Ölü şeyler: Besin zincirimizdeki gizli içerik - John C. Moore

Tüm dersi görüntülemek için: http://ed.ted.com/lessons/dead-stuff-the-secret-ingredient-in-our-food-chain-john-c-moore

Besin zincirinin en düşük seviyelerini hayal ettiğinizde, otçulların yemyeşil, canlı yeşil bitkiler üzerinde mutlu bir şekilde çiğnediklerini hayal edebilirsiniz. Ancak bu pastoral görüntü çok büyük (ve biraz daha az iştah açıcı) bir beslenme kaynağı bırakıyor: ölü şeyler. John C. Moore, "kahverengi gıda zincirini" detaylandırıyor, gölet pisliği ve hayvan kakası gibi beklenmedik lezzetlerin ekosistemlerimize nasıl büyük miktarda enerji kattığını açıklıyor.

Dersi veren John C. Moore, animasyon TED-Ed.

Eğer biri seni pislik olarak çağırsaydı,

muhtemelen gocunurdun

ama bilimsel olarak

çok yanlış olmayabilirler.

Yemeklerinin nereden

geldiği hakkında hiç düşündün mü?

Bitkiler, hayvanlar hatta

mantarlardan geldiğini söylerdiniz

ama muhtemelen bu bitkileri,

hayvanları ve mantarları besleyen

çürüyen organizmaları
ve kakaları düşünmeyi istemezsiniz.

Yani gerçekten,
siz ve vücudunuzdaki maddenin çoğu

sadece iki veya üç derece ayrılıyorsunuz,

gölet pisliği gibi şeylerden.

Bir ekosistemdeki bütün türler,

bir mercan kayalığındaki canlılardan

bir göldeki balığa,

savanadaki aslanlara

doğrudan yada dolaylı olarak

ölü şeylerden beslenir.

Vücudumuzdaki organik maddelerin çoğu,

eğer yeterince geriye gidersek,

fotosentez yoluyla

karbondioksit ve sudan gelir.

Bitkiler güneş ışığından gelen enerjiyi

çevredeki karbondioksit ve suyu

glukoz ve oksijene çevirmek için kullanır.

Bu glikoz daha sonra, daha karmaşık

organik moleküllere dönüştürülür,

yaprakları, sapları, kökleri, meyve vb.
oluşturmak için.

Bu organik moleküllerde depolanan enerji

aşina olduğumuz
besin zincirlerini destekler.

Muhtemelen böyle çizimler gördünüz

ya da bunun gibi.

Bu yeşil besin zincirleri

tabandaki canlı bitkilerle başlar.

Ancak gerçek hayattaki
karasal ekosistemlerde,

bitki maddesinin% 10'undan azı

hala canlıyken yenir.

Peki ya kalan %90'ı?

Bir sonbahar gününde

yere bir bakın.

Canlı bitkiler ölü vücut
kısımlarını döker:

düşen yapraklar, kırık dallar

hatta yeraltındaki kökler.

Birçok bitki, hayatlarını

yenilmeden geçirecek kadar şanslıdır,

sonunda ölür ve kalıntılarını bırakırlar.

Bütün bu %90'ı olan karasal, yenilmemiş,

sindirilmemiş ve
ölü bitki parçaları önemli mi?

Bu, döküntüye dönüşür,

kahverengi gıda zinciri
dediğimiz şeyin tabanı,

çoğunlukla bunun gibi görünür.

Bitkilere ne olursa,

besin zincirindeki diğer
bütün canlılara da o olur;

bazıları canlı canlı yenir,

ama çoğu sadece

ölüyken ya da çürümüşken yenir.

Tüm bu besin zinciri boyunca canlılar

ölmeden ve kalıntılarını
çürümeye bırakmadan önce

organik madde dökerler

ve sindirim atıklarını dışarı atarlar.

Tüm bu ölümler korkunç geliyor, değil mi?

Ama değil.

Tüm toprak döküntüleri sonunda

mikroplar ve diğer leşçiller
tarafından tüketilirler

yani aslında diğer
birçok organizmayı besleyen

kahverengi gıda zincirinin
temelini oluştururlar,

buna bizler de dahiliz.

Bilim adamları döküntülerin

birçok doğal ekosistemi besleyen

beklenmedik şekilde
büyük bir enerji kaynağı

olduklarını öğreniyorlar.

Ancak bir ekosistem içindeki etkileşimler

bundan bile daha karmaşıktır.

Bir gıda zincirinin gerçekte

temsil ettiği şey enerji akışının
tek bir rotasıdır.

Herhangi bir ekosistemde,

bu akışların çoğu zengin

bir etkileşim ağı veya

gıda ağı oluşturmak için

birbirine bağlanır,

ölü madde her adımda bu ağı destekler.

Ortaya çıkan gıda ağı,

o kadar bağlıdır ki

neredeyse her tür,

döküntüden, hatta biz insanlardan

iki dereceden fazla uzakta değildir.

Muhtemelen doğrudan

çürüyen, kaka yada göl pisliği
gibi şeyler yemiyorsunuz

ama yiyecek kaynaklarınız
muhtemelen bunları yiyor.

Bizlerin yediği

domuz, kümes hayvanları,
mantarlar, kabuklular,

yayın balıkları gibi deniz tabanından
beslenen bir çok hayvan

ya doğrudan artıklar ile beslenirler,

ya da hayvansal yan ürünlerle.

Eğer doğanın atıklarla
dolu olduğunu düşünüyorsanız,

haklısınız.

Ama bir canlının çöpü
bir diğerinin altınıdır,

bütün bu çürümüş ölü şeyler

nihayetinde, besin ağından geçerken

bizi ve dünyadaki yaşamın çoğunu

besleyen enerjiyi sağlar.

İşte bu düşünmek için biraz yemek.