SEASPIRACY: Co powinniśmy wiedzieć na temat połowu ryb w oceanach!

Wybierz dietę wolną od produktów pochodzenia zwierzęcego. Wybierz weganizm. Ocal naszą Planetę!
www.weganizm.com

W ostatnich latach, w oceanach
zachodzą dramatyczne zmiany,

nieznane nam od początków historii.

Aby jednak naprawdę zrozumieć, jak
niezbędne są oceany dla życia na Ziemi,

i jaki my, ludzie, mamy na nie wpływ,
musimy najpierw przyjrzeć się

jednemu z najmniejszych organizmów
morskich: fitoplanktonowi.

Fitoplankton to są mikroskopijne
rośliny morskie,

które produkują niemal 80% tlenu
obecnego na naszej planecie.

Oznacza to, że na każde 10 oddechów,
jakie bierzemy,

osiem zawiera tlen
wytworzony w oceanie.

Jedna szklanka wody morskiej zawiera
ok. 100 mln indywidualnego fitoplanktonu.

Z przestrzeni kosmicznej możemy
dostrzec ogromne plamy tych
mikroskopijnych roślin,

które dzielą się, rozmnażają i dryfują
z prądami morskimi.

Te mikroskopijne formy życia są tak
ważne w tworzeniu niezbędnych

warunków do rozwoju dla innych form
życia, że jeśli one wymrą,

to wszystkie inne gatunki wymrą
razem z nimi.

Oceaniczne pH i przepływ wody mają
zasadnicze znaczenie dla rozwoju tych

niewidzialnych roślin i dla produkcji
tlenu. Fitoplankton pochłania też CO2,

a później opada na dno morza i zostaje
tam przez tysiące lat.

Fitoplankton stanowi podstawowe źródło
pożywienia dla małych zwierząt morskich i stanowi

podstawę łańcucha pokarmowego,
mając kluczowe znacznie dla

przetrwania większych drapieżników.

Podsumowując: im zdrowsze są oceany,
tym więcej żyje w nich fitoplanktonu,

a im więcej fitoplanktonu,
tym więcej zwierząt morskich.

Przykładem relacji symbiotycznej
fitoplanktonu są wieloryby.

Ich dieta składa się z ryb, kryla,
planktonu i małych zwierzątek morskich.

Polują one często w ciemnych głębinach
oceanu.

Ze względu na to, że muszą wynurzać
się z oceanu, aby oddychać powietrzem,

odprowadzają one odżywcze składniki
do 'żyznej' górnej warstwy morza,

w której fitoplankton wykorzystuje
ponownie żelazo, azot oraz słońce.

Na przykład, płetwal błękitny, którego
dzienne odchody ważą niemal 3 tony,

dostarcza w nich żelazo i azot,
zapewniając pokarm dla fitoplanktonu.

Fitoplankton następnie zapewnia
pożywienie dla zooplanktonu, ryb, a tym

samym, ponownie dla wielorybów.

Ten pionowy ruch morskich zwierząt,
w górę i w dół, miesza wody morza i jest

zadziwiająco mniej więcej taki sam jak
ruch powodowany przez wiatr, fale

i morski przypływ na całym świecie.

Ludzie, z drugiej strony, biorą wszystko
z oceanu i nic nie dają w zamian.

Rybacy twierdzą, że wieloryby i
foki wyjadają im wszystkie ryby, tak więc

zabijają te zwierzęta, nieświadomi
tego, że aby mieć więcej ryb w morzach,

w oceanach potrzeba więcej wielorybów,
więcej fok i innych drapieżników
morskich,

aby utrzymać symbiotyczny związek
w równowadze.

Ludzie są przyczyną wymierania
tych gatunków.

Naukowcy obecnie szacują, że rocznie
aż 650 tysięcy wielorybów, delfinów i fok

jest zabijanych przez kutry rybackie.
Mimo to większość ludzi nadal uważa,

że to ma minimalny lub nawet żaden
wpływ na ekosystem morski.

Prawda jednak jest taka, że te zwierzęta
odgrywają niezastąpioną rolę

w oceanicznym cyklu życia.

Nie są to jednak jedyne zwierzęta
skazane przez nas na wyginięcie.

Szacuje się, że codziennie zabija się
200 tys. rekinów, aby zaspokoić popyt
na ich płetwy.

To oznacza, że zabija się niemal
73 miliony rekinów rocznie.

W międzyczasie, 140 różnych gatunków
uważa się za zagrożone lub

bliskie wyginięciu,
według szacunków agencji

Oceanic Preservation Society.

Rekiny są najważniejszymi
drapieżnikami

w oceanach, które ukształtowały
ewolucję tysięcy gatunków morskich

w ciągu 400 milionów lat.

Ich wyginięcie bez wątpienia
rozchwieje cały ekosystem.

Przetrwały one pięć masowych zagład,
teraz jednak wyginą

dzięki ludziom.

Ale to nie tylko azjatycki popyt na płetwy
rekina, sprzedawane za 400$ za pół kilo,

jest tego przyczyną.

Rocznie, na całym świecie, ginie
ok. 50 milionów rekinów,

złapanych w sieci przez przypadek.

Często przez tak zwane metody
"zrównoważonego rybołówstwa".

Tak więc, aby przeciwstawić się
zabijaniu rekinów, i aby chronić

bioróżnorodność oceanów, ludzie muszą
całkowicie zaprzestać połowów.

Kolejnym z zagrożonych gatunków,
których liczba tarła maleje, jest

pacyficzny tuńczyk błękitnopłetwy,
którego światowa populacja spadła
o 96%. Mimo to,

firma Mitsubishi, która w 2009r. objęła
35-40% światowego handlu tuńczykiem

i która posiada w magazynach mrożone
zapasy tych ryb na 15 lat,

nadal kontynuuje połowy
tego zagrożonego gatunku.

Firma ta mogłaby zaprzestać połowów
przez następne 15 lat, dając tym samym

wystarczająco czasu na odnowienie
populacji, jednak odmówiła takiego

kroku, ponieważ niedobór zasobów
tuńczyka spowodował wzrost cen.

Rocznie, z 2,7 biliona ryb, które
wyławia się z mórz,

40% wyrzuca się jako przypadkowe,
a jedną trzecią przeznacza się na

karmy dla zwierząt, których
mięso, mleko i jaja ludzie jedzą.

Tak wiele ryb przetwarza się
na pelety i karmy dla zwierząt, że świnie,

krowy i kury stały się najgroźniejszym
wrogiem naturalnym ryb morskich.

Ilość fekaliów, jakie te zwierzęta lądowe
produkują, spowodowała powstanie

500 zalanych azotem martwych stref
oceanicznych na całym świecie.

Obszary te pokrywają
95 000 mil kwadratowych

i są zupełnie pozbawione życia.

Tak więc jakakolwiek mająca sens
dyskusja na temat stanu oceanów

musi koniecznie zacząć się od
uczciwej dyskusji na temat przemysłu

hodowlanego, co jest jednak dokładnym
przeciwieństwem postawy niemal każdej

grupy konserwatystów, takich jak WWF
i Oceana. Organizacje te

są nadal zakotwiczone w romantycznym
promowaniu zrównoważonego rybołówstwa.

Taka sytuacja utrzymuje konsumentów
w komfortowej nieświadomości na temat

eksploatacji oceanów i ceny, jaką
ponoszą zwierzęta. Nie można pominąć

faktu, że czołowi badacze i naukowcy
środowiskowi twierdzą, iż

"zrównoważone rybołówstwo" jest
praktycznie niemożliwe,
biorąc pod uwagę ogromny dług

już zaciągnięty wobec oceanów.

Spośród wszystkich oceanicznych
gatunków, jakie ludzie eksploatują,
żaden nie został

aż tak druzgocąco zredukowany
jak krewetki.

Obecnie, wagowo krewetki stanowią
ok. 2% wszystkich łowionych zwierząt

morskich, ale przy ich połowie ginie
aż 1/3 przypadkowych ryb.

Czasami na 1 kg złapanych krewetek,
ginie aż 20 kg innych zwierząt

złapanych przypadkowo
w czasie połowu.

Poza tym, odkąd jest coraz więcej farm
rybnych, w ostatnich latach

morskie kutry rybackie skupiają się na
łowieniu tzw. śmieci rybnych, na które

składają się młode ryby gatunków
ważnych dla środowiska morskiego,

ktore przeznacza się na pokarm dla ryb.

I tak z niemal 4 ton złapanych w oceanie
ryb przeznaczonych na karmę, otrzymuje się

tylko pół tony krewetek, które trafią do
supermarketów i restauracji

w USA, Europie i Azji.

To poważnie wpłynęło na zdolność
wielu gatunków od odnowy, dojrzewania

i rozmnażania. Efekt domina
tej destrukcji nigdy się nie kończy.

W niektórych regionach świata, jak np.
płd-wsch. Azja, oceany są
tak eksploatowane,

że chociaż rybacy pracują dużo
ciężej niż w przeszłości,

to łowią coraz mniej ryb.

Szczególnie w Tajlandii, gdzie
rybacy z połowu uzyskują 14% tego, co

uzyskiwali 50 lat temu.

Doprowadziło to do utraty zysków,
nielegalnych połowów w sanktuariach,

ciągłych połowów, które nie dają czasu
na tarło, a także wzrost pracy niewolniczej,

opartej na uprowadzaniu młodych
mężczyzn i kobiet, którzy najpierw pobici

do nieprzytomności, są zabierani na
kutry, gdzie zmusza się ich do pracy

przez lata, aby zmniejszyć koszty
połowu dla zbrodniczych właścicieli

statków.

To jest szokujące, że ok. 33% ryb pochodzi z krajów rozwijających się,

gdzie niemal nie istnieją
regulacje metod połowowych

i standardy pracy,
ale również z regionów

planety, gdzie zagrożone gatunki
rezydują lub do których migrują.

Duże połowy handlowe
zabijają ogromne ilości ryb,

a także niszczą wiele
oceanicznych siedlisk.

Połów ryb włokiem na dnie jest łączony
z masowym wylesianiem,

jak donosi badacz morski, Brien Brett.

Wyobraźmy sobie flotę traktorów
codziennie ciągnących 30 ton sprzętu

na obszarze o szerokości 150 m.

W ciągu paru miesięcy zniszczyłyby one
nowy las, a resztę okolicy

niedługo po tym.

A tak właśnie traktujemy morze wokół
Wielkiej Brytanii, a nawet gorzej,

bo łodzie wracają ciągle
w te same kluczowe obszary.

Dno morskie nie ma szansy
zregenerować się. To jest tragiczne.

Przed ubojem, ryby
czasami są oszołamiane.

Używa się następujących metod:
uderzenie w głowę, elektryczne

ogłuszanie, zanurzenie w zimnej
wodzie, gazowanie dwutlenkiem węgla.

Gazowanie dwutlenkiem węgla dokonuje
się, gdy ryby wtrąca się do wody

nasyconej dwutlenkiem węgla.
Ta nagła zmiana środowiska

drażni ich skrzela.
Ryby szamocą się przez kilka minut,

zanim utracą możliwość ruchu
z wyczerpania i braku tlenu.

Nie ma dowodów na to, że ryby
znieczula się na tym etapie,

tak więc są one świadome tego, że
ich skrzela są odcinane.

Istnieje wiele różnych metod uboju ryb,
bez znacznia czy hodowano je

na farmie, czy złowiono w morzu.

Łącznie z asfiksją, kiedy
ryby są usuwane z wody,

ich skrzela się zapadają
i duszą się one na śmierć.

Takie ryby jak pstrągi
cierpią przez 10 minut, zanim umrą

zabijane tą metodą.
Obrywanie łuków skrzelowych,

tak że ryby wykrwawiają się na śmierć,
to jest następna metoda.

Trwa to niemal 4 minuty,
zanim ryba umrze.

Wyciąganie ryb z wody
na haku, a następnie

przebijanie ostrzem mózgu
jest często stosowane na tuńczykach.

Odcięcie głowy to inna metoda,
a niektóre ryby są sprzedawane żywe,

a zabijane przez odbiorcę, czyli
w restauracji czy przez konsumenta.

Niektórzy próbują usprawiedliwić
spożywanie ryb, twierdząc, że

widoczny jest ich brak inteligencji,
pamięci i zdolności do odczuwania bólu.

Badania wykazały, że kilka gatunków ryb
ma dokładne wspomnienia,

które mogą trwać kilka dni, lub nawet
kilka lat, na przykład w przypadku

migracji łososia.
Niektóre ryby migrują

tysiące mil poprzez oceany,
aby powrócić na miejsce tarła,

tam, gdzie same się urodziły.

Ryby reagują na zagrożenie i na stres
poprzez zmianę koloru,

i poprzez zmianę ruchu;
pływają szybciej,

pozostają w bezruchu, a nawet
płyną na inną głębokość.

Badania wykazały, że niektóre ryby,
szczególnie pstrągi, okazują strach

i unikają nieznanych obiektów,

i stwierdzono, że nie spieszą się
zbliżając się do nieznajomych

obiektów, a czasem nawet
unikają ich całkowicie.

Ponieważ ryby i skorupiaki żyją w
środowisku coraz bardziej
zanieczyszczonym,

związki toksyczne z wody
odkładają się w ich ciałach.

Badania wykazały, że
większość ryb na całym świecie

ma niebezpiecznie wysokie
stężenie rtęci.

Na Wyspach Owczych,
gdzie miejscowa ludność

często dokonuje uboju i konsumpcji
grindwali, na temat których

nie ma zbyt wielu danych, by stwierdzić
czy są one zagrożone, czy nie, poziom

rtęci w ciałach mieszkańców jest wysoki.

Badania wykazały, że w każdym
jednym gramie mięsa wieloryba,

znajdują się 2 mikrogramy metylortęci,
najbardziej toksycznej formy rtęci.

Ekspozycja na ten metal ma poważne
konsekwencje dla zdrowia, w tym

zwiększone ryzyko zachorowania na
raka, choroby serca, a nawet śmierć.

Ryby zawierają również niebezpieczne
poziomy PCB - polichlorowanych bifenyli

groźnych chemikaliów
powodujących problemy neurologiczne

i wady wrodzone u dzieci,
które zostały na nie narażone.

Dieta roślinna automatycznie zmniejsza
ekspozycję na te chemikalia.

Reklamowane jako zdrowa żywność
ryby mają ponoć być zdrowe na serce.

Ludzie, którzy wybierają dietę rybną, aby
chronić serce, często
nie zdają sobie sprawy, że

ryby mogą zawierać dużo cholesterolu.
Podczas gdy trzy uncje steku z kością

zawierają 70 miligramów
cholesterolu, to trzy uncje

krewetek zawierają 161 miligramów.

Liczne badania wykazały,
że dieta wysoka w cholesterol

zwiększa ryzyko zatoru tętnicy.

Chociaż ryby zawierają tłuszcze
omega 3, to większość tłuszczu rybnego
nie jest zdrowa.

Od 15 - 30% tłuszczu ryb
to nasycone tłuszcze,

które stymulują wątrobę do
produkcji cholesterolu.

Tłusta żywność odpowiada za
słabe wyniki zdrowotne serca.

Dobrą wiadomością jest to, że eliminując
pokarmy, które zawierają cholesterol, jak

ryby, i wybierając naturalną i wolną od
cholesterolu żywność roślinną,

można obniżyć tak poziom cholesterolu
jak i ryzyko chorób serca,

ponieważ badania wykazały, że
zmniejszenie spożycia cholesterolu

o 1 % oznacza zmniejszenie
ryzyka choroby serca o 2 %.

Ryby nie stanowią zrównoważonego,
współczującego zdrowego źródła
pożywienia, ani dziś, ani w przyszłości.

Nie ma powodu, abyśmy kontynuowali
destrukcyjne metody hodowowli

zwierząt tylko przez wzgląd
na nasze potrzeby żywieniowe.

Nauka udowodniła poza wszelkie
wątpliwości, że nie musimy
spożywać zwierząt,

aby przetrwać, i że w rzeczywistości
jest wręcz przeciwnie.

Nie tylko wyeliminowanie
produktów odzwierzęcych jest zdrowe,

ale jest też niezwykle korzystne tak dla
planety jak i dla innych zwierząt,

z którymi współdzielimy oceany i ziemię.

Przejście na weganizm i redukcja wagi
ciała oraz śladu środowiskowego,
jest łatwe.

Aby uzyskać pomoc w przejściu
na dietę wegańską

możesz odwiedzić te strony,
oferujące więcej informacji.

I, jak zawsze, jeśli ten film okazał się dla
ciebie pomocny i pragniesz coś zmienić,

napisz komentarz, zaprenumeruj,
i podziel się nim z innymi.

Jeśli chcesz pomóc w tworzeniu
filmów takich jak ten,

które wymagają setek godzin pracy,

możesz odwiedzić moją stronę,
aby uzyskać więcej informacji.

Dziękuję za obejrzenie.