Als auto's konden praten, zijn ongelukken misschien te voorkomen

Als we autorijden, dan zitten we in een glazen koepel, sluiten de deuren en trappen op het gaspedaal, we vertrouwen erop dat onze ogen ons zullen leiden - ook al kunnen we maar een paar auto's voor ons en een paar auto's achter ons zien. Maar wat als auto's gegevens konden uitwisselen met elkaar over hun positie en hun snelheid, als er voorspellende modellen gebruikt worden om de veiligste weg voor iedereen uit te stippelen? Jennifer Healey ziet een wereld voor zich zonder auto-ongelukken. (Gefilmd op TED@Intel.)

Laten we duidelijk zijn:

autorijden is gevaarlijk.

We denken er liever niet over na,

maar het feit dat er overal heiligenbeeldjes
en gelukspoppetjes

op dashboards staan, op de hele wereld,

bewijst dat we weten dat het waar is.

Auto-ongelukken zijn de voornaamste doodsoorzaak

voor mensen in de leeftijd van 16 tot 19
in Amerika,

de voornaamste doodsoorzaak --

en 75 procent komt niet door

drugs of alcohol.

Wat is dan het probleem?

Niemand weet dat zeker,
maar ik herinner me nog mijn eerste aanrijding.

Ik had net mijn rijbewijs en reed op de snelweg.

Ik zag dat de auto voor me remde.

Ik dacht gelijk: "Ok, deze man gaat remmen,

dan ga ik ook remmen."

Ik druk het rempedaal in.

Maar deze man was niet aan het afremmen.

Hij stopte en stond in één klap stil op de snelweg.

Het ging van 100 km per uur naar 0?

Ik trapte keihard op de rem.

Ik voelde de ABS, maar de auto reed nog steeds,

ik wist dat hij niet ging stoppen…

De airbag werd opgeblazen, de auto was total loss.

Gelukkig was er niemand gewond.

Maar ik wist niet dat de auto voor me zou gaan stoppen.

Ik denk dat we beter kunnen doen dan dit.

Ik denk dat we het autorijden kunnen verbeteren,

door auto's met elkaar te laten praten.

Denk maar eens na

hoe je nu aan het autorijden bent.

Je stapt in de auto, sluit de deur.
Je bent in een soort glazen koepel.

Je voelt niet aan wat er om je heen gebeurt.

Je zit in een verlengstuk van jezelf.

Je moet dit stuk navigeren

over wegen die je slechts gedeeltelijk overziet,

tussen allerlei andere metalen reuzen, op supersnelheid.

Je hebt maar twee ogen.

Dat is alles wat je hebt,

maar ogen zijn hier niet voor gemaakt,

en dan moet je dingen doen zoals:

veranderen van rijstrook,

wat is dan het eerste wat je moet doen?

Kijk niet meer naar de weg.

Kijk niet meer waar je naar toe gaat en draai,

controleer je blinde hoek,

en blijf op de weg rijden
zonder te zien waar je naar toe gaat.

Dit doet iedereen. Dit is de veilige manier om auto te rijden.

Waarom doen we dit? Omdat we

een keuze moeten maken, kijk ik hierheen of daarheen?

Wat is het belangrijkst?

En meestal zijn we heel goed in het kiezen

waar we aandacht aan besteden op de weg.

Maar soms zien we iets over het hoofd.

Soms hebben we iets niet in de gaten of zijn we te laat.

In de meeste gevallen zegt de chauffeur:

"Ik zag het niet aankomen."

En dat geloof ik.

We kunnen niet alles zien aankomen.

Maar met de huidige technologie kan dat verbeterd worden.

In de toekomst, als auto's met elkaar gegevens uitwisselen,

kunnen we niet alleen drie auto's voor ons zien,

en drie auto's achter ons, en links en rechts,

maar alles tegelijkertijd, in vogelperspectief.

We kunnen zelfs in de auto's kijken.

We kunnen de snelheid zien van de auto voor ons,

hoe snel die man rijdt en of dat hij gaat stoppen.

Als hij ineens bovenop de rem gaat staan, dan weet ik dat.

Met berekeningen, algoritmes en voorspellende modellen

kunnen we in de toekomst kijken.

Je denkt misschien dat dat onmogelijk is.

Het is moeilijk om de toekomst te voorspellen.

Met auto's is dat niet onmogelijk.

Auto's zijn driedimensionale objecten

die een vaste positie en snelheid hebben.

Ze rijden over wegen.

Vaak rijden ze op vooraf aangegeven wegen.

Het is niet zo moeilijk om te voorspellen

waar een auto zal zijn over een paar minuten.

Zelfs als je in je auto bent

en er komt een motorrijder aan - zoef! -

met 135 km per uur, wisselend van rijstrook -

je hebt dat vast wel eens meegemaakt -

die motor komt niet 'uit het niets'.

Die rijdt waarschijnlijk al een half uur op deze weg.

(Gelach)

Iemand moet hem gezien hebben.

Misschien 10, 20 of 30 kilometer eerder
heeft iemand hem gezien.

En wanneer één auto die motorrijder ziet,

dan wordt deze geregistreerd -

positie, snelheid.

Hij blijft nog wel even 135 km per uur rijden.

Jij weet dat, omdat je auto het weet, omdat

een andere auto dat in zijn oor heeft gefluisterd.

Zo iets als: "Let op! Over vijf minuten,

motorrijder, kijk uit!"

Je kunt aardig inschatten
hoe andere auto's zich gaan gedragen.

Ze doen dat al zo lang.

Dat is juist het makkelijke eraan.

Maar hoe komen we zo ver?

We kunnen beginnen met iets simpels,

bijvoorbeeld met het doorgeven
van onze positie aan andere auto's.

Gewoon de gps-gegevens delen.

Als ik een gps en een camera in mijn auto heb,

dan weet ik vrij aardig waar ik me bevind

en hoe snel ik ga.

Met hulp van een computer kan ik inschatten

waar de auto's om mij heen zijn
en waar ze naar toe gaan.

Dat geldt ook voor andere auto's.

Ze kunnen exact weten waar ze zijn

en hebben een vaag idee waar andere auto's zijn.

Wat zou er gebeuren als twee auto's
deze gegevens uitwisselen,

als ze met elkaar zouden praten?

Ik kan precies zeggen wat er dan gebeurt:

ze worden er allebei beter van.

Het is een win-win-situatie.

Professor Bob Wang en zijn team..

hebben computersimulaties gemaakt van wat er gebeurt

als schattingen worden gecombineerd,
zelfs als het niet zo druk is,

als auto's alleen maar hun gps-gegevens
zouden uitwisselen.

Dit onderzoek is nu de fase van computersimulatie voorbij.

Er zijn nu de proefmodellen met echte sensoren

in auto's die op de computers staan:

dubbele camera's, gps,

en de tweedimensionale afstandsmeters

die gebruikt worden in backupsystemen.

We hangen er ook een losse radio aan
met kort bereik

en laten de robots met elkaar praten.

Als deze robots elkaar vinden,

dan bepalen ze elkaars positie

en kunnen ze elkaar uit de weg gaan.

We voegen momenteel steeds meer robots toe

en we liepen tegen een paar problemen aan.

Als er te veel gegevens
heen en weer worden gestuurd

dan wordt het moeilijk alle gegevens te verwerken.
Er moet dan bepaald worden wat belangrijk is.

Dan komt het voorspellende model van pas.

Als alle robotauto's de voorspelde trajecten bijhouden,

dan hoef je daar niet zo veel aandacht aan te besteden.

Je richt je slechts op die ene persoon

die van het standaardtraject afwijkt.

Die persoon zou een probleem kunnen worden.

Je kunt het nieuwe traject voorspellen.

Je weet niet alleen dat hij afwijkt,
je weet ook hoe.

Je weet welke chauffeurs je moet waarschuwen
om uit de weg te gaan.

Hoe kunnen wij het beste iedereen waarschuwen?

Hoe kunnen deze auto's doorgeven:
"Zorg dat je wegkomt?"

Dat hangt af van twee dingen.

Eén: de mogelijkheden van de auto,

Twee: de bekwaamheid van de chauffeur.

Als iemand een geweldige auto heeft,

maar aan het bellen is of iets anders aan het doen is,

dan is hij waarschijnlijk niet alert genoeg

om tijdig te reageren in geval van nood.

We zijn een apart onderzoek begonnen

naar de houding van de chauffeur.

Met behulp van drie camera's

zien we of een chauffeur voor zich uit kijkt,

wegkijkt, naar beneden kijkt, aan het bellen is,

of een kopje koffie drinkt.

Wij kunnen het ongeval voorspellen

en we kunnen voorspellen welke auto's

het beste uit de weg kunnen gaan,

om de veiligste route voor iedereen berekenen.

Deze technologieën zijn er vandaag al.

Ik denk dat het grootste probleem

onze bereidwilligheid zal zijn om gegevens te delen.

Het is een verontrustende gedachte

dat auto's ons in de gaten kunnen houden,

en over ons praten met andere auto's,

dat we ons op de weg begeven
in een zee van geroddel.

Maar ik denk dat het mogelijk is
met bescherming van onze privacy,

net als nu: ik zie je auto van buitenaf,

terwijl ik niets over jou weet.

Als ik naar jouw kentekenplaat kijk,

dan weet ik echt niet wie je bent.

Ik geloof dat onze auto's achter onze rug
over ons kunnen praten.

(Gelach)

Ik denk dat het heel groot gaat worden.

Denk je eens in:

Wil je echt niet dat die verstrooide tiener achter jou

weet dat je op de rem gaat staan,

dat je een noodstop moet maken?

Door het vrijwillig delen van onze gegevens,

kunnen wij doen wat voor iedereen het beste zou zijn.

Dus laat je auto lekker over je kletsen.

Het zal de wegen een stuk veiliger maken.

Bedankt.

(Applaus)