Γιατί πρέπει να διαβάσετε το «Όνειρο Θερινής Νυκτός»; - Ισόλτ Γκιλέσπι

View full lesson: https://ed.ted.com/lessons/why-should-you-read-a-midsummer-night-s-dream-iseult-gillespie

Στο φως του φεγγαριού, μια ομάδα νέων μπαίνει κρυφά στο δάσος, όπου οι νέοι παίρνουν διεγερτικές ουσίες, δημιουργούν ρομαντική ατμόσφαιρα και έρχονται αντιμέτωποι με πλάσματα από μια άλλη διάσταση. Στο «Όνειρο Θερινής Νυκτός», ο Σαίξπηρ συγχέει τα όρια μεταξύ της ψευδαίσθησης και της πραγματικότητας και δραματοποιεί την πιθανότητα ότι η ζωή δεν είναι παρά ένα όνειρο.

Μάθημα από την Ισόλτ Γκιλέσπι, σκηνοθετημένο από το WOW-HOW Studio.

Στο φως του φεγγαριού,

μια ομάδα νέων μπαίνει κρυφά στο δάσος,

όπου παίρνουν διεγερτικές ουσίες,

δημιουργούν ρομαντική ατμόσφαιρα

και έρχονται αντιμέτωποι
με πλάσματα από μια άλλη διάσταση.

Στο «Όνειρο Θερινής Νυκτός»
ο Σαίξπηρ γίνεται ψυχεδελικός

και το αποτέλεσμα

είναι ένα απολαυστικό έργο,
και στο χαρτί και στο σανίδι.

Το έργο, που πρωτοπαίχτηκε
στη δεκαετία του 1590,

είναι από τα πιο παιχνιδιάρικα του Σαίξπηρ

όντας γεμάτο απάτες, τρέλα και μαγεία.

Το έργο, που εκτυλίσσεται σε μια νύχτα,

εξελίσσεται με γρήγορο και ζωηρό ρυθμό.

Η πλοκή έχει ως μοτίβα τη σύγκρουση
και τη διάσπαση σε ένα έργο

όπου χαρακτήρες από διαφορετικούς
κόσμους συγκεντρώνονται και χωρίζονται.

Ο Σαίξπηρ χρησιμοποιεί αυτά τα μοτίβα

για να κοροϊδέψει
την εγωπάθεια των χαρακτήρων

και να αμφισβητήσει
την εξουσία με κωμικό τρόπο.

Το έργο διαδραματίζεται στην αρχαία Ελλάδα

αλλά, όπως πολλά έργα του Σαίξπηρ,

αντικατοπτρίζει τους προβληματισμούς
των συγχρόνων του.

Το μαγικό σκηνικό του δάσους τη νύχτα

διαταράσσει τα όρια
ανάμεσα στις χωριστές ομάδες

με απρόσμενα αποτελέσματα.

Εδώ, ο Βάρδος κοροϊδεύει
το αυστηρό ταξικό σύστημα του καιρού του

παίρνοντας τρεις ξεχωριστές ομάδες

και φέρνοντας τα πάνω-κάτω
στην κοινωνία τους

σε έναν κόσμο όπου κανένας θνητός
δεν έχει τον έλεγχο.

Το έργο αρχίζει με τη νεαρή Ερμία,

εξοργισμένη με τον πατέρα της, τον Αιγέα,

και τον βασιλιά της Αθήνας, τον Θησέα,

που της έχουν απαγορέψει να παντρευτεί
τον αγαπημένο της, τον Λύσανδρο.

Η Ερμία δεν ενδιαφέρεται
για τον Δημήτριο,

την επιλογή του πατέρα της για εκείνη,

σε αντίθεση με την καλύτερη
φίλη της την Έλενα.

Εξοργισμένοι με τους γηραιότερους τους,
η Ερμία και ο Λύσανδρος

αποφασίζουν να κλεφτούν τη νύχτα,
με τον Δημήτριο να τους ακολουθεί.

Η κατάσταση περιπλέκεται
με την απόφαση της Έλενας

να τους ακολουθήσει στο δάσος,

με την ελπίδα να κερδίσει
την καρδιά του Δημήτριου.

Σε αυτό το σημείο, πολλοί
συγκεντρώνονται στο δάσος,

καθώς και μια ομάδα τεχνιτών χαμηλής
κοινωνικής τάξης βρίσκεται στο δάσος,

οι οποίοι προβάρουν ένα έργο μεθυσμένοι,
παρασυρόμενοι από τον πρόσχαρο Νικ Μπότομ.

Χωρίς να το γνωρίζουν, οι άνθρωποι
έχουν εισέλθει στον κόσμο των ξωτικών.

Παρά τη μαγική μεγαλοπρέπειά τους,
ο Όμπερον και η Τιτάνια,

ο βασιλιάς και η βασίλισσα των ξωτικών,
έχουν τα δικά τους ερωτικά προβλήματα.

Ο ζηλιάρης Όμπερον, εξοργισμένος
που δεν μπορεί να ελέγξει την Τιτάνια,

διατάζει τον σκανταλιάρη Πουκ

να ρίξει τον χυμό ενός μαγικού
λουλουδιού στα μάτια της.

Όταν η Τιτάνια ξυπνήσει, θα ερωτευθεί
το πρώτο πλάσμα που θα αντικρίσει.

Στην πορεία, ο κεφάτος Πουκ

ρίχνει τον χυμό στα μάτια
του κοιμισμένου Δημήτριου

και του Λυσάνδρου

και επίσης μεταμορφώνει
το κεφάλι του Μπότομ σε γάιδαρο.

Καθώς οι ήρωες ανοίγουν τα μάτια τους,

μια χαώδης νύχτα ξεκινά που
περιλαμβάνει ραγισμένες καρδιές,

ταυτότητες που μπερδεύονται

και μεταμορφώσεις.

Από όλους τους χαρακτήρες,
πιθανότατα ο Μπότομ περνάει καλύτερα.

Όταν η μαγεμένη Τιτάνια τον αντικρίζει,

καλεί τις νεράιδες της που τον ραίνουν
με κρασί και χρυσάφια

και η Τιτάνια γοητεύει
τον μεταμορφωμένο Μπότομ:

«Βγάλτε τα φτερά από
τις χρωματιστές πεταλούδες

για να διώξετε το φεγγαρόφωτο
από τα νυσταγμένα του μάτια.

Γνέψτε του, ξωτικά,
και περιποιηθείτε τον.»

Ενώ η μαγεία είναι ο καταλύτης της δράσης,

το έργο αντικατοπτρίζει τις τρέλες
που κάνουν οι άνθρωποι για την αγάπη

και την χαζή συμπεριφορά όσων αγαπούν.

Το φεγγάρι παρακολουθεί
τη δράση «σαν ένα ασημένιο τόξο»,

συμβολίζοντας την απρόβλεπτη συμπεριφορά,
τη σκοτεινή πλευρά της αγάπης

και τη μαγευτική γοητεία ενός κόσμου
όπου δεν ισχύουν οι συνήθεις κανόνες.

Παρόλο που χαρακτήρες συνέρχονται τελικά,

το «Όνειρο Θερινής Νυκτός»
θέτει το ερώτημα

κατά πόσο ελέγχουμε οι ίδιοι τις ζωές μας.

Αλλά δεν είναι οι πιο ρεαλιστικά
γραμμένοι εραστές, κυβερνήτες ή εργάτες

που έχουν τον τελευταίο λόγο,

αλλά ο Πουκ το ξωτικό

που αναρωτιέται αν μπορούμε
να εμπιστευόμαστε ό,τι βλέπουμε:

Αν εμείς οι σκιές σας προσβάλαμε,

σκεφτείτε αυτό και όλα διορθώνονται:

Ότι απλώς αποκοιμηθήκατε εδώ

ενώ όλες αυτές οι οπτασίες εμφανίστηκαν.

Και λέγοντας αυτό,

ο Πουκ υπενθυμίζει την επίδραση

που έχει η είσοδος στο μαγικό
κόσμο του μεγάλου θεάτρου

που συγχέει τα όρια μεταξύ της
ψευδαίσθησης και της πραγματικότητας

και δραματοποιεί την πιθανότητα
ότι η ζωή δεν είναι παρά ένα όνειρο.