درون صنعت محرمانه کشتیرانی

تقریبا همه چیزهایی که ما داریم و از آن استفاده می کنیم، در یک نقطه با کشتی های باربری، از طریق یک شبکه گسترده راه های دریایی و بندرگاه ها، که بیشتر ما تقریبا چیزی از آن نمی دانیم، حمل شده است. روزنامه نگار، خانم رز جورج، ما را در دنیای کشتیرانی، زیربنای تمدن مصرف کنندگان، سیر می دهد.

چند سال پیش،

دانشکده تجارت هاروارد

بهترین مدل تجارت سال رو انتخاب کرد:

دزدی دریایی سومالیایی رو انتخاب کرد!

تقریبا در همان زمان،

من متوجه شدم که ۵۴۴ دریانورد

روی کشتی به گروگان گرفته شده اند،

که به طور مشخص، اغلب در ساحل سومالی

لنگر انداخته بودن.

و من این دو واقعیت رو فهمیدم، و با خودم گفتم،

در حمل و نقل دریایی چه خبری شده؟

و فکر کردم، آیا این می تونه در صنعت های
دیگه هم اتفاق بیوفته؟

آیا ما ۵۴۴ خلبان خطوط هوایی

که توی جت های غول پیکرشون
بر روی باند فرودگاه

که ماه ها یا یک سال به اسارت گرفته شده ند
رو خواهیم دید؟

آیا ما ۵۴۴ راننده اتوبوس به گروگان گرفته شده
شرکت "گری هاند" رو خواهیم دید؟

این اتفاق نخواهد افتاد.

خوب، داشتم کنجکاو می شدم.

و یک حقیقت دیگه رو کشف کردم،

که برای من بیشتر عجیب بود

تقریبا به این خاطر که این موضوع رو
قبل از

سن ۴۲ و ۴۳ نمی دونستم.

اینکه، ما چه طور هنوز به طور اساسی
به حمل و نقل دریایی وابسته هستم.

چونکه شاید عموم مردم

فکر می کنن که حمل و نقل دریایی، یک صنعت قدیمی
و از مد افتاده است

یک چیزی با کشتی بادبانی

با "موبی دیک" و "جک اسپارو" آورده بشه.

ولی حمل و نقل دریایی این نیست.

حمل و نقل دریایی بیش از هر زمانی
ما رو به خود وابسته کرده.

حمل و نقل دریایی ۹۰ درصد تجارت جهانی رو
برای ما انجام میده.

حجم حمل و نقل دریایی از سال ۱۹۷۰ تا الان
چهار برابر شده.

ما اکنون بیش از هر زمانی بهش وابسته ایم.

با اینحال، چنین صنعت عظیمی

که ۱۰۰ هزار کشتی در حال کار تو دریا داره

تقریبا نامرئی شده!

حالا، گفتن چنین چیزی تو سنگاپور
مضحک به نظر میاد،

چون اینجا حمل و نقل دریایی اونقدر جاریه

که یک کشتی رو بالای یک هتل می چسبونی!

(خنده حضار)

اما هرجای دیگه ای تو جهان

اگر از عموم مردم در خصوص

حمل و نقل دریایی و حجم تجارتی که
در دریا جابجا میشه بپرسید

اصولا بدون پاسخ به شما خیره می شن.

اگر از کسی تو خیابون بپرسید که

آیا چیزی از "مایکروسافت" شنیده اند؟

باید مطمئن باشم که خواهند گفت بلله

چون می دونن که اونها نرم افزار هایی ایجاد می کنن

که روی کامپیوترها هستند

و گهگاهی کار می کنن.

اما اگر ازشون بپرسید که آیا چیزی در مورد
شرکت "مرسک" شنیده اید،

شک دارم که پاسخ مشابهی دریافت کنید،

هرچند که "مرسک"،

که تنها یکی از شرکت های حمل و نقل دریایی است،

درآمدی بسیار بیشتر از مایکروسافت داره.

۶۰/۲ میلیارد دلار

حالا، چرا چنین است؟

چند سال پیش،

اولین افسر ارشد دریایی اداره دریاداری بریتانیا، که به او خدای دریا میگویند،

هرچند افسر ارتش، خدای زمین خونده نمیشه،

گفت که ما، و منظورش

کشور های صنعتی در غرب بود،

که ما از غفلت نسبت به دریا رنج می بریم.

ما نسبت به دریا، به عنوان عرصه کار یک صنعت
غافل هستیم.

دریا فقط چیزیه که ما از روش پرواز می کنیم،

یک تکه آبی روی نقشه راه های هوایی.

چیزی برای نگاه کردن نداره، پس از روش رد میشیم.

پس من خواستم تا چشمان خودم رو

بر این غفلت نسبت به دریا باز کنم،

پس به دریا فرار کردم.

چند سال پیش، یک سفر دریایی

روی کشتی "مرسک کندال" داشتم،

یک کشتی باربری متوسط

که حدود ۷٫۰۰۰ جعبه رو حمل می کنه،

و من از "فیلیکستو"،

در ساحل جنوبی انگلستان روانه شدم

و درست اینجا در سنگاپور

پنج هفته بعد سفرم رو به پایان رسوندم،

و به طور قابل توجهی، کمتر از الان پرواز زده بودم.

و واقعا چشم من رو باز کرد.

ما از ۵ دریا،

دو اقیانوس و ۹ بندرگاه عبور کردیم،

و من چیزهای زیادی از حمل و نقل دریایی یاد گرفتم.

و از جمله اولین چیزهایی که من رو موقع سوار شدن
به "کندال" غافلگیر کرد، این بود که،

پس ملوان هاش کجا هستن؟

من دوستانی در نیروی دریایی دارم که بهم گفتن

که اونها هر بار با ۱۰۰۰ ملوان سفر می کنن،

ولی در کشتی "کندال" فقط ۲۱ خدمه وجود داشت.

به این خاطر که حمل و نقل دریایی خیلی بهینه هست.

سیستم استاندارد کانتینر ها، اون رو
بسیار بهینه کرده.

اکنون کشتی ها سیستم های خودکار دارن.

اون ها می تونن با تعداد کم خدمه کار کنن.

اما به قول یک مشاور مذهبی

که یک بار ملاقاتش کردم،

میانگین دریانوردانی که قصد داری روی

یک کشتی باربری پیداشون کنی، یا خسته هستن،
یا اینکه بریدن،

چونکه سرعت حمل و نقل مدرن،

تماما در حال گوشمالی دادن به چیزی هست
که در حمل و نقل دریایی

بهش میگن عامل انسانی،

یک عبارت غریب، که به نظر نمیرسه متوجه باشن که

تا حدودی غیر انسانی به نظر میاد.

بنابراین، بیشتر دریانوردانی که اکنون روی
کشتی های باری کار می کنن،

غالبا، هر بار، کمتر از ۲ ساعت
در هر بندرگاه وقت دارن.

اونها وقتی برای آرامش ندارن.

اون ها، هر مرتبه، برای ماه ها روی دریا هستن،

و حتی وقتی که روی کشتی هستن،

دسترسی به چیزی که حتی

یک بچه ۵ ساله، به طور بدیهی داره، ندارن:
اینترنت.

و چیز دیگری که من رو، وقتی که سوار کشتی "کندال"
شدم، غافلگیر کرد،

کسی بود که کنارش می نشستم.

خانم ملکه نه! نمی تونم تصور کنم که چرا
من رو زیر این عکس می نشوندن.

اما دور اون میز ناهار خوری در سالن افسران،

من کنار یک نفر اهل "برمه" می نشستم،

روبروم هم یک نفر رومانیایی، مولداویایی و هندی بودن.

در میز بغلی هم یک نفر چینی بود،

و در اتاق خدمه، همه اهل فیلیپین بودن.

خوب، این یک کشتی معمولی بود.

خوب، چطور چنین چیزی ممکنه؟

چونکه بزرگترین تغییر دراماتیکی که

در حمل و نقل دریایی، در ۶۰ سال اخیر،

زمانی که بسیاری از عموم مردم بهش توجهی نداشتن،

اتفاق افتاد، چیزی بود به نام "ثبت آزاد"

یا "پرچم مصلحتی".

الان کشتی ها می تونن پرچم هر کشوری رو که

ثبت پرچم انجام میده، به اهتزاز در بیارن.

شما می تونید یک پرچم از یک کشور محصور در خشکی

مثل بولیوی یا مانگولیا دریافت کنید،

یا کره شمالی، هرچند از این یکی خیلی مرسوم نیست.

(خنده حضار)

پس ما خدمه شدیدا چند ملیتی،

جهانی و متحرک رو روی کشتی ها داریم.

و این برای من غافلگیر کننده بود.

و وقتی به آب های دزدان دریایی رسیدیم،

پایین تنگه باب المندب، و داخل اقیانوس هند،

کشتی تغییر کرد.

و این موضوع تکان دهنده بود، چون ناگهان،

متوجه شدم، همونطور که کاپیتان به من گفت،

من دیوانه بودم که انتخاب کرده بودم تا

با یک کشتی باری، از میان آب های
دزدان دریایی سفر کنم.

ما دیگه اجازه نداشتیم روی عرشه کشتی بیایم.

مراقب دزدان دریایی بودن، دو برابر شده بود.

و در اون موقع بود که اون ۵۴۴ دریانورد رو
به گروگان گرفته بودن،

و برخی از اونها برای سالها گروگان باقی موندن،

به خاطر طبیعت کشتی رانی، و "پرچم مصلحتی".

نه همه اونها، اما بعضی هاشون بودن،

به خاطر تعداد اندک صاحبان بدون مرام کشتی،

می تونه آسون باشه که پشت

این گمنامی که با پرچم مصلحتی داده میشه، پنهان شد.

چه چیز دیگه ای، غفلت ما نسبت به دریا
در خود پنهان می کنه؟

خوب، اگر با کشتی باری به دریا سفر کنید

یا با یک کشتی تفریحی، به بالا، به دودکش نگاه کنید،

دود بسیار سیاهی رو خواهید دید.

و این به خاطر این هست که کشتی رانی

حاشیه سود بسیار کمی داره، و اونها
سوخت ارزان می خوان،

پس اونها چیزی به نام " سوخت بانکر"رو بعنوان سوخت استفاده می کنن،

که توسط یک نفر که در صنعت کشتی های نفتکش هست،
برام به عنوان

باقی مانده پالایشگاه توصیف شد،

به عبارتی، فقط یک پله بالاتر از قیر.

و کشتی، سبز ترین روش حمل و نقله.

از نظر انتشار کربن بر حسب تن بر مایل،

حدود یک هزارم حمل و نقل هوایی،

و حدود یک دهم حمل و نقل جاده ای هست.

اما بی خطر هم نیست، چون تعدادشون خیلی زیاده.

پس انتشار ناشی از حمل و نقل دریایی،
حدود ۳ تا ۴ درصدهست،

تقریبا مساوی با حمل و نقل هوایی.

و اگر انتشار ناشی از کشتی رانی رو

در لیست انتشار کربن کشور ها بذارید،

رتبه اش حدودا ۶ خواهد شد،

جایی نزدیک آلمان.

در سال ۲۰۰۹ محاسبه شد که ۱۵ کشتی بزرگ

آلودگی هاشون از نوع ذرات ریز و دوده

و گازهای نیتروژن دار

به اندازه تمامی اتومبیل های دنیاست.

و خبر خوب اینه که

مردم دارن در مورد «کشتی رانی پایدار» صحبت می کنن.

ابتکارات جذابی در جریان هست.

ولی چرا این موضوع این قدر طول کشیده؟

کی قراره شروع کنیم در مورد

مسافت های دریایی، مانند مسافت های هوایی
فکر کنیم و صحبت کنیم؟

من همچنین به "کیپ کاد" سفر کردم تا

نظاره گر گرفتاری «خوب نهنگان» آتلانتیک شمالی باشم،

چون این برای من، یکی از غافلگیر کننده ترین

چیزها در سفر دریاییم بود،

و چیزی که باعث شد بهش فکر کنم.

ما در مورد اثر انسان بر اقیانوس

در حد زیاده روی در ماهی گیری می دونیم.

ولی ما واقعا چیز زیادی در مورد

اتفاقاتی که زیر آب می افته نمی دونیم.

و در واقع، کشتی رانی اینجا نقش بازی می کنه،

چون آلودگی صدای کشتی رانی

در تخریب زیستگاه های صوتی
موجودات اقیانوس موثره.

نور به سطوح زیرین آب نفوذ نمی کنه،

پس موجودات اقیانوس، مانند نهنگ ها و دلفین ها

و حتی ۸۰۰ گونه از ماهی ها

از طریق صدا ارتباط برقرار می کنن.

و یک «خوب نهنگ» آتلانتیک شمالی

می تونه صدا رو به صدها مایل فاصله، مخابره کنه.

یک نهنگ کوهان دار می تونه امواج صوتی رو

در سراسر یک اقیانوس مخابره کنه.

اما صدای یک نفت کش هم، در حالی که

از اقیانوس عبور می کنه، می تونه شنیده بشه.

و چون سر و صدایی که پره های کشتی در زیر آب
ایجاد می کنن،

گاهی همون فرکانسی که نهنگ ها ازش استفاده
می کنن رو داره،

می تونه زیست گاه صوتیشون رو تخریب کنه،

و اونها برای تولید مثل،

برای یافتن محل تغذیه،

و برای یافتن جفت، بهش احتیاج دارن.

و زیستگاه صوتی «خوب نهنگ»های آتلانتیک شمالی

تا ۹۰ درصد کاهش داشته.

اما تاکنون هیچ قانونی حاکم بر آلودگی صوتی وجود نداشته.

و وقتی من به سنگاپور رسیدم،

و من از این موضوع عذر می خوام، اما من
نمی خواستم از کشتی پیاده بشم.

من واقعا عاشق این بودم که روی کشتی کندال باشم.

از طرف خدمه کشتی واقعا با من خوب رفتار شد،

من یک کاپیتان پر حرف و سرگرم کننده داشتم،

و من با خوشحالی، برای ۵ هفته دیگه هم ثبت نام کردم،

چیزی که کاپیتان هم گفت

که من دیوانه ام که بهش فکر می کنم.

اما من برای ۹ ماه بطور یک جا،

مثل دریانوردان فیلیپینی، اونجا نبودم،

که وقتی ازشون خواستم شغلشون رو برام توصیف کنن،

گفتن: "دلار برای غربت."

اونها حقوق خوبی داشتن،

ولی برای اونها، هنوز یک زندگی سخت و منزوی

در شرایط خطرناک و غالبا سخت محسوب میشه.

اما وقتی به این بخش می رسم، دو چیز به ذهنم می رسه،

چون می خوام به اون دریانوردان تهنیت بگم

که ۹۰ درصد از همه چیز رو برای ما میارن

و تشکر یا شناسایی کمی براش دریافت می کنن.

می خوام به ۱۰۰ هزار کشتی تهنیت بگم

که در دریا هستن

که این کار رو انجام میدن، هر روز

میان و میرن، و چیزهایی رو که نیاز داریم میارن.

اما علاوه بر این، می خوام به کشتیرانی نگاه کنم،

و ما، عموم مردم، که چیز کمی ازش می دونه،

تا بیشتر به این موضوع دقت کنه،

تا کمی بیشتر شفاف بشه

تا ۹۰ درصد شفافیت داشته باشه.

چون فکر می کنم، ما همگی می تونیم

از انجام یک کار ساده نفع ببریم،

اینکه یاد بگیریم به دریا نگاه کنیم.

متشکرم.

(تشویق حضار)