Awakening Mind Part 1, "Know Thyself" (2023) - Complete HD Film

Uyanış

Uyanış, insan gelişiminin bir sonraki
doğal aşamasıdır.

Yani uyanış basitçe öz varlığımızın
doğasını tanımaktır.

Sadece birkaç kişinin yaşayabileceği

tuhaf, mistik, dini bir deneyim değildir.

Herkes için mevcuttur.

Esasen olduğumuz şey zaten tamamen uyanık, tamamen farkında.

Ve tamamen sınırsızdır.

Gerçek doğanız,

size düşündüğünüzden daha yakındır.

Bilinç, evrenin nihai gerçekliğidir.

Bilimdeki bir sonraki adım,
bilincin asli olduğunu anlamaktır.

Uyanış nedir ki?

Biri bana bunu açıklasın.

Uyanan Zihin Bölüm 1: Kendini Bil

Uyanış nedir?

Buna ister gerçek benlik,
ister yakın benlik, ister benliksizlik,

ister Buda doğası, Tao ya da
Mesih bilinci deyin.

Gerçekten fark etmez

Bu filmde ona farkındalık diyeceğiz.

Farkındalık

herhangi bir dinin ürünü değildir.

Uyanış ya da farkındalığı kavramak

bir rüyadan uyanmak gibidir.

Hayat oyunundaki karakterinizin

rüyası.

Karakterlerimiz aracılığıyla dünyayı

tüm güzelliği ve tüm çirkinliğiyle

deneyimliyoruz.

Bu deneyimi yaşam ve ölüm ikiliği olarak
adlandırabiliriz.

Karakterlerin düşünce ve hislerinde

sabitlenmiş bir şekilde dönüp dururuz.

İyi ve kötü.

Savaş ve barış.

Aydınlık ve karanlık.

Doğum ve ölüm.

Ta ki uyanıp bu filmdeki karakterin

biz olmadığımızı anlayana kadar.

Çağrı

Bu filmde,
gerçek doğanızı, entelektüel olarak değil

doğrudan deneyimlemeniz,
doğrudan keşfetmeniz için

size
bir davet gönderiyoruz.

Siz kimsiniz?

Bu daveti

farklı şekillerde tekrarlayacağız.

Kim olduğunuzu sorgularken,

her şeyin tam olarak olduğu gibi
olmasına izin verin.

Zihninizi bir şey olması için

ya da zihin düzeyinde bir yanıt bulmak
için hareket ettirmeyin.

Ve aynı zamanda zihni uzaklaştırmaya
çalışmayın.

Sadece kim olduğunuzu doğrudan
deneyimlemeye niyet edin.

‘Bilmeyen’ zihne izin verin.

Uyanış, dünyanın her seviyesindeki
tüm sorunların cevabıdır.

Ve eğer dünya sorunlarının
kökü bir yanılsamadan,

zihnin temel yanılsamasından
kaynaklanıyorsa

bu yanılsama,
benim bu sınırlı karakter olduğumdur.

Küçük, ayrı bir benlikle yaşadığımızda,

her zaman bir tür kesintisiz
tatminsizlik vardır.

Bu travma gibi büyük bir tatminsizlik
olabileceği gibi

arka planda hissedilen bir
duygu da olabilir.

Bir şeyler doğru değil.

Bir şeyler yanlış gibi.
Bir şeyleri kaçırıyorum.

Biraz zevk aldığımda,
dünyada bir şeyler başardığımda

İyi bir ilişkim olduğunda bile.

Bir an için duraklasam

izole edilmiş ya da bir şeylerden
kopmuşum gibi

tatminsiz bir his var.

Dolayısıyla, çoğu insanda varmış gibi
görünen bu his,

doğası bir tür ayrılık kaygısı olan o küçük,

ayrı benlikten uyanmamız için

bizi motive edebilir.

Bu sınırlı karakterin istediği şeyi
elde etmeye yönelik bir eğilimi vardır.

Bu sadece koşullanmış kalıpların
toplamıdır;

istediği şeyi arzulamak ya da
istemediği şeyi uzaklaştırmaya çalışmak.

Bu, haz ilkesi diyebileceğiniz
sonsuz bir süreçtir,

bilirsiniz, hazzın peşinden gitmek,
acıdan kaçınmak.

Ve eğer bu karakter,

bu koşullanmış kalıp olduğumuza inanırsak,

o zaman acı çekeriz ve dünyada
acı yaratırız.

Dünya bu egoik bilincin bir yansıması
haline gelir.

Uyanmanın faydası sizin ve

etrafınızdaki

insanların daha az acı çekmesidir.

Tanrı anlayışımla ilk bağlantımın

hayatımda benim için en büyük uyanış

olduğuna dair hiç şüphem yok.

Sanki 50 yıldır gerçekten
uyuyormuşum gibi.

Etrafta bir robot gibi dolaşıyor,
gençliğimden beri

bana öğretilen şeyleri yapıyordum
bilirsiniz, tüm formülü biliyordum,

kızı elde et, arabayı elde et, işi elde et,
evi elde et, eşi elde et.

Hayatın nasıl işlemesi gerektiğini düşündüğüm bir formül.

Ta ki 53 yaşıma gelene kadar.

Ve bunların çoğunu yapmış ve profesyonel
olarak bir dereceye kadar

başarılı olmuş olsam da, bunun öneminin
olmadığını fark ettim.

53 yaş civarında uyandım ve

bunun bir önemi olmadığını fark ettim ve

gerçekte ne kadar
az şey ifade ettiğini

her şeyin ne kadar anlamsız olduğunu

görünce şok oldum...

Kimsin sen?

Ebeveynlerden, toplumdan ve

biyolojik koşullanmadan miras kalan,

karakteriniz için belirlenmiş senaryoyu

takip etmeyi bıraktığınızda,

oyun içinde yeni boyutlar açılır.

Yol açılır ama bu bir

hedefe ulaşmak için bir yol değildir.

Bu patikasız bir yoldur,

tam olarak mevcut anda
bulunduğunuz yere varmak için

illüzyondan sıyrılmaktır.

Benim adım Rupert Spira.

Tüm büyük dini ve ruhani geleneklerin
temelinde

yatan ikili olmayan anlayış

hakkında konuşuyorum.

Ve bu anlayışın deneyimsel olarak

tanınmasını amaçlayan

rehberli meditasyonlar yazıyor,

yönetiyor ve sohbetler yapıyorum.

Hepimizin her şeyden çok arzuladığı

huzur ve mutluluğun,

tanımı gereği

asla nesnel deneyimde

bulunamayacağını anlayın.

Nesneler, maddeler, eylemler ve ilişkiler

aracılığıyla asla sağlanamaz.

Bunu net bir şekilde anlamanızı ve

hayatınızın geri kalanını,

bulamayacağınız bir yerde
içsel doygunluğun verdiği

mutluluğu arayarak geçirmemenizi
öneririm.

Bu filmi izleyen herkes

bunu tam da özlemini duydukları
huzur ve mutluluğun

nesnel deneyimde
bulunamayacağını anladıkları

ya da en azından sezdikleri ve
gerçek doğalarına ilişkin

bu araştırmaya
başladıkları için izliyor.

Bu araştırma,

kişinin yapabileceği en önemli ve

mutluluğumuzun bağlı olduğu araştırmadır.

Hayatımın en büyük sorusu,

tabii ki çoğu insanın er ya da geç
karşılaştığına inandığım,

amacın ne olduğu? Gerçekten?

Hayatın amacı nedir?

Beni çok şaşırtan bir şekilde,

hayatın amacının yaptığım
hiçbir şeyle ilgisi olmadığı söylendi.

İşimle ilgili değildi,

kariyerimle ilgili değildi,

fiziksel hayatımdaki neredeyse
hiçbir şeyle ilgili değildi.

Bunlar hayatımın yönleriydi
ama amacı değildi.

Anladığım kadarıyla hayatımın amacı,

gerçek kimliğimi deneyimlemem,

ifade etmem, göstermem ve

yerine getirmemdi.

Bence çoğu insanın karşılaştığı
en büyük soru,

neredeyse hiç kimsenin kendisine
sormadığı ya da

asla yanıtlamadığı bir sorudur.

Benim anlayışıma göre
hayatın en büyük sorusu,

ben kimim?

Ben kimim?

Ben sadece gökyüzündeki bir kuş ya da

denizdeki bir balık gibi fiziksel bir
varlık mıyım?

Belki daha sofistike bir kimlik
ama sadece fiziksel bir varlık.

Doğuyorum, yaşıyorum, ölüyorum.

Başlangıcı ve sonu.

Yoksa bundan daha fazlası olmam

mümkün mü?

Fiziksel bir deneyim yaşayan

ruhani bir varlık olmam mümkün mü?

Hayatınızdaki her deneyim sizi bu tek

evrensel soruya getirdi.

Siz kimsiniz?

Zihninizle bir cevap aramayın.

Her şeyin tam olarak olduğu gibi
olmasına izin verin.

Zihnin farkında olan kim?

Karşınıza çıkan her şeyi hissedin.

Bu duyguların farkında olan kim?

Sorgulamanızın sonucunda ortaya çıkan
her şey hakkında

eksiksiz bir deneyime sahip olun.

Ben Donald Hoffman.
Irvine'deki Kaliforniya

Üniversitesi'nde bilişsel bilimler
alanında emekli profesörüm.

İşim öğrencilere ders vermekti,
ancak emekli olduğum

için ders vermiyorum.
Şimdi de araştırma yapıyorum.

Bilincin matematiksel modelleri ve
bütün yönüyle matematiksel olarak

kesin bir bilinç teorisinden
fizik ve uzay-zamanın nasıl ortaya

çıkabileceği üzerine
araştırmalar yapıyorum.

Benim kendi yolculuğum

hem ruhani hem de bilimsel yönden oldu.

Babam bir papazdı, köktendinci bir
Hıristiyan papazı.

Pazar günleri bunu, okulda da
bilimi öğreniyordum

ve bunlar birbiriyle çelişiyordu.

Edindiğim hikayeler de çelişkiliydi.

Ergenlik çağına geldiğimde
bir şeyleri kendi başıma

çözmem gerektiğini fark ettim.
Cevaplamak istediğim

sorunun şu olduğuna karar verdim:
Bizler makine miyiz?

İnsanlar makine midir
yoksa değil midir?

Fiziksel bakış açısına göre,
biz sadece makineydik.

Ruhani bakış açısıyla, makine olmazdık

ama kesin olarak ne olduğumuz da
söylenemezdi..

Bu yüzden soruyu bilimsel olarak
sormaya karar verdim,

biz sadece makine miyiz?

Ve bunu yapmanın en iyi yolunun
yapay zeka çalışmak

olduğunu düşündüm.
Ve MIT'de yapay zeka üzerine

çalışırken Beyin ve Bilişsel Bölümünde

insan tarafını inceledim.

Çünkü her ikisini de yapmak istiyordum.

Bu soruyu yanıtlamak için makinelerin
neler yapabildiğini,

insanlar ve insan sinirbilimi hakkında,
eğer varsa,

özel olan nelerin manevi gelenekler
olduğunu görmek istedim.

Makinelerden daha fazlası mıyız

yoksa fizikalist,
bilimsel bakış açısı mı doğru?

Ve biz sadece makineyiz

bilinç de yalnızca beyin

aktivitesinin bir eseri.

Son yüzyılda hakim olan bilimsel
materyalist paradigma,

fiziksel olanın ötesinde,
bilimsel yöntemle doğrulanamayan

herhangi bir şeyin varlığını

reddetmektedir.

Bilim bir çıkmazdadır.

Kuantum fiziği için temel olan ve
onu gözlemciyle,

bilincin kendisiyle yüz yüze getiren

paradoksun ötesine geçemez.

Aynı şekilde, dinler de çoğunlukla,
kim ve ne

olduğumuza dair
hakikatin doğrudan deneyimlenmesini

sağlama olan asıl amaçlarını
kaybettikleri

için yalnızca inanç düzeyinde
işlev görmektedir.

Bilim ve maneviyat arasındaki bölünme

her ikisini de verimsizleştirmiştir.

Dinler ve ruhani sistemler, uyanışın
gerçekleşmesi için gerekli koşulları

yarattığını gösterebilen sıkı yöntemlere
ihtiyaç duymaktadır.

Bilimin de fiziksel olanın ötesinde
bir şeylerin

olabileceğine dair bir açıklığa
umutsuzca ihtiyaç duyar.

Mesele dinden ya da bilimden vazgeçmek değil,

daha derine inmek, daha iyi
bir araştırma aracı

olabilmek için kendimizi değiştirmeye
istekli olmaktır.

Deney de, deneyi yapan da

biziz.

Din, yazılı hale getirilmiş ve

nesiller boyunca aktarılmış olan
bu meditasyon,

maneviyat geleneklerinin dili ve

kabı olmuştur.

Her şey tam anlamıyla alındığında

dinleri ve kültürleri bölen

kesinlikle çok gerçekçi diller vardır.

Ancak dinin ruhunu hissederseniz,

hakiki uyanışa giden yolu

takip edebilirsiniz.

İster inançlı ister inançsız olsun,
herkesin uyanma potansiyeli vardır,

çünkü uyanış insan bilincimizin
doğasında,

sadece insan olarak doğmamızla vardır.

Dolayısıyla adına ne derseniz deyin ve hangi dili kullanırsanız kullanın,

farklı bu dinlerde,

maneviyat ve meditasyon geleneklerinde

aynı gibi görünen belirli ilkeler vardır.

Ben gençken, bu anlayış esas olarak

Doğu ruhani geleneklerinde mevcuttu,

ancak bu geleneklerde

o kadar gizlenmiş ve kodlanmıştı ki

neredeyse erişilemezdi.

Benim neslimden pek çok insan bu anlayışı bulmak için

fiziksel ya da en azından
entelektüel olarak

doğuya gitti ve Doğu kültürü

Batı kültürüne kıyasla egzotikti.

Dolayısıyla bu anlayış, ifade edildiği
kültürlerden

egzotik bir tat aldı.

Ben de dahil olmak üzere pek çok kişi

bunun sonucunda ikili olmayan anlayışın

egzotik bir yanı olduğunu ve
sıradışı bir yaşam tarzı

gerektirdiğini düşündü.

Aile hayatından vazgeçmeniz,

saç uzatmanız, özel bir isim almanız,
bir tür öğretmene

ya da tuhaf uygulamalara
katılmanız gerekiyordu.

Tüm bu tür şeylerin temel anlayışla
hiçbir ilgisi

yoktu ve bunlar anlayışın

belirli bir zamanda ifade edildiği
kültürle ilgiliydi.

Dolayısıyla şimdi bu anlayış,
birçoğumuzun

onu ilk kez duyduğu geleneksel kutusundan
tamamen çıkarılmış durumda

ve artık bu temel anlayış,

hayatlarımızı olduğu gibi sürdürmemizi
sağlayacak şekilde mevcut.

Aile hayatı, iş hayatı. Kişinin hayatında
herhangi bir dışsal

değişiklik yapması gerekli değildir.

Bu gezegende yaşadığımız zorluk,

birden fazla hakikat olduğunu

düşünmemizdir.

Bu yüzden benim

dualite olarak adlandırdığım
bir dünyada yaşıyoruz.

erkek ve dişi, siyah ve beyaz.
Büyük ve küçük, hızlı ve yavaş

yukarı ve aşağı
orada burada, önce ve sonra.

Ama aslında sadece tek bir şey vardır.

Her şey tek bir şeydir.

Ve sadece tek bir şey vardır.

Yani her şeye derinlemesine
baktığımızda, büyük ve küçük,

hızlı ve yavaş, yukarı ve aşağı,
sol ve sağ, erkek ve dişinin hepsinin

aynı şey olduğunu,
sadece farklı özellikleri ifade ettiğini

ama hiçbir şekilde birbirlerinden
ayrı olmadıklarını görürüz.

Ben hepimizin

Tanrı'nın bireyleri

olduğumuza inanıyorum.

Tanrı'nın her insanda ve
her insan

aracılığıyla var olduğuna ve bu nedenle de
evrendeki her duyarlı

varlığın içinde var olduğuna inanıyorum.

O halde bir dalganın okyanusla
olan ilişkisi gibi benim de Tanrı ile

bir ilişkim olduğunu görüyorum.

Bir dalga okyanustan ayrı değildir.

O sadece okyanusun bireysel
bir biçimde ortaya çıkmasıdır.

Ve bu bireyselleşme tamamlandığında,
dalga başka bir gün

tekrar ortaya çıkmak üzere geldiği

okyanusa geri çekilir.

Bu yüzden hepimizin
ilahiliğin bireyleşmeleri

olduğumuza inanıyorum ve her şeyi

kutsal olarak gördüğümüzde,
her şeyle ilişkimizi değiştiririz

ve deneyimimizde her şey

farklılaşır.

Dünya bu şekilde değişir.

Bilinç nedir?

Bilinç evrenin nihai gerçekliğidir,

o halde şunu sorabiliriz:
eğer bilinç evrenin ve her şeyin nihai

gerçekliğiyse ve herkes öyleyse,
o zaman nasıl oluyor da dünya bize ayrık

ve bağımsız olarak var olan insanların,
hayvanların ve madde denen

şeylerden yapılmış nesnelerin
çokluğu ve çeşitliliği olarak görünüyor.

Bilincin, maddeden yapılmış nesnelerin

çokluğu ve çeşitliliği olarak göründüğü
evrenin nihai gerçekliği

olduğuna dair bu ifadeyi nasıl

uzlaştırabiliriz?

Yani, bilincin temel olduğunu
öne sürmek için

kullandığım kanıtın birçok yönü var.

Bunlardan biri fiziğin uzay zamanın
temel olmadığını söylemesi ve

evrim teorisinin de uzay, zaman

ve fiziksel nesnelerin
temel gerçeklik olmadığını

kabul etmesidir.

Şimdi, bu teorilerin ikisi de bize sadece
uzay-zamanın temel olmadığını söylüyor.

Bize uzay-zamanın ötesinde
ne olduğunu söylemiyorlar.

Bu yüzden benim tezim,
fizikçilerin uzay zamanın

ötesinde buldukları şeyin
matematiksel yapılar olduğudur.

Bunların ne hakkında
olduğu gerçekten net değil.

Uzay zamanın ötesindeki bu alem
ne hakkında? Ben de uzay zamanın

ötesindeki alemin bilinçle ilgili
olduğunu öne sürüyorum.

Ve sonsuz bilincin kendisini çok sayıda
ayrı deneyim öznesi

olarak, yani tüm hissedebilen varlıklar,
insanlar veya hayvanlar olarak

konumlandırma yeteneğine
sahip olduğunu öne sürebilirim.

Her birimiz, sonsuz bilinçte oluşan

kendi eylemini kendi perspektifinden

dış dünya olarak gördüğü

sonsuz bilincin yerel noktalarıyız.

Dolayısıyla, yerel perspektiflerimizden

bize maddeden yapılmış
bir dünya olarak görünen şey,

gerçeklik açısından, sadece
tek bir sonsuz bilincin faaliyetidir.

Başka bir deyişle, nihai analizde,
ayrı veya bağımsız olarak

var olan şeyler veya insanlar yoktur.

Tek bir sonsuz, bölünmez bütün vardır.

Kişi, kendi eylemine sonlu zihnin

algılama yetileri aracılığıyla baktığında

Varlığın birliği, nesnelerin ve şeylerin

görünürdeki çokluğuna ve çeşitliliğine

ayrılır.