Dlaczego ołówek jest idealny

Dlaczego ołówki są sześciokątne? Skąd wziął się ich kultowy żółty kolor? Caroline Weaver, właścicielka sklepu z ołówkami, zabiera nas w podróż przez fascynującą historię ołówka.

Myślę, że dźwięk gra ważną rolę,
kiedy używamy ołówka.

Naprawdę słychać takie skrobanie.

(Skrob-skrob)

[Mała rzecz. Wielki pomysł.]

[Caroline Weaver o ołówku]

Ołówek to bardzo prosty przedmiot.

Jest zrobiony z drewna.

Ma kilka warstw farby, gumkę i rdzeń,

który składa się z grafitu, gliny i wody.

Potrzeba było setek ludzi i lat,

żeby do tego dojść.

To właśnie długotrwała współpraca

według mnie sprawia,
że ołówek jest taki idealny.

Historia ołówka zaczyna się od grafitu.

Ludzie znaleźli użyteczne zastosowania

nowego minerału.

Cięli grafit na małe patyczki,

owijali sznurkiem,
baranią skórą albo papierem

i sprzedawali na ulicach Londynu.

Ołówka używano do pisania albo rysowania.

Bardzo często rolnicy i pasterze

grafitem oznaczali zwierzęta.

Tymczasem we Francji

Nicolas-Jacques Conté wynalazł
metodę mielenia grafitu,

który łączyło się z gliną w proszku
i wodą, aby stworzyć papkę.

Potem tę papkę umieszczano
w formie i wypalano w piecu.

W ten sposób otrzymywano
bardzo twardy grafitowy rdzeń,

który był wytrzymały,
gładki i łatwy w użyciu.

Był dużo lepszy niż cokolwiek
innego w tamtych czasach

i po dziś dzień używamy właśnie
tej metody do wytwarzania ołówków.

Tymczasem w Ameryce,
w Concord w stanie Massachusetts,

Henry David Thoreau wymyślił skalę,
w której różne stopnie

odpowiadały różnej twardości ołówków.

Były to stopnie od jednego do czterech,

gdzie numer dwa idealnie
nadawał się do codziennego użytku.

Im bardziej miękki ołówek,
tym więcej zawierał grafitu,

a pismo było ciemniejsze i płynniejsze.

Im twardszy ołówek,
tym więcej zawierał gliny,

a rysowana linia
była jaśniejsza i cieńsza.

Początkowo ołówki wytwarzano
ręcznie i były one okrągłe.

Nie robiło się ich łatwo,

więc Amerykanie zmechanizowali tę sztukę.

Wielu sądzi, że to Joseph Dixon

jako jeden z pierwszych
stworzył prawdziwe maszyny,

które cięły drewno na listewki,
wycinały w nich rowki

i nakładały na nie klej.

Okazało się, że łatwiejsze
i bardziej oszczędne jest

wytwarzanie ołówków sześciokątnych.

Stało się to standardem.

Od początku istnienia ołówków

zachwycano się tym, że można je zmazywać.

Najpierw używano okruchów chleba

do wymazywania śladów ołówka,

a później gumy i pumeksu.

Po raz pierwszy do ołówka
przyczepiono gumkę w 1858 roku,

kiedy Amerykanin Hymen Lipman
opatentował pierwszy ołówek

z przyczepioną gumką.

To zmieniło zasady gry.

Pierwszy żółty ołówek na świecie
to KOH-I-NOOR 1500.

Firma KOH-I-NOOR zrobiła coś szalonego

i pokryła ołówek
14 warstwami żółtej farby,

a końcówkę zamoczyła
w 14-karatowym złocie.

Każdy znajdzie ołówek dla siebie

i każdy ołówek ma swoją historię.

Blackwing 602 jest znany z tego,
że używało go wielu pisarzy,

szczególnie John Steinbeck
i Władimir Nabokow.

Jest też firma Dixon,
która produkuje ołówki.

To ona stworzyła Dixon Ticonderoga.

Ich ołówek jest kultowy.

Właśnie to ludzie mają przed oczami,

kiedy myślą o ołówku i o szkole.

Ołówek to rzecz,

nad którą zwykły użytkownik
się nie zastanawia,

jak to jest zrobione
i dlaczego właśnie tak,

bo zawsze tak było.

Według mnie nie można ulepszyć ołówka.

Jest idealny.