ЏејДи Шрам: Прекинете ја штамата за преживеаните од самоубиство

Дури и кога нашите животи изгледаат убаво однадвор, одвнатре може да постои свет на тивко страдање, што некои луѓе ги тера да се самоубијат. На TEDYou, ЏејДи Шрам нè замолува да ја прекинеме штамата за самоубиствата и за обидите за самоубиство, и да ги создадеме потребните ресурси за да им помогнеме на луѓето кои се обидуваат да се вратат во живот откако ја избегнале смртта.

Гледано од страна,

сите би рекле дека Џон имал сè.

Штотуку го потпишал договорот

за продажба на својот стан во Њујорк

со шестоцифрен профит,

а го поседувал само пет години.

Факултетот каде ги завршил магистерските студии

само што му понудил место на предавач,

што значи не само плата,

туку и бенефиции за прв пат по подолго време.

Но, и покрај тоа што сè му одело од рака,

Џон страдал.

Се борел со зависности и депресија.

Ноќта на 11 јуни 2003 година,

се качил на работ

на оградата на мостот Менхетн

и скокнал во опасните води под него.

Сепак...

за чудо

тој преживеал.

При падот ја скршил десната рака,

сите ребра,

го пробил белодробното крило,

и на моменти ја губел свеста

додека бил носен по текот на Ист Ривер,

минувајќи под Бруклинскиот мост,

сè додека не поминал пред траектот од Стејтен Ајланд,

каде патниците

ги слушнале неговите извици на болка,

го известиле капетанот на бродот,

кој пак јавил на крајбрежната стража,

а тие потоа го извлекле од Ист Ривер

и го однеле во болницата Белвју.

Тука, всушност, започнува нашата приказна,

бидејќи штом Џон си ветил

дека ќе си го врати животот назад -

прво физички, потоа емотивно,

а и духовно -

открил дека постојат само неколку расположиви ресурси

за некој кој се обидел да си го одземе животот,

како што направил тој.

Истражувањата покажуваат

дека 19 од 20 луѓе

кои се обидуваат да се самоубијат

не успеваат во тоа.

Но, оние кои нема да успеат

37 пати е поверојатно дека ќе успеат

во вториот обид.

Ова навистина е

популација изложена на ризик,

за чија поддршка постојат многу малку ресурси.

И, така, кога луѓето

се обидуваат да се вратат во живот,

поради нашите табуа околу самоубиствата,

не знаеме што да кажеме,

па затоа честопати не велиме ништо.

Тоа само ја зголемува изолираноста

во која се наоѓаат луѓето како Џон.

Ја знам приказната на Џон многу добро,

затоа што јас сум Џон.

И ова, денеска,

е прв пат при едно јавно излагање

да потврдам

низ какво патешествие поминав.

Но, откако еден мој омилен професор се самоуби во 2006-та,

а еден добар пријател тоа го направи минатата година,

додека седев минатата година на TEDActive,

сфатив дека мора да излезам од мојот молк

и да ги надминам моите табуа,

за да прозборам за една идеја вредна за споделување,

а тоа е дека луѓето

кои го направиле тешкиот избор

да се вратат во живот

имаат потреба од повеќе ресурси и поголема помош.

Како што велат од организацијата Тревор Проџект, станува подобро.

Станува многу подобро.

Одбрав да излезам

во јавноста денеска

за да ве охрабрам, да ве поттикнам,

доколку сте некој

кој се обидел да изврши самоубиство,

или знаете таков човек,

тогаш прозборете за тоа, побарајте помош.

Тоа е разговор кој вреди да го направите

и идеја која е вредна за споделување.

Ви благодарам.

(Аплауз)