ฟรานซิส คอลลินส์ (Francis Collins): เราต้องการยาที่ดีกว่านี้ -- เดี๋ยวนี้
-
0:01 - 0:03ขอให้ช่วยยกมือหน่อยนะครับ
-
0:03 - 0:07ในที่นี้มีคนกี่คนที่อายุเกิน 48 ปี
-
0:07 - 0:10ดูเหมือนจริงๆจะมีไม่กี่คน
-
0:10 - 0:12ก็ ขอแสดงความยินดีด้วยครับ
-
0:12 - 0:16เพราะว่าถ้าคุณดูเฉพาะสไลด์แผ่นนี้
เกี่ยวกับอายุเฉลี่ยของคนในสหรัฐอเมริกา -
0:16 - 0:19ตอนนี้ คุณอยู่ในส่วนเกินของช่วงอายุเฉลี่ย
-
0:19 - 0:22ของคนที่เกิดในปี 1900
-
0:22 - 0:25แต่เมื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
ในช่วงเวลาของศตวรรษนั้น -
0:25 - 0:27ถ้าคุณดูตามเส้นโค้งนั้น
-
0:27 - 0:30คุณจะเห็นว่ามันเริ่มที่ตรงข้างล่างนั้น
-
0:30 - 0:32มีการลดลงไปตรงนั้น
จากโรคไข้หวัดใหญ่ ปี 1918 -
0:32 - 0:35และเราอยู่ที่ปี 2010
-
0:35 - 0:38อายุคาดเฉลี่ยของเด็กที่เกิดในวันนี้ คือ 79
-
0:38 - 0:40และเรายังไม่หยุดอยู่แค่นั้น
-
0:40 - 0:41เอาล่ะ นั่นเป็นข่าวดี
-
0:41 - 0:43แต่ก็ยังคงมีงานที่จะต้องทำอีกมาก
-
0:43 - 0:44ตัวอย่างเช่น ถ้าคุณถามว่า
-
0:44 - 0:47มีสักกี่โรคที่เรารู้
-
0:47 - 0:49ถึงเรื่องโมเลกุลมูลฐานของมัน
-
0:49 - 0:53ผลออกมาว่า เรารู้ราวๆ 4000 ชนิด
ซึ่งน่าทึ่งอย่างมาก -
0:53 - 0:55เพราะว่าการค้นพบโมเลกุลพวกนี้ส่วนใหญ่แล้ว
-
0:55 - 0:58เพิ่งจะเกิดขึ้น ไม่นานนี้เอง
-
0:58 - 1:01มันน่าตื่นเต้นที่เห็นว่าเราได้เรียนรู้แค่ไหน
-
1:01 - 1:03แต่ว่า ในจำนวน 4000 โรคนั้น
-
1:03 - 1:05มีกี่โรคที่ทำการรักษาได้ในปัจจุบัน
-
1:05 - 1:07เพียงแค่ราว 250 โรคเท่านั้น
-
1:07 - 1:10ดังนั้น เรามีสิ่งท้าทายที่ใหญ่หลวงมาก
หรือช่องว่างที่ใหญ่มาก -
1:10 - 1:13คุณอาจจะคิดว่า
เรื่องนี้ไม่น่าจะยากหนักหนาอะไร -
1:13 - 1:14เราน่าจะมีความสามารถ
-
1:14 - 1:17ที่จะเอาข้อมูลพื้นฐานที่สำคัญ ที่เรากำลังเรียนรู้
-
1:17 - 1:20เกี่ยวกับ สิ่งที่ชีววิทยาพื้นฐานสอนเรา
-
1:20 - 1:22เกี่ยวกับสาเหตุของโรค
-
1:22 - 1:25แล้วก็สร้างสะพานเชื่อมช่องที่เปิดกว้างนี้
-
1:25 - 1:28ระหว่างสิ่งที่เราได้เรียนรู้แล้ว
เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์พื้นฐาน -
1:28 - 1:29และการนำมันไปประยุกต์ใช้
-
1:29 - 1:32สะพานเชื่อม ที่อาจเหมือนเป็นอย่างนี้
-
1:32 - 1:36ซึ่งคุณจะต้องเอามารวมกันเข้า
เป็นทางที่เงางามสดใส -
1:36 - 1:39เพื่อไปจากด้านหนึ่ง สู่อีกด้านหนึ่ง
-
1:39 - 1:42เอาละ มันจะไม่ดีหรอกหรือ ถ้ามันง่ายอย่างนั้น
-
1:42 - 1:44แต่โชคไม่ดี ไม่ได้เป็นเช่นนั้น
-
1:44 - 1:46ในความเป็นจริง ความพยายามที่จะนำไป
ความรู้ขั้นพื้นฐาน -
1:46 - 1:49ไปสู่การใช้งานนั้น
จะเป็นเหมือนสิ่งนี้มากกว่า -
1:49 - 1:51มันไม่มีสะพานที่เป็นมันวาววับ
-
1:51 - 1:52มันคล้ายกับว่าคุณวางเดิมพัน
-
1:52 - 1:54คุณอาจจะมี นักว่ายนํ้า และเรือพาย
-
1:54 - 1:56และเรือใบ และเรือลาก
-
1:56 - 1:58แล้วคุณก็ปล่อยไปตามทางของมัน
-
1:58 - 2:00และเมื่อฝนตกลงมา และฟ้าแลบฟ้าผ่า
-
2:00 - 2:02และ โอ้ คุณพระช่วย มีปลาฉลามอยู่ในนํ้าด้วย
-
2:02 - 2:04และ นักว่ายนํ้าก็จะประสบปัญหา
-
2:04 - 2:05และ โอ้ นักว่ายนํ้าจมนํ้าตายไปแล้ว
-
2:05 - 2:09และเรือใบก็ล่มไป
-
2:09 - 2:10และเรือลากนั้น ก็ชนเข้ากับหินโสโครก
-
2:10 - 2:13และ หากว่า ถ้าคุณโชคดี บางคนก็ข้ามไปได้
-
2:13 - 2:15เรื่องนี้จริงๆแล้ว จะเหมือนกับอะไร
-
2:15 - 2:17การเยียวยารักษา ที่จริงแล้วคืออะไรกันแน่
-
2:17 - 2:20ยาคืออะไร
ยาทำมาจาก -
2:20 - 2:22โมเลกุลเล็กๆของ ไฮโดรเจน คาร์บอน
-
2:22 - 2:25ออกซิเจน ไนโตรเจน และอะตอมอื่นๆอีกไม่กี่ตัว
-
2:25 - 2:27ทุกอย่างนี้เอามารวมกันเป็นรูปเป็นร่างขึ้น
-
2:27 - 2:29และในรูปร่างเหล่านั้นเอง ที่จริงแล้ว กำหนดว่า
-
2:29 - 2:33ยาชนิดนั้นจะทำงานตรงเป้าประสงค์
-
2:33 - 2:35มันจะตรงลงไป ที่ๆมันควรจะไปหรือไม่
-
2:35 - 2:38เราจึงมาดูรูปภาพนี้กัน
รูปร่างต่างๆเต้นไปรอบๆให้คุณ -
2:38 - 2:40เอาละ สิ่งที่คุณจำเป็นต้องทำ
ถ้าคุณกำลังพยายามจะพัฒนา -
2:40 - 2:42การรักษาแบบใหม่สำหรับโรคออทิซึม
-
2:42 - 2:44หรือโรคอัลไซเมอร์ หรือโรคมะเร็ง
-
2:44 - 2:46ก็คือ หารูปร่างที่ถูกต้องในส่วนผสมนั้น
-
2:46 - 2:49ที่ในที่สุด จะให้ประโยชน์ และจะปลอดภัย
-
2:49 - 2:52และเมื่อเราดูว่าอะไรเกิดขึ้น
ในขั้นตอนการผลิต -
2:52 - 2:53คุณเริ่มต้น อาจจะด้วยจำนวนมากหลายพัน
-
2:53 - 2:55หลายหมื่น สารประกอบ
-
2:55 - 2:57แล้วคุณก็กำจัดออกไป ผ่านตามขั้นตอนต่างๆ
-
2:57 - 2:59ที่ทำให้เห็นว่าสารประกอบเหล่านี้ไม่ได้ผล
-
2:59 - 3:02ในที่สุด คุณอาจสามารถได้ตัวยาสี่หรือห้าตัว
มาทำการวิจัยต่อทางคลินิค -
3:02 - 3:05และถ้าทุกอย่างดำเนินไปได้อย่างดี
หลังจากคุณได้เริ่มทำมา14 ปี -
3:05 - 3:07คุณจะได้รับการรับรองยาตัวหนึ่ง
-
3:07 - 3:09และมันจะมีค่าใช้จ่ายสูงขึ้นไปถึงพันล้านดอลลาร์
-
3:09 - 3:11สำหรับผลสำเร็จครั้งเดียวนั้น
-
3:11 - 3:14ดังนั้นเราต้องระบบการผลิตนี้
ในแบบที่วิศวกรพึงกระทำ -
3:14 - 3:16และบอกว่า "เราจะทำให้ดีกว่าได้อย่าไร"
-
3:16 - 3:18และนั่นเป็นสาระสำคัญ
ของสิ่งที่ผมต้องการจะพูดในเช้าวันนี้ -
3:18 - 3:20เราจะทำให้เรื่องนี้ไปได้เร็วขึ้นได้อย่างไร
-
3:20 - 3:23เราจะทำให้มันสำเร็จมากกว่านี้ได้อย่างไร
-
3:23 - 3:25เอาละ ผมขอยกตัวอย่างสักสองสามตัวอย่าง
-
3:25 - 3:27ซึ่งทำงานได้จริง
-
3:27 - 3:30ตัวอย่างหนึ่งที่เพิ่งจะเกิดขึ้น
เมื่อสองสามเดือนที่ผ่านมา -
3:30 - 3:33ก็คือ การยอมรับความสำเร็จ
ของยารักษาโรคซิสติค ไฟโบรซิส -
3:33 - 3:35แต่มันใช้เวลายาวนานมากกว่าจะถึงจุดนั้น
-
3:35 - 3:40โมเลกุลของซิสติก ไฟโบรซิส ที่เป็นเหตุให้เกิดโรค
ได้ถูกคันพบในปี 1989 -
3:40 - 3:42โดยกลุ่มทำงานของผม กับอีกกลุ่มหนึ่งในกรุงโตรอนโต
-
3:42 - 3:44โดยค้นพบว่า การกลายพันธ์เกิดในยีนตัวหนึ่ง
-
3:44 - 3:46ในโครโทโซม 7
-
3:46 - 3:48ภาพที่คุณเห็นตรงนั้นใช่ไม๊
-
3:48 - 3:50นี่ภาพนี้ เป็นเด็กคนเดียวกัน
-
3:50 - 3:53คือ แดนนี่ เบสเซ็ทท์ เมื่อ 23 ปีต่อจากนั้น
-
3:53 - 3:55เพราะมันเป็นปีนั้น
-
3:55 - 3:57และเป็นปีที่แดนนีแต่งงานด้วย
-
3:57 - 4:00เมื่อเราได้รับ เป็นครั้งแรก
การยอมรับจากกองควบคุมอาหารและยา -
4:00 - 4:04ว่าเป็นยาที่เล็งเป้าไปที่ความบกพร่อง
ที่เกิดจากโรคคริสติก ไฟโบรซิส -
4:04 - 4:06โดยอยู่บนพื้นฐานของ
ความเข้าใจเรื่องโมเลกุลนี้ทั้งหมด -
4:06 - 4:07นั่นเป็นข่าวดี
-
4:07 - 4:11แต่ข่าวร้ายก็คือ ยาตัวนี้จริงๆแล้ว
ไม่ได้รักษาคริสโต ไฟโบรซิสทุกราย -
4:11 - 4:13และมันใช้ไม่ได้กับแดนนี่
และเราก็ยังคงต้องคอย -
4:13 - 4:15คนรุ่นต่อไปให้มาช่วยเขา
-
4:15 - 4:19แต่มันใช้เวลา 23 ปี จึงมาได้ไกลแค่นี้
มันนานเกินไป -
4:19 - 4:20เราจะไปให้เร็วกว่านี้ได้อย่างไร
-
4:20 - 4:23เอาละ วิธีการหนึ่งที่จะไปให้เร็วขึ้น ก็คือ
ใช้ข้อได้เปรียบทางเทคโนโลยี -
4:23 - 4:26และเทคโนโลยีที่สำคัญมาก
ที่เราต้องพึ่งพามัน -
4:26 - 4:28ในทุกๆอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือ
จีโนมของมนุษย์ -
4:28 - 4:30นั่นก็คือ ความสามารถที่จะดูที่โครโมโซม
-
4:30 - 4:33เพื่อเปิดมัน เพื่อดึงเอาดีเอ็นเอ ออกมา
-
4:33 - 4:36ให้สามารถอ่านรหัสของ ดีเอ็นเอ นั้นได้
-
4:36 - 4:38ได้แก่ รหัส เอ, ซี, จี และ ที
-
4:38 - 4:41ที่เป็นคู่มือบอกลักษณะเซลล์ของเรา
และของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด -
4:41 - 4:43และค่าใช้จ่ายในการทำงานนี้
-
4:43 - 4:46ซึ่งเคยเป็นแพงหลักหลายร้อยล้านดอลลาร์
-
4:46 - 4:48ในช่วงเวลา 10 ปีที่ผ่านมา
-
4:48 - 4:50ได้ตกลงมาเร็วกว่ากฎของมอร์ (Moore's Law)
ตํ่าลงจนถึงจุด -
4:50 - 4:54ที่น้อยกว่า 10,000 ดอลลาร์ในปัจจุบัน
ในการจะเรียงลำดับจีโนมของคุณ หรือของผม -
4:54 - 4:58และเรามุ่งไปสู่ราคา 1,000 ดอลลาร์ในเร็ววันนี้
-
4:58 - 4:59น่าตื่นเต้นนะครับ
-
4:59 - 5:03เรื่องนี้จะออกมาอย่างไร
ในแง่ของการนำไปใช้กับเรื่องของโรคภัย -
5:03 - 5:05ผมต้องการบอกคุณเกี่ยวกับ
โรคความบกพร่องอีกโรคหนึ่ง -
5:05 - 5:07โรคนี้เป็นความบกพร่องที่พบค่อนข้างยาก
-
5:07 - 5:10เรียกว่า โรคชราในเด็ก
(Hutchinson-Gilford progeria) -
5:10 - 5:14เป็นรูปแบบที่รุนแรงที่สุด
ของการแก่ก่อนวัย -
5:14 - 5:17เด็กแค่เพียงหนึ่งในสี่ล้านคนเป็นโรคนี้
-
5:17 - 5:21พูดแบบธรรมดา สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ
-
5:21 - 5:23เพราะมีการกลายพันธุ์ของยีนเฉพาะตัวหนึ่ง
-
5:23 - 5:26โปรตีนตัวหนึ่งจึงถูกสร้างขึ้น ซึ่งเป็นพิษกับเซลล์ตัวนั้น
-
5:26 - 5:28และมันเป็นสาเหตุให้คนๆนั้นแก่ลง
-
5:28 - 5:31ไปราวเจ็ดเท่าของอายุปกติ
-
5:31 - 5:34ผมขอให้ดูวีดีโอ
ที่แสดงให้เห็นว่ามันทำอะไรกับเซลล์นั้น -
5:34 - 5:37ในเซลล์ปกติ ถ้าคุณใช้กล้องจุลทรรศน์ส่องดู
-
5:37 - 5:40จะมีนิวเคลียสอยู่ตรงกลางของเซลล์
-
5:40 - 5:44ซึ่งดูดี กลม และเรียบ อยู่ในขอบเขตของมัน
-
5:44 - 5:46ดูเหมือนกับแบบนี้
-
5:46 - 5:48แต่เซลล์ของโรคชรา จะกลับกัน
-
5:48 - 5:51เพราะว่าโปรตีนที่เป็นพิษนี้ ซึ่งเรียกว่า โพรจีริน (progerin)
-
5:51 - 5:53ทำให้เซลล์มีก้อนตะปุ่มตะปํ่า
-
5:53 - 5:56ดังนั้นสิ่งที่เราอยากจะทำหลังการค้นพบนี้
-
5:56 - 5:58ย้อนหลังไปเมื่อปี 2003
-
5:58 - 6:01คือ การหาวิธีการที่จะพยายามแก้ไขสิ่งนั้น
-
6:01 - 6:04ก็อีกนั่นแหละ
เมื่อเรารู้เกี่ยวกับวีถีของโมเลกุล (molecular pathways) -
6:04 - 6:06ก็เป็นไปได้ที่จะหยิบเอา
-
6:06 - 6:09สารประกอบตัวหนึ่งในหลายๆตัวนั้น
ที่อาจจะใช้ประโยชน์ได้ -
6:09 - 6:10และเอามาทดลอง
-
6:10 - 6:13ในการทดลองเพาะเลี้ยงเซลล์
-
6:13 - 6:15ที่แสดงในรูปการ์ตูนที่เห็นนี้
-
6:15 - 6:18ถ้าคุณเอาสารประกอบตัวนั้นมา
-
6:18 - 6:21แล้วเติมมันลงไปในเซลล์ที่มีโรคโพรจีเรีย
-
6:21 - 6:23และเฝ้าดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น
-
6:23 - 6:26ภายในแค่ 72 ชั่วโมง
-
6:26 - 6:28ด้วยจุดประสงค์ทั้งหมดที่เราสามารถกำหนดวัดได้
-
6:28 - 6:30เซลล์เกือบจะเหมือนเซลล์ปกติ
-
6:30 - 6:34เอาล่ะ น่าตื่นเต้นนะครับ
แต่มันจะได้ผลจริงในคนจริงๆหรือไม่ -
6:34 - 6:38ในแค่เพียงสี่ปี
-
6:38 - 6:41จากเมื่อยีนตัวนั้นได้ถูกค้นพบ
จนถึงเมื่อเริ่มการทดลองทางคลินิค -
6:41 - 6:44เพื่อการทดสอบสารประกอบตัวนั้น
-
6:44 - 6:45และเด็กๆที่คุณเห็นตรงนี้
-
6:45 - 6:48ทุกคนสมัครมาเป็นส่วนหนึ่งของการทดลอง
-
6:48 - 6:49ทั้งหมดมี 28 คน
-
6:49 - 6:53และคุณก็จะเห็นได้เมื่อมีภาพออกมา
-
6:53 - 6:56ว่าความจริงแล้ว พวกเขาเป็นคนหนุ่มสาวที่น่าทึ่ง
-
6:56 - 6:57ทุกคนทุกข์ทรมานจากโรคนี้
-
6:57 - 7:00ทุกคนดูเหมือนๆกันไปหมด
-
7:00 - 7:01และแทนที่จะบอกเล่าให้คุณฟังมากกว่านี้
-
7:01 - 7:05ผมจะเชิญหนึ่งในพวกเขาเหล่านั้นขึ้นมา
แซม เบรินส์ จาก บอสตัน -
7:05 - 7:08มาที่นี่เมื่อเช้านี้ เพื่อขึ้นมาบนเวที
-
7:08 - 7:10และเล่าประสบการณ์ของเขา
-
7:10 - 7:12ในฐานะเป็นเด็กที่ป่วยเป็นโรคชรา
-
7:12 - 7:16แซมอายุ 15 ปี
พ่อแม่ของเขา คุณสกอตต์ เบิร์น และ เลสลี่ กอร์ดอน -
7:16 - 7:18ทั้งคู่เป็นแพทย์ อยู่ที่นี่กับเราด้วยเช้านี้
-
7:18 - 7:21แซม เชิญครับ
-
7:21 - 7:28(เสียงปรบมือ)
-
7:28 - 7:30เอาละ แซม ช่วยเล่าให้ฟัง
-
7:30 - 7:33ว่าเป็นอย่างไร ที่ต้องเป็นโรค
ที่มีอาการ ที่เรียกว่า โพรจีเรีย -
7:33 - 7:37แซม เบิร์น: โพรจีเรียจำกัดผมในเรื่องบางอย่าง
-
7:37 - 7:41ผมไม่สามารถเล่นกีฬา หรือทำกิจกรรมทางกายภาพ
-
7:41 - 7:44แต่ผมสามารถให้ความสนใจในบางสิ่ง
-
7:44 - 7:47ที่โพรจีเรีย ไม่ได้จำกัดผม
-
7:47 - 7:50แต่ก็เมื่อมีบางสิ่งบางอย่าง
ที่ผมต้องการทำจริงๆ -
7:50 - 7:53ที่โพรจีเรียมากีดกั้นผม อย่างเช่น เล่นดนตรีกับโยธวาทิต
-
7:53 - 7:56หรือ เป็นกรรมการผู้ตัดสิน
เราก็จะหาทางทำจนได้นั่นแหละ -
7:56 - 8:00และนั่นก็แสดงว่า
โพรจีเรียไม่ได้ควบคุมสั่งการชีวิตของผม -
8:00 - 8:02(เสียงปรบมือ)
-
8:02 - 8:04ฟรานซิส คอลลินส์: คุณอยากจะพูดอะไรกับนักวิจัย
-
8:04 - 8:07ที่นี่ ในห้องบรรยายนี้ และคนอื่นๆที่กำลังฟังอยู่ครับ
-
8:07 - 8:09คุณอยากจะบอกอะไรเขาบ้าง
ทั้งที่เกี่ยวกับงานวิจัย และโรคโพรจีเรีย -
8:09 - 8:11และอาจจะเป็นการเจ็บป่วยอื่นๆด้วยก็ได้
-
8:11 - 8:14แซม: การวิจัยเกี่ยวกับโรคโพรจีเรีย
ไปได้ไกลมากแล้ว -
8:14 - 8:17ในเวลาน้อยกว่า 15 ปี
-
8:17 - 8:21และนั่นแสดงให้เห็นว่า นักวิจัยสามารถ
-
8:21 - 8:24มาได้ไกลถึงเพียงนี้
และมันมีความหมายอย่างมากจริงๆ -
8:24 - 8:28ต่อตัวผมเอง
และเด็กคนอื่นๆที่เป็นโรคโพจีเรีย -
8:28 - 8:30และยังแสดงให้เห็นว่าแรงกระตุ้นมีอยู่จริง
-
8:30 - 8:33ใครๆก็สามารถรักษาโรคไหนๆก็ได้
-
8:33 - 8:37และหวังว่าโรคโพจีเรียจะสามารถรักษาได้
ในอนาคตอันใกล้นี้ -
8:37 - 8:41ดังนั้นเราจึงสามารถกำจัดโรคทั้ง 4,000 โรค
-
8:41 - 8:44ที่ฟรานซิสได้พูดถึง
-
8:44 - 8:47ฟรานซิส: วันนี้ แซมจึงลาโรงเรียนมา
-
8:47 - 8:52เพื่อมาที่นี่ และเขา (เสียงปรบมือ)
-
8:52 - 8:57เขาเป็นนักเรียนชั้นมัธยมปลายปีที่หนึ่ง
ที่คะแนน เอบวก ทุกวิชา -
8:57 - 8:58ในโรงเรียนของเขาในบอสตัน
-
8:58 - 9:00กรุณาขอบคุณและต้อนรับแซมร่วมกับผมด้วยครับ
-
9:00 - 9:04แซม: ขอบคุณมากครับ
ฟรานซิส: ดีมาก ดีมากครับเพื่อนรัก -
9:04 - 9:16(เสียงปรบมือ)
-
9:17 - 9:19ผมต้องการจะพูดถึงอีกสองเรื่อง
-
9:19 - 9:22เกี่ยวกับ เรื่องๆนั้น แล้วก็จะพยายามสรุป
-
9:22 - 9:24ว่าเราจะมีเรื่องราวของความสำเร็จได้อย่างไร
-
9:24 - 9:28สำหรับโรคต่างๆเหล่านี้
เหมือนกับที่แซมบอก -
9:28 - 9:30โรค 4,000 โรคกำลังคอยคำตอบ
-
9:30 - 9:32คุณอาจจะสังเกตได้ว่าตัวยา
-
9:32 - 9:35ที่ปัจจุบันอยู่ในระหว่างการวิจัยทางคลินิค
สำหรับโรคโพจีเรียนั้น -
9:35 - 9:37ไม่ได้เป็นยาที่ทำขึ้นมาเพื่อโรคนี้
-
9:37 - 9:40มันเป็นโรคที่เกิดได้น้อยมากเสียจน
มันยากที่บริษัทยา -
9:40 - 9:43จะถือเป็นเหตุ ให้ใช้เงินหลายร้อยล้านดอลลาร์
เพื่อผลิตยาออกมา -
9:43 - 9:45ยานี้เป็นยาที่พัฒนาขึ้นมาสำหรับโรคมะเร็ง
-
9:45 - 9:48กลับกลายเป็นว่า
มันไม่ได้รักษามะเร็งได้อย่างดีมาก -
9:48 - 9:50แต่มันมีคุณสมบัติที่ถูกต้อง มีรูปร่างที่ถูกต้อง
-
9:50 - 9:53ที่จะใช้กับโรคเพอจีเรียได้
และนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น -
9:53 - 9:56มันจะไม่ยิ่งใหญ่หรือ
ถ้าเราจะทำให้เป็นระบบมากยิ่งขึ้น -
9:56 - 10:00ตามจริงแล้ว เราจะสนับสนุนทุกบริษัท
ที่อยู่ข้างนอกตรงนั้นได้ไหม -
10:00 - 10:02ที่มียาในช่องแช่แข็ง
-
10:02 - 10:04ที่ทราบกันดีว่าปลอดภัยสำหรับมนุษย์
-
10:04 - 10:06แต่จริงๆแล้ว ไม่เคยประสบความสำเร็จในแง่ของ
-
10:06 - 10:09ประสิทธิภาพในการรักษาโรค
ที่พวกเขาพยายามจะรักษา -
10:09 - 10:11ปัจจุบันนี้ เรากำลังเรียนรู้
เกี่ยวกับวีถึของโมเลกุลใหม่ๆเหล่านี้ -
10:11 - 10:14โมเลกุลบางตัวอาจนำมาใช้ในสภาวะใหม่
หรือ ในจุดประสงค์ใหม่ -
10:14 - 10:17หรือจะใช้ทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ
เพื่อการนำมาประยุกต์ใช้ใหม่ -
10:17 - 10:20โดยหลักการก็คือ สอนกลวิธีใหม่ให้ยาตัวเก่าซะ
-
10:20 - 10:23นั่นแหละจะเป็นการกระทำที่มีค่า และยอดเยี่ยม
-
10:23 - 10:26เราได้อภิปรายกันมามาก
ระหว่างสถาบันสุขภาพแห่งชาติ (NIH) และบริษัทยา -
10:26 - 10:28เกี่ยวกับเรื่องนี้ ซึ่งดูจะมีหวังอย่างมาก
-
10:28 - 10:30น่าจะคาดหวังได้ว่า
จะมีสิ่งเกิดขึ้นตามมามากมายทีเดียว -
10:30 - 10:33มีเรื่องที่สำเร็จหลายเรื่องทีเดียว
ที่เราระบุได้ -
10:33 - 10:36เกี่ยวกับว่า เรื่องนี้ได้นำไปสู่
ความก้าวหน้าที่สำคัญได้อย่างไร -
10:36 - 10:38ยาตัวแรกสำหรับเชื้อเอชไอวีหรือโรคเอดส์
-
10:38 - 10:40เป็นยาที่ไม่ได้พัฒนาขึ้นมาเพื่อรักษาเอดส์
-
10:40 - 10:42แต่ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อโรคมะเร็ง คือยา เอซีที (AZT)
-
10:42 - 10:44มันใช้งานได้ไม่ดีนักกับโรคมะเร็ง แต่กลับกลายเป็น
-
10:44 - 10:46ยาต้านเรทโทรไวรัสตัวแรกที่ประสบความสำเร็จ
-
10:46 - 10:49และคุณสามารถเห็นได้จากตารางว่า
มีตัวอื่นๆด้วยเช่นกัน -
10:49 - 10:52ดังนั้นเราจะทำอย่างไร จึงจะทำให้สิ่งนั้น
เป็นความพยายามที่เกิดขึ้นได้จริงโดยทั่วไป -
10:52 - 10:55เราต้องหาหุ้นส่วน
-
10:55 - 10:58ระหว่างกลุ่มนักวิชาการ รัฐบาล และภาคเอกชน
-
10:58 - 11:00และองค์การต่างๆของผู้ป่วย
เพื่อที่จะทำสิ่งนั้น -
11:00 - 11:02ที่สถาบันสุขภาพแห่งชาติ
เราได้เริ่มศูนย์กลางระดับชาติใหม่ขึ้น -
11:02 - 11:05เพื่อเร่งเรื่องการวิจัยวิทยาศาสตร์ประยุกต์ให้รุดหน้าไปยิ่งขึ้น
-
11:05 - 11:08มันเพิ่งจะเริ่มเมื่อธันวาคมที่แล้วนี้
และนี่คือจุดประสงค์หนึ่งของโครงการ -
11:08 - 11:10ผมขอบอกคุณอีกเรื่องหนึ่งที่เราทำได้
-
11:10 - 11:13จะไม่ดีหรือ ถ้าเราสามารถทดสอบยา
-
11:13 - 11:15เพื่อจะดูซิว่า มันมีประสิทธิภาพ และปลอดภัย
-
11:15 - 11:17โดยไม่ต้องให้คนป่วยต้องเสี่่ยง
-
11:17 - 11:20เพราะว่า ครั้งแรกคุณจะไม่แน่ใจเลย
-
11:20 - 11:22ตัวอย่างเช่น เราจะรู้ได้อย่างไร ว่ายานั้นปลอดภัย
-
11:22 - 11:25ก่อนที่เราจะใช้ยานั้นกับคน เราทดลองยานั้นกับสัตว์
-
11:25 - 11:28และมันก็ไม่ได้เชื่อมั่นได้ทั้งหมด
และมันก็มีค่าใช้จ่ายสูง -
11:28 - 11:30และก็ใช้เวลามาก
-
11:30 - 11:32สมมุติว่า เราจะลองทำเรื่องนี้
กับเซลล์ของมนุษย์แทน -
11:32 - 11:35คุณอาจจะทราบ ถ้าคุณให้ความสนใจอย่างต่อเนื่อง
-
11:35 - 11:36กับงานเขียนทางวิทยาศาสตร์
-
11:36 - 11:38ว่าตอนนี้คุณสามารถเอาเซลล์ของผิวหนังมา
-
11:38 - 11:41และกระตุ้นมันให้กลายเป็นเซลล์ของตับ
-
11:41 - 11:44หรือเซลล์ของหัวใจ หรือเซลล์ของไต หรือเซลล์สมอง
สำหรับพวกเราคนไหนก็ได้ -
11:44 - 11:47ดังนั้นจะเป็นอะไรไปเล่า
ถ้าหากคุณจะเอาเซลล์พวกนั้นมาใช้ทดสอบ -
11:47 - 11:50เพื่อดูว่ายาตัวๆหนึ่งจะใช้ได้ผลหรือไม่
และมันจะปลอดภัยหรือไม่ -
11:50 - 11:54ที่คุณเห็นอยู่นี่ เป็นภาพของปอดใช้เทคนิค lung-on-a-chip
-
11:54 - 11:57เป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นโดยสถาบันวิสส์ (Wyss Institute)
ในบอสตัน -
11:57 - 12:01ถ้าคุณเปิดวีดีโอนี้
ที่พวกเขาได้ทำ -
12:01 - 12:03ก็คือ เอาเซลล์จากบุคคลคนหนึ่งมา
-
12:03 - 12:06เปลี่ยนเซลล์เหล่านั้นให้เป็น
เซลล์ที่อยู่ในปอด -
12:06 - 12:08และกำหนดว่าอะไรจะเกิดขึ้น
-
12:08 - 12:11เช่น คุณเติมสารประกอบในตัวยานี้
-
12:11 - 12:13เพื่อดูว่ามันจะเป็นพิษหรือปลอดภัย
-
12:13 - 12:16คุณจะเห็นได้ว่า ชิปเล็กๆนี้หายใจก็ได้
-
12:16 - 12:18มันมีช่องอากาศ มันมีระบบหลอดเลือด
-
12:18 - 12:20และมันก็มีเซลล์อยู่ระหว่างกลาง
-
12:20 - 12:22ที่ทำให้คุณเห็นว่าอะไรเกิดขึ้น
เมื่อคุณเติมสารประกอบลงไป -
12:22 - 12:24เซลล์พวกนั้นสบายดีหรือไม่
-
12:24 - 12:27คุณสามารถทำเทคโนโลยีชิปแบบนี้ได้
-
12:27 - 12:29กับไต หรือกับหัวใจ หรือกับกล้ามเนื้อ
-
12:29 - 12:32ในทุกๆที่ๆคุณต้องการ เพื่อจะดูว่ายาตัวนั้น
-
12:32 - 12:34จะทำให้เกิดปัญหา กับตับหรือไม่
-
12:34 - 12:37และท้ายที่สุด เพราะว่าคุณทำสิ่งนี้ได้เป็นรายบุคคล
-
12:37 - 12:39เราอาจจะเห็นพัฒนาไปถึงจุดที่ว่า
-
12:39 - 12:43ความสามารถในการพัฒนาและทดสอบยา
-
12:43 - 12:46จะเป็นการทดสอบชิ้นส่วนเล็กๆของคุณบนชิป
สิ่งที่เรากำลังพยายามพูดตรงนี้ก็คือ -
12:46 - 12:49การทำให้มีกระบวนการพัฒนายาขึ้นมาเพื่อแต่ละบุคคล
-
12:49 - 12:52และของการทดสอบเรื่องความปลอดภัยของยาต่อแต่ละบุคคล
-
12:52 - 12:53ดังนั้น ขอให้ผมสรุป
-
12:53 - 12:56เราอยู่ในช่วงเวลาที่น่าทึ่ง
-
12:56 - 12:58สำหรับผม ที่อยู่ที่สถาบันสุขภาพแห่งชาติ
มาเกือบ 20 ปี -
12:58 - 13:00ไม่เคยมีเวลาใด ที่มีความตื่นเต้นมากกว่านี้
-
13:00 - 13:03ในเรื่องของศักยภาพที่วางอยู่ตรงหน้าของเรา
-
13:03 - 13:05เราได้ทำให้การค้นพบเรื่องทั้งหมดนี้
-
13:05 - 13:07หลั่งไหลออกมาจากห้องทดลองทั่วโลก
-
13:07 - 13:10เราต้องทำอะไรเพื่อใช้ประโยชน์นี้ให้เต็มที่
อันดับแรก เราต้องการกำลังเงิน -
13:10 - 13:14นี่เป็นการวิจัยที่มีความเสี่ยงสูง
บางครั้งก็ค่าใช้จ่ายก็สูง -
13:14 - 13:16ผลที่ตามมาใหญ่โตมโหฬาร
ทั้งในแง่ของสุขภาพ -
13:16 - 13:19และในแง่ของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ
เราจะต้องให้การสนับสนุน -
13:19 - 13:21ประการที่สอง เราจำต้องมีการร่วมมือกันแบบใหม่
-
13:21 - 13:23ระหว่างกลุ่มนักวิชาการ และรัฐบาล และภาคเอกชน
-
13:23 - 13:27และองค์กรต่างๆของผู้ป่วย
เหมือนกับที่ผมได้บรรยายมาแล้วตรงนี้ -
13:27 - 13:30ในแง่ของวิธีการที่เราจะเดินไปได้
หลังจากได้ปรับจุดประสงค์ของสารประกอบตัวใหม่แล้ว -
13:30 - 13:33และประการที่สาม ซึ่งอาจจะสำคัญที่สุดก็ได้
เราต้องการผู้มีพรสวรรค์ -
13:33 - 13:36เราต้องการผู้ที่ดีที่สุด และฉลาดที่สุด
-
13:36 - 13:38จากสาขาวิชาต่างๆมากมาย
เพื่อมาร่วมกันในงานที่ยากลำบากนี้ -
13:38 - 13:41ทุกๆวัย และทุกๆกลุ่มที่แตกต่างกัน
-
13:41 - 13:43เพื่อนๆทั้งหลายครับ เพราะว่า
-
13:43 - 13:47นี่เป็นชีววิทยาในศตวรรษที่ 21 ที่คุณรอคอย
-
13:47 - 13:49และเรามีโอกาสที่จะได้มันมา
-
13:49 - 13:52และเปลี่ยนมันมาเป็นสิ่งที่
-
13:52 - 13:54จะชนะโรคภัยต่างๆ
นั่นคือเป้าหมายของผม -
13:54 - 13:56ผมหวังว่า นั่นก็คือเป้าหมายของคุณ
-
13:56 - 13:58ผมคิดว่า มันจะเป็นเป้าหมายของนักกวี และคนโง่
-
13:58 - 14:00และนักเล่นกระดานโต้คลื่น และนักการธนาคาร
-
14:00 - 14:03และคนอื่นๆทั้งหมด ที่ร่วมกันในช่วงนี้
-
14:03 - 14:05ผมคิดเกี่ยวกับเรื่องที่ เรากำลังพยายามทำอยู่ตรงนี้
-
14:05 - 14:06และทำไมมันจึงเป็นเรื่องสำคัญ
-
14:06 - 14:08ขณะนี้มันเป็นเรื่องสำคัญ
มันเป็นเรื่องสำคัญในเร็ววันนี้ -
14:08 - 14:12ถ้าคุณไม่เชื่อผม ก็แค่ถามแซมดู
-
14:12 - 14:13ขอบคุณทุกท่านอย่างมากครับ
-
14:13 - 14:18(เสียงปรบมือ)
- Title:
- ฟรานซิส คอลลินส์ (Francis Collins): เราต้องการยาที่ดีกว่านี้ -- เดี๋ยวนี้
- Speaker:
- Francis Collins
- Description:
-
more » « less
ปัจจุบันนี้ เรารู้จักโมเลกุลที่เป็นสาเหตุของโรคต่างๆ 4,000 โรค แต่การรักษามีอยู่เพียงสำหรับ 250 โรคเท่านั้น ทำไมจึงใช้เวลายาวนานนัก
ฟรานซิส คอลลินส์ นักพันธุศาสตร์และแพทย์ อธิบายว่าทำไมการค้นพบตัวยาอย่างเป็นระบบ จึงจำเป็น แม้กระทั่งโรคที่พบได้ยาก และซับซ้อน และเสนอวิธีการแก้ปัญหาสองสามประการ -- ตัวอย่างเช่น สอนกลยุทธ์ให้กับตัวยาเก่าๆที่มีอยู่แล้ว เพื่อใช้รักษาโรคใหม่ๆได้ - Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 14:40
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for We need better drugs -- now | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for We need better drugs -- now | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut approved Thai subtitles for We need better drugs -- now | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut accepted Thai subtitles for We need better drugs -- now | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for We need better drugs -- now | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for We need better drugs -- now | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for We need better drugs -- now | |
|
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for We need better drugs -- now |