-
ฉันรักผลงานพวกนี้
-
นอกจากที่ว่ามันคือ
เรื่องราวเก่าแก่สำหรับฉันแล้ว
-
ฉันแค่คิดว่ามันสวยดี
-
ฉันคิดมานานแล้วว่ามันสวยมากไปด้วยซ้ำ
-
บางครั้งความงามก็เป็นปัญหากับการสร้างศิลปะ
-
ในยุค 70 ใครๆ ต่างก็คิด
ว่าความงามคือความอ่อนแอ
-
แต่จริงๆ แล้วมันคือความเข้มแข็ง
-
ฉันว่ามันก็เหมือนสิ่งอื่นๆ ในโลก
ที่มีการเปลี่ยนแปลง
-
อะไรๆ มันก็ย้อนกลับมา
-
ตื่นเต้นจัง ทนรอดูไม่ไหวแล้ว
-
สวยมาก
-
ให้ตายสิ บาร์บาร่า
มันน่าตื่นเต้น ฉันชอบมาก
-
ฉันจะใช้มันทำงานอีก แน่นอนเลย
-
ฉันชอบนะ อืม ฉันชอบ
-
นี่เป็นการลองถ่ายภาพครั้งแรกของฉัน
-
เรียกว่าการอัดภาพแบบไม่ใช้ห้องมืด
-
มันคือสารเหลวที่เป็นส่วนผสม
จากเหล็กและน้ำยาฟอกขาว
-
สามารถนำวัตถุใดๆ มาวางบนนั้นก็ได้
แล้วก็นำไปตากแดด
-
พอล้างออกมา มันจะกลายเป็นสีน้ำเงิน
-
สีน้ำเงินเป็นสีแห่งจิตวิญญาณ
-
ฉันชอบที่ว่าสีน้ำเงินนี้
สามารถสื่อถึงพลังที่รุนแรงได้
-
ในยุค 70 ตอนที่ฉันสอนประติมากรรมจากสิ่งทอ
-
ฉันต้องหาวิธีการสาธิต
การทำให้ผ้าทอพื้นผิวเรียบ
-
ออกมาเป็นรูปแบบสามมิติ
-
และฉันก็ไปเจอมุ้งลวดหน้าต่าง
-
ตอนที่เห็นว่าฉันได้ลายมัวเรสวยๆ
จากการเอามันมาซ้อนสองชั้น
-
ฉันก็คิดถึงการอัดภาพแบบไม่ใช้ห้องมืด
และเอามันมาลองทดสอบดู
-
มันง่ายมากๆ
-
ไม่ต้องมีห้องมืดก็ทำได้
-
และฉันชอบความคิดที่ว่า
มันเหมือนกระบวนการทำภาพพิมพ์มากกว่า
-
แต่เป็นการอัดภาพ
-
ฉันรู้แต่ว่างานเหล่านี้มีความพิเศษบางอย่าง
-
ฉันแค่เก็บมันเอาไว้ก่อน
-
ฉันไม่อยากแสดงพวกมันให้โลกเห็น
โดยไม่มีใครรู้ว่าเป็นการตั้งใจทำออกมา
-
ฉันยังมีความชอบในพวกวัสดุ
-
ฉันชอบสิ่งที่มีลักษณะโปร่งแสง
และผิวสัมผัสของพื้นผิวแบบต่างๆ
-
ในช่วงนั้นฉันมีอิสระมาก
-
ฉันไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับการถ่ายภาพ
-
ตอนนี้ฉันว่าฉันรู้เรื่องการถ่ายภาพมากไป
-
มันเป็นช่วงเวลาแห่งการทดลอง
ในหลายๆ ทางมากกว่า