O que saben os veterinarios e os médicos ignoran
-
0:02 - 0:03Hai dez anos
-
0:03 - 0:06recibín unha chamada telefónica
que cambiou a miña vida. -
0:07 - 0:11Daquela, eu era cardióloga na UCLA
[Universidade de California, Los Ángeles] -
0:11 - 0:14especializada en técnicas
de imaxe cardíaca. -
0:14 - 0:19Quen me chamaba era un veterinario
do Zoo de Los Ángeles. -
0:20 - 0:22Unha vella chimpancé
-
0:22 - 0:25espertara con parálise facial
-
0:25 - 0:28e aos veterinarios preocupábaos
que fose un infarto cerebral. -
0:29 - 0:32Preguntáronme se podía ir ao zoo
-
0:32 - 0:34e facerlle un escáner ao corazón do animal
-
0:34 - 0:37para procurar unha posible causa cardíaca.
-
0:37 - 0:41Cómpre deixar claro que os zoos
dos Estados Unidos -
0:41 - 0:45contan con equipos veterinarios
acreditados e altamente cualificados -
0:45 - 0:49que coidan de maneira excelente
dos seus pacientes animais. -
0:50 - 0:54Pero ás veces, diríxense
á comunidade médica, -
0:54 - 0:58especialmente para algunha
consulta especializada, -
0:58 - 1:03e eu fun un dos afortunados médicos
aos que pediron axuda. -
1:04 - 1:10Puiden descartar o infarto cerebral
no caso desta chimpancé -
1:10 - 1:16e asegurarme de que esta gorila
non sufría unha esgazadura na aorta, -
1:17 - 1:21avaliei este guacamaio
por un posible sopro cardíaco, -
1:22 - 1:28e comprobei que o pericardio
deste león mariño non estaba inflamado. -
1:29 - 1:33Velaquí estou nesta foto,
auscultando o corazón dun león -
1:33 - 1:37despois de salvármoslle a vida,
nun procedemento colaborativo -
1:37 - 1:40de veterinarios e médicos
-
1:40 - 1:44no que lle extraemos 700 cc de fluído
-
1:44 - 1:48do saco que envolve o seu corazón.
-
1:49 - 1:53E este procedemento, que xa practiquei
en moitos pacientes humanos, -
1:53 - 2:00foi idéntico, coa excepción desa gadoupa
e desa cola. -
2:01 - 2:02(Risos)
-
2:03 - 2:09A maior parte do tempo eu traballaba
con médicos no Centro Médico da UCLA, -
2:09 - 2:14debatendo síntomas,
diagnósticos e tratamentos -
2:14 - 2:17para os meus pacientes humanos;
-
2:17 - 2:22pero ás veces traballaba con veterinarios
no Zoo de Los Ángeles, -
2:22 - 2:26debatendo síntomas,
diagnósticos e tratamentos, -
2:26 - 2:28para os seus pacientes animais.
-
2:29 - 2:34E de cando en vez, no mesmo día
-
2:34 - 2:38pasaba visitas no Centro Médico da UCLA
-
2:38 - 2:40e no Zoo de Los Ángeles.
-
2:41 - 2:46E empecei a ver claramente unha cousa:
-
2:47 - 2:51basicamente, os médicos e os veterinarios
-
2:51 - 2:55atendían as mesmas doenzas
nos seus pacientes humanos e animais: -
2:56 - 3:01insuficiencias cardíacas conxestivas,
tumores cerebrais, -
3:01 - 3:09leucemia, diabetes, artrite, esclerose
lateral amiotrófica, cancro de peito, -
3:09 - 3:14incluso trastornos psiquiátricos,
como depresión, ansiedade, -
3:14 - 3:20compulsións, desordes alimentarias
e autolesións. -
3:21 - 3:23Ben, teño que facerlles unha confesión.
-
3:24 - 3:31Aínda que estudei fisioloxía comparada
e bioloxía evolutiva -
3:31 - 3:33durante a universidade
-
3:33 - 3:37--mesmo fixen a miña tese de grao
sobre as teorías de Darwin-- -
3:37 - 3:40aprender máis sobre
as significativas coincidencias -
3:40 - 3:42entre as enfermidades animais e humanas
-
3:43 - 3:47foi un toque de atención
moi necesario para min. -
3:48 - 3:53E comecei a preguntarme como podía ser,
con todas esas coincidencias, -
3:53 - 3:58que nunca lle pedise opinión
a un veterinario -
3:58 - 4:01ou consultase bibliografía veterinaria.
-
4:01 - 4:04para ter outra perspectiva
sobre un dos meus pacientes humanos? -
4:05 - 4:11Por que ningún dos meus amigos
ou colegas médicos -
4:11 - 4:16asistimos nunca
a unha conferencia veterinaria? -
4:18 - 4:24Aínda máis, por que debería sorprendernos?
-
4:24 - 4:31Todos os médicos aceptan
algunhas conexións biolóxicas -
4:31 - 4:33entre os animais e os seres humanos.
-
4:33 - 4:38Todos os medicamentos que receitamos,
que tomamos -
4:38 - 4:41ou que lle damos ás nosas familias
-
4:41 - 4:43probáronse antes nun animal.
-
4:44 - 4:46Pero hai unha gran diferenza
-
4:46 - 4:52entre darlle a un animal un medicamento
ou inocularlle unha doenza humana -
4:53 - 4:57e que ese animal desenvolva por si mesmo
insuficiencia cardíaca conxestiva, -
4:57 - 5:01diabetes ou cancro de peito.
-
5:03 - 5:06Se cadra, parte da sorpresa
-
5:06 - 5:10procede da separación crecente
que o noso mundo fai -
5:10 - 5:13entre o urbano e o non urbano.
-
5:13 - 5:16Escoitamos falar deses nenos urbanitas
-
5:16 - 5:20que pensan que a la medra nas árbores
-
5:20 - 5:23ou que o queixo sae dunha planta.
-
5:24 - 5:27Os hospitais humanos de hoxe en día
-
5:27 - 5:33estanse a transformar cada vez máis
en lucentes catedrais da tecnoloxía. -
5:34 - 5:39E isto crea unha distancia psicolóxica
entre os pacientes humanos -
5:39 - 5:41que alí son tratados
-
5:41 - 5:45e os pacientes animais
que viven nos océanos, -
5:46 - 5:49nas granxas e nas selvas.
-
5:49 - 5:53Pero eu penso que aínda hai
unha razón máis profunda: -
5:55 - 6:01os médicos e os científicos aceptamos
intelectualmente que a nosa especie, -
6:01 - 6:05o Homo sapiens, é só unha especie máis,
-
6:05 - 6:09nin máis única nin especial
ca calquera outra. -
6:11 - 6:16Pero no noso interior
non acabamos de crelo. -
6:17 - 6:21Pásame a min mesma cando escoito a Mozart
-
6:21 - 6:26ou vexo no meu MacBook
as fotos que fixo o Mars Rover. -
6:26 - 6:31Sinto esa chamada
da excepcionalidade humana, -
6:32 - 6:36aínda recoñecendo o custo
cientificamente illante -
6:36 - 6:42de vernos como unha especie superior,
á parte. -
6:43 - 6:45Ben, pero esta tempada estou intentándoo.
-
6:46 - 6:50Agora, cando vexo a un paciente humano,
sempre me pregunto: -
6:50 - 6:55Que saben os médicos de animais
sobre este problema que eu non sei? -
6:55 - 7:01e mais: Podería coidar mellor
ao meu paciente humano -
7:01 - 7:06se o vise como un paciente animal humano?
-
7:08 - 7:12E velaquí algúns exemplos
das suxestivas conexións -
7:12 - 7:15a que me levou este tipo de razoamento.
-
7:16 - 7:19Insuficiencia cardíaca inducida por medo.
-
7:19 - 7:25Alá polo ano 2000,
os cardiólogos de humanos "descubriron" -
7:25 - 7:28a insuficiencia cardíaca
emocionalmente inducida. -
7:29 - 7:34Foi descrita nun pai adicto ao xogo
que perdeu os aforros de toda a vida -
7:34 - 7:37nunha partida de dados,
-
7:37 - 7:41nunha noiva abandonada diante do altar.
-
7:42 - 7:46Pero resulta que este
"novo" diagnóstico humano -
7:46 - 7:50nin era novo nin exclusivamente humano.
-
7:51 - 7:57Os veterinarios xa levaban diagnosticando,
tratando e incluso previndo -
7:57 - 8:01síntomas emocionalmente inducidos
en animais, -
8:01 - 8:07desde monos a flamengos,
de cervos a coellos, -
8:07 - 8:09desde a década de 1970.
-
8:11 - 8:14Cantas vidas humanas poderían salvarse
-
8:14 - 8:18se este coñecemento veterinario
estivese ao dispor -
8:18 - 8:21dos médicos de urxencias
e dos cardiólogos? -
8:23 - 8:25Autolesións.
-
8:26 - 8:29Algúns pacientes humanos
máncanse a si mesmos. -
8:30 - 8:33Hainos que arrincan guechos de pelo,
-
8:33 - 8:36hainos que se cortan.
-
8:38 - 8:41Algúns pacientes animais
tamén se mancan a si mesmos. -
8:42 - 8:45Hai paxaros que arrincan as plumas.
-
8:46 - 8:52Hai garañóns que morden as illargas
unha e outra vez ata sangraren. -
8:53 - 8:58Pero os veterinarios teñen formas
moi específicas e efectivas -
8:58 - 9:03de tratar e aínda previr as autolesións
-
9:03 - 9:06nos animais que se comportan así.
-
9:07 - 9:10Non debería estar
este coñecemento veterinario -
9:10 - 9:13ao dispor dos psicoterapeutas,
dos pais e dos pacientes -
9:13 - 9:16que loitan coas autolesións?
-
9:17 - 9:22Depresión posparto e psicose posparto.
-
9:22 - 9:25Por veces, ao pouco de dar a luz
-
9:25 - 9:28algunhas mulleres caen na depresión,
-
9:28 - 9:32por veces en depresión grave,
e aínda en estados psicóticos. -
9:32 - 9:35Poden rexeitar ao seu propio fillo,
-
9:35 - 9:37e en casos extremos
-
9:37 - 9:39chegar ata a mancalo.
-
9:40 - 9:44Os veterinarios de cabalos saben tamén
que de cando en vez -
9:44 - 9:47unha egua, pouco despois do parto,
-
9:47 - 9:51pode rexeitar o seu poldro,
e negarse a aleitalo, -
9:51 - 9:56e nalgúns casos, patealo ata matalo.
-
9:57 - 10:00Pero os veterinarios idearon un tratamento
-
10:00 - 10:05para abordar esta síndrome
de rexeitamento do poldro -
10:05 - 10:10que implica aumentar a oxitocina da egua.
-
10:10 - 10:13A oxitocina é a hormona da vinculación,
-
10:13 - 10:16e provoca que a egua teña
-
10:16 - 10:18un renovado interese no seu poldro.
-
10:19 - 10:21Non debería estar esta información
-
10:21 - 10:24ao dispor dos obstetras e xinecólogos,
-
10:24 - 10:28dos médicos de familia e dos pacientes
-
10:28 - 10:32que se enfrontan ás depresións
e ás psicoses posparto? -
10:35 - 10:38A pesar do prometedor que é todo isto,
-
10:38 - 10:44a distancia entre os nosos ámbitos
segue sendo grande. -
10:45 - 10:50Para explicalo, moito me temo que vou ter
que poñer a algúns en evidencia. -
10:51 - 10:55Hai médicos que poden ser auténticos snobs
-
10:55 - 10:58cos profesionais que non son
titulados en Medicina. -
10:58 - 11:03Refírome aos dentistas, optometristas
e psicólogos, -
11:04 - 11:08pero especialmente aos veterinarios.
-
11:08 - 11:12Por suposto, a maior parte dos médicos
non ten nin idea de que é máis difícil -
11:12 - 11:16entrar hoxe en día nunha Facultade
de Veterinaria ca nunha de Medicina, -
11:16 - 11:19e que cando imos para Medicina
-
11:19 - 11:21aprendemos todo o que é relevante saber
-
11:21 - 11:24sobre unha especie, o Homo sapiens.
-
11:24 - 11:29Pero os veterinarios deben aprender
sobre a saúde e as enfermidades -
11:29 - 11:33de mamíferos, anfibios, réptiles,
peixes e aves. -
11:34 - 11:38Así que non culpo aos veterinarios
por sentírense molestos -
11:38 - 11:43coa condescendencia e a ignorancia
dos meus compañeiros de profesión. -
11:44 - 11:47Velaquí un chiste
da parte dos veterinarios: -
11:47 - 11:51Como se lle chama a un veterinario
-
11:51 - 11:53que só sabe tratar unha especie?
-
11:53 - 11:56(Risos)
-
11:56 - 11:58Médico
-
11:58 - 11:59(Risos)
-
12:00 - 12:05Acurtar esta distancia converteuse
na miña paixón, -
12:06 - 12:09e estou facéndoo a través de programas
-
12:09 - 12:12como Darwin on Rounds, na UCLA.
-
12:12 - 12:17no que invitamos a expertos en animais
e a biólogos evolutivos -
12:17 - 12:21e os incorporamos
aos nosos equipos médicos -
12:21 - 12:24canda os nosos internos e residentes.
-
12:25 - 12:29E a través das conferencias Zoobiquity,
-
12:29 - 12:33nas que convidamos a facultades
de Medicina e de Veterinaria -
12:33 - 12:35para mantermos debates colaborativos
-
12:35 - 12:38sobre as enfermidades e os trastornos
-
12:38 - 12:41compartidos polos pacientes humanos
e animais. -
12:42 - 12:45Nas conferencias Zoobiquity
-
12:45 - 12:50os participantes aprenden como
o tratamento dun cancro de peito nun tigre -
12:51 - 12:54pode axudarnos a tratar mellor
o cancro de peito -
12:54 - 12:56dunha mestra de educación infantil;
-
12:57 - 13:02como o entender os ovarios poliquísticos
dunha vaca Holstein -
13:02 - 13:04pode axudarnos a mellorar o tratamento
-
13:04 - 13:07dunha profesora de baile
con menstruacións dolorosas; -
13:09 - 13:13e como entender mellor
o tratamento da ansiedade de separación -
13:13 - 13:16nun can pastor das Illas Shetland
moi nervioso -
13:16 - 13:21pode servirlle a un neno ansioso que debe
enfrontarse ao comezo das clases. -
13:23 - 13:28Nas conferencias Zoobiquity, primeiro
nos EE. UU. e agora en todo o mundo, -
13:28 - 13:35médicos e veterinarios abandonan
as súas actitudes e preconceptos -
13:35 - 13:41e reúnense como colegas,
-
13:41 - 13:46como iguais, como doutores.
-
13:47 - 13:51Á fin de contas, os humanos
somos tamén animais, -
13:52 - 13:55e xa é tempo de que nós, médicos,
-
13:55 - 14:00asumamos a natureza animal
dos nosos pacientes e a nosa propia -
14:00 - 14:03e nos unamos aos veterinarios
-
14:03 - 14:06nunha aproximación á saúde
que abranga todas as especies. -
14:08 - 14:10Porque resulta que algunhas das mellores
-
14:10 - 14:15e máis humanistas medicinas
-
14:15 - 14:20están sendo practicadas por doutores
que teñen pacientes que non son humanos. -
14:20 - 14:24E un dos mellores xeitos de tratarmos
-
14:24 - 14:29ao paciente humano é prestándolle
moita atención -
14:29 - 14:33a como todos os outros
pacientes do planeta -
14:33 - 14:38viven, crecen, enferman e sandan.
-
14:39 - 14:41Moitas grazas.
-
14:42 - 14:44(Aplausos)
- Title:
- O que saben os veterinarios e os médicos ignoran
- Speaker:
- Barbara Natterson-Horowitz
- Description:
-
Como se lle chama a un veterinario que só sabe tratar unha especie? Médico. Nunha charla fascinante, Barbara Natterson-Horowitz amósanos como unha aproximación á saúde que abranga todas as especies pode mellorar os tratamentos médicos que recibe o animal humano --especialmente no referido á saúde mental.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 14:57
Dimitra Papageorgiou approved Galician subtitles for What veterinarians know that physicians don't | ||
Serv. de Norm. Lingüística U. de Santiago de Compostela accepted Galician subtitles for What veterinarians know that physicians don't | ||
Serv. de Norm. Lingüística U. de Santiago de Compostela edited Galician subtitles for What veterinarians know that physicians don't | ||
Xusto Rodriguez edited Galician subtitles for What veterinarians know that physicians don't | ||
Xusto Rodriguez edited Galician subtitles for What veterinarians know that physicians don't | ||
Xusto Rodriguez edited Galician subtitles for What veterinarians know that physicians don't | ||
Xusto Rodriguez edited Galician subtitles for What veterinarians know that physicians don't | ||
Xusto Rodriguez edited Galician subtitles for What veterinarians know that physicians don't |