Atheïsme in de Biblebelt | Joe Mercaldo | TEDxGreenville

Niet iedereen om ons heen deelt onze eigen overtuigingen -- en dat is oké. Een open geest, open hart en een gemeenschap waar iedereen in thuishoort, is Joe's wens.
Joe is momenteel voorzitter van de Piedmont Humanists en lid van de Interfaith Forum Board. Oorspronkelijk uit Williamsport, Pennsylvania, waar hij woonde tot zijn 30ste jaar, is Joe nu al negen jaar inwoner van het Greenville-gebied.

Deze talk werd gehouden op een TEDx-evenement, in de stijl van de TED-conferenties, maar onafhankelijk georganiseerd door een lokaal team. Meer informatie hierover op http://ted.com/tedx

Hallo...

Heb je dat ooit meegemaakt?

Beginnen we allemaal zo?

Ik bedoel, zoals op school,
wanneer je een test moet doen

waar je het juiste antwoord
moet omcirkelen:

ga je voor A, B of C?

Je moet er één kiezen
en iedereen gaat er maar één kiezen,

maar niet elk antwoord gaat kloppen.

Dit is nogal eenvoudig

en veel mensen krijgen dergelijke tests.

We kennen dit bijna allemaal,

maar op een dag
komt iemand met een test

met een andere optie:

'geen van de bovenstaande'
of iets dergelijks.

Voor de eerste keer mag je zeggen:
"Het antwoord is er niet bij."

Je hoeft niet te geloven
in een bepaalde keuze,

maar je keuze kan nu zijn
dat het antwoord er nooit bij was.

Dus kan D je antwoord zijn.

Werkelijk?

Toch vertelden ze je altijd

dat je de dingen zo moest doen
en dat er altijd een correct antwoord was.

Net als op de middelbare school
de A's, B's en C's

de enige mogelijkheden waren
voordat je ooit D probeerde.

Ik vertel de mensen graag:
"D staat niet voor Duivel."

Gewoon voor de zekerheid.

(Gelach)

Zie het zo: net alsof het altijd voelde
in een andere wereld te leven,

waar je niet in paste ...

en de enige manier om te overleven,
was erin op te gaan.

Logisch dat je je raar, angstig
en onzichtbaar zou kunnen voelen.

Ik denk dat we het
er allemaal over eens zijn

dat we ons het best voelen
als we onszelf kunnen zijn

en op die manier aanvaard worden.

Toen ik jonger was,
zag ik alles zwart-wit:

iets was goed of fout,
het was zus of het was zo;

er was geen grijze zone, geen speelruimte.

Er was geen discussie over.

De D's in het leven

hebben een verhaal, een gezicht,

ze hebben prestaties en ook uitdagingen.

En wat is mijn verhaal?

Jaren geleden
was ik in een katholieke kerk

samen met iedereen
het Credo aan het opzeggen.

Een Credo, voor wie het niet weet,

is een manier om je geloof
in iets te belijden.

Ik zei:

"Ik geloof in God, almachtige Vader,
Schepper van hemel en aarde,

van al wat zichtbaar en onzichtbaar is."

En dan -- wow! -- zeiden ineens
mijn hoofd, mijn hersenen,

vol vertrouwen en verrassend:

"Nee, dat geloof ik niet."

Na dit gezegd te hebben
en bij alles daarna,

begon ik het na te lopen
als een mentale lijst

en zette bij alles
"Nee, dat geloof ik niet."

Tot nu toe had ik altijd opgezegd
wat alle anderen zegden.

Ik dacht dat het zo moest,

net als iets dat je moest onthouden:

het herhalen zonder het te betwijfelen.

Maar uiteindelijk werd D mijn antwoord.

In mijn geval was D de optie atheïsme.

Laten we atheïsme definiëren.

In de Merriam-Webster Online Dictionary

is de eerste definitie
de archaïsche definitie

en dat is 'goddeloosheid, boosaardigheid'.

De huidige definitie is echter 'ongeloof
in het bestaan van een godheid'.

Er is geen godheid.

Laat ik het zo uitleggen:

'Daarboven' is een plaats
waar de meesten van ons denken

dat er een god is,
een gelukkige plaats, een hemel.

Voor elke Daarboven is er een Daarbeneden.

'Daarbeneden' plaatsen de mensen
de duivel, een slechte plek, demonen.

Waar horen de atheïsten thuis?

Precies daar: geen god, geen duivel.

Gewoon omringd door alle andere mensen.

Wij atheïsten hebben dus niets?

Nee, we hebben elkaar.
Ook jullie horen daar allemaal bij.

Dit wil niet zeggen dat wij
niet worstelen met levensvragen.

Wat ik wil zeggen, is dat ik
mijn fouten zelf moet verantwoorden.

Ik kom er niet vanaf
door dingen te zeggen als:

"De duivel in mij deed het",

of "Het is Gods wil of plan."

Omdat ik geen antwoord heb,
is er geen antwoord.

Het komt allemaal neer op wie ik ben
en hoe ik ervoor kies te reageren

op een bepaalde situatie.

Ik wil goed zijn.

Ik denk dat iedereen goed wil zijn
en gerespecteerd en gewaardeerd worden.

Maar het leven is hard,

mensen maken fouten,
mensen raken gekwetst,

zelfs mensen die bemind worden.

Mijn atheïsme verandert dat niet.

Ik verknoei dingen, maak fouten,
weet zeker niet alles.

Ik maakte onlangs een paar fouten
-- meer dan een paar, maar... --

en kwetste iemand waar ik van hield.

Ik heb ook wat vrienden
en mensen in mijn leven pijn gedaan.

Ik moest dat zelf in orde brengen,

want ik kon nergens anders terecht.

Dat heb ik dan ook gedaan.

Vandaag wil ik jullie
er gewoon aan herinneren

dat, wat je ook gelooft,

je moet begrijpen dat niet
iedereen hetzelfde denkt.

Het feit dat we anders geloven
of er anders over denken,

wil niet zeggen dat we anders zijn.

Dit is een 'adopteer-een-snelweg'
waar een groep van ons voor zorgt,

dit is de soepkeuken;
dat soort dingen doen we.

En soms hebben we alleen maar plezier.

Als atheïst in de Biblebelt is het vaak
voor velen van ons moeilijk

om mensen duidelijk te maken
dat ook wij mensen zijn

en dat we er zijn.

Zoals ik al zei, zijn er meer
dan jullie waarschijnlijk denken.

Mensen in je familie, waarschijnlijk
ook mensen waarmee je werkt,

overal, en we zijn gewoon hetzelfde.

Wat ik jullie wil zeggen, is dit:

ik vraag jullie niet om je wereld
voor mij te veranderen,

maar je te realiseren
dat ik deze wereld met jullie deel.

Dank je.

(Applaus)