Wat gebeurt er met onze lichamen na de dood? - Farnaz Khatibi Jafari

Bekijk de hele les: http://ed.ted.com/lessons/what-happens-to-our-bodies-after-we-die-farnaz-khatibi-jafari

Sinds het begin van de mensheid zijn ongeveer 100,8 miljard mensen geboren en gestorven, en dit aantal neemt jaarlijks toe met zo'n 0,8% van de wereldbevolking. Wat gebeurt er met al die lichamen nadat ze zijn gestorven? Is er een einde aan de hoeveelheid begraafplaatsen op deze wereld? Farnaz Khatibi Jafari kijkt naar de ontwikkeling in hoe de mensheid omgaat met lichamen en begrafenissen.

Les door Farnaz Khatibi Jafari, animatie door Ivana Bošnjak en Thomas Johnson.

Sinds het begin van de mensheid

zijn er ongeveer 100,8 miljard mensen
geboren en gestorven

en dit aantal stijgt ieder jaar
met 0,8% van de wereldbevolking.

Wat gebeurt er met al die lichamen
nadat ze gestorven zijn?

Heeft de aarde op termijn nog wel ruimte
om mensen te begraven?

Wanneer je hart stopt met slaan,

gaat je lichaam door verschillende stadia
voordat het begint te ontbinden.

Minuten na je dood,

zakt het bloed naar de laagste delen
van je lichaam.

Acht tot twaalf uur later,

is je huid in die delen meestal verkleurd
door livor mortis, ofwel lijkvlekken.

En terwijl op het moment dat je doodgaat,
al je spieren volledig ontspannen

door wat we initiële verslapping noemen,

worden ze twee tot zes uur later
weer stijf tijdens de rigor mortis.

Deze verstijving raakt alle spieren,

en de snelheid ervan hangt af van
je leeftijd, geslacht, en omgeving.

Je lichaamstemperatuur verandert ook

en koelt meestal af naar
de omgevingstemperatuur.

Daarna komt de ontbinding,

het proces waarbij bacteriën en insecten
het lichaam afbreken.

Vele factoren hebben effect
op de snelheid van ontbinding.

Er bestaat echter wel een vuistregel voor
het effect van de omgeving op ontbinding

die we de wet van Casper noemen:

wanneer alle overige
factoren gelijk zijn,

ontbindt een lichaam in de buitenlucht
twee maal sneller dan onder water

en acht maal sneller dan
begraven in de aarde.

De zuurtegraad van de grond heeft
groot effect op het behoud van botten.

Grond met een hoge zuurtegraad
van minder dan 5,3 pH

laat botten sneller afbreken,

terwijl een skelet in neutrale of
basische grond met een pH van 7 of meer,

eeuwenlang in relatief
goede conditie kan blijven.

Begrafenissen gaan van oudsher
met verschillende rituelen gepaard.

Zelfs de begrafenissen van de
eerste Neanderthalers

hadden rituelen rondom de dood,

zoals het positioneren, kleuren,
of versieren van het lijk.

Een traditionele Christen
kleedt zijn doden aan,

terwijl de traditionele Islam

het lichaam omwikkelt in
een stuk rituele stof

en het gezicht naar Mekka plaatst.

Traditionele Hindoes verbranden
het lichaam ceremonieel,

en Zoroastriërs, volgelingen van één
van de oudste monotheïstische religies,

leggen het lijk van oudsher bovenop
een toren, blootgesteld aan de Zon

en aasetende vogels.

Voor de Industriële Revolutie waren
begrafenissen eenvoudig en toegankelijk.

Tegenwoordig is er in dichtbevolkte
gebieden een tekort aan geschikte grond

om mensen te begraven en is
de aanschaf van een eigen graf

vaak te duur voor veel mensen.

Zelfs crematie, de tweede gebruikelijke
manier van begraven,

is duur.

Wanneer het gaat om
het tekort aan ruimte,

is het probleem niet zozeer de totale
hoeveelheid grond in de wereld

maar dat grote groepen mensen
bij elkaar wonen in steden.

De meeste grote steden in de wereld

kunnen binnen een eeuw geen
begraafgronden meer hebben.

Voor Londen ligt dat moment eerder.

Dat kan al in 2035 gebeuren.

Zijn er alternatieven voor
traditionele begrafenissen

die dit ruimteprobleem aanpakken?

Sommige landen begraven verticaal
in wolkenkrabber begraafplaatsen.

Andere opties richten zich op de relatie
tussen het lichaam en het milieu.

Promession bijvoorbeeld, vriesdroogt
en verpulvert het lichaam,

waardoor een poeder ontstaat
dat compost kan worden

wanneer dit met zuurstof
en water wordt vermengd.

Er bestaan ook groene begrafenissen
met speciale materialen

zoals biologisch afbreekbare kisten,

urnen waaruit bomen ontkiemen,

en begraafkleding waaruit
champignons groeien.

Eternal Reefs brengt dat concept
naar de bodem van de oceaan

en gebruikt een mix van as en cement om
een marien milieu voor zeewezens te maken.

Dood is een onvermijdelijk deel
van het menselijk bestaan,

maar hoe we met doden en begrafenissen
omgaan, blijft zich ontwikkelen.

Iedereen heeft een andere spirituele,

religieuze,

of praktische kijk op doodgaan,

maar de alsmaar toenemende vraag
naar begraafplaatsen

kan ons een duwtje geven om
creatief te worden

met de bestemming van ons lichaam
na de laatste levensfasen.