Peter Singer: Het hoe en waarom van effectief altruïsme

Als je zo gelukkig bent om te leven zonder tekort, is het een natuurlijk impuls om altruïstisch te zijn. Maar, vraagt filosoof Peter Singer, wat is de meest effectieve manier om te geven? Hij praat over enkele verrassende gedachte-experimenten om je te helpen emotie en praktische waarde te balanceren -- en de grootste impact te maken met wat je kan delen.

Ik wil jullie graag iets tonen.

(Video) Verslaggever:
Dit is een verhaal dat miljoenen in China

erg van streek maakte:

beelden van een tweejarig meisje

geraakt door een busje
en bloedend achtergelaten op straat door voorbijgangers.

De beelden zijn te expliciet om te vertonen.

Het hele ongeluk is gefilmd.

De bestuurder stopt even nadat hij het kind raakte,

zijn achterwielen rusten een seconde op haar.

Binnen twee minuten lopen drie mensen
voorbij de tweejarige Wang Yue.

De eerste loopt in een boog
om de zwaargewonde peuter heen.

Anderen kijken voordat ze verder lopen.

Peter Singer: Er liepen nog andere mensen
langs Wang Yue

Peter Singer: Er liepen nog andere mensen
langs Wang Yue

en een tweede bus reed over haar benen

voordat een stratenschoonmaker alarm sloeg.

Ze werd naar het ziekenhuis gebracht,
maar het was te laat: ze overleed.

Ik vraag me af hoeveel van jullie

tegen jezelf zeiden:
“Dat had ik nooit gedaan.

Ik was gestopt om te helpen.”

Steek je hand op als je dat dacht.

Zoals ik al dacht:
de meesten van jullie.

Ik geloof jullie.
Jullie hebben vast gelijk.

Maar voordat je jezelf overschat,

kijk naar dit.

UNICEF geeft aan dat in 2011

6,9 miljoen kinderen jonger dan vijf jaar

stierven aan te voorkomen,
armoede-gerelateerde ziektes.

Voor UNICEF is dat goed nieuws,

want het aantal is gestaag gezakt

van 12 miljoen in 1990.
Dat is goed.

Maar 6,9 miljoen

zijn 19.000 kinderen die elke dag sterven.

Maakt het echt uit

dat we ze niet voorbijlopen op straat?

Maakt het echt uit dat ze ver weg zijn?

Voor mij is er
geen moreel relevant verschil.

Dat ze niet in onze nabijheid zijn,

dat ze van een andere nationaliteit

of ras zijn:
niets daarvan lijkt mij moreel relevant.

Wat echt belangrijk is: kunnen we
het aantal sterfgevallen verminderen?

Wat echt belangrijk is: kunnen we
het aantal sterfgevallen verminderen?

Kunnen wij een aantal van die 19.000 kinderen,
die elke dag sterven, redden?

Het antwoord is: ja, dat kunnen we.

Elk van ons geeft geld uit

aan overbodige dingen.

Bedenk wat jouw gewoonte is:

een nieuwe auto, een vakantie

of flessenwater kopen,

terwijl het water dat uit de kraan komt

volstrekt veilig is om te drinken.

Je kan het geld nemen dat je uitgeeft

aan die onnodige dingen

en aan deze organisatie doneren:

de ‘Against Malaria Foundation’,

die het geld dat jij doneert,

gebruikt om zulke netten te kopen

om deze kinderen te beschermen.

We weten zeker dat als we netten geven,

ze gebruikt worden
en dat ze het aantal kinderen

dat sterft aan malaria verminderen.

Slechts één van de vele te voorkomen ziektes

die verantwoordelijk zijn
voor een aantal van die 19.000 kinderen

die elke dag sterven.

Gelukkig zijn er steeds meer mensen

die dit idee begrijpen

en het resultaat is een groeiende beweging:

effectief altruïsme.

Het is belangrijk,
omdat het hart met het verstand verbonden wordt.

Het hart heb je natuurlijk gevoeld.

Je voelde empathie voor dat kind.

Maar het is erg belangrijk
om ook het verstand te gebruiken

om ervoor te zorgen dat wat je doet
effectief en doelgericht is

en niet alleen dat,
maar ook dat verstand ons helpt

te begrijpen dat andere mensen,
waar ze ook zijn,

onze gelijken zijn,
dat zij net zo kunnen lijden als wij.

dat ouders rouwen
om de dood van hun kinderen,

net zoals wij dat doen.

Leven en welzijn zijn voor hen
even belangrijk als voor ons.

Leven en welzijn zijn voor hen
even belangrijk als voor ons.

Het verstand is niet alleen een neutraal werktuig

om je te helpen te krijgen wat je maar wil.

Het helpt ons onze situatie in perspectief te zien.

Daarom denk ik dat

veel van de belangrijkste mensen in effectief altruïsme,

mensen waren met een achtergrond

in filosofie, economie of wiskunde.

Dat lijkt misschien verrassend,

omdat veel mensen denken:

"Filosofie staat ver van de echte wereld af,

economie maakt ons egoïstischer

en we weten dat wiskunde voor nerds is."

Maar het maakt echt een verschil.

Er is één specifieke nerd

die een bijzonder effectieve altruïst is,

omdat hij deze dingen begreep.

Dit is de website
van de ‘Bill & Melinda Gates Foundation’.

Als je naar de woorden rechtsboven kijkt,

lees je: "Alle levens hebben evenveel waarde."

Dat is de visie,

de visie op onze situatie in de wereld

die deze mensen

tot de meest effectieve altruïsten
in de geschiedenis maakten:

Bill en Melinda Gates en Warren Buffett.

(Applaus)

Niemand, niet Andrew Carnegie, niet John D. Rockefeller,

heeft ooit zoveel aan het goede doel gegeven

als elk van deze drie.

Zij gebruikten hun verstand

om het zo effectief mogelijk te besteden.

Volgens één schatting heeft de Gates Foundation

al 5,8 miljoen levens gered.

Miljoenen meer werden gered van ziektes

die hen erg ziek zouden hebben gemaakt,

zelfs als ze ze uiteindelijk hadden overleefd.

Over de komende jaren gaat
de Gates Foundation ongetwijfeld

nog meer geven

en nog meer levens redden.

Je kan zeggen:
“Dat is mooi als je miljardair bent,

dan kan je zo'n impact hebben.

Maar wat kan ik doen als ik dat niet ben?”

Ik bespreek vier vragen die mensen stellen,

die misschien verhinderen dat ze doneren.

Ze maken zich zorgen over hoeveel verschil
zij kunnen maken.

Je hoeft geen miljardair te zijn.

Dit is Toby Ord.
Hij is filosofie-onderzoeker

aan de Universiteit van Oxford.

Hij werd een effectieve altruïst toen hij berekende

dat met het geld dat hij
waarschijnlijk ging verdienen

gedurende zijn academische carrière,

hij genoeg kon doneren om 80.000 mensen
van blindheid te genezen

in ontwikkelende landen

en nog steeds genoeg zou overhouden

voor een prima levensstandaard.

Toby richtte een organisatie op,

‘Giving What We Can’,
om deze informatie te verspreiden,

om mensen die iets van hun inkomen willen delen,
te verenigen

mensen die beloven 10 procent

van wat zij verdienen gedurende hun leven,

te besteden aan het bestrijden van mondiale armoede.

Toby zelf doet nog meer dan dat.

Hij beloofde te leven van 18.000 pond per jaar --

dat is minder dan 30.000 dollar --

en de rest aan die organisaties te geven.

En ja, Toby is getrouwd
en heeft een hypotheek.

Dit is een stel
in een latere fase van het leven:

Charlie Bresler en Diana Schott.

Ze ontmoetten elkaar toen ze jong waren,

en beiden activist tegen de Vietnamoorlog.

Ze vochten voor sociale gerechtigheid,

maakten carrière, zoals velen,

en droegen hun waarden niet echt actief meer uit,

hoewel zij ze niet opgaven.

Toen zij de leeftijd bereikten
waarop de meeste mensen

beginnen te denken aan pensioen,
keerden zij hiernaar terug.

Ze besloten om hun uitgaves te minderen,

bescheiden te leven
en zowel geld als tijd te geven

aan het helpen bestrijden van mondiale armoede.

Het vermelden van tijd
doet jullie misschien denken:

"Moet ik mijn carrière opgeven
en al mijn tijd besteden

aan het redden van een paar van die 19.000 levens

die elke dag verloren gaan?"

Eén persoon die veel nadacht

over hoe je een carrière kan hebben

die het grootste voordeel voor de wereld heeft,
is Will Crouch.

Hij studeerde af in filosofie

en zette de website ‘80.000 uur’ op,

het aantal uren dat naar zijn schatting

de meeste mensen aan hun carrière besteden.

Hij adviseert mensen over de beste,

meeste effectieve carrière.

Misschien verrassend te horen

dat één van de carrières die hij aanraadt,

als mensen de juiste vaardigheden en karakter hebben,

het bankwezen of financiën is.

Waarom?
Als je veel geld verdient,

kun je veel geld weggeven.

Als je succesvol bent,

kan je genoeg geven aan een hulporganisatie

om vijf hulpverleners in dienst te nemen

in ontwikkelende landen.
Elk van hen

doet waarschijnlijk net zoveel goed

als jij had gedaan.

Je kan dus de impact vervijfvoudigen

met een dergelijke carrière.

Deze jongeman nam dat advies aan.

Zijn naam is Matt Weiger.

Hij studeerde filosofie en wiskunde
aan Princeton,

hij won zelfs een prijs
voor de beste filosofiethesis,

afgelopen jaar toen hij afstudeerde.

Hij ging in financiën in New York.

Hij verdient nu al genoeg

om een bedrag van zes cijfers te doneren
aan effectieve goede doelen

en genoeg over te houden voor zichzelf
om van te leven.

Matt heeft mij ook geholpen
met het opzetten van een organisatie

waar ik mee werk
en die de naam ontleende

aan de titel van een boek dat ik schreef:

‘The Life You Can Save’.

Het probeert onze cultuur te veranderen

zodat meer mensen beseffen dat

een ethisch leven leiden

meer is dan alleen geboden volgen:

niet bedriegen, stelen, verminken en doden.

Maar dat als we genoeg hebben,
we dat moeten delen

met mensen die zo weinig hebben.

De organisatie brengt mensen samen

van verschillende generaties,

zoals Holly Morgan, een undergraduate,

die beloofde 10 procent te geven

van het kleine beetje dat ze heeft,

en rechts, Ada Wan,

die direct met de armen heeft gewerkt,
maar nu

naar Yale gaat voor een MBA
om meer te kunnen geven.

Veel mensen zullen denken

dat goede doelen helemaal niet effectief zijn.

Ik zal het hebben over effectiviteit.

Toby Ord is hier erg bezorgd over

en hij heeft berekend dat sommige goede doelen

honderden of zelfs duizenden keren

effectiever zijn dan anderen.

Het is dus erg belangrijk
om de effectieve te vinden.

Bijvoorbeeld:
een begeleidingshond voor een blinde persoon.

Een goed doel, toch?

Een goed doel,

maar je moet bedenken
wat je ook met die middelen had kunnen doen.

Het kost ongeveer 40.000 dollar
om een begeleidingshond

en de ontvanger te trainen,
zodat de begeleidingshond

een effectieve hulp is
voor de blinde persoon.

Het kost ergens tussen de 20 en 50 dollar

om een blinde persoon
in een ontwikkelend land te genezen

als hij trachoom heeft.

Je berekent het en je krijgt zoiets.

Je kan één begeleidingshond geven

aan één blinde Amerikaan,

of je kan tussen de 400

en 2000 mensen genezen van blindheid.

Ik denk dat het duidelijk is wat het beste is.

Op deze website vind je
effectieve goede doelen.

Op deze website vind je
effectieve goede doelen.

GiveWell beoordeelt de impact van goede doelen,

niet alleen of ze goed geleid worden.

Het heeft honderden goede doelen gescreend

en raadt er momenteel slechts drie aan,

waarvan de Against Malaria Foundation nummer één is.

Het is dus erg moeilijk.
Als je wilt zoeken naar andere aanbevelingen,

thelifeyoucansave.com en
Giving What We Can

hebben allebei een wat bredere lijst,

maar je kan effectieve organisaties vinden

en niet alleen op het gebied
van het redden van levens van de armen.

Het doet me deugd te zeggen
dat er nu een website is

die kijkt naar effectieve dierenorganisaties.

Een andere grote bezorgdheid van mij:

het enorme lijden

dat mensen toebrengen

aan tientallen miljarden dieren per jaar.

Als je wilt zoeken naar effectieve organisaties

om dat lijden te verminderen,

kan je naar ‘Effective Animal Activism’ gaan.

Sommige effectieve altruïsten vinden het belangrijk

om ervoor te zorgen dat onze soort overleeft.

Ze zoeken naar manieren
om ons risico op uitsterven te verminderen.

We kregen recent nog een waarschuwing

toen een asteroïde dichtbij onze planeet passeerde.

Misschien kan onderzoek ons niet alleen helpen

het pad van gevaarlijke asteroïden te voorspellen,

maar ze zelfs af te weren.

Sommige mensen vinden dat een goed doel
voor een donatie.

Er zijn veel mogelijkheden.

Mijn laatste vraag:

sommige mensen denken dat het een last is om te doneren.

Dat geloof ik niet.

Ik heb mijn hele leven genoten van doneren

sinds ik afstudeerde.

Het was heel bevredigend.

Charlie Bresler zei tegen mij
dat hij geen altruïst is,

hij redt zijn eigen leven.

Holly Morgan vertelde me dat ze vroeger
streed tegen depressie,

totdat ze zich bezighield met effectief altruïsme

en nu is ze één van de gelukkigste mensen die ze kent.

De reden hiervoor is

dat effectief altruïsme iets helpt te overwinnen

dat ik het Sisyphusprobleem noem.

Dit is Sisyphus, afgebeeld door Titiaan,

veroordeeld door de goden
tot het duwen van een enorme rotsblok

naar de top van de heuvel.

Op de top wordt de inspanning teveel

en de rotsblok rolt helemaal naar beneden.

Hij moet naar beneden sjokken
en opnieuw beginnen.

Hetzelfde gebeurt steeds opnieuw

tot in de eeuwigheid.

Doet dat jullie denken aan een levensstijl,

waarbij je hard werkt om geld te verdienen,

je geld uitgeeft aan dingen

waarvan je hoopt dat je er plezier aan beleeft?

Dan is het geld op,
je moet hard werken

om meer te verdienen,
meer uit te geven, en hetzelfde

niveau van geluk in stand te houden.
Het is een soort hedonistische tredmolen.

Je gaat er nooit af
en je bent nooit helemaal tevreden.

Effectief altruïsme geeft je

die betekenis en bevrediging.

Het stelt je in staat
een solide basis voor zelfwaarde op te bouwen

waardoor je kan voelen dat je leven het waard was.

Ik ga eindigen met jullie te vertellen

over een e-mail die ik ontving

toen ik deze talk aan het schrijven was,
ongeveer een maand geleden.

Het is van een man, Chris Croy,
van wie ik nog nooit had gehoord.

Dit is een foto waarop hij herstelt
van een operatie.

Waarom herstelde hij van een operatie?

De e-mail begon: "Afgelopen dinsdag,

heb ik anoniem mijn rechternier
aan een vreemde geschonken.

Hiermee begon een ‘nierketen’,

zodat vier mensen een nier ontvingen."

Elk jaar doen ongeveer 100 mensen in de VS

en meer in andere landen hetzelfde.

Ik was blij dit te lezen.
Chris zei verder

dat hij was geïnspireerd
door mijn boek.

Ik moet toegeven
dat ik mij een beetje schaamde,

want ik heb nog twee nieren.

Chris zei verder dat hij

het niet zo bijzonder vond wat hij deed.

Hij berekende dat het aantal levensjaren

dat hij had bijgedragen bij mensen,

ongeveer hetzelfde was

als 5000 dollar doneren
aan de Against Malaria Foundation.

Ik voelde mij iets beter

want ik doneerde meer dan 5000 dollar

aan die Foundation

en verscheidene andere effectieve goede doelen.

Als je je slecht voelt

omdat je ook nog twee nieren hebt:

er is een manier om er vanaf te komen.

Dank jullie wel.

(Applaus)