Robin Williams - In Beweging

Robin Williams was een genie, maar hij was ook een toegewijd ambachtsman die ontdekte hoe een figuur zich kon uitdrukken via beweging. Volg me in het eren van dit kleine facet van zijn werk.

Enkel voor educatieve doelen. Je kan doneren om dit kanaal te ondersteunen op Patreon: http://www.patreon.com/everyframeapainting

Volg me hier:
Twitter: https://twitter.com/tonyszhou
Facebook: https://www.facebook.com/everyframeapainting

Muziek:
Martha & the Vandellas - Nowhere to Run
Ray Conniff - Smoke Gets in Your Eyes
Frank Sinatra - How About You?

Bedankt Roosevelt, hier komt meteen een liedje jouw kant op

"Nowhere to Run" door Martha and the Vandellas

Ja, je weet wat ik bedoel!"

Hey, mijn naam is Tony en dit is "Every Frame a Painting"

Vandaag eer ik de onvergelijkbare Robin Williams

Er waren vele ontroerende hommages de laatste maanden

maar ik wil ontwijken wat anderen hebben gezegd

en de focus leggen op iets anders: hoe hij bewoog in een scene.

"Jij doet een eclectisch feest van een dans. Je doet Fosse, Fosse, Fosse!

Je doet Martha Graham, Martha Graham, Martha Graham!"

Blocking is de choreografie van de acteurs en de camera

Kortweg, de acteurs bewegen. Hoe ze bewegen vertelt ons iets

over de figuren, de scene en het verhaal.

" ... maar je houdt het allemaal in je."

Goed uitgevoerde blocking is goed vertellen. Wil je dit zelf zien,

kies dan een scene en kijk hoe de acteurs bewegen.

"We zetten ons allen neer en we gaan het beëindigen"

Drie minuten later, doet hij haar zo neerzitten:

"Wil er iemand ijsthee? Ik ga ijsthee maken."

Je zou deze film zonder geluid kunnen kijken en nog steeds

het verhaal kunnen volgen. Dat is goede blocking. Alles wat je moet weten

over de figuren, hun relatie en hoe dit verandert,

wordt weergegeven door fysieke beweging. Blocking is een samenwerking

tussen acteur en regisseur. Hoewel de regisseur het goedkeurt, zijn het

de acteurs die het uiteindelijk moeten uitbeelden.

Daarom is Robin Williams' werk zo dynamisch

"Je beweegt ermee!"

"Leid ergens mee!"

Weinig acteurs konden zichzelf zo goed uitdrukken in beweging

Of deze beweging nu groot was

of klein

Zelfs wanneer hij dezelfde beweging in twee verschillende scenes uitvoerde

kon je hem kleine variaties zien toevoegen aan het figuur.

Soms bewoog hij en stond de camera stil.

Andere momenten ... "Je bent slechts een kind"

Bewoog hij niet, maar de camera wel. Dit shot duurt 2 minuten 45 seconden

en het is de eerste keer dat de twee figuren relateren

wat Gus Van Sant toont door de camera hun letterlijk te doen samenkomen.

"Je weet niet wat echt verlies is, want dat komt enkel voor wanneer je meer van iets houdt

dan je van jezelf houdt."

In andere films bewoog hij met de camera mee, een verfijnde dans creërende

"Hij mompelde heel de tijd. -Wat mompelt hij?"

"Hij mompelt de waarheid."

Of een minder verfijnde.

Zijn werk bekijken is zien welke subtiele dingen een acteur met zijn handen kan doen

zijn mond

zijn rechter been

en zijn facepalm.

Robini Williams' werk is een encyclopedie

van manieren waarin een acteur zichzelf kan uitdrukken in beweging

en hij had het geluk te werken met filmmakers die zijn talent wisten te benutten.

"Ik wil dat je je eigen manier van wandelen vindt, je eigen wijze van

schrijden, treden, elke richting, wat je maar wil, of het nu

trots of flauw is. Om het even."

Ik kan niet spreken over hoe hij zo veel verschillende figuren kon neerplanten

want daar heb ik geen idee van,

maar ik kan spreken over enkele dingen die regisseurs deden om zijn uitvoering te helpen.

Hier zijn er vijf

Eén: ze lieten hem doorspelen. Acteren in film is vreemd, want het betekent

uren voorbereiding om vanuit één hoek te filmen

en soms krijgen acteurs slechts enkele seconden om werkelijk te acteren.

"Mijn God, de kinderen."

Veel van deze regisseurs filmden in slechts een of twee set-ups

wat de acteur hielp bij het houden van een ritme.

Sommigen verkozen gedetailleerde camera bewegingen. Anderen hielden het graag simpel.

Maar ongeacht, ze deelden allen een verlangen om de acteurs te laten spelen

ononderbroken, zo veel mogelijk.

"Ik ben het, Alan, mama en papa! Ik ben thuis! Ik ben terug!"

Twee: Ze gaven hem iets fysieks te doen.

Een raam openen. Een appel oprapen. De blikken terugzetten op de juiste plaats.

"Ik zei, wel, weet je waar ik me mee bezig moet houden?"

Deze bewegingen werden soms later in de film herhaald

wat ons een leuk voor- en na-beeld van het figuur geeft.

"Eleanor? - Ja?"

Op andere momenten waren het slechts eenmalige momenten.

Als editor kan ik getuigen dat wanneer ik kijk naar 12 pogingen van een scene,

deze kleine bewegingen veel verschil maken.

Drie: ze gebruikten blocking als wijze om het verhaal visueel te vertellen. Mensen zijn gewend

te reageren op subtiele veranderingen in lichaamstaal.

We begrijpen vaak meer van de bewegingen en toon van een persoon

dan van wat ze echt zeggen.

"Jij vergeet het meisje."

Een ding aan goede blocking

is dat het universeel is en niet hoeft te worden vertaald of uitgelegd.

"... jij die Dear Abby speelt. - Ik weet het, want ze is mijn zus!"

Zelfs wanneer je geen Engels spreekt, versta je exact wat er gebeurt.

"Kom aan! - Ik heb je niet graag, meneer."

"Waarom niet? Ik heb een geweldige persoonlijkheid, vraag maar rond."

4: ze lieten hem luisteren. "Dat begon met Peter Weir

toen hij zei dat er in gewoon luisteren veel kracht schuilgaat."

Een groot deel van wat je denkt dat acteren is in film, is simpelweg luisteren.

Soms is dat wat er gebeurde op dat moment. Op andere momenten

vinden wij editors deze momenten en we verplaatsen ze doorheen de edit.

Zoals ze zeggen: acteren is reageren.

Ten laatste: ze lieten perfectie niet in de weg staan van inspiratie.

Er is een verlangen om exact te filmen zoals het zich in je hoofd afspeelde

of zoals het op papier stond, maar met Robin Williams moest je open staan

voor plotse uitbarstingen van inspiratie.

"Ze liet soms scheten in haar slaap. Eén nacht was het zo luid, dat het de hond wekte!"

Dus sta open. Deze man improviseerde veel van zijn meest iconische momenten.

Misschien wist hij iets.

"Er zijn geweldige momenten die mensen natuurlijk hebben gerepeteerd en herhaald

en herhaald en herhaald, maar wanneer de dingen je echt raken

gebeurde er gewoonlijk iets en dan gebeurde het daar

en dat is waar film om draait: een moment vastleggen."

Vaarwel, Robin Williams.

"Hij is de nachtmerrie van editor's, ze zien hem en ze doen: 'AAH!'

want hij komt opdagen, je cut hem heel de tijd, je kan geen halve zin cutten.

- Het is zelfs nu moeilijk om een two-shot te krijgen, hé?

Verdorie ik kan het niet inhouden! Verdomme Jim, de camera is te wijd! Bones, ga wijd!

Ik kom terug. -We houden van je."