Si të bëheni më të mirë në gjërat që ju interesojnë

Duke punuar shumë, por jo duke u përmirësuar? Nuk je vetëm. Edukatori Eduardo Briceño zbulon një mënyrë të thjeshtë për të menduar më mirë në gjërat që bëni, pavarësisht nëse janë në punë, si prindër apo hobi krijuese. Dhe ai ndan disa teknika të dobishme që të mund të vazhdoni të mësoni dhe gjithmonë të ndjeheni sikur po ecni përpara.

Shumica prej nesh kalojnë nëpër
jetë duke u përpjekur të bëjmë

më të mirën në çdo gjë që bëjmë,
qoftë kjo punë, familje, shkollë

ose ndonjë gjë tjetër.

Ndihem kështu. Provoj ta bëj më të mirën.

Por disa kohë më parë,
arrita në një kuptim se nuk isha

duke u përmirësuar në gjërat për të
cilat më interesuan shumë,

qoftë ajo te qenë burrë apo mik

ose një profesionist ose shok i skuadrës,

dhe nuk po përmirësohesha shumë
në këto gjëra

edhe pse po kaloja shumë kohë

duke punuar shumë për to.

E kam kuptuar që nga bisedat
që kam pasur dhe nga kërkimet

që kjo ngecje, pavarësisht punës së madhe,

rezulton mjaft e zakonshme.

Kështu unë do të doja të ndaj me
ju disa njohuri se pse është kjo

dhe çfarë mund të bëjmë të gjithë për të.

Ajo që kam mësuar është se
njerëzit më efektivë

dhe ekipet në çdo fushë

bëjmë diçka që të gjithë mund të kopjojmë

Ata kalojnë jetën me qëllim
duke kaluar midis dy zonave:

zona e të mësuarit dhe
zona e performancës.

Zona e mësimit është kur qëllimi
ynë është të përmirësohemi.

Pastaj bëjmë aktivitete të krijuara
për përmirësim,

duke u përqëndruar në atë që ne
nuk e kemi zotëruar ende,

që do të thotë se duhet të presim
për të bërë gabime,

duke ditur që do të mësojmë prej tyre.

Kjo është shumë e ndryshme nga
ato që ne bëjmë kur jemi në zonën e

performancës,qëllimi ynë është të
bëjmë diçka sa më mirë që mundemi.

Pastaj përqëndrohemi në ato
që kemi zotëruar tashmë

dhe ne përpiqemi të minimizojmë gabimet.

Të dyja këto zona duhet të jenë
pjesë e jetës sonë,

por të jemi të qartë kur duam të jemi
në secilën prej tyre,

me çfarë qëllimi, fokusimi dhe pritshmërie

na ndihmon të performojmë më mirë
dhe të përmirësohemi më shumë.

Zona e performancës maksimizon
performancën tonë të tanishme,

ndërsa zona e mësimit
maksimizon rritjen tonë

dhe performancën tonë në të ardhmen.

Arsyeja që shumë prej nesh
nuk përmirësohen shumë

pavarësisht punës tonë të madhe është se

ne kemi tendencë të kalojmë
pothuajse të gjithë kohën tonë

në zonën e performancës.
Kjo pengon rritjen tonë,

dhe për ironi, për një afat të gjatë
edhe performancën tonë.

Pra, si është zona e mësimit?

Merrni Demosthenes, një udhëheqës politik

dhe oratori dhe avokati më i madh
në Greqinë antike.

Për t'u bërë i madh, ai nuk e kaloi
tërë kohën e tij

thjesht duke qenë orator ose avokat,

e cila do të ishte zona e tij
e performancës

Por përkundrazi, ai bëri aktivitete
të dizajnuara për përmirësim.

Sigurisht, ai studioi shumë.

Ai studioi juridikun dhe filozofinë
me udhëzime nga mentorët,

por ai e kuptoi gjithashtu që të qenurit
avokat përfshin bindjen e njerëzve

të tjerë, kështu që ai studioi edhe
fjalime të shkëlqyera

dhe duke aktruar.

Për të hequr qafe një zakon të çuditshëm
që kishte, ngritjes së pavullnetshme

të supeve, ai praktikoi fjalimet e tij
para një pasqyre,

dhe ai vnoi një shpatë nga tavani

kështu që nëse ngriti supin,

do të dhimbte.

(Të qeshura)

Për të folur më qartë, pavarësisht
vështirësive në shqiptim

i tha fjalimet e tij me gurë në gojë.

Ai ndërtoi një dhomë nëntokësore

ku ai mund të praktikonte
pa ndërprerje

dhe të mos shqetësojë njerëzit e tjerë.

Dhe meqë gjykatat në atë kohë
ishin shumë të zhurmshme,

ai gjithashtu praktikonte afër oqeanit,

duke projektuar zërin e tij mbi
zhurmën e valëve.

Aktivitetet e tij në zonën e të mësuarit

ishin shumë të ndryshme nga
aktivitetet e tij në gjykatë,

nga zona e tij e performancës.

Në zonën e mësimit,

ai bëri atë që Dr.Anders Ericsson
e quan praktikë të qëllimshme.

Kjo përfshin ndarjen e aftësive
në aftësi përbërëse,

të qenurit i qartë për atë aftësi që ne
jemi duke punuar për tu përmirësuar,

si mbajtja e shpatullave tona poshtë,

duke i dhënë përqendrim të plotë
një niveli të lartë sfidash

jashtë zonës sonë të rehatisë,

vetëm përtej asaj që ne mund
të bëjmë aktualisht,

duke përdorur reagime të shpeshta
me përsëritje dhe rregullime,

dhe duke e përshirë në mënyrë
ideale udhëzimin e një trajneri të aftë,

sepse aktivitetet e krijuara
për përmirësim

janë të një fushe specifike

dhe mësuesit dhe trainerët e shkëlqyeshëm
e di se cilat janë ato aktivitete

dhe gjithashtu mund të na japin
komente të ekspertëve.

Është kjo lloj praktike në zonën
e të mësuarit

që çon në përmirësim thelbësor,

dhe jo vetëm për një kohë.

Për shembull, studimi tregon se
pas dy viteve të para

duke punuar në një profesion,

performanca zakonisht qëndron e njëjtë.

Kjo është treguar e vërtetë në
mësimdhënie, mjekësi të përgjithshme,

infermieri dhe fushat e tjera,

dhe kjo ndodh sepse pasi
mendojmë se jemi bërë te zot sa duhet,

mjaftueshëm,

atëherë ne ndalojmë së harxhuari
kohën në zonën e të mësuarit.

Ne përqëndrohemi gjatë gjithë
kohës për të bërë punën tonë,

duke performuar

që rezulton të mos jetë një mënyrë
e shkëlqyeshme për tu përmirësuar.

Por njerëzit që vazhdojnë të kalojnë
kohë në zonën e mësimit

vazhdojnë të përmirësohen gjithmonë.

Shitësit më të mirë të paktën
një herë në javë

bëj aktivitete me qëllim të përmirësimit.

Ata lexojnë për të zgjeruar
njohuritë e tyre,

konsultohen me kolegë ose
ekspert të fushës

provojnë strategji të reja,
kërkojnë reagime dhe reflektojnë.

Lojtarët më të mirë të shahut

kalojne shumë kohë duke mos luajtur shah,

e cila do të ishte zona e tyre
e performancës,

por duke u përpjekur të parashikojnë
lëvizjet nga mjeshtrit e mëdhenjë

Secili prej nesh ka kaluar ndoshta
shumë, shumë, shumë orë

duke shkruar në një kompjuter

pa u bërë më të shpejtë,

por nëse do të kalonim nga
10 deri në 20 minuta çdo ditë

duke u përqëndruar plotësisht në
shtypjen 10 deri në 20 % më shpejt

sesa shpejtësia jonë e tanishme,

do të bëheshim më të shpejtë,

veçanërisht nëse gjithashtu kemi
identifikuar se çfarë gabimesh po bëjmë

dhe praktikimi i shtypjes së atyre fjalëve

Kjo është praktikë e qëllimshme.

Në cilat pjesë të tjera të jetës sonë,

mbase që ne interesohemi më shumë,

jemi duke punuar fort por jo
duke e përmirësuar shumë

sepse jemi gjithmonë në
zonën e performancës?

Tani, kjo nuk do të thotë se zona e
performancës nuk ka asnjë vlerë.

Ka shumë.

Kur më duhej një operacion në gju,
Unë nuk i thashë kirurgut,

"Shpojeni diku aty dhe
përqendrohuni në ato që nuk dini."

(Të qeshura)

"Ne do të mësojmë nga gabimet tuaja!"

Unë kërkova një kirurge e cila mendoja se
do të bënte një punë të mirë,

dhe unë doja që ajo të bënte
një punë të mirë.

Të qenurit në zonën e performancës

na lejon të bëjmë gjërat sa më mirë
që mundemi.

Mund të jetë gjithashtu motivues,

e na jep informacione për të identifikuar
se çfarë të përqëndrohemi

në pasuesen kur kthehemi
në zonën e mësimit.

Kështu që mënyra për performancë të lartë

është të kalohet midis zonës
së mësimit dhe performancës,

duke ndërtuar me qëllim aftësitë
tona në zonën e të mësuarit,

pastaj duke aplikuar ato aftësi
në zonën e performancës.

Kur Beyoncé është në turne,

gjatë koncertit, ajo është në zonën
e saj të performancës,

por çdo natë kur ajo kthehet në
dhomën e hotelit,

ajo kthehet menjëherë në
zonën e saj të mësimit.

Ajo shikon një video të shfaqjes
që sapo mbaroi.

Ajo identifikon mundësitë për përmirësim,

për veten e saj, valltarët dhe
stafi i kamerës së saj.

Dhe të nesërmen në mëngjes,

të gjithë marrin faqe shënimesh
se çfarë të rregullojnë,

të cilat ata më pas punojnë gjatë
ditës para shfaqjes tjetër.

Është një spirale

e aftësive gjithnjë në rritje,

por duhet të dimë kur kërkojmë të
mësojmë dhe kur të performojmë,

dhe ndërsa ne duam të kalojmë
kohë duke bërë të dyja

sa më shumë kohë të kalojmë në
zonën e mësimit,

aq më shumë do të përmirësohemi.

Pra, si mund të kalojmë më shumë
kohë në zonën e mësimit?

Së pari, duhet të besojmë dhe të kuptojmë

që ne mund të përmirësohemi,

atë që ne e quajmë një
mentalitet në rritje.

Së dyti, ne duhet të dëshirojmë të
përmirësohemi në atë aftësi të veçantë.

Duhet të ketë një qëllim për të cilin
ne interesohemi,

sepse kërkon kohë dhe përpjekje.

Së treti, duhet të kemi një ide
se si të përmirësohemi,

çfarë mund të bëjmë për tu përmirësuar,

jo si kam praktikuar
kitaren si adoleshent,

duke performuar këngë pa pushim,

por duke bërë praktikë të qëllimshme.

Dhe e katërta, ne duhet të jemi në
një situatë me interes të ulët,

sepse nëse priten gabime,

atëherë pasoja e bërjes së tyre
nuk duhet të jetë katastrofike,

apo edhe shumë domethënëse.

Një person që ec mbi litar nuk i praktikon
truket e reja pa një rrjetë nën të,

dhe një atlet nuk do të fillonte të
provonte fillimisht një lëvizje të re

gjatë një ndeshje kampionati.

Një arsye pse ne kalojmë

kaq shumë kohë në zonën e performancës

është se mjediset tona
shpesh janë me rrezik të panevojshëm.

Ne krijojmë rreziqe sociale
për njëri-tjetrin,

edhe në shkolla të cilat supozohet
të jenë të gjitha për të mësuar,

dhe nuk po flas për
teste të standardizuara.

Dua të them që çdo minutë i çdo dite,

shumë studentë në shkolla fillore
deri tek kolegje

mendojne se nëse bëjnë një gabim,
të tjerët do të mendojnë më pak për ta.

Nuk është çudi që ata janë
gjithmonë të stresuar

dhe duke mos marrë rreziqet e
nevojshme për të mësuar.

Por ata mësojnë se gabimet
janë të padëshirueshme

pa dashje,

kur mësuesit ose prindërit mezi
presin të dëgjojnë përgjigje të sakta

dhe refuzojnë gabimet në vend se t'i
mirëpresni dhe shqyrtojnë ato

të mësojnë prej tyre,

ose kur kërkojnë përgjigje të ngushta

në vend se të inkurajoni të
menduarit më eksplorues

nga i cili të gjithë mund të mësojmë.

Kur të gjitha detyrat e shtëpisë ose
puna e studentit ka një numër

ose një shkronjë në të dhe llogaritet
drejt një note përfundimtare,

në vend se të përdoret për praktikë,
gabime, reagime dhe rishikime,

ne dërgojmë mesazhin se shkolla
është një zonë e performancës.

E njëjta gjë është e vërtetë edhe
në vendet tona të punës.

Në kompanitë me të cilat
konsultohem, unë shpesh shoh kulturat

e përsosura të praktikimit, të cilat
udhëheqësit nxisin për të inkurajuar punën

Por kjo i bën punonjësit të
qëndrojnë brenda asaj që dinë

dhe mos provimi i gjërave të reja,

kështu që kompanitë nuk arrijnë të
inovojnë dhe përmirësojnë

dhe ata mbesin mbrapa.

Ne mund të krijojmë më shumë
hapësira për rritje

duke filluar bisedat me njëri-tjetrin

rreth asaj se kur duam të jemi
në secilën zonë.

Në çfarë dëshirojmë të bëhemi
më të mirë dhe si?

Dhe kur duam të ekzekutojmë dhe
minimizojmë gabimet?

Në atë mënyrë, ne fitojmë qartësi
në lidhje me atë që është suksesi,

kur, dhe si ta mbështesim më mirë
njëri-tjetrin.

Po sikur të gjendemi në një situatë
të veprimeve të larta

dhe ne ndjehemi se nuk mund t'i
fillojmë ato biseda akoma?

Atëherë këtu janë tre gjëra
që ende mund të bëjmë si individë.

Së pari, ne mund të krijojmë ishuj
me rrezik të ulët, përkundrazi një deti

me nivele të larta. Këto janë
hapësira ku gabimet kanë pak pasoja.

Për shembull, mund të gjejmë një
mentor ose një koleg të besueshëm

me të cilët mund të shkëmbejmë ide
ose të kemi biseda të prekshme

apo edhe luajte të roleve.

Ose mund të kërkojmë orientim nga
takimet komentuese si projekte progesi.

Ose mund të marrim kohën për të
lexuar, shikuar video

ose marrja e kurseve online.
Këto janë vetëm disa shembuj.

Së dyti, ne mund të ekzekutojmë
dhe të performojmë ashtu siç pritet,

por më pas reflektojmë për atë që
mund të bënim më mirë herën tjetër,

siç bën Beyoncé,

dhe ne mund të vëzhgojmë dhe
imitojmë ekspertët.

Vëzhgimi, reflektimi dhe rregullimi
është një zonë mësimore.

Dhe së fundi, ne mund të udhëheqim

duke ulur nivelet për të tjerët përmes
ndarjes për atë që dëshirojmë të

përmirësohemi, duke bërë
pyetje për ato që ne nuk dimë,

duke kërkuar reagime dhe
duke ndarë gabimet tona

dhe ato që kemi mësuar prej tyre,

në mënyrë që të tjerët të ndjehen të
sigurt për të bërë të njëjtën gjë.

Besimi i vërtetë ka të bëjë me
modelimin e mësimit në vazhdim.

Po sikur, në vend që ta kalojmë
jetën duke bërë, bërë, bërë,

duke perfomuar, performuar, performuar

të shpenzojmë më shumë kohë
duke eksploruar,

pyetur,

dëgjuar,

duke eksperimentuar, reflektuar,

duke u përpjekur dhe duke u bërë?

Po sikur secili të kishim gjithmonë diçka

të cilen jemi duke punuar për tu
përmirësuar?

Po sikur të krijonim më shumë ishuj
me nivele të ulëta

dhe ujëra?

Po sikur ta kemi të qartë,

brenda vetes dhe me shokët tanë
të skuadrës,

rreth kërkimit të mësuarit
dhe kërkimit të performojmë,

në mënyrë që përpjekjet tona të
bëhen më të rëndësishme,

përmirësimi ynë i pafund

dhe më e mira edhe më e mirë?

Faleminderit.