Bedankt Roosevelt, hier komt meteen een liedje jouw kant op "Nowhere to Run" door Martha and the Vandellas Ja, je weet wat ik bedoel!" Hey, mijn naam is Tony en dit is "Every Frame a Painting" Vandaag eer ik de onvergelijkbare Robin Williams Er waren vele ontroerende hommages de laatste maanden maar ik wil ontwijken wat anderen hebben gezegd en de focus leggen op iets anders: hoe hij bewoog in een scene. "Jij doet een eclectisch feest van een dans. Je doet Fosse, Fosse, Fosse! Je doet Martha Graham, Martha Graham, Martha Graham!" Blocking is de choreografie van de acteurs en de camera Kortweg, de acteurs bewegen. Hoe ze bewegen vertelt ons iets over de figuren, de scene en het verhaal. " ... maar je houdt het allemaal in je." Goed uitgevoerde blocking is goed vertellen. Wil je dit zelf zien, kies dan een scene en kijk hoe de acteurs bewegen. "We zetten ons allen neer en we gaan het beëindigen" Drie minuten later, doet hij haar zo neerzitten: "Wil er iemand ijsthee? Ik ga ijsthee maken." Je zou deze film zonder geluid kunnen kijken en nog steeds het verhaal kunnen volgen. Dat is goede blocking. Alles wat je moet weten over de figuren, hun relatie en hoe dit verandert, wordt weergegeven door fysieke beweging. Blocking is een samenwerking tussen acteur en regisseur. Hoewel de regisseur het goedkeurt, zijn het de acteurs die het uiteindelijk moeten uitbeelden. Daarom is Robin Williams' werk zo dynamisch "Je beweegt ermee!" "Leid ergens mee!" Weinig acteurs konden zichzelf zo goed uitdrukken in beweging Of deze beweging nu groot was of klein Zelfs wanneer hij dezelfde beweging in twee verschillende scenes uitvoerde kon je hem kleine variaties zien toevoegen aan het figuur. Soms bewoog hij en stond de camera stil. Andere momenten ... "Je bent slechts een kind" Bewoog hij niet, maar de camera wel. Dit shot duurt 2 minuten 45 seconden en het is de eerste keer dat de twee figuren relateren wat Gus Van Sant toont door de camera hun letterlijk te doen samenkomen. "Je weet niet wat echt verlies is, want dat komt enkel voor wanneer je meer van iets houdt dan je van jezelf houdt." In andere films bewoog hij met de camera mee, een verfijnde dans creërende "Hij mompelde heel de tijd. -Wat mompelt hij?" "Hij mompelt de waarheid." Of een minder verfijnde. Zijn werk bekijken is zien welke subtiele dingen een acteur met zijn handen kan doen zijn mond zijn rechter been en zijn facepalm. Robini Williams' werk is een encyclopedie van manieren waarin een acteur zichzelf kan uitdrukken in beweging en hij had het geluk te werken met filmmakers die zijn talent wisten te benutten. "Ik wil dat je je eigen manier van wandelen vindt, je eigen wijze van schrijden, treden, elke richting, wat je maar wil, of het nu trots of flauw is. Om het even." Ik kan niet spreken over hoe hij zo veel verschillende figuren kon neerplanten want daar heb ik geen idee van, maar ik kan spreken over enkele dingen die regisseurs deden om zijn uitvoering te helpen. Hier zijn er vijf Eén: ze lieten hem doorspelen. Acteren in film is vreemd, want het betekent uren voorbereiding om vanuit één hoek te filmen en soms krijgen acteurs slechts enkele seconden om werkelijk te acteren. "Mijn God, de kinderen." Veel van deze regisseurs filmden in slechts een of twee set-ups wat de acteur hielp bij het houden van een ritme. Sommigen verkozen gedetailleerde camera bewegingen. Anderen hielden het graag simpel. Maar ongeacht, ze deelden allen een verlangen om de acteurs te laten spelen ononderbroken, zo veel mogelijk. "Ik ben het, Alan, mama en papa! Ik ben thuis! Ik ben terug!" Twee: Ze gaven hem iets fysieks te doen. Een raam openen. Een appel oprapen. De blikken terugzetten op de juiste plaats. "Ik zei, wel, weet je waar ik me mee bezig moet houden?" Deze bewegingen werden soms later in de film herhaald wat ons een leuk voor- en na-beeld van het figuur geeft. "Eleanor? - Ja?" Op andere momenten waren het slechts eenmalige momenten. Als editor kan ik getuigen dat wanneer ik kijk naar 12 pogingen van een scene, deze kleine bewegingen veel verschil maken. Drie: ze gebruikten blocking als wijze om het verhaal visueel te vertellen. Mensen zijn gewend te reageren op subtiele veranderingen in lichaamstaal. We begrijpen vaak meer van de bewegingen en toon van een persoon dan van wat ze echt zeggen. "Jij vergeet het meisje." Een ding aan goede blocking is dat het universeel is en niet hoeft te worden vertaald of uitgelegd. "... jij die Dear Abby speelt. - Ik weet het, want ze is mijn zus!" Zelfs wanneer je geen Engels spreekt, versta je exact wat er gebeurt. "Kom aan! - Ik heb je niet graag, meneer." "Waarom niet? Ik heb een geweldige persoonlijkheid, vraag maar rond." 4: ze lieten hem luisteren. "Dat begon met Peter Weir toen hij zei dat er in gewoon luisteren veel kracht schuilgaat." Een groot deel van wat je denkt dat acteren is in film, is simpelweg luisteren. Soms is dat wat er gebeurde op dat moment. Op andere momenten vinden wij editors deze momenten en we verplaatsen ze doorheen de edit. Zoals ze zeggen: acteren is reageren. Ten laatste: ze lieten perfectie niet in de weg staan van inspiratie. Er is een verlangen om exact te filmen zoals het zich in je hoofd afspeelde of zoals het op papier stond, maar met Robin Williams moest je open staan voor plotse uitbarstingen van inspiratie. "Ze liet soms scheten in haar slaap. Eén nacht was het zo luid, dat het de hond wekte!" Dus sta open. Deze man improviseerde veel van zijn meest iconische momenten. Misschien wist hij iets. "Er zijn geweldige momenten die mensen natuurlijk hebben gerepeteerd en herhaald en herhaald en herhaald, maar wanneer de dingen je echt raken gebeurde er gewoonlijk iets en dan gebeurde het daar en dat is waar film om draait: een moment vastleggen." Vaarwel, Robin Williams. "Hij is de nachtmerrie van editor's, ze zien hem en ze doen: 'AAH!' want hij komt opdagen, je cut hem heel de tijd, je kan geen halve zin cutten. - Het is zelfs nu moeilijk om een two-shot te krijgen, hé? Verdorie ik kan het niet inhouden! Verdomme Jim, de camera is te wijd! Bones, ga wijd! Ik kom terug. -We houden van je."