< Return to Video

แคทรีน ชูล์ส:ความผิดพลาด

  • 0:00 - 0:03
    ในปี ค.ศ. 1995
  • 0:03 - 0:05
    ฉันยังเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยอยู่
  • 0:05 - 0:08
    เพื่อนกับฉันมักขับรถเที่ยว
  • 0:08 - 0:10
    จากโพรวิเดนส์ โรด ไอแลนด์
  • 0:10 - 0:12
    ถึงพอร์ทแลนด์ โอเรกอน
  • 0:12 - 0:15
    แล้วอย่างที่รู้ พวกเราเด็กแล้วก็ยังไม่มีงานทำ
  • 0:15 - 0:17
    ดังนั้นเราจึงเลือกเดินทางตามชนบท
  • 0:17 - 0:19
    ผ่านสวนสาธารณะของรัฐ
  • 0:19 - 0:22
    และป่าสงวนต่างๆ
  • 0:22 - 0:25
    หลักๆเราเลือกเส้นทางที่ยาวที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
  • 0:26 - 0:29
    ในสถานที่นึงใจกลางรัฐเซาท์ดาโกต้า
  • 0:29 - 0:32
    ฉันหันไปหาเพื่อนของฉัน
  • 0:32 - 0:34
    แล้วถามว่า
  • 0:34 - 0:36
    มันกวนใจฉัน
  • 0:36 - 0:39
    ตลอดทาง 2,000 ไมล์
  • 0:40 - 0:44
    ตัวหนังสือจีนที่ฉันเห็นอยู่ข้างทางเนี่ยมันคืออะไรกันแน่?
  • 0:47 - 0:51
    เพื่อนฉันทำหน้ามึนงง ไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด
  • 0:51 - 0:53
    เหมือนกับที่ท่านสุภาพบุรุษด้านหน้านี้เป็นอยู่
  • 0:53 - 0:56
    คุณเป็นตัวอย่างอาการของเพื่อนฉันได้อย่างดี
  • 0:56 - 0:59
    (หัวเราะ)
  • 0:59 - 1:01
    แล้วฉันก็แบบว่า ก็นั่นไง
  • 1:01 - 1:03
    ป้ายที่เราเห็นตามทาง
  • 1:03 - 1:06
    ที่มีตัวหนังสือภาษาจีนอยู่ไง
  • 1:07 - 1:10
    เธอจ้องฉันอยู่ครู่หนึ่ง
  • 1:10 - 1:13
    และในที่สุดเธอก็เข้าใจ
  • 1:13 - 1:15
    และนึกออกว่าสิ่งที่ฉันพูดถึงคืออะไร
  • 1:15 - 1:18
    สิ่งที่ฉันพูดก็คือ สิ่งนี้
  • 1:18 - 1:24
    (หัวเราะ)
  • 1:24 - 1:28
    ใช่แล้วค่ะ ตัวหนังสือจีนอันโด่งดังที่หมายถึงพื้นที่ปิกนิคนั่นเอง
  • 1:28 - 1:30
    (หัวเราะ)
  • 1:30 - 1:34
    ช่วงเวลา 5 ปีที่ผ่านมาของฉันได้ใช้ไปกับ
  • 1:34 - 1:36
    การครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ
  • 1:36 - 1:39
    อย่างในสถานการณ์นี้
  • 1:39 - 1:41
    ว่าทำไมบางครั้งพวกเราเข้าใจผิด
  • 1:41 - 1:43
    กับสัญลักษณ์รอบตัวเรา
  • 1:43 - 1:46
    และทำไมเราถึงได้ทำตัวเช่นนั้น
  • 1:46 - 1:50
    แล้วสิ่งเหล่านี้มันบอกอะไรเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์
  • 1:50 - 1:52
    อีกนัยนึง อย่างที่คริสพูด
  • 1:52 - 1:54
    ว่าฉันได้ใช้เวลาตลอด 5 ปีที่ผ่านมา
  • 1:54 - 1:57
    คิดเกี่ยวกับเรื่องความผิดพลาด
  • 1:57 - 2:00
    คุณอาจคิดว่ามันเป็นการเลือกสายอาชีพที่แปลกอยู่
  • 2:00 - 2:03
    แต่มันมีข้อได้เปรียบอยู่อย่างนึง
  • 2:03 - 2:05
    คือ การไม่มีคู่แข่ง
  • 2:05 - 2:07
    (หัวเราะ)
  • 2:07 - 2:10
    ในความเป็นจริงแล้ว พวกเราทำทุกวิถีทาง
  • 2:10 - 2:13
    ที่จะเลี่ยงการทำพลาด
  • 2:13 - 2:15
    หรืออย่างน้อยก็พยายามคิดหาทางหลีกเลี่ยง
  • 2:15 - 2:17
    ว่าเราผิด
  • 2:17 - 2:19
    ซึ่งนำเราเข้าไปสู่นามธรรม
  • 2:19 - 2:21
    พวกเราต่างรู้กันดีว่าทุกคนในที่นี้ก็เคยทำผิดกันทั้งนั้น
  • 2:22 - 2:25
    เผ่าพันธุ์มนุษย์เรา โดยส่วนใหญ่ก็ผิดพลาดกันอยู่แล้ว
  • 2:26 - 2:29
    แต่เมื่อมาถึงตอนนี้
  • 2:29 - 2:31
    สำหรับสิ่งที่ฉันเชื่อ
  • 2:31 - 2:34
    ณ ปัจจุบัน
  • 2:34 - 2:38
    ทันใดนั้น การรู้ซึ้งถึงนามธรรมเกี่ยวกับความผิดพลาด
  • 2:38 - 2:41
    ทำให้ฉันเปิดกว้าง
  • 2:41 - 2:44
    และคิดไม่ออกว่าจริงๆแล้วฉันเคยทำอะไรผิดบ้าง
  • 2:45 - 2:48
    จริงๆแล้ว ณ ปัจจุบัน คือที่ที่เราอยู่
  • 2:48 - 2:51
    เราไปสัมมนา ในขณะนี้
  • 2:51 - 2:53
    เราไปเที่ยววันหยุดกับครอบครัว ณ ช่วงเวลานี้
  • 2:53 - 2:57
    เราไปเข้าคูหาเลือกตั้งก็ทำในช่วงเวลานี้
  • 2:57 - 3:00
    ผลสรุปก็คือเราผ่านพ้นช่วงเวลาต่างๆในชีวิต
  • 3:00 - 3:02
    กักขังตัวเองอยู่ในฟองสบู่เล็กๆ
  • 3:02 - 3:05
    ที่เกี่ยวกับการทำทุกอย่างให้ถูกต้อง
  • 3:06 - 3:08
    ฉันคิดว่านี่คือปัญหา
  • 3:08 - 3:11
    ฉันคิดว่ามันเป็นปัญหากับเราทุกๆคน
  • 3:11 - 3:14
    ทั้งในชีวิตส่วนตัวและหน้าที่การงาน
  • 3:14 - 3:17
    และฉันคิดว่ามันเป็นปัญหาจากการสั่งสมอบรมมาเป็นเวลานาน
  • 3:17 - 3:19
    ดังนั้นสิ่งที่ฉันอยากทำในวันนี้
  • 3:19 - 3:22
    สิ่งแรกก็คือพูดถึงเหตุผลที่พวกเรายึดติดกับ
  • 3:22 - 3:24
    ความรู้สึกถึงความถูกต้อง
  • 3:24 - 3:27
    ถัดมาก็คือ ทำไมมันถึงเป็นปัญหา
  • 3:27 - 3:29
    และสุดท้ายฉันอยากจะบอกคุณ
  • 3:29 - 3:31
    ว่ามันมีความเป็นไปได้
  • 3:31 - 3:33
    ที่จะก้าวออกจากความรู้สึกนั้น
  • 3:33 - 3:35
    และถ้าคุณทำได้
  • 3:35 - 3:37
    มันคือก้าวสำคัญ
  • 3:37 - 3:40
    ที่คุณสามารถทำได้ทั้งทางจริยธรรม วิชาการและความสร้างสรรค์
  • 3:42 - 3:44
    มาเริ่มจากทำไมเราถึงยึดติด
  • 3:44 - 3:46
    กับความรู้สึกถูกต้อง
  • 3:46 - 3:49
    เหตุผลนึงเกี่ยวข้องกับความรู้สึกของการทำผิดพลาด
  • 3:49 - 3:51
    ดังนั้นขอฉันถามพวกคุณบางอย่างหน่อย
  • 3:51 - 3:55
    ขอถามพวกคุณแล้วกัน เพราะคุณนั่งตรงนี้
  • 3:55 - 3:58
    คุณรู้สึกอย่างไร ทางด้านอารมณ์
  • 3:58 - 4:01
    คุณรู้สึกอย่างไรเวลาทำผิด
  • 4:01 - 4:04
    หวาดกลัว คว่ำหัวแม่โป้งลง
  • 4:04 - 4:06
    อาย โอเค ดีคะ
  • 4:06 - 4:08
    มีทั้งหวาดกลัว ทั้งคว่ำหัวโป้งลง แล้วก็อาย
  • 4:08 - 4:11
    ขอบคุณค่ะ เป็นคำตอบที่ดีมาก
  • 4:11 - 4:14
    แต่พวกเขาไม่ได้ตอบคำถามฉัน
  • 4:14 - 4:16
    พวกคุณตอบคำถามที่ว่า
  • 4:16 - 4:19
    คุณรู้สึกอย่างไรเมื่อคุณรู้ตัวว่าคุณทำผิดพลาด
  • 4:19 - 4:23
    (หัวเราะ)
  • 4:23 - 4:26
    การที่เรารู้ตัวว่าเราผิดพลาดเราจะรู้สึกอย่างที่พวกคุณบอกและในอีกหลายๆแบบ จริงไหมคะ?
  • 4:26 - 4:29
    ฉันหมายถึงมันอาจจะทำให้ผิดหวัง ทำให้สิ้นหวัง
  • 4:29 - 4:31
    หรืออาจจะรู้สึกตลก
  • 4:31 - 4:34
    อย่างตัวหนังสือจีนโง่ๆที่ฉันเข้าใจผิดก็เป็นได้
  • 4:34 - 4:37
    แต่แค่ทำผิด
  • 4:37 - 4:39
    ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกอะไร
  • 4:39 - 4:42
    ฉันจะเปรียบเทียบให้คุณฟัง
  • 4:42 - 4:44
    พวกคุณรู้จักการ์ตูนของลูนนี่ ทูนส์ใช่ไหม
  • 4:44 - 4:46
    ที่มีเจ้าตัวคโยตี้ที่น่าสงสาร
  • 4:46 - 4:48
    ไล่ตามแต่ไม่เคยจับเจ้าตัวโรดรันเนอร์ได้
  • 4:48 - 4:51
    ในเกือบทุกตอนของการ์ตูนเรื่องนี้
  • 4:51 - 4:53
    จะมีช่วงนึงที่คโยตี้ไล่โรดรันเนอร์
  • 4:53 - 4:55
    แล้วโรดรันเนอร์วิ่งออกนอกหุบเขา
  • 4:55 - 4:58
    ซึ่งก็ไม่เป็นไรเพราะเขาเป็นนก เขาบินได้
  • 4:58 - 5:02
    แต่คโยตี้ที่วิ่งออกนอกหุบเขาตามหลังเนี่ยสิ
  • 5:02 - 5:04
    สิ่งนี้แหละที่ตลก
  • 5:04 - 5:06
    อย่างน้อยก็ตอนคุณอายุ 6 ขวบ
  • 5:06 - 5:08
    แล้วนี่คโยตี้รู้สึกโอเคด้วยหรือเปล่า
  • 5:08 - 5:10
    ที่เขาวิ่งไปเรื่อยๆ
  • 5:10 - 5:12
    จนกระทั่งในตอนที่เขามองลง
  • 5:12 - 5:15
    และได้รู้ตัวว่าเขาอยู่กลางอากาศ
  • 5:15 - 5:18
    แล้วก็หล่นลงไป
  • 5:19 - 5:21
    ในตอนที่เราทำผิดบางอย่าง
  • 5:21 - 5:24
    ไม่ใช่ตอนที่เรารู้สึกตัว แต่เป็นช่วงเวลาก่อนหน้านั้น
  • 5:24 - 5:27
    เราก็เหมือนกับเจ้าคโยตี้
  • 5:27 - 5:30
    ที่วิ่งเลยหุบเขา ก่อนที่ตัวเองจะมองข้างล่าง
  • 5:31 - 5:34
    คุณรู้ว่าเราผิดแล้ว
  • 5:34 - 5:36
    เราเจอปัญหาแล้ว
  • 5:36 - 5:39
    แต่เรายังรู้สึกเหมือนเราอยู่บนพื้นมั่นคง
  • 5:40 - 5:43
    ดังนั้นฉันขอแก้ไขในสิ่งที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้
  • 5:43 - 5:46
    ว่ามันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
  • 5:46 - 5:49
    เหมือนกับที่เรารู้สึกว่ามันถูกต้อง
  • 5:49 - 5:52
    (หัวเราะ)
  • 5:52 - 5:55
    นี่คือเหตุผลนึง ที่เป็นองค์ประกอบนึงของเหตุผล
  • 5:55 - 5:57
    ที่ว่าทำไมเรายึดติดกับความรู้สึกถูกต้องไว้ในตัวเรา
  • 5:57 - 5:59
    ฉันเรียกสิ่งนี้ว่าข้อผิดพลาดที่เรามองไม่เห็น
  • 5:59 - 6:01
    โดยส่วนใหญ่แล้ว
  • 6:01 - 6:04
    เราไม่มีข้อคิดภายในหัวเรา
  • 6:04 - 6:06
    เกี่ยวกับการทำผิดพลาดเลย
  • 6:06 - 6:09
    จนกระทั่งมันสายไปแล้ว
  • 6:09 - 6:12
    แต่มีอีกเหตุผลนึงที่ทำให้พวกเรายึดติดกับความรู้สึกนี้เหมือนกัน
  • 6:12 - 6:14
    และนั่นก็คือการปลูกฝังวัฒนธรรม
  • 6:15 - 6:18
    ลองนึกย้อนไปเมื่อตอนสมัยประถม
  • 6:18 - 6:20
    คุณกำลังนั่งอยู่ในห้องเรียน
  • 6:20 - 6:23
    แล้วคุณครูของคุณก็ยื่นกระดาษทดสอบให้
  • 6:23 - 6:25
    แล้วของใครบางคนจะเป็นหน้าตาแบบนี้
  • 6:25 - 6:27
    แต่นั่นไม่ใช่ฉัน บอกไว้ก่อน
  • 6:27 - 6:29
    (หัวเราะ)
  • 6:29 - 6:32
    คุณอยู่ในชั้นเรียน
  • 6:32 - 6:34
    และคุณรู้แน่นอนว่าคุณต้องคิดอะไร
  • 6:34 - 6:37
    เกี่ยวกับเด็กที่เป็นเจ้าของกระดาษใบนี้
  • 6:37 - 6:40
    ว่าเป็นเด็กโง่ เด็กเจ้าปัญหา
  • 6:40 - 6:43
    ที่ไม่เคยทำการบ้านส่งเลย
  • 6:43 - 6:46
    เมื่อคุณอายุได้ 9 ขวบ
  • 6:46 - 6:48
    อย่างแรก คุณได้เรียนรู้ว่า
  • 6:48 - 6:50
    คนที่ทำอะไรผิดๆ
  • 6:50 - 6:53
    คือคนที่ขี้เกียจ ไม่รับผิดชอบ ปัญญาทึบ
  • 6:53 - 6:55
    อย่างที่สอง
  • 6:55 - 6:57
    ก็คือหนทางที่จะประสบความสำเร็จในชีวิตนั้น
  • 6:57 - 7:00
    จะต้องไม่ทำอะไรผิดพลาด
  • 7:01 - 7:05
    พวกเราเรียนรู้บทเรียนแย่ๆเหล่านี้ได้อย่างดี
  • 7:06 - 7:08
    และในหลายคน
  • 7:08 - 7:12
    และฉันสันนิษฐานว่าหลายคนในที่นี้
  • 7:12 - 7:14
    จัดการกับเรื่องนี้โดย
  • 7:14 - 7:16
    กลายเป็นเด็กนักเรียนเกรดเอ
  • 7:16 - 7:19
    เป็นพวกเนี้ยบทุกกระเบียดนิ้ว ตั้งเป้าไว้สูง
  • 7:19 - 7:21
    ใช่ไหมคะ?
  • 7:21 - 7:25
    คุณซีเอฟโอ นักฟิสิกส์ดวงดาว แล้วก็นักมาราธอนทั้งหลาย
  • 7:25 - 7:32
    (หัวเราะ)
  • 7:32 - 7:36
    คุณกลายเป็น ซีเอฟโอ นักฟิสิกส์ดวงดาว นักมาราธอน
  • 7:36 - 7:38
    นั่นก็ โอเค
  • 7:38 - 7:41
    กระทั่งเมื่อตอนที่เราตื่นตระหนก
  • 7:41 - 7:43
    กับเรื่องที่เราทำผิดพลาด
  • 7:43 - 7:46
    จากเรื่องนี้
  • 7:46 - 7:48
    การทำอะไรผิด
  • 7:48 - 7:51
    หมายถึงมีอะไรบางอย่างในตัวเราผิดปกติ
  • 7:51 - 7:53
    ดังนั้นเรายืนกรานว่าเราถูก
  • 7:53 - 7:55
    เพราะว่ามันทำให้เรารู้สึกว่าเราฉลาดและดูมีความรับผิดชอบ
  • 7:55 - 7:58
    รู้สึกถูกต้องและปลอดภัย
  • 7:59 - 8:01
    ขอให้ฉันเล่าเรื่องนึง
  • 8:01 - 8:03
    เมื่อสองสามปีที่แล้ว
  • 8:03 - 8:06
    ผู้หญิงหลายคนมาที่ เบธ อิสราเอล เดคอนส์ เมดิเคิร์ล เซ็นเตอร์ ที่สำหรับศัลยกรรม
  • 8:06 - 8:08
    เบธ อิสราเอล อยู่ที่บอสตัน
  • 8:08 - 8:10
    เป็นที่ศึกษาแพทย์ของฮาร์เวิร์ด
  • 8:10 - 8:12
    หนึ่งในโรงพยาบาลที่ดีที่สุดของประเทศ
  • 8:12 - 8:15
    ผู้หญิงเหล่านี้ไปเข้ารับการผ่าตัด
  • 8:15 - 8:17
    เธอก็โดนวางยาสลบ ส่วนศัลยแพทย์ก็ทำงานของเขาไป
  • 8:17 - 8:20
    เย็บแผล แล้วก็ส่งเธอเข้าห้องพักฟื้น
  • 8:20 - 8:23
    ทุกอย่างดูเหมือนเป็นไปได้ด้วยดี
  • 8:23 - 8:26
    จนกระทั่งตอนที่เธอตื่นขึ้นแล้วมองที่ตัวเอง
  • 8:26 - 8:30
    แล้วเธอก็พูดว่า "ทำไมผ้าพันแผลอยู่ผิดข้างล่ะ?"
  • 8:30 - 8:33
    สาเหตุที่มันผ้าพันแผลอยู่ผิดฝั่ง
  • 8:33 - 8:35
    เพราะว่าศัลยแพทย์ทำการผ่าตัดสำคัญ
  • 8:35 - 8:38
    ที่ขาด้านซ้ายแทนที่จะเป็นด้านขวา
  • 8:39 - 8:42
    เมื่อรองประธานฝ่ายประกันคุณภาพด้านการดูแลสุขภาพของเบธ อิสราเอล
  • 8:42 - 8:45
    ได้กล่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์ครั้งนี้
  • 8:45 - 8:48
    เขาได้พูดบางอย่างที่น่าสนใจ
  • 8:48 - 8:51
    เขาพูดว่า ด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม
  • 8:51 - 8:53
    ศัลยแพทย์รู้สึกว่า
  • 8:53 - 8:55
    เขาได้ผ่าตัดให้คนไข้ถูกฝั่งแล้ว
  • 8:55 - 8:58
    (หัวเราะ)
  • 9:00 - 9:02
    จุดประสงค์ของเรื่องนี้คือ
  • 9:02 - 9:05
    เชื่อมั่นกับความรู้สึกมากเกินไป
  • 9:05 - 9:08
    ว่าตัวเองอยู่ฝั่งที่ถูกต้องในทุกๆเรื่อง
  • 9:08 - 9:11
    อาจจะเป็นเรื่องอันตรายได้
  • 9:11 - 9:14
    ความรู้สึก สัมผัสเกี่ยวกับเรื่องความถูกต้องภายใน
  • 9:14 - 9:16
    ที่เราได้ประสบบ่อยๆนั้น
  • 9:16 - 9:18
    ไม่สามารถเชื่อ ยึดเอาเป็นแนวทางได้
  • 9:18 - 9:21
    สำหรับใช้ในโลกภายนอกได้
  • 9:21 - 9:23
    แล้วเมื่อเราทำแบบนั้น
  • 9:23 - 9:27
    เราหมดสนุกกับความเป็นไปได้ที่เราจะทำผิด
  • 9:27 - 9:29
    เมื่อนั้นเราก็จะจบลงด้วย
  • 9:29 - 9:33
    การเทน้ำมันลงในอ่าวเม็กซิโกกว่าสองร้อยล้านแกลลอน
  • 9:33 - 9:36
    หรือถล่มเศรษฐกิจโลก
  • 9:37 - 9:40
    นี่คือปัญหาใหญ่ในเชิงปฏิบัติ
  • 9:40 - 9:43
    แต่มันก็เป็นปัญหาใหญ่ทางสังคมด้วยเช่นกัน
  • 9:43 - 9:47
    ลองใช้เวลาคิดสักครู่ ว่าการรู้สึกถูกมันมีความหมายอย่างไร
  • 9:47 - 9:49
    มันหมายถึงสิ่งที่คุณเชื่อ
  • 9:49 - 9:52
    มันสะท้อนความเป็นจริงอย่างลงตัว
  • 9:52 - 9:54
    และเมื่อคุณรู้สึกเช่นนั้น
  • 9:54 - 9:56
    คุณมีปัญหาที่ต้องแก้
  • 9:56 - 9:58
    ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณจะอธิบายอย่างไร
  • 9:58 - 10:01
    กับคนที่ไม่เห็นด้วยกับคุณ
  • 10:01 - 10:04
    มันกลายเป็นว่าเราอธิบายให้คนอื่นฟังในแบบเดียวกัน
  • 10:04 - 10:07
    โดยการบอกเล่าสมมติฐานอาภัพเหล่านั้น
  • 10:08 - 10:11
    อย่างแรกที่เราจะทำเมื่อมีคนไม่เห็นด้วยกับเรา
  • 10:11 - 10:14
    คือเราคิดไปเองว่าพวกเขาโง่เขลา
  • 10:14 - 10:16
    พวกเขาไม่ได้รับข้อมูลแบบเดียวกับเรา
  • 10:16 - 10:19
    แล้วเมื่อเราใจดีแบ่งปันข้อมูลกับพวกเขาแล้ว
  • 10:19 - 10:22
    พวกเขาก็จะเห็นทางสว่างแ้ล้วเข้าพวกกับเรา
  • 10:22 - 10:25
    แล้วเมื่อมันไม่ได้ผล
  • 10:25 - 10:27
    เมื่อพวกเขาเหล่านั้นรู้ข้อมูลเหมือนกับที่เรารู้
  • 10:27 - 10:29
    แต่ยังไม่เห็นด้วยกับเรา
  • 10:29 - 10:31
    เราก็ไปยังสมมติฐานที่สอง
  • 10:31 - 10:33
    นั่นก็คือพวกนี้มันงี่เง่า
  • 10:33 - 10:35
    (หัวเราะ)
  • 10:35 - 10:37
    พวกเขามีองค์ประกอบครบทุกอย่างแล้ว
  • 10:37 - 10:40
    แต่กลับโง่เกินกว่าที่จะนำสิ่งเหล่านี้มาใช้
  • 10:40 - 10:42
    และเมื่อมันยังไม่ได้ผลอีก
  • 10:42 - 10:45
    เมื่อคนเหล่านี้ไม่เห็นด้วยกับคุณ
  • 10:45 - 10:47
    ทั้งที่รับข้อมูลทุกอย่างเหมือนกัน
  • 10:47 - 10:50
    แล้วยังเป็นคนฉลาดด้วย
  • 10:50 - 10:53
    เมื่อนั้นเราก็เข้าสู่สมมติฐานที่สาม
  • 10:53 - 10:56
    คือพวกเขารู้ความจริง
  • 10:56 - 10:58
    แต่พวกเขาจงใจบิดเบือนมัน
  • 10:58 - 11:01
    เพื่อจุดประสงค์ร้ายบางอย่าง
  • 11:02 - 11:04
    นี่เลยกลายเป็นภัยพิบัติ
  • 11:04 - 11:07
    นี่เป็นสิ่งที่ตามมากับความรู้สึกถูกต้องของเรา
  • 11:07 - 11:09
    ที่พยายามผลักเราออกจากความผิดพลาด
  • 11:09 - 11:11
    ในเวลาที่เราต้องการมัน
  • 11:11 - 11:14
    และทำให้เราปฏิบัติต่อกันอย่างน่ากลัว
  • 11:15 - 11:17
    แต่สำหรับฉันแล้ว สิ่งที่น่ามึนงงที่สุด
  • 11:17 - 11:20
    และน่าสลดใจมากที่สุดเกี่ยวกับเรื่องนี้คือ
  • 11:20 - 11:24
    เราได้มองข้ามความเป็นมนุษย์ไป
  • 11:24 - 11:26
    เหมือนกับเราอยากจินตนาการ
  • 11:26 - 11:29
    ว่าความคิดเราโปร่งใสเหมือนกับหน้าต่างโปร่งแสง
  • 11:29 - 11:31
    เมื่อมองไปที่มัน
  • 11:31 - 11:34
    โลกทั้งโลกก็คลี่คลายเปิดเผย
  • 11:34 - 11:36
    และพวกเราก็อยากให้คนอื่นๆมองไปหน้าต่างเดียวกับเรา
  • 11:36 - 11:38
    และเห็นในอย่างเดียวกับเรา
  • 11:38 - 11:40
    ซึ่งไม่เป็นความจริงเลย
  • 11:40 - 11:43
    และถ้ามันเป็นเช่นนั้นจริงๆ โลกคงน่าเบื่อมาก
  • 11:43 - 11:46
    ความอัศจรรย์เกี่ยวกับความคิดคุณ
  • 11:46 - 11:49
    ไม่ได้อยู่ที่การที่คุณมองโลกอย่างที่มันเป็น
  • 11:50 - 11:53
    แต่เป็นการมองโลกในแบบที่มันไม่ควรเป็นต่างหาก
  • 11:54 - 11:56
    เราสามารถจดจำอดีตได้
  • 11:56 - 11:59
    เราสามารถคิดถึงอนาคตได้
  • 11:59 - 12:01
    และเราสามารถจินตนาการได้ว่ามันเป็นอย่างไร
  • 12:01 - 12:04
    ที่เป็นคนๆนึงในอีกที่ๆนึง
  • 12:04 - 12:06
    พวกเราทุกคนก็ทำสิ่งนี้แต่ต่างกันในรายละเอียด
  • 12:06 - 12:08
    ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเราสามารถมองออกไปในคืนเดียวกันแล้ว
  • 12:08 - 12:10
    เห็นสิ่งนี้
  • 12:10 - 12:12
    แล้วก็สิ่งนี้
  • 12:12 - 12:15
    สิ่งนี้ด้วย
  • 12:15 - 12:18
    ใช่ค่ะ แล้วมันก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เราทำอะไรผิดด้วย
  • 12:19 - 12:21
    พันสองร้อยปีที่แล้วก่อนที่เดสอาร์เทสพูดเรื่องดัง
  • 12:21 - 12:23
    เกี่ยวกับ "ฉันคิด...ฉันจึงมีอยู่"
  • 12:23 - 12:25
    บุคคลนี้ เซนส์ ออกัสติน นั่งลง
  • 12:25 - 12:28
    เขียนว่า "ฟอร์ลอร์ แอร์โก ซัม"
  • 12:28 - 12:32
    "เพราะฉันทำผิด ฉันจึงมีอยู่"
  • 12:32 - 12:34
    ออกัสตีนเข้าใจ
  • 12:34 - 12:36
    เกี่ยวกับสมรรถภาพความผิดพลาดของเรา
  • 12:36 - 12:38
    ไม่ใช่ข้อบกพร่องที่น่าอาย
  • 12:38 - 12:40
    ในระบบร่างกายมนุษย์เลย
  • 12:40 - 12:43
    หรือเป็นสิ่งที่เราสามารถขจัดหรือเอาชนะ
  • 12:43 - 12:46
    มันเป็นพื้นฐานทั้งหมดที่เรามี
  • 12:46 - 12:48
    เพราะเราไม่เหมือนพระเจ้า
  • 12:48 - 12:51
    เราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นข้างนอกนั่น
  • 12:51 - 12:54
    และเราก็ไม่เหมือนกับสัตว์ต่างๆ
  • 12:54 - 12:58
    พวกเราหมกมุ่นกับการแก้ปัญหาเหล่านี้
  • 12:58 - 13:00
    สำหรับฉัน ความหมกมุ่นนี้
  • 13:00 - 13:02
    เป็นแหล่งข้อมูลและรากฐาน
  • 13:02 - 13:05
    ของผลผลิตและความคิดสร้างสรรค์ของเรา
  • 13:05 - 13:08
    เมื่อปีที่แล้ว ในเหตุผลหลายๆอย่างต่างกัน
  • 13:08 - 13:10
    ฉันนั่งฟังวิทยุรายการวิทยุ
  • 13:10 - 13:12
    ชื่อ ดีส อเมริกัน ไลฟ์ หลายตอน
  • 13:12 - 13:15
    ฉันฟังไปเรื่อยๆ
  • 13:15 - 13:18
    และถึงจุดนึงฉันก็รู้สึกว่า
  • 13:18 - 13:21
    ฉันชอบเรื่องเกี่ยวกับความผิดพลาดเหล่านี้
  • 13:22 - 13:24
    ความคิดแรกในหัวฉันคือ
  • 13:24 - 13:26
    ฉันหลงทางแล้ว
  • 13:26 - 13:28
    ฉันกลายเป็นหญิงบ้าผู้คลั่งความผิดพลาดไปแล้ว
  • 13:28 - 13:30
    ฉันคิดไปได้ต่างๆนานา
  • 13:30 - 13:32
    ซึ่งมันจริง
  • 13:32 - 13:34
    แต่สองสามเดือนหลังจากนั้น
  • 13:34 - 13:36
    ฉันได้มีโอกาสสัมภาษณ์ อิรา กลาส ที่เป็นพิธีกรของรายการนี้
  • 13:36 - 13:38
    และฉันก็ได้เล่าเรื่องนี้ให้เขาฟัง
  • 13:38 - 13:41
    แล้วเขาก็พูดว่า ไม่ ความจริงแล้วมันเป็นเรื่องจริง
  • 13:41 - 13:43
    มันคือ
  • 13:43 - 13:45
    เราเป็นผู้ดำเนินรายการ เราขำ
  • 13:45 - 13:47
    ในทุกๆตอนของรายการ
  • 13:47 - 13:50
    ที่มีรูปแบบเหมือนๆกัน
  • 13:50 - 13:52
    รูปแบบนั้นก็คือ
  • 13:52 - 13:55
    "ฉันคิดว่ามันต้องเป็นแบบนี้แน่เลย
  • 13:55 - 13:58
    แต่แล้วกลับกลายเป็นอีกอย่างนึงซะนี่"
  • 13:58 - 14:01
    แล้วสิ่งนี้เป็นสิ่งที่พวกเราต้องการ อิรา กราสกล่าว
  • 14:01 - 14:03
    เราต้องการช่วงเวลาเหล่านี้
  • 14:03 - 14:05
    ช่วงเวลาประหลาดใจ พลิกผลันและความผิดพลาดต่างๆ
  • 14:05 - 14:07
    ที่จะทำให้เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องที่ดี
  • 14:07 - 14:09
    และสำหรับคนที่เหลือ หรือผู้ชม
  • 14:09 - 14:12
    ที่เป็นผู้ฟังหรือผู้อ่าน
  • 14:12 - 14:14
    พวกเราเสพสิ่งเหล่านี้เข้าไป
  • 14:14 - 14:17
    พวกเราชอบพล๊อตที่มีจุดหักมุม
  • 14:17 - 14:20
    จุดเปลี่ยนและเรื่องประหลาดใจในตอนจบ
  • 14:20 - 14:23
    เมื่อมาถึงเรื่องของพวกเรา
  • 14:23 - 14:26
    เรารักที่จะผิดพลาด
  • 14:26 - 14:28
    แต่อย่างที่คุณรู้ เรื่องของพวกเราเป็นแบบนี้
  • 14:28 - 14:31
    เพราะพวกเรามีชีวิตแบบนี้
  • 14:31 - 14:34
    พวกเราคิดว่าสิ่งนึงจะต้องเกิดขึ้น
  • 14:34 - 14:37
    แต่กลับมีอีกสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นแทน
  • 14:37 - 14:39
    จอร์ช บุช คิดว่าเขาจะบุกยึกอิรัก
  • 14:39 - 14:41
    ค้นหาคลังอาวุธทำลายล้าง
  • 14:41 - 14:44
    ปลดปล่อยคนและนำประชาธิปไตยสู่ตะวันออกกลาง
  • 14:45 - 14:47
    แต่แล้วบางอย่างก็เกิดขึ้นแทน
  • 14:48 - 14:50
    โฮสนี่ มูบารัค
  • 14:50 - 14:52
    คิดว่าเขาจะเป็นผู้นำเผด็จการของอียิปต์ไปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่
  • 14:52 - 14:54
    จนกระทั่งเขาแก่และป่วยเกินกว่าที่จะทำ
  • 14:54 - 14:57
    เขาจะยกทุกอย่างให้อยู่ในอำนาจของลูกชาย
  • 14:57 - 15:00
    แต่มันก็ไม่เป็นแบบนั้น
  • 15:01 - 15:03
    และบางทีคุณคิดว่า
  • 15:03 - 15:05
    คุณจะโตขึ้น แต่งงานกับหวานใจตอนสมัยวัยรุ่น
  • 15:05 - 15:08
    กลับบ้านเกิด แล้วก็เลี้ยงลูกด้วยกัน
  • 15:09 - 15:12
    แต่มันก็ไม่เป็นอย่างนั้น
  • 15:12 - 15:14
    และฉันจะบอกคุณว่า
  • 15:14 - 15:16
    ฉันคิดว่าฉันเขียนหนังสือเนิร์ดสุดๆ
  • 15:16 - 15:18
    ในเรื่องที่ทุกคนเกลียด
  • 15:18 - 15:21
    สำหรับคนอ่านที่ไม่เคยทำอะไรเป็นรูปเป็นร่าง
  • 15:21 - 15:23
    แต่มันก็ไม่เป็นแบบนั้น
  • 15:23 - 15:25
    (หัวเราะ)
  • 15:25 - 15:27
    ฉันหมายถึง นี่คือชีวิต
  • 15:27 - 15:29
    ทั้งดี ทั้งแย่
  • 15:29 - 15:32
    เรารวมมันเป็นเรื่องอย่างลงตัว
  • 15:32 - 15:34
    เกี่ยวกับโลกรอบตัวเรา
  • 15:34 - 15:37
    และเมื่อโลกเปลี่ยนไปและทำให้เราประหลาดใจ
  • 15:40 - 15:43
    ไม่ได้ว่าร้ายนะคะ แต่ตลอดสัมมนานี้
  • 15:43 - 15:45
    คืออนุสาวรีย์อันน่าทึ่ง
  • 15:45 - 15:47
    ที่เป็นผลผลิตของความผิดพลาดของเรา
  • 15:47 - 15:49
    เราใช้เวลาทั้งสัปดาห์
  • 15:49 - 15:51
    พูดเกี่ยวกับเรื่องนวัตกรรม ความก้าวหน้า
  • 15:51 - 15:53
    และความเจริญต่างๆ
  • 15:53 - 15:56
    แต่คุณรู้หรือไม่ว่าทำไมเราต้องการนวัตกรรม
  • 15:56 - 15:58
    ความก้าวหน้าและความเจริญเหล่านั้น
  • 15:58 - 16:00
    เพราะกว่าครึ่งของเรื่องพวกนี้
  • 16:00 - 16:03
    ทั้งเรื่องน่าเชื่อถือต่างๆ เรื่องความเปลี่ยนแปลงของโลก
  • 16:03 - 16:05
    TED 1998
  • 16:05 - 16:07
    เออ
  • 16:07 - 16:11
    (หัวเราะ)
  • 16:11 - 16:13
    มันไม่ได้ผลใช่ไหมเนี่ย
  • 16:13 - 16:15
    (หัวเราะ)
  • 16:15 - 16:18
    ตั๋วเครื่องบินฉันอยู่ไหนเนี่ยคริส
  • 16:18 - 16:22
    (หัวเราะ)
  • 16:22 - 16:27
    (ปรบมือ)
  • 16:27 - 16:30
    นี่ไง เอาอีกแล้ว
  • 16:30 - 16:32
    มันมาอีกแล้ว
  • 16:32 - 16:34
    เราได้ความคิดใหม่ๆ
  • 16:34 - 16:37
    เราเล่าเรื่องราวอีกเรื่อง
  • 16:37 - 16:40
    เราสัมมนาอีกอัน
  • 16:40 - 16:42
    แต่เนื้อเรื่องคือเรื่องนี้
  • 16:42 - 16:44
    เหมือนกับที่พวกคุณฟังมาเป็นร้อยๆพันๆครั้ง
  • 16:44 - 16:46
    คือถูกค้นพบอีกครั้งจากความสงสัย
  • 16:46 - 16:48
    และสำหรับฉันแล้ว
  • 16:48 - 16:51
    ถ้าคุณอยากค้นพบสิ่งเหล่านี้
  • 16:51 - 16:53
    คุณจะต้องคิดนอกกรอบ
  • 16:53 - 16:59
    ออกมาจากที่คับแคบแย่ๆแห่งความถูกต้องนั่น
  • 16:59 - 17:02
    มองดูรอบๆกันและกัน
  • 17:02 - 17:05
    มองไปยังที่โล่งกว้าง
  • 17:05 - 17:08
    ที่ที่สับสนและลึกลับ
  • 17:08 - 17:11
    ของจักรวาล
  • 17:11 - 17:14
    แล้วสามารถพูดได้ว่า
  • 17:14 - 17:18
    ว้าว ฉันไม่รู้เลย
  • 17:18 - 17:20
    บางทีฉันคงผิด
  • 17:20 - 17:22
    ขอบคุณค่ะ
  • 17:22 - 17:25
    (ปรบมือ)
  • 17:25 - 17:27
    ขอบคุณทุกคนนะคะ
  • 17:27 - 17:30
    (ปรบมือ)
Title:
แคทรีน ชูล์ส:ความผิดพลาด
Speaker:
Kathryn Schulz
Description:

คนเราส่วนใหญ่จะทำทุกอย่างเพื่อหลีกเลี่ยงความผิดพลาด แต่ถ้าเราเข้าใจผิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เล่า ศาสตร์แห่งความผิดพลาดที่แคทรีน ชูล์ส ได้ยกตัวอย่างที่น่าสนใจและทำให้เราได้พร้อมยอมรับกับความผิดพลาดต่างๆของเรา

more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
17:31
Sritala Dhanasarnsombut added a translation

Thai subtitles

Revisions