< Return to Video

Hoe het slechtste in ons leven ons maakt tot wie we zijn

  • 0:00 - 0:03
    Als student van tegenspoed
  • 0:03 - 0:06
    viel het mij door de jaren heen op
  • 0:06 - 0:08
    hoe sommige mensen
  • 0:08 - 0:12
    uit grote tegenslagen
    kracht leken te putten.
  • 0:12 - 0:14
    Vaak hoorde ik de populaire wijsheid
  • 0:14 - 0:16
    dat dat te maken had
    met zin vinden.
  • 0:16 - 0:20
    Lang dacht ik
    dat die zin bestond,
  • 0:20 - 0:24
    dat ergens de grote waarheid
    voor het grijpen lag.
  • 0:24 - 0:26
    Maar na verloop van tijd
    kwam ik tot het besef
  • 0:26 - 0:28
    dat de waarheid irrelevant is.
  • 0:28 - 0:31
    Wij noemen het zin vinden,
  • 0:31 - 0:35
    maar we kunnen het misschien beter
    ‘zin smeden’ noemen.
  • 0:35 - 0:37
    Mijn laatste boek ging over
  • 0:37 - 0:40
    hoe families omgingen
    met diverse soorten tegenslagen
  • 0:40 - 0:42
    of niet-alledaagse nakomelingen.
  • 0:42 - 0:44
    Een van de moeders
    die ik interviewde,
  • 0:44 - 0:47
    had twee kinderen met
    een meervoudige ernstige handicap.
  • 0:47 - 0:50
    Ze zei:
    ”Mensen komen altijd aandragen
  • 0:50 - 0:52
    met uitspraken als:
  • 0:52 - 0:55
    'God geeft je niet meer
    te dragen dan je aankan,'
  • 0:55 - 0:57
    maar kinderen als de onze
  • 0:57 - 1:01
    zijn niet als geschenk bedoeld.
  • 1:01 - 1:06
    Ze zijn een geschenk,
    omdat wij er hebben voor gekozen.”
  • 1:06 - 1:11
    Wij maken heel ons leven lang
    van die keuzes.
  • 1:11 - 1:13
    Toen ik in de tweede klas zat,
  • 1:13 - 1:16
    gaf Bobby Finkel
    een verjaardagsfeestje.
  • 1:16 - 1:19
    Iedereen van onze klas
    was uitgenodigd, behalve ik.
  • 1:19 - 1:23
    Mijn moeder veronderstelde
    dat het een vergissing was,
  • 1:23 - 1:24
    en belde naar mevrouw Finkel.
  • 1:24 - 1:27
    Die zei dat Bobby
    mij niet leuk vond
  • 1:27 - 1:30
    en mij niet op zijn feestje wilde.
  • 1:30 - 1:33
    Die dag nam mijn moeder me mee
    naar de dierentuin.
  • 1:33 - 1:36
    En ik kreeg ook nog een ijsje
    met warme chocoladesaus.
  • 1:36 - 1:38
    In de zevende klas
  • 1:38 - 1:40
    bedacht een van de kinderen
    op mijn schoolbus
  • 1:40 - 1:42
    me met de bijnaam ‘Percy’
  • 1:42 - 1:45
    omwille van mijn manier van doen.
  • 1:45 - 1:50
    Soms scandeerden hij en zijn aanhang
  • 1:50 - 1:52
    de hele rit lang,
  • 1:52 - 1:56
    45 minuten heen en 45 minuten terug:
  • 1:56 - 2:00
    “Percy! Percy! Percy! Percy!"
  • 2:00 - 2:02
    In de achtste klas
  • 2:02 - 2:05
    vertelde de wetenschapsleraar
  • 2:05 - 2:06
    dat alle mannelijke homoseksuelen
  • 2:06 - 2:09
    fecale incontinentie ontwikkelen
  • 2:09 - 2:12
    vanwege verwondingen
    aan de anale sluitspier.
  • 2:12 - 2:15
    Ik studeerde af
    aan de middelbare school
  • 2:15 - 2:17
    zonder ooit naar de cafetaria te gaan.
  • 2:17 - 2:20
    Daar zou ik bij de meisjes
    hebben gezeten
  • 2:20 - 2:22
    en erom uitgelachen zijn,
  • 2:22 - 2:23
    of bij de jongens
  • 2:23 - 2:26
    en uitgelachen
    omdat ik een jongen was
  • 2:26 - 2:28
    die bij de meisjes hoorde.
  • 2:28 - 2:31
    Ik overleefde die kindertijd
    door een mix
  • 2:31 - 2:33
    van vermijden en uithouden.
  • 2:33 - 2:35
    Wat ik toen niet wist,
  • 2:35 - 2:37
    en nu wel,
  • 2:37 - 2:39
    is dat vermijden en uithouden
  • 2:39 - 2:44
    het portaal naar het smeden
    van zin kan zijn.
  • 2:44 - 2:46
    Na zin te hebben gesmeed,
  • 2:46 - 2:48
    moet je die zin opnemen
  • 2:48 - 2:51
    in een nieuwe identiteit.
  • 2:51 - 2:54
    Je moet de trauma’s
    een deel laten zijn
  • 2:54 - 2:56
    van wie je geworden bent.
  • 2:56 - 2:59
    Je moet de ergste gebeurtenissen
    in je leven
  • 2:59 - 3:01
    omvormen tot een verhaal van triomf,
  • 3:01 - 3:03
    om tot een beter zelfbeeld te komen
  • 3:03 - 3:06
    als reactie op de dingen
    die je pijn deden.
  • 3:06 - 3:08
    Een van de andere moeders
    die ik interviewde
  • 3:08 - 3:10
    toen ik aan mijn boek werkte,
  • 3:10 - 3:13
    was als puber verkracht.
  • 3:13 - 3:16
    Ze had een kind
    van die verkrachting,
  • 3:16 - 3:19
    waardoor haar carrièreplannen
    in het water vielen
  • 3:19 - 3:23
    en al haar emotionele relaties
    beschadigd raakten.
  • 3:23 - 3:26
    Toen ik haar ontmoette,
    was ze 50.
  • 3:26 - 3:27
    Ik zei tegen haar:
  • 3:27 - 3:30
    “Denkt u vaak aan de man
    die u verkrachtte?”
  • 3:30 - 3:34
    Ze zei:
    ”Ik dacht altijd met woede aan hem,
  • 3:34 - 3:37
    maar nu alleen nog met medelijden.”
  • 3:37 - 3:39
    Ik dacht dat ze medelijden bedoelde
  • 3:39 - 3:43
    omdat hij zo achterlijk was
    om deze verschrikkelijke daad te begaan.
  • 3:43 - 3:44
    Ik zei: ”Medelijden?”
  • 3:44 - 3:46
    Ze zei: ”Ja,
  • 3:46 - 3:48
    want hij heeft een prachtige dochter
  • 3:48 - 3:51
    en twee prachtige kleinkinderen
  • 3:51 - 3:54
    en hij weet het niet, en ik wel.
  • 3:54 - 3:58
    Dus ben ik de gelukkige.”
  • 4:00 - 4:04
    Met een aantal gegevenheden
    zijn we geboren:
  • 4:04 - 4:09
    ons geslacht, onze seksualiteit,
    ons ras, onze handicap.
  • 4:09 - 4:11
    Sommige overkomen ons:
  • 4:11 - 4:15
    politiek gevangene zijn,
    verkracht worden,
  • 4:15 - 4:17
    Katrina overleven.
  • 4:17 - 4:21
    Identiteit houdt deelhebben
    aan een gemeenschap in
  • 4:21 - 4:23
    om kracht te putten
    uit die gemeenschap,
  • 4:23 - 4:25
    en daar ook sterkte te geven.
  • 4:25 - 4:30
    Het gaat om het vervangen
    van ‘maar’ door ‘en’ -
  • 4:30 - 4:34
    niet:
    ”Ik ben hier, maar ik heb kanker.”
  • 4:34 - 4:40
    maar eerder:
    ”Ik heb kanker en ik ben hier.”
  • 4:40 - 4:41
    Als we beschaamd zijn,
  • 4:41 - 4:43
    kunnen we onze verhalen
    niet vertellen,
  • 4:43 - 4:48
    en verhalen vormen
    de basis van identiteit.
  • 4:48 - 4:52
    Zin smeden,
    identiteit opbouwen.
  • 4:52 - 4:56
    Zin smeden
    en identiteit opbouwen.
  • 4:56 - 4:58
    Dat werd mijn mantra.
  • 4:58 - 5:02
    Zin smeden gaat over
    het veranderen van jezelf.
  • 5:02 - 5:05
    Identiteit opbouwen gaat over
    het veranderen van de wereld.
  • 5:05 - 5:08
    Ieder van ons
    met gestigmatiseerde identiteiten
  • 5:08 - 5:10
    wordt dagelijks
    met deze vraag geconfronteerd:
  • 5:10 - 5:12
    hoever moeten we de samenleving
    tegemoet komen
  • 5:12 - 5:14
    door onszelf te beperken,
  • 5:14 - 5:17
    en hoever gaan we grenzen doorbreken
  • 5:17 - 5:20
    om een waardevol leven
    te kunnen leiden?
  • 5:20 - 5:23
    Zin smeden en identiteit opbouwen
  • 5:23 - 5:26
    maakt niet goed wat er mis was.
  • 5:26 - 5:31
    Het maakt alleen kostbaar
    wat er mis was.
  • 5:31 - 5:33
    In januari van dit jaar
  • 5:33 - 5:37
    ging ik in Myanmar
    politieke gevangenen interviewen.
  • 5:37 - 5:41
    Ze waren minder verbitterd
    dan ik verwachtte.
  • 5:41 - 5:43
    De meesten hadden welbewust
  • 5:43 - 5:46
    de overtredingen begaan
    die hen in de gevangenis brachten.
  • 5:46 - 5:49
    Ze waren met opgeheven hoofd
    binnengegaan,
  • 5:49 - 5:52
    en ze kwamen vele jaren later
  • 5:52 - 5:56
    met nog steeds opgeheven hoofd
    naar buiten.
  • 5:56 - 5:59
    Dr Ma Thida,
    een vooraanstaand mensenrechtenactivist,
  • 5:59 - 6:01
    was bijna gestorven in de gevangenis
  • 6:01 - 6:03
    en had vele jaren
    in eenzame opsluiting doorgebracht.
  • 6:03 - 6:07
    Ze vertelde me
    dat ze haar cipiers dankbaar was
  • 6:07 - 6:10
    voor de tijd
    die ze had gehad om na te denken,
  • 6:10 - 6:12
    voor de wijsheid
    die ze had opgedaan,
  • 6:12 - 6:16
    voor de kans om haar
    meditatievaardigheden aan te scherpen.
  • 6:16 - 6:17
    Zij had zin gezocht
  • 6:17 - 6:21
    en maakte haar dwangarbeid
    tot een cruciale identiteit.
  • 6:21 - 6:23
    Maar als de mensen
    die ik ontmoette
  • 6:23 - 6:27
    over hun gevangenschap minder verbitterd
    waren dan ik had verwacht,
  • 6:27 - 6:30
    waren ze ook minder in hun nopjes
    dan ik had verwacht
  • 6:30 - 6:33
    over het lopende hervormingsproces
    in hun land.
  • 6:33 - 6:35
    Ma Thida zei:
  • 6:35 - 6:36
    "Wij, Birmezen, zijn gekend
  • 6:36 - 6:40
    om onze onverstoordheid onder druk,
  • 6:40 - 6:44
    maar we hebben ook bedenkingen
    als het ons goed gaat.
  • 6:44 - 6:46
    Het feit dat deze verschuivingen
  • 6:46 - 6:48
    en veranderingen
    hebben plaatsgevonden,
  • 6:48 - 6:50
    wist de aanhoudende problemen
  • 6:50 - 6:52
    in onze samenleving niet uit.
  • 6:52 - 6:54
    Daar hebben we
    een klare kijk op gekregen
  • 6:54 - 6:56
    terwijl we in de gevangenis zaten.”
  • 6:56 - 6:58
    Ik begreep dat ze wilde zeggen
  • 6:58 - 7:01
    dat toegevingen alleen maar
    een beetje menselijkheid verlenen,
  • 7:01 - 7:04
    terwijl we recht hebben
    op volledige menselijkheid.
  • 7:04 - 7:06
    Kruimels zijn niet hetzelfde
  • 7:06 - 7:08
    als een plaats aan tafel.
  • 7:08 - 7:11
    Je kunt zin smeden
  • 7:11 - 7:17
    en identiteit opbouwen
    en toch enorm kwaad blijven.
  • 7:17 - 7:19
    Ik werd nooit verkracht
  • 7:19 - 7:22
    en ik heb nog nooit iets meegemaakt
    dat ook maar lijkt
  • 7:22 - 7:24
    op een Birmaanse gevangenis,
  • 7:24 - 7:26
    maar als Amerikaanse homo
  • 7:26 - 7:30
    heb ik vooroordelen
    en zelfs haat ervaren,
  • 7:30 - 7:34
    heb ik zin gesmeed
    en identiteit opgebouwd.
  • 7:34 - 7:37
    Dat is een zet
    die ik leerde van mensen
  • 7:37 - 7:39
    die veel erger ontberingen
    hadden meegemaakt
  • 7:39 - 7:42
    dan ik ooit heb gekend.
  • 7:42 - 7:43
    In mijn eigen puberteit
  • 7:43 - 7:47
    ging ik tot het uiterste
    om te proberen ‘normaal’ te zijn.
  • 7:47 - 7:49
    Ik schreef me in
  • 7:49 - 7:51
    in een zogenaamde
    seksuele-surrogaattherapie,
  • 7:51 - 7:55
    waarin mensen
    die ik dokters moest noemen
  • 7:55 - 7:59
    mij voorschreven
    wat ik oefeningen moest noemen
  • 7:59 - 8:02
    met vrouwen
    die ik surrogaten moest noemen.
  • 8:02 - 8:05
    Het waren niet echt prostituees,
  • 8:05 - 8:08
    maar ze waren ook niet echt iets anders.
  • 8:08 - 8:12
    (Gelach)
  • 8:12 - 8:14
    Mijn favoriete
  • 8:14 - 8:16
    was een blonde vrouw
    uit het Diepe Zuiden
  • 8:16 - 8:18
    die uiteindelijk aan mij toegaf
  • 8:18 - 8:21
    dat ze eigenlijk een necrofiele was.
  • 8:21 - 8:23
    Ze had de baan aangenomen
    nadat ze in de problemen
  • 8:23 - 8:25
    was gekomen in het lijkenhuis.
  • 8:25 - 8:29
    (Gelach)
  • 8:31 - 8:34
    Door deze ervaringen
    kon ik uiteindelijk
  • 8:34 - 8:37
    wat gelukkige fysieke relaties
    hebben met vrouwen,
  • 8:37 - 8:39
    waarvoor ik dankbaar ben,
  • 8:39 - 8:41
    maar ik was in oorlog met mezelf,
  • 8:41 - 8:46
    en dat sloeg vreselijke wonden
    in mijn psyche.
  • 8:46 - 8:49
    We zoeken de pijnlijke ervaringen
  • 8:49 - 8:52
    die onze identiteit bepalen niet op,
  • 8:52 - 8:54
    maar we zoeken onze identiteit
  • 8:54 - 8:57
    in de nasleep
    van die pijnlijke ervaringen.
  • 8:57 - 9:00
    Zinloze kwelling
    verdragen we niet,
  • 9:00 - 9:03
    maar we kunnen
    veel pijn verduren
  • 9:03 - 9:06
    als we geloven
    dat ze een doel heeft.
  • 9:06 - 9:09
    Gemak maakt minder indruk op ons
    dan strijd.
  • 9:09 - 9:12
    We konden onszelf zijn geweest
    zonder onze geneugten,
  • 9:12 - 9:14
    maar niet zonder onze tegenslagen
  • 9:14 - 9:17
    die onze zoektocht
    naar zin voortstuwen.
  • 9:17 - 9:21
    “Daarom vind ik welbehagen in zwakheden,”
  • 9:21 - 9:23
    schreef Paulus
    in 2 Korintiërs,
  • 9:23 - 9:28
    “want als ik zwak ben,
    dan ben ik machtig.”
  • 9:28 - 9:31
    In 1988 ging ik naar Moskou
  • 9:31 - 9:34
    om kunstenaars te interviewen
    van de Sovjet-ondergrondse,
  • 9:34 - 9:36
    en ik verwachtte dat hun werk
  • 9:36 - 9:38
    dissident en politiek zou zijn.
  • 9:38 - 9:41
    Maar het radicalisme
    dat ze in hun werk legden,
  • 9:41 - 9:44
    bestond in het terugbrengen van
    menselijkheid in een samenleving
  • 9:44 - 9:46
    die menselijkheid zelf
    aan het vernietigen was,
  • 9:46 - 9:49
    zoals, in zekere zin,
    de Russische samenleving
  • 9:49 - 9:51
    dat nu weer doet.
  • 9:51 - 9:54
    Een van de kunstenaars
    zei tegen me:
  • 9:54 - 9:58
    “We werden niet tot kunstenaars,
    maar tot engelen opgeleid.”
  • 9:58 - 10:03
    In 1991 ging ik terug
    om die kunstenaars weer te zien.
  • 10:03 - 10:05
    Ik was bij hen tijdens de putsch
  • 10:05 - 10:07
    die de Sovjet-Unie beëindigde.
  • 10:07 - 10:09
    Ze behoorden
    tot de voornaamste organisatoren
  • 10:09 - 10:12
    van de weerstand tijdens die putsch.
  • 10:12 - 10:15
    Op de derde dag van de putsch,
  • 10:15 - 10:18
    stelde een van hen voor
    om naar Smolenskaya te gaan.
  • 10:18 - 10:20
    We gingen ernaartoe
  • 10:20 - 10:23
    en stelden ons op
    voor een van de barricades.
  • 10:23 - 10:27
    Een tijdje later kwam
    een kolonne tanks aangerold.
  • 10:27 - 10:29
    De soldaat op de eerste tank zei:
  • 10:29 - 10:31
    "We hebben onvoorwaardelijke bevelen
  • 10:31 - 10:33
    om deze barricade op te ruimen.
  • 10:33 - 10:36
    Als jullie weggaan,
    hoeven we jullie geen pijn te doen,
  • 10:36 - 10:38
    maar als je niet weggaat,
    hebben we geen andere keuze
  • 10:38 - 10:40
    dan jullie omver te rijden.”
  • 10:40 - 10:41
    De kunstenaars zeiden:
  • 10:41 - 10:43
    "Geef ons één minuut.
  • 10:43 - 10:47
    Geef ons één minuut om je te vertellen
    waarom we hier zijn.”
  • 10:47 - 10:49
    De soldaat kruiste zijn armen,
  • 10:49 - 10:54
    en de kunstenaar stak een Jeffersoniaanse
    lofrede op de democratie af
  • 10:54 - 10:58
    zoals wij, die
    in een Jeffersoniaanse democratie leven,
  • 10:58 - 11:01
    er moeilijk een zouden kunnen afsteken.
  • 11:01 - 11:03
    Ze gingen maar door,
  • 11:03 - 11:05
    de soldaat keek toe
  • 11:05 - 11:06
    en bleef een volle minuut zitten
  • 11:06 - 11:08
    nadat ze klaar waren.
  • 11:08 - 11:11
    Hij zat ons
    helemaal verregend aan te kijken,
  • 11:11 - 11:14
    en zei: ”Wat je zegt, is waar.
  • 11:14 - 11:18
    We moeten buigen
    voor de wil van het volk.
  • 11:18 - 11:20
    Als je genoeg plaats maakt
    om te draaien,
  • 11:20 - 11:23
    gaan we terug
    vanwaar we gekomen zijn.”
  • 11:23 - 11:25
    En dat deden ze.
  • 11:25 - 11:27
    Soms kan het smeden van zin
  • 11:27 - 11:30
    je de woordenschat geven
    die je nodig hebt
  • 11:30 - 11:33
    om te vechten
    voor je ultieme vrijheid.
  • 11:33 - 11:36
    Rusland maakte me duidelijk
  • 11:36 - 11:40
    dat onderdrukking de macht kweekt
    om je ertegen te verzetten.
  • 11:40 - 11:44
    Langzamerhand zag ik dat
    als de hoeksteen van identiteit.
  • 11:44 - 11:48
    Identiteit was nodig
    om mij te redden van verdriet.
  • 11:48 - 11:51
    De homobeweging roept een wereld op
  • 11:51 - 11:53
    waarin mijn afwijkingen
    een overwinning zijn.
  • 11:53 - 11:57
    Identiteitspolitiek
    werkt altijd op twee fronten:
  • 11:57 - 12:02
    om trots te geven aan mensen
    met een bepaald kenmerk
  • 12:02 - 12:03
    en om de buitenwereld
  • 12:03 - 12:07
    zulke mensen zachter en vriendelijker
    te laten behandelen.
  • 12:07 - 12:10
    Dat zijn twee
    totaal verschillende doelen,
  • 12:10 - 12:12
    maar vooruitgang in de ene sfeer
  • 12:12 - 12:14
    weerklinkt in de andere.
  • 12:14 - 12:18
    Identiteitspolitiek
    kan narcistisch zijn.
  • 12:18 - 12:22
    Mensen hemelen een verschil op
    alleen omdat het van hen is.
  • 12:22 - 12:24
    Mensen vernauwen de wereld
    en functioneren
  • 12:24 - 12:27
    in discrete groepen
    zonder empathie voor elkaar.
  • 12:27 - 12:29
    Maar goed begrepen
  • 12:29 - 12:31
    en verstandig beoefend,
  • 12:31 - 12:33
    moet identiteitspolitiek
  • 12:33 - 12:36
    ons idee uitbreiden
    van wat mens zijn inhoudt.
  • 12:36 - 12:38
    Identiteit zelf
  • 12:38 - 12:40
    mag geen zelfvoldaan label
  • 12:40 - 12:42
    of een gouden medaille zijn,
  • 12:42 - 12:44
    maar een opstand.
  • 12:44 - 12:48
    Ik zou het makkelijker hebben gehad
    als ik hetero was,
  • 12:48 - 12:50
    maar ik zou ik niet zijn,
  • 12:50 - 12:52
    en nu ben ik liever mezelf
  • 12:52 - 12:54
    dan het idee
    iemand anders te zijn geweest.
  • 12:54 - 12:57
    Iemand waarvan ik,
    om eerlijk te zijn,
  • 12:57 - 12:59
    noch de mogelijkheid heb het te zijn
  • 12:59 - 13:01
    noch de mogelijkheid heb
    het me voor te stellen.
  • 13:01 - 13:03
    Maar als je de draken verbant,
  • 13:03 - 13:06
    verban je ook de helden,
  • 13:06 - 13:07
    en we houden allemaal wel
  • 13:07 - 13:10
    van wat heroïek in ons leven.
  • 13:10 - 13:12
    Ik heb me wel eens afgevraagd
  • 13:12 - 13:14
    of ik had kunnen ophouden
    om dat deel van mezelf te haten
  • 13:14 - 13:17
    zonder het kleurrijk
    feest van de Gay Pride,
  • 13:17 - 13:22
    waarvan deze toespraak
    een uiting is.
  • 13:22 - 13:24
    Vroeger dacht ik
    dat ik volwassen zou zijn
  • 13:24 - 13:27
    als ik gewoonweg
    zonder meer homo kon zijn,
  • 13:27 - 13:31
    maar de zelfhaat van die periode
    liet een leegte,
  • 13:31 - 13:35
    en de viering moet die opvullen
    en doen overlopen.
  • 13:35 - 13:39
    Zelfs als ik mijn privé-schuld
    van melancholie terugbetaal,
  • 13:39 - 13:41
    blijft er nog
    een buitenwereld van homofobie
  • 13:41 - 13:44
    waarmee nog decennialang
    valt af te rekenen.
  • 13:44 - 13:48
    Ooit zal homo zijn
    iets alledaags zijn,
  • 13:48 - 13:50
    vrij van feestmutsen en schuld,
  • 13:50 - 13:52
    maar nu nog niet.
  • 13:52 - 13:55
    Een vriend van me
    die vond dat Gay Pride ('homotrots')
  • 13:55 - 13:57
    een beetje doordraafde,
  • 13:57 - 13:58
    suggereerde dat we eens
  • 13:58 - 14:01
    een 'homo-nederigheidsweek'
    zouden organiseren.
  • 14:01 - 14:05
    (Gelach) (Applaus)
  • 14:07 - 14:09
    Het is een geweldig idee,
  • 14:09 - 14:11
    maar de tijd is er
    nog niet rijp voor.
  • 14:11 - 14:14
    (Gelach)
  • 14:14 - 14:18
    De neutraliteit
    halverwege tussen wanhoop en feest
  • 14:18 - 14:21
    is eigenlijk het eindspel.
  • 14:21 - 14:24
    In 29 staten van de VS
  • 14:24 - 14:27
    kan ik wettelijk ontslagen worden
    of huisvesting geweigerd worden
  • 14:27 - 14:29
    vanwege mijn homo-zijn.
  • 14:29 - 14:32
    In Rusland heeft
    de anti-propagandawet ertoe geleid
  • 14:32 - 14:35
    dat mensen op straat
    in elkaar worden geslagen.
  • 14:35 - 14:37
    27 Afrikaanse landen
  • 14:37 - 14:40
    hebben wetten tegen sodomie,
  • 14:40 - 14:42
    en in Nigeria kunnen homo's legaal
  • 14:42 - 14:44
    doodgestenigd worden,
  • 14:44 - 14:46
    en zijn lynchpartijen alledaagse kost.
  • 14:46 - 14:49
    In Saoedi-Arabië werden onlangs
  • 14:49 - 14:51
    twee mannen betrapt
    op seksuele omgang.
  • 14:51 - 14:56
    Ze werden veroordeeld
    tot elk 7.000 zweepslagen
  • 14:56 - 14:59
    en zijn daardoor
    nu blijvend gehandicapt.
  • 14:59 - 15:01
    Wie kan zin smeden
  • 15:01 - 15:04
    en identiteit opbouwen?
  • 15:04 - 15:07
    Homorechten zijn niet
    in de eerste plaats huwelijksrechten,
  • 15:07 - 15:10
    en voor de miljoenen
    die op onverdraagzame plaatsen wonen,
  • 15:10 - 15:12
    zonder middelen,
  • 15:12 - 15:15
    blijft waardigheid een verre droom.
  • 15:15 - 15:18
    Ik heb het geluk gehad
    zin te hebben gesmeed
  • 15:18 - 15:20
    en identiteit opgebouwd,
  • 15:20 - 15:22
    maar dat is nog steeds
    een zeldzaam voorrecht,
  • 15:22 - 15:25
    en homoseksuele mensen
    verdienen beter
  • 15:25 - 15:29
    dan kruimels van rechtvaardigheid.
  • 15:29 - 15:33
    En toch is elke stap vooruit zo zoet.
  • 15:33 - 15:37
    In 2007, zes jaar na onze ontmoeting,
  • 15:37 - 15:39
    besloten mijn partner en ik
  • 15:39 - 15:41
    om te trouwen.
  • 15:41 - 15:43
    John ontmoeten was de ontdekking
  • 15:43 - 15:45
    van groot geluk
  • 15:45 - 15:48
    en ook de eliminatie
    van groot ongeluk.
  • 15:48 - 15:51
    Soms was ik zo bezig
  • 15:51 - 15:53
    met het verdwijnen van al die pijn
  • 15:53 - 15:56
    dat ik de vreugde vergat,
  • 15:56 - 15:59
    waar ik in eerste instantie
    minder mee bezig was.
  • 15:59 - 16:02
    Trouwen is een manier
    om onze liefde te verklaren
  • 16:02 - 16:06
    als eerder een aanwezigheid
    dan een afwezigheid.
  • 16:06 - 16:09
    Het huwelijk leidde
    ons snel naar kinderen,
  • 16:09 - 16:10
    wat nieuwe zingeving
  • 16:10 - 16:14
    en nieuwe identiteiten betekende,
    zowel voor ons als voor hen.
  • 16:14 - 16:17
    Ik wil dat mijn kinderen gelukkig zijn,
  • 16:17 - 16:21
    en houden van ze is het pijnlijkst
    als ze verdriet hebben.
  • 16:21 - 16:24
    Als homovader kan ik ze leren
  • 16:24 - 16:27
    om te gaan met wat er
    tegen draait in hun leven,
  • 16:27 - 16:28
    maar ik geloof dat als ik
  • 16:28 - 16:31
    hen altijd zou behoeden
    voor tegenspoed,
  • 16:31 - 16:34
    ik als ouder zou hebben gefaald.
  • 16:34 - 16:37
    Een boeddhistische geleerde
    legde me ooit uit
  • 16:37 - 16:39
    dat Westerlingen ten onrechte denken
  • 16:39 - 16:41
    dat nirvana komt
  • 16:41 - 16:44
    als al je verdriet achter je ligt
  • 16:44 - 16:47
    en je alleen maar
    gelukzaligheid hebt te verwachten.
  • 16:47 - 16:49
    Maar hij zei dat
    dat geen nirvana zou zijn,
  • 16:49 - 16:51
    want je zaligheid in het heden
  • 16:51 - 16:55
    zou altijd worden overschaduwd
    door de vreugde van het verleden.
  • 16:55 - 16:57
    Nirvana, zei hij, is wat je bereikt
  • 16:57 - 17:00
    als je alleen maar gelukzaligheid hebt
    om naar uit te kijken
  • 17:00 - 17:02
    en in wat leek op verdriet
  • 17:02 - 17:05
    de kiemen van je vreugde vindt.
  • 17:05 - 17:07
    Ik vraag me soms af
  • 17:07 - 17:09
    of ik dit geluk in het huwelijk
  • 17:09 - 17:11
    en de kinderen had kunnen vinden
  • 17:11 - 17:13
    als het gemakkelijker was gegaan,
  • 17:13 - 17:17
    als ik in mijn jeugd hetero
    was geweest of nu jong was.
  • 17:17 - 17:20
    In beide gevallen was het
    misschien makkelijker geweest.
  • 17:20 - 17:22
    Misschien wel.
  • 17:22 - 17:24
    Misschien kon al
    dat complexe verbeelden
  • 17:24 - 17:26
    dan worden toegepast
    op andere onderwerpen.
  • 17:26 - 17:28
    Maar als zin zoeken
  • 17:28 - 17:30
    belangrijker is
    dan zin vinden,
  • 17:30 - 17:33
    dan is de vraag niet
    of ik gelukkiger zou zijn geweest
  • 17:33 - 17:35
    door te zijn gepest,
  • 17:35 - 17:36
    maar wel of het toekennen van zin
  • 17:36 - 17:38
    aan die ervaringen
  • 17:38 - 17:40
    me een betere vader
    zou hebben gemaakt.
  • 17:40 - 17:44
    Ik ben geneigd om extase te zoeken
    in alledaagse vreugden,
  • 17:44 - 17:46
    want ik had niet verwacht
    dat die vreugden
  • 17:46 - 17:49
    voor mij waren weggelegd.
  • 17:49 - 17:51
    Ik ken veel heteroseksuelen
  • 17:51 - 17:53
    die even gelukkige huwelijken
    en gezinnen hebben,
  • 17:53 - 17:56
    maar het homohuwelijk
    is zo adembenemend fris
  • 17:56 - 17:59
    en homoseksuele gezinnen
    zijn zo meeslepend nieuw,
  • 17:59 - 18:03
    dat ik zin vond
    in dat onverwachte.
  • 18:03 - 18:07
    In oktober was het
    mijn 50ste verjaardag
  • 18:07 - 18:10
    en mijn familie
    gaf een feest voor mij.
  • 18:10 - 18:12
    Terwijl het bezig was
  • 18:12 - 18:13
    zei mijn zoon tegen mijn man
  • 18:13 - 18:16
    dat hij een toespraak wilde houden,
    en John zei:
  • 18:16 - 18:20
    "George, je kunt geen speech geven.
    Je bent vier.”
  • 18:20 - 18:22
    (Gelach)
  • 18:22 - 18:24
    “Alleen opa, oom David en ik
  • 18:24 - 18:26
    gaan vanavond toespraken houden.”
  • 18:26 - 18:29
    Maar George bleef aandringen,
  • 18:29 - 18:32
    en ten slotte bracht John
    hem naar de microfoon,
  • 18:32 - 18:35
    en George zei heel luid,
  • 18:35 - 18:38
    “Dames en heren,
  • 18:38 - 18:40
    mag ik uw aandacht, alstublieft.”
  • 18:40 - 18:43
    Iedereen draaide zich verbaasd om.
  • 18:43 - 18:45
    George zei:
  • 18:45 - 18:47
    “Ik ben blij met papa's verjaardag.
  • 18:47 - 18:51
    Ik ben blij
    dat we allemaal taart krijgen.
  • 18:51 - 18:54
    En papa, als je nog klein was,
  • 18:54 - 18:57
    zou ik je vriend willen zijn.”
  • 18:58 - 19:01
    Ik dacht - Dank je wel.
  • 19:01 - 19:03
    Ik dacht dat ik nu
    zelfs bij Bobby Finkel
  • 19:03 - 19:05
    in het krijt stond.
  • 19:05 - 19:07
    Al die eerdere ervaringen
  • 19:07 - 19:10
    hadden naar dit moment geleid,
  • 19:10 - 19:12
    en ik was eindelijk
    onvoorwaardelijk dankbaar
  • 19:12 - 19:16
    voor een leven waarvoor ik ooit alles
    zou hebben gedaan om het te veranderen.
  • 19:16 - 19:18
    Een jongere homoseksuele man
    vroeg eens
  • 19:18 - 19:21
    aan de homo-activist Harvey Milk
  • 19:21 - 19:23
    wat hij kon doen
    om de beweging te helpen,
  • 19:23 - 19:24
    en Harvey Milk zei:
  • 19:24 - 19:27
    “Kom ervoor uit
    en vertel het iemand.”
  • 19:27 - 19:29
    Er is altijd wel iemand die ons
  • 19:29 - 19:31
    onze menselijkheid wil afnemen,
  • 19:31 - 19:34
    en er zijn altijd verhalen
    die het weer goed maken.
  • 19:34 - 19:35
    Als we ervoor uitkomen,
  • 19:35 - 19:37
    kunnen we de haat verslaan
  • 19:37 - 19:40
    en ieders leven zinvoller maken.
  • 19:40 - 19:44
    Zin smeden.
    Identiteit opbouwen.
  • 19:44 - 19:46
    Zin smeden.
  • 19:46 - 19:49
    Identiteit opbouwen.
  • 19:49 - 19:51
    En dan de wereld uitnodigen
  • 19:51 - 19:52
    om deel te hebben aan je vreugde.
  • 19:52 - 19:56
    Dank je.
  • 19:56 - 19:57
    (Applaus)
  • 19:57 - 20:00
    Dank je. (Applaus)
  • 20:00 - 20:04
    Dank je. (Applaus)
  • 20:04 - 20:08
    Dank je. (Applaus)
Title:
Hoe het slechtste in ons leven ons maakt tot wie we zijn
Speaker:
Andrew Solomon
Description:

Schrijver Andrew Solomon heeft heel zijn carrière gewijd aan het vertellen van verhalen over de moeilijkheden van anderen. Nu keert hij zich naar binnen, naar een jeugd van strijd, maar ook naar de verhalen van de moedige mensen die hij ontmoette tijdens zijn leven. In een ontroerende, oprechte en soms ronduit grappige talk doet Solomon een krachtige oproep tot actie om 'zin te smeden' uit onze ergste tegenslagen.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
20:27

  • Els De Keyser

    Paar kleine aanpassingen, Rik. Mooie vertaling van een mooie toespraak.

Dutch subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.