Catarina Mota: Akıllı materyallerle oynayabilmek

Elektiriği ileten mürekkep; düğmeye bastığınızda opaklaşan camlar, müzik çalan jeller... Bütün bu malzemeler şu an yapılmış durumda, ve Catarina Mota diyor ki: " Artık bu malzemelerle oynama vakti." Mota bize şaşırtıcı ve havalı materyallerle dolu bir yolculuğa çıkarıyor ve bu materyallerin nerelerde kullanılabileceğini anlamanın yolunun onlarla deneyler yapmak, onlarla ilgili düşünmek ve onlarla eğlenmek olduğunu söylüyor.

Portekiz'de bir arkadaşımın dedesi

bir bisiklet ve çamaşır makinesi parçaları ile ailesi

için bir taşıt yapmış. Bu sayede ailesini taşıyabilmiş.

Bir araba satın alacak imkanı olmadığı için bunu yapmış,

ama aynı zamanda da nasıl yapacağını bildiği için elbette.

Bir zamanlar biz bazı şeylerin nasıl çalıştığını

ve yapıldığını bilirdik, onları yeniden yapabilir veya tamir edebilirdik

ya da en azından

neyi satın alacağımız konusunda daha bilinçli kararlar verirdik.

Birçok "kendin yap" işi

20. yüzyılın ikinci yarısında kayboldu.

Ama şimdi, Üretici topluluk ve açık kaynak modeli

bize bu işlerin nasıl yapılacağına dair yeniden bilgi veriyor

ve onlar tüm bunları hayatımıza geri getiriyor.

Bir şeyleri meydana getirme işini,

sonraki seviyeye taşımamız gerektiğine inanıyoruz.,

Çoğumuz, hala, kağıt ve tekstil gibi geleneksel

malzemelerin neyden yapıldığını ve nasıl

üretildiğini biliyor.

Ama şimdi elimizde şekil değiştiren plastikler,

Elektriği ileten boyalar

renk değiştiren boylar, parlayan kumaşlar

gibi muhteşem malzemeler var.

Size birkaç örnek göstereyim.

mesela yazıcıdan çıkarılmış devre kartları

kullanmak yerine iletken boyalarla

devre çizebiliriz.

benim tenime, ışık yakarak

tepki veren bu aleti

üretmekte kullandığımız gibi.

İletken mürekkep şuanda sanatçılar tarafından kullanılıyor,

fakat son gelişmeler ile lazer yazıcılar ve kalemler için

yakında bizimde kullanımımız da olacak.

Ve bu bir renksiz, ışık yayıcı partikul

emdirilmiş akrilik kağıdı.

Nasıl yani?, normal akrilik

ışığı sadece kenarlara yayarken

bu örnek ona ışık verdiğimde

ışığı bütün yüzeye yayar.

Bu materyal için bilinen iki kullanım

iç tasarım ve multi-touch sistemlerdir.

Ve termokromik pigmentler ise

ısı verilince renk değiştirir.

Şimdi bu parçayı, ortam ısısından

daha sıcak olan bir tabağa koyucam,

ve ne olacağını göreceksiniz.

Bu malzemenin temel kullanım alanı ise

bebek biberonları gibi ürünlerdir.

Bu şekilde içindeki içmek için yeterince ılık mı anlayabilirsiniz.

Bunlar bizim genel olarak akıllı malzemeler

bildiğimiz materyallerden yalnızca birkaçı.

Birkaç yıl içinde, günlük hayatta kullandığımız birçok

malzemede kullanılmaya başlanacaklar.

Henüz bilim kurgu filmlerinin bize vaat ettiği uçan arabaları üretemesek de

ısıya göre renk

değiştiren duvarlar,

kıvrılabilen klavyeler ve

düğmeye bastığınızda opak hale geçen camlar üretebiliyoruz.

Ben Toplum Bilimi üzerine eğitim aldım,

Peki neden burada durmuş akıllı malzemeler üzerine konuşuyorum ?

Öncelikle, ben bir üreticiyim.

Bir şeylerin nasıl çalıştığını

ve nasıl yapıldığını merak ediyorum

ve ayrıca bu bileşenlerin dünyamızı nasıl değiştirebileceğini

daha iyi anlamamız gerektiğine inanıyorum

ve görüyorum ki, geleceğimizi inşa edecek olan

bu yüksek teknoloji ürünlerini tanımıyoruz.

Akıllı malzemelerden küçük miktarlarda edinmek zordur.

Bunları nasıl kullanabileceğimiz

ve nasıl üretebileceğimiz hakkında çok az bilgi var.

Şİmdilik bu bilgiler de sadece üniversiteler

ve şirketlerin erişebildiği

ticaret sırları ve patentlerden oluşuyor.

Bu sebeple Kirst Boyle ve ben üç yıldan uzun bir süre önce

Open Materials(Açık Malzemeler) adında bir proje başlattık.

Bu web sitesi,

bize katılmak isteyen herkesin,

istedikleri zaman,

tecrübelerini paylaşabileceği, bilgilerini yayabileceği

ve araştırma notları gibi çalışmalarını bir araya getirip

diğer üreticiler ile birlikte kendilerini geliştirebilecekleri bir yer.

Akıllı materyal kullanarak

kendin yap adlı

veri bankamızı daha da büyütmek istiyoruz.

Tamam da, akıllı materyallerin neyden yapıldığı ve

nasıl çalıştığını neden umursuyoruz ki?

Öncelikle, anlamadığımız şeyi üretemeyiz,

ve anlamadığımız şeyi

kafamızda oturtamıyoruz..

Kullandığımız eşyaların, giydiğimiz kıyafetlerin

içinde yaşadığımız evlerin davranışlarımıza,

sağlımıza ve hayat kalitemize doğrudan etkisi var.

Yani eğer akıllı malzemeler ile tasarlanmış

bir dünyada yaşayacaksak onları bilmeli ve anlamalıyız.

İkinci olarak ve aynı derecede önemli olan şey ise,

Yenilik her zaman düşünürlerden beslenir.

Çoğu kez uzmanlar değil, amatörler

dağ bisikletinden yarı iletkenlere

kişisel bilgisayarlara ve uçaklara kadar

birçok şeyin mucidi

ve geliştiricisi olurlar.

Burada ki en büyük zorluk ise malzeme biliminin kompleks olması

ve pahalı donanımlar gerektirmesidir.

Ama bahane her zaman bunlar değildir.

Illinois Üniversitesi'nden iki bilim adamı,

basit yöntemler ile iletken mürekkep yapmak için

bir çalışma yayınladıklarında bunu anladılar.

O zamana kadar hiç kimya deneyimi olmayan,

Jordan Bunker bu makaleyi okudu

ve bu çalışmayı atölyesinde

atık malzemeler kullanarak yeniden

yaptı.

Başka bir makaleden yararlanarak ve

tost makinesi kullanarak,

kendi vortex mixer'ını yaptı.

Tüm bunlardan sonra Jordan çalışmasını tüm iyi ve kötü yanlarıyla çalışmanın

tüm içeriğini denediklerini ve başarmadıkları internette

paylaştı böylece diğerleri bunların üzerine çalışıp yeniden yapabilirdi.

Yani Jordan'ın metodu

tam donanımlı

bir üniversite laboratuarı'nda bulundu

ve Chicago'da bir garajda sadece

basit ucuz malzemeler ve araçlar kullanılarak tekrarlandı.

Şu anda kendisi de bu çalışmaları paylaştı

böylece diğerleri bunları alıp onun kaldığı yerden

devam ederek süreci basitleştirebilir ve geliştirebilir.

Başka bir örneği de sizinle paylaşmak istiyorum:

Hannah Perner-Wilson'un Kit-in-No-Parts'ı(çeşitli malzemeler üzerindeki iletken devreleri)

Onun projesinin hedefi

yaratıcılık ve yapıcılık yeteneklerine odaklanırken

malzemenin etkileyici yönlerini ortaya çıkarmak.

Hannah'nın bu kitleri bize, bu tür şeylerin

nasıl çalıştığını öğretmekte çok iyiler,

fakat, tasarımlarında ki doğal kısıtlamalar

öğrenmemizi de etkiledi.

Açıklamak gerekirse, Hannah'ın yaklaşımı,

bize malzemeleri öğreterek

olağan dışı nesneler tasarlamamız için,

tasarım öncesi kısıtlıklardan

sıyrılmamızı sağladı.

Hannah'ın pek çok etkileyici çalışmasının arasında

benim en hoşuma gideni budur.

["Kağıt hoparlörler"]

Burada yalnızca üzerinde bakır kablolar bulunan

ve mp3 player'a bağlanmış bir kağıt

ve bir mıknatıs görüyorsunuz.

(Müzik: "Happy Together")

Burada, Hannah MIT'den Marcelo Coelho'nun çalışmalarından

yararlanarak, bakır bandı, iletken kumaş ve mürekkep

gibi malzemeler olmadan dahi

kağıttan hoparlör yaptı.

Jordan ve diğer üreticiler gibi

Hannah da çalışmalarını yayımladı

ve herkese kopyalaması ve üretmesi için izin verdi.

Kağıt elektroniği, materyal biliminin en umut

vaat eden alanlarından biri, çünkü bize ucuz

ve esnek elektronik malzemeler üretme imkanı veriyor.

İşte Hannah's zanaatı

ve paylaştığı çalışmaları

hem estetik hem çekici hem de yenilikçi

olasılıkların kapısını aralıyor.

İşte üreticilerde ilgin olan şey şudur

onlar tutku ve merakla birşeyler yapmaya çalışırlar

ve başarısız olmaktan asla çekinmezler.

Biz sorunlarla çoğunlukla farklı yollarla mücadele ederiz,

ve tüm çözüm sürecinde alternatif yollar keşfetmek

ya da daha iyisini bulmak için uğraşırız.

Bu nedenle malzeme üretiminde bilgili daha çok kişinin olması,

paylaşımlarını paylaşmaya hevesli daha çok araştırmacı

ve bilgilerini paylaşabilecek daha çok üreticinin olması,

teknolojinin doğrudan bize ulaşabilmesi için

bulabileceğimiz en iyi yol.

Şuan biraz Ted Nelson gibi hissediyorum,

1970'lerin başı olması lazım o şunu yazmıştı,

"Bilgisayarları artık anlamalıyız."

O zamanlar, sadece bilim adamlarının uğraştığı

büyük bilgisayarlar vardı

ve hiç kimse evinde bir tane olabileceğini düşünmezdi bile.

Şuan burada söyleyeceğim şey biraz tuaf kaçıyor,

"Artık akıllı malzemeleri anlamalıyız."

Hep aklınızda olsun, gelişmekte olan teknolojiler

ile ilgili bilgi edinmek

geleceğimizin inşasını garantiye

almanın en iyi yoludur.

Teşekkür ederiz.

(Alkışlar)