Edith Widder: Jak znaleźliśmy kałamarnicę olbrzymią.

Ludzkość poszukiwała kałamarnicy olbrzymiej (Architeuthis)
od czasu, gdy zaczęliśmy robić podwodne zdjęcia.
Ale nieuchwytny drapieżnik morskich głębin nigdy nie został uchwycony na filmie. Oceanografka i wynalazczyni Edith Widder dzieli się kluczową wiedzą i wynikami badań zespołu,
które pomogły po raz pierwszy sfilmować kałamarnicę olbrzymią.

O Krakenie, tej przerażającej bestii

mówi się, że pożera ludzi,
statki i wieloryby

i może być pomylony z wyspą.

Oceniając wiarygodność tych opowieści

należy pamiętać o różnicy
dostrzeganej przez dawnych żeglarzy

między bajką a opowieścią morską.

Bajka zaczyna się:
"Dawno, dawno temu",

a morskie opowieści:
"To nie bujda". (Śmiech)

Każda ryba, której udało się uciec,

powiększa się wraz
z kolejną opowieścią.

Jednak olbrzymy w oceanie istnieją.

Oto wideo potwierdzające tę tezę.

Oglądający filmy Discovery Channel
nie będą zdziwieni.

Byłam jednym z naukowców ekspedycji

odbywającej się ostatniego lata
na wodach Japonii.

Jestem tą małą osóbką.

Dwaj pozostali to Dr Tsunemi Kubodera
i Dr Steve O'Shea.

Zawdzięczam swój udział
w tym historycznym wydarzeniu

organizacji TED.

W 2010 odbył się TED- event
o nazwie Błękitna Misja

na pokładzie Lindblad Explorer'a
na wyspach Galapagos

spełniając życzenie TED Sylwii Earle.

Mówiłam o nowym sposobie badania oceanu,

gdy wabimy, a nie straszymy zwierzęta.

Zaproszono również Mike deGruy'ego,

który z pasją opowiadał
o swojej miłości do oceanu.

Rozmawialiśmy o zastosowaniu mojego podejścia,

do projektu, którym od dawna się zajmował

do polowania na gigantyczną kałamarnicę.

Tamtego lata, podczas Tygodnia Rekinów,

Mike zaprosił mnie na szczyt
ekspertów z Discovery Channel

poświęcony kałamarnicom.
(Śmiech)

Mówiłam na temat dyskretnej obserwacji

i wabienia bioluminescencyjnego
kałamarnicy olbrzymiej,

podkreślając znaczenie

cichej, dyskretnej platformy badawczej.

Obserwacje były wynikiem
setek nurkowań jakie odbyłam

błądząc bez celu w ciemnościach.

Wykorzystując te platformy

i pracując na batyskafach
o głębokim zanurzeniu

zobaczyłam więcej zwierząt,

niż wcześniej przy użyciu zdalnie kierowanych
pojazdów podwodnych - ROV.

Może powodem było
jego większe pole widzenia.

Jednak czułam, że widzę więcej zwierząt

pracując na Tiburonie niż na Ventanie,

dwóch pojazdach o takim samym
polu widzenia,

ale o innych systemach napędu.

Podejrzewałam, że jest to związane
z ilością hałasu jaki wytwarzają.

Umieściłam hydrofon na dnie oceanu,

każdy z nich pokonał ten sam dystans
z tą samą prędkością,

a ja rejestrowałam odgłosy jakie wytwarzały.

Statek JSL ...
(odgłos terkotu)

Który prawdopodobnie ledwo tu słychać,

używa bardzo cichego elektrycznego steru.

Tiburon także używa steru zasilanego elektrycznie,

ale jest głośniejszy.
(głośniejszy terkot)

Większość głębinowych ROV-ów
używa napędu hydraulicznego.

Wydają one dźwięk podobny do Ventany.
(głośny trąbiący hałas)

Sądzę, że to odstrasza większość zwierząt.

Polując na kałamarnicę olbrzymią

zaproponowałam użycie
wabika bioluminscencyjnego

przymocowanego do platformy,

bez sterów czy silników,

z kamerą zasilaną baterią

i oświetleniem pochodzącym wyłącznie
z czerwonego światła

niewidocznego dla większości
zwierząt głębinowych

wrażliwych głównie na światło niebieskie.

Nasze oko je wychwyci,

ale w głębinie oceanu, to ekwiwalent podczerwieni.

Ta platforma zwana Meduzą,

może zostać zrzucona z tyłu statku

i przymocowana do platformy
na linie o długości ponad 2 tys. stóp,

Może unosić się swobodnie
noszona przez prądy,

a jedynym światłem widocznym
dla zwierząt w głębi

będzie niebieskie światło wabika.

Nazwaliśmy ją elektryczna meduzą
lub e-meduzą,

bo zaprojektowano ją, żeby naśladowała

bioluminescencyjne światło

typowe dla głębinowej meduzy Atolla.

Ten wytwarzany przez Atolla świetlny"wiatraczek",

to forma bioluminescencyjnego
alarmu antywłamaniowego,

to forma obrony.

Powodem wykorzystania
elektrycznej meduzy jako wabika

nie jest to, że kałamarnice je jedzą,

ale fakt, że świecą w taki sposób

wtedy, gdy są gryzione przez drapieżnika,

a jedyną nadzieją na ucieczkę

staje się zwrócenie uwagi
większego drapieżnika,

który zaatakuje napastnika,

tym samym umożliwiając ucieczkę.

To wołanie o pomoc
i rozpaczliwa próba ucieczki,

i powszechna forma obrony
w morskich głębinach.

Ta metoda zadziałała.

Wszystkie poprzednie wyprawy
nie zdołały zarejestrować

choćby jednego krótkiego
nagrania olbrzyma.

Zrobiliśmy to 6 razy i już pierwszy
wywołał dziki entuzjazm.

Edith Widder (na filmie): "O mój Boże. Żartujesz sobie?"
Inni naukowcy: Ho,ho! Unosi się nad nim.

Wydawało się, że kałamarnica droczy się z nami
wykonując zabawny taniec...

Tak jakby mówiła : "Widzicie mnie, a teraz nie..."

Uchwyciliśmy takie zachowanie 4-krotnie,

a za piątym razem całkowicie zwaliło nas z nóg.

(Muzyka) Narrator: (Mówiący po japońsku)

Naukowcy: Ooch. Jest! O Boże! Wow!

(Brawa)

W całej okazałości.

Co mnie najbardziej oszołomiło,

to sposób w jaki pojawiła się nad e-meduzą,

a potem zaatakowała ogromny obiekt obok,

który jak sądzę pomyliła z drapieżnikiem
w postaci e-meduzy.

Jeszcze bardziej niewiarygodne
było zdjęcie zrobione

z pokładu statku Triton.

W dokumencie stacji Discovery nie wspomniano,

że przynęta na kałamarnicę
użyta przez Dr Kubaderę,

to metrowa diamentowa kałamarnica,

z umocowanym światłem
imitującym taniec

podobnym do tych używanych
przez poławiaczy głębinowych.

Sądzę że to właśnie to światło

zwabiło olbrzyma.

To co tu widzicie,

to wyostrzony obraz z kamery
kręcony w podczerwieni.

To wszystko co Dr Kubodera mógł zobaczyć,
gdy olbrzym się pojawił.

A potem, w chwili podniecenia,

włączył latarkę, żeby coś więcej zobaczyć,

i kiedy olbrzym nie uciekł,

zaryzykował włączając białe światło ze statku,

przenosząc legendarne stworzenie

z mglistej historii na ekran video
wysokiej rozdzielczości.

Całkowicie zaparło nam dech w piersiach.

Gdyby to zwierzę rozciągnęło całkowicie

swoje macki

sięgałoby wysokości
dwupiętrowego domu.

Jak to możliwe, że coś tak wielkiego

i żyjącego w naszym oceanie
nie zostało dotąd sfilmowane?

Do tej pory spenetrowaliśmy
jedynie około 5% naszych oceanów.

Wielkie odkrycia są jeszcze przed nami.

Fantastyczne stworzenia
obrazujące miliony lat ewolucji,

a może również
bioaktywne związki chemiczne,

które mogą być dla nas
niewyobrażalnie korzystne.

Jak dotąd na badania oceanu
wydaliśmy zaledwie mały ułamek funduszy

Jak dotąd na badania oceanu
wydaliśmy zaledwie mały ułamek funduszy

jaki wydajemy na eksploracje kosmosu.

Potrzebujemy podobnej do NASA organizacji
do badań oceanu.

Potrzebujemy badać i chronić

systemy podtrzymujące życie tutaj na Ziemi.

Potrzebujemy... Dziękuję.
(Brawa)

Eksploracja jest motorem napędowym innowacji.

Innowacja napędzaja rozwój gospodarczy.

Eksplorujmy zatem,

ale róbmy to tak, aby nie straszyć zwierząt,

lub jak to kiedyś powiedział Mike deGruy:

"Jeśli chcesz oderwać się od wszystkiego

i zobaczyć coś, czego nigdy nie widziałeś

lub mieć cudowną okazję zobaczyć coś,
czego nikt jeszcze nie widział

wejdź na pokład łodzi podwodnej".

Powinien być z nami dla tej przygody.

Tęsknimy za nim.

(Brawa)