-
[Katharina Grosse: Schilderen met kleur]
-
[Katharina Grosse Studio, Berlijn, Duitsland]
-
Ik moet dit gedicht opschrijven,
hier op mijn pols--
-
op mijn arm.
-
"Stilton Cheese".
-
Ik maak een kerstkaart voor mijn vrienden.
-
Eén kant van de kaart wordt een foto
van een gedicht dat ik erg goed vind.
-
Ik heb het op papier geschreven,
-
en ik denk--misschien is het beter
op mijn huid.
-
Zodra ik begon met schilderen,
ben ik gestopt met lezen.
-
Op school hield ik van talen en lezen,
-
en dat stopte echt op het moment
dat ik begon met schilderen.
-
En ik begreep niet waarom.
-
Het duurde even voordat ik begreep
waarom dat gebeurde.
-
Het is een gedicht van een Oostenrijkse dichter,
-
en zijn naam is Ernst Jandl,
-
en hij heeft een aantal fantastische gedichten
geschreven die enkel klank zijn, en...
-
ja, ze zijn super fascinerend.
-
De taalkundige structuur duwt je richting
een soort ordesysteem
-
waar dingen elkaar opvolgen
op lineaire wijze.
-
En ik realiseer me dat schilderen
geen lineaire structuur heeft;
-
maar de synchroniteit van schilderen
is onweerstaanbaar voor je denkproces.
-
[De camera klikt]
-
Okay, dit moet opnieuw.
-
Over kleur wordt zelden
betekenisvol en diepzinnig geschreven.
-
Moderne critici schrijven over het concept,
over wat je kunt zien,
-
of over de politieke of sociale achtergrond;
-
maar het kleuraspect op zich
in de schilderkunst wordt nooit besproken.
-
Opmerkelijk is dat kleur als een facet
van de schilderkunst sinds de 18e eeuw--
-
sinds de Parijse academie ofzo--
-
wordt beschreven als vrouwelijk, minder
stabiel en transparant, minder intelligent.
-
Het concept, daarentegen--de lijn, de schets--
-
is meer het mannelijke, heldere, progressieve,
en intelligente facet van de kunst.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Art21