Mësojuni mësuesve si të krijojnë të magjishmen

Ç’kanë të përbashkët koncertet rep, berberët, shërbimet kishtare të së Dielës? Siç thotë edhe Christopher Emdin, të gjitha këto përmajnë të fshehtën e të magjishme të magjepjes dhe mësimit në të njëjtën kohë-- çka është një aftësi që shpesh nuk ua mësojmë edukatorëve. Avokat i shkencës (dhe bashkëthemelues i Science Genius B.A.T.T.L.E.S., tok me GZA-në e Wu-Tang Clan-iy), na ofron një vizion për të gjallëruar klasën.

Do ketë në këto momente

ndonjë mësues aspirant

që po punon mbi ndonjë artikull 60 faqesh,

të bazuar në ndonjë teori të vjetër arsimimi,

hartuar nga ndonjë profesor që s’jeton më,

duke vrarë mendjen se ç’lidhje ka puna

me të cilën po merret

me atë çka dëshiron të arrijë në jetë,

që është të bëhet mësues,

të ndryshojë jetët, dhe t’i japë
shkëndija të magjishmes.

Do ketë në këtë moment
ndonjë mësues aspirant,

në ndonjë institucion arsimor,

duke soditur një profesor që vetëm dërdëllit

në mënyrën më pak tërheqëse të mundshme

rreth tërheqjes së nxënësve.

Do ketë në këtë moment

ndonjë mësues në vitin e parë të punës

zhytur mes planeve mësimore

duke u orvatur t’u japë kuptim standardeve,

që po përpiqet t’i japë kuptim
vlerësimit si duhet të nxënësve,

ndërkohë që i përsërit vetvetes

pa pushim,

"Mos buzëqesh deri në Nëntor",

sepse kështu e kishin mësuar

gjatë programit të tij arsimor.

Do ketë ndonjë nxënës në këtë moment

që po sajon një mënyrë

për të bindur nënën apo babanë

se është shumë, shumë sëmurë

dhe se nuk shkon dot në shkollë nesër.

Nga ana tjetër, mu tani

ekzistojnë edukatorë të mrekullueshëm

që ndajnë informacion me të tjerët,

informacion që ndahet kaq hijshëm me të tjerët

saqë nxënësit, ulur në banka,

presin të mahnitur të bjerë

qoftë edhe një pikë djersë
nga fytyra e këtij personi

që kështu të mund të thithin
gjithë atë dituri.

Do ketë diku një person

që ka mbërthyer vëmendjen e publikut,

një person që po thur
një narrativë të fuqishme

rreth një bote

të cilën, njerëzit që dëgjojnë,

s’e kanë përfytyruar
apo parë kurrë më parë,

por nëse mbyllin sytë fort,

munden ta përfytyrojnë atë botë,

sepse tregimi është aq bindës.

Do ketë ndonjë person i cili mund
t’i thotë publikut

të ngrejë duart lart

dhe ata të qëndrojnë ashtu,
derisa ai t’u thotë,

"Ulini duart."

Mu tani.

Njerëzit më pas do të thonë,

"Kris, ju përshkruani personin

që po bën ca kurse të shpifura kualifikimi,

por njëkohësisht përshkruani
edhe edukatorë të fuqishëm.

Nëse e keni fjalën për botën e arsimit,

ose atë të arsimit urban në veçanti,

këta njerëz do të asnjanësojnë njëri-tjetrin,

dhe ja ku u lamë."

E vërteta është se, njerëzit
që përshkrova

si mjeshtër të mësimdhënies,

si mjeshtër të thurjes së narrativës,

si mjeshtër të rrëfimit

ka kohë që janë larguar nga klasat.

Njerëzit që i kanë aftësitë e mësimdhënies

dhe të tërheqjes së dëgjuesit

as që e kanë idenë se ç’do të thotë
certifikim i mësuesit.

Bën vaki që as të jenë të diplomuar

fare, për të pretenduar

se kanë një farë arsimi.

Dhe kjo për mua është hidhëruese.

Është hidhëruese sepse njerëzve
të cilët përshkrova,

nuk u intereson fare procesi i të nxënit,

duan të jenë mësues të efektshëm,

por nuk kanë nga marrin shembull.

Po parafrazoj Mark Twain-in.

Mark Twain-i thotë se përgatitja e duhur,

ose mësimdhënia,

është kaq e fuqishme, sa ta shndërrojë
moralin e lig në të mirë,

praktikat e shpifura në fuqi-dhënëse,

mund të ndryshojë
njerëzit dhe t’i shndërrojë

në engjëj.

Njerëzit të cilët përshkrova më herët

përgatitjen e duhur për
mësimdhënie nuk e morën,

në ndonjë kolegj apo universitet,

por thjesht duke qenë në të njëjtat
hapësira me ata që i frymëzojnë.

Gjejeni ku janë këto vende!

Në dyqan berberi,

në koncerte repi dhe, më e rëndësishmja,

në kishat e zezakëve.

Unë jam marrë me ftillimin e kësaj ideje
të quajtur Pedagogji Rrëshajësh.

Kush nga ju ka qenë në kishë zezakësh?

Shoh që u ngritën ca duar.

Po të shkoni në kishë zezakësh,

predikuesi i tyre ia fillon,

por e kupton se duhet
t’i angazhojë dëgjuesit,

kështu që fillon me një si punë loje fjalësh

shumë herë, në fillim,

mandej bën një ndalesë,

dhe mendon, “O Zot, s’e kanë mendjen këtu.”

Ndaj thotë, “A mund të bëni amin?”

Publiku: Amin.

Chris Emdin: A s’më bëni një amin?
Publiku: Amin.

CE: Dhe, krejt papritur, gjithkush rizgjohet.

Predikuesi ngre zërin
për të tërhequr vëmendjen.

Pastaj e ul zërin, sa mezi dëgjohet,

kur do që njerëzit të përqendrohen në të,

dhe këto gjëra janë aftësitë që na duhen

për mësuesit më angazhues.

Pra, pse edukimi i mësuesve

jep teori dhe vetëm teori,

flet për standardet dhe ju tregon gjithë

këto gjëra që s’kanë të bëjnë fare

me aftësitë bazë, atë magjinë që lypset

për të tërhequr publikun,
për të tërhequr një student?

Ndaj, them se duhet ta riformulojmë
arsimimin e mësuesve,

që të mund të fokusohemi në përmbajtje, po,

të fokusohemi në teori, po, edhe për këtë,

por përmbajtja dhe teoria,

në mungesë të së magjishmes

në mësimdhënie dhe në të nxënë, nuk vlejnë.

Njerëzit shpesh thonë se,
"E magjishmja është thjesht e magjishme."

Ka mësues të cilët,

pavarësisht të gjitha sfidave,
i kanë këto aftësi,

hyjnë në këto shkolla dhe janë
në gjendje të tërheqin dëgjuesit,

dhe drejtuesi afrohet dhe thotë,

"Sa i zoti që është! Sikur të ishin
të gjithë mësuesit e mi kaq të zotë."

Dhe kur provojnë të ta përshkruajnë
ku qëndron puna,

të thonë, "Ka diçka të magjishme..."

Jam këtu për t’ju thënë se

kjo e magjishme mund t’u mësohet.

E magjishmja mund t’u mësohet.

E magjishmja mund t’u mësohet.

Si mund t’u mësohet?

Ua mësoni duke i lejuar njerëzit

të frekuentojnë ato vende

ku e magjishmja është e prekshme.

Nëse doni të jeni mësues aspirant
për arsimin urban,

lypset t’i braktisni kufizimet
e universitetit

dhe të shkoni në lagje.

Duhet të shkoni e të bëni
sehir tek berberi,

të shkoni në kishën e zezakëve,

duhet të shihni këta njerëz

që kanë aftësinë të tërheqin

dhe të mbani shënim ato çka bëjnë.

Në orët e përgatitjes së mësuesve,
në universitetin tim,

kam filluar një projekt ku çdo nxënës

që merr pjesë, ulet dhe shikon koncerte repi.

Shikojnë mënyrën se si lëvizin reperët,

si flasin me duar.

Studiojnë mënyrën se si ecin
me krenari nëpër skenë

Dëgjojnë metaforat dhe analogjitë e tyre

dhe fillojnë t’i mësojnë këto gjëra të vogla

që, nëse praktikohen mjaftueshëm,

bëhen çelësi i të magjishmes.

Mësojnë se, nëse i ngulni sytë

një nxënësi dhe ngrini pak vetullën,

s’ka nevojë më për fjalë

sepse e dinë që kjo do të thotë
se doni më shumë prej tyre.

Nëse mund ta transformojmë
arsimimin e mësuesve,

për ta fokusuar në të mësuarit e mësuesve

se si të krijojnë atë të magjishme

atëherë, fap! mund t’i ringjallim
klasat e vdekura,

mund t’i japim shkëndijën përfytyrimit,

dhe të ndryshojmë arsimin.

Faleminderit.

(Duartrokitje)