< Return to Video

Ένα ερωτικό ποίημα για μοναχικούς πρώτους αριθμούς

  • 0:01 - 0:04
    Ονομάζομαι Χάρι Μπέικερ.
    Χάρι Μπέικερ είναι το όνομά μου.
  • 0:04 - 0:09
    Αν το όνομά σου ήταν Χάρι Μπέικερ,
    τότε θα είχαμε το ίδιο όνομα.
  • 0:09 - 0:10
    (Γέλια)
  • 0:10 - 0:12
    Είναι ένα σύντομο εισαγωγικό κομμάτι.
  • 0:13 - 0:14
    Ναι, είμαι ο Χάρι.
  • 0:14 - 0:17
    Σπουδάζω μαθηματικά. Γράφω ποίηση.
  • 0:17 - 0:21
    Σκέφτηκα να ξεκινήσω με ένα ερωτικό ποίημα
    για τους πρώτους αριθμούς.
  • 0:21 - 0:23
    (Γέλια)
  • 0:24 - 0:26
    Λέγεται «59».
  • 0:26 - 0:29
    Θα το ονόμαζα
    «Αγάπη πρώτου χρόνου».
  • 0:29 - 0:31
    Αυτή η αντίδραση είναι ο λόγος
    που δεν το έκανα.
  • 0:31 - 0:33
    (Γέλια)
  • 0:33 - 0:35
    «59», λοιπόν.
  • 0:37 - 0:39
    Ο 59 ξυπνάει στη λάθος
    πλευρά του κρεβατιού.
  • 0:39 - 0:42
    Συνειδητοποιεί ότι τα μαλλιά του
    είναι στη μία πλευρά του κεφαλιού του.
  • 0:42 - 0:46
    Του παίρνει λίγο να καταλάβει
    ότι οφείλεται στον τρόπο που κοιμήθηκε.
  • 0:46 - 0:48
    Βρίσκει μερικά ρούχα και ντύνεται.
  • 0:48 - 0:51
    Κοιτάζεται στον καθρέφτη
    και ελαφρώς εντυπωσιάζεται.
  • 0:51 - 0:53
    Φαίνεται άγριος
    αλλά και επιμελώς ατημέλητος.
  • 0:53 - 0:57
    Καθώς κοιτάζει έξω από το παράθυρο,
    ευλογείται με τη θέα
  • 0:57 - 0:58
    της 60 από απέναντι.
  • 0:58 - 1:00
    Η 60 ήταν πανέμορφη.
  • 1:00 - 1:03
    Με τέλεια κομμένες παρανυχίδες,
    φορώντας κάτι κατάλληλο.
  • 1:03 - 1:05
    Ποτέ αγενές ή κακόγουστο.
  • 1:05 - 1:08
    Δεν μπορεί να βελτιωθεί, πάντα
    στην ώρα της, την κατάλληλη στιγμή
  • 1:08 - 1:10
    αλλά της άρεσε να το παίζει άνετη.
  • 1:10 - 1:13
    Ο 59 ήθελε να της πει
    ότι ήξερε το αγαπημένο της λουλούδι.
  • 1:13 - 1:16
    Τη σκεφτόταν κάθε δευτερόλεπτο,
    κάθε λεπτό, κάθε ώρα.
  • 1:16 - 1:19
    Αλλά ήξερε ότι δεν θα γινόταν τίποτα,
    ποτέ δεν θα είχε το κορίτσι.
  • 1:19 - 1:22
    Επειδή, αν και ζούσε απέναντι,
    ήταν από διαφορετικούς κόσμους.
  • 1:22 - 1:25
    Ενώ ο 59 θαύμαζε την τέλεια
    στρογγυλή φιγούρα της 60,
  • 1:25 - 1:30
    η 60 πίστευε ότι ο 59 ήταν περιττός.
    (Γέλια)
  • 1:32 - 1:36
    Μία από τις αγαπημένες του ταινίες
    ήταν τα «101 σκυλιά της Δαλματίας».
  • 1:36 - 1:39
    Αυτή προτιμούσε το δεύτερο μέρος.
  • 1:39 - 1:42
    Εξιδανίκευε την ιδέα
    ότι ήταν κακότυχοι εραστές.
  • 1:42 - 1:45
    Μπορούσαν να ξεπεράσουν τα προβλήματα
    επειδή είχαν ο ένας τον άλλον.
  • 1:45 - 1:48
    Ενώ αυτή είχε τις αυστηρές ιδέες
    που της επέβαλλε η μητέρα της.
  • 1:48 - 1:50
    Πως όσοι είναι από άλλη τάξη
    δεν είναι ίσοι.
  • 1:50 - 1:52
    Αν και τότε ένιωθε χαζός και ηλίθιος
  • 1:52 - 1:55
    Που ήθελε να αγαπήσει κάποια
    που την ελέγχει η χαζή μαμά της,
  • 1:55 - 1:57
    Θα μπορούσε να παρηγορηθεί
    από την απλή άθροιση.
  • 1:57 - 2:00
    Αφαιρέστε το 59 από το 60,
    και θα σας μείνει μόνο ένα.
  • 2:00 - 2:02
    Κι έτσι μετά από δύο μήνες κλαψουρίσματος,
  • 2:02 - 2:04
    μετά από 61 μέρες, βρήκε την 61,
  • 2:04 - 2:07
    Είχε χάσει τα κλειδιά του
    και οι γονείς του έλειπαν.
  • 2:07 - 2:09
    Έτσι μια μέρα μετά το σχολείο
    πήγε σε ένα σπίτι
  • 2:09 - 2:12
    Παρατηρώντας τους ξεχαρβαλωμένους
    αριθμούς στην πόρτα,
  • 2:12 - 2:13
    Αναρωτήθηκε γιατί δεν συστήθηκε ποτέ,
  • 2:13 - 2:16
    Καθώς τον έβαλε μέσα,
    του έπεσαν τα σαγόνια.
  • 2:16 - 2:19
    Η 61 ήταν σαν την 60, αλλά λίγο παραπάνω.
    (Γέλια)
  • 2:19 - 2:23
    Είχε πιο ωραία μάτια,
    και ένα προσιτό χαμόγελο,
  • 2:23 - 2:25
    Και σαν κι αυτόν, άγρια με ανέμελο στιλ,
  • 2:25 - 2:27
    Σαν κι αυτόν,
    όλα ήταν σε σωρούς χωρίς τάξη,
  • 2:27 - 2:31
    Σαν κι αυτόν, δεν πείραζε τη μητέρα της
    αν οι φίλοι έμεναν λιγάκι.
  • 2:31 - 2:32
    Επειδή ήταν σαν κι αυτόν, και του άρεσε.
  • 2:32 - 2:35
    Σκέφτηκε ότι θα της άρεσε
    που ήταν σαν κι αυτόν,
  • 2:35 - 2:38
    Και ήταν διαφορετικά αυτή τη φορά.
    Αυτή η κοπέλα ήταν τρομερή.
  • 2:38 - 2:41
    Έτσι μάζεψε το κουράγιο του
    και της ζήτησε τον αριθμό της.
  • 2:41 - 2:45
    Είπε, «Είμαι η 61».
    Χαμογέλασε, είπε, «Είμαι ο 59».
  • 2:45 - 2:47
    Σήμερα τα πέρασα πολύ ωραία,
  • 2:47 - 2:49
    Έτσι, αν θέλεις αύριο έλα στο δικό μου;
  • 2:49 - 2:50
    Είπε, «Φυσικά».
  • 2:50 - 2:53
    Της άρεσε να μιλά σε κάποιον
    ιδιόμορφο σαν κι αυτήν.
  • 2:53 - 2:54
    Συμφώνησε στο ανεπίσημο πρώτο ραντεβού.
  • 2:54 - 2:57
    Στο τέλος ήταν έτοιμος
    μόνο ένα λεπτό νωρίτερα.
  • 2:57 - 2:59
    Αλλά δεν πείραζε
    γιατί έφτασε ένα λεπτό αργότερα.
  • 2:59 - 3:02
    Κι από εκείνη τη στιγμή
    φλυαρούσαν ασταμάτητα,
  • 3:02 - 3:04
    Πώς τους άρεσε το «X-Factor»,
    πώς είχαν δύο παράγοντες,
  • 3:04 - 3:08
    Πώς αυτό δεν είχε σημασία,
    η ιδιαιτερότητα τους έκανε καλύτερους,
  • 3:08 - 3:11
    Ως το τέλος της βραδιάς ήξεραν
    ότι ήταν γραφτό να είναι μαζί.
  • 3:11 - 3:14
    Και μια μέρα που αυτή μιλούσε
    για την ψηλομύτα 60,
  • 3:14 - 3:16
    παρατήρησε ότι ο 59 φαινόταν
    κάπως ανειλικρινής.
  • 3:16 - 3:18
    Κοκκίνισε, της είπε για την καψούρα του:
  • 3:18 - 3:21
    «Ό,τι καλύτερο δεν συνέβη ποτέ
    γιατί οδήγησε σε μας».
  • 3:21 - 3:23
    Βλέπετε, η 61 ήταν έξυπνη, δε ζήλευε.
  • 3:23 - 3:26
    Τον κοίταξε στα μάτια
    και του είπε τρυφερά,
  • 3:26 - 3:31
    «Είσαι ο 59, είμαι η 61, μαζί συνδυασμένοι
    γινόμαστε διπλοί απ' ό,τι είναι η 60».
  • 3:31 - 3:34
    (Γέλια)
  • 3:34 - 3:37
    Σε αυτό το σημείο,
    ο 59 είχε δάκρυα στα μάτια του,
  • 3:37 - 3:39
    Χαιρόταν που είχε αυτό
    το μοναδικό κορίτσι στη ζωή του.
  • 3:39 - 3:41
    Της είπε ότι ο ορισμός του πρώτου
  • 3:41 - 3:44
    ήταν ότι η καρδιά του χωριζόταν
    μόνο με έναν και τον εαυτό του,
  • 3:44 - 3:46
    Και αυτή ήταν η μία που ήθελε
    να δώσει την καρδιά του,
  • 3:46 - 3:48
    Αυτή είπε ότι ένιωθε το ίδιο.
  • 3:48 - 3:50
    Τώρα ήξερε ότι οι ταινίες
    ήταν κατά το ήμισυ αληθινές.
  • 3:50 - 3:53
    Επειδή δεν ήταν αληθινή αγάπη,
    ήταν απλώς ένα δείγμα,
  • 3:53 - 3:56
    Όσον αφορά την αληθινή αγάπη,
    η δική τους ήταν ένα πρώτο παράδειγμα.
  • 3:56 - 3:58
    Ευχαριστώ.
  • 3:58 - 4:03
    (Χειροκρότημα)
  • 4:09 - 4:10
    Αυτό ήταν το πρώτο ποίημα που έγραψα
  • 4:10 - 4:15
    και ήταν για μια νύχτα ποίησης
    με θέμα τους πρώτους αριθμούς -(Γέλια)-
  • 4:15 - 4:18
    που κατέληξε ως διαγωνισμός ποίησης
    με θέμα τους πρώτους αριθμούς.
  • 4:18 - 4:21
    Και έγινα νικητής διαγωνισμού ποίησης
    με θέμα τους πρώτους αριθμούς,
  • 4:21 - 4:25
    ή όπως θέλω να το λέω,
    ένας πρώτος λειτουργός. (Γέλια)
  • 4:25 - 4:28
    Κι έτσι ανακάλυψα αυτά
    που λέγονται ποιητικά χτυπήματα,
  • 4:28 - 4:30
    και αν δεν ξέρετε τι είναι
    ένα ποιητικό χτύπημα,
  • 4:30 - 4:32
    ήταν μια μορφή που βγήκε
    στην Αμερική πριν από 30 χρόνια
  • 4:32 - 4:35
    για να ξεγελάσουν τον κόσμο
    να πηγαίνει σε ποιητικές εκδηλώσεις
  • 4:35 - 4:38
    βάζοντας μια συναρπαστική λέξη
    όπως το «χτύπημα» στο τέλος.
  • 4:38 - 4:40
    (Γέλια)
  • 4:40 - 4:42
    Και κάθε ερμηνευτής είχε τρία λεπτά
    για την εκτέλεσή του
  • 4:42 - 4:45
    και μετά τυχαία μέλη του κοινού
    σήκωναν κάρτες με βαθμολογία,
  • 4:45 - 4:48
    και κατέληγαν
    με μια αριθμητική βαθμολογία,
  • 4:48 - 4:49
    και αυτό σημαίνει
  • 4:49 - 4:51
    ότι γκρέμισε το χάσμα μεταξύ
    του ερμηνευτή και του κοινού
  • 4:51 - 4:54
    και ενίσχυσε τη σύνδεση με τον ακροατή.
  • 4:54 - 4:56
    Επίσης σημαίνει ότι μπορείτε να κερδίσετε.
  • 4:56 - 5:01
    Κι αν κερδίσετε σε ένα ποιητικό χτύπημα,
    μπορείτε να αποκαλείστε πρωταθλητής
  • 5:01 - 5:03
    και να προσποιηθείτε ότι είστε παλαιστής,
  • 5:03 - 5:05
    και αν χάσετε σε ένα ποιητικό χτύπημα
    θα πείτε,
  • 5:05 - 5:08
    «Τι; Η ποίηση είναι
    μια υποκειμενική μορφή τέχνης,
  • 5:08 - 5:10
    δεν μπορείτε να βάλετε αριθμούς
    σε τέτοια πράγματα».
  • 5:10 - 5:11
    (Γέλια)
  • 5:11 - 5:14
    Αλλά μου άρεσε, κι ασχολήθηκα
    με αυτά τα χτυπήματα,
  • 5:14 - 5:16
    έγινα πρωταθλητής χτυπημάτων
    στο Ηνωμένο Βασίλειο,
  • 5:16 - 5:19
    και με κάλεσαν στο Παγκόσμιο
    Πρωτάθλημα Ποίησης στο Παρίσι,
  • 5:19 - 5:21
    που ήταν απίστευτο.
  • 5:21 - 5:24
    Ήταν άνθρωποι απ' όλον τον κόσμο
    που μιλούσαν στη γλώσσα τους
  • 5:24 - 5:27
    για να κριθούν
    από πέντε Γάλλους άγνωστους.
  • 5:27 - 5:29
    (Γέλια)
  • 5:29 - 5:33
    Και κατά κάποιον τρόπο,
    κέρδισα, που ήταν υπέροχο
  • 5:33 - 5:36
    και μπορώ να ταξιδεύω στον κόσμο
    από τότε που το έκανα,
  • 5:36 - 5:38
    αλλά επίσης σημαίνει
    ότι το επόμενο κομμάτι
  • 5:38 - 5:41
    είναι θεωρητικά το καλύτερο
    ποίημα στον κόσμο.
  • 5:41 - 5:44
    (Γέλια)
  • 5:45 - 5:47
    Λοιπόν...
    (Χειροκρότημα)
  • 5:52 - 5:55
    Σύμφωνα με πέντε Γάλλους άγνωστους.
  • 5:55 - 5:57
    Αυτό είναι λοιπόν το «Χάρτινοι Άνθρωποι».
  • 5:58 - 6:01
    Μου αρέσουν οι άνθρωποι.
  • 6:01 - 6:03
    Θα ήθελα μερικούς χάρτινους ανθρώπους.
  • 6:03 - 6:06
    Θα ήταν μοβ χάρτινοι άνθρωποι.
    Ίσως αναδυόμενοι μοβ χάρτινοι άνθρωποι.
  • 6:06 - 6:09
    Κανονικοί αναδυόμενοι
    μοβ χάρτινοι άνθρωποι.
  • 6:09 - 6:12
    «Πώς κάνεις κανονικούς τους αναδυόμενους
    μοβ χάρτινους ανθρώπους;»
  • 6:12 - 6:15
    Σας ακούω να φωνάζετε. Λοιπόν, εγώ...
  • 6:15 - 6:18
    Μάλλον θα έκανα κανονικούς τους
    αναδυόμενους μοβ χάρτινους ανθρώπους
  • 6:18 - 6:21
    με έναν κανονικό αναδυόμενο μοβ
    συνδετήρα ανθρώπων,
  • 6:21 - 6:23
    αλλά θα προετοίμαζα κατάλληλες
    κόλλες ως εναλλακτικές,
  • 6:23 - 6:26
    ένα πονηρό πακέτο Μπλου Τακ
    για μην πέσει το χαρτί.
  • 6:26 - 6:28
    Επειδή μπορούσα να χτίσω
    μια αναδυόμενη μητρόπολη,
  • 6:28 - 6:31
    αλλά δεν θα ήθελα να αντιμετωπίσω
    τα πολιτικά των χάρτινων ανθρώπων,
  • 6:31 - 6:33
    χάρτινοι πολιτικοί
    με πολύ λεπτές πολιτικές,
  • 6:33 - 6:36
    σπασμένες υποσχέσεις
    χωρίς κατάλληλες απολογίες.
  • 6:36 - 6:40
    Θα υπήρχε ένας μικρός χάρτινος εγώ.
    Κι ένας μικρός χάρτινος εσύ.
  • 6:40 - 6:43
    Και θα βλέπαμε χάρτινη τηλεόραση
    και θα ήταν επί πληρωμής.
  • 6:43 - 6:44
    (Γέλια)
  • 6:44 - 6:48
    Θα βλέπαμε χάρτινους ράπερ
    να ραπάρουν για το χάρτινο πακέτο τους
  • 6:48 - 6:51
    ή θα βλέπαμε χάρτινα μεταφορικά μέσα
    να κολλάνε στην κίνηση στην εθνική.
  • 6:51 - 6:54
    (Γέλια)
    Χαρτί.
  • 6:55 - 7:00
    Θα υπήρχε μια χάρτινη πριγκίπισσα Κέιτ
    αλλά όλοι θα κοιτάμε τη χάρτινη Πίππα,
  • 7:00 - 7:03
    και θα ζούσαμε όλοι με τον φόβο
    του Τζακ του Χαρτο-Αντεροβγάλτη,
  • 7:03 - 7:06
    επειδή η χάρτινη προπαγάνδα
    προωθεί τις προκαταλήψεις του λαού,
  • 7:06 - 7:09
    ο τύπος τυπώνει φωτογραφίες
    τρομοκρατών με φωτογένεια.
  • 7:09 - 7:12
    Ένας μικρός χάρτινος εγώ.
    Κι ένας μικρός χάρτινος εσύ.
  • 7:12 - 7:14
    Και ο αναδυόμενος πληθυσμός
    έρχεται με τα προβλήματα.
  • 7:14 - 7:17
    Θα υπάρχει μια πομπώδης χάρτινη βουλή
    που θα παραμένει απόμακρη,
  • 7:17 - 7:20
    και θα αγνοεί τη λαϊκή διαμαρτυρία
    για τις περικοπές χαρτιού,
  • 7:20 - 7:24
    μετά οι ειρηνικές χάρτινες πορείες
    θα γίνουν μικρά κομμάτια χαρτί,
  • 7:24 - 7:26
    από κανόνια χαρτοπόλεμου,
    της προληπτικής αστυνομίας.
  • 7:26 - 7:29
    Και ναι, θα υπάρχουν ακόμη χάρτινα χρήματα
    άρα και χάρτινη απληστία,
  • 7:29 - 7:32
    και χάρτινοι τραπεζίτες τσεπώνουν
    περισσότερα απ' όσα χρειάζονται,
  • 7:32 - 7:35
    παίρνουν πότπουρι για πάρει γεύση
    η χάρτινη περιουσία τους,
  • 7:35 - 7:38
    άλλοι ζουν στη φτώχεια
    και δεν αναγνωρίζονται σωστά.
  • 7:38 - 7:40
    Κανονική φτωχή οικονομία
    με τόσους κανονικά φτωχούς,
  • 7:40 - 7:43
    ενώ οι ανάγκες τους αγνοούνται,
    τα λεφτά πάνε σε πολέμους.
  • 7:43 - 7:45
    Στρατιές οριγκάμι με πλάνα
    χάρτινων αεροπλάνων
  • 7:45 - 7:48
    και παραμένουμε φυλακισμένοι
    στις χάρτινες αλυσίδες μας,
  • 7:48 - 7:51
    αλλά η μεγαλύτερη ντροπή
    είναι ότι πάντα μένει το ίδιο,
  • 7:51 - 7:55
    αλλάζει το άτομο στην εξουσία,
    που επιλέγει πώς να αποδοθεί το φταίξιμο,
  • 7:55 - 7:58
    ονοματίζουν ονόματα,
    ξεχνώντας ότι είναι ονόματα ανθρώπων,
  • 7:58 - 8:01
    επειδή στο τέλος
    όλα καταλήγουν στους ανθρώπους.
  • 8:01 - 8:02
    Μου αρέσουν οι άνθρωποι.
  • 8:02 - 8:04
    Επειδή ακόμη και όταν
    η κατάσταση είναι δύσκολη,
  • 8:04 - 8:06
    μόνο οι άνθρωποι μπορούν να εμπνεύσουν,
  • 8:06 - 8:09
    και στο χαρτί, είναι δύσκολο
    να δούμε πώς τα βγάζουμε πέρα.
  • 8:09 - 8:12
    Αλλά στον πάτο του κουτιού της Πανδώρας
    υπάρχει ακόμη η ελπίδα,
  • 8:12 - 8:15
    και ελπίζω ακόμη
    επειδή πιστεύω στους ανθρώπους.
  • 8:15 - 8:17
    Ανθρώπους σαν τους παππούδες μου.
  • 8:17 - 8:19
    Που κάθε μέρα από τότε που γεννήθηκα,
  • 8:19 - 8:22
    έδιναν χρόνο από το πρωινό τους
    να προσευχηθούν για μένα.
  • 8:22 - 8:26
    Αυτό σημαίνει ότι για 7.892 συνεχόμενες
    ημέρες κάποιος τσεκάρει αν είμαι καλά,
  • 8:26 - 8:28
    και αυτό είναι εκπληκτικό.
  • 8:28 - 8:30
    Άτομα σαν τη θεία μου
    που στήνει θεατρικά με φυλακισμένους.
  • 8:30 - 8:33
    Άτομα ικανά να συγχωρέσουν πραγματικά.
  • 8:33 - 8:34
    Άτομα όπως οι διωκόμενοι Παλαιστίνιοι.
  • 8:34 - 8:37
    Άτομα που ξεβολεύονται
    για να κάνουν τη ζωή σας καλύτερη,
  • 8:37 - 8:39
    και δεν περιμένουν ανταπόδοση.
  • 8:39 - 8:41
    Βλέπετε, οι άνθρωποι μπορούν
    να είναι ισχυροί.
  • 8:41 - 8:44
    Μόνο και μόνο επειδή
    οι ισχυροί τείνουν να θυματοποιούνται
  • 8:44 - 8:46
    δεν χρειάζεται να υποκύψουμε
    σε αυτό το σύστημα.
  • 8:46 - 8:49
    Και δεν έχει διαφορά
    ένας χάρτινος πληθυσμός.
  • 8:49 - 8:52
    Υπάρχει ένας μικρός χάρτινος εγώ.
    Και ένας μικρός χάρτινος εσύ.
  • 8:52 - 8:55
    Και σε έναν αναδυόμενο πληθυσμό
    αναδύονται και τα προβλήματα του κόσμου,
  • 8:55 - 8:58
    αλλά ακόμη κι αν ολόκληρος ο κόσμος
    κατέρρεε, θα τα καταφέρναμε.
  • 8:58 - 9:01
    Επειδή είμαστε άνθρωποι.
  • 9:01 - 9:03
    Σας ευχαριστώ.
  • 9:03 - 9:07
    (Χειροκρότημα)
  • 9:19 - 9:22
    Σας ευχαριστώ πολύ.
    Έχω χρόνο για ένα ακόμη.
  • 9:22 - 9:25
    Για μένα, η ποίηση ήταν
    ο υπέρτατος τρόπος για ιδέες χωρίς όρια.
  • 9:25 - 9:26
    Όταν πρωτοξεκίνησα,
  • 9:26 - 9:29
    αυτοί που με ενέπνευσαν
    ήταν αυτοί με τις εκπληκτικές ιστορίες,
  • 9:29 - 9:33
    και πίστευα ότι ως ένας ευτυχισμένος
    18χρονος, παραήταν νορμάλ,
  • 9:33 - 9:36
    αλλά δημιουργούσα αυτούς τους κόσμους
    όπου μπορούσα να μιλήσω
  • 9:36 - 9:39
    για τις εμπειρίες μου, τα όνειρα
    και τα πιστεύω μου.
  • 9:39 - 9:41
    Είναι εκπληκτικό που βρίσκομαι
    μπροστά σας σήμερα.
  • 9:41 - 9:43
    Σας ευχαριστώ που είστε εδώ.
  • 9:43 - 9:44
    Αν δεν ήσασταν εδώ,
  • 9:44 - 9:47
    θα ήταν σαν την πρόβα για τον ήχο εχτές.
  • 9:47 - 9:48
    (Γέλια)
  • 9:49 - 9:51
    Αυτό έχει περισσότερη πλάκα.
  • 9:51 - 9:54
    Το τελευταίο λέγεται
    «Το Ηλιόλουστο Παιδί».
  • 9:54 - 9:56
    Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούτε.
  • 9:56 - 9:59
    Ο γερο-Ήλιος ήταν
    περήφανος για τον ήλιο του,
  • 9:59 - 10:03
    Και βλέποντάς το μικρό του αγόρι
    να τρέχει, φώτιζε την ημέρα του,
  • 10:03 - 10:05
    Όχι γι' αυτά που είχε κάνει,
    ούτε τα προβλήματα που ξεπέρασε,
  • 10:05 - 10:08
    Αλλά παρά τα όλα προβλήματα
    είχε ηλιόλουστη διάθεση.
  • 10:08 - 10:11
    Δεν ήταν πάντα έτσι.
  • 10:11 - 10:13
    Υπήρξαν στιγμές που προσπάθησε
    να κρύψει τη φωτεινότητά του,
  • 10:13 - 10:16
    Βλέπετε, κάθε άστρο
    περνάει δύσκολες περιόδους,
  • 10:16 - 10:19
    Χρειάζεται ένα πιο φωτεινό φως
    να τους εμπνεύσει στο σκοτάδι.
  • 10:19 - 10:21
    Αν πάμε πίσω
    τότε που γεννήθηκε σε ένα νεφέλωμα,
  • 10:21 - 10:23
    Ξέρουμε ότι ποτέ
    δεν τον θεώρησαν κανονικό.
  • 10:23 - 10:25
    Επειδή είχε μια αύρα,
  • 10:25 - 10:27
    Δεν θα το λέγαμε το άγγιγμα του Μίδα
  • 10:27 - 10:29
    Αλλά οτιδήποτε πλησίαζε
    γινόταν κάπως μπρονζέ,
  • 10:29 - 10:32
    Ναι, κάποιοι λάτρευαν αυτόν τον ήλιο,
    κάποιοι όχι και τόσο,
  • 10:32 - 10:35
    Ήταν σαν τον Τζόζεφ με το ονειροπαλτό
    και τα αδέρφια του
  • 10:35 - 10:38
    Επειδή το να ξεχωρίζεις στο πλήθος
    έχει τα καλά και τα κακά του,
  • 10:38 - 10:40
    Κι η ζήλια έκανε εχθρούς του
    όσους ξεπερνούσε σε λάμψη
  • 10:40 - 10:41
    Σαν τους Σκιερούς Ανθρώπους.
  • 10:41 - 10:44
    Οι Σκιεροί Άνθρωποι δεν συμπαθούσαν
    το Ηλιόλουστο Παιδί,
  • 10:44 - 10:47
    Επειδή έδειχνε τα σκοτεινά πράγματα
    που αυτοί έκαναν,
  • 10:47 - 10:49
    Και όταν φώτιζε έδειχνε τα μέρη
    όπου αυτοί κρύβονταν,
  • 10:49 - 10:52
    Έτσι οι Σκιεροί Άνθρωποι είχαν
    ένα ύπουλο σχέδιο για να τον ξεκάνουν,
  • 10:52 - 10:54
    Πρώτα, κορόιδευαν τις ηλιακές του κηλίδες,
  • 10:54 - 10:57
    Πυροβολούσαν τα όνειρά του από τον ουρανό
  • 10:57 - 11:00
    με λόγια που ύπουλα του θύμιζαν
    ότι δεν ήταν και τόσο κουλ τύπος
  • 11:00 - 11:03
    και δεν κόλλαγε
    με τα δημοφιλή παιδιά στο σχολείο.
  • 11:03 - 11:06
    Έλεγαν ότι τα μυαλά του ήταν στο διάστημα
    και θα τον προσγείωναν,
  • 11:06 - 11:09
    Προερχόταν από το τίποτα,
    και αυτό άξιζε
  • 11:09 - 11:11
    Δεν θα πήγαινε ποτέ
    πανεπιστήμιο για να μάθει,
  • 11:11 - 11:14
    Οι μόνοι βαθμοί που θα έδειχνε ποτέ,
    θα ήταν οι βαθμοί εγκαυμάτων
  • 11:14 - 11:16
    Από αυτούς που πλησίαζαν πολύ,
  • 11:16 - 11:17
    του είπαν ότι ήταν πολύ φωτεινός,
  • 11:17 - 11:19
    Γι' αυτό κανείς
    δεν τον κοιτούσε κατάματα,
  • 11:19 - 11:21
    Η κρίση του έγινε θολή
  • 11:21 - 11:23
    Το ίδιο κι ο ουρανός,
    με δάκρυα που εξατμίζονται
  • 11:23 - 11:24
    καθώς ο ήλιος άρχισε να κλαίει.
  • 11:24 - 11:29
    Επειδή το ηλιόλουστο παιδί ήταν φωτεινό,
    με μια ζεστή προσωπικότητα.
  • 11:29 - 11:31
    Μέσα του καιγόταν βάναυσα
  • 11:31 - 11:34
    Πληγωμένος από τις λέξεις και τις κατάρες
    του σκιερού κόσμου
  • 11:34 - 11:36
    που άφηναν τρύπες στην ψυχή του,
  • 11:36 - 11:40
    Και καθώς σκλήραινε η καρδιά του,
    σκοτείνιαζε η λάμψη του,
  • 11:40 - 11:43
    Κάθε φορά που τον κορόιδευαν,
    έχαναν θερμότητα οι φλόγες του,
  • 11:43 - 11:45
    Νόμιζε ότι θα τον συμπαθούσαν
    αν κρατούσε το φως του χαμηλά
  • 11:45 - 11:48
    Αλλά ήταν απασχολημένοι να λένε
    στην αστραπή ότι είχε χάλια σημάδι,
  • 11:48 - 11:51
    Δεν μπορούσε να καταλάβει τι έλεγαν,
  • 11:51 - 11:54
    Έτσι άφησε το φως του να σκοτεινιάσει
    από αυτά που έλεγαν,
  • 11:54 - 11:56
    Έπεσε σε πολιτεία μοναχικού άστρου
    όπως το Τέξας,
  • 11:56 - 11:59
    Και ένιωσε λες και έφαγε μπουνιά
    στο ηλιακό του πλέγμα.
  • 11:59 - 12:03
    Αλλά τότε ήρθε η Μικρή Ηλιαχτίδα
  • 12:03 - 12:06
    Με το αγαπημένο της τραγούδι,
    πώς είμαστε φτιαγμένοι να αντέχουμε
  • 12:06 - 12:09
    Και δεν χρειάζεται να είσαι δυνατός
    για να ανήκεις, απλώς αληθινός,
  • 12:09 - 12:11
    επειδή κατά βάθος όλοι είμαστε αστέρια.
  • 12:11 - 12:15
    Η Μικρή Ηλιαχτίδα ήταν καυτή,
  • 12:15 - 12:17
    Το είδος του κοριτσιού που
    όταν την κοιτούσες
  • 12:17 - 12:19
    ξεχνούσες πράγματα,
  • 12:19 - 12:21
    Αλλά γι' αυτόν, δεν την ξεχνούσε,
  • 12:21 - 12:24
    Μόλις την είδε, η εικόνα της
    αποτυπώθηκε στον αμφιβληστροειδή του,
  • 12:24 - 12:26
    Ήταν υπέροχη,
    και τον αποδέχτηκε,
  • 12:26 - 12:29
    Αυτό το κορίτσι είχε κάτι
    που την ένιωθε όταν ήταν δίπλα του,
  • 12:29 - 12:32
    Τα πράγματα δεν ήταν και τόσο σκοτεινά
    και τολμούσε να ονειρευτεί,
  • 12:32 - 12:34
    Δεν υπήρχαν σκιές,
    Όταν ήταν εκεί, αυτός έλαμπε,
  • 12:34 - 12:37
    Τα μάτια του έλαμπαν
    με τρόπους ανεπιτήδευτους.
  • 12:37 - 12:40
    Όταν χασκογελούσε, οι ακτίνες της
    έσβηναν τα λόγια μίσους,
  • 12:40 - 12:41
    Έδιναν παρατσούκλια ο ένας στον άλλον,
  • 12:41 - 12:44
    το «ψύχραιμο αστέρι»
    και ο «διασκεδαστικός ήλιος»,
  • 12:44 - 12:47
    Και σταδιακά η σκιερή βλάβη διορθώθηκε,
  • 12:47 - 12:51
    Ήταν μία στα επτακισεκατομμύρια,
    και ήταν λαμπρή,
  • 12:51 - 12:53
    Μπορούσε να κάνει κατακόκκινα
    τα πιο ψυχρόαιμα ερπετά,
  • 12:53 - 12:56
    Να τα αγαπήσουν δισεκατομμύρια,
    από Χιλιανούς έως Βραζιλιάνους,
  • 12:56 - 12:59
    Και έμαθε στο Ηλιόλουστο Παιδί
    το νόημα της ανθεκτικότητας.
  • 12:59 - 13:02
    Είπε, «Όλο το σκοτάδι στον κόσμο
  • 13:02 - 13:05
    δεν μπορεί να σβήσει το φως
    από ένα μοναδικό κερί
  • 13:05 - 13:07
    Τότε πώς μπορούν
    να αντιμετωπίσουν το δικό σου φως;
  • 13:07 - 13:10
    Μόνο εσύ μπορείς να το χαμηλώσεις
    και δεν υπάρχουν όρια,
  • 13:10 - 13:12
    έτσι σώπασε λάμποντας
    όσους σε κατακρίνουν.
  • 13:12 - 13:14
    Αν τα μάτια είναι τα παράθυρα της ψυχής,
  • 13:14 - 13:17
    αυτή τράβηξε τις κουρτίνες
    κι ο ήλιος έλαμψε στον πόνο.
  • 13:17 - 13:19
    Σε ένα σύμπαν αντιξοότητας
    αυτά τα αστέρια έμειναν μαζί,
  • 13:19 - 13:22
    Κι αν και ο καιρός πέρασε
    οι αναμνήσεις είναι για πάντα,
  • 13:22 - 13:25
    Είτε το είπε ο μετεωρολόγος είτε όχι,
    ο καιρός θα είναι καλός,
  • 13:25 - 13:28
    Γιατί ακόμη και πίσω από τα σύννεφα
    το παιδί έλαμπε.
  • 13:28 - 13:31
    Ναι, το Ηλιόλουστο Παιδί ήταν φωτεινό,
    με μια ζεστή προσωπικότητα,
  • 13:31 - 13:32
    Και μέσα του καιγόταν άγρια,
  • 13:32 - 13:36
    Ωθούμενος από τη φωτιά
    που ενέπνευσε τους γαλαξίες
  • 13:36 - 13:38
    Από το κορίτσι που πίστεψε σ' αυτόν.
  • 13:38 - 13:40
    Σας ευχαριστώ πολύ.
  • 13:40 - 13:43
    (Χειροκρότημα)
Title:
Ένα ερωτικό ποίημα για μοναχικούς πρώτους αριθμούς
Speaker:
Χάρι Μπέικερ
Description:

Ο ερμηνευτικός ποιητής (και φοιτητής μαθηματικών) Χάρι Μπέικερ σκαρώνει ένα ποίημα για το αγαπημένο του είδος αριθμών - τον μοναχικό, στερημένο από την αγάπη πρώτο αριθμό. Μείνετε για δύο ακόμη ζωντανά, εμπνευσμένα ποιήματα από αυτόν τον γοητευτικό ερμηνευτή.

more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
14:05

Greek subtitles

Revisions