Приказна за нештата

Дали имате едно од овие?

Добив малку опседнат со мој.

Всушност добив малку опседнат со
сите мои работи.

Дали некогаш сте се запрашале каде што сите
работи си купиме, доаѓат од

и каде оди
кога ќе го исфрлиме ?

Јас не можем да запрем се прашувам за тоа.
Па јас си гледаб за тоа.

И она што книгата вели,
е тој звук кој движи низ систем

од екстракција на производство
за дистрибуција на потрошувачката на располагање.

Сите заедно, тоа се нарекува економски материјали.
Добро, јас погледнав во неа малку повеќе.

Всушност, поминав 10 години патувајќи низ светот,

следење од каде нашите нешта доаѓат
и каде оди.

И знаете што дознав?
Тоа не е целата приказна.

Има многу недоставки од ова објаснување.

За една работа,
овој систем изгледа дека е во ред. Нема проблем.

Но, вистината е дека тоа е систем во криза.

А причината е во криза
е тоа што е линеарен систем

и ние живееме на конечна планета

и не можете да ја стартувате линеарен систем
на конечна планета на неодредено време.

Секој чекор на патот, овој систем
е во интеракција со реалниот свет.

Во реалниот живот тоа не се случува
на празно бела страница.

Тоа е во интеракција со општествата, културите,
економии, на животната средина.

И сите на патот,
тоа е удар против граници.

Граници не гледаме тука, бидејќи
дијаграмот е некомпетен.

Па ајде да се вратиме низ, да ја пополнат во
некои од празни места и да видиме што недостасува.

Добро, еден од најважните работи својата недостасува
својот народ, да луѓе.

Луѓето живеат и работат сите заедно овој систем.

А некои луѓе во овој систем
важно малку повеќе од другите;

Некои од нив имаат малку повеќе да речеме.
Кои се тие?

Добро, ајде да почнеме со владата.

Сега мои пријатели ми кажете дали јас треба да користим
резервоарот за да го симболизира власта

и тоа е точно во многу земји
и повеќе во нашите сопствени,

по сите повеќе од 50% од нашите федерални даночни пари
сега оди до војската,

но јас користам цобек
за да го симболизира власта

бидејќи јас се одржим точно на визијата и вредностите
дека владите треба да бидат

на луѓето, од луѓето,
за луѓето.

Тоа е работа на владата да внимава за нас,
да се грижи за нас. Тоа е нивна работа.

Потоа заедно дојдоа на корпорацијата.

Сега, причината корпорацијата
изгледа поголема од владата

е поголема од владата.

На 100-те најголеми економии на светот сега,
51 се корпорации.

Како корпорации расте во големина и моќ,
видовме мала промена во владата

каде што тие се малку повеќе
загрижен во што си сигурен

се што се работи надвор
за оние момци отколку за нас.

Добро, па ајде да гледаме што друго недоставува
од ова слика.

Ќе започнеме со екстракција.

која е фенси збор за
експлоатација на природни ресурси

која е фенси збор
за распарцувание на планетата.

Што ова изгледа е како ние да исецкаме надолу дрва
ние кренавме планините за да се добие метали внатре,

ние ги користиме на водата
и ние ги брисхеме животните.

Па овде се работи до
против нашиот прв лимит.

Ние сме истекувани на ресурсите.
Ние користиме премногу работи.

Сега овие токсини се градат во синџирот на исхрана и се концентрираат во нашите тела.

Дали знаете што е храната на врвот на синџирот на исхрана

Со највисоко ниво на многу токсични загадувачи?
Хуманото мајчино млеко.

Тоа значи дека стигнавме до точката каде најмалите членови во нашето општество - нашите бебиња

добиваат највисока животна доза на токсичини
хемикалии од доењето од нивната мајка.

Не е ли тоа неверојатно прекршување?

Доењето мора да биде најосновниот
човечки чин на негување;

Тоа треба да биде свето и безбедно.
Сега доењето е сеуште најдоброто

и мајките дефинитивно треба да продолжуваат со доење,
но ние треба да го заштитиме тоа. Тие треба да го заштитаат тоа.

Јас мислев дека тие се грижеле за нас.
И се разбира,

Луѓето кои го носат најголемото
од овие токсични хемикали

се работниците во фабриките,
од кои многу се жени од репридуктивна возраст.

Тие работаат со репродуктивни токсини,
канцерогеници и многу повеќе.

Сега, јас ве прашувам,
каков вид на жена на репродуктивна возраст

Би работела на една работа изложена
до репродуктивните токсини,

освен една жена која нема друга опција?
И тоа е едно од "убавините" на овој систем?

Ерозијата на локални средини
и економии тука

обезбедува постојано снабдување
на лицата без друга опција.

Глобално 200,00 луѓе дневно се преселуваат од средините

кои ги одржувале за следните генерации,

во градовите, многу живеат во сиромаштија, во потрага за работа,
без разлика колку токсична таа работа може да биде.

Значи, гледате, тоа не се само ресурси
кои се залудно потрошени низ овој систем,

но и луѓето исто така.
Цели заедници се залудно потрошени.

Да, токсините внатре, токсините надвор.

Многу од токсините
напуштаат фабрики во производи.

но уште повеќе ја напуштат како нус-производи, или загадување.
И тоа е многу загадување.

Во САД, нашата индустрија признава ослободување
над 4 милијарди фунти на токсични хемикалии за една година

и тоа е веројатно повеќе
бидејќи тоа е само она што тие го признаваат.

Значи тоа е друг лимит, бидејќи, еј

кој би сакал да гледа и да мириса 4 милијарди фунти
хемикалии токсини за една година? Значи, што прават тие?

Преселувајки валканите фабрики во прекуокеанските земји го загадуваат земјиштето на некој друг!

Но за жал, многу од тој загадувен воздух
доаѓа пак кај нас, носен од ветровите.

И што се случува кога сите овие ресурси
се направени во продукти?

Па, се движат, за дистрибиција.

Сега дистрибуција значи "продавање на сето ова
токсично ѓубре, што може побрзо"

Целта тука е да се чуваат цените пониски, и луѓето да купуваат, и инвентарот да се движи.

Како ги чуваат цените доле?
Тие не ги плаќаат работниците многу

и избегнубаат здравствено осигурување секогаш кога е можно. Се е во знакот на намалување на трошоците.

Тоа значи дека вистинската вредност на продукција не се опфатени во цената.

Со други зборови,
ние не плаќаме за нештата кои ги купуваме.

За ова размислував еднаш.

Јас одев
и сакав да слушам вести

па отидов во продавница за аудио машини да купам радио.

Го најдов ова слатко мало зелено радио за 4 долари и 99 центи.

Чекав во линијата за да го купам радиото
и размислував

Како може 4.99 долари да ја исполнат вредноста

Тој рече: "Нашата енормно продуктивна економија
бара ние да ја направиме потрошувачката наш начин на живот,

дека ние го конвертираме купувањето и употребувањето на стоката во обреди, што барајќи го нашето духовно задоволство,

сатисфакција на нашето его, во потрошувачката.

Ни требаатработите што се консумираат, изгорени, заменети и отфрлени во постојаното забрзување на стапката."

Советодавниот одбор на претседателот Ајзенхауер
на економските советници им рече

дека "крајната цел на американската економија е да се произведуваат повеќе производи за широка потрошувачка."

ПОВЕЌЕ СТОКИ ЗА ШИРОКА ПОТРОШУВАЧКА?

Нашата крајна цел? Не да се обезбеди здравствена заштита, образование, или безбеден транспорт,

или одржливост или правда?
Стока за широка потрошувачка?

Како не натераа да ја ставиме пред одборот оваа програма, така ентузијастички?

Па, две од нивните поефективни стратегии се
планирани стареењето и се разбира стареењето.

Планирано застарување е уште еден збор
за " наменето за во депонија".

Тоа значи дека тие всушност прават нешто
да стане бескорисно што е можно побрзо

па ние треба да го фрлиме и да купуме ново.

Очигледно е со нешта како пластични кеси
и пластични чаши за кафе, но сега се дури и големи работи:

џогерите, ДВД, камери, печки, па дури,
сè! Дури и компјутери.

Дали сте забележале дека
кога ќе купите компјутер сега,

технологијата се менува толку брзо
дека во само неколку години,

тоа е всушност пречка за комуникација?
Јас бев љубопитен за ова

па отворив еден голем десктоп компјутер
за да видам што имаше внатре. И дознав

дека парче што се менува секоја година е само мало парченце во аголот.

Но вие не можете да го промените само тоа едно парче,
бидејќи секоја нова верзија е со поинаква форма,

па ти мора да го фрлиш целиот компјутер
и да купиш нов.

Значи, јас читав списанија за индустриски дизајн
од 1950 кога планираното стареење

беше навистина фаќање.
Овие дизајнери се толку отворени за тоа.

Тие всушност разговараат како да прават работи кои што побрзо се кршат

и сепак го остава потрошувачот
да има доволно вера во производот и

да оди да си купи друг. Тоа беше толку намерно.

Но работите не можат да се кршат доволно брзо за
да се задржи овој тренд,

па така има, „перцепирана застареност“

Сега, перцептиранта застареност нè убедува да
исфрлиме работи кои се сеуште совршено корисни.

Како ли го прават тоа? Па,
тие го менуваатат начинот на кој работите изгледаат

па ако си ги купил своите нешта пред неколку години,

секој може да си каже дека не сте придонеле
во овој тренд скоро

и поради начинот на кој ние ја демонстрираме нашата вредност е придонес на трендот, може да биде непријатно

Сум го имал истиот дебел бел компјутерски монитор

на мојата маса 5 годин. Мојот соработник штотуку купи нов компјутер.

Таа има рамен, сјаен и елегантен монитор.

Тоа се совпаѓа со нејзиниот компјутер. Се совпаѓа со нејзиниот телефон, дури и со нејзиниот држач за пенкала.

Таа изгледа како да вози во централа на вселенски брод а јас,

јас изгледам како да имам една машина за перење на мојата маса.

Мода е уште еден одличен пример за тоа.
Дали некогаш сте се прашале зошто потпетиците на жените

одат од дебели една година до тенки следната година пак дебели потоа пак тенки? Тоа не е затоа што има некои дебати

за тоа која структура на потпетици е најздрава за женските нозе. Тоа е затоа што кога носиш дебели потпетици

во годината што се носи тенки потпетици тоа означува дека ти не си придонел за сегашниот тренд

па ти не си вредна како особата до тебе со тенки потпетици

или, поверојатно, во некоја реклама. За да се купуваат нови чевли