Genç kadınların kendi cinsel hazları hakkında inançları

Kızlar kendilerini cinsel bir eyleme girme konusunda hak sahibi hissediyorken, bu eylemden haz alma konusunda kendilerini neden hak sahibi hissetmiyorlar? Peggy Orenstein 15 ila 20 yaşları arasındaki kızlarla, seks tecrübeleri ve sekse karşı tutumları hakkında röportaj yaptı. Kızların cinsel birleşmelerinde sıklıkla bulunmayan hazdan bahsediyor ve bizleri, kızlarımızla erken bir yaştan başlayarak seks, vücut, haz ve yakınlık hakkında samimiyetle konuşarak "orgazm boşluğunu" kapatmaya davet ediyor.

Son birkaç yıldır,

kampüsteki cinsel istismar hakkında
ulusal bir tartışmayla uğraşıyoruz.

Şüphesiz olarak --

genç insanların razı gelmek için
temel kuralları anlamaları önemlidir,

fakat seks hakkındaki
iletişimin bittiği nokta da burası.

Bu bilgi boşluğunda

medya ve internet --

o yeni dijital sokak köşesi --

çocuklarımızı bizler için eğitiyor.

Eğer genç insanların güvenli,
etik, ve evet, eğlenceli bir şekilde

bir araya gelmelerini istiyorsak,

"evet" dedikten sonrası hakkında
açık ve dürüst bir tartışma başlatma

zamanı geldi ve bu, en büyük
tabunun yıkılmasını ve kadınların

cinsel haz kapasitesi ve hakkı

konusunda genç
insanlarla konuşmayı da içeriyor.

Evet.

(Alkış)

Haydi kadınlar.

(Alkış)

15 ila 20 yaşlarında kızlarla,
seks tutumları ve deneyimleri

hakkında konuşarak üç yıl geçirdim.

Bulgum ise şuydu;

genç kadınlar cinsel davranışla
meşgul olmak konusunda hak sahibi

hissetseler de, haz almayı
hak ettiklerini hissetmiyorlar.

Örneğin Ivy League
kolejindeki ikinci sınıf

öğrencisi şöyle dedi:

"Benim ailem çok fazla
zeki ve güçlü kadından oluşuyor.

Büyükannem özgürdü, annem bir profesyonel

ve kız kardeşlerimin ve benim de

sesimiz çıkıyor,
bu bizim kadınsal gücümüz."

Daha sonra bana
seks hayatını anlattı:

tek seferlik bir ilişkiler serisi,

13 yaşındayken başlamış,

ve bunlar ...

güvenli değil,

çift taraflı değil ve

zevkli de değilmiş.

Omuz silkti.

"Sanırım biz kızlar, ihtiyaçlarını
veya isteklerini ifade etmeyen

uysal yaratıklar
olarak sosyalleştirildik."

"Bir dakika," dedim.

"Sen bana az önce zeki,
güçlü bir kadın olduğunu söylemedin mi?"

Eveledi geveledi.

Sonunda "sanırım" dedi,

"bana kimse bu zeki, güçlü
imajının seksi içerdiğini söylemedi."

Muhtemelen şunu
söylemeliyim, ergenlik çağındakiler,

25 yıl öncekinden daha fazla
ya da daha erken bir yaşta cinsel ilişkiye

girmiyorlar.

Ancak, başka davranışlarda bulunuyorlar.

Biz bunu yok saydığımızda,

onu "seks değil" diye adlandırdığımızda

bu, riskli davranışa
ve saygısızlığa yol açıyor.

Bu özellikle de, ergenlerin birleşmeden

daha az samimi olduğunu
var saydıkları oral seks için doğru.

Kızlar bana "önemsiz bir şey" diyorlar,

sanki hepsi aynı
kullanım kitapçığını okumuş gibi --

en azından, eğer
alıcı taraf erkeklerse.

Genç kadınların
katılım için birçok nedeni var.

Bu onlara arzulu hissettiriyor;

sosyal statüyü arttırmanın bir yolu bu.

Bazen de rahatsız edici
bir durumdan kurtulmanın bir yolu.

West Coast'taki birinci
sınıf öğrencisinin dediği gibi,

"Bir kız gecenin sonunda
oğlana oral seks yapacaktır

çünkü onunla seks
yapmak istemiyordur ve

oğlan da tatmin olmayı bekliyordur.

Yani, eğer gitmesini istersem

ve hiçbir şey olmasını istemezsem ..."

Kızların oral seks yaptığına
dair öyle çok hikâye duydum ki,

şunu sormaya başladım:

"Bir adamla baş başa
kaldığınız her zaman

sizden, mutfaktan bir
bardak su getirmenizi rica etse

ve o size hiçbir zaman getirmese --

ya da şöyle yapsa ...

'yapmamı ister misin?'

Yani, tamamen isteksizce.

Bunu sindirmezdiniz.

Ama yapmak istemeyen,
daima erkekler değildir.

Onların yapmasını istemeyen, kızlardır.

Kızlar cinsel organlarına dair
bir utanma duygusu sergilediler.

Hem iğrenç
hem de kutsal oldukları hissi.

Kadınların cinsel organları hakkındaki

duyguları doğrudan
seks hazlarıyla bağlantılıdır.

Ancak, Indiana Üniversitesinde
araştırmacı olan Debby Herbenick

kızların genital öz-imgelerinin
her zamankinden daha fazla

kabul edilemezlik baskısıyla

kuşatma altında olduğuna inanıyor.

Araştırmaya göre

üniversitedeki kadınların dörtte
üçü kasık bölgesin tüylerini - tamamını -

bazen ve yarısından fazlası da

düzenli olarak aldırıyor.

Kızlar bana epilasyonun
daha temiz hissettirdiğini, bunun kişisel

bir tercih olduğunu söylüyorlar.

Fakat merak ediyorum,
bir çöl adasında tek başlarına

kalsalar, zamanlarını
epilasyonla mı geçirirlerdi?

(Gülüşmeler)

Daha ileriye gittiğimde,

daha karanlık bir
motivasyon ortaya çıkıyor:

aşağılanmaktan kaçınmak.

"Erkekler bundan
tiksiniyor gibi davranıyorlar,"

bunu genç bir kadın söyledi.

"Kimse kendinden
böyle bahsedilsin istemez."

Kasık bölgesi epilasyonundaki
artış, bana kadınların düzenli olarak

koltuk altı ve bacaklarını tıraş
etmeye başladıkları 1920'leri anımsattı.

Flapper tarzı giysilerin
moda olduğu zamandı ve

kadınların kolları ve bacakları birden

halka açık hale gelmişti.

Bunun da bir işaret
olduğunu düşünüyorum.

Bir kızın en mahrem
bölgesi gözler önüne çıkıyor,

eleştiriye açık,

ona nasıl hissettirdiğinden çok,
başkasının onu nasıl gördüğü

daha önemli bir hâl alıyor.

Bu tıraş modası, labioplastide
yükselişi de beraberinde getirdi.

İç ve dış dudakların düzeltilmesi
anlamına gelen labioplasti,

ergen kızlar arasında
en hızlı büyüyen estetik ameliyatı.

2014-2015 arasında %80 arttı

ve 18 yaş altındaki kızların oranı
tüm estetik ameliyatlarında %2 olsa da,

labioplastide %5'i oluşturuyorlar.

Bu arada, en çok istenen dış görünüşte

dış dudaklar bir istiridye
kabuğu gibi görünüyorlar ve bunun

adı da ...

hazır mısınız? ...

"Barbi".

(Sızlanma)

Sizlere Barbi'nin a) plastikten

yapıldığını ve b) cinsel organı olmadığını

söylememe gerek yok.

(Gülüşmeler)

Labioplasti modası öyle
endişe verici bir hale geldi ki

Amerika Kadın Hastalıkları
ve Doğum Uzmanları Üniversitesi

bu prosedür hakkında bildiri yayınladı ve

nadiren tıbbi olduğunu, güvenli

olduğunun kanıtlanmadığını

ve yan etkilerinin yara, uyuşma,
acı ve cinsel hazda azalma olduğunu

yayınladılar.

Şimdi, kuşkusuz ki

ve şükürler olsun ki

bunu yaptıran kızların
sayısı oldukça az, fakat

onları bir felaket habercisi
olarak, kızların vücutlarını nasıl

gördüklerine dair önemli bir
ipucu veren bir şey olarak görebiliriz.

Michigan Üniversitesinde

bir psikolog olan Sara McClelland,

bu konuda en sevdiğim
ifadeyi ortaya çıkaran kişi:

"Kişisel adalet."

Bu, seksin politik ve aynı
zamanda kişisel imalar içerdiği fikridir,

tıpkı evinizde bulaşıkları
kimin yıkadığı ya da halıyı

süpürdüğü gibi.

Bu da eşitsizlik, ekonomik
eşitsizlik, şiddet, fiziksel ve ruhsal

sağlık hakkında

benzer soruları

ortaya çıkarıyor.

Kişisel adalet bizlerden, kimin bir ilişki

deneyimi yaşama hakkı
olduğunu gözden geçirmemizi istiyor.

Kimin haz alma hakkı var?

Öncelikli hak sahibi kim?

Her partner "yeterince iyi"
terimini nasıl tanımlıyor?

Doğrusu, yetişkin kadınlar için
bu soruların aldatıcı ve bazen de

travmatik olduğunu düşünüyorum,

fakat kızlardan bahsediyorsak,

erken cinsel deneyimin, aşılması
gereken bir şey olmaması gerektiği

fikrine geri dönüp duruyorum.

McClelland çalışmasında,

genç kadınların, partnerden alınan
zevkin bir tatmin olma ölçüsü olarak

kullanmaya, genç erkeklerden
daha yatkın olduklarını gösteriyor.

Şöyle şeyler söylüyorlar,

"Eğer o tatmin olursa,

ben de olurum."

Genç erkekler tatmin olma derecelerini
kendi orgazmlarıyla ölçmeye yatkınlar.

Genç kadınlar
kötü seksi de farklı tanımlıyorlar.

Amerikalıların cinsel

davranışları üzerine
yapılmış en büyük ankette kadınlar

cinsel birleşme zamanlarının
yüzde otuzunda canlarının

acıdığını belirttiler.

Ayrıca "üzücü", "utandırıcı"

"onur kırıcı" gibi

kelimeler de kullandılar.

Genç erkekler bunları hiç kullanmadı.

Genç kadınlar, genç erkeklerinkine
eşit olan ya da onlarınkinden

daha yüksek olan tatmin olma
seviyeleri belirttikleri zaman --

ve araştırmada yaptılar --

aldatıcı olabilirler.

Bir kız canının acımayacağı,
partnerine yakın hissetmek istediği

ve erkeğin orgazm olmasını beklediği

bir ilişki yaşarsa, bu kriterler

gerçekleştiği takdirde, tatmin olacaktır.

Partnerine yakın hissetmeyi
veya onun mutlu olmasını istemekte

herhangi bir sorun yok

ve orgazm da
deneyimin tek ölçütü değil ...

fakat acının olmaması --

cinsel bütünlüğünüz
için çok alçak bir bariyerdir.

Tüm bunları
dinlerken ve düşünürken,

Amerikalı kızlar üzerinde bir tür
psikolojik klitoridektomi sergilediğimizi

fark ettim.

Bebeklikten başlayarak,

erkek aileleri vücudun
bölümlerini adlandırmaya daha yatkınlar,

en azından "işte senin pipin" diyorlar.

Kız aileleri ise
göbekten dizlere geçiyorlar

ve buradaki bütün
olayı isimsiz bırakıyorlar.

(Gülüşmeler)

Bir şeyi adlandırmamak,
onu konuşulmaz hale getirmenin

en iyi yoludur.

Çocuklar ergenlik
eğitimi sınıflarına gidiyorlar ve

erkeklerin ereksiyonunu,
boşalmalarını öğreniyorlar

ve kızların da ...

reglini ve istenmeyen gebeliklerini.

Kadınların üreme sisteminin
bu içsel şemasını görüyorlar --

bilirsiniz, hani öküz
kafası gibi bir şeye benzeyen --

(Gülüşmeler)

Bacakların arası ise daima gridir.

Yani hiç vulva demiyoruz,

kesinlikle hiç klitoris demiyoruz.

14 ila 17 yaş arası

ergen kızların yarısından daha
azının hiç mastürbasyon yapmamış

olmaları şaşırtıcı değil.

Sonra partnerli bir
deneyim yaşıyorlar ve biz de

onlardan, seksin onlarla
ilgili olduğunu düşünmelerini bekliyoruz,

ihtiyaçlarını, isteklerini, sınırlarını
söyleyebileceklerini zannediyoruz.

Gerçekçi değil.

Ancak şöyle bir şey var.

Kızların, partnerlerinin
hazzına yatırım yapmaları,

partnerin cinsiyetinden bağımsız.

Yani hemcins birlikteliklerinde

orgazm boşluğu yok oluyor.

Genç kadınlar da erkeklerle
aynı oranda doruğa ulaşıyorlar.

Lezbiyen ve biseksüel kızlar bana

komutlardan uzaklaştıkları için
özgür hissettiklerini söylüyorlar --

yani, işlerine yarayacak bir
birleşme yaratmakta özgür olmak.

Ayrıca eşcinsel kızlar
ilk birleşmeye atfedilen bakirelik

tanımına da meydan okudular.

Birleşme önemsiz
bir şey olduğu için değil,

fakat kızların genelde huzursuzluk
ve acıyla bağdaştırdığı bu eylemin,

cinsel erişkinlik tabakasında
bir çizgi olarak var sayılması

-- çok daha anlamlı,
her şeyden daha fazla

hayatı değiştiren bir şey

olması -- sorgulamaya
değer bir şey olduğu için.

Bunun kızlara nasıl etki
ettiği de düşünmeye değer;

onları hastalıktan,
baskıdan, ihanetten, saldırıdan

uzak tutuyor mu tutmuyor mu?

Karşılıklılık ve şefkate
teşvik ediyor mu etmiyor mu;

bu ister daha fazla kontrol
sağlıyor olsun, ister tecrübeden alınan

haz olsun, diğer
cinsel eylemleri görme

biçimleri ne anlama geliyor

ve heteroseksüel birleşme
olmaksızın birden fazla seks

partnerine sahip olabilen eşcinsel
gençler için bu ne anlama geliyor?

Eşcinsel bir kıza sordum,

"Artık bir bakire
olmadığını nasıl anlarsın?"

Google'a bakacağını söyledi.

(Gülüşmeler)

Google da emin değildi.

(Gülüşmeler)

Sonuç olarak bir partnerle
ilk orgazmını yaşadıktan sonra

artık bir bakire
olmadığına karar verdi.

Ve düşündüm --

yuh.

Birkaç saniyeliğine tanımın

bu olduğunu düşünürsek ne olur?

Yine, ilişki önemsiz
bir şey olduğu için değil --

tabii ki önemli --

önemli olan tek şey o olmadığı için

ve seksi, hedefi olan
bir yarış olarak düşünmektense

onu sıcaklık, yakınlık,
uyarılma, istek, temas, samimiyet

içeren bir tecrübe havuzu olarak yeniden

kavramsallaştırmamıza yardımcı olur.

Genç insanlara şunu sormak gerek:

en fazla cinsel
deneyime sahip olan kişi kim?

Bir partnerle üç saat boyunca
sevişen ve bedensel heyecan ile

iletişim sağlayan kişi mi,
yoksa bir partide sarhoş olup

üniversiteye başlamadan
önce "bakireliğini" bozmak için

herhangi birisiyle takılan kişi mi?

Düşüncede bu
değişimin gerçekleşebilmesi için

genç insanlarla seks
hakkında daha fazla konuşmalıyız --

bu tartışmaları normalleştirirsek,

onları günlük hayata dahil edersek,

bu mahrem eylemler hakkında
farklı bir biçimde konuşabiliriz --

kamu alanında kadınlar hakkında

konuşma biçimimizi değiştirdiğimiz gibi.

Bir Hollanda ve bir Amerika
üniversitelerinden rastgele seçilmiş

300 adet kıza yapılan anketi ele alalım,

iki benzer üniversite,

kızlar ilk seks
tecrübelerinden bahsediyor.

Hollandalı kızlar, kızlarımızdan
istediğimiz her şeyi barındırıyorlardı.

Hastalık, gebelik, pişmanlık gibi çok az

olumsuz sonuç --

çok iyi tanıdıklarını söyledikleri

partnerleriyle iletişim kurabilmek;

tecrübeye sorumluluk sahibi olarak

hazırlanmak; haz almak gibi

daha fazla olumlu tepki.

Sırları neydi?

Hollandalı kızlar doktorlarının,
öğretmenlerinin ve ailelerinin onlarla

erken bir yaştan başlayarak

seks, haz ve karşılıklı güven

hakkında samimiyetle
konuştuklarını belirttiler.

Dahası,

Amerikalı aileler seks hakkında
konuşmada daha az rahat değilken,

bu sohbetleri tamamen risk ve tehlike

bağlamında şekillendiriyoruz,

Hollandalı aileler sorumluluğu ve
hazzı dengeleme hakkında konuşuyorlar.

Söylemem gerekiyor ki

bir ebeveyn olarak

bu beni derinden etkiledi,

çünkü biliyorum,

bu araştırmayı yapmasaydım eğer

ben de çocuğumla
doğum kontrolü, hastalıktan

korunma, razı olma hakkında konuşurdum

çünkü ben modern bir ebeveynim

ve şöyle düşünürdüm ...

aferin bana.

Artık bunun yeterli olmadığını biliyorum.

Kızlarımız için umduğum
şeyin ne olduğunu da biliyorum.

Onların cinselliği; kendini tanıma,
yaratıcılık ve iletişim aracı olarak

görmelerini istiyorum,

olası risklerine rağmen.

Vücutlarının şehvetine
yenik düşmeden, ondan

zevk alabilmelerini istiyorum.

Yatakta istedikleri şeyi
söyleyebilmelerini ve onu

almalarını istiyorum.

İstenmeyen gebelik, hastalık,

kabalık,

dışlanma ve

şiddetten uzak

olmalarını istiyorum.

Saldırıya uğrarlarsa,

okullarına,
patronlarına, mahkemelere

başvurmalarını

istiyorum.

Sorulacak çok soru var,

fakat istenenler çok fazla değil.

Ebeveynler, öğretmenler,
avukatlar ve aktivistler olarak

evde, okulda, iş yerinde
eşitlik talep edebilmeleri adına

seslerinin yükselebilmesi için

bir kız çocuk jenerasyonu

büyüttük.

Şimdi bu kişisel adaleti, aynı zamanda

kişisel yaşamlarında talep etme vaktidir.

Teşekkürler.

(Alkış)