Why are people afraid of silence these days?

Thich Nhat Hanh zen maisuak erantzuten du

Gaur egun badirudi jende asko dagoela
beldurra diona isiltasunari.

Euren buruekin egoteak beldurtzen al ditu?

Uste dut gaur egun jende askok
beldurra diola isiltasunari,

edo ez dute isiltasuna maite.

Egun osoan musika edo telebista
pizten dute.

Ez al da izango euren buruekin bakarrik
egoteari beldurra diotelako?

(Itzultzailea) Uste dut gaur egun
jende asko dagoela

isiltasunari beldurra diona.

Nahiago dute musika edo
telebista martxan jarri

edo lekua beteko duen zerbait.

Hau jakin nahi du:

Euren buruekin egoteari
beldurra al diote?

Egon daiteke hustasun sentimendu bat,

isolamendu, pena,
egonezin sentimendu bat gugan.

Eta isiltasunean, gauza hauek

oso argi agertzen dira:

hutsa, kezka,

egonezina, maitasun falta.

Hutsik sentitzen zara.

Ez dago zorionik,
ez dago errealizazio sentipenik.

Munduan jende asko dago
sentimendu hori duena.

Barrutik hutsik,
maitasunik ez, zorionik ez.

Zerbait falta zaigula uste dugu.

Pena, beldurra,
haserrea dago gugan.

Eta isiltasuna dagoenean
guzti hau argi azaltzen da.

Hor daude beti!

Horregatik gutariko askok

dena ahazteko kontsumitzen dugu.

Demagun pena bat duzula,
egonezina zure barruan.

Ez zara gai

bakardade, egonezin sentimendu
horrekin moldatzeko.

Beraz hozkailua zabaltzen duzu
zerbait jateko.

Ondo dakizu ez zarela gose,
ez daukazu zertan jan behar.

Jaten duzu estali nahi duzulako

zure bakardadea, egonezina.

Eta gehiegi jateagatik loditu egiten zara.

(Barreak)

Edo musika jartzen duzu, telebista,

edo egunkaria hartzen duzu.

Hori da jendeak egiten duena
barrutik hutsik sentitzen denean.

Hori da gure zibilizazioan
gizakien gaixotasun kolektiboa.

Merkatuak mota anitzeko tresnak
ematen dizkigu

barruko sufrimendua ahaztu dezagun,

barruko bakardadea.

Eta sufrimendua estaltzeko
saltzen dizkiguten gauzen artean,

gauza asko daude toxiko,
pozoitsuak direnak.

Horiek kontsumitu ondoren,

bakartiago, haserreago gaude,

etsiak hartuta.

Liburu, aldizkarietan
irakurtzen ditugun gauza askok,

telebistan, interneten
ikusten ditugun gauza askok

etsipena, haserrea handitzen baitute.

Beraz egoera gero eta larriagoa da

arretarik gabe kontsumitzen dugulako.

Horregatik praktikatu behar dugu
bosgarren entrenamendua,

kontsumo zuzenari buruzkoa.

Zoriona, alaitasuna sortzen
ikasi behar dugu

arreta osoari esker,
arretaz arnastu, arretaz ibiltzeari esker.

Bakea sortzen ikasi behar dugu,

barruan gauza on bat izateko
lagun gisa.

Eta momentu hauetan
isiltasunak lagundu egingo digu

poza, zoriona dastatu, gozatzeko,

praktikaren bidez sortutako
sentsazio horiek.

Demagun hemen jarri eta kanpoko
eguzkiaren argiari erreparatzen diodala,

kanpoko arbola zoragarriei,

belarrari, edonon hazten diren loretxoei.

Hori da edertasuna!
Uda da!

Eta gure planeta hain da ederra.

Gutariko asko ez gara gai

gugan eta gure inguruan dauden
bizitzaren mirariak ukitzeko,

ez baitugu ezagutzen
arreta osoaren praktika,

gogoa orainera, hona ekarri

eta gauza hazgarriak, sendagarriak ukitu,

poza eta zoriona ekarriko dizkigutenak.

Gugan ez dauzkagu gauza eder hauek.

Gauza kaltegarriak baino ez ditugu,
haserrea, bakardadea eta abar.

Belar gainean eseri, arnasa hartu
eta zoriontsu izatea posible da.

Txorien kantak entzun ditzakezu,

haizearen soinua zuhaitzetan jolasean.

Gauza hazgarri, sendagarriak dira.

Oso jende gutxik daki hau egiten.

Arreta osoaren praktikak laguntzen digu
hazten, sendatzen.

Sentsazio mingarri bat
agertzen denean gure barruan

eta arreta osoaren praktika
ezagutzen badugu,

ez dugu behar kalera irten eta
zerbait erostea gauzak ahazteko.

Badakigu nola hauteman sentsazio,
emozio mingarri hori.

Badakigu bera samurki besarkatzen,
bera ulertzen.

Sentsazio onuragarriago bihurtzen
has gaitezke.

Hondakinak lore bihur ditzakegu.

Horregatik praktikatu behar duzu.

Gizartearen sufrimendu
kolektiboarekin jarduteko,

arreta osoaren praktika ikasi behar dugu.

Gorputza, sentsazioak, emozioak
zaindu nahi ditugu.

Eta arreta osoa praktikatzeak
hori egiten laguntzen digu.

Arreta osoan aritzeak
poz-sentsazioa ekar lezake,

zorion-sentsazioa.

Praktikak lagundu ahal digu
sentsazio, emozio mingarri bat kudeatzen.

Gugan maitasuna eta ulermena
sorrarazi ditzakegu.

Eta errealizazio-sentsazioa izango dugu.

Zorion eta poz-iturri
izango gara besteentzako,

maite ditugunentzako,

asko daukagulako emateko.

Gure ondoan jesartzean
baketsu eta alai sentituko dira

gugan errealizazio-sentsazioa dugulako,

errukia, zoriona.

Praktikatzean isiltasuna behar dugu,

isiltasunak laguntzen digulako
geurera itzultzen

ukitzeko gure arnasa, gure gorputza,

gure zoriona, gure sufrimendua

eta geure burua zaintzeko,
gorputz eta buru.

Zorion eta bake-sentsazioa
sortu ahal dugunean,

besteei lagundu ahal diegu
gauza bera egiten.

Poz, arreta oso, errukizko energia
eman dezakegu

eta besteari lagundu gutxiago sufritzen,

besteari lagundu

bere baitan poz eta zorion
sentsazioa sortarazten.

Beraz, isiltasun hori
oso emankorra da,

guztiz aktiboa, adierazgarria.

Ez da zapaltzen zaituen isiltasuna.

Isiltasun noblea, zintzoa da.

Budismoan isiltasun honi
'isiltasun burrunbatsua' deritzogu.

Oso adierazgarria da,
energiaz betea.

Meditazio gelan gaudenean bezala.

900 pertsonek arnasa arretaz hartzen
eta botatzen badakite,

arreta osoaren eta
bakearen energia sortzen badakite,

isiltasun hori boteretsua da,
sendagarria, elikagarria.

Ez zaitu zapaltzen.

'Isiltasun burrunbatsu' deritzo.

Umeak eta helduak zoriontsu
dira isiltasun horretan.

Jendea haserre edo grinatsu dagoenean
elkarrekin jesartzen bada,

haserre, grina kolektiboa
sortzen da.

Isiltasun hori oso kaltegarria da.

Jasangaitza da horrelako isiltasuna.

Hil egiten gaitu.

Baina elkarrekin jesarri
eta arnasten dakigunean,

bakearen, zorionaren eta
lasaitasunaren energia sortuz,

isiltasunaren energia kolektibo hura
oso sendagarria da, elikagarria.

Beraz, ikasi egin behar dugu
isiltasun hori sortzen

familian, ikasgelan,
Parlamentuan, udaletxean.

Irakaslea bazara,
jakin beharko zenuke

gelan isiltasun hori sortzen.

Etxe bat baduzu,
jakin beharko zenuke

isiltasun hori
zure familiara ekartzen

zu zeu, zeure umeak
eta beste denak elikatzeko.

Parlamentuko presidentea bazara,

praktika hori proposatu dezakezu
isiltasun hura sortzeko bertan.

Indian egon nintzenean, Parlamentuko
presidentearekin egon nintzen.

Proposatu nion

kanpaia entzutearen praktika, arnastea,
irria, Parlamentuan egitea.

Bilera hastea kanpai-hotsa entzun
eta arnastearekin.

Eta eztabaida berotzen den bakoitzean

eta jendea elkarri entzuteko
gauza ez denean,

kanpai-hotsa entzunaraztea.

Eta bildutako denak isilduko dira

eta arretaz arnastuko dute
euren burua lasaitzeko.

Narayanan jauna,

Indiako Parlamentuaren presidentea,

erabat hunkitu zuen proposamen honek.

Saiatu zen praktika Parlamentuan egiten.

Hamar egun geroago, Chennai hirian
erretiro bat gidatzen nengoela,

egunkari bat ekarri zidaten.

Bertan zioen Narayanan jaunak
batzorde bat antolatu zuela

Parlamentuan praktika hori
egiteaz arduratzeko.

Lehen ministro ohiari eskatu zion
batzordearen presidentea izateko,

'Parlamentuaren Etika Batzordea'
izenekoa.

Ez dakigu nora arte heldu
diren praktikarekin.

Baina laster, Narayanan Indiako
presidentea bihurtu zen.

Beraz ezin zuen Parlamentuan egon
praktikarekin jarraitzeko.

Parlamentaria bazara,

saia zaitezte

Senatuaren bozeramailea
berdin egin dezan limurtzen.

Hauxe da praktika.

Izan ere, irakaslea bazara,

enpresa baten zuzendaria bazara,

enpresa baten buru bazara,

edo familia baten buru,

edo alkate bazara

lanean horrelako isiltasuna
erraz sor dezakezu.

Zu eta zure lankideen onerako izango da.

Sortzen dugun isiltasunaren
kalitatean dago koska.

konektatu
inspiratu, elikatu

(Kanpaia)