναμε ηλιοθεραπεία γυμνές,
η μια δίπλα στην άλλη.

Κοιμηθήκαμε λίγο, ξυπνήσαμε
και βάλαμε λίγο αντιηλιακό.

Στο κεφάλι μας φορούσαμε
αυτά τα φτηνά ψάθινα καπέλα.

Το δικό μου καπέλο
είχε μια μπλε κορδέλα.

Ήμουν ξαπλωμένη κοιτάζοντας
κάτω απ'το καπέλο...

το τοπίο, τη θάλασσα
και τον ήλιο.

Ήταν τόσο παράξενα.

Ξαφνικά είδα δυο φιγούρες
στα βράχια από πάνω μας.

Είχαν κρυφτεί
και κρυφοκοίταζαν.

"Μας κοιτάνε δυο αγόρια",
της είπα. Λεγόταν Καταρίνα.

"Ας κοιτάζουν", μου απάντησε
και γύρισε ανάσκελα.

Ήταν τόσο περίεργα.

Ήθελα να βάλω το μαγιώ μου,
αλλά έμεινα ακίνητη...

Μπρούμυτα με τον κώλο ψηλά,
αλλά ήμουν απόλυτα ήρεμη.

Η Καταρίνα
ήταν δίπλα μου...

με τα στήθη της
και τα χοντρά μπούτια της.

Ήταν ξαπλωμένη
και γελούσε σιγά μόνη της.

Είδα τ'αγόρια να πλησιάζουν.
Στέκονταν και μας κοιτούσαν.

Είδα ότι ήταν πολύ νέα.

Μετά ένα απ'αυτά,
το πιο γενναίο...

μας πλησίασε και κάθισε
δίπλα στην Καταρίνα.

Έκανε ότι ασχολιόταν
με το πόδι του και σκάλιζε.

Ένιωσα πολύ περίεργα.

Ξαφνικά άκουσα
την Καταρίνα να λέει...

"Δε θα έρθεις κοντά μου;"

Μετά έπιασε το χέρι του
και τον βοήθησε να γδυθεί.

Ξαφνικά βρέθηκε πάνω της και
τον βοήθησε να μπει μέσα της.

Το άλλο αγόρι καθόταν
στην πλαγιά και κοίταζε.

’κουσα την Καταρίνα
να ψιθυρίζει και να γελάει.

Το πρόσωπό του
ήταν δίπλα μου.

Ήταν κόκκινο και πρησμένο.

Ξαφνικά γύρισα και είπα,
"Δε θα έρθεις και σε μένα;"

Η Καταρίνα είπε,
"Πήγαινε σ'εκείνη τώρα."

Βγήκε από μέσα της...

και μπήκε σκληρός μέσα μου.
Μου έπιασε το ένα στήθος.

Πονούσα τόσο πολύ...

Ήμουν έτοιμη, τέλειωσα
αμέσως. Το καταλαβαίνεις;

Θα του έλεγα,
"Πρόσεξε μη μείνω έγκυος..."

και τότε, τέλειωσε.
Ένιωσα...

Πρώτη φορά ένιωσα έτσι,
καθώς έχυσε μέσα μου.

Έπιασε τους ώμους μου και
έγειρε πίσω. Έχυνα συνέχεια.

Η Καταρίνα κοιτούσε
και τον κρατούσε από πίσω.

Όταν έχυσε, τον αγκάλιασε
κι ερεθίστηκε με το χέρι της.

Κι όταν έχυσε κι εκείνη,
ούρλιαξε σαν τρελή.

Μετά αρχίσαμε
να γελάμε κι οι τρεις.

Φωνάξαμε και τ'άλλο αγόρι.
Το έλεγαν Πήτερ.

Κατέβηκε μπερδεμένος,
"παγωμένος" μέσα στη λιακάδα.

Η Καταρίνα του τον έβγαλε έξω
κι άρχισε να του τον παίζει.

Όταν έχυσε,
τον πήρε στο στόμα της.

Εκείνος έσκυψε κι άρχισε
να της φιλάει την πλάτη.

Εκείνη γύρισε και
του έδωσε το στήθος της.

Τ'άλλο αγόρι ερεθίστηκε
πολύ κι έτσι το ξανακάναμε.

Ήταν το ίδιο ωραία
με την πρώτη φορά.

Μετά κολυμπήσαμε
και χωριστήκαμε.

Όταν γύρισα, ο Καρλ-Χένρικ
είχε επιστρέψει.

Φάγαμε μαζί και ήπιαμε
το κόκκινο κρασί που έφερε.

Μετά κοιμηθήκαμε μαζί.

Πρώτη φορά ήταν τόσο ωραία.
Το καταλαβαίνεις;

Μετά έμεινα έγκυος, φυσικά.

Ο Καρλ-Χένρικ, με πήγε σ'έναν
φίλο του κι έκανα έκτρωση.

Ήμαστε κι οι δυο χαρούμενοι.
Δε θέλαμε παιδιά.

Τουλάχιστον, όχι ακόμα.

Δε βγαίνει νόημα.
Τίποτα δεν ταιριάζει.

Μετά έχεις τύψεις για μικρά
πράγματα. Καταλαβαίνεις;

Τι γίνονται τα πιστεύω σου;
Δεν ήταν απαραίτητο;

Μπορείς να είσαι το ίδιο
πρόσωπο την ίδια στιγμή;

Ήμουν δυο άτομα;
Θεέ μου, λέω ανοησίες...

Δεν έχω κανένα λόγο
ν'αρχίσω να μυξοκλαίω.

Θα φέρω ένα χαρτομάντηλο.

Σχεδόν ξημέρωσε
και βρέχει ακόμα.

Μιλούσα ακατάπαυστα
κι εσύ με άκουγες.

Πόσο βαρετό θα ήταν.
Τι να σ'ενδιαφέρει η ζωή μου;

Κάποια σαν κι εσένα.

Ξέρεις τι σκέφτηκα
όταν είδα την ταινία σου;

Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη
και σκέφτηκα ότι μοιάζουμε.

Μη με παρεξηγείς, είσαι πολύ
ομορφότερη, αλλά μοιάζουμε.

Σκέφτηκα ότι θα σου έμοιαζα,
αν προσπαθούσα.

Εννοώ εσωτερικά.

Θα μπορούσες πολύ εύκολα
να γίνεις σαν κι εμένα.

Μα θα είχες μεγαλύτερη ψυχή.
Θα έπιανε τα πάντα!

Πρέπει να πας για ύπνο.
Μην κοιμηθείς στο τραπέζι.

Πρέπει να πάω για ύπνο.
Μην κοιμηθώ στο τραπέζι.

Θα ήταν λίγο άβολα.

Καληνύχτα.

’κου, Ελίζαμπετ...

Μου μίλησες χτες το βράδυ;

Ήσουν στο δωμάτιό μου
χτες το βράδυ;

Να πάρω και τα δικά σου
γράμματα;

Να πιω λίγο;

Αντίο.

ΠΑΝΤΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΝΑ ZΩ ΕΤΣΙ.
Η ΗΣΥΧΙΑ, Η ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ...

Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ Η ΤΑΛΑΙΠΩΡΗ
ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.

Η ΑΛΜΑ ΜΕ ΚΑΚΟΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΙ
ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ.

ΝΟΜΙZΩ ΟΤΙ ΤΗΣ ΑΡΕΣΕΙ ΚΙ
ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΧΩ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΕΙ.

ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΕΥΜΕΝΗ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΑ
ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΡΟΠΟ.

Μ’ΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΗ ΜΕΛΕΤΑΩ.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΛΑΙΕΙ ΓΙΑ
ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ.

ΤΟ ΟΡΓΙΟ ΜΈΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΑΓΟΡΙ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΟΠΙΝΗ ΕΚΤΡΩΣΗ.

ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΤΑΙ ΟΤΙ ΟΣΑ ΘΕΛΕΙ
ΔΕ ΣΥΜΒΑΔΙZΟΥΝ ΜΕ ΟΣΑ ΚΑΝΕΙ.

Βλέπω ότι διαβάζεις
ένα έργο.

Αυτό είναι καλό σημάδι.
Θα το πω στη γιατρό.

Δεν πρέπει να φύγουμε;
Μου λείπει η πόλη.

Εσένα;

Θα ήθελες να με κάνεις
πολύ χαρούμενη;

Ξέρω ότι είναι θυσία,
αλλά θέλω τη βοήθειά σου.

Δεν είναι τίποτα επικίνδυνο.
Αλλά θέλω να μου μιλήσεις.

Ας μην είναι κάτι ξεχωριστό.
Οτιδήποτε, τι θα φάμε...

ή αν νομίζεις ότι το νερό
θα είναι κρύο.

Αν είναι πολύ κρύο
για κολύμπι.

Ας μιλήσουμε για λίγα λεπτά.
Ένα λεπτό.

Διάβασε απ'το βιβλίο σου.
Πες μερικές λέξεις.

Δεν πρέπει να θυμώσω.
Δε μιλάς, είναι δικαίωμά σου.

Αλλά τώρα θέλω
να μου μιλήσεις.

Καλή μου γυναίκα,
δε μπορείς να πεις μια λέξη;

Το ήξερα ότι θ'αρνηθείς.

Δεν ξέρω πώς νιώθω.

Πίστευα ότι οι μεγάλοι
καλλιτέχνες ένιωθαν συμπόνια.

Ότι δημιουργούν από συμπόνια
και την ανάγκη να βοηθήσουν.

Μεγάλη βλακεία μου.

Με χρησιμοποίησες. Τώρα δε
με χρειάζεσαι και με πετάς.

Ξέρω πολύ καλά πώς ακούγεται,
πόσο ψεύτικο!

Με χρησιμοποίησες
και με πετάς. Κάθε λέξη!

Κι αυτά τα γυαλιά!

Με πλήγωσες στ'αλήθεια.

Με κορόιδευες
πίσω απ'την πλάτη μου.

Διάβασα το γράμμα σου.
Δεν ήταν κλειστό!

Και το διάβασα ολόκληρο!

Μ'έκανες να μιλήσω. Δεν είχα
ξαναπεί αυτά τα πράγματα.

Κι εσύ τα μετέφερες.
Τι μελέτη, έτσι; Δεν είσαι...

Τώρα θα μιλήσεις!
Αν έχεις να πεις κάτι...

Όχι, σταμάτα!

Φοβήθηκες στ'αλήθεια, έτσι;

Για μια στιγμή φοβήθηκες
στ'αλήθεια, έτσι;

Φοβήθηκες
ότι θα πεθάνεις, έτσι;

Σκέφτηκες ότι
η ’λμα τρελάθηκε.

Τι άνθρωπος είσαι;

Ή σκέφτεσαι:
Θα θυμάμαι αυτό το πρόσωπο.

Αυτή τη φωνή,
αυτή την έκφραση.

Θα σου δώσω κάτι
που δε θα το ξεχάσεις!

Γελάς, έτσι;

Δεν είναι τόσο απλό για μένα.
Ούτε και τόσο αστείο.

Αλλά εσύ πάντα γελάς.

Πρέπει να είναι έτσι;

Έχει τόση σημασία
να λες την αλήθεια...

να μιλάς με ειλικρίνεια;

Μπορεί κάποιος να ζει
χωρίς να μιλάει ελεύθερα;

Να λέει ψέματα, να ξεφεύγει
και ν'αποφεύγει τα πράγματα.

Δεν είναι καλύτερα να είσαι
νωθρός, ακατάστατος, ψεύτης;

Ίσως γίνεσαι καλύτερος
όταν είσαι ο εαυτός σου.

Δεν καταλαβαίνεις.
Δεν καταλαβαίνεις όσα λέω.

Είσαι απρόσιτη.

Είπαν ότι είσαι ψυχικά υγιής,
μα έχεις τη χειρότερη τρέλα.

Δείχνεις υγιής. Το κάνεις
τόσο καλά που σε πιστεύουν.

Όλοι εκτός από μένα.
Ξέρω πόσο σάπια είσαι.

Τι κάνω;

Ελίζαμπετ, συγχώρεσέ με.

Φέρθηκα σαν ηλίθια,
δεν ξέρω τι μ'έπιασε.

Είμαι εδώ για να σε βοηθήσω.
Μετά είδα εκείνο το γράμμα.

Απογοητεύτηκα πολύ.
Zήτησες να μιλήσω για μένα.

Ήταν ωραία, έδειχνες τόση
κατανόηση, είχα πιει πολύ...

Ένιωσα τόσο ωραία
που τα είπα όλα.

Κολακεύτηκα που με άκουγε
μια σπουδαία ηθοποιός.

Σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραία,
αν αυτό σε βοηθούσε.

Αλλά είναι φρικτό, έτσι;
Καθαρή επιδειξιμανία.

Ελίζαμπετ, θέλω
να με συγχωρέσεις.

Σε συμπαθώ πολύ,
σημαίνεις πολλά για μένα.

Έμαθα τόσα πολλά από σένα.
Δε θέλω να είμαστε εχθροί.

Δε θέλεις να με συγχωρήσεις!
Είσαι τόσο εγωίστρια!

Δε θες να μειωθείς,
επειδή δε χρειάζεται!

Δε θα το κάνω!

Δε μιλάμε... δεν ακούμε...
Καταλαβαίνουμε...

Τι σημαίνει πρέπει...
Να μπορείς...

Το πρόσωπό σου είναι
πλαδαρό, όταν κοιμάσαι.

Το στόμα σου είναι
πρησμένο κι άσκημο.

Έχεις μια απαίσια ρυτίδα
στο μέτωπό σου.

Μυρίζεις ύπνο και δάκρυα.

Βλέπω το σφυγμό
στον λαιμό σου.

Έχεις μια ουλή που
καλύπτεις με το μακιγιάζ.

Φωνάζει πάλι.

Θα δω τι θέλει.

Εδώ, μακριά
στη μοναξιά μας.

Συγγνώμη, αν σε τρόμαξα.

- Δεν είμαι η Ελίζαμπετ.
- Δεν έχω απαιτήσεις.

Δεν ήθελα να σ'ενοχλήσω.
Νομίζεις ότι δεν καταλαβαίνω;

Η γιατρός μου εξήγησε
κάποια πράγματα.

Δε μπορείς να το εξηγήσεις
στο μικρό αγόρι.

Κάνω ό, τι καλύτερο μπορώ.

Υπάρχει κάτι πιο βαθιά,
που είναι δύσκολο να δεις.

Αγαπάς κάποιον ή μάλλον
λες ότι αγαπάς κάποιον...

Είναι κατανοητό. Όσο
μπορεί να γίνει με λέξεις.

Κύριε Βόγκλερ,
δεν είμαι η γυναίκα σας.

Κι εσένα σ'αγαπούν.
Χτίζεις μια σχέση.

Δημιουργεί ασφάλεια.
Μπορεί να διαρκέσει, σωστά;

Πώς να πω όσα σκέφτηκα
χωρίς να σε κάνω να βαρεθείς;

Σ'αγαπάω, όσο και πριν.

Μην έχεις τόση αγωνία.
Έχουμε ο ένας τον άλλον.

Έχουμε πίστη, ξέρουμε τις
σκέψεις ο ένας του άλλου.

Αγαπιόμαστε.
Είναι αλήθεια, σωστά;

Σημασία έχει η προσπάθεια,
όχι το αποτέλεσμα. Σωστά;

Να είμαστε σαν παιδιά.
Βασανισμένα, αβοήθητα, μόνα.

Πες στο αγόρι
ότι θα έρθω σύντομα.

Η μαμά ήταν άρρωστη, αλλά
της λείπει το αγόρι της.

Θυμήσου να του πάρεις δώρο.
Απ'τη μαμά.

Ξέρεις ότι νιώθω
πολύ τρυφερά για σένα.

Είναι σχεδόν αβάσταχτο.

Δεν ξέρω τι να κάνω
την τρυφερότητά μου.

Zω απ'την τρυφερότητά σου.

Ελίζαμπετ, σ'αρέσει
να είσαι μαζί μου;

Είναι ωραία;

Είσαι υπέροχος εραστής.

Αγάπη μου...

Αναισθητοποίησέ με,
πέταξέ με!

Δεν αντέχω άλλο!

’σε με ήσυχη!
Όλα αυτά είναι ντροπή!

’σε με ήσυχη! Είμαι ψυχρή,
σάπια, αδιάφορη!

Όλα είναι ψέματα
και προσποίηση!

Ελίζαμπετ, τι έχεις εκεί;

Τι κρύβεις στα χέρια σου;
’σε με να δω.

Η φωτογραφία του αγοριού σου.
Αυτή που έσκισες.

Πρέπει να μιλήσουμε γι'αυτό.

Πες μου γι'αυτό, Ελίζαμπετ.

Τότε, θα σου πω εγώ.

Ήταν μια νύχτα που γινόταν
ένα πάρτυ, σωστά;

Ήταν αργά
και γινόταν φασαρία.

Πριν ξημερώσει
κάποιος απ'την παρέα είπε...

"Ελίζαμπετ, τα έχεις όλα
ως γυναίκα και καλλιτέχνις."

"Εκτός απ'τη μητρότητα."

Γέλασες, επειδή
το βρήκες γελοίο.

Αλλά μετά από λίγο κατάλαβες
ότι σκεφτόσουν όσα είπε.

’ρχισες ν'ανησυχείς
όλο και περισσότερο.

’φησες τον άντρα σου
να σε καταστήσει έγκυο.

Ήθελες να γίνεις μητέρα.

Όταν κατάλαβες ότι
είναι οριστικό, φοβήθηκες.

Την ευθύνη, τη δέσμευση,
ότι θ'άφηνες το θέατρο.

Τον πόνο, τον θάνατο,
ότι το σώμα σου θα φούσκωνε.

Αλλά έπαιξες τον ρόλο.

Τον ρόλο της ευτυχισμένης,
νέας, υποψήφιας μητέρας.

Είπαν, "Δεν είναι υπέροχη;
Ποτέ δεν ήταν ομορφότερη."

Προσπάθησες να κάνεις
έκτρωση πολλές φορές.

Αλλά απέτυχες.

Είδες ότι ήταν αναπόφευκτο
κι άρχισες να μισείς το μωρό.

Κι ευχόσουν
να γεννηθεί νεκρό.

Ευχόσουν το μωρό
να γεννηθεί νεκρό.

Ευχόσουν
να γεννηθεί νεκρό.

Ήταν δύσκολη
και μακριά γέννα.

Υπέφερες επί μέρες.

Τελικά το μωρό
το έβγαλαν με εμβρυουλκό.

Κοίταξες το μωρό με αηδία
και τρόμο και ψιθύρισες...

"Δε μπορείς
να πεθάνεις σύντομα;"

Αλλά επέζησε.

Το αγόρι
ούρλιαζε μέρα-νύχτα.

Κι εσύ το μισούσες.

Φοβόσουν, ένιωθες τύψεις.

Τελικά το ανέλαβαν συγγενείς
και μια νταντά.

Θα σηκωνόσουν απ'το κρεβάτι
και θα γύριζες στο θέατρο.

Αλλά ο πόνος
δεν είχε τελειώσει.

Το αγόρι ένιωθε τεράστια
αγάπη για τη μητέρα του.

Υπερασπίζεις
τον εαυτό σου απελπισμένα.

Δε μπορείς να νιώσεις έτσι.
Και προσπαθείς...

Αλλά οι συναντήσεις σας
είναι σκληρές και αδέξιες.

Δε μπορείς να το κάνεις.
Είσαι ψυχρή και αδιάφορη.

Σε κοιτάζει. Σ'αγαπάει
κι είναι τόσο καλός.

Θες να τον χτυπήσεις,
επειδή δε σ'αφήνει ήσυχη.

Θεωρείς αηδιαστικά τα χοντρά
χείλη και το άσκημο σώμα του.

Τα υγρά, ικετευτικά μάτια.
Είναι αηδιαστικός, φοβάσαι.

Τι κρύβεις στα χέρια σου;
’σε με να δω.

Η φωτογραφία του αγοριού σου.
Αυτή που έσκισες.

Πρέπει να μιλήσουμε γι'αυτό.

Πες μου γι'αυτό, Ελίζαμπετ.

Τότε, θα σου πω εγώ.

Ήταν μια νύχτα που γινόταν
ένα πάρτυ, σωστά;

Ήταν αργά
και γινόταν φασαρία.

Πριν ξημερώσει κάποιος
απ'την παρέα είπε...

"Ελίζαμπετ, τα έχεις όλα ως
γυναίκα και καλλιτέχνις."

"Εκτός απ'τη μητρότητα."

Γέλασες, επειδή
το βρήκες γελοίο.

Αλλά μετά από λίγο κατάλαβες
ότι σκεφτόσουν όσα είπε.

’ρχισες ν'ανησυχείς
όλο και περισσότερο.

’φησες τον άντρα σου
να σε καταστήσει έγκυο.

Ήθελες να γίνεις μητέρα.

Όταν κατάλαβες ότι
είναι οριστικό, φοβήθηκες.

Την ευθύνη, τη δέσμευση,
ότι θ'άφηνες το θέατρο.

Τον πόνο, τον θάνατο, ότι
το σώμα σου θα φούσκωνε.

Αλλά έπαιξες τον ρόλο.

Τον ρόλο της ευτυχισμένης,
νέας, υποψήφιας μητέρας.

Είπαν, "Δεν είναι υπέροχη;
Ποτέ δεν ήταν ομορφότερη."

Προσπάθησες να κάνεις
έκτρωση πολλές φορές.

Αλλά απέτυχες.

Όταν είδες
ότι είναι αναπόφευκτο...

άρχισες να μισείς το μωρό.

Κι ευχόσουν
να γεννηθεί νεκρό.

Ευχόσουν το μωρό
να γεννηθεί νεκρό.

Ευχόσουν
να γεννηθεί νεκρό.

Ήταν δύσκολη
και μακριά γέννα.

Υπέφερες επί μέρες.

Τελικά το μωρό
το έβγαλαν με εμβρυουλκό.

Κοίταξες το μωρό με αηδία
και τρόμο και ψιθύρισες...

"Δε μπορείς
να πεθάνεις σύντομα;"

Το αγόρι ούρλιαζε μέρα-νύχτα.
Κι εσύ το μισούσες.

Φοβόσουν, ένιωθες τύψεις.

Τελικά το ανέλαβαν
συγγενείς και μια νταντά.

Θα σηκωνόσουν απ'το κρεβάτι
και θα γύριζες στο θέατρο.

Αλλά ο πόνος
δεν είχε τελειώσει.

Το αγόρι ένιωθε τεράστια
αγάπη για τη μητέρα του.

Υπερασπίζεις
τον εαυτό σου απελπισμένα.

Νιώθεις ότι δε μπορείς
να την ανταποδώσεις.

Και προσπαθείς...

Αλλά οι συναντήσεις σας
είναι σκληρές και αδέξιες.

Δε μπορείς να το κάνεις.
Είσαι ψυχρή και αδιάφορη.

Σε κοιτάζει. Σ'αγαπάει
κι είναι τόσο καλός.

Θες να τον χτυπήσεις,
επειδή δε σ'αφήνει ήσυχη.

Θεωρείς αηδιαστικά τα χοντρά
χείλη και το άσκημο σώμα του.

Τα υγρά, ικετευτικά μάτια.
Είναι αηδιαστικός, φοβάσαι.

Όχι!

Δεν είμαι σαν και σένα.
Δε νιώθω σαν και σένα.

Είμαι η αδελφή ’λμα.
Είμαι εδώ για να σε βοηθήσω.

Δεν είμαι εγώ η Ελίζαμπετ
Βόγκλερ. Εσύ είσαι.

Θα ήθελα να έχω...

Αγαπώ...

Δεν έχω...

Έμαθα πολλά...

Θα δούμε πόσο θ'αντέξω.

Ποτέ δε θα γίνω σαν
κι εσένα. Αλλάζω συνεχώς.

Δε θα κάνεις ό, τι θέλεις,
δε θα με πλησιάσεις.

Οι παροιμίες δε βοηθάνε.
Φέξε μου και γλίστρησα.

Ένα είδος διαφορετικότητας.
Όχι τώρα, όχι.

Προειδοποίηση εκτός χρόνου.
Απρόσμενο.

Όταν έπρεπε να συμβεί,
δεν έγινε κι έτσι απέτυχε.

Είσαι όπου βρίσκεσαι.
Αλλά εγώ πρέπει να το κάνω.

Όχι εσωτερικά.
Συμβουλεύεις τους άλλους.

Τους απαρηγόρητους, ίσως...

Πάρε, αλλά τι είναι
πιο κοντά;

Πώς λέγεται; Όχι...

Εμάς, εμείς, εμένα, εγώ...

Πολλά λόγια
και μεγάλη αηδία.

Ακατανόητος πόνος.
Εμετός...

Προσπάθησε να μ'ακούσεις.

Επανάλαβε μετά από μένα.

Τίποτα...

Τίποτα...

Τίποτα.

Αυτό είναι. Μπράβο.

Έτσι πρέπει να είναι.