The Jones Plantation

Ο κύριος Τζόουνς ήταν ο ιδιοκτήτης μιας φυτείας βαμβακιού και πολλών σκλάβων.

Μια μέρα καθώς μιλούσε στον ιδιοκτήτη μιας παρακείμενης φυτείας ο κ.Τζόουνς του έλεγε με παράπονο πως η εποχή ήταν δύσκολη,

ήταν αναγκασμένος να εξουθενώνει τους σκλάβους του όπως ποτέ άλλοτε και ότι είχε πρόβλημα με κάποιους να ειναι ανυπάκοοι ή να προσπαθούν συνεχώς να το σκάσουν.

Ο άλλος ιδιοκτητής φυτείας, του είπε πως γνώριζε κάποιον που θα μπορούσε να τον βοηθήσει.

Ημέρα πρώτη

Μια μέρα ο κ. Τζόουνς συγκέντρωσε όλους τους σκλάβους του ώστε ένας κύριος με το όνομα κ.Σμιθ να μπορέσει να τους μιλήσει.

Πριν ξεκινήσει ο κ.Σμιθ ψιθύρησε στον κ. Τζόουνς:

"Ο,τι κι αν πω μη μου αντιμιλίσεις ή ανακατευτείς και σου υπόσχομαι πως τα προβλήματά σου με τους σκλάβους θα τελειώσουν".

"Το όνομά μου ειναι κ. Σμιθ", είπε στους σκλάβους.

"Και αυτή μπορεί να είναι η ευτυχέστερη μέρα της ζωής σας"

"Από σήμερα και στο εξής δε θα είστε πλέον σκλάβοι, αλλά ελεύθεροι άνθρωποι".

Ο κ. Τζόουνς ήταν τόσο σοκαρισμένος που προσπάθησε να έρθει στο βήμα, όμως ο κ. Σμιθ τον προέτρεψε να παραμείνει σιωπηλός.

Και έτσι έκανε, αλλά μόνο επειδή ο άλλος ιδιοκτήτης φυτείας του είχε μιλήσει με τέτοιο ζήλο για τις ικανότητες του κ. Σμιθ.

"Δεν είστε πλέον ιδιοκτησία του κ. Τζόουνς", συνέχισε ο κ.Σμιθ. "Είστε ελεύθεροι"!

"Δε θα είστε πλέον αναγκασμένοι να εργάζεστε για το όφελος του κ. Τζόουνς.

Τώρα πια μπορείτε να εργάζεστε για τους εαυτούς σας"!

Ξαφνικά οι σκλάβοι άρχισαν να μουρμουρίζουν και να κοιτούν απορημένοι ο ένας τον άλλο.

Κάποιοι χαμογελούσαν, άλλοι φαινόντουσαν αμήχανοι.

"Πραγματικά, μπορείτε πλέον να εγκαταλείψετε τη φυτεία όποτε το θελήσετε", είπε ο κ.Σμιθ.

"Παρ'ολα αυτά, αφού είμαστε περικυκλωμένοι απο άλλες φυτείες, αν φύγετε το πιθανότερο είναι πως κάποιος άλλος ιδιοκτήτης φυτείας

θα αξιώσει οτι του ανήκετε τη στιγμή που πατήσετε στην ιδιοκτησία του.

Για αυτό σας προτρέπω να μην ρισκάρετε τη νεαποκτηθείσα ελευθερία σας κάνοντας κάτι τόσο ανόητο.

Αντ'αυτού σας προτείνω να μείνετε εδώ. Όχι πια ως σκλάβοι αλλά ως πρόθυμοι συμμετέχοντες και ως συνιδιοκτήτες αυτής της φυτείας!

Ναι, πλέον αυτή είναι ΔΙΚΗ σας φυτεία". [Ο κ. Τζόουνς δάγκωσε τη γλώσσα του, προσπαθώντας να μην αντιμιλίσει].

"Για τώρα μπορούμε να αφήσουμε τον κ. Τζόουνς ως επικεφαλή...", είπε ο κ.Σμιθ.

"...αφού είναι ο μόνος που έχει εμπειρία διοίκησης της φυτείας, κάτι το οποίο είναι αρκετά πολύπλοκο να επιτευχθεί.

Όμως δε θα είναι πια ο αφέντης σας, αλλά απλώς άλλος ένας εργάτης της φυτείας.

Πραγματικά, από'δω και πέρα θα χρησιμοποιεί τις οργανωτικές και διοικητικές του ικανότητες για να υπηρετεί όλους ΕΣΑΣ.

Ο,τι προβλήματα και αν είχατε μάζι του στο παρελθόν, τώρα πια είστε όλοι ίσοι...

...και χρειάζεστε ο ένας τον άλλον για να τα καταφέρετε. Αν συνεργαστούμε και δουλέψουμε όλοι μαζί, μπορούμε να απολαύσουμε τα οφέλη μαζί.

Προς τιμήν αυτής της ευτυχής συγκυρίας σας παρουσιάζω αυτό το νέο σύμβολο συντροφικότητας και συνεργασίας, αυτή τη σημαία...

...η οποία θα είναι το έμβλημα της νέας και ελεύθερης φυτείας Τζόουνς".

Ύψωσε την καινούργια σημαία, καθώς οι περισσότεροι που τον άκουγαν ήταν ακόμη πολύ ξαφνιασμένοι για να απαντήσουν.

"Και αυτός θα ειναι ο ύμνος μας:" , ανακοίνωσε ο κ.Σμιθ.

"Δουλεύουμε μαζί ως ελεύθεροι άνθρωποι για αμοιβαίο όφελος, δίνοντας όρκο αφοσίωσης στη φυτεία Τζοουνς...

...που αντιπροσωπεύει την ευημερία, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη για όλους.

Για να γιορτάσουμε, όλοι έχουμε την υπόλοιπη μέρα ρεπό.

Απολαύστε την ελευθερία σας, κάντε ο,τι επιθυμείτε και ελάτε ξανά εδώ αύριο νωρίς το πρωί,

ώστε να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε την εργασία μας σε αυτό το μεγαλειώδες και ευγενές νέο εγχείρημα ως ίσοι και ελεύθεροι άνθρωποι".

Πεπεισμένοι πλέον ότι ο κ.Σμιθ σοβαρολογούσε οι πρώην σκλάβοι χειροκροτούσαν και επευφημούσαν.

Ημέρα δεύτερη

"Όλοι θέλουμε αυτή η φυτεία να πάει καλά...", είπε ο κ.Σμιθ στην αρχή της νέας συνέλευσης.

"...ώστε να είμαστε σε θέση να μοιραστούμε τα οφέλη. Γνωρίζουμε όλοι πως χρειάζεται πολλή προσπάθεια για να αποδόσει μια φυτεία βαμβακιού.

Μόνο και μόνο επειδή είστε όλοι ελεύθεροι δε σημαίνει πως μπορείτε να σταματήσετε την εργασία.

Αντιθέτως, αφού πλέον εργάζεστε για τους εαυτούς σας, περιμένω από εσάς να το κάνετε ακόμη πιο σκληρά σε σχέση με το παρελθόν.

Όμως με περηφάνια και ευχαρίστηση, γνωρίζοντας ότι το κάνετε για τους εαυτούς σας.

Φυσικά χρειάζεται να υπάρχουν κανόνες. Αν ο καθένας κάνει οτι θέλει, η φυτεία δε θα παράγει τίποτα. Αυτό το πείραμα θα αποτύχει και όλοι μας θα πεινάσουμε.

Πρέπει να είστε ευγνώμονες που ο κ.Τζόουνς συμφώνησε να παραμείνει και να δανείσει τις γνώσεις και τις ικανότητές του σε αυτό το εγχείρημα.

Και ευελπιστώ πως όλοι σας θα κάνετε το κατά δύναμιν.

Αρκετοί από σας έχετε επιλεχθεί να ενεργήσετε ως επόπτες αυτού του έργου. Να διαχειριστείτε διαφορετικές τομείς αυτής της επιχείρησης.

Να διασφαλίσετε πως όλοι εκτελούν την προκαθορισμένη εργασία τους και πως τηρούνται όλοι οι κανόνες.

Οι υπόλοιποι μπορείτε να κατευθυνθείτε στο χωράφι για να ξεκινήσετε την πρώτη μέρα εργασίας σας ως ελεύθεροι άνθρωποι".

Ημέρα τρίτη.

Το επόμενο πρωί βρήκε τον κ. Σμιθ να έχει μια βλοσυρή γκριμάτσα στο ξεκίνημα της ημερήσιας συνέλευσης.

"Έχω ένα δυσάρεστο καθήκον να εκτελέσω σήμερα", είπε.

"Εχθές, ο Τσαρλς πιάστηκε να κρατάει κάποιο από το βαμβάκι που μάζεψε κατά πάσα πιθανότητα με σκοπό να το πουλήσει για προσωπικό του κέρδος.

Αυτό ειναι κατά παράβαση των κανόνων. Αυτό συνιστά κλοπή!

Για την πράξη του αυτή ο Τσαρλς πρέπει να τιμωρηθεί".

Δύο άντρες έδεσαν τον Τσαρλς στην δοκό μαστιγώματος.

"Δεν αντλώ ευχαρίστηση από αυτό...", συνέχισε ο κ.Σμιθ.

"...αλλά πρέπει όλοι σας να καταλάβετε πως αν δεν διαφυλάξουμε την τάξη, αν δεν έχουμε κανόνες τους οποίους όλοι μας τηρούμε

η φυτεία θα αποτύχει και όλοι μας θα υποφέρουμε".

To μαστίγιο προσέκρουσε στην πλάτη του Τσαρλς.

"Όμως, αν όλοι συντονιστούμε για το κοινό καλό, τότε μπορούμε όλοι να ευημερήσουμε.

Το να είσαι ελεύθερος δε σημαίνει ότι πρέπει να είσαι εγωιστής και άπληστος.

Πρέπει όλοι να εκτελούμε τα καθήκοντά που μας εχουν ανατεθεί και να υπακούμε τους κανόνες...

...ώστε να μπορούμε όλοι να ωφεληθούμε και ο καθένας σας θα λάβει το κατάλληλο μερίδιο από τα κέρδη".

Ένας νεαρός άνδρας, με το όνομα Σαμιουήλ, έκανε ένα βήμα μπροστά.

"Όμως, αν εσείς και ο κ.Τζόουνς αποφασίζετε τους κανόνες και μας μαστιγώνετε αν δεν υπακούμε, πώς διαφέρει αυτό από αυτό που συνέβαινε παλιότερα";

"Πώς μπορείς να το λες αυτό"; ρώτησε ο κ. Σμιθ.

"Είμαι σοκαρισμένος! Ήσασταν σκλάβοι προηγουμένως και τώρα είστε ελεύθεροι.

Πρέπει να υπάρχει κάποια διοίκηση και οργάνωση από εκείνους που είναι πιο εξειδικευμένοι.

Γνωρίζεις εσύ πώς να διοικήσεις μια φυτεία, Σαμιουήλ";

"Όχι", απάντησε.

"Αλλά, αν είμαστε ελεύθεροι τότε γιατί δεν έχουμε εκπροσώπηση στη θέσπιση κάνονων και στη διοίκηση";

"Είμαι έκπληκτος από την αχαριστία σου.¨, απάντησε ο κ.Σμιθ.

"Κανείς σας δε γνωρίζει πως να διοικήσει μια φυτεία, για αυτό δεν είστε σε θέση να λαμβάνετε αποφάσεις για το πως λειτουργούμε εδω.

Δε φαίνετε να εκτιμάς όλα τα πράματα που ο κ.Τζόουνς σας παρέχει.

Από την προστασία από όλες τις εξωτερικές απειλές για τις οποίες δεν γνωρίζετε τίποτα,

εκείνους που θα ερχόντουσαν εδώ να σας αιχμαλωτίσουν και να σας υποδουλώσουν αν δεν ήταν η προστασία του κ. Τζόουνς,

μέχρι τη διασφάλιση της ανάγκης σας για τροφή, στέγαση και εργαλείων εργασίας καθώς και την περίθαλψή σας όταν είστε άρρωστοι ή τραυματισμένοι, κ.ο.κ.

Δε θα υπήρχε καν αυτή η φυτεία, ούτε βαμβάκι, ούτε αυτή η γη, αν δεν ήταν αυτός.

Πρέπει να είστε ευγνώμονες που έκανε δυνατό το επίπεδο άνεσης που απολαμβάνετε.

Οι ζωές σας θα ήταν κατά πολύ χειρότερες αν δεν υπήρχε εκείνος.

"Παρ'ολα αυτά, ως ελεύθεροι και ίσοι συμμετέχοντες σε αυτό το εγχείρημα από δω και στο εξής σε καθε συνέλευση

κάθε εργάτης θα έχει δύο λεπτά για να κάνει ερωτήσεις, ή να εκφράσει προτάσεις ή παράπονα".

Με αυτό οι εργάτες φαινόντουσαν όλοι ευχαριστημένοι και κατευθύνθηκαν ξανά στα χωράφια για να μαζέψουν το βαμβάκι.

Ημέρα τέταρτη

"Έχω μια σπουδαία ανακοίνωση", είπε ο κ. Σμιθ στην αρχή της ημερήσιας συνέλευσης.

"Ο ξάδερφος του κ. Τζόουνς είναι εδώ και όχι απλώς για επίσκεψη ή να δει πως πάει το εγχείρημά μας,

έχει αποφασιστεί πως από δω και πέρα ΕΣΕΙΣ θα αποφασίζετε ποιος θα διοικεί τη φυτεία.

Φυσικά, αυτή η δουλειά δεν μπορεί να γίνει από οποιονδήποτε, αλλά κάθε τρεις μήνες θα έχουμε μια ειδική συνέλευση

στην οποία όλοι οι εργάτες θα ψηφίζουν για το αν πιστεύουμε πως πρέπει να διοικεί ο κ. Τζόουνς τη φυτεία,

η για το αν πιστεύουμε πως ο ξάδερφός του, κ. Τζονσον, πρέπει να διοικεί τη φυτεία.

Αυτό σημαίνει πως σε τελική ανάλυση ΕΣΕΙΣ είστε υπεύθυνοι γιατί εσείς θα αποφασίζετε ποιος θέλετε να διοικεί εκ μέρους σας.

Αν δε σας αρέσει το πως διευθύνονται τα πράματα, έχετε πια τη δύναμη να το αλλάξετε".

Κατάπληκτοι και ευχαριστημένοι οι εργάτες ξανακατευθύνθηκαν προς τα χωράφια για να μαζέψουν το βαμβάκι.

Ημέρες πέρασαν, μήνες πέρασαν, ένα έτος πέρασε και η φυτεία συνέχισε να λειτουργεί όπως προηγουμένως.

Άλλες φορές ο κ. Τζόουνς ήταν διευθυντής, κάποιες άλλες φορές ήταν ο κ.Τζόνσον, αλλά η καθημερινότητα παρέμεινε ακριβώς η ίδια.

Οι εργάτες δούλευαν σκληρά πολλές ώρες κάθε μέρα με ελάχιστες αμοιβές.

Κάθε μέρα η συνέλευση ξεκινούσε υπό την απαγγελία του ύμνου της φυτείας:

""Δουλεύουμε μαζί ως ελεύθεροι άνθρωποι για αμοιβαίο όφελος, δίνοντας όρκο αφοσίωσης στη φυτεία Τζόουνς..."

"...που αντιπροσωπεύει την ευημερία, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη για όλους".

Μια μέρα ο κ.Σμιθ ανακοίνωσε:

"O Σαμιουήλ ζήτησε να πει δυο κουβέντες σήμερα, ο,τι κι αν πιστεύουμε οι υπόλοιποι για τις ιδέες και τις απόψεις του, είμαστε όλοι ελεύθεροι εδώ

και αυτό σημαίνει πως όλοι είμαστε ελεύθεροι να λέμε τη γνώμη μας.

Λοιπόν, Σαμιουήλ έχεις δύο λεπτά, ξεκινα"!

Ο Σαμιουήλ έκανε ένα βήμα μπροστά, εμφανώς φοβισμένος.

"Ήμουν ενθουσιασμένος όταν ξεκίνησαν όλα...", είπε ρίχνοντας μια νευρική ματιά προς τον κ. Σμιθ και τον κ. Τζόουνς.

"...αλλά δεν βλέπετε όλοι τι έχει συμβεί εδώ; Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Παραμένουμε όλοι ακομή σκλάβοι".

Ακούστηκαν κάποια μουρμουρητά διαφωνίας από το πλήθος.

"Μας λένε τι να κάνουμε και μας μαστιγώνουν αν δεν το κάνουμε.

Συνεχίζουν να θέτουν όλους τους κανόνες και να μας τιμωρούν αν είμαστε ανυπάκοοι.

Μας αφήνουν να κάνουμε προτάσεις και να παραπονιόμαστε, αλλά ποτέ δεν αλλάζουν κάτι ουσιώδες.

Μας αφήνουν να επιλέγουμε μεταξύ του κ. Τζόουνς και του κ. Τζόνσον, αλλά ποια η διαφορά;

Η κατάσταση παραμένει ίδια. Έμεις κάνουμε όλη τη δουλειά και εκείνοι παίρνουν όσα θέλουν και αποφασίζουν πόσα θα μας επιτρέψουν να κρατήσουμε.

Αυτοί ζουν μέσα στην πολυτέλεια και τον πλούτο από το βαμβάκι που εμείς μαζεύουμε.

Εμείς κάνουμε όλη τη δουλειά και χτίζουμε μόνοι μας τις καλύβες μας, καλλιεργούμε το φαΐ μας και φροντίζουμε τους εαυτούς μας.

Μας αφήνουν τόσα ώστε να είναι σίγουροι πως δε θα επαναστατήσουμε ή το σκάσουμε.

Αυτό δεν είναι ελευθερία. Είμαστε όλοι ακόμη σκλάβοι.

Το μόνο που έχουν αλλάξει είναι οι λέξεις που χρησιμοποιούν αλλά τίποτα άλλο δεν έχει αλλάξει.

Λένε πως είμαστε όλοι ελεύθεροι και ίσοι, αλλά δεν είμαστε.

Αυτοί διατάζουν και εμείς υπακούμε.

Αυτό δεν είναι ελευθερία. Αυτό δεν είναι ισότητα.

Λένε πως είμαστε ελεύθεροι να φύγουμε, όμως αυτό σημαίνει απλά ότι είμαστε ελεύθεροι να γίνουμε σκλάβοι κάποιου άλλου.

Γιατί πρέπει να δουλεύουμε και να υπακούμε τους κανόνες; Δε συμφωνήσαμε σε αυτό.

Αυτοί έφτιαξαν το σύστημα και το επέβαλαν σε εμάς. Μας ελέγχουν και μας κλέβουν και το λένε ελευθερία.

Σας ξεγέλασαν και σας έκαναν να πιστέψετε πως η δυνατότητα επιλογής αφέντη για τον οποίο θα δουλεύετε είναι το ίδιο με το να είστε ελεύθεροι.

Δεν είναι. Ανοίξτε τα μάτια σας.

Εάν κρατάτε αυτό που παράγετε, το λενε "κλοπή". Όταν αυτοί παίρνουν όσα παράγετε το λενε... "μοιρασιά" και "δίκαιη κατανομή".

Δε βλέπετε πως όλα αυτά είναι..."

"Ο χρόνος σου τελείωσε, Σαμιουήλ" , ανακοίνωσε ήρεμα ο κ.Σμιθ.

Ύστερα από νεύμα του, δύο επιτηρητες άρπαξαν τον Σαμιουήλ από τους ώμους και τον οδήγησαν στην δοκό μαστιγώματος.

"Λυπάμαι Σαμιουηλ, αλλά παραβίασες τους κανόνες.

Υπάρχουν κανόνες κατά της ενθάρρυνσης άλλων να μη δουλεύουν, και της ενθάρρυνσης να παραβιάσουν τους κανόνες.

Το μόνο που κάνεις είναι να μας προξενείς κακό με όλη τη δυσαρέσκεια, τη διαμαρτυρία και την ανυπακοή σου"

To μαστίγιο χτύπησε τον Σαμιουηλ και αυτός έβγαλε μια κραυγή.

"Χωρίς κανόνες, χωρίς τάξη όλα θα χαθούνε. Χωρίς νόμους θα υπάρξει χάος.

Δε μπορούμε να συμπεριφερόμαστε σαν άγρια κτήνη και ο καθένας να κάνει οτι επιθυμεί.

Πρέπει όλοι να ακολουθούμε το σχέδιο και να κάνουμε το καθήκον μας,

για το καλό όλων μας. Και όσοι δεν το κάνουν, πρέπει να τιμωρούνται.

Το μαστίγιο χτύπησε ξάνα και αίμα έρευσε άφθονο από την πλάτη του Σαμιουήλ.

"Σαμιουήλ, εσύ είσαι αυτός που κλέβει από τους άλλους, όταν δεν κάνεις την εργασία που σου έχει ανατεθεί δημιουργείς περισσότερη δουλειά για τους υπόλοιπους.

Όταν δεν τηρείς τους κανόνες, εσύ είσαι αυτός που βάζει σε κίνδυνο το μέλλον όλων των υπολοίπων εδώ.

ΕΣΥ είσαι ο κλέφτης. ΕΣΥ είσαι ο εγκληματίας.

Εσύ είσαι αυτός που προσπαθεί να καταστρέψει την διάταξη που μας κρατά όλους ελεύθερους και ευημερείς".

Με κάθε χτύπο του μαστιγίου το πλήθος επευφημούσε όλο και πιο δυνατά και κάποιοι από αυτούς φώναζαν κατάρες στον Σαμιουήλ.

"Κακομαθημένος και εγωιστής όπως είσαι, παραπονιέσαι για όλα μιλώντας λες και είσαι καταπιεσμένος, αλλά ΕΣΥ είσαι αυτός που χαλά τα πράματα.

Εσύ είσαι αυτός που μας κρατά από το να γίνουμε αυτό που μπορούμε να γίνουμε.

Είναι η απληστία και η ανυποταξία σου που βλάπτει όλους μας.

Όλοι τους, τηρούν τους κανόνες", είπε ο κ.Σμιθ δίχνοντας τους υπόλοιπους.

"Τι σε κάνει να νομίζεις ότι εσύ δεν πρέπει να κάνεις το ίδιο; Νομίζεις ότι είσαι υπεράνω του νόμου";

Ακούστηκαν δυνατές ιαχές συμφωνίας τη στιγμή που το μαστίγιο χτυπούσε ξανά.

"Πρέπει να διατηρήσουμε την τάξη...", διακύρηξε ο κ.Σμιθ.

"...για να κάνουμε αυτή τη φυτεία σπουδαία! Να την κάνουμε τέτοια ώστε να είμαστε ολοι ευτυχισμένοι και ευημερείς.

Για να'χουμε την κοινωνία που επιθυμούμε πρέπει να υπάρχουν κανόνες.

Πρέπει να συνεισφέρουμε όλοι μας το "δίκαιο μερίδιό" μας σε αυτό το εγχείρημα και δεν μπορούμε να ανεχτούμε πράξεις και συμπεριφορές

που υπονομεύουν τα άπιστευτα κατορθώματα που όλοι μαζί ως ελεύθεροι άνθρωποι έχουμε επιτύχει και θα συνεχίσουμε να επιτυγχάνουμε".

Ο κ. Τζοουνς χαμογελούσε, έδωσε ενα ελαφρύ φιλικό χτύπημα στην πλάτη του κ. Σμιθ.

Το πλήθος επευφημούσε τόσο δυνατά, που κανένας τους δεν είχε προσέξει...

...πως ο Σαμιουήλ είχε πεθάνει!

Αυτό που σας έχουν μάθει για την κυβέρνηση και την πολιτική δεν ειναι πιο ακριβές ή πιο λογικό από αυτό που ο κ.Σμιθ μάθαινε στους σκλάβους.

Αν είστε έτοιμοι να δείτε πέρα από το πέπλο ρητορικής και προπαγάνδας και να δείτε την πραγματικότητα που βρίσκεται πίσω από αυτό,

βρείτε ένα αντίτυπο της "πιο επικίνδυνης δισειδαιμονίας". Θα αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε τον κοσμο!