-
Hallo, ik ben Suzan Song,
-
Directeur van de afdeling Kind,
Jeugd- en gezinspsychiatrie
-
van de George Washington-universiteit,
-
en een adviseur voor humanitaire bescherming
-
voor overlevenden van gedwongen ontheemding
wereldwijd en in eigen land.
-
Er is een ongekende stijging geweest
-
in het nummer
van ontheemden wereldwijd,
-
waaronder vluchtelingen, asielzoekers,
immigranten zonder papieren
-
en niet-begeleide minderjarigen.
-
Rond de wereld,
meer dan 65 miljoen mensen
-
zijn momenteel ontheemd
door oorlog, gewapend conflict of vervolging.
-
Vanaf begin 2018,
bijna 31 miljoen kinderen wereldwijd
-
werden verdreven door geweld en conflicten.
-
Als deze huidige trends zich voortzetten,
-
één op de honderd mensen
zal in de nabije toekomst een vluchteling zijn.
-
Helaas zijn de meeste vluchtelingen en
overlevenden van krachtverplaatsing
-
zal niet ontvangen
geestelijke gezondheidszorg nodig had.
-
vanwege discretie van diensten,
gebrek aan toegang tot gekwalificeerde zorg,
-
en stigma tegen psychische stoornissen.
-
Vluchtelingen zijn degenen die zijn gevlucht
hun land van herkomst
-
wegens gegronde vrees voor vervolging
-
gebaseerd op ras, religie,
nationaliteit, politieke mening
-
of lidmaatschap
in een bepaalde sociale groep.
-
Waar als vluchtelingen vragen
bescherming in het buitenland
-
en ze worden gegeven
toestemming om de VS binnen te komen,
-
Mensen die asiel zoeken hebben dat ook
een gegronde vrees voor vervolging.
-
Maar ze zoeken bescherming
terwijl je in de VS bent.
-
Vluchtelingen en
andere door conflicten getroffen personen
-
naar verluidt hebben
een prevalentie van 15 tot 30 procent
-
van PTSS en depressie,
-
vergeleken met de 3,5% prevalentie van PTSS
onder niet-vluchtelingen.
-
De sterkste voorspellers
van een slechte geestelijke gezondheid
-
zijn blootstelling aan marteling en
een cumulatief aantal traumatische gebeurtenissen.
-
Maar marteling, scheiding van familie,
stressvolle asielprocedures,
-
isolement en nadeel
in het gastland
-
allemaal verslechteren de geestelijke gezondheid.
-
De omgeving na de migratie,
voornamelijk langdurige detentie,
-
onzekere immigratiestatus,
-
slechte toegang tot diensten
en beperkingen op het gebied van werk en opleiding
-
kan de geestelijke gezondheid verslechteren.
-
Deze bieden niet de volledige reikwijdte van
emotionele problemen
-
waar veel conflicterende mensen mee te maken hebben
-
inclusief ingewikkeld verdriet,
complex trauma,
-
wanhoop, isolement,
boosheid en gebrek aan vertrouwen.
-
Veel mensen ervaren
normale reacties
-
tot zeer abnormale ervaringen.
-
Na verloop van tijd de meeste vluchtelingen
lage of geen symptomen vertonen.
-
Een klein aantal show
een patroon van geleidelijk herstel
-
en een kleine minderheid blijft chronisch.
-
We moeten dus het onderscheid evalueren
tussen situationele vormen van leed
-
en een duidelijke psychische stoornis voor vluchtelingen.
-
Dit doen we door te focussen op een dynamiek
samenspel van blootstelling
-
naar traumatische ervaringen uit het verleden,
-
aanhoudende dagelijkse stressfactoren
-
en de belangrijkste psychosociale systemen
waarin die is ingebed.
-
Psychiaters kunnen deze populaties helpen
-
met cultureel competent klinisch werk
met vluchtelingen en asielzoekers.
-
Op beleidsniveau door te voeren
asiel evaluaties
-
en op belangenbehartigingsniveau
door gelijke toegang te bevorderen,
-
duurzaamheid van de dienstverlening aan vluchtelingen
en mensen met geweld verdrijft,
-
en door samen te werken
met interdisciplinaire leden van de gemeenschap
-
zoals advocaten,
opvoeders en beleidsmakers
-
naar zorg leveren voor een veilig systeem
voor welke vluchtelingen
-
en overlevenden van gedwongen ontheemding
kan vertrouwen.
Amplifying Voices
