Μπιτκόιν. Ιδρώτας. Απορρυπαντικό. Γνωρίστε το μέλλον των επώνυμων νομισμάτων

Νόμισμα - οι λογαριασμοί και τα κέρματα που έχετε στο πορτοφόλι σας και στον τραπεζικό λογαριασμό σας - βασίζονται στο μάρκετινγκ, με την πεποίθηση ότι οι τράπεζες και οι κυβερνήσεις είναι αξιόπιστες. Τώρα, ο Πωλ Κεμπ-Ρόμπερτσον μας καθοδηγεί μέσα από μια νέα γενιά νομισμάτων, που υποστηρίζονται από το ίδιο μάρκετινγκ ... αλλά για λογαριασμό μιας ιδιωτικής μάρκας. Από τους Πόντους Ιδρώτα της Nike στις φιάλες του Tide (που βρίσκουν μια αναπάντεχη χρήση σε παράνομες αγορές), γνωρίστε το μη τραπεζικό μέλλον των νομισμάτων.

Αν ήταν να σας ρωτήσω

τι είναι αυτό που συνδέει

ένα μπουκάλι απορρυπαντικού Τάιντ
και τον ιδρώτα,

μάλλον θα σκεφτείτε πως είναι
η ευκολότερη ερώτηση

που θα σας ρωτήσουν στο Εδιμβούργο
όλη την εβδομάδα.

Αλλά αν σας έλεγα πως
και τα δύο είναι παραδείγματα

εναλλακτικών ή νέων ειδών νομισμάτων

μιας υπερσυνδεδεμένης παγκόσμιας οικονομίας
που βασίζεται σε δεδομένα,

μάλλον θα νομίζατε ότι τα έχω χάσει λιγάκι.

Αλλά πιστέψτε με, δουλεύω στην διαφήμιση.

(Γέλια)

Θα σας πω την απάντηση,

αλλά προφανώς μετά από το σύντομο διάλειμμα.

Έτσι μια πιο προκλητική ερώτηση είναι αυτή

που μου έκανε ένας από τους συγγραφείς μας

πριν από μερικές εβδομάδες,
και δεν ήξερα την απάντηση:

Ποιο είναι το καλύτερο νόμισμα
σε επιδόσεις στον κόσμο;

Στην πραγματικότητα είναι το Μπιτκόιν.

Τώρα για όσους από εσάς δεν το γνωρίζουν,

το Μπιτκόιν είναι ένα κρύπτο-νόμισμα,
ένα εικονικό νόμισμα, ένα συνθετικό νόμισμα.

Δημιουργήθηκε το 2008 από αυτόν
τον ανώνυμο προγραμματιστή

που χρησιμοποίησε
το ψευδώνυμο Σατόσι Νακαμότο.

Κανένας δεν γνωρίζει ποιος ή τι είναι.

Είναι σχεδόν σαν τον Μπάνκσυ του διαδικτύου.

Και μάλλον δεν θα κάνω καλή δουλειά εδώ,

αλλά η ερμηνεία μου
για το πώς λειτουργεί είναι ότι

τα Μπιτκόιν κυκλοφορούν μέσω
αυτής της διαδικασίας εξόρυξης.

Υπάρχει ένα δίκτυο υπολογιστών που καλείται

να λύσει, ένα περίπλοκο μαθηματικό πρόβλημα

και το άτομο που θα καταφέρει
να το λύσει πρώτο θα κερδίσει τα Μπιτκόινς.

Και τα Μπιτκόινς βγαίνουν στην κυκλοφορία,

και μπαίνουν σε μία δημόσια βάση συναλλαγών,
τη Μπλοκτσέιν,

και μετά αναδύονται, έτσι ώστε να γίνουν νόμισμα,

και να αποκεντροποιηθούν τελείως, αυτό είναι

το τρομακτικό με αυτό το πράγμα,
που το κάνει τόσο δημοφιλές.

Δεν το διαχειρίζονται οι αρχές ή η πολιτεία.

Το διαχειρίζεται το δίκτυο.

Και ο λόγος για τον οποίο αποδείχθηκε πολύ επιτυχές

είναι επειδή είναι ιδιωτικό, είναι ανώνυμο,
είναι γρήγορο, είναι φτηνό.

Και φτάνεις στο σημείο όπου υπάρχουν
μερικές τρελές διακυμάνσεις με το Μπιτκόιν.

Έτσι σε ένα επίπεδο πήγε
από περίπου 13 δολάρια

σε 266, κυριολεκτικά
σε διάστημα τεσσάρων μηνών,

και στη συνέχεια έπεσε και έχασε
το μισό της αξίας του μέσα σε έξι ώρες.

Και είναι ένα νόμισμα της τάξης

των 110 δολαρίων σε αξία.

Αλλά αυτό δείχνει ότι κερδίζει έδαφος,

κερδίζει αξιοπιστία.

Έχεις υπηρεσίες, όπως το Reddit και το Wordpress

που τώρα πραγματικά δέχονται το Μπιτκόιν
ως νόμισμα πληρωμής.

Αυτό σας δείχνει ότι ο κόσμος

άρχισε πραγματικά να εμπιστεύεται την τεχνολογία,

και άρχισε να υπερισχύει και να διαταράσσει

και να ανακρίνει παραδοσιακά ιδρύματα

και το πώς σκεφτόμαστε τα νομίσματα και τα χρήματα.

Και αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, αν σκεφτούμε

την αποτυχία της Ε.Ε.

Νομίζω βγήκε πρόσφατα μία έρευνα της Gallup

που είπε πως, στην Αμερική,

η εμπιστοσύνη στις τράπεζες είναι χαμηλότερη από ποτέ. Είναι περίπου στο 21 τοις εκατό.

Και εδώ μπορείτε να δείτε μερικές φωτογραφίες από το Λονδίνο

όπου η Μπάρκλεϊς υποστήριξε το πρόγραμμα ποδηλασίας στην πόλη

και μερικοί ακτιβιστές έκαναν ένα ωραίο κομμάτι

αντάρτικου μάρκετινγκ και παραποίησαν τα συνθήματα.

«Sub-prime πετάλι.» «Η Μπάρκλεϊς σας πάει βόλτα»

Αυτά είναι μερικά από τα πιο ευγενικά που μπορώ να μοιραστώ μαζί σας σήμερα.

Αλλά πιάνετε το νόημα, ο κόσμος έχει αρχίσει πραγματικά

να χάνει την εμπιστοσύνη του στα ιδρύματα.

Υπάρχει μία εταιρία Δημοσίων Σχέσεων που λέγεται Έντελμαν,

κάνουν αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα κάθε χρόνο

ακριβώς σχετικά με την εμπιστοσύνη και το τι σκέφτεται ο κόσμος.

Και αυτή είναι μία παγκόσμια έρευνα, άρα αυτά αυτοί οι αριθμοί είναι παγκόσμιοι.

Και το ενδιαφέρον σε αυτό είναι ότι μπορείς να δεις ότι

η ιεραρχία δονείται,

και τώρα όλα έχουν να κάνουν με την εταιραρχία,

έτσι ο κόσμος εμπιστεύεται κόσμο σαν τον ομοίο του

παρά εμπιστεύεται εταιρίες και κυβερνήσεις.

Και αν δείτε αυτούς τους αριθμούς για τις πιο ανεπτυγμένες αγορές

όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, κλπ, είναι ακόμη χαμηλότεροι.

Και το βρίσκω λιγάκι τρομακτικό.

Ο κόσμος στην πραγματικότητα εμπιστεύεται τους επιχειρηματίες

περισσότερο απ'όσο εμπιστεύεται τις κυβερνήσεις και τους αρχηγούς.

Και αυτό που αρχίζει να συμβαίνει, αν σκεφτείς τα χρήματα,

αν κάπως βρούμε την ουσία των χρημάτων,

είναι κυριολεκτικά απλά μία έκφραση αξίας, μίας συμφωνημένης αξίας.

Έτσι τι συμβαίνει τώρα, στην ψηφιακή εποχή,

είναι ότι μπορούμε να ποσοτικοποιήσουμε την αξία με πολλούς διαφορετικούς τρόπους

και να το κάνουμε με μεγαλύτερη ευκολία,

και μερικές φορές ο τρόπος με τον οποίο ποσοτικοποιούμε αυτές τις αξίες,

το κάνει πολύ ευκολότερο

να δημιουργήσουμε νέους τύπους και έγκυρους τύπους νομίσματος.

Σε αυτό το πλαίσιο, μπορείτε να δείτε πως δίκτυα όπως το Μπιτκόιν

ξαφνικά αρχίζουν να βγάζουν περισσότερο νόημα.

Έτσι αν σκεφτείτε ότι αρχίζουμε να αμφισβητούμε

και να διαταράσσουμε και να ανακρίνουμε τι σημαίνει χρήμα,

ποια είναι η σχέση μας με αυτό, τι προσδιορίζει το χρήμα,

τότε η τελική επέκταση του είναι,

υπάρχει λόγος να είναι πια η κυβέρνηση υπεύθυνη

για το χρήμα;

Προφανώς το κοιτάζω μέσα από ένα μαρκετίστικο πρίσμα,

έτσι από την πλευρά της μάρκας,

οι μάρκες κυριολεκτικά στέκονται ή πέφτουν στην υπόληψη τους.

Και αν το καλοσκεφτείτε, η υπόληψη πια έχει γίνει νόμισμα.

Ξέρετε, η υπόληψη χτίζεται με την εμπιστοσύνη,

συνοχή, διαφάνεια.

Έτσι αν αποφασίσατε ότι εμπιστευόσαστε μία μάρκα,

θέλετε μία σχέση, θέλετε να ασχοληθείτε με την μάρκα,

ήδη συμμετάσχετε με κάποιο τρόπο σε πολλά νέα είδη

νομίσματος.

Σκεφτείτε την αφοσίωση.

Η αφοσίωση είναι μία μικρο-οικονομία.

Σκεφτείτε συστήματα ανταμοιβών, αεροπορικά μίλια.

Στον Economist είπαν πριν από μερικά χρόνια ότι

στην πραγματικότητα υπάρχουν περισσότερα μη εξαργυρωμένα αεροπορικά μίλια στον κόσμο

απ' ότι χαρτονομίσματα δολαρίων σε κυκλοφορία.

Ξέρετε, όταν στεκόσαστε στην ουρά στα Στάρμπακς,

το 30 τοις εκατό των συναλλαγών στα Στάρμπακς σε μια οποιαδήποτε ημέρα

γίνονται με πόντους Στάρμπακς Σταρ.

Αυτό είναι σα νόμισμα των Στάρμπακς

που παραμένει στο οικοσύστημα του.

Και αυτό που βρίσκω ενδιαφέρον είναι ότι η Άμαζον

πρόσφατα έβγαλε νομίσματα Άμαζον.

Ομολογουμένως είναι ένα νόμισμα που τώρα είναι αποκλειστικά για το Κιντλ.

Έτσι μπορείτε να αγοράσετε εφαρμογές και να κάνετε αγορές μέσα από τις εφαρμογές αυτές,

αλλά όταν σκέφτεστε την Άμαζον,

κοιτάτε αυτό το βαρόμετρο εμπιστοσύνης που σας έδειξα

όπου ο κόσμος αρχίζει να εμπιστεύεται τις εταιρίες,

ειδικά τις εταιρίες στις οποίες πιστεύουν και εμπιστεύονται

περισσότερο από τις κυβερνήσεις.

Έτσι ξαφνικά, αρχίζετε να σκέφτεστε,

η Άμαζον ίσως να μπορούσε να το σπρώξει αυτό.

Θα μπορούσε να είναι μία φυσική προέκταση,

αυτό και η αγορά πραγμάτων --

βγάλτε το από το Κιντλ -- θα μπορούσατε να αγοράσετε βιβλία, μουσική,

πραγματικά προϊόντα, συσκευές και εμπορεύματα και ούτω καθ'εξής.

Και ξαφνικά έχετε την Άμαζον, σαν μάρκα,

να αντιμετωπίζει την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ

όσον αφορά τον τρόπο που θέλετε να ξοδεύετε τα χρήματά σας,

τι είναι το χρήμα, τι συνιστά το χρήμα.

Και θα σας πάω πίσω στο Tide, το απορρυπαντικό,

όπως σας υποσχέθηκα.

Αυτό είναι ένα φανταστικό άρθρο από το περιοδικό Νιού Γιορκ,

όπου λέει ότι οι χρήστες ναρκωτικών στην Αμερική

αγοράζουν ναρκωτικά

με μπουκάλια απορρυπαντικού Tide.

Έτσι πηγαίνουν σε μίνι-μάρκετ,

κλέβουν Tide,

και ένα μπουκάλι Tide των 20 δολλαρίων

αντιστοιχεί με 10 δολάρια κοκαΐνης κρακ ή χόρτου.

Και αυτό που λένε, κάποιοι εγκληματολόγοι

που το έχουν μελετήσει και λένε, εντάξει,

το Tide σαν προϊόν πουλάει υπέρ το άρτιο.

Είναι 50 τοις εκατό πάνω από τον μέσο όρο της κατηγορίας.

Είναι εμποτισμένο με ένα πολύ σύνθετο κοκτέιλ χημικών ουσιών,

έτσι ώστε να μυρίζει πολύ πολυτελές και πολύ διακριτικά,

και, αφού είναι μία μάρκα της Πρόκτερ εντ Γκάμπλ,

υποστηρίζεται από μια μαζική διαφήμιση.

Αυτό που λένε είναι ότι οι ναρκομανείς είναι και καταναλωτές,

έτσι το έχουν στις νευρικές οδούς τους.

Όταν βλέπουν το Tide, είναι μία συντόμευση.

Λένε, αυτό είναι εμπιστοσύνη. Το εμπιστεύομαι. Είναι ποιότητα.

Έτσι γίνεται νόμισμα,

το οποίο το περιοδικό Νιου Γιορκ περιέγραψε

ως ένα περιέργως πιστό κύμα εγκληματικότητας, κύμα εγκληματικότητας πιστό στην μάρκα,

και οι εγκληματίες λένε το Tide «Υγρό χρυσάφι».

Τώρα, αυτό που βρήκα αστείο ήταν η αντίδραση

του εκπρόσωπου της Πρόκτερ εντ Γκάμπλ.

Είπαν, προφανώς προσπάθησαν να διαχωριστούν από τα ναρκωτικά,

αλλά είπαν, «Μου θυμίζει ένα πράγμα

και αυτό είναι ότι η αξία της μάρκας έχει παραμείνει συνεχής.» (Γέλιο)

Το οποίο υποστηρίζει την άποψη μου και δείχνει ότι δεν

ίδρωσε καν όταν το είπε αυτό.

Το οποίο με φέρνει πίσω στην σύνδεση με τον ιδρώτα.

Στο Μεξικό, η Nike έκανε πρόσφατα μία καμπάνια

που λέγεται, κυριολεκτικά, Πλειοδοτήστε τον Ιδρώτα σας.

Έτσι σκέφτεσαι,

αυτά τα παπούτσια Nike έχουν μέσα τους αισθητήρες,

ή χρησιμοποιείτε το Nike FuelBand

που βασικά καταγράφει την κίνηση, την ενέργεια σου,

την κατανάλωση θερμίδων σου.

Και αυτό που συμβαίνει εδώ, είναι ότι πραγματικά

εσύ αποφάσισες να γίνεις μέλος της κοινότητας Nike. Το αγόρασες.

Δεν διαφημίζουν με ηχηρά μηνύματα,

και η διαφήμιση τώρα άρχισε να πηγαίνει

σε πράγματα όπως οι υπηρεσίες, τα εργαλεία και οι εφαρμογές.

Έτσι η Nike κυριολεκτικά λειτουργεί σαν ένας σύντροφος ευ-ζειν,

ένας σύντροφος υγείας και φυσικής κατάστασης και πάροχος υπηρεσιών.

Έτσι αυτό που γίνεται είναι ότι λένε, «Εντάξει,

έχεις έναν πίνακα ελέγχου με δεδομένα. Ξέρουμε πόσο έχεις τρέξει,

πόσο μακριά κινήθηκες, τι θερμίδες κατανάλωσες, τέτοια πράγματα.

Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι, όσο πιο πολύ τρέχεις, τόσο περισσότερους πόντους παίρνεις,

και έχουμε μία δημοπρασία όπου μπορείς να αγοράσεις πράγματα της Nike

αλλά μόνο αν αποδείξεις ότι έχεις πραγματικά χρησιμοποιήσει το προϊόν για να κάνεις πράγματα.»

Και δεν μπορείς απλά να μπεις σε αυτό. Είναι αποκλειστικά

για την κοινότητα που ιδρώνει

χρησιμοποιώντας προϊόντα της Nike. Δεν μπορείς να αγοράσεις πράγματα με πέσος.

Αυτό είναι κυριολεκτικά ένα κλειστό περιβάλλον, ένα κλειστό περιβάλλον δημοπρασιών.

Στην Αφρική, ξέρετε, ο χρόνος εκπομπής στον αέρα

είναι κυριολεκτικά ένα δικό του νόμισμα.

Ο κόσμος έχει συνηθίσει, επειδή το κινητό είναι βασιλιάς,

έχει συνηθίσει πάρα πολύ να μεταφέρει χρήματα,

να κάνει πληρωμές μέσω κινητού.

Και ένα από τα αγαπημένα μου παραδείγματα από την άποψη της μάρκας

σε εξέλιξη είναι η Vodafone, πού, στην Αίγυπτο,

πολλοί άνθρωποι κάνουν τα ψώνια στις αγορές

και σε πολύ μικρά ανεξάρτητα καταστήματα.

Τα ψιλά, τα νομίσματα είναι ένα πραγματικό πρόβλημα,

και αυτό που συμβαίνει είναι ότι αγοράζετε ένα σωρό πράγματα,

και σας χρωστάνε, ας πούμε,

10 σεντς, 20 σεντς σε ψιλά.

Οι καταστηματάρχες συνηθίζουν να σου δίνουν πράγματα όπως ένα κρεμμύδι

ή μια ασπιρίνη, ή μια τσίχλα,

επειδή δεν έχουν ψιλά.

Έτσι, όταν η Vodafone μπήκε και είδε αυτό το πρόβλημα,

αυτό το σημείο με τον πόνο των καταναλωτών, δημιούργησαν

μερικά ψιλά που τα αποκαλούν Fakka,

που κυριολεκτικά κάθεται και δίνεται

από τους καταστηματάρχες στον κόσμο,

και είναι πίστωση που πάει απευθείας στο κινητό τους τηλέφωνο.

Έτσι αυτό το νόμισμα γίνεται πίστωση, που και πάλι,

είναι πραγματικά, πραγματικά ενδιαφέρον.

Και κάναμε μια έρευνα η οποία επιβεβαιώνει το γεγονός ότι,

ξέρετε, το 45 τοις εκατό των ανθρώπων

σε αυτό το πολύ κρίσιμο δημογραφικό στις ΗΠΑ

έλεγαν ότι είναι άνετοι στην χρήση

ενός ανεξάρτητου ή επώνυμου νομίσματος.

Έτσι γίνεται πραγματικά ενδιαφέρον εδώ,

συνεχίζεται μια πραγματικά ενδιαφέρουσα δυναμική.

Και νομίζετε, οι εταιρείες

θα πρέπει να ξεκινήσουν να παίρνουν τα περιουσιακά τους στοιχεία και να τα σκέφτονται

με ένα διαφορετικό τρόπο και να τα εμπορεύονται.

Και σκέφτεστε, είναι μεγάλο άλμα;

Φαίνεται τραβηγμένο, αλλά όταν το καλοσκεφτείτε,

στην Αμερική το 1860,

υπήρχαν 1.600 εταιρείες έκδοσης των τραπεζογραμματίων.

Υπήρχαν 8.000 είδη χαρτονομισμάτων στην Αμερική.

Και το μόνο πράγμα που το σταμάτησε

η κυβέρνηση έλεγχε τέσσερα τοις εκατό της προμήθειας,

και το μόνο πράγμα που το σταμάτησε

ήταν το ξέσπασμα του Εμφυλίου Πολέμου,

και η κυβέρνηση ήθελε ξαφνικά να αναλάβει τον έλεγχο των χρημάτων.

Έτσι, κυβέρνηση, χρήματα, πόλεμος, τίποτα δεν αλλάζει.

Έτσι αυτό που θα ρωτήσω είναι,

η ιστορία επαναλαμβάνεται;

Η τεχνολογία κάνει τα χαρτονομίσματα να αισθάνονται ξεπερασμένα;

Αποσυνδέουμε τα χρήματα από την κυβέρνηση;

Ξέρεις, σκέψου το, οι μάρκες αρχίζουν να γεμίζουν τα κενά.

Οι εταιρείες γεμίζουν τα κενά που οι κυβερνήσεις αδυνατούν να συμπληρώσουν.

Έτσι σκέφτομαι, ξέρετε, θα στεκόμαστε στη σκηνή

του χρόνου αγοράζοντας έναν καφέ--οργανικό, καφέ δίκαιου εμπορίου

χρησιμοποιώντας φλουριά TED ή σελίνια TED;

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκρότημα)

Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)