Sister My Sister (Full movie, 1994) subs

Joely Richarson ...........Christine
Jodhi May ....................Lea
Julie Waters .................Madame Danzard

Κοιμήσου αδελφούλα μου,
κοιμήσου.

Κοιμήσου βαθειά,
στο σκοτάδι.

Όλα τα ποτάμια
καταλήγουν στη θάλασσα,

κοιμήσου αδελφούλα μου
για χάρη μου.

Ονειρεύσου αδελφούλα μου,
ονειρεύσου.

Ονειρεύσου, εγώ είμαι εδώ.
Δές τα όνειρά σου.

Όλα όσα θές να γίνεις,

αδελφούλα μου,
ονειρεύσου για χάρη μου.

Κάπου υπάρχουν λιβάδια.

Κάπου υπάρχουν υψώματα.

Κάπου τα άλογα τρέχουν,

και τα πρόβατα μένουν ακίνητα.

Κοιμήσου αδελφούλα μου,
κοιμήσου.

Κράτα το χέρι μου
και κοιμήσου βαθειά.

Ποτέ δεν θα φύγω απ΄το πλευρό σου,

Αδελφούλα μου
κλείσε τα μάτια σου.

Κριστίν!
Λία! Γλυκό μου!

Πώς τα κατάφερες?
Σσσσ. Μετά.

Πολύ καλά.

150 φράγκα το μήνα,

τις Κυριακές ελεύθερη μέχρι τις 4.

Δεν το πιστεύω!

Πώς το έκανες?

Πώς τους έκανες όλους να συμφωνήσουν?

Της είπα οτι έτσι θα της στέλνουμε
περισσότερα χρήματα.

Είσαι τόσο έξυπνη,
είσαι τόσο ευφυής.

Τους είπα οτι μέχρι να μάθεις
θα έπρεπε κάποιος να σε προστατεύει.

Κι αυτή είσαι εσύ, Κριστίν!

Το δωμάτιο είναι κρύο.

Λοιπόν, καλή μου

Τί νομίζεις?
Σχετικά με τί, μαμά?

Τι εννοείς,
''σχετικά με τί, μαμά;''

Για αυτήν! Για τί άλλο;

Δεν έχεις ούτε μια γνώμη
να εκφέρεις, Ιζαμπέλ;

Ξέρεις πόσο εκτιμώ την γνώμη σου.

Ναι, μαμά. Ξέρω.

Θυμάσαι πώς με φώναζες?

Τα πόδια μου ακόμα παγώνουν το βράδυ,
γίνονται σαν παγάκια.

Ακόμα το έχεις αυτό το παλιό πράγμα;

Δεν με νοιάζει,
δεν είναι δικό μου θέμα.

Δεν σου αρέσει?

Ποτέ δεν μου άρεσε το πλέξιμο της μαμάς.
Είναι φτηνό.

Κριστίν, τι συμβαίνει?

Αν θέλεις θα το πετάξω,
δεν με ενδιαφέρει...

Χαίρομαι τόσο που είμαι μαζί σου.

Κι εγώ χαίρομαι, κρυόγατσουλό μου.

Είμαστε μαζί τώρα,
μόνο αυτό μετράει.

Θα ρίξουμε την κουβέρτα εδώ πέρα.

Αδελφές

Και δύο στην τιμή της μίας,
σχεδόν.

Κάνω καλή οικονομία.

Και δεν ήθελαν κάν ξεχωριστά δωμάτια.

Μόνο αυτή τη απόμερη τρύπα.

Δεν της φαίνεται οτι μεγάλωσε στις καλόγριες.
Τέτοιο κέντημα, τέτοιο εργόχειρο...

Μόνο πλέξιμο,
αυτό τις διδάσκουν.

Δεν χρειάζεται να σε πηγαίνουμε
στην μοδίστρα πλέον.

Τι ευτυχία!

Κοίταξε αυτό το ρόζ!

Φωτίζει το δωμάτιο.

Της άρεσε. Το είδες?
Της αρέσει ό,τι κι αν φτιάχνεις.

Τα παρατηρεί όλα.

Αυτό φαίνεται νοστιμότατο!

Φυσικά, σου αρέσει το μοσχάρι.

Εσένα όχι?

Το ξέρεις πως όχι.

Είναι τόσο βαρύ
στη μέση της ημέρας.

Εξάλλου, άκουσα οτι καταστρέφει
την επιδερμίδα.

Πού το άκουσες αυτό?

Το διάβασα.

Ιζαμπέλ, αν συνεχίσεις έτσι,
θα καταστρέψεις το δείπνο μου.

Περίμενε να έρθουν οι Μπλανσάρ
για βραδινό.

Η καλύτερη κουζίνα που είχαμε
εδώ και χρόνια.

Δεν έχεις ιδέα πόσο τυχερές είμαστε,
Ιζαμπέλ.

Οι καλύτεροι υπηρέτες είχα
στην ζωή μου!

Η μεγαλύτερη με ενθουσιάζει.

Ποτέ δεν είχα καλύτερη.

Απολύτως αξιόπιστη.

Μου αρέσει η μικρότερη.

Είναι αρκετά όμορφη.

Απλώς, πολύ ήσυχη.
Όχι οτι είναι κακό αυτό.

Ήσυχη; Ποτέ δεν μιλάει!
Καμμία τους δεν μιλάει.

Λοιπόν

υποθέτω οτι πρέπει...

να τα λένε μεταξύ τους.

Δεν μπορώ να φανταστώ τι λένε.

Λοιπόν.. ίσως προσεύχονται.

Έτσι είναι όταν έχεις μεγαλώσει
με τις καλόγριες.

Σταμάτα τώρα, Ιζαμπέλ.
Κοίτα το πιάτο σου.

Είναι τόσο διακριτικές.

Δεν δείχνουν το παραμικρό.

Δεν ξέρεις πώς είναι να έχεις
μια περίεργη υπηρέτρια.

Να έχεις κάποια που
ανακατεύεται στα πράγματά σου.

Όταν ο πατέρας σου κι εγώ

Θεός σχωρέστ'τον

ήμασταν νιόπαντροι
Ώ, ήταν αυτή μία!

Αλλά αυτές οι δυό είναι αλλιώτικες.

Να θυμάσαι τα λόγια μου.

Είμαστε τόσο τυχερές, Λία.

Στα άλλα σπίτια που ήμουν,
παρέμβαιναν στην κουζίνα.

Η κυρία γνωρίζει την θέση της.

Η κυρία ελέγχει τα πάντα.
Μου αρέσει αυτό.

Αλήθεια; Εμένα με τρομάζει
ο τρόπος που μας τσεκάρει.

Ω, όχι. Μ'αρέσει.
Το προτιμώ έτσι.

Η κυρία είναι τόσο ακριβής,
τόσο προσεκτική.

Αλλά δεν μας αφήνει να πάρουμε μια ανάσα.

Γιατί θα'πρεπε; Σπίτι της είναι.

Βλέπεις, όλη η πόλη θα μας ζηλεύει.

Έχουμε διαμάντα στη δούλεψή μας,
Ιζαμπέλ. Δύο διαμάντια.

Εμπρός, Λία.

Έλα.

Χθές έπλυνα τα κάγκελα. Το είδες;
- Το είδα.

Δεν σε απογοήτευσα, έτσι;
Λυπάμαι που ήρθα εδώ.

Λία, μην είσαι ανόητη.

Ίσως να ήταν λάθος.
Καθυστερώ τις δουλειές σου.

Κόφ'το, Λία.

Είσαι τόσο γρήγορη!

Η αδελφή Βερόνικα έλεγε,
οτι ποτέ δεν θα γίνω τόσο γρήγορη όσο εσύ.

Η αδελφή Βερόνικα... τι ξέρει αυτή!

Όταν ήσουν στην Αγία Μαρία,
πίστευες οτι τα ξέρει όλα.

Αυτό ήταν πρίν από καιρό.
Τα έχω ξεπεράσει πια όλα αυτά.

Όταν ήμουν στην Αγία Μαρία,

φοβόμουν μέχρι και να κατέβω τις σκάλες
όπως οι υπόλοιπες.

Δεν μπορούσα ποτέ να κουνήσω
το αριστερό μου πόδι.

Πάντα ήταν το δεξί, το δεξί...

Ζήλευα τις άλλες που έτρεχαν στις σκάλες,
όταν εμένα που έπαιρνε μια αιωνιότητα.

Κριστίν

Πές μου μια ιστορία.

Μόνο μια, πρίν κατεβούμε κάτω.

Ποιά?
Εμ από τότε που ήμουν μικρή.

Ακόμα είσαι μικρή.
Όχι, εννοούσα πολύ μικρή.

Εκείνη με το άλογο.
Δεν βαριέσαι ποτέ να την ακούς?

Όχι, πές μου.

Όταν ήσουν τόση δα μικρούλα,

η μαμά με έστειλε έξω
για να αγοράσω ψωμί.

Εσύ ήρθες μαζί μου,
όπως έκανες πάντα.

Και όπως περπατούσαμε, άφησες το χέρι μου
και έτρεξες στους δρόμους.

Λέγε το αργά,
πηγαίνεις πολύ γρήγορα.

Ήταν ένας μακρύς, στενός δρόμος.
Θυμάσαι; Σε έναν λόφο.

Και στην κορυφή του λόφου,
μία άμαξα και ένα άλογο

κατέβαιναν καλπάζοντας,
προς το μέρος σου.

Έτρεξα μέσα στο δρόμο,
σε τράβηξα μαζί μου.

Και πέσαμε μαζί στο αυλάκι του δρόμου.

Τι φασαρία που έκανε η άμαξα
όταν πέρασε δίπλα μας!

Και όλοι τσίριζαν.

Όταν σηκωθήκαμε όρθιες,
και οι δύο αιμορραγούσαμε.

Όμως ήταν η ίδια πληγή.

Ξεκινούσε στο χέρι μου,

και συνέχιζε κάθετα,
φτάνοντας στον καρπό σου.

Κοίτα, ακόμα την έχουμε.

Και η μαμά, τι είπε;
- Η μαμά; Ξέρεις πως είναι.

Μας φώναξε.

Και μετά τι συνέβη?

Μετά, ήταν μια γύφτισσα.

Την έλεγαν τρελο- Μαργαρίτα.
Και τί είπε;

Ω, μα το ξέρεις πολύ καλά.
Αλλά πές το μου πάλι, Κριστίν.

"Είναι δεμένες για μια ζωή",
είπε. "Δεμένες με αίμα."

Ασε με να δώ, Ιζαμπέλ.

Ωραίο, πολύ ωραίο.
Δένουν μαζί, κομμάτι-κομμάτι.

Ξέρεις, δεν μπορείς να βιαστείς
σε αυτά τα πράγματα καλή μου. Πίστεψέ με.

Μια τσάντα σαν αυτή θα έπαιρνε...
δύο χρόνια.

Ίσως και περισσότερα.

Αλλά δεν υπάρχει βιασύνη, σωστά;

Κανένας λόγος βιασύνης.

Έχεις όλο τον χρόνο μπροστά σου.

Ακουσε την βροχή!

Βρέχει έτσι εδώ και μια βδομάδα.

Θα μπορούσε να βρέχει για ένα μήνα.
Είναι ό,τι πρέπει.

Ακούς τι σου λέω, Ιζαμπέλ;

Ακούω, μαμά.

Ίσως να ανεβούμε στο Παρίσι φέτος.

Μαμά, μπορούμε?
Για λίγα ψώνια.

Μαμά, πότε;

Ω, δεν ξέρω.

Τα πράγματα που φοράνε στο Παρίσι

δεν θα έδειχνες ωραία
με αυτά τα ρούχα, Ιζαμπέλ.

Το ξέρεις πως όχι. Πώς θα μπορούσες;
Ούτε εγώ δεν θα έδειχνα ωραία με αυτά.

Δώσε μου το ψαλίδι αν μπορείς.

Εκεί, πίσω σου.

Στο τραπέζι.

Τι έχεις πάθει, εσύ;

Όχι, όχι

Εξάλλου, δεν μου αρέσει να φεύγω από το σπίτι.

Γιατί, μαμά;
Τι θα πάθει αν το αφήσουμε;

Πολλά μπορούν να συμβούν σε ένα σπίτι,
όταν δεν είσαι εκεί.

Το Παρίσι

Νομίζω οτι πρέπει να αποφύγουμε
το Παρίσι για φέτος.

Δεν χρειάζεται να τα δώσεις όλα στην μαμά.

Δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε εκεί
κάθε Κυριακή.

Μα η μαμά το χρειάζεται. Η μαμά-
Η μαμά, η μαμά Πάντα η μαμά!

Κριστίν, τι ?

Όταν ήμου μικρή,
την ενοχλούσα όταν έκλαιγα.

Με ξεφορτωνόταν
όσο πιο γρήγορα μπορούσε.

Επρεπε να δουλέψω, να βγάλω λεφτά.
Και μου τα έπαιρνε όλα.

Με έστελνε σε ένα μέρος,
και πρίν συνηθίσω μου άλλαζε σπίτι.

Ω, ναι, η μαμά
Η αγαπημένη, ακριβή μαμά!

Εμπρός, Λία. Ας μην κάνουμε
την μαμά να περιμένει.

Ποιός είναι?
Σσσσ!

Ασε με να ακούσω.

Ποιός μπορεί να είναι με τέτοια βροχή?

Ω, ταχυδρομείο.

Κάτι για μένα, μαμά?

Για κοίτα εδώ!

Χωρίς διεύθυνση αποστολέα.

Από ποιόν θα μπορούσε να είναι?

Λοιπόν, δεν είναι προσκλητήριο γάμου.
Ίσως για κηδεία.

Από ποιόν είναι επιτέλους?

Αλλο ένα γράμμα από τους μικρούς
Βοσκούς του Βουνού.

Δεν θα σταματήσουν ποτέ
να μας ζητούν χρήματα?

Αυτά τα παιδιά θα πρέπει να τρώνε
με χρυσά κουτάλια!

Αλήθεια πιστεύεις οτι θα βρέχει έτσι
όλο τον χειμώνα;

Καλά, ποτέ δεν ξέρεις.

Όμως έτσι δείχνει, σωστά;

Έστω, μην παραπονιέσαι Ιζαμπέλ.
Τουλάχιστον δεν θα χρειαστεί να βγούμε έξω.

Τι είναι, Λία;
Κι άλλο γράμμα από την μαμά;

Εμπρός λοιπόν, διαβασέ το.

Θα το διαβάσω μετά.
Διάβασέ το τώρα.

Διάβασέ το δυνατά!

"Λία, κουταβάκι μου,
μικρό μου περιστέρι."

"Ξέρω οτι θα σε δώ την Κυριακή
μαζί με την Κριστίν, ωσ συνήθως "

"όμως μου λείπεις, μικρή Λία."

"Πάντοτε θα είσαι η μικρή μου."

Καημένη μαμά.

Κριστίν, η μαμά--
Η μαμά, τι?

"Δεν μπορείς να έχεις τα μαλλιά σου
έτσι, Λία."

"Όλα αυτά τα μακριά μαλλιά, σαν κορίτσι."

"Την άλλη Κυριακή θα σου τα διορθώσω.
Θα είναι καλύτερα έτσι. "

"Όχι όπως της Κριστίν,
που πέφτουν μέσα στην σούπα."

"Αλλιώς ζήτα από την Κριστίν να στα φτιάξει,
αλλά να είναι μαλακή."

Δεν ξαναπάω ποτέ πίσω.

Μπορείς να πας εσύ αν θέλεις.
Ξέρεις οτι δεν θα πήγαινα χωρίς εσένα.

Ακόμα νοιάζεσαι γι'αυτήν.

Σε αγαπάει.

Η μαμά σε αγαπάει κι εσένα.
Απλώς--

Τι;

Σε φοβάται.
Με φοβάται?

Ποτέ δεν με υποστηρίζεις εμένα!

Καλά κάνεις όμως. Υπερασπίσου την
πάρε το μέρος της, όπως πάντα.

Μην θυμώνεις μαζί μου.

Δεν θυμώνω με εσένα.
Το πρόσωπό σου είναι τόσο--

Πώς?
Πώς είναι το πρόσωπό μου?

Δεν έχει τίποτα το πρόσωπό σου.

Μόνο που

Δεν έχει τίποτα το πρόσωπό σου.
Είναι όμορφο!

Θα σε χτενίσω,
όπως εκείνη θέλει.

Αν δεν γυρίζαμε πίσω,

θα μπορούσαμε να περνάμε τις Κυριακές μαζί,
οι δυό μας μόνο.

Θα κουβεντιάζαμε, θα πηγαίναμε στο σταθμό
για να βλέπουμε τα τρένα.

Θα καθόμασταν στο πάρκο

Αλλά δεν θα σου άρεσε αυτό,
έτσι δεν είναι;

Θέλεις να πάς εκεί,
έτσι δεν είναι;

Έτσι δεν είναι, Λία;

Έτσι είναι ωραία.
Έτσι τα θέλει.

Δεν σου αρέσουν;

Τα μισώ!

Σταμάτα, σε παρακαλώ!

Τα μισώ!

Είμαι ένα τέρας, έτσι?

Όπως λέει κι εκείνη.

Δεν είσαι τέρας.

Έλα

Ασε με να

Ασε με να τα φτιάξω.

Σε παρακαλώ.

Σε παρακαλώ.

Τι εννοούσες οταν έλεγες
οτι το πρόσωπό μου είναι όμορφο;

Αυτό που είπα.

Τι όμορφο υπάρχει σε αυτό;

Πές μου ένα πράγμα.

Αυτή τη φορά δεν θα τα δώσουμε όλα στην μαμά.

Κριστίν, δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω.

Εσύ μπορείς, Λία.
Ποτέ δεν θα πάψει να σε αγαπάει.

Μα γιατί να μην κρατήσεις
τα χρήματά σου για σένα;

Θα σε συγχωρέσει, θα δείς.
Πάντα σε συγχωρούσε.

Και, Λία

Ξέρεις τι θα κάνουμε με τα χρήματα;

Θα τα φυλάξουμε.
Θα κάνουμε οικονομία στο εξής.

Θα τα βάλουμε μαζί,
δικά σου και δικά μου, οι οικονομίες μας...

και μια μέρα μια μέρα

Κοίτα.

Να θυμάσαι τι σου είπα.

Από δω και πέρα, θα περνάμε μαζί
τις Κυριακές μας, οι δυο μας μόνο.

Και, Λία. Εσύ θα αποφασίσεις.
Θα κάνουμε ό,τι θέλεις εσύ.

Υποσχέσου.

Το υπόσχομαι.

Κράτα αυτό.

Τράβα!

Τράβα!

Τράβα!

Αρκετά, πρέπει να πάμε κάτω.

Μα δεν είναι ώρα ακόμα.
Δεν θες να παίξουμε άλλο λίγο;

Πώς σου φαίνεται το δικό μου?

Θαυμάσιο.

Λοιπόν οι δυό μας, μπορώ να πώ
ότι φτιάχνουμε ένα δίδυμο.

Εμπρός.

Εμπρός, πόση ώρα έχουμε.
Βιάσου! Την πόρτα.

Κοίτα αυτή τη ραφή.

Ποτέ δεν θα κεντήσω σαν εσένα.

Όλα αυτά τα χρόνια με τις αδελφές
ποτέ δεν έμαθα.

Οι αδελφές δεν ξέρουν
πώς να σε διδάξουν.

Θυμάσαι όταν σε επισκεπτόμουν
στο μοναστήρι;

Με περίμενες στην είσοδο.

Ήσουν τόσο μικρή
και ταυτόχρονα τόσο πεινασμένη.

Ακόμα είσαι πεινασμένη
όλη την ώρα.

Κριστίν.
Μμμ?

Μπορώ

Μπορείς τι;

Μπορώ να δώ την δαντέλα;

Φυσικά και μπορείς.

Είναι όλο δικό σου.

Κανένας δεν ράβει όπως εσύ.

Κοίταξε.

Είναι σχεδόν έτοιμο.

Δοκίμασέ το.

Δεν το θέλεις;

Ναι, θέλω.

Θα κλείσω τα μάτια μου.

Θέλω να είναι έκπληξη.

Κριστίν

Μπορείς να δείς τώρα

Είναι πανέμορφο.

Εσύ είσαι πανέμορφη.

Κρυώνω.

Το ξέρω.

Κριστίν!

Κριστίν!

Κριστίν!

Λία, κοίταξέ με.

Δεν είναι κάν ραγισμένο.

Μην τρομάζεις.

Τίποτα δεν έσπασε.
Κοίταξε με!

Αγγελέ μου.

Και τώρα

Γρήγορα!

Θα είναι μια ωραία φωτογραφία.

Είστε αδελφές, δεν είστε?

Ναι.

Το μάντεψα αμέσως.

Πάντα έτσι σας έντυνε η μαμά σας?

Πώς δηλαδή?
Σαν δίδυμες.

Όχι δίδυμες. Είμαι πέντε χρόνια
μεγαλύτερη από την αδελφή μου.

Πέντε χρόνια;

Και η αδελφή σου;

Μιλάει ποτέ;

Είναι ντροπαλή.

Λοιπόν, πάντα ήθελα μια αδελφή,
ντροπαλή ή όχι.

Μια αδελφή στέκεται δίπλα σου,
ακόμα κι αν μπλέξεις.

Τι ντροπαλό παιδί.

Υποθέτω οτι θα είσαι
η αγαπημένη της μητέρασ σου.

Όχι, δεν

Τι όμορφο χαμόγελο!

Είναι ακόμα παιδί, δεν είναι;

Παρακαλώ, χαμογελάστε τώρα κι οι δυο.
Και κοιτάξτε με.

Έξοχα!
Θα είναι πολύ ωραία.

Κανείς δεν θα ξέρει οτι εσείς οι δύο
υπήρξατε υπηρέτριες.

Στους Ντανζάρ, δεν δουλεύετε;
Ναι.

Ακουσα οτι η κόρη τους
πρόκειται να παντρευτεί σύντομα.

Βεβαίως αυτό το ακούω από χρόνια.

Κι εσείς οι δύο είστε
σίγουρα διακριτικές.

Έλα, Λία. Μην αργείς.

Η κυρία Ντανζάρ σας βάζει
να δουλεύετε σκληρά, φαντάζομαι.

Σε σχέση με τα χρήματα που βγάζετε.

50 φράγκα, είπατε;
Για εσάς κορίτσια, θα πάρω

25.

50 είπατε,
50 θα σας πληρώσουμε.

Καταλαβαίνω.
Μια χαρά.

Βιάσου, Λία.
Ευχαριστώ.

1, 2, 3, πάμε!

Δεν έχω τίποτα να ρίξω.
Ω, δεν είχα δει αυτό το 7.

Περίμενε λίγο τώρα.
Μια στιγμή

Τι γίνεται εκεί πέρα;
Το 6 είναι ακόμα ακούνητο.

Και ένα 9.
Ποιό 9;

Το 9 καρό, πάνω στο 10 σπαθι.
Τι έχεις πάθει;

Σε παρακαλώ, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ!
Τι θέλεις να πεις;

Φυσικά μπορείς να συγκεντρωθείς.
Είναι ένα παιχνίδι συγκέντρωσης.

Πρέπει να δώσεις σημασία σε
κάθε λεπτομέρεια.

Διαφορετικά, θα χάσεις.

Τέλειο!

Πού είναι αυτός ο άσσος κούπα?

Έχω τον άσσο μπαστούνι και το 2 και το 3!

Ω, Ιζαμπέλ, πώς μπόρεσες;

Κόλλησα πάλι, είναι απίστευτο.

Θα αποχωρήσω σε λίγο.

Πρόσεξες κάτι?
Δεν ακούγονται πια.

Η μεγαλύτερη περνάει από δίπλα μου
σαν να μην είμαι εκεί.

Η μεγαλύτερη πάντα ήταν έτσι.

Κάθε Κυριακή την περνούν
σε εκείνο το δωμάτιο.

Είναι απίστευτο.

Και είναι πάντα η μία για την άλλη.

Δεν έχουν δεί την μητέρα τους
εδώ και μήνες.

Αλλά αυτό είναι καλό.

9, 10, βαλές!

Τι τρέχει με αυτήν?

Πάλι έβαλε πολύ αλάτι!

Έχουν ξεχάσει οτι θα έρθουν
οι Φλίντον;

Ξέρεις, χθές,

όταν επέστρεφα από τους Λουπέν,

τις είδα να κάθονται σε ένα πάρκο.

Στις 11 το πρωί!
Απίστευτο!

Στις 11 το πρωί!

Εννοώ, δεν είπα τίποτα,
αλλά κατάλαβαν.

Ναι ή όχι?
Εμπρός μαμά, πάρε σειρά.

Σπαθιά, αυτό περίμενα!
Ασσος, 2, 3

6, 7, 8

Κριστίν

Μαμά;

Το βλέπεις;

Φυσικά και βλέπω.
Νομίζεις οτι είμαι στραβή;

Τι στην ευχή την κάνει να νομίζει...

οτι μπορεί να φοράει τέτοια ρούχα,
ενώ βρίσκεται σε αυτό το σπίτι;

Δεν πιστεύω στα μάτια μου!

Ένα τέτοιο πλεχτό,
σίγουρα θα κόστισε...

αναρωτιέμαι αν τις πληρώνω ακριβά.

Μου είπες οτι μπορούσα να το φορέσω.

Όταν σου το έδωσα,
ποτέ δεν είπα

οτι μπορείς να το φοράς κάτω,
έτσι;

Πώς σου ήρθε να το κάνεις;

Γιατί να φορέσεις αυτό το πλεκτό
οπουδήποτε έξω από το δωμάτιο μας;

Σκεφτόμουν μόνο εμάς.
Λές ψέμματα!

Έχω μάτια και βλέπω.

Όταν καθαρίζεις τις σκάλες,
το βλέμμα σου πέφτει αλλού.

Όταν κεντάς,
τρυπάς τα δαχτυλά σου.

Όταν γυαλίζεις το πάτωμα,
σου πέφτει το κερί στα παπούτσια σου.

Σπάς τα πιάτα, γδέρνεις τα φλιτζάνια
και καίγεσαι με το σίδερο!

Έσπασα αυτό το πιάτο πρίν 6 βδομάδες!
Και το φλιτζάνι;

Το φλιτζάνι ράγισε όταν πρωτοήρθα εδώ.
Κάνω την δουλειά μου σωστά.

Και κρατιέσαι τέλεια, έτσι δεν είναι;

Ο γιακάς σου είναι απέξω,

και τα μανίκια σου διπλωμένα κομψά.

Και γιατί;

Τα κάνεις όλα για εκείνη;

Για να σε πάρει μαζί της όταν φύγει;

Πάντα έτσι ντυνόμουν!
Κοίταξέ με.

Είσαι διαφορετική.
Πίστεψέ με, το ξέρω.

Τώρα το βλέπω.

Χειροποίητο

Αυτό το μαλλί!

Δεν πιστεύεις οτι είναι απ'τους Ντιπέν, έτσι;

Τι πολυτέλεια!

Φαντάσου να την έβλεπε κανείς.

Μαμά, υπερβάλλεις.

Α,ναι?

Α, ναι? Καλή μου, δεν ξέρεις
αυτή την πόλη όπως εγώ.

Νομίζεις οτι υπερβάλλω?

Όχι, καλή μου.

Δεν έχεις ζήσει αρκετό καιρό
εδώ γύρω.

Τί σου έλεγα? Τέλειο!

Πρέπει να με εμπιστεύεσαι, Ιζαμπέλ.

Διάλεξα ποτέ κάτι για σένα
που να μην σου άρεσε?

Ενδεχομένως.

Μοιάζει καλύτερο στο σπίτι.

Φυσικά και είναι. Όλα δείχνουν
ωραιότερα στο σπίτι.

Θέλω να δώ τα πρόσωπα ορισμένων,
όταν θα περπατάς-

Ω, κατέβασε το χέρι σου Ιζαμπέλ!

Θυμήσου πόση ώρα μας πήρε
την τελευταία φορά.

Τι γίνεται με το σίδερό μου?

Το επισκευάζουμε για δεύτερη φορά
από τον περασμένο Οκτώβρη.

Λοιπόν,

άλλα 5 φράγκα θα κρατηθούν
από τον μισθό της.

Απίστευτο, πόση ώρα θέλει
για μια απλή ραφή.

Ξέρεις, αγάπη μου, νομίζω οτι
είναι ιδιαίτερα στενό στον λαιμό.

Δεν μπορείς να φοράς τόσο στενά ρούχα,

εκτός από το νυφικό σου,
φυσικά.

Τώρα πώς θα σε πάω στους Φλίντον
με στραβή ραφή;

Ο λαιμός χρειάζεται να χαμηλώσει.
Οπωσδήποτε πιο χαμηλά.

Αυτό είναι απίστευτο!

Αλήθεια.

Με ύφασμα 7 φράγκων το μέτρο.

Αλλη φορά θα σε πάω σε μόδιστρο!

Δεν υπήρχε τίποτα στραβό στην ραφή!
Τίποτα!

Το είδες, ήταν απόλυτα ίσιο.

Δεν ήταν?

Δεν ήταν?
Φυσικά και ήταν.

Βλέπει πράγματα.
Πράγματα που δεν υπάρχουν καν.

Αυτή και η κόρη της.

Θα φύγεις σωστά?

Να φύγω; Πού να πάω;

Ακόμα κι αν φύγει, εσύ θα μείνεις εδώ?

Λία! Το σκέφτεσαι συνεχώς,
έτσι δεν είναι?

Γι'αυτό πάντα είσαι αφηρημένη,
πάντα σκέφτεσαι τον άλλο κόσμο.

Δεν υπάρχει άλλος κόσμος, Κριστίν.
Μην στενοχωριέσαι.

Ακουσες την κυρία.
Ακουσες τι είπε.

Τι ειπε?
Την άκουσες, μην υποκρίνεσαι!

Δεν άκουσα τίποτα!
Τίποτα για την κόρη της;

Την δεσποινίδα Ιζαμπέλ εννοείς?
Ποιά άλλη?

Κριστίν, μην είσαι έτσι,
ακούγεσαι σαν την μαμά.

Της χαμογελούσες, σε είδα.
Δεν χαμογέλασα.

Υποσχέσου μου οτι δεν θα την ακολουθήσεις
αν φύγει.

Αν φύγει. Μπορεί να μην φύγει ποτέ,
να μην παντρευτεί ποτέ.

Απλά απάντησέ μου.

Απαντησέ μου! Μην λές μόνο
συνέχεια ''Κριστίν!΄΄

Είσαι το μόνο που έχω, Λία.

Είσαι το μόνο που θα έχω ποτέ.

Μερικές φορές σκέφτομαι οτι
δεν θα έχουμε ποτέ αρκετό χρόνο.

Μερικές φορές... Κάθε πρωί
φαντάζομαι πράγματα, οτι εσύ...

Ω, Λία, δεν θα έχουμε ποτέ
αρκετό χρόνο για εμάς.

Έλα, κάθισε μαζί μου.

Προσπάθησα να της μιλήσω.

Σε ποιά?
Στην αδελφή Βερόνικα.

Την περίμενα,
μετά την πρωινή εκκλησία.

Την περίμενα.

Αλλά δεν ήθελε να μου μιλήσει.

Τα παπούτσια της, χτυπούσαν
πάνω στην πέτρα.

Και δεν σταματούσε.

Δεν γύριζε πίσω.

Ποτέ δεν γύρισε να κοιτάξει.

Δεν μου το είχες πει ποτέ.

Κριστίν.

Ναι?

Ας υποκριθούμε οτι εγώ είμαι εκείνη.

Κλείσε τα μάτια σου.

Μπορείς να τα ανοίξεις τώρα.

Τις είδες;
Γυρίζουν απ'την εκκλησία.

Με αυτά τα λευκά γάντια.

Και εκείνα τα καπέλα.

Δεν μοιάζουν κάν με υπηρέτριες πλέον.

Αλλά χάνουν την ομορφιά τους, καλή μου.

Έχεις προσέξει πόσο αδυνάτισαν?

Ειδικά η μικρότερη.

Και αυτοί οι κύκλοι κάτω από τα μάτια

Λες και δεν κοιμούνται ποτέ.

Δες αυτό μαμά.
Τι?

Εκεί, εκεί πέρα.
Δεν βλέπεις;

Εχουν γίνει αδιάφορες.

Λία

Κάποιος από πίσω μου,
με τραβάει

Και πρίν γυρίσω να δω, ξέρω

το χέρι της γύρω μου

Μπορώ να νιώσω τα λεπτά της κόκκαλα

Σσσσ. Προσπάθησε να κοιμηθείς Λία.

Με αρπάζει...
μέσα στο σπίτ, και....

Τρέχω από γωνιά σε γωνιά, αλλά

παντού με πιάνει πρώτη.

Κοιμήσου αδελφούλα μου,
κοιμήσου.

Ονειρεύσου, είμαι εδώ.
Τώρα δες τα όνειρά σου.

Όλα όσα θέλεις να γίνεις..

Δεν θα με αφήσεις ποτέ,
έτσι Κριστίν?

Δεν θα με αφήσεις?

Ονειρεύσου αδελφούλα μου,
ονειρεύσου.

Δεν ξέρω αν θα άντεχα να ζήσω
μόνη σε αυτό το σπίτι.

Σε κάθε σπίτι.

Με ακούς?

Φοβάμαι τόσο πολύ.

Όταν γυρίσαμε πίσω από το πάρκο,

η κυρία μας περίμενε.

Δεν φοβήθηκες;

Η κυρία δεν μας μιλάει ποτέ πια.

Δεν έχει πεί λέξη για βδομάδες.

Ποτέ δεν είπε.

Κριστίν, ποτέ δεν είπε.

Κάπου υπάρχουν λιβάδια,

κάπου υπάρχουν λόφοι.

Κάπου τρέχουν τα άλογα,

και τα πρόβατα μένουν ακίνητα.

Κοιμήσου αδελφούλα μου,
κοιμήσου.

Μέσα στο σκοτάδι,
κοιμήσου βαθιά.

Όλα τα ποτάμια βρίσκουν τη θάλασσα,

Αδελφούλα μου,
κοιμήσου για χάρη μου.

Κριστίν!

Κριστίν!

Τι είναι αυτό;
Τι έγινε;

Το σίδερο

Ήμουν στην μέση μιας
σατέν μπλούζας....

Την έκαψες?

Τι θα κάνει η κυρία;

Τι θα μας κάνει;

Πώς να θυμώσει η κυρία;
Δεν είναι δικό σου το λάθος.

Ασε με να δω την μπλούζα.

Είναι εντάξει?

Είναι?

Είναι?

Μην ανησυχείς.

Είσαι σίγουρη?

Είναι εντάξει.

Τι θα συμβεί τώρα, Κριστίν?

Τίποτα δεν θα συμβεί.

Απλώς θα περιμένουμε.

Πόσα χρήματα έχουμε μαζέψει?

Όχι αρκετά.

Το ξέρω πως δεν είναι αρκετά.

Αλλά θα είναι μια μέρα,
σωστά?

Σωστά?

Ξεκουράσου τώρα.

Και τότε

Τότε θα φύγουμε μακριά απο δω.

Και

Ναι, Λία μου.

Κάποτε.

Το έκαψα έτσι δεν είναι?

Πες μου.

Πες μου.

Αγγελέ μου.

Αγάπη μου.

Είναι εντάξει.

Πού είναι?

Πού θες να ξέρω?

Μην μου απαντάς έτσι.
Πήγαινε να τις βρείς!

Με άκουσες;
Αυτό είναι αδιανόητο!

Θα έπρεπε να είναι εδώ για να πάρουν τις τσάντες.
Να ανοίξουν την πόρτα.

Είναι 5 το απόγευμα.
Τι ώρα είναι, επιτέλους;

Πέντε και τέταρτο.
5.15! Μα, σοβαρά!

5.15 και ούτε ένα σημάδι τους!
Ποτέ δεν το'χω ξαναδεί αυτό.

Πήγαινε να δείς στην κουζίνα.
Εκεί θα βρίσκονται.

Λία, άκου!

Λοιπόν, γιατί αργήσατε τόσο?

Αυτές είναι.

Ω, όχι

Δεν είναι εδώ, μαμά.

Αδύνατον, πάω να δω.
Πρέπει να είναι εκεί.

Και λοιπόν?

Υπάρχει ένα ποτήρι στο νεροχύτη,
σπασμένο.

Σπασμένο?

Αρκετά.

Τι στην ευχή μπορεί να κάνουν?

Ίσως να το σκάσουν.

Ακου!

Τι θα κάνουμε, Κριστίν?

Τι θα κάνουμε?
Λία

Ίσως να είναι επάνω.

Πηγαίνω εκεί αμέσως.

Πρέπει να κατεβούμε κάτω..

Περίμενε!

Μαμά, περίμενε!

Να περιμένω; Γιατί;
Νομίζω οτι δεν θα έπρεπε...

Θέλεις να έρθουν εδώ?

Αυτό είναι το σπίτι μου,
φυσικά και θα πάω επάνω αμέσως.

Εσύ δεν χρειάζεται να έρθεις,
αν δεν θέλεις.

Αν δεν κατέβω κάτω,
θα ανεβούν επάνω.

Φοβάμαι Κριστίν!
Μη μ'αφήνεις!

Τι είναι αυτά;
Τα φώτα είναι κλειστά εδωπάνω.

Ω, αυτό παραπάει.

Κυρία

Η κυρία επέστρεψε στο σπίτι.

Τί είναι αυτά?

Πως τολμάς να με αναγκάζεις να γυρίσω
σε ένα σκοτεινό σπίτι;

Είναι το σίδερο, κυρία.
Έριξε τον γενικό διακόπτη.

Ξανά?

Απίστευτο.
Αυτό το σίδερο μόλις επισκευάστηκε.

Και τί απέγινε η μπλούζα μου?

Η αδελφή σου δεν την έκαψε, έτσι;
Δεν άκαψε την μπλούζα μου;

Η μπλούζα της δεσποινίδος
δεν είναι έτοιμη ακόμα.

Δεν είναι;
Μα πρέπει να πάμε στους Μπλανσάρ!

Ήρθαμε στο σπίτι για να αλλάξω ρούχα.

Γιατί δεν ήσουν κάτω;
Πού είναι η στολή σου;

Τελείωσα νωρίς, κυρία.

Μη μου λες ψέμματα.

Δεν θα ανεχτώ μια ψεύτρα στο σπίτι μου.

Η κυρία ξέρει οτι δεν λέω ψέμματα.

Λέει ψέμματα,
είμαι σίγουρη.

Με απογοητεύεις.

Στείλε κάτω την αδερφή σου
με την μπλούζα της κόρης μου, αμέσως.

Η κυρία δεν μπορεί να δει την αδελφή μου
τώρα.

Πώς;
Κοίτα πως σου μιλάει!

Ασε με να δω που είναι
η αδελφή σου τώρα.

Εκείνη θα μου εξηγήσει
πώς κατέστρεψε το σίδερό μου.

Έχω ήδη εξηγήσει στην κυρία
σχετικά με το σίδερο.

Το ονομάζεις αυτό εξήγηση?
Δεν ήταν δικό μας σφάλμα.

Όχι; Και τίνος ήταν τότε;
Το άκουσες αυτό;

Το άκουσα. Ποιός ξέρει τι άλλο
έχουν κάνει.

Αν η κυρία δεν μας εμπιστεύεται...
Αν πιστεύει...?

Θα φύγουμε από αυτό το σπίτι.

Θα φύγετε?

Και πού νομίζετε οτι θα πάτε?

Θα βρούμε άλλο σπίτι.

Θα βρείτε?

Όχι μετά απ'οσα είδα απόψε.

Η κυρία δεν είδε τίποτα.

Τίποτα?

Αυτά τα μαλλιά, αυτό το πρόσωπο....

Βρωμάς ολόκληρη, καλή μου.

Ω, κυρία.. σας παρακαλώ.
Ούτε λέξη παραπάνω από το στόμα σου!

Χάλασες το σίδερό μου!
Το σπίτι μου είναι στα σκοτάδια!

Σας εξήγησα ήδη κυρία.
Δεν φταίμε εμείς.

Και πηγαίνεις στην εκκλησία κάθε Κυριακή,
νομίζοντας οτι είσαι παιδί του Θεού;

Κυρία, δεν έχετε καθόλου δίκιο!

Δεν έχω;
Θα πρέπει να είσαι τρελή..

Είναι τρελή.
Κοίταξε την.

Εσύ είσαι η άδικη, Κριστίν.

Μαμά!

Απλά κοίτα την αδερφή σου.

Δεν θα δουλέψετε ποτέ ξανά μαζί.

Ο Θεός να με συγχωρήσει για αυτά
που έτρεφα στο σπίτι μου.

Βρωμιάρα!
Αλήτισσα!

Αλήτισσες αδερφές!

Όχι την αδελφή μου!

Μαμά!

Όχι την αδελφή μου!

Τα πτώματα της κυρίας και της
δεσποινίδας Ντανζάρ,

βρέθηκαν στον διάδρομο.

Στο πάτωμα υπήρχαν κομμάτια
από κόκκαλα και δόντια,

ένα διαμαντένιο σκουλαρίκι,
μια τσάντα, τσιμπιδάκια μαλλιών,

ένα ζευγάρι κλειδιά,
μια σακούλα κρέας.

Οι τοίχοι και οι πόρτες ήταν καλυμμένα
με αίμα ώς τα 2 μέτρα.

Το σώμα την κυρίας Ντανζάρ ανάσκελα,

το σώμα της δεσποινίδος Ντανζάρ, μπρούμυτα.

Το παλτό τραβηγμένο,
η φούστα σηκωμένη,

τα εσώρουχα κατεβασμένα,
βαθιές πληγές στα μπούτια,

και πολλαπλές αμυχές στις γάμπες.

Στο τελευταίο σκαλοπάτι
ένα μάτι βρέθηκε, ακέραιο,

μαζί με την οπτική νεύρα.

Το μάτι είχε τραβηχτεί έξω,
χωρίς την χρήση κανενός οργάνου.

Τι είχατε εναντίον της Κυρίας
και της Δεσποινίδος Ντανζάρ;

Η κυρία ήταν καλή μαζί σας;

Συνέβη τίποτα παρά φύσιν
ανάμεσα σε εσάς και την αδελφή σας;

Καταλαβαίνετε τι εννοώ, έτσι?

Ήταν απλώς αδελφική αγάπη?

Μιλήστε.

Μπορείτε να υπερασπιστείτε
τον εαυτό σας.

Θα κριθείτε.

Λία

Θέλω την Λία.

Σας ικετεύω.

Φέρτε μου την αδελφή μου.

Δώστε μου την Λία.

Λία!

(Βασισμένο σε αληθινή ιστορία)