How Event[0] Works | GMTK Most Innovative 2016

Jedną z moich ulubionych i zdecydowanie najbardziej innowacyjną grą w jaka grałem w tym roku, była Event[0]

Jest ona grą science fiction o zwiedzaniu statku kosmicznego i rozmawianiu ze sztuczną

inteligencją o imieniu Kaizen. Za każdym razem, gdy podejdzie się do terminalu komputera,

można wpisać jakiekolwiek pytanie lub komendę, a asystent SI naprawdę odpowie.

Jest to jakby podrasowana przygodówka tekstowa połączona z Cleverbotem. Są tez elementy w stylu Gone

Home, ale z prawdziwymi zagadkami i możliwością okrycia ukrytej historii jak

w Her Story.

W tym filmie, ujawnię wam sekrety za odpowiedziami Kaizen. Opowiem

jak działa, dlaczego działa i tez skąd wynikają niektóre problemy.

Teraz masz czas, by zastopować film i sprawdzić Event[0]. Jest na Steam

i mimo, ze jest nieco drogie jak na tak krótką grę, to dla mnie jest absolutnie porywająca

i byłbym gotów polecić ją każdemu zainteresowanego SI, narracją i przyszłością gier.

Jak już skończysz, wróć do tego filmu i zagłębimy się w tę grę.

Ok, witam ponownie. Mam nadzieje ze podobało Ci się Event[0] tak bardzo jak mi. Teraz pozwól, że kompletnie zepsuje

Ci grę tłumacząc jak działa.

Kaizen, to głównie sztuczka iluzji-jak każda inna gra wykorzystująca SI. Twórca

nie próbował zdać testu Turinga, ale chciał ciekawego towarzysza,

lub przeciwnika w zależności od Twojego stylu gry. Jak dla mnie wyszło mu bardzo dobrze.

Spróbujmy zanalizować, jak Event[0] bierze tekst i generuje odpowiednią

odpowiedź-miejmy nadzieje. Te informacje są bazowane na wypowiedzi Sergey Mohova, wywiadów

z twórcami i wglądzie w kod gry (ale nie mów nikomu).

Więc, wpiszmy sobie wiadomość i zobaczmy jak gra ją interpretuje.

Jako pierwsze, sprawdzana i poprawiana jest pisownia. Ups.

Następnie, gra próbuje przypasować słowa i frazy do jej

listy tagów. „Pasażerowie”, na przykład jest dopasowane do tagu „załoga”- tak jak wiele

innych słów, jak ludzie, goście i osoby.

Te tagi są dopasowywane do kolejnej listy- tym razem do wszystkich układów

tagów jakie Kaizen rozpoznaje. Jak już znalezione zostanie najlepsze dostosowanie, SI może przygotować odpowiedź.

Najpierw, sprawdza co się teraz dzieje, czyli gdzie jest gracz i co

Do tej pory widział i o czym rozmawiał, co pozwala Kaizen posiadać pamięć i rozumieć kontekst. Następnie, patrzy

jaki jest jego obecny stan emocjonalny. Kaizen ma trzy poziomy przyjazności graczowi,

i trzy poziomy stresu - które razem tworzą macierz dziewięciu różnych stanów.

Tagi, obecna sytuacja i stan emocjonalny, wszystkie razem kierują Kaizen do listy odpowiedzi, a on

wybiera jedno, które pokazuje graczowi. Na koniec, niektóre słowa i frazy są zastapione

synonimami dzięki czemu SI prawie, że nigdy się nie powtarza.

Uff. To jest mniej więcej, jak każda odpowiedz w grze jest tworzona. Ale jest tez

kilka dodatków, jak np. fakt że gra przechowuje kilka ostatnich tagów, więc jeśli

powiesz coś o Nandi, a następnie zapytasz „czy ona nie żyje?”, Kaizen będzie wiedział, że „ona”

odnosi się do Nandi.

Jest to mądry i zadziwiająco prosty system-ale i tak, wymagałby on masy pracy.

Twórca Ocelot Society musiał stworzyć układy tagów żeby przewidzieć wszystko co gracz mógłby powiedzieć

i musiał napisać odpowiedzi dla Kaizen, które pasują do wydarzeń i stanów emocjonalnych. Ale,

warto jednak zauważyć, że rzadko kiedy jest dziewięć odpowiedzi dla każdego z dziewięciu stanów.

A jeśli chodzi o tagi, to baza danych Event[0] ma mniej więcej 10000 słów, przechowywanych jako tysiące tagów.

Ale nawet przy takiej ilości pracy, Kaizenowi jest daleko do ideału. Zdarza mu się źle zrozumieć, czasami

odpowiada w dziwny sposób, a czasami wręcz poddaje się w próbie odpowiedzi.

Jednak dla mnie, wszystkie te małe usterki nie zepsuły magii gry, ponieważ Ocelot Society podjęło

Genialna decyzje by dać te technologie SI, a nie postaci ludzkiej.

W 2005, Michael Mateas i Andrew Stern stworzyli experymentalną grę o nazwie Facade, gdzie

wpisuje się zdania, które się chce powiedzieć kłócącej się parze. Pod względem technologii, Facade jest dużo

bardziej złożone niż Event[0]. Ma dwie postacie sterowane przez SI, z bardziej

złożonymi profilami emocjonalnymi, narracją głosową i animacjami twarzy. I posiada systemy,

których zadaniem jest dostarczenie dramatycznych momentów.

Jednak pomimo tego, w końcu zawsze będą błędy. A gdy człowiek powie coś

dziwnego, to zupełnie niszczy iluzję rozmowy z prawdziwą osobą. Kaizen natomiast,

jest robotem. A my bardzo dobrze wiemy, że roboty nie są doskonałe. Jak np. „Hej Siri, ile

kosztuje bilet na pociąg z Londynu do Glasgow?”

SIRI: „odpowiedź to Ok 13.6 biliardów mili dolarów amerykańskich do kwadratu.”

Co za idiotka.

A Kaizen jest zdecydowanie lekko wykończony, z pomieszanym tekstem i niedziałającym terminalami.

To również wpasowuje się w motyw sci-fi ze złowrogim SI: wymijające odpowiedzi

brzmią jakby Kaizen próbował coś przed nami ukryć, gdy w rzeczywistości, po prostu nie zna odpowiedzi.

Jest też ten cały statek. Kaizen został stworzony, by być asystentem na pokładzie statku, więc

musi wiedzieć jedynie o pasażerach i rzeczach jakie da się znaleźć zwiedzając. Oczywiście

nie wie zanudzi o żyrafach, czy historii Mozambiku, ale może mówić godzinami o

origami, czy o stole do bilarda w salonie.

Więc zbudowaliśmy działający czatbot i wybaczyliśmy mu błędy. Teraz czas

by zbudować wokół tego grę. Niestety według mnie, tutaj Event [0] ponosi porażkę.

Mimo że Ocelot mówi, że usunął wiele pomysłów, w tym zarządzanie surowcami i przeciwników kosmitów,

by skupić się na Kaizen, gra tak naprawdę nie jest o SI w sposób jaki

można by myśleć.

Ta krótka gra, ma wiele zagadek, z których większość polega ma ominięciu Kaizen

zupełnie, albo włamując się do kodu SI, by grać w mini-gry lub czytając

automatyczny dziennik pokładowy na terminale w poszukiwaniu wskazówek.

Żadna z nich nie potrzebuje zaawansowanego czatbota by istnieć, a Kaizen wydaje się być upiększonym

systemem wskazówek, służącym do pomocy z innymi zagadkami.

Najlepszymi momentami gry, są fragmenty polegające na utworzeniu relacji z SI, manipulując jego

emocjami, lub próbując przegadać go, by wybrnąć z tarapatów. W jednym pamiętnym momencie nie

pozwala Ci powrócić na statek po spacerze kosmicznym i trzeba, albo przeprosić, albo udowodnić

swoje człowieczeństwo... przez cały czas tracąc tlen.

Te momenty są wspaniałe, ale jest ich mało i są rzadko, mogłyby być również bardziej rozbudowane.

Dodatkową magią pola tekstowego, jest fakt, że nie jest nie prowadzonym przez opcje dialogowe, więc trzeba

wiedzieć dokładnie co powiedzieć. Przygodówka point-n-click „Shivah” wykorzystuje to w dobry

sposób, by rozwiązać zagadki trzeba pamiętać imiona i miejsca, usłyszane, a następnie wpisac

je w wyszukiwarkę gry.

Event [0] mógłby tak zrobić, chowając imiona załogi po całym statku

i później odblokowując segmenty w Kaizen po pytaniach w stylu „kim jest Nandi?”, albo „co się stało z Anele?”. Zamiast tego

Kaizen po prostu podaje Ci imiona konkretnych postaci w odpowiednich momentach historii.

Ok, więc Event[0] jest lepszym pomysłem niż grą. Ale pomińmy zagadki na chwilę.

Ponieważ, to był pierwszy raz, gdy naprawdę poczułem jakbym rozmawiał z prawdziwą osobą

w grze wideo. Kaizen często wychwytywał co mówiłem, rozumiał normalny język,

i zmieniał swój humor w zależności od okoliczności i jak się do niego zwracałem.

W środa całej historii SI w grach, według mnie Event [0] jest gdzieś pomiędzy wyborem opcji

dialogowych w Fallout, a Anthony Hopkinsem rozmawiającym z robotycznymi kowbojami w Westworld.

Kowboj 5000: Czy powinnismy wypić za zdrowie Pani w białych butach?

Ok, może jednak bliżej mu do Fallouta. Ale, lekki wgląd w przyszłość może?

Ale, raczej nie widzę, by system z Event[0] był wykorzystywany przez twórców w najbliższym

czasie- po pierwsze, potrzeba klawiatury oznacza, że gra po prostu nie działałaby na konsolach.

I nie wydaje mi się, że ktokolwiek chce rozmawiać z NPC krzycząc w Kinecta.

Gracz: Liara, przesuń się. O Boże!

Ale jeśli mamy wyciągnąć jedna lekcje, to powinno to być, że jest możliwe posiadać, przekonującą,

płynną postać i naturalną rozmowę z postacią w grze - i nie potrzeba

jakiejś sieci neuronowej czy superkomputera, czy bardzo skomplikowanego algorytmu do tego.

Potrzeba jedynie wielkiej bazy danych, kilku pomysłów zagarniętych z internetowych czatbotow i kilku

sprytnych twórców z Paryża.

Cześć wszystkim, wielkie dzięki za obejrzenie. Kilka osób zgadło, ze Event[0] będzie moją najbardziej innowacyjną

grą roku. Wiec gratulacje im, dobra robota.

To jest mój ostatni film w tym roku i chciałbym bardzo podziękować wszystkim

którzy wspierali ten kanał w 2016. Widzowie, subskrybenci, komentujący i wszyscy którzy zapewnili

obcojęzyczne napisy, lub wspaniałego maila, lub udostępnili odcinek znajomym na Facebooku.

Wszyscy jesteście super.

I oczywiście każdemu Patronowi którzy dosłownie zmienili moje życie-ponieważ w 2017 będę nad tym pracował

na pełen etat. Co jest... ekscytujące.

Ale wiecie co teraz się stanie. Wyjątkowe, super podziękowanie dla tych wspierających po 5 dolarów

lub więcej.