Doing the Impossible, Swallowing the Sword, Cutting through Fear | Dan Meyer at TEDxMaastricht

Ever want to be a superhero and do the impossible? Dan Meyer believes no matter how extreme our fears or how wild our dreams, we each have the potential to be superheroes, do the impossible, and change the world! Winner of the 2007 Ig Nobel Prize in Medicine at Harvard, director of a humanitarian aid agency working with orphans in Kazakhstan, and 39x world record holder and leading expert in one of the world's oldest and most dangerous arts - sword swallowing - Meyer is passionate about inspiring people to do the impossible and change the world. What most people don't know is that he grew up with social anxiety disorder and extreme fears, teased and bullied by the bullies.

In his first TED talk, Meyer describes his journey from extreme fears to extreme feats, outcast to outlier, coward to courageous, wimp to world record holder, loser to Ig Nobel Prize winner, and quitter to finalist on America's Got Talent. In his talk, Dan describes his quest to overcome the limitations of human nature, perform superhuman feats, and change the world. He reveals the secrets to the science of sword swallowing and the art of doing the impossible, and secrets for how YOU can do the impossible in YOUR life!

http://CuttingEdgeInnertainment.com Dan Meyer is a 39x World Champion Sword Swallower, multiple Ripley's Believe It or Not with 7 Guinness World Records, known as the world's leading expert in sword swallowing as president of the Sword Swallowers Association International and winner of the 2007 Ig Nobel Prize in Medicine at Harvard for sword swallowing medical research.

As a performer, Dan Meyer is best known as the "Most Dangerous Act" that wowed the judges on America's Got Talent to Las Vegas and Hollywood, for his dangerous feats and extreme daredevil stunts such as swallowing swords underwater in a tank of SHARKS for Ripley's Believe It or Not, for swallowing a sword heated to 1500 degrees RED HOT for Stan Lee's Superhumans, swallowing 29 swords at once, and for PULLING a 3700 lb CAR by swallowed sword for Ripley's Believe It or Not Baltimore.

As a global TEDx and motivational inspirational speaker, Dan speaks on overcoming obstacles and doing the impossible at TEDx, PINC, Ig Nobel, and Ignite talks at corporate, science, medical, college, Upward Unlimited, and youth events around the world with his most requested TEDx talk, "Doing the Impossible, Swallowing the Sword, Cutting through Fear": http://youtu.be/v7tqyim1qhw

avaleur de sabre, Schwertschlucker, degenslikker, degen slikker, swaardslikker, zwaardslikker svärdslukare, sverdsluker, sværdsluger, sabelsluger, sabel sluger, sverðgleypir, engolidor de espadas, jogador de espadas, tragasables, mangiatore di spade, mangiaspade, ingioatore di spade, miekannielijä, mőőganeelaja

Daar was eens 'n koning
in Indië, 'n maharadja,

wat vir sy verjaardag verordende

dat alle stamhoofde een-koning-waardige
gift moes bring.

Sommige het fyn kant,
sommige het mooi swaarde,

sommige het goud.

Aan die einde van die ry
wag 'n kreukelig ou man

wat 'n lang voetreis gemaak het
vanaf sy dorp aan die see.

Toe dit sy beurt was, vroeg die prins:
"Wat is jou geskenk vir die koning?"

Die ou man ontvou stadig sy hand
waarin 'n pragtige zeeschelp skool,

vol met pers, geel,
rooi en blou kringe.

Die prins het gesê:

"Is dit 'n koning waardig?
Wat is dit nou vir geskenk?"

Die ou man kyk
stadig na hom op en sê:

"Lange reis ... onderdeel van 'n geskenk."

(Gelag)

Ek gee julle so direk
ook 'n geskenk,

'n geskenk wat volgens my
die verspreiding waardig is.

Voor ek dit doen,
neem ek jou mee

op my lang reis.

Soos die meeste van julle

begin ek my lewe as kind.

Begin jy jou lewe ook as kind?

Jong gebore?

Ongeveer die helfte.... OK....

(Gelag)

En die res? Volwassene gebore?

Ek wil julle moeder wel eens sien!

Oor onmoontlik gepraat!

As kind was ek altyd gefassineer
deur die onmoontlike doen.

Vandag is 'n dag
waar ek al jare na uitkyk,

want vandag gaan ek probeer

die onmoontlike te doen
waar julle by sy,

hier by TEDxMaastricht.

Ek sal begin

met die einde te verklappen:

Ik ga jullie bewijzen

dat die onmoontlike nie onmoontlik is.

En ek eindig met 'n geskenk
dat die verspreiding waardig is:

ek laat jy sien dat jy in jou lewe
die onmoontlike kan doen.

In my strewe om die onmoontlike te doen,

het ek ontdek dat daar twee dinge is
wat vir almal dieselfde wees:

Almal het vrese

en almal het drome.

In my strewe om die onmoontlike te doen,

het ek ontdek dat daar drie dinge is
wat ek deur die jare heen gedoen het

wat me in staat gestel het
die onmoontlike te doen:

trefbal,

Superman

en die muskiet.

Dat sy my sleutelwoorde.

Nou weet jy waarom ek
die onmoontlike doen in my lewe.

Nou neem ek jou mee op my reis,
die lang wandeling,

van angs na drome,

van woorde na swaarde,

van trefbal

na superman

na die muskiet.

Ek hoop jy te laat sien

hoe jy die onmoontlike
kan doen in jou lewe.

4 Oktober 2007.

my hart is wedrenne,
my knieë bewe

toe ek die toneel opstapte

in Sanders Theatre

op Harvard University

om die Ig Nobelprys vir medisyne 2007
in ontvangs te neem

vir 'n mediese-onderzoeksdocument
waarvan ek mede-outeur was,

genaamd 'Sword Swallowing...

...and its Side Effects'.

(Gelag)

Dit was gepubliseer in 'n tydskrif
dat ek nooit gelees het,

die British Medical Journal.

Vir my was dat
'n onmoontlike droom wat uitkom,

'n onverwagte verrassing
vir iemand soos ek;

dit was 'n eer om nooit te vergeet nie.

Dit was egter nie die mees
onvergeetlike oomblik van my lewe.

Op 4 Oktober 1967

leed dit benoud, skaam, maer sulletje

aan ernstige vrese.

Toe hy hom voorberei
die toneel op te stappe,

ging sy hart tekere

en knik sy knieë.

Hij deed zijn mond open om te praten,

maar die woorde
wou net nie daar nie uit.

Hy staan daar bevry te huil,

verlam deur die paniek,

aangegryp deur die angs.

Dat benoud, skaam, maer sulletje

leed aan ernstige vrese.

Hy was bang in die donker,

had hoogtevrees,

was bang van spinnekoppe en slange

Iemand hier bang van
spinnekoppe en slange?

Ja, 'n paar mense ...

Hy was bang van water en van haaie,

bang van dokters en susters en tandartse,

van naalde en boor en skerp voorwerpe.

Maar die ergste van alles
was sy vrees vir

mense.

Dat benoud, skaam, maer sulletje

was ek.

Ek was bang vir mislukking
en vir verwerping,

lae selfbeeld,
minderwaardigheidskompleks,

en iets waarvan ons toe nie eens geweet
dat jy daarvoor kon inskryf:

sosiale angsversteuring.

Omdat ek die vrese het,
is ek altyd geboelie en geslaan.

Ek is gelag en uitgeskel

en ek mag nooit met hulle mee te speel.

Oh, ja, daar was één spel
waar ek aan mee kon doen:

trefbal --

en hulle het geweet me te raak.

Die boelies roep my naam,

en dan kyk ek,
en dan sien ek die rooie balle

op supersoniese spoed op me afkom:

bam, bam, bam!

Ek onthou al die dae
dat ek van skool na huis gestap

met 'n rooi gloeiende gesig
en suizende, rooi ore.

In my oë brand trane

en in my ore brand hul woorde.

Wie ooit die gesegde

'Dreiging doen geen pyn' het versin,

verstaan daar niks van.

Woorde kan sny soos 'n mes.

Woorde kan steek soos 'n swaard.

Woorde maak wonde wat so diep is

dat jy hulle nie kan sien nie.

Ek was bang en woorde
was my grootste vyand.

Dat hulle nog.

Maar ek het ook drome.

Ek het na huis,
na my Superman-strokiesprente,

en ek las my Superman-boeke

en ek gedroom daarvan
'n superheld soos Superman te wees.

Ek wou veg
vir waarheid en geregtigheid;

ek wou veg met skelms en Kryptonite;

ek wou die wêreld rondvlieg,

bomenslike dinge doen
en mense red.

Ek was ook gefassineer
deur werklike dinge.

Ek las het Guinness Book of World Records
en die boek Ripley's Believe It or Not.

emand ooit die Guinness Book
of World Records of Ripley's gelees?

Ek hou van die boeke!

Ik zag echte mensen
echte prestaties leveren

en ek het gedink: dit wil ek ook.

As ek van die boelies

nie mee mag doen met hul speletjies,

wil ek ware wonderbaarlike
prestasie neersit.

Ek wil iets waansinnig doen
wat die boelies nie kan nie.

Ek wil my roeping en my doel te weet;

ek wil weet dat my lewe daar toe doen;

ek wil iets ongelooflik doen
wat die wêreld verander;

ek wil bewys dat die onmoontlike
nie onmoontlik is.

Ons spring na tien jaar later -

Dit was die week
vir my 21ste verjaardag.

Daar gebeur op één dag twee dinge
wat my lewe blywend sou verander.

Ek woon in Tamil Nadu, in Suid-Indië.

Ek was 'n sendeling daar

en my mentor, my vriend het my gevra:

"Het jy 'Thromes', Daniel?"

Ek het gesê: "Thromes? Wat is dit?"

Hy het gesê: "Thromes sy
jou groot lewe doelwitte.

Hulle is 'n kombinasie
van drome en doelwitte te bereik.

As jy kon doen wat jy wou,
as jy kon gaan waar jy wou,

kon wees wie jy wil wees,

waar sou jy na toe gaan?
Wat sou jy doen? Wie sou jy wees?"

Ek het gesê: "Dat kan ik nie!
Ek is te bang! Ek het te veel vrese!"

Die nag het ek my rijstmat mee
na die dak van die bungalow,

ek gaan lê onder die sterre

en kyk hoe die vlermuise
en muskiete doen.

Ek kan net dink
aan 'thromes' en drome en doelwitte,

en aan die boelies met hul trefballen.

'N paar uur later het ek wakker geword.

My hart gaan tekere,
my knieë knik.

Hierdie keer was dit geen vrees nie.

Ek het stuiptrekkings
in my hele liggaam.

Die volgende vyf dae
was ek maar af en toe by bewustheid;

ek lag op my sterfbed
te veg vir my lewe.

Die leek of my brein gesmelt
deur die 40 grade koors.

Wanneer ek by bewussyn was
gedink ek net aan thromes.

Ek het gedink: "Wat wil ek met my lewe?"

Uiteindelik, op die nag
vir my 21ste verjaardag,

tydens 'n helder oomblik,

het ek besef iets:

ek besef dat die klein muskiet,

Anopheles Stephensi,

dat die klein muskiet

die minder dan 5 microgram weegde,

minder as 'n korrel sout,

dat die een man
van 80 kilogram neer kan verduidelik,

dat my Kryptonite was.

Toe het ek besef
dat dit nie die muskiet was,

maar die klein parasiet in die muskiet,

Plasmodium Falciparum, wat meer
dan 'n miljoen mense per jaar dood.

Dan uitgedink ek
dat dit nog kleiner was as dat,

al lyk dit vir my veel groter.

Ek het besef

dat vrees my Kryptonite was,

my parasiet,

wat my hele lewe
had gestrem en verlam.

Daar is 'n verskil tussen vrees en gevaar.

Gevaar is regtig.

Angs is 'n keuse.

Ik realiseerde me dat ik een keuze had:

Ek kon in vrees lewe
en daaraan sterf die nag,

of ek kon my angs laat sterf

en kies vir my drome,
as ek die moed gehad het om te lewe.

Daar is iets met op jou doodsbed lê
en die dood in die oë sien

wat maak dat jy
die lewe regtig wil lewe.

Ek besef dat almal dood gaan,
maar dat nie almal regtig leef.

In die doodgaan, lewe ons.

Wanneer jy leer doodgaan,

leer jy regtig lewe.

Ek het besluit die nag
my storie te verander.

Ek wou nie dood, dus ek doe
'n schietgebedje, ek het gesê:

"God, as U my 21 jaar laat word,

sal ek vrees my lewe
nie meer laat beheers.

Ek sal my vrees laat sterf,

ek gaan kies vir my droom,

ek wil my opstelling te verander,

ek wil iets wonderbaarliks
met my lewe doen,

ek wil my doel en my roeping vind,

ek wil weet dat die onmoontlike
nie onmoontlik is."

Of ek die nag oorleef, sê ek nie,
dat mag julle self dink.

(Gelag)

Die nag het ek 'n lys
met my eerste 10 thromes:

ek wou die groot vastelande besoek,

die 7 wêreld sien,

'n aantal tale leer,

op 'n verlate eiland woon,

op 'n skip op die oseaan woon,

met 'n stam Indiane in die Amasone woon,

na die hoogste top in Swede klim,

die Mount Everest by sonsopkoms sien,

in die musiekwêreld in Nashville werk,

in 'n sirkus werk,

en uit 'n vliegtuig spring...

In die 20 jaar daarna het ek dat
ook byna almal gedoen.

Elke keer as ek iets
van my lys kon afvinken,

ek geskryf het daar direk weer 5 of 10 by,
dus die lys gegroei net.

Die volgende sewe jaar gewoon het ek
op 'n klein eiland op die Bahamas,

vir ongeveer sewe jaar, ja,

in 'n grasdak hut.

Ek was die enigste op die eiland wat,
in 'n lende, met 'n spies jaagde

op haaie en stingrays,

en ek geleer het met haaie swem.

Dan het ek verhuis na Mexico

en van daaruit na Ecuador,
na die Amasonebekken,

Pujo Pongo Ecuador,
waar ek geleef met 'n stam

en bietjie vir bietjie het ek
meer selfvertroue deur die thromes.

Ek gesoek die musiekwêreld op,
eers in Nashville, toe in Swede.

Ek het na Stockholm,
gewerk daar in die musiekwêreld

en bestyg daar die Kebnekaise,
ver binne die Arktiese sirkel.

Ek het geleer die clownspak,

jongleren

en steltlopen,

fietsry op 'n eenwielfiets,
vuurvreten en glas eet.

In 1997 het ek gehoor dat daar minder as
'n dosyn zwaardslikkers was

en ek het gesê: "Dit is iets vir my!"

Ek ontmoet 'n zwaardslikker
en ek het hom gevra om 'n paar wenke.

Hy het gesê: "Ja, ek gee jou twee wenke

Ten eerste: dit is uiters gevaarlik,

hier is mense aan dood gegaan.

Ten tweede:

probeer het nie!"

(Gelag)

Dus het ek dit toe
aan my lijstje thromes.

Ek geoefen elke dag,
10 tot 12 keer per dag,

vier jaar lank.

Ek het dit juis -

4 x 365 [x 12]

- Dat die ongeveer
13.000 keer is misluk,

voordat ek die eerste swaard
deur my keel gekry in 2001.

Gedurende daardie tyd
het ek 'n throme

om die grootste kenner op hierdie gebied
ter wêreld te word.

Ek versamel dus elke boek,
tydskrif, koerantberig

en elkeen mediese verslag,
bestudeer die fisiologie en anatomie,

ek het met dokters en verpleegsters,

versamel al zwaardslikkers

in die Sword Swallowers
Association International,

en het in twee jaar tyd
'n mediese verslag saam,

'Sword Swallowing and its Side Effects',

wat gepubliseer is
in die British Medical Journal.

(Gelag)

Dank je.

(Applous)

Ek ontdek fassinerende dinge
oor zwaardslikken.

Sommige dinge waar julle nog nooit
oor het gedink, tot vandag!

As jy straks na huis gaan
en jy sny jou steak met jou mes,

of met 'n swaard of jy 'bestek',
sal jy hier nog eens aan dink.

Ek het uitgevind dat zwaardslikken
is begin in Indië -

presies waar ek dit op my 20ste
vir die eerste keer gesien het -

ongeveer 4000 jaar gelede,
2000 vir Christus.

In die laaste 150 jaar
sy zwaardslikkers gebruik

deur die mediese wetenskap

by die ontwikkeling
van starre endoskoop in 1868

deur Dr. Adolf Kussmaul,
in Freiburg, Duitsland;

in 1906 die elektrokardiogram in Wales;

om slikstoornissen
en die spysverteringstelsel te bestudeer;

bronchoscopen, dat soort dinge.

Maar in die laaste 150 jaar

weet ons van honderde beserings
en dosyne doodmaak...

Dit is die rigiede endoskoop wat
ontwikkel deur Dr. Adolf Kussmaul.

Ons ontdek dat daar die afgelope 150 jaar
29 mense het gesterf,

waaronder hierdie zwaardslikker in Londen
wat sy hart deurboor met sy swaard.

Ons het uitgevind dat daar elke jaar

3 tot 8 ernstige beserings
optree deur zwaardslikken.

Ek weet dit, want ek kry die oproepe.

Ek het daar net twee gehad,

'n uit Swede en een uit Orlando,
net die afgelope weke,

zwaardslikkers wat in die hospitaal
lê met beserings.

Dit is dus uiters gevaarlik.

Ek het daar ook agter
dat zwaardslikken

2 tot 10 jaar verg
om onder die knie te kry

vir baie mense.

Maar die mees fassinerende ontdekking

was hoe zwaardslikken
leer om die onmoontlike te doen.

Ek sal jou 'n geheim verklappen:

staar jy nie blind op die 99.9%
wat onmoontlik is.

Rig jou op die 0.1% wat moontlik is
en vind uit hoe jy dit moet doen.

Laat ek jou mee op reis neem
deur die gees van 'n zwaardslikker.

'N swaard sluk vereis
gees-over-materie-meditasie,

skerp konsentrasie
en uiterste akkuraatheid

om interne organe te isoleer
en outomatiese reflekse te bemeester

deur versterkte brain synopsis,
deur herhaal spiergeheugen

deur die bewus meer as
10.000 keer te oefen.

Laat ik je nu mee op reis nemen
door het lichaam van een zwaardslikker.

Om 'n swaard te sluk

moet ek die lem
oor my tong laat gly,

die kokhalsreflex onderdruk
in die servikale slukderm,

'n draai van 90 grade
sien te maak deur die strotklepje,

dan deur die cricopharyngeus
boonste slokdarmsfincter,

die peristaltic refleks onderdruk,

en die lem in die bors laat glip

tussen die longe.

Op hierdie punt moet ek eintlik

my hart eenkant skuif.

As jy baie goed kyk,

sien jy die hart klop met my swaard,

want die leun teen die hart aan

met slegs die 3 millimeter
slokdarmweefsel tussenin.

Iets wat jy nie eerlik.

Dan langs die sternum laat glip,

verby die onderste slokdarmsfincter,

die maag in en daar
die kokhalsreflex onderdruk

en heeltemal af tot die duodenum.

Makkie.

(Gelag)

As ek verder sou gaan,

sou ek by my Fallopiusbuise uitkom.

Julle vrou verduidelik dat nog wel uit...

Mense sê dan teen me:

"Dit moet wel 'n hoop moed verg
om jou lewe te waag,

om jou hart met 'n swaard weg te stoot..."

Nee. Wat regtig moed verg,

is om as bang, skaam, maer sulletje

mislukking en verwerping te waag,

openhartig te wees

en jy trots in te sluk

en hier vir 'n Versameling vreemdelinge

jou storie te vertel
oor jou vrese en drome,

n die gevaar te loop jouself
letterlik en figuurlik te beseer.

Weet jy - dankie.

(Applous)

Die werklike merkwaardige is,

dat ek altyd iets besonders
in my lewe wou doen

en nou doen ek dit.

Maar die werklike spesiale is nie

dat ek 21 swaarde gelyktydig kan sluk,

of 6 meter onder water in 'n bak
met 88 haaie en strale

vir Ripley's Believe It or Not,

of tot 800 grade verhit
vir Stan Lee's Superhumans

as 'n man van staal '

- En dat ding was regtig heet!

Of dat ek 'n motor trok
met 'n swaard vir Ripley's,

of vir Guinness,

of tot die finale
van America's Got Talent het,

of die 2007 Ig Nobelprys
vir medisyne gewen.

Nee, dit is nie die regtig merkwaardige.

Dat mense dink, maar dit is nie.

Dit regtig merkwaardige

is dat Goed dat benoud,
skaam, maer sulletje,

wat hoogtevrees het,

wat bang was van water en haaie

en dokters en verpleegsters
en naalde en skerp voorwerpe

en van praat vir mense,

en dat hy my nou
die wêreld rondom laat vlieg

op 10 kilometer hoogte,

skerp voorwerpe sluk
onder water in bak met haaie,

en praat vir dokters en verpleegsters
en publiek soos julle in die hele wêreld.

Dit vind ek werklik merkwaardig.

Ek wou nog altyd die onmoontlike doen -

Dank je.

(Applous)

Dankie.

(Applous)

Ek wou die onmoontlike doen
en nou doen ek dit.

Ek wou iets besonders doen
en die wêreld verander

en nou doen ek dit.

Ek wou nog altyd oor die wêreld reis
en bomenslike dinge doen

en lewens te red: nou doen ek dit.

En weet jy wat?

Daar sit nog altyd 'n klein stukkie
van dat kind sy groot droom

diep in my.

(Gelag) (Applous)

Ek wou nog altyd
my doel en roeping vind,

en nou weet ek dit.

Maar, wat dink jy?

Dit is nie met die swaarde,
nie met my sterk kante.

Dit is uiteindelik
met my swakhede, my woorde.

My doel en roeping is
die wêreld te verander

deur die vrees te oorkom,

één swaard gelyktydig,
één woord gelyktydig,

één mes gelyktydig, één lewe tegelyk,

om mense te inspireer
superhelde te wees

en die onmoontlike in hul lewe te doen.

My doel is om ander
hulle s'n te help vind.

Wat is jou doel?

Wat is jou roeping?

Waarvoor is jy hier?

Ek glo dat ons almal
geroep is tot heldhaftigheid.

Wat is jou superkracht?

Op 'n wêreld
van meer as 7 miljard mense

is daar nog geen dertig zwaardslikkers
meer in die wêreld,

maar daar is maar één jy.

Jy is uniek.

Wat is jou storie?

Wat maak jou anders?

Vertel jou storie,

ook al is jy stem dun en wankelrig.

Wat is jou thromes?

As jy alles kon doen,
almal kon wees, oral kon gaan -

Wat sou jy doen?
Waar sou jy wees?

Wat sou jy doen?

Wat wil jy met jou lewe doen?

Wat is jou groot drome?

Watter drome het jy as kind?
Weet jy dit nog?

Dit was vas nie dit, of wel?

Wat was jou wildste drome

wat jy so vreemd en vaag gevind?

Volgens my sien wat drome
daar glad nie so raar meer uit nou.

Wat is jou swaard?

Elkeen van julle het 'n swaard,

'n tweezijdig swaard
van vrese en drome.

Slik jou swaard, wat dit ook is.

Volg jou drome, dames en here,

dit is nooit te laat
om te word wat jy wil.

Die boelies met hul trefballen,
die ouens wat gedink

dat ek nooit die onmoontlike sou doen,

wat het ek maar één ding te sê:

Dankie.

Want sonder skurke geen superhelde.

Ek is hier om te bewys
dat die onmoontlike nie onmoontlik is.

Dit is uiters gevaarlik.
Ek kan daarvan doodgaan.

Geniet dit.

(Gelag)

Ek het julle hulp nodig, hiermee.

Publiek: Twee, drie.

Dan Meyer: Nee, nee, nee.
Julle moet help tel. Almal, OK?

(Gelag)

Ken jy die woorde? OK?
Tel met me mee, gereed?

'N.

Twee.

Drie.

Nee, dit is twee, maar jy snapt dit wel.

Publiek: Een.

Twee.

Drie.

(Gegil)

(Applous)

DM: Ja!

(Applous) (Gejoel)

Dankie.

Dankie, dankie.
Heel hartlik dank.

En namens my maag ook.

Ek sê al, ek het die onmoontlike doen
en nou het ek dit gedoen.

Maar dit was nie die onmoontlike,
dit doen ek elke dag.

Die onmoontlike was dat benoud,
skaam, maer sulletje

sy angs sou behandel,
hier op hierdie TEDx-toneel sou staan

en die wêreld sou verander,
één woord gelyktydig,

één swaard gelyktydig, één lewe tegelyk.

As ek jou anders laat dink;

as ek jou het doen glo
dat die onmoontlike nie onmoontlik is;

as ek jou het laat besef dat jy
die onmoontlike in jou lewe kan doen,

dan sit my werk daarop,
en begin dit joune nou pas.

Stop nooit met drome.
Stop nooit met glo.

Dank jou vir jou geloof in my

en vir die deel van my droom.

En dit is my geskenk:

Die onmoontlike is nie...

Publiek: Onmoontlik.

Lang reis ... onderdeel van 'n geskenk.

(Applous)

Dankie.

(Applous)

(Gejoel)

Gasvrou: Dank je, Dan Meyer, wow!