-
คืนหนึ่งผมอยู่ในอพาร์ทเม้นท์ของผมและรู้สึกเบื่อมาก
-
เลยตัดสินใจนำเอากล้องดูดาวออกไปข้างนอกตามทางเดิน
-
พระจันทร์ก็ขึ้นอยู่ และผมก็คิดว่า "ทำไมจะเอาไปดูไม่ได้หล่ะ"
-
ในเวลาไม่กี่นาที คนที่เดินผ่านไปมา เริ่มเข้ามาดู
-
และถามผมว่า "เครื่องมือนี้ มันคืออะไร?"
-
ชายขี่จักรยาน "นั่นมันคืออะไรครับน้อง?"
-
"มันคือกล้องดูดาวครับ"
-
"อ๋อ!"
-
"อยากจะลองส่องดูพระจันทร์ไหมครับ"
-
"อยากจะลองส่องดูพระจันทร์ไหมครับ"
-
"ดวงจันทร์ครับ"
-
ผู้หญิง "ฉันต้องไปดูตรงไหนหรอจ๊ะ?"
-
"มันต้องมาดูตรงนี้ครับ"
-
"อ้าว! ตรงนั้นหรอ!"
-
และนั่นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด
-
ชายวัยรุ่น "เดี๋ยวเราดูพระจันทร์ แป๊บนึง ถือสายแป๊บ, โอ้ พระเจ้า"
-
"โอ้! พระเจ้า"
-
"โอ้! พระเจ้า"
-
"โอ้! พระเจ้า ผมไม่อยากจะเชื่อเลย"
-
"โอ้! โอ้! พระเจ้า"
-
"โอ้! พระเจ้า ได้ยังไงอ่ะ"
-
"ได้ไงอ่ะ"
-
"ได้ยังไงอ่ะ นี่พระจันทร์จริงๆหรอ?"
-
"ได้ไงอ่ะ..."
"ก็นี่แหล่ะครับ"
"ไม่น่าเชื่อ"
-
"โห... เห็นหลุมที่ผิวพระจันทร์เลย เท่สุดสุด"
-
"โหวววววว..."
-
"เฮ้ย!"
-
"เฮ้ย! ดูที่ขอบพระจันทร์สิ เราอยากจะดูมากกว่านี้อีก"
-
"ไอ้ ...เ..ี้ย.!"
-
"ผมไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อนเลย"
-
"ผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลยจริงๆ พับผ่าสิ"
-
"ว้าวววว มันดูใหญ่โตมากเลย"
-
"น้อง มันเหมือนกับ ดวงจันทร์มันลงมาอยู่ที่พื้นถนนเลย"
-
"โห ที่น้องทำเหมือนกับดึงดวงจันทร์ลงมาไว้ตรงถนนเลย"
"ใช่ครับ มันน่าอัศจรรย์มากเลยใช่ไหมครับ"
-
"นี่คือพระจันทร์ตอนนี้จริงๆเลยใช่ไหม? เหมือนถ่ายทอดสดเลยใช่ไหมครับ?"
-
[ถอนหายใจ]
-
การที่จะได้เห็นพระจันทร์ในระยะประชิด
-
และรู้สึกเหมือนกับเอื้อมมือไปคว้ามันไว้ได้
-
สัมผัสมันได้, ทั้งหมดนั้นแหละ ที่ทำให้เรารู้ว่ามันมีอยู่จริง
-
"ไม่น่าเชื่อเลย"
-
"รู้สึกเหมือนกับว่า ดิฉันเพิ่งเหยียบลงบนดวงจันทร์เลย"
-
นั่นทำให้คุณตระหนักว่า
-
พวกเรานั้นก็เป็นแค่เศษเสี้ยวเล็กๆ บนดาวดวงเล็กๆ
-
และพวกเราก็มีปฏิกิริยาเหมือนกัน ต่อจักรวาลที่เราอาศัยอยู่
-
[ว้าว]
-
ผมคิดว่ามันมีเรื่องราวที่พิเศษสำหรับเรื่องนี้
-
บางอย่างที่รวมเราไว้
-
เป็นเครื่องเตือนใจที่ยิ่งใหญ่ ว่าเราควรแหงนมองท้องฟ้า ให้มากกว่าเดิม
