Το γράμμα αγάπης μου προς το cosplay
-
0:01 - 0:03Διάβασα κάτι κάποτε και μου άρεσε,
-
0:03 - 0:08ότι ένα από τα πράγματα που συνέβαλε
στην επιτυχία του χόμο σάπιενς -
0:08 - 0:09ως είδος
-
0:10 - 0:12είναι η έλλειψη τρίχας στο σώμα --
-
0:12 - 0:14ότι η έλλειψη τριχών, η γύμνια μας,
-
0:14 - 0:16σε συνδυασμό με την επινόηση
του ρουχισμού, -
0:16 - 0:20μας παρέχει τη δυνατότητα να ελέγξουμε
τη σωματική μας θερμοκρασία, -
0:20 - 0:24συνεπώς να μπορούμε να επιβιώσουμε
σε όποιο κλίμα επιλέξουμε. -
0:24 - 0:27Και τώρα πια εξελιχθήκαμε στο σημείο
να μην μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ρούχα. -
0:27 - 0:30Και δεν είναι μόνο η χρησιμότητα,
τώρα πια είναι επικοινωνία. -
0:30 - 0:33Οτιδήποτε διαλέγουμε να φορέσουμε
είναι ένα αφήγημα, -
0:33 - 0:35μια ιστορία για το πού έχουμε πάει,
-
0:35 - 0:37τι κάνουμε,
-
0:37 - 0:38ποιοι θέλουμε να γίνουμε.
-
0:39 - 0:41Ήμουν ένα μοναχικό παιδί.
-
0:41 - 0:44Δεν έβρισκα εύκολα
φίλους για να κάνω παρέα, -
0:44 - 0:46με αποτέλεσμα να καταλήγω να παίζω μόνος.
-
0:46 - 0:49Έφτιαχνα πολλά παιχνίδια μόνος μου.
-
0:49 - 0:51Ξεκίνησε με παγωτό.
-
0:51 - 0:54Στη γειτονία μου είχαμε
ένα παγωτατζίδικο Baskin-Robbins, -
0:54 - 0:56όπου σέρβιραν παγωτό
πίσω από τον πάγκο -
0:56 - 0:59σε αυτούς τους τεράστιους
20λιτρους κάδους από χαρτόνι. -
0:59 - 1:01Και κάποιος μου είπε
-ήμουν οκτώ χρονών- -
1:01 - 1:03πως όταν τελείωναν αυτοί οι κάδοι,
-
1:03 - 1:05τους έπλεναν και τους κρατούσαν
στο πίσω μέρος, -
1:05 - 1:08και αν τους το ζητήσεις
θα σου δώσουν έναν. -
1:08 - 1:10Μου πήρε μερικές εβδομάδες
να βρω το κουράγιο, -
1:10 - 1:12αλλά το έκανα και μου έδωσαν.
-
1:12 - 1:15Μου έδωσαν έναν και πήγα σπίτι
με αυτόν τον όμορφο κάδο από χαρτόνι. -
1:15 - 1:18Σκεφτόμουν τι μπορούσα να κάνω
με αυτό το ασυνήθιστο υλικό - -
1:18 - 1:20μεταλλικό δαχτυλίδι, πάνω και κάτω.
-
1:20 - 1:22Το δούλευα στο μυαλό μου
ώσπου συνειδητοποίησα: -
1:22 - 1:25«Για κάτσε - το κεφάλι μου χωράει
μια χαρά εκεί μέσα». -
1:25 - 1:27(Γέλια)
-
1:27 - 1:29Ναι λοιπόν, του άνοιξα μια τρύπα,
-
1:29 - 1:30έβαλα ένα διαφανές φύλλο
-
1:30 - 1:32και έφτιαξα ένα διαστημικό κράνος.
-
1:32 - 1:33(Γέλια)
-
1:33 - 1:36Χρειαζόμουν ένα μέρος
για να φορέσω αυτό το κράνος, -
1:36 - 1:39έτσι βρήκα ένα άδειο ψυγείο
λίγα τετράγωνα από το σπίτι μου. -
1:39 - 1:40Το έσπρωξα έως το σπίτι,
-
1:40 - 1:43και στην ντουλάπα
στο δωμάτιο ξένων των γονιών μου -
1:43 - 1:45το έκανα διαστημόπλοιο.
-
1:45 - 1:48Ξεκίνησα με έναν πίνακα
ελέγχου από χαρτόνι. -
1:48 - 1:49Έκοψα μια τρύπα για την οθόνη ραντάρ
-
1:49 - 1:52και έβαλα έναν φακό από κάτω
για να τη φωτίσω. -
1:52 - 1:55Έστησα μια οθόνη, που δεν εφάρμοζε
ακριβώς στον πίσω τοίχο -
1:55 - 1:57-και τότε είναι που πίστεψα
πως είμαι πραγματικά έξυπνος- -
1:57 - 2:01χωρίς άδεια, έβαψα τον τοίχο
στο πίσω μέρος της ντουλάπας μαύρο -
2:01 - 2:02κι έβαλα ένα αστρικό πεδίο,
-
2:02 - 2:06το οποίο φώτισα με χριστουγεννιάτικα
λαμπάκια που βρήκα στη σοφίτα, -
2:06 - 2:08και πήγα σε κάποιες διαστημικές αποστολές.
-
2:09 - 2:12Μερικά χρόνια μετά, βγήκε
η ταινία «Τα σαγόνια του καρχαρία». -
2:12 - 2:15Ήμουν πολύ μικρός για να τη δω
αλλά μπλέχτηκα στον «πυρετό» της, -
2:15 - 2:17όπως και όλοι στην Αμερική
εκείνη την εποχή, -
2:18 - 2:21Ένα μαγαζί στην πόλη μου
είχε στη βιτρίνα μια στολή της ταινίας, -
2:21 - 2:24και η μητέρα μου πρέπει
να με άκουσε να λέω σε κάποιον -
2:24 - 2:26για το πόσο φανταστική
πίστευα ότι ήταν η στολή, -
2:26 - 2:28επειδή λίγες μέρες πριν τις Απόκριες
-
2:28 - 2:32με τρέλανε τελείως δίνοντάς μου
αυτή τη στολή «Σαγόνια του καρχαρία». -
2:32 - 2:35Βεβαίως, αναγνωρίζω ότι μάλλον κλισέ
-
2:35 - 2:37για άτομα ορισμένης ηλικίας
να παραπονιούνται -
2:37 - 2:40ότι τα παιδιά σήμερα δεν έχουν ιδέα
πόσο καλή είναι η ζωή τους, -
2:40 - 2:43αλλά επιτρέψτε μου να σας δείξω
μερικές τυχαίες βασικές στολές -
2:43 - 2:46που μπορείτε να αγοράσετε διαδικτυακά
για τα παιδιά σας τώρα... -
2:46 - 2:49...κι αυτή τη στολή «Σαγόνια του καρχαρία»
-
2:49 - 2:50που μου αγόρασε η μητέρα μου.
-
2:50 - 2:53(Γέλια)
-
2:53 - 2:56Είναι ένα λεπτό πρόσωπο καρχαρία
-
2:56 - 2:59και μια ποδιά από βινύλιο
με την αφίσα της ταινίας. -
2:59 - 3:01(Γέλια)
-
3:01 - 3:02Και ξετρελάθηκα.
-
3:02 - 3:04Μετά από μερικά χρόνια,
-
3:04 - 3:07ο μπαμπάς μου με πήγε σε μια ταινία
που λεγόταν «Εξκάλιμπερ». -
3:07 - 3:09Βασικά τον κατάφερα να με πάει δύο φορές,
-
3:09 - 3:13που είναι σημαντικό, επειδή ήταν
σκληρή ταινία, ακατάλληλη δι' ανηλίκους. -
3:13 - 3:15Αλλά δεν ήταν το αίμα
και τα έντερα ή τα στήθη -
3:15 - 3:17που με έκαναν να θέλω να την ξαναδώ.
-
3:17 - 3:18Βοήθησαν μεν -
-
3:18 - 3:19(Γέλια)
-
3:19 - 3:20Ήταν η πανοπλία.
-
3:21 - 3:25Η πανοπλία στο «Εξκάλιμπερ»
μου φάνηκε γοητευτικά όμορφη. -
3:25 - 3:29Κυριολεκτικά υπήρχαν ιππότες
με γυαλιστερή σαν καθρέφτη πανοπλία. -
3:29 - 3:33Και επιπλέον, οι ιππότες στο «Εξκάλιμπερ»
φορούσαν την πανοπλία τους παντού. -
3:34 - 3:37Όλη την ώρα - τη φορούν στο δείπνο,
τη φορούν στο κρεββάτι. -
3:37 - 3:38(Γέλια)
-
3:38 - 3:40Έλεγα, «Διαβάζουν το μυαλό μου;
-
3:40 - 3:42Θέλω να φοράω πανοπλία όλη την ώρα!»
-
3:43 - 3:44(Γέλια)
-
3:44 - 3:46Έτσι επέστρεψα στο αγαπημένο μου υλικό,
-
3:46 - 3:47με αυτό που ξεκινάς τις κατασκευές,
-
3:47 - 3:49χαρτόνι γκοφρέ,
-
3:49 - 3:52κι έφτιαξα μια πανοπλία,
-
3:52 - 3:55με όλα τα παρελκόμενα,
όπως ασπίδες λαιμού και ένα λευκό άλογο. -
3:55 - 3:57Τώρα που σήκωσα ψηλά τον πήχη,
-
3:57 - 3:59να μια φωτογραφία
της πανοπλίας που έφτιαξα. -
3:59 - 4:00(Γέλια)
-
4:00 - 4:04(Χειροκρότημα)
-
4:05 - 4:07Τώρα, αυτή είναι μόνο
η πρώτη πανοπλία που έφτιαξα -
4:07 - 4:09εμπνευσμένος από το «Εξκάλιμπερ».
-
4:09 - 4:10Μετά από μερικά χρόνια
-
4:10 - 4:14έπεισα τον μπαμπά μου να αποφασίσει
να μου φτιάξει μια κανονική πανοπλία. -
4:14 - 4:16Μέσα σε έναν περίπου μήνα,
-
4:16 - 4:20προχώρησα από το χαρτόνι
στο αλουμίνιο οροφής -
4:20 - 4:23και σε ένα από τα αγαπημένα μου
υλικά συγκόλλησης, -
4:23 - 4:24τα πριτσίνια.
-
4:24 - 4:26Με προσοχή εκείνο τον μήνα
-
4:26 - 4:28φτιάξαμε μια αρθρωτή αλουμινένια πανοπλία
-
4:28 - 4:30με σύνθετες καμπύλες.
-
4:30 - 4:32Ανοίξαμε τρύπες με το τρυπάνι
στο κράνος για να αναπνέω, -
4:32 - 4:36και τελείωσα πάνω στην ώρα για
τις Απόκριες και τη φόρεσα στο σχολείο. -
4:36 - 4:38Τώρα, αυτό είναι το μοναδικό
σε αυτή την ομιλία -
4:38 - 4:40για το οποίο δεν έχω διαφάνεια,
-
4:40 - 4:42επειδή δεν υπάρχει καμία φωτογραφία της.
-
4:42 - 4:43Τη φόρεσα στο σχολείο,
-
4:43 - 4:46υπήρχε ένας φωτογράφος
για το ετήσιο λεύκωμα στους διαδρόμους, -
4:46 - 4:49αλλά δεν με βρήκε ποτέ, για λόγους
που θα ξεκαθαριστούν αμέσως. -
4:49 - 4:51Υπήρχαν πράγματα που δεν τα περίμενα
-
4:51 - 4:56όταν φοράς μια ολόκληρη πανοπλία
από αλουμίνιο στο σχολείο. -
4:56 - 4:59Στα μαθηματικά τρίτης ώρας,
στεκόμουν στο πίσω μέρος της τάξης, -
4:59 - 5:01και στέκομαι στο πίσω μέρος της τάξης
-
5:01 - 5:03επειδή η πανοπλία δεν με άφηνε να κάτσω.
-
5:03 - 5:04(Γέλια)
-
5:04 - 5:07Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα
που δεν περίμενα. -
5:07 - 5:10Και μετά η δασκάλα μου
με κοιτάει κάπως ανήσυχα -
5:10 - 5:12στα μέσα της ώρας και λέει,
«Αισθάνεσαι καλά;» -
5:12 - 5:15Κι εγώ σκέφτομαι, «Πλάκα κάνεις;
Αν αισθάνομαι καλά; -
5:15 - 5:18Φοράω μια ολόκληρη πανοπλία!
Τα περνάω τέλ---» -
5:18 - 5:21Και είμαι έτοιμος να της πω
πόσο τέλεια νιώθω, -
5:21 - 5:23όταν η τάξη άρχισε να γέρνει αριστερά
-
5:23 - 5:26και να εξαφανίζεται
σε αυτό το μακρύ τούνελ, -
5:26 - 5:29και μετά ξύπνησα
στο γραφείο της νοσοκόμας. -
5:30 - 5:33Είχα λιποθυμήσει από θερμική εξάντληση,
-
5:33 - 5:35επειδή φορούσα την πανοπλία.
-
5:35 - 5:36Και όταν ξύπνησα,
-
5:36 - 5:39δεν ντρεπόμουν επειδή είχα λιποθυμήσει
μπροστά στην τάξη μου, -
5:39 - 5:42αναρωτιόμουν, «Ποιος πήρε την πανοπλία;
Πού είναι η πανοπλία μου;» -
5:42 - 5:44Προχωράμε αρκετά χρόνια,
-
5:44 - 5:46το Discovery Channel προσλαμβάνει
κάποιους φίλους κι εμένα -
5:46 - 5:48για μια εκπομπή που λέγεται «MythΒusters».
-
5:48 - 5:50Και για 14 χρόνια
-
5:50 - 5:53μαθαίνω στη δουλειά πώς να φτιάχνω
πειραματικές μεθοδολογίες -
5:53 - 5:55και πώς να λέω ιστορίες
γι' αυτές στην τηλεόραση. -
5:56 - 5:57Επίσης μαθαίνω από νωρίς
-
5:57 - 6:01ότι οι στολές μπορούν να παίξουν
έναν ρόλο κλειδί σε αυτή την αφήγηση. -
6:01 - 6:04Χρησιμοποιώ στολές για να προσθέσω
χιούμορ, κωμωδία, χρώμα -
6:04 - 6:07και αφηγηματική σαφήνεια
στις ιστορίες που αφηγούμαστε. -
6:08 - 6:11Και μετά κάνουμε ένα επεισόδιο
που λέγεται «Καταδύσεις σε σκουπιδοτενεκέ» -
6:11 - 6:13και μαθαίνω λίγα παραπάνω
-
6:13 - 6:16σχετικά με τις βαθύτερες επιδράσεις
που έχουν οι στολές σε μένα. -
6:16 - 6:20Σε αυτό το επεισόδιο η ερώτηση
που προσπαθούμε να απαντήσουμε είναι: -
6:20 - 6:22Είναι ασφαλές να πηδήξετε
σε έναν σκουπιδοτενεκέ -
6:22 - 6:24όσο μας έχουν κάνει
να πιστεύουμε οι ταινίες; -
6:24 - 6:26(Γέλια)
-
6:26 - 6:28Το επεισόδιο θα είχε δύο διακριτά μέρη.
-
6:28 - 6:30Στο ένα θα εκπαιδευόμασταν
από έναν κασκαντέρ -
6:30 - 6:33να πηδάμε από κτίρια σε έναν αερόσακο.
-
6:33 - 6:35Και το δεύτερο ήταν
η αποφοίτηση στο πείραμα: -
6:35 - 6:38θα γεμίζαμε έναν σκουπιδοτενεκέ
με υλικά και θα πηδούσαμε μέσα του. -
6:38 - 6:40Ήθελα να διαχωρίσω οπτικά
αυτά τα δύο στοιχεία, -
6:40 - 6:41και σκέφτηκα,
-
6:41 - 6:45«Στο πρώτο μέρος εκπαιδευόμαστε,
έτσι θα πρέπει να φοράμε φόρμες - -
6:45 - 6:49Ω! Ας βάλουμε "Εκπαιδευόμενος Κασκαντέρ"
στο πίσω μέρος της φόρμας. -
6:49 - 6:50Είναι για την εκπαίδευση».
-
6:50 - 6:54Αλλά για το δεύτερο μέρος,
ήθελα κάτι πραγματικά οπτικά χτυπητό - -
6:54 - 6:56«Ξέρω! Θα ντυθώ σαν τον Νίο
από το "Μάτριξ"». -
6:56 - 6:57(Γέλια)
-
6:57 - 6:59Έτσι πήγα στην οδό Χάιτ.
-
6:59 - 7:02Αγόρασα ένα ζευγάρι υπέροχες
μπότες μέχρι το γόνατο με αγκράφα. -
7:02 - 7:04Βρήκα ένα μακρύ, ριχτό παλτό στο eBay.
-
7:04 - 7:07Πήρα γυαλιά ηλίου, που για να τα φορέσω
έπρεπε να βάλω φακούς επαφής. -
7:07 - 7:10Φτάνει η μέρα του γυρίσματος
του πειράματος, -
7:10 - 7:12βγαίνω από το αυτοκίνητό μου
με αυτή τη στολή, -
7:12 - 7:14και η ομαδα μου με κοιτάει...
-
7:14 - 7:16και αρχίζει τα πνιχτά γελάκια.
-
7:17 - 7:20Κάνουν, «(Ήχος γέλιου)».
-
7:20 - 7:22Κι αισθάνομαι δύο διακριτά
πράγματα εκείνη τη στιγμή. -
7:22 - 7:24Νιώθω τελείως ντροπή
-
7:24 - 7:27επειδή είναι τελείως
ξεκάθαρο στο συνεργείο μου -
7:27 - 7:30ότι γουστάρω τρελά
που φοράω αυτή τη στολή. -
7:30 - 7:31(Γέλια)
-
7:31 - 7:35Αλλά ο παραγωγός
στο κεφάλι μου μού υπενθυμίζει -
7:35 - 7:37ότι στη λήψη υψηλής ταχύτητας
σε αργή κίνηση, -
7:37 - 7:40αυτό το ριχτό παλτό θα φαίνεται
υπέροχο πίσω μου. -
7:40 - 7:41(Γέλια)
-
7:42 - 7:44Πέντε χρόνια αφού
ξεκίνησε το «MythBusters», -
7:44 - 7:47μας κάλεσαν να εμφανιστούμε
στην Comic-Con στο Σαν Ντιέγκο. -
7:47 - 7:50Ήξερα για την Comic-Con για χρόνια
και ποτέ δεν είχα τον χρόνο να πάω. -
7:50 - 7:53Εκεί έπαιζαν τα μεγάλα παιδιά -
ήταν η Μέκκα των στολών. -
7:53 - 7:56Ο κόσμος έρχεται αεροπορικώς
από όλον τον κόσμο -
7:56 - 7:59για να δείξει τις απίστευτες δημιουργίες
του στη σκηνή στο Σαν Ντιέγκο. -
7:59 - 8:00Και ήθελα να πάρω μέρος.
-
8:00 - 8:03Αποφάσισα να φτιάξω
μια περίτεχνη στολή -
8:03 - 8:05που θα με κάλυπτε τελείως,
-
8:05 - 8:09και θα περπατούσα ανώνυμα
στην Comic-Con του Σαν Ντιέγκο. -
8:09 - 8:10Η στολή που διάλεξα;
-
8:10 - 8:11Ο Χέλμποϊ.
-
8:11 - 8:14Δεν είναι αυτή η στολή μου,
είναι ο πραγματικός Χέλμποϊ. -
8:14 - 8:15(Γέλια)
-
8:15 - 8:16Αλλά πέρασα μήνες
-
8:16 - 8:19συναρμολογώντας τη στολή
όσο πιο πιστά σε αυτή της ταινίας, -
8:19 - 8:21από τις μπότες στη ζώνη στο παντελόνι
-
8:21 - 8:22στο φοβερό δεξί χέρι του.
-
8:22 - 8:26Βρήκα έναν τύπο που έφτιαξε
ένα προσθετικό κεφάλι και στήθος Χέλμποϊ -
8:26 - 8:27και τα φόρεσα.
-
8:27 - 8:31Έφτιαξα μέχρι και φακούς επαφής
στους βαθμούς μου. -
8:31 - 8:33Το φόρεσα στην Comic-Con
-
8:33 - 8:38και δεν μπορώ να σας πω πόση
καταραμένη ζέστη έκανε μέσα στη στολή. -
8:38 - 8:39(Γέλια)
-
8:39 - 8:41Ίδρωνα! Έπρεπε να το θυμάμαι.
-
8:41 - 8:44Ιδρώνω με τους κουβάδες
και οι φακοί πονάνε τα μάτια μου, -
8:44 - 8:47και τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία
επειδή είμαι τελείως ερωτευμένος. -
8:47 - 8:49(Γέλια)
-
8:49 - 8:53Όχι μόνο με τη διαδικασία
να φορέσω τη στολή και να περιφέρομαι, -
8:53 - 8:56αλλά και με την κοινότητα
των άλλων που φορούν στολές. -
8:56 - 8:58Δεν λέγονται στολές στα συνέδρια αυτά,
-
8:58 - 9:00λέγεται «cosplay»,
-
9:00 - 9:03Φαινομενικά, το cosplay
σημαίνει άτομα που φορούν στολές -
9:03 - 9:07από τους αγαπημένους τους χαρακτήρες
από ταινίες, τηλεόραση και ιδίως άνιμε, -
9:07 - 9:09αλλά είναι πολλά παραπάνω.
-
9:09 - 9:12Δεν είναι απλώς άτομα
που βρίσκουν μια στολή και τη φορούν - -
9:12 - 9:14τις τροποποιούν.
-
9:14 - 9:15Τις φέρνουν στα μέτρα τους.
-
9:15 - 9:17Τις αλλάζουν για να γίνουν οι χαρακτήρες
-
9:17 - 9:19που θέλουν να είναι
σε αυτές τις παραγωγές. -
9:19 - 9:21Είναι πολύ έξυπνες και ιδιοφυείς.
-
9:21 - 9:24Κυματίζουν τη σημαία του φρικιού
και είναι υπέροχο. -
9:24 - 9:25(Γέλια)
-
9:25 - 9:26Αλλά πέρα από αυτό,
-
9:26 - 9:27κάνουν πρόβα τις στολές τους.
-
9:27 - 9:29Σε συνέδρια σαν την Comic-Con
-
9:29 - 9:31δεν βγάζετε απλώς φωτογραφίες
των ανθρώπων που περπατούν. -
9:31 - 9:33Πάτε και λέτε,
-
9:33 - 9:35«Έι, ωραία στολή!
Να σε βγάλω μια φωτογραφία;» -
9:35 - 9:38Και μετά τους δίνετε χρόνο να ποζάρουν.
-
9:38 - 9:39Δούλεψαν σκληρά για την πόζα τους
-
9:40 - 9:42για να φαίνεται η στολή τους
ωραία στις φωτογραφίες. -
9:42 - 9:45Και είναι υπέροχο να το παρακολουθείς.
-
9:45 - 9:47Και το θεωρώ σημαντικό
-
9:47 - 9:48Σε επόμενα συνέδρια,
-
9:48 - 9:52έμαθα το αργό περπάτημα του Χιθ Λέτζερ
ως Τζόκερ από τον «Σκοτεινό Ιππότη». -
9:52 - 9:55Έμαθα να κάνω
το τρομακτικό Δαχτυλιδοφάντασμα -
9:55 - 9:58από τον «Άρχοντα των Δακτυλιδιών»,
και τρόμαξα και μερικά παιδιά. -
9:58 - 10:00Έμαθα το «χρρ χρρ χρρ» --
-
10:00 - 10:02αυτό το γέλιο που κάνει
ο Τσουμπάκα με το κεφάλι του. -
10:02 - 10:06Και μετά ντύθηκα ως Απρόσωπος
από το «Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων». -
10:06 - 10:08Αν δεν ξέρετε το «Ταξίδι
στη Χώρα των Θαυμάτων» -
10:08 - 10:11και τον σκηνοθέτη του, Χαγιάο Μιγιαζάκι,
πρώτα απ' όλα, παρακαλώ. -
10:11 - 10:12(Γέλια)
-
10:12 - 10:16Είναι ένα αριστούργημα,
και μία από τις αγαπημένες μου ταινίες. -
10:16 - 10:20Είναι για ένα μικρό κορίτσι, την Τσιχίρο,
που χάνεται στον κόσμο των πνευμάτων -
10:20 - 10:22σε ένα εγκαταλελειμμένο
ιαπωνικό θεματικό πάρκο. -
10:22 - 10:24Βρίσκει πώς να φύγει από εκεί
-
10:24 - 10:27με τη βοήθεια μερικών φίλων που κάνει -
-
10:27 - 10:30έναν αιχμαλωτισμένο δράκο, τον Χακού,
κι έναν μοναχικό δαίμονα, τον Απρόσωπο. -
10:30 - 10:33Ο Απρόσωπος είναι μοναχικός
και θέλει να κάνει φίλους, -
10:33 - 10:36και νομίζει ότι τρόπος είναι
να τους κάνει να τον πλησιάσουν -
10:36 - 10:39και να βγάζει χρυσό στα χέρια του.
-
10:39 - 10:40Αλλά αυτό δεν πάει πολύ καλά,
-
10:40 - 10:43κι έτσι καταλήγει να αφηνιάζει
-
10:43 - 10:45μέχρι που τον σώζει η Τσιχίρο,
-
10:45 - 10:47τον διασώζει.
-
10:47 - 10:50Έτσι έφτιαξα μια στολή Απρόσωπου,
-
10:51 - 10:53και τη φόρεσα στην Comic-Con.
-
10:53 - 10:58Και εξασκήθηκα με πολύ προσοχή
στις κινήσεις του Απρόσωπου. -
10:58 - 11:01Αποφάσισα να μη μιλάω καθόλου
με αυτή τη στολή. -
11:01 - 11:04Όταν ο κόσμος θα μου ζητούσε
να βγάλει φωτογραφία, -
11:04 - 11:05θα κουνούσα το κεφάλι μου
-
11:05 - 11:08και θα στεκόμουν ντροπαλά δίπλα τους.
-
11:08 - 11:09Θα έβγαζαν τη φωτογραφία
-
11:09 - 11:12και κατόπιν θα έβγαζα
κρυφά από τον χιτώνα μου -
11:12 - 11:14ένα σοκολατένιο χρυσό νόμισμα.
-
11:14 - 11:17Στο τέλος της φωτογραφίας,
θα τους το εμφάνιζα. -
11:17 - 11:20Α, α, α! -- έτσι.
-
11:20 - 11:21Και ο κόσμος τρελαινόταν.
-
11:21 - 11:24«Να πάρει! Χρυσός από τον Απρόσωπο!
Θεέ μου, είναι τόσο τέλειο!» -
11:24 - 11:28Και το νιώθω και περιφέρομαι
στο συνέδριο και είναι φανταστικά. -
11:28 - 11:31Και σε περίπου 15 λεπτά γίνεται κάτι.
-
11:31 - 11:33Κάποιος αρπάζει το χέρι μου,
-
11:34 - 11:36και βάζουν πίσω ένα νόμισμα.
-
11:36 - 11:39Και νομίζω ότι ίσως μου δίνουν
ένα νόμισμα ως ανταπόδοση για το δώρο, -
11:39 - 11:42αλλά όχι, είναι ένα
από τα νομίσματα που είχα δώσει. -
11:42 - 11:44Δεν ξέρω γιατί.
-
11:44 - 11:46Και συνεχίζω, βγάζω κι άλλες φωτογραφίες.
-
11:46 - 11:47Και ξανασυμβαίνει.
-
11:48 - 11:51Πρέπει να καταλάβετε, δεν μπορώ
να δω τίποτα μέσα από τη στολή. -
11:51 - 11:53Μπορώ να δω μέσα από το στόμα -
-
11:53 - 11:54μπορώ να δω τα παπούτσια τους.
-
11:54 - 11:57Μπορώ να ακούσω τι λένε
και μπορώ να δω τα πόδια τους. -
11:57 - 12:00Αλλά την τρίτη φορά που κάποιος
μου επιστρέφει ένα νόμισμα, -
12:00 - 12:01θέλω να μάθω τι γίνεται.
-
12:02 - 12:05Κάνω λίγο πίσω το κεφάλι μου
για να δω καλύτερα, -
12:05 - 12:08και βλέπω κάποιον να απομακρύνεται
από μένα και να κάνει έτσι. -
12:10 - 12:12Και μετά το συνειδητοποιώ:
-
12:13 - 12:16είναι γρουσουζιά να πάρεις
χρυσό από τον Απρόσωπο. -
12:16 - 12:18Στην ταινία «Ταξίδι
στη Χώρα των Θαυμάτων», -
12:18 - 12:22έχουν κακή τύχη όσοι
παίρνουν χρυσό από τον Απρόσωπο. -
12:22 - 12:29Δεν είναι μια σχέση ηθοποιού-κοινού,
αυτό είναι το cosplay. -
12:30 - 12:32Είμαστε όλοι μας εκεί,
-
12:32 - 12:35μπαίνοντας σε μια αφήγηση
που σήμαινε κάτι για μας. -
12:36 - 12:38Και την κάνουμε δική μας.
-
12:38 - 12:42Συνδεόμαστε με κάτι σημαντικό μέσα μας.
-
12:42 - 12:46Και οι στολές είναι το πώς
αποκαλύπτουμε τους εαυτούς μας -
12:46 - 12:47στους άλλους.
-
12:48 - 12:49Σας ευχαριστώ.
-
12:49 - 12:53(Χειροκρότημα)
- Title:
- Το γράμμα αγάπης μου προς το cosplay
- Speaker:
- Άνταμ Σάβατζ
- Description:
-
Ο Άνταμ Σάβατζ φτιάχνει πράγματα και κάνει πειράματα, και χρησιμοποιεί κοστούμια για να προσθέσει χιούμορ, χρώμα και σαφηνεία στις ιστορίες που λέει.
Παρουσιάζοντας τη διαχρονική του αγάπη για τις στολές - από ένα παιδικό διαστημικό κράνος κατασκευασμένο από ένα κουτί παγωτού έως μια στολή No-Face που φορούσε στην Comic-Con - ο Σάβατζ ερευνά τον κόσμο του παιχνιδιού ρόλων με μεταμφιέσεις, το cosplay, και το νόημα που δημιουργεί για την κοινότητά του. «Συνδεόμαστε με κάτι σημαντικό μέσα μας», λέει. «Οι στολές είναι το πώς αποκαλύπτουμε τον εαυτό μας ο ένας στον άλλο». - Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 13:07
Chryssa R. Takahashi approved Greek subtitles for My love letter to cosplay | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for My love letter to cosplay | ||
Lucas Kaimaras accepted Greek subtitles for My love letter to cosplay | ||
Lucas Kaimaras edited Greek subtitles for My love letter to cosplay | ||
Lucas Kaimaras edited Greek subtitles for My love letter to cosplay | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for My love letter to cosplay | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for My love letter to cosplay | ||
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for My love letter to cosplay |