Detail Diatribe: The Multiverse Problem

Red: Hallo allemaal, en welkom bij weer een heel speciale Detail Diatribe. Ik weet niet waarom ik heel speciaal zei,

dit is vrijwel hetzelfde als de andere Detail Diatribes die we tot nu toe hebben gedaan.

Het is geen speciaal feestdag-evenement of zo. Maar ik ben er enthousiast over.

Blue: Middelmatig speciaal op zijn best, maar nog steeds erg spannend!

R: Redelijk speciaal, weet je, in de grote calculus van het multiversum.

B: Ergens gaan Red en Blue zitten om een Detail Diatribe op te nemen die de meest speciale Detail Diatribe ooit is.

Maar wij zitten niet in dat multiversum.
R: Nee, we zijn in plaats daarvan in deze tijdlijn.

Voor het geval je niet hebt opgepikt wat we neerzetten, het onderwerp van de Detail Diatribe van vandaag

is iets waar ik al een tijdje over loop te piekeren en ik noem het graag “het multiversumprobleem”.

En om uit te leggen wat het multiversumprobleem precies is, heb ik een handige,

super-efficiënte diavoorstelling van 40 dia's gemaakt.
B: Ja! Ja!

R: -om te bespreken wat er precies aan de hand is. Om te beginnen moeten we dus de parameters definiëren

waarmee we gaan werken. Wat is een multiversum? Het is duidelijk dat we het in deze specifieke context hebben

over fictieve multiversums, niet over de Real Multiverse Theory, niets van dat alles. Niet echt interessant voor mij.

Maar in fictie is het concept van een multiversum in wezen een omgeving die meerdere universums

of tijdlijnen bevat, en de omgeving waar de hoofdrolspelers vandaan komen is meestal slechts één universum

van de vele. Een verhaal introduceert vaak het concept van een multiversum in de context

van een plotlijn die de integriteit van dit thuisuniversum bedreigt, zoals een slechte toekomstige tijdlijn

of een dreiging die zich door dimensies verplaatst of een kwaadaardige alternatieve versie die binnendringt,

dat soort dingen. Het is een heel breed concept dat veel terreinen bestrijkt. Veel van dat terrein is prima,

een deel is heel erg slecht. Dus laten we erover praten!
B: Dit is spannend, want ik ben wel bekend

met een aantal multiversumverhalen in kindermedia, zoals de kwaadaardige Danny Phantom en dat soort dingen.

R: Oh ja, ja. Dat staat op mijn lijstje.
B: Afgezien van een paar, je weet wel,

gevallen van Marvel die in de fase vier-spel kwam met multiversale onzin, ben ik grotendeels

een buitenstaander over dit onderwerp en ik heb een aantal gedachten, maar slechts een aantal,

en ik weet niet hoe sterk ze zijn. Dus we zullen zien hoe dat zich ontwikkelt naarmate we verder gaan

met deze diavoorstelling.
R: Ja, ik ben benieuwd naar je input,

want er staan hier een paar voorbeelden in waarvan ik weet dat je erover nadenkt. Maar om te beginnen,

een beetje meer categorisering. Er zijn grofweg twee verschillende soorten multiversums.

Er zijn vele werelden-multiversa en er zijn vertakkende tijdlijn-multiversa. Vele werelden-multiversa,

zo heb je dingen zoals magische andere wereld-verhalen, Narnia, Oz, je weet wel, dat soort dingen.

De personages reizen van hun wereld naar een andere wereld. Weet je, het is in wezen gewoon

een multiversum-smaak op, zoals, het oude zwaard en planeet fantasie waar mensen-

of zoals Star Trek, waar je een heleboel verschillende bewoonde planeten hebt en ze zijn allemaal

heel verschillend, maar de mensen van hen kunnen komen en rondhangen.

B: Ja. Ik geloof dat Shakespeare's woord daarvoor isekai was.

R: Ja, the Bard himself, zoals we allemaal weten. Dus dat type multiversum, daar liggen de problemen meestal niet.

Het vertakkende tijdlijn-multiversum is een ander formaat voor deze verhalen, waarbij er in plaats daarvan

een soort concept is dat dit alternatieve versies van ons universum zijn, dus er kunnen alternatieve versies

van bekende personages zijn. Als je van de aarde naar Oz gaat, zul je geen Oz-versie van jezelf vinden.

Maar mijn voorbeeld op deze dia is Into the Spider-Verse, waar al die universa extreem verschillend zijn,

maar op een bepaald niveau allemaal verschillende versies van hetzelfde universum zijn.

Er zullen vaak verhalen zijn die een soort vage dubbelzinnigheid hebben tussen

is dit een vertakkende tijdlijn, alternatief, “iemand maakte een andere keuze en nu leef je in Toon Town”,

of zijn dit werelden met verschillende fundamentele fysieke wetten, maar ook zijn er verschillende versies

van dezelfde man in al deze universa om de een of andere reden?

B: Ik stel me zo voor dat Edison het patent op de film niet kreeg en dat we daarom 150 jaar later in Toon Town leven.

R: Ja, ja. Dat is duidelijk de enige logische verklaring voor hoe Spider-Pig is ontstaan.

B: Ja.
R: Dus deze universa zullen sterk

of oppervlakkig op elkaar lijken. Weet je, dit is waar je dingen krijgt zoals het tijdsplot waar het is als,

“Ohh, ik ben jou uit een alternatief universum of uit een alternatieve toekomst of wat dan ook”.

Die hebben de neiging om wat sneller en losser te zijn. En het vertakkende tijdlijn-multiversum is

waar de problemen beginnen. Multiversums verstoren het verhaal waarin ze worden geïntroduceerd in meer

of mindere mate, want natuurlijk gaat het uitgangspunt van een multiversum van “Hé, er zijn meerdere universa,

dat van jou is er maar één van” meestal gepaard met het concept “En jouw universum wordt bedreigd”,

en dat is de verstoring. Dus in wezen kan de introductie van het multiversum het verhaal een beetje verstoren,

of het kan het verhaal heel erg verstoren. Verhalen met een lage onderbreking lijken op de standaard isekai-verhalen

over multiversumreizen. Het personage reist van de ene wereld naar de andere, maar de gevolgen van hun acties

blijven meestal beperkt tot de wereld waar ze op dat moment zijn.

B: Het is meer iets voor een persoonlijke reis en het heeft meer invloed op hoe het personage terugkomt

dan iets tastbaars op wereldniveau.
R: Het dient, in de hero's journey cyclus als

"dit is wat er gebeurt nadat je over de drempel bent gegaan", en als je dan terugkomt is de wereld onveranderd

achter je. Er kan een soort grootschalige algemene existentiële “Ohh, het multiversum wordt bedreigd!

Maar als we de dingen in deze wereld oplossen, is dat geen probleem. Het komt wel goed met ons”. Je weet wel,

Spider-Verse stijl. Dit komt meestal wel goed. Dit verstoort niet echt het vermogen van het publiek

om betrokken te raken. Het is gewoon zoiets als “Oh, er is een dreiging op komst en we hebben een aantal leuke

nieuwe personages om mee te spelen in deze arc”. Medium verstoring is wanneer je

multiversum-verhalen hebt waar alternatieve tijdlijnen en toekomsten worden bezocht,

maar ze worden meestal behandeld als een soort gecompartimenteerde objectlessen,

je gaat bijvoorbeeld naar de slechte toekomst waar iemand stierf of iemand slecht werd

en de wereld wordt gedomineerd door een kwade keizer die misschien wel je beste vriend is.

En dat is erg, maar het algemene doel van de helden is “teruggaan naar het verleden en voorkomen

dat dit gebeurt”. Dus het idee is dat dit de hoofdtijdlijn niet gaat verstoren, ze gaan niet verder terug

en verknoeien hun eigen geschiedenis. Ze gaan gewoon terug naar hun oorspronkelijke tijdlijn,

verslaan de slechterik en vanaf dat moment is alles weer rozengeur en maneschijn. Veel tijdsplots hebben dus

de neiging om dit formaat te volgen. Kwade personages uit de toekomst duiken meestal op in deze versie.

Het kan even schrikken zijn van “Oh nee, ze winnen, de duistere toekomst is verzekerd!”.

Maar dan verliezen ze uiteindelijk. Het wordt geweldig. Je Danny Fantom voorbeeld was erg toevallig,

want dat is precies wat dit is.
B: Eén hersencel.

R: Eén hersencel. Dan kom je bij multiversumverhalen met een hoge ontwrichting,

waarbij er streken worden uitgehaald die meestal, maar niet altijd, van de tijdvariëteit zijn en die de tijdlijn

van de held dramatisch veranderen. Meestal worden deze veranderingen hersteld,

maar vaak blijven er kleine stukjes over die nog steeds veranderd zijn.