< Return to Video

ภายในจิตใจของอดีตญิฮาดิสท์หัวรุนแรง

  • 0:01 - 0:05
    วันนี้ผมมายืนอยู่ต่อหน้าคุณ ในฐานะ
    ผู้ชายคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตมาอย่างเต็มที่
  • 0:05 - 0:06
    จนปัจจุบันนี้
  • 0:07 - 0:09
    แต่ตลอดเวลายาวนานในอดีต
  • 0:09 - 0:10
    ผมมีชีวิตอยู่เพื่อความตาย
  • 0:12 - 0:14
    ผมเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่เชื่อว่า
  • 0:14 - 0:18
    ญิฮาดนั้นสามารถเข้าใจได้ด้วย
    ภาษาของการใช้กำลังและความรุนแรง
  • 0:21 - 0:24
    ผมได้พยายามแก้ไขสิ่งที่ผิดให้ถูก
    โดยใช้พละกำลัง และการรุกรานก้าวร้าว
  • 0:25 - 0:30
    ผมมีความห่วงใยอย่างมาก
    ต่อความทุกข์ทรมานของผู้อื่น
  • 0:31 - 0:34
    และมีความปรารถนาอย่างแรงกล้า
    ที่จะช่วยเหลือ และบรรเทาทุกข์ให้พวกเขา
  • 0:37 - 0:40
    ผมคิดว่า ญิฮาดที่ใช้ความรุนแรงนั้น
    เป็นสิ่งสูงส่ง
  • 0:40 - 0:42
    มีเกียรติกล้าหาญ
  • 0:42 - 0:43
    และเป็นวิธีช่วยที่ดีที่สุด
  • 0:46 - 0:48
    ในเวลาเดียวกันกับที่พวกเราจำนวนมาก --
  • 0:48 - 0:49
    เฉพาะอย่างยิ่งคนหนุ่มสาว -
  • 0:49 - 0:50
    เสี่ยงต่อถูกทำให้เชื่อแบบสุดกู่
  • 0:51 - 0:53
    ผ่านทางกลุ่มคน เช่น อัลกออิดะ
  • 0:53 - 0:55
    อิสลามมิก สเตท และกลุ่มอื่นๆ
  • 0:56 - 0:57
    เมื่อกลุ่มเหล่านี้กล่าวอ้างว่า
  • 0:57 - 1:02
    ความโหดเหี้ยมและรุนแรงน่ากลัวของพวกเขา
    เป็นสงครามศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริง (ญิฮาด)
  • 1:02 - 1:07
    ผมต้องการจะบอกว่า ความคิดในเรื่องญิฮาด
    ของพวกเขานั้น ผิด --
  • 1:07 - 1:08
    ผิดอย่างสิ้นเชิง
  • 1:08 - 1:09
    เหมือนกับความมคิดของผมในตอนนั้น
  • 1:11 - 1:14
    ญิฮาด แปลว่า
    มุ่งมั่นพยายามให้ถึงที่สุดของตนเอง
  • 1:14 - 1:17
    มันรวมถึง การลงแรงทุ่มเท และจิตวิญญาณ
  • 1:17 - 1:19
    การทำตนเองให้บริสุทธิ์
  • 1:19 - 1:20
    และการอุทิศตน
  • 1:22 - 1:25
    มันหมายถึง การเปลี่ยนแปลงในเชิงบวก
  • 1:25 - 1:29
    ผ่านทางการเรียนรู้ ปัญญาความฉลาด
    และการรำลึกถึงพระเจ้า
  • 1:29 - 1:33
    คำว่า ญิฮาด แทนความหมายของทั้งหมด
    รวมกัน
  • 1:35 - 1:39
    ในบางครั้ง ญิฮาด อยู่ในรูปของการต่อสู้
  • 1:39 - 1:41
    แต่ก็เป็นบางครั้งเท่านั้น
  • 1:41 - 1:43
    ภายใต้สภาวะที่บึบคั้น
  • 1:44 - 1:46
    ภายในกฎระเบียบ และขอบเขตที่จำกัด
  • 1:48 - 1:49
    ในศาสนาอิสลามนั้น
  • 1:49 - 1:54
    ผลจากการกระทำ ต้องมีนํ้าหนักเกินกว่า
    อันตรายหรือความยากลำบากที่จะตามมันมา
  • 1:55 - 1:57
    ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น
  • 1:57 - 2:02
    ข้อความในอัลกุุรอ่าน ซึ่งเชื่อมโยงกับญิฮาด
    หรือการต่อสู้นั้น
  • 2:02 - 2:07
    ไม่ได้ตัดทิ้งออกไป
    ข้อความที่พูดถึงการให้อภัย
  • 2:07 - 2:09
    ความเมตตากรุณา
  • 2:09 - 2:10
    หรือความอดทน
  • 2:13 - 2:18
    แต่ในปัจจุบันผมเชื่อว่า
    ไม่มีสถานการณ์ใดๆในโลก
  • 2:18 - 2:20
    ซึ่งญิฮาดที่รุนแรงนั้น
    เป็นสิ่งที่ควรทำได้
  • 2:21 - 2:23
    เพราะว่ามันจะนำไปสู่
    อันตรายที่ยิ่งใหญ่ขึ้น
  • 2:26 - 2:28
    แต่ขณะนี้ แนวคิดเรื่องญิฮาด
    ได้ถูกจี้ปล้นไปเสียแล้ว
  • 2:28 - 2:32
    มันถูกบิดเบือนไปให้หมายถึง
    การต่อสู้ดิ้นรนที่รุนแรง
  • 2:32 - 2:35
    เมื่อใดก็ตามที่มุสลิมกำลัง
    ประสบกับสิ่งที่ยากเข็ญ
  • 2:35 - 2:37
    และได้กลายมาเป็นการก่อการร้าย
  • 2:37 - 2:40
    โดยพวกที่อ้างตนว่าเป็นอิสลามในแบบฟาสซิสต์
    เช่น อัลกออิดะ
  • 2:40 - 2:41
    อิสลามิก สเตท และพวกอื่นๆ
  • 2:42 - 2:44
    แต่ผมได้เริ่มเข้าใจได้
  • 2:44 - 2:48
    ว่าญิฮาดที่แท้จริงนั้น หมายถึง
    พยายามให้ถึงที่สุด
  • 2:48 - 2:52
    ทำให้เข้มแข็ง และมีชีวิตอยู่ในคุณลักษณะ
    แบบที่พระผู้เป็นเจ้ารัก
  • 2:52 - 2:55
    ได้แก่ ความสัตย์ซื่อ
    ความเป็นผู้ที่ไว้วางใจได้
  • 2:55 - 2:57
    ความเห็นอกเห็นใจ ความเมตตากรุณา
  • 2:57 - 2:59
    ความเชื่อถือได้ ความเคารพนบนอบ
  • 2:59 - 3:00
    ความไว้วางใจ --
  • 3:00 - 3:03
    คุณค่าของมนุษย์ ที่พวกเรามากมายหลายคน
    มีร่วมกัน
  • 3:06 - 3:08
    ผมเกิดในบังคลาเทศ
  • 3:08 - 3:10
    แต่ไปเติบโตในอังกฤษ
  • 3:10 - 3:12
    และผมก็เข้าโรงเรียนที่นี่
  • 3:12 - 3:15
    คุณพ่อผมเป็นนักวิชาการ
  • 3:15 - 3:17
    และเราอยู่ในอังกฤษตามการทำงานของพ่อ
  • 3:18 - 3:23
    ในปี ค.ศ 1971 เราอยู่ในบังคลาเทศ
    ตอนที่ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป
  • 3:24 - 3:28
    สงครามเพื่ออิสรภาพ
    ส่งผลกระทบกับเราอย่างร้ายแรง
  • 3:28 - 3:30
    ครอบครัวต่อสู้ขัดแย้งกัน
  • 3:30 - 3:31
    เพื่อนบ้านสู้รบกัน
  • 3:31 - 3:34
    และเมื่อตอนอายู 12 ขวบ
    ผมก็มีประสบการณ์ด้านสงคราม
  • 3:34 - 3:36
    ความอัตคัดขัดสนในครอบครัว
  • 3:37 - 3:40
    การตายของญาติๆ 22 คนในแบบที่สยดสยอง
  • 3:41 - 3:44
    เช่นเดียวกับการฆาตกรรม
    ที่เกิดกับพี่ชายของผม
  • 3:47 - 3:49
    ผมเห็นการฆ่า ...
  • 3:51 - 3:54
    สัตว์มากินซากศพตามท้องถนน
  • 3:54 - 3:56
    ความอดอยากเกิดขึ้นรอบๆ ตัวผม
  • 3:56 - 3:58
    ความรุนแรงที่น่ากลัวไม่มีเหตุผล --
  • 3:58 - 3:59
    ความรุนแรงที่ไร้สติ
  • 4:02 - 4:04
    ตอนนั้นผมยังเป็นเด็กหนุ่ม
  • 4:04 - 4:07
    ยังวัยรุ่น เคลิบเคลิ้มไปด้วยแนวความคิด
  • 4:07 - 4:09
    ผมต้องการเรียนรู้
  • 4:09 - 4:11
    แต่ไปโรงเรียนไม่ได้นาน 4 ปี
  • 4:13 - 4:14
    หลังสงครามเพื่ออิสรภาพ
  • 4:14 - 4:17
    คุณพ่อถูกจับเข้าคุกนานสองปีครึ่ง
  • 4:18 - 4:20
    และผมก็ไปเยี่ยมท่านเสมอ
    ทุกสัปดาห์ในคุก
  • 4:21 - 4:23
    และเรียนหนังสือด้วยตนเองที่บ้าน
  • 4:24 - 4:27
    คุณพ่อถูกปล่อยจากคุกในปี ค.ศ 1973
  • 4:28 - 4:30
    และท่านก็หนีไปอยู่ที่อังกฤษ
    ในฐานะผู้ลี้ภัย
  • 4:30 - 4:31
    และไม่นานเราก็ตามท่านไป
  • 4:33 - 4:34
    ตอนนั้นผมอายุ 17 ปี
  • 4:34 - 4:37
    ประสบการณ์เหล่านั้นทำให้ผม
  • 4:37 - 4:41
    มีการรับรู้ที่รุนแรงในเรื่องความโหดร้าย
    และความอยุติธรรมในโลกนี้
  • 4:42 - 4:44
    และผมมีความปรารถนาอย่างแรงกล้า --
  • 4:44 - 4:46
    ความปรารถนาที่จดจ่อลํ้าลึก --
  • 4:46 - 4:47
    ที่จะแก้สิ่งที่ผิดให้ถูก
  • 4:47 - 4:49
    ช่วยเหลื่อเหยื่อที่ถูกกดขี่ข่มเหง
  • 4:51 - 4:53
    ขณะที่เรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยในอังกฤษ
  • 4:53 - 4:58
    ผมได้พบคนอื่นๆ ที่แสดงให้ผมเห็น
    ช่องทางที่จะไปสู่ความปรารถนาและ
  • 4:59 - 5:00
    การช่วยเหลือนั้นได้ผ่านทางศาสนาของผม
  • 5:02 - 5:03
    และผมก็ถูกทำให้แปรเปลี่ยนไป
  • 5:03 - 5:06
    จนพอที่จะพิจารณาเห็นว่า
    ความรุนแรงเป็นสิ่งถูกต้อง
  • 5:08 - 5:10
    กระทั่งเห็นว่าเป็นความดีงาม
    ในสภาพการณ์บางอย่าง
  • 5:12 - 5:16
    ดังนั้น ผมจึงเข้าไปเกี่ยวข้องกับญิฮาด
    ในอัฟกานิสถาน
  • 5:16 - 5:20
    ผมต้องการไปปกป้องประชากรอัฟกันมุสลิม
    สู้รบกับทหารโซเวียต
  • 5:21 - 5:23
    และผมก็คิดว่า นั่นแหละ คือ ญิฮาด
  • 5:23 - 5:25
    ภาระกิจที่ศักดิ์สิทธิ์ของผม
  • 5:25 - 5:27
    ซึ่งจะได้รับรางวัลตอบแทนจากพระเจ้า
  • 5:32 - 5:34
    ผมกลายมาเป็นผู้สอนศาสนา
  • 5:36 - 5:41
    ผมเป็นผู้บุกเบิกคนหนึ่ง
    ในเรื่องญิฮาดรุนแรง ในประเทศอังกฤษ
  • 5:41 - 5:43
    ผมเกณฑ์สมาชิกใหม่เข้ามา
  • 5:43 - 5:44
    ผมหาทุนเข้ามา ผมให้การฝึก
  • 5:45 - 5:48
    ผมสับสนญิฮาดที่แท้จริง
  • 5:48 - 5:52
    กับการบิดเบือนนี้
    ซึ่งนำมาเสนอโดยพวกอิสลามิสท์ฟาสซิสต์
  • 5:54 - 5:57
    ผู้คนเหล่านี้ใช้แนวคิดเรื่องญิฮาด
  • 5:57 - 6:01
    เพื่อให้เห็นว่าความอยากได้อำนาจอิทธิพล
    และการเข้าควบคุมโลกของพวกเขานั้น ถูกต้อง
  • 6:02 - 6:06
    เป็นการบิดเบือน ที่มีอยู่ถาวรตลอดมา
    จนปัจจุบัน โดยกลุ่มอิสลามิสท์ฟาสซิสต์
  • 6:06 - 6:09
    เช่น กลุ่มอัลกออิดะ กลุ่มอิสลามิก สเตท
    และกลุ่มอื่นๆ
  • 6:10 - 6:12
    ช่วงเวลานานราว 15 ปี
  • 6:13 - 6:17
    ผมสู้รบเป็นเวลาสั้นๆ
  • 6:18 - 6:20
    ในแคชเมียร์ และในพม่า
  • 6:20 - 6:21
    นอกเหนือจากอัฟกานิสถาน
  • 6:25 - 6:28
    เป้าหมายของเรา คือ ขับไล่ผู้รุกรานออกไป
  • 6:29 - 6:32
    เพื่อนำความช่วยเหลือ มาสู่เหยื่อที่ถูกกดขี่
  • 6:33 - 6:36
    และแน่นอนครับ เพื่อก่อตั้งรัฐอิสลาม
  • 6:36 - 6:38
    หรือรัฐเคาะลีฟะฮ์ ตามกฎของพระเจ้า
  • 6:39 - 6:40
    และผมทำเรื่องนี้อย่างเปิดเผย
  • 6:41 - 6:44
    ผมไม่ได้ทำผิดกฎหมายอะไรเลย
  • 6:44 - 6:48
    ผมภาคภูมิใจ และรู้สึกขอบคุณ
    ที่เป็นคนอังกฤษ--
  • 6:48 - 6:49
    และผมก็ยังคงรู้สึกอย่างนั้นอยู่
  • 6:49 - 6:53
    และผมก็ไม่ได้ประพฤติตัวมุ่งร้าย
    ต่อประเทศของผมนี้
  • 6:54 - 6:57
    และก็ไม่เป็นศัตรูกับประชากร
    ที่ไม่ได้เป็นมุสลิม
  • 6:58 - 6:59
    และก็ยังคงไม่ได้เป็นเช่นนั้น
  • 7:02 - 7:04
    ในระหว่างการสู้รบครั้งหนึ่ง ในอัฟกานิสถาน
  • 7:04 - 7:07
    ชายชาวอังกฤษบางคนและผม
    เข้าไปสร้างสายสัมพันธ์พิเศษ
  • 7:08 - 7:11
    กับเด็กชายชาวอัฟกันอายุ 15 ปี คนหนึ่ง
  • 7:11 - 7:12
    ชื่อ อับดุลลาฮ์
  • 7:13 - 7:15
    เป็นเด็กซื่อบริสุทธิ์ อ่อนโยน และน่ารัก
  • 7:15 - 7:17
    ซึ่งพร้อมเสมอที่จะทำให้เราพึงพอใจ
  • 7:19 - 7:20
    เขายากจน
  • 7:21 - 7:23
    และเด็กผู้ชายแบบเดียวกับเขา
    ทำงานรับใช้อยู่ในค่าย
  • 7:24 - 7:26
    และเขาดูจะมีความสุขพอเพียง
  • 7:26 - 7:28
    แต่ผมก็อดไม่ได้ ที่จะสงสัย --
  • 7:28 - 7:30
    พ่อแม่เขาคงจะต้องคิดถึงเขาอย่างที่สุด
  • 7:32 - 7:35
    และคงต้องฝันถึงอนาคต
    ที่ดีกว่านี้สำหรับเขา
  • 7:38 - 7:40
    เหยื่อที่ติดกับอยู่ในสภาพแวดล้อม
    ของสงคราม
  • 7:40 - 7:42
    ทิ่มแทงเขาอย่างโหดร้าย
  • 7:43 - 7:45
    โดยสภาพแวดล้อมที่ทารุณโหดร้าย
    ในเวลานั้น
  • 7:49 - 7:53
    ในวันหนึ่ง ผมเก็บกระสุนปืนครก
    ที่ยังไม่ได้ระเบิดมาได้ จากสนามเพลาะ
  • 7:54 - 7:58
    และผมเอาไปเก็บไว้ที่กระท่อมทดลอง
    ที่ทำจากดินโคลน
  • 7:59 - 8:02
    แล้วผมก็ออกไปสู้รบที่ไร้จุดหมาย
    ในช่วงเวลาสั้นๆ --
  • 8:02 - 8:03
    ไร้จุดหมายอยู่เสมอ
  • 8:04 - 8:08
    เมื่อกลับมา สองสามชั่วโมงต่อมา
    ก็พบว่าเขาตายไปแล้ว
  • 8:09 - 8:12
    เขาได้พยายามที่จะกู้ระเบิดออกมา
  • 8:12 - 8:15
    มันระเบิดขึ้น และเขาก็ตายลง
    อย่างร้ายแรง
  • 8:15 - 8:20
    ถูกระเบิดออกเป็นชิ้นๆ
    โดยอุปกรณ์ที่ไม่มีอันตรายเลยสำหรับผม
  • 8:21 - 8:23
    ผมจึงเริ่มตั้งคำถาม
  • 8:25 - 8:28
    ความตายของเขานั้น เพื่อจุดประสงค์อะไรกัน
  • 8:30 - 8:32
    ทำไมเขาจึงตาย แต่ผมยังมีชีวิต
  • 8:34 - 8:35
    ผมดำเดินชีวิตต่อไป
  • 8:35 - 8:37
    ผมสู้รบในแคชเมียร์
  • 8:37 - 8:39
    ผมยังคงเกณฑ์คน ให้กับประเทศฟิลิปปินส์
  • 8:39 - 8:41
    บอสเนียร์ และเชชเนีย
  • 8:43 - 8:44
    คำถามนั้นก็เติบใหญ่ขึ้น
  • 8:46 - 8:48
    หลังจากนั้น ในพม่า
  • 8:48 - 8:50
    ผมไปพบนักรบชาวโรฮิงยา
  • 8:50 - 8:52
    ซึ่งเพิ่งจะแตกเนื้อหนุ่ม
  • 8:52 - 8:54
    เกิดและถูกเลี้ยงดูอยู่ในป่า
  • 8:54 - 8:56
    ถือปืนกลและเครื่องยิงระเบิดมือ
  • 9:00 - 9:05
    ผมพบเด็กหนุ่มอายุ 13 ปี สองคน
    มารยาทนุ่มนวลและเสียงอ่อนโยน
  • 9:07 - 9:08
    มองมาที่ผม
  • 9:08 - 9:10
    ขอให้ผมพาพวกเขาออกไปเสีย
    ยังประเทศอังกฤษ
  • 9:17 - 9:19
    พวกเขาแค่อยากไปเข้าโรงเรียน --
  • 9:20 - 9:21
    นั่นคือ ความฝันของพวกเขา
  • 9:24 - 9:26
    ครอบครัวของผม --
  • 9:26 - 9:27
    ลูกๆของผมซึ่งอายุเท่าๆกัน --
  • 9:27 - 9:29
    อาศัยอยู่ที่บ้านในอังกฤษ
  • 9:30 - 9:31
    ได้ไปโรงเรียน
  • 9:31 - 9:33
    มีชีวิตอยู่อย่างปลอดภัย
  • 9:34 - 9:35
    และผมก็อดไม่ได้ ที่จะสงสัยว่า
  • 9:35 - 9:39
    เด็กหนุ่มเหล่านี้คงจะต้องพูดคุยกัน
    มามากขนาดไหน
  • 9:39 - 9:41
    ถึงความฝันของพวกเขา สำหรับชีวิตแบบนั้น
  • 9:43 - 9:45
    เหยื่อของสภาวะการณ์
  • 9:46 - 9:48
    เด็กหนุ่มสองคนนี้
  • 9:48 - 9:51
    นอนหลับบนพื้นดินที่ขรุขระ
    มองขึ้นไปบนท้องฟ้า
  • 9:51 - 9:54
    ถูกนำมาใช้ประโยชน์ โดยผู้นำของพวกเขา
  • 9:54 - 9:56
    เพื่อสนองตัณหาส่วนตัว
    เพื่อชื่อเสียงและอำนาจ
  • 9:58 - 10:01
    ไม่นานนัก ผมก็ได้เห็นเด็กหนุ่มอย่างพวกเขา
    ฆ่ากันเอง
  • 10:01 - 10:03
    ในความขัดแย้งกัน
    ระหว่างกลุ่มที่เป็นคู่แข่งกัน
  • 10:05 - 10:08
    และมันก็เป็นแบบเดียวกันนั้น
    เหมือนกันในทุกๆที่ ...
  • 10:09 - 10:12
    อัฟกานิสถาน แคชเมียร์ พม่า
  • 10:12 - 10:13
    ฟิลิปปินส์ เชชเนีย
  • 10:14 - 10:19
    ผู้นำทหารจิ๊บจ๊อย ก็ให้เด็กที่หนุ่ม
    และมีจุดอ่อนพวกนั้นฆ่ากันเอง
  • 10:19 - 10:20
    ในนามของญิฮาด
  • 10:22 - 10:24
    มุสลิมสู้รบกับมุสลิม
  • 10:26 - 10:30
    ไม่ได้ปกป้องใครๆ จากคนที่รุกราน
    หรือคนที่เข้ามายึดครอง
  • 10:30 - 10:32
    ไม่ได้นำการบรรเทาทุกข์ มาสู่คนที่ถูกกดขี่
  • 10:34 - 10:36
    เด็กๆ ถูกนำมาใช้
  • 10:36 - 10:37
    ถูกนำมาใช้ประโยชน์อย่างน่าเย้ยหยัน
  • 10:37 - 10:39
    ผู้คนตายไปในความขัดแย้ง
  • 10:39 - 10:42
    ซึ่งผมสนับสนุนอยู่ในขณะนั้น ในนามของญิฮาด
  • 10:45 - 10:47
    และมันยังเป็นแบบนั้นอยู่จนปัจจุบัน
  • 10:52 - 10:55
    เมื่อตระหนักได้ว่า ญิฮาดที่รุนแรง
  • 10:55 - 11:00
    ซึ่งผมเข้าไปข้องเกี่ยวกับมันอยู่
    ที่ต่างประเทศนั้น
  • 11:01 - 11:03
    แตกต่างไปอย่างมากเหลือเกิน --
  • 11:05 - 11:10
    เป็นหุบเหวของความแตกต่างระหว่าง
    สิ่งที่ผมได้ไปประสบมากับ
  • 11:10 - 11:12
    ที่ผมคิดว่าเป็นภาระกิจที่ศักดิ์สิทธิ์
  • 11:13 - 11:16
    ผมจึงต้องคิดทบทวนครุ่นคิด
    ในกิจกรรมของผมตรงนี้ ในประเทศอังกฤษ
  • 11:18 - 11:20
    ผมต้องพิจารณาถึงสิ่งที่ผมสอนในเรื่องศาสนา
  • 11:20 - 11:22
    การเกณฑ์คนเข้ามา การหาเงินทุน
  • 11:22 - 11:23
    การฝึกอบรม แต่
  • 11:23 - 11:26
    ที่สำคัญที่สุด
    การเปลี่ยนรากฐานความเชื่อ --
  • 11:27 - 11:29
    การส่งคนหนุ่มสาวไปสู้รบ แล้วก็ตายไป
  • 11:29 - 11:30
    อย่างที่ผมกำลังทำอยู่ --
  • 11:30 - 11:32
    มันผิดพลาดไปทั้งหมด
  • 11:36 - 11:39
    ผมได้เข้าไปข้องเกี่ยวกับญิฮาดที่รุนแรง
    ในตอนกลางทศวรรษที่ 80
  • 11:40 - 11:41
    โดยเริ่มต้นที่อัฟกานิสถาน
  • 11:43 - 11:46
    และเมื่อตอนที่ผมจบลง ก็เป็นปี ค.ศ 2000
  • 11:47 - 11:49
    ผมจมอยู่ในนั้นอย่างเต็มตัว
  • 11:49 - 11:51
    รอบๆตัวผมนั้น ผู้คนสนับสนุน
  • 11:51 - 11:52
    ปรบมือยกย่อง
  • 11:52 - 11:54
    กระทั่งเฉลิมฉลองสิ่งที่เรากำลังทำ
    ในนามของพวกเขา
  • 11:56 - 11:58
    แต่เมื่อถึงตอนที่ผมเรียนรู้ ที่จะออกมา
  • 11:58 - 12:01
    ขจัดสิ่งที่ลวงตาออกไปได้ทั้งหมดแล้ว
    ในปี ค.ศ 2000
  • 12:01 - 12:02
    เวลา 15 ปีได้ผ่านไปแล้ว
  • 12:05 - 12:06
    อะไรผิดไปหรือครับ
  • 12:09 - 12:12
    เราวุ่นอยู่มากเหลือเกิน
    กับพูดคุยกันถึงคุณงามความดี
  • 12:13 - 12:16
    และเราก็ตาบอดไป มองไม่เห็นสาเหตุ
  • 12:20 - 12:25
    และเราไม่ได้ให้โอกาสกับตัวเอง ในการที่จะ
    พัฒนาคุณลักษณะของความบริสุทธิ์ถูกต้อง
  • 12:26 - 12:30
    เราบอกตัวเราเองว่า
    เราสู้รบ เพื่อผู้ถูกกดขี่ข่มเหง
  • 12:30 - 12:32
    แต่มันเป็นสงครามที่เอาชนะไม่ได้
  • 12:34 - 12:37
    เราได้กลายเป็นเครื่องมือสำคัญ
    ที่ทำให้เกิดความตายมากขึ้น
  • 12:37 - 12:41
    สมคบกัน ทำให้เกิดความทุกข์ยากยิ่งขึ้น
  • 12:41 - 12:44
    เพื่อผลประโยชน์ที่เห็นแก่ตัว
    ของคนที่โหดร้ายไม่กี่คน
  • 12:52 - 12:53
    ดังนั้นเมื่อเวลาผ่านไป
  • 12:54 - 12:55
    เวลาที่ยาวนานมาก
  • 12:57 - 12:58
    ผมก็ได้เปิดหูเปิดตาของผม
  • 13:00 - 13:01
    ผมเริ่มต้นที่จะกล้า
  • 13:03 - 13:05
    ที่จะเผชิญกับความจริง
  • 13:05 - 13:06
    ที่จะคิด
  • 13:07 - 13:09
    ที่จะเผชิญกับคำถามที่แสนยาก
  • 13:10 - 13:12
    ผมได้เข้าไปสัมผัส กับจิตวิญญาณของผม
  • 13:22 - 13:23
    ผมได้เรียนรู้อะไรหรือครับ
  • 13:25 - 13:29
    ได้เรียนรู้ว่า
    คนที่เข้าไปร่วมในลัทธิญิฮาดที่รุนแรง
  • 13:31 - 13:34
    ได้เรียนรู้ว่า
    คนที่ถูกลากจูงเข้าไปในลัทธิสุดกู่แบบนั้น
  • 13:35 - 13:37
    ก็ไม่ได้แตกต่างไปจากคนอื่นๆมากนัก
  • 13:38 - 13:41
    ผมเชื่อว่า คนแบบที่ว่านั้น
    สามารถเปลี่ยนแปลงได้
  • 13:42 - 13:45
    พวกเขาสามารถเอาหัวใจของเขากลับคืนมา
    และฟื้นฟูมัน
  • 13:45 - 13:48
    ด้วยการเติมเต็มมันด้วย
    คุณค่าแห่งชีวิตมนุษย์ ที่รักษาเยียวยาให้หาย
  • 13:55 - 13:57
    เมื่อเราไม่สนใจในความเป็นจริง
  • 13:57 - 14:03
    เราก็ค้นพบว่า เราไปยอมรับสิ่งที่เขาบอกเรา
    โดยไม่ตรึกตรองแบบมีวิจารณญาณ
  • 14:06 - 14:09
    และเราไม่สนใจกับรางวัลและ
    ข้อได้เปรียบทั้งหลาย ที่เราน่าจะชื่นชม
  • 14:09 - 14:12
    แม้แค่ช่วงเดียวในชีวิต
  • 14:16 - 14:19
    ผมเข้าไปร่วมปฏิบัติการ ที่ผมคิดว่าถูกต้อง
  • 14:22 - 14:26
    แต่ตอนนี้ ผมเริ่มตั้งคำถามว่า
    ผมรู้ได้อย่างไรว่า ผมรู้แล้ว
  • 14:28 - 14:32
    ผมบอกคนอื่นอย่างไม่รู้จักจบสิ้น
    ให้ยอมรับความจริง
  • 14:32 - 14:35
    แต่ผมล้มเหลว ในการที่จะให้ความสงสัยมีอยู่
    ในที่อยู่โดยชอบธรรมของมัน
  • 14:41 - 14:46
    ความเชื่อมั่นที่ว่า คนเปลี่ยนแปลงได้นั้น
    ได้ถูกหยั่งรากลง ในประสบการณ์ของผม
  • 14:46 - 14:47
    ในการเดินทางของผมเอง
  • 14:49 - 14:50
    จากการที่ได้อ่านอย่างกว้างขวาง
  • 14:50 - 14:52
    การคิดไตร่ตรอง
  • 14:52 - 14:54
    การพินิจพิจารณา การรู้จักตัวเอง
  • 14:54 - 14:55
    ผมก็ได้ค้นพบแล้ว
  • 14:55 - 15:01
    ผมตระหนักแล้วว่า โลกอิสลามิสท์ของเรา
    และของพวกเขานั้น ผิดและไม่เป็นธรรม
  • 15:05 - 15:08
    เมื่อพิจารณาโดยตลอด ถึงความไม่แน่นอน
    ในทั้งหมดที่เราได้ยืนยันไป
  • 15:09 - 15:11
    จนถึงความจริงที่ไม่อาจจะละเมิดได้
  • 15:11 - 15:12
    ความจริงที่โต้แย้งไม่ได้
  • 15:15 - 15:18
    ผมพัฒนาความเข้าใจ ที่ละเอียดอ่อนยิ่งขึ้น
  • 15:24 - 15:29
    ผมตระหนักว่า ในโลกที่แออัดไปด้วย
    ความแตกต่างและความขัดแย้ง
  • 15:30 - 15:31
    นักสอนศาสนาที่โง่เขลา
  • 15:31 - 15:34
    นักสอนศาสนาที่โง่เขลา
    อย่างที่ผมเคยเป็นเท่านั้น
  • 15:34 - 15:40
    ไม่เห็นสิ่งที่แย้งกัน ระหว่างความเชื่อ และ
    เรื่องที่แต่งขึ้น ที่เขาใช้มายืนยันว่าจริง
  • 15:41 - 15:46
    ผมจึงได้เข้าใจถึง ความสำคัญอันขาดไม่ได้
    ของการรู้จักตนเอง
  • 15:46 - 15:47
    การรับรู้ในเรื่องการเมือง
  • 15:48 - 15:53
    และความจำเป็น ในความเข้าใจที่ลึกซึ้ง
    และกว้างขวาง
  • 15:53 - 15:55
    เกี่ยวกับความมุ่งมั่นของเรา
    และการกระทำของเรา
  • 15:55 - 15:56
    มันจะกระทบผู้อื่นอย่างไร
  • 15:59 - 16:00
    วันนี้คำวิงวอนของผมกับทุกคน
  • 16:00 - 16:04
    โดยเฉพาะกับผู้ที่เชื่ออย่างบริสุทธิ์ใจ
    ในเรื่องลัทธิอิสลามิสท์ญิฮาด ,,,
  • 16:06 - 16:09
    โปรดปฏิเสธผู้มีอำนาจ
    ในการให้หลักเกณฑ์คำสอน
  • 16:10 - 16:14
    ปลดปล่อยความโกรธ ความเกลียด
    และความรุนแรงไปเสีย
  • 16:15 - 16:17
    เรียนรู้ที่จะแก้ไขสิ่งที่ผิดให้ถูก
  • 16:17 - 16:22
    โดยไม่ต้องแม้แต่พยายามพิสูจน์ว่ามันถูกต้อง
    พฤติกรรมที่โหดร้าย อธรรม และขี้ปะติ๋ว
  • 16:25 - 16:28
    แต่แทนที่จะทำอย่างนั้น ให้สร้าง
    สิ่งที่สวยงามและมีประโยชน์สองสามอย่าง
  • 16:28 - 16:29
    ซึ่งมีชีวิตอยู่นานกว่าเรา
  • 16:33 - 16:35
    เข้าไปจัดการกับโลก กับชีวิต
  • 16:35 - 16:36
    ด้วยความรัก
  • 16:38 - 16:39
    เรียนรู้ที่จะพัฒนา
  • 16:39 - 16:40
    หรือพัฒนาจิตใจของเรา
  • 16:41 - 16:44
    ให้เห็นความดีงาม ความสวยงามและความจริง
    ในผู้อื่นและในโลก
  • 16:45 - 16:48
    ด้วยวิธีนั้น เรานั้นสำคัญยิ่งกว่า
    ต่อตัวเราเอง
  • 16:49 - 16:50
    ต่อกันและกัน
  • 16:51 - 16:52
    ต่อชุมชนของเรา
  • 16:52 - 16:54
    และสำหรับผม ต่อพระผู้เป็นเจ้า
  • 16:55 - 16:57
    นี่คือญิฮาด
  • 16:57 - 16:58
    ญิฮาดที่แท้จริงของผม
  • 16:59 - 17:00
    ขอบคุณครับ
  • 17:00 - 17:03
    (เสียงปรบมือ)
Title:
ภายในจิตใจของอดีตญิฮาดิสท์หัวรุนแรง
Speaker:
มานวา อาลี
Description:

มานวา อาลี อดีตญีฮาดิสหัวรุนแรง ผู้ซึ่งเข้าไปร่วมการรณรงค์ที่รุนแรงและใช้อาวุธในตะวันออกกลางและเอเซีย ช่วงปี ค.ศ 1980-1989 บอกว่า "เป็นเวลายาวนานที่ผมมีชีวิตอยู้เพื่อความตาย" ในการพูดที่น่าเสทือนใจครั้งนี้ เขาสะท้อนภาพให้เราเห็นประสบการณ์ของเขา ที่มีความเชื่อที่รุนแรง และเรียกร้องวิงวอนโดยตรงต่อใครก็ตาม ที่ถูกชักนำให้ไปสู่กลุ่มอิสลามมิสท์ พวกที่อ้างว่าความรุนแรงและความโหดร้ายเป็นสิ่งสูงส่งและเป็นความถูกต้องดีงาม
เขาขอให้ปลดปล่อยความโกรธเคืองและความเกลียดชังทิ้งไปเสีย และให้ปลูกฝังเข้าไปแทนที่ในหัวใจของคุณ เพื่อให้เห็นความดี ความสวยงาม และความจริงในผู้ตัวอื่น
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
17:22

Thai subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.