Πώς τα νέα στρεβλώνουν το πώς βλέπουμε τον κόσμο

Η Αλίσα Μίλερ, διευθύντρια του εθνικού ραδιοφωνικού σταθμού Public Radio International, εξηγεί γιατί --παρότι θέλουμε να μαθαίνουμε περισσότερα για τον κόσμο παρά ποτέ-- τα μέσα μαζικής ενημέρωσης των ΗΠΑ στην πραγματικότητα δείχνουν λιγότερα. Γι' αυτό, χρησιμοποιεί στατιστικές και γραφήματα που μας ανοίγουν τα μάτια.

Πώς διαμορφώνουν οι ειδήσεις τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο;

Εδώ βλέπουμε πώς φαίνεται ο κόσμος βάσει της μάζας της γης.

Και εδώ βλέπουμε πώς οι ειδήσεις διαμορφώνουν τον κόσμο που βλέπουν οι Αμερικανοί.

Αυτός ο χάρτης -- (χειροκρότημα) -- αυτός ο χάρτης δείχνει τον αριθμό των δευτερολέπτων

που όλοι οι αμερικανικοί οργανισμοί ενημέρωσης αφιέρωσαν σε ειδήσεις

ανά χώρα το Φεβρουάριο του 2007, μόλις πριν από ένα χρόνο.

Αυτός ήταν ο μήνας που η Βόρεια Κορέα συμφώνησε να σταματήσει τη λειτουργία των πυρηνικών εγκαταστάσεων της.

Υπήρξαν μεγάλες πλημμύρες στην Ινδονησία.

Και στο Παρίσι, η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος δημοσιοποίησε τη μελέτη της που επιβεβαίωνε τον αντίκτυπο της ανθρώπινης δραστηριότητας στην υπερθέρμανση του πλανήτη.

Οι ΗΠΑ αντιπροσώπευαν το 79% του συνόλου των ειδήσεων.

Και όταν απομονώσουμε τις ΗΠΑ και εξετάσουμε το υπόλοιπο 21%,

βλέπουμε πολύ Ιράκ -- είναι αυτό το μεγάλο πράσινο εκεί -- και ελάχιστα από το υπόλοιπο.

Για παράδειγμα, το σύνολο της κάλυψης της Ρωσίας,της Κίνας και της Ινδίας έφτασε μόλις το 1%.

Όταν αναλύσαμε όλες τις ειδήσεις και απομονώσαμε μόνο μία είδηση,

δείτε πώς φαινόταν ο κόσμος.

Ποια ήταν αυτή η ιστορία; Ο θάνατος της Άννα Νικόλ Σμιθ.

Αυτή η είδηση επισκίασε κάθε χώρα εκτός από το Ιράκ

και είχε 10 φορές μεγαλύτερη κάλυψη απ' ό,τι η αναφορά της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος.

Και δεν τελειώνει εδώ,

όπως όλοι ξέρουμε, η Μπρίτνει προβάλλεται αρκετά τον τελευταίο καιρό.

Γιατί, λοιπόν, δε μαθαίνουμε περισσότερα νέα από τον υπόλοιπο κόσμο;

Ένας λόγος είναι ότι τα ειδησεογραφικά δίκτυα έχουν μειώσει κατά το ήμισυ τα γραφεία τους στο εξωτερικό.

Εκτός από τα μίνι-γραφεία ενός ατόμου του ABC στο Ναϊρόμπι, στο Νέο Δελχί και στο Μουμπάι,

δεν υπάρχουν ειδησεογραφικά γραφεία πουθενά στην Αφρική, στην Ινδία ή στη Νότια Αμερική,

περιοχές όπου μένουν πάνω από δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι.

Η πραγματικότητα είναι ότι η κάλυψη των νέων για τη Μπρίτνει είναι φθηνότερη.

Και αυτή η έλλειψη παγκόσμιας κάλυψης ειδήσεων γίνεται ολοένα πιο ανησυχητική

όταν δούμε πού στρέφονται οι άνθρωποι για να μαθαίνουν τα νέα.

Τα τοπικά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων εδραιώνονται σε μεγάλο βαθμό

και δυστυχώς αφιερώνουν μόνο το 12% των ειδήσεων στα παγκόσμια νέα.

Να δούμε τι συμβαίνει με το διαδίκτυο;

Οι πιο δημοφιλείς ειδησεογραφικές ιστοσελίδες δεν τα πάνε πολύ καλύτερα.

Πέρυσι ο οργανισμός σφυγμομέτρησης Pew και το Τμήμα Δημοσιογραφίας του Κολούμπια ανέλυσαν τα 14.000 νέα

που εμφανίστηκαν στην αρχική σελίδα της υπηρεσίας Google News

Και στην πραγματικότητα κάλυπταν τα ίδια 24 ειδησεογραφικά θέματα.

Παρομοίως, μια μελέτη για το διαδικτυακό περιεχόμενο έδειξε ότι πολλές από τις διεθνείς ειδήσεις αμερικανικών παραγωγών ειδήσεων

είναι ανακυκλωμένα νέα από τα πρακτορεία ειδήσεων AP και Reuters

και δεν παρουσιάζονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο προκειμένου οι άνθρωποι να καταλαβαίνουν πώς σχετίζονται με αυτές.

Άρα, αν τα συνδυάσουμε όλα αυτά, μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί οι σημερινοί απόφοιτοι πανεπιστημίου

όπως και οι λιγότερο μορφωμένοι Αμερικανοί

γνωρίζουν λιγότερα για τον κόσμο απ' ό,τι πριν από 20 χρόνια.

Και εάν νομίζετε ότι αυτό συμβαίνει επειδή απλώς δεν ενδιαφερόμαστε,

κάνετε λάθος.

Τα τελευταία χρόνια οι Αμερικανοί που δηλώνουν ότι παρακολουθούν στενά τις παγκόσμιες εξελίξεις τον περισσότερο καιρό

αυξήθηκαν σε ποσοστό πάνω από 50%.

Το πραγματικό ερώτημα είναι: αυτή τη διαστρεβλωμένη άποψη του κόσμου θέλουμε να έχουν οι Αμερικανοί

στον ολοένα και περισσότερο διασυνδεδεμένο κόσμο μας;

Ξέρω ότι μπορούμε να τα πάμε καλύτερα.

Και άραγε έχουμε τα περιθώρια να μην το κάνουμε; Σας ευχαριστώ.