WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:03.000
ในปี ค.ศ. 1995

00:00:03.000 --> 00:00:05.000
ฉันยังเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยอยู่

00:00:05.000 --> 00:00:08.000
เพื่อนกับฉันมักขับรถเที่ยว

00:00:08.000 --> 00:00:10.000
จากโพรวิเดนส์ โรด ไอแลนด์

00:00:10.000 --> 00:00:12.000
ถึงพอร์ทแลนด์ โอเรกอน

00:00:12.000 --> 00:00:15.000
แล้วอย่างที่รู้ พวกเราเด็กแล้วก็ยังไม่มีงานทำ

00:00:15.000 --> 00:00:17.000
ดังนั้นเราจึงเลือกเดินทางตามชนบท

00:00:17.000 --> 00:00:19.000
ผ่านสวนสาธารณะของรัฐ

00:00:19.000 --> 00:00:22.000
และป่าสงวนต่างๆ

00:00:22.000 --> 00:00:25.000
หลักๆเราเลือกเส้นทางที่ยาวที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

00:00:26.000 --> 00:00:29.000
ในสถานที่นึงใจกลางรัฐเซาท์ดาโกต้า

00:00:29.000 --> 00:00:32.000
ฉันหันไปหาเพื่อนของฉัน

00:00:32.000 --> 00:00:34.000
แล้วถามว่า

00:00:34.000 --> 00:00:36.000
มันกวนใจฉัน

00:00:36.000 --> 00:00:39.000
ตลอดทาง 2,000 ไมล์

00:00:40.000 --> 00:00:44.000
ตัวหนังสือจีนที่ฉันเห็นอยู่ข้างทางเนี่ยมันคืออะไรกันแน่?

00:00:47.000 --> 00:00:51.000
เพื่อนฉันทำหน้ามึนงง ไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด

00:00:51.000 --> 00:00:53.000
เหมือนกับที่ท่านสุภาพบุรุษด้านหน้านี้เป็นอยู่

00:00:53.000 --> 00:00:56.000
คุณเป็นตัวอย่างอาการของเพื่อนฉันได้อย่างดี

00:00:56.000 --> 00:00:59.000
(หัวเราะ)

00:00:59.000 --> 00:01:01.000
แล้วฉันก็แบบว่า ก็นั่นไง

00:01:01.000 --> 00:01:03.000
ป้ายที่เราเห็นตามทาง

00:01:03.000 --> 00:01:06.000
ที่มีตัวหนังสือภาษาจีนอยู่ไง

00:01:07.000 --> 00:01:10.000
เธอจ้องฉันอยู่ครู่หนึ่ง

00:01:10.000 --> 00:01:13.000
และในที่สุดเธอก็เข้าใจ

00:01:13.000 --> 00:01:15.000
และนึกออกว่าสิ่งที่ฉันพูดถึงคืออะไร

00:01:15.000 --> 00:01:18.000
สิ่งที่ฉันพูดก็คือ สิ่งนี้

00:01:18.000 --> 00:01:24.000
(หัวเราะ)

00:01:24.000 --> 00:01:28.000
ใช่แล้วค่ะ ตัวหนังสือจีนอันโด่งดังที่หมายถึงพื้นที่ปิกนิคนั่นเอง

NOTE Paragraph

00:01:28.000 --> 00:01:30.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:01:30.000 --> 00:01:34.000
ช่วงเวลา 5 ปีที่ผ่านมาของฉันได้ใช้ไปกับ

00:01:34.000 --> 00:01:36.000
การครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ

00:01:36.000 --> 00:01:39.000
อย่างในสถานการณ์นี้

00:01:39.000 --> 00:01:41.000
ว่าทำไมบางครั้งพวกเราเข้าใจผิด

00:01:41.000 --> 00:01:43.000
กับสัญลักษณ์รอบตัวเรา

00:01:43.000 --> 00:01:46.000
และทำไมเราถึงได้ทำตัวเช่นนั้น

00:01:46.000 --> 00:01:50.000
แล้วสิ่งเหล่านี้มันบอกอะไรเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์

00:01:50.000 --> 00:01:52.000
อีกนัยนึง อย่างที่คริสพูด

00:01:52.000 --> 00:01:54.000
ว่าฉันได้ใช้เวลาตลอด 5 ปีที่ผ่านมา

00:01:54.000 --> 00:01:57.000
คิดเกี่ยวกับเรื่องความผิดพลาด

00:01:57.000 --> 00:02:00.000
คุณอาจคิดว่ามันเป็นการเลือกสายอาชีพที่แปลกอยู่

00:02:00.000 --> 00:02:03.000
แต่มันมีข้อได้เปรียบอยู่อย่างนึง

00:02:03.000 --> 00:02:05.000
คือ การไม่มีคู่แข่ง

00:02:05.000 --> 00:02:07.000
(หัวเราะ)

00:02:07.000 --> 00:02:10.000
ในความเป็นจริงแล้ว พวกเราทำทุกวิถีทาง

00:02:10.000 --> 00:02:13.000
ที่จะเลี่ยงการทำพลาด

00:02:13.000 --> 00:02:15.000
หรืออย่างน้อยก็พยายามคิดหาทางหลีกเลี่ยง

00:02:15.000 --> 00:02:17.000
ว่าเราผิด

00:02:17.000 --> 00:02:19.000
ซึ่งนำเราเข้าไปสู่นามธรรม

00:02:19.000 --> 00:02:21.000
พวกเราต่างรู้กันดีว่าทุกคนในที่นี้ก็เคยทำผิดกันทั้งนั้น

00:02:22.000 --> 00:02:25.000
เผ่าพันธุ์มนุษย์เรา โดยส่วนใหญ่ก็ผิดพลาดกันอยู่แล้ว

NOTE Paragraph

00:02:26.000 --> 00:02:29.000
แต่เมื่อมาถึงตอนนี้

00:02:29.000 --> 00:02:31.000
สำหรับสิ่งที่ฉันเชื่อ

00:02:31.000 --> 00:02:34.000
ณ ปัจจุบัน

00:02:34.000 --> 00:02:38.000
ทันใดนั้น การรู้ซึ้งถึงนามธรรมเกี่ยวกับความผิดพลาด

00:02:38.000 --> 00:02:41.000
ทำให้ฉันเปิดกว้าง

00:02:41.000 --> 00:02:44.000
และคิดไม่ออกว่าจริงๆแล้วฉันเคยทำอะไรผิดบ้าง

00:02:45.000 --> 00:02:48.000
จริงๆแล้ว ณ ปัจจุบัน คือที่ที่เราอยู่

00:02:48.000 --> 00:02:51.000
เราไปสัมมนา ในขณะนี้

00:02:51.000 --> 00:02:53.000
เราไปเที่ยววันหยุดกับครอบครัว ณ ช่วงเวลานี้

00:02:53.000 --> 00:02:57.000
เราไปเข้าคูหาเลือกตั้งก็ทำในช่วงเวลานี้

00:02:57.000 --> 00:03:00.000
ผลสรุปก็คือเราผ่านพ้นช่วงเวลาต่างๆในชีวิต

00:03:00.000 --> 00:03:02.000
กักขังตัวเองอยู่ในฟองสบู่เล็กๆ

00:03:02.000 --> 00:03:05.000
ที่เกี่ยวกับการทำทุกอย่างให้ถูกต้อง

NOTE Paragraph

00:03:06.000 --> 00:03:08.000
ฉันคิดว่านี่คือปัญหา

00:03:08.000 --> 00:03:11.000
ฉันคิดว่ามันเป็นปัญหากับเราทุกๆคน

00:03:11.000 --> 00:03:14.000
ทั้งในชีวิตส่วนตัวและหน้าที่การงาน

00:03:14.000 --> 00:03:17.000
และฉันคิดว่ามันเป็นปัญหาจากการสั่งสมอบรมมาเป็นเวลานาน

00:03:17.000 --> 00:03:19.000
ดังนั้นสิ่งที่ฉันอยากทำในวันนี้

00:03:19.000 --> 00:03:22.000
สิ่งแรกก็คือพูดถึงเหตุผลที่พวกเรายึดติดกับ

00:03:22.000 --> 00:03:24.000
ความรู้สึกถึงความถูกต้อง

00:03:24.000 --> 00:03:27.000
ถัดมาก็คือ ทำไมมันถึงเป็นปัญหา

00:03:27.000 --> 00:03:29.000
และสุดท้ายฉันอยากจะบอกคุณ

00:03:29.000 --> 00:03:31.000
ว่ามันมีความเป็นไปได้

00:03:31.000 --> 00:03:33.000
ที่จะก้าวออกจากความรู้สึกนั้น

00:03:33.000 --> 00:03:35.000
และถ้าคุณทำได้

00:03:35.000 --> 00:03:37.000
มันคือก้าวสำคัญ

00:03:37.000 --> 00:03:40.000
ที่คุณสามารถทำได้ทั้งทางจริยธรรม วิชาการและความสร้างสรรค์

NOTE Paragraph

00:03:42.000 --> 00:03:44.000
มาเริ่มจากทำไมเราถึงยึดติด

00:03:44.000 --> 00:03:46.000
กับความรู้สึกถูกต้อง

00:03:46.000 --> 00:03:49.000
เหตุผลนึงเกี่ยวข้องกับความรู้สึกของการทำผิดพลาด

00:03:49.000 --> 00:03:51.000
ดังนั้นขอฉันถามพวกคุณบางอย่างหน่อย

00:03:51.000 --> 00:03:55.000
ขอถามพวกคุณแล้วกัน เพราะคุณนั่งตรงนี้

00:03:55.000 --> 00:03:58.000
คุณรู้สึกอย่างไร ทางด้านอารมณ์

00:03:58.000 --> 00:04:01.000
คุณรู้สึกอย่างไรเวลาทำผิด

00:04:01.000 --> 00:04:04.000
หวาดกลัว คว่ำหัวแม่โป้งลง

00:04:04.000 --> 00:04:06.000
อาย โอเค ดีคะ

00:04:06.000 --> 00:04:08.000
มีทั้งหวาดกลัว ทั้งคว่ำหัวโป้งลง แล้วก็อาย

00:04:08.000 --> 00:04:11.000
ขอบคุณค่ะ เป็นคำตอบที่ดีมาก

00:04:11.000 --> 00:04:14.000
แต่พวกเขาไม่ได้ตอบคำถามฉัน

00:04:14.000 --> 00:04:16.000
พวกคุณตอบคำถามที่ว่า

00:04:16.000 --> 00:04:19.000
คุณรู้สึกอย่างไรเมื่อคุณรู้ตัวว่าคุณทำผิดพลาด

00:04:19.000 --> 00:04:23.000
(หัวเราะ)

00:04:23.000 --> 00:04:26.000
การที่เรารู้ตัวว่าเราผิดพลาดเราจะรู้สึกอย่างที่พวกคุณบอกและในอีกหลายๆแบบ จริงไหมคะ?

00:04:26.000 --> 00:04:29.000
ฉันหมายถึงมันอาจจะทำให้ผิดหวัง ทำให้สิ้นหวัง

00:04:29.000 --> 00:04:31.000
หรืออาจจะรู้สึกตลก

00:04:31.000 --> 00:04:34.000
อย่างตัวหนังสือจีนโง่ๆที่ฉันเข้าใจผิดก็เป็นได้

00:04:34.000 --> 00:04:37.000
แต่แค่ทำผิด

00:04:37.000 --> 00:04:39.000
ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกอะไร

NOTE Paragraph

00:04:39.000 --> 00:04:42.000
ฉันจะเปรียบเทียบให้คุณฟัง

00:04:42.000 --> 00:04:44.000
พวกคุณรู้จักการ์ตูนของลูนนี่ ทูนส์ใช่ไหม

00:04:44.000 --> 00:04:46.000
ที่มีเจ้าตัวคโยตี้ที่น่าสงสาร

00:04:46.000 --> 00:04:48.000
ไล่ตามแต่ไม่เคยจับเจ้าตัวโรดรันเนอร์ได้

00:04:48.000 --> 00:04:51.000
ในเกือบทุกตอนของการ์ตูนเรื่องนี้

00:04:51.000 --> 00:04:53.000
จะมีช่วงนึงที่คโยตี้ไล่โรดรันเนอร์

00:04:53.000 --> 00:04:55.000
แล้วโรดรันเนอร์วิ่งออกนอกหุบเขา

00:04:55.000 --> 00:04:58.000
ซึ่งก็ไม่เป็นไรเพราะเขาเป็นนก เขาบินได้

00:04:58.000 --> 00:05:02.000
แต่คโยตี้ที่วิ่งออกนอกหุบเขาตามหลังเนี่ยสิ

00:05:02.000 --> 00:05:04.000
สิ่งนี้แหละที่ตลก

00:05:04.000 --> 00:05:06.000
อย่างน้อยก็ตอนคุณอายุ 6 ขวบ

00:05:06.000 --> 00:05:08.000
แล้วนี่คโยตี้รู้สึกโอเคด้วยหรือเปล่า

00:05:08.000 --> 00:05:10.000
ที่เขาวิ่งไปเรื่อยๆ

00:05:10.000 --> 00:05:12.000
จนกระทั่งในตอนที่เขามองลง

00:05:12.000 --> 00:05:15.000
และได้รู้ตัวว่าเขาอยู่กลางอากาศ

00:05:15.000 --> 00:05:18.000
แล้วก็หล่นลงไป

00:05:19.000 --> 00:05:21.000
ในตอนที่เราทำผิดบางอย่าง

00:05:21.000 --> 00:05:24.000
ไม่ใช่ตอนที่เรารู้สึกตัว แต่เป็นช่วงเวลาก่อนหน้านั้น

00:05:24.000 --> 00:05:27.000
เราก็เหมือนกับเจ้าคโยตี้

00:05:27.000 --> 00:05:30.000
ที่วิ่งเลยหุบเขา ก่อนที่ตัวเองจะมองข้างล่าง

00:05:31.000 --> 00:05:34.000
คุณรู้ว่าเราผิดแล้ว

00:05:34.000 --> 00:05:36.000
เราเจอปัญหาแล้ว

00:05:36.000 --> 00:05:39.000
แต่เรายังรู้สึกเหมือนเราอยู่บนพื้นมั่นคง

00:05:40.000 --> 00:05:43.000
ดังนั้นฉันขอแก้ไขในสิ่งที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้

00:05:43.000 --> 00:05:46.000
ว่ามันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

00:05:46.000 --> 00:05:49.000
เหมือนกับที่เรารู้สึกว่ามันถูกต้อง

NOTE Paragraph

00:05:49.000 --> 00:05:52.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:05:52.000 --> 00:05:55.000
นี่คือเหตุผลนึง ที่เป็นองค์ประกอบนึงของเหตุผล

00:05:55.000 --> 00:05:57.000
ที่ว่าทำไมเรายึดติดกับความรู้สึกถูกต้องไว้ในตัวเรา

00:05:57.000 --> 00:05:59.000
ฉันเรียกสิ่งนี้ว่าข้อผิดพลาดที่เรามองไม่เห็น

00:05:59.000 --> 00:06:01.000
โดยส่วนใหญ่แล้ว

00:06:01.000 --> 00:06:04.000
เราไม่มีข้อคิดภายในหัวเรา

00:06:04.000 --> 00:06:06.000
เกี่ยวกับการทำผิดพลาดเลย

00:06:06.000 --> 00:06:09.000
จนกระทั่งมันสายไปแล้ว

00:06:09.000 --> 00:06:12.000
แต่มีอีกเหตุผลนึงที่ทำให้พวกเรายึดติดกับความรู้สึกนี้เหมือนกัน

00:06:12.000 --> 00:06:14.000
และนั่นก็คือการปลูกฝังวัฒนธรรม

00:06:15.000 --> 00:06:18.000
ลองนึกย้อนไปเมื่อตอนสมัยประถม

00:06:18.000 --> 00:06:20.000
คุณกำลังนั่งอยู่ในห้องเรียน

00:06:20.000 --> 00:06:23.000
แล้วคุณครูของคุณก็ยื่นกระดาษทดสอบให้

00:06:23.000 --> 00:06:25.000
แล้วของใครบางคนจะเป็นหน้าตาแบบนี้

00:06:25.000 --> 00:06:27.000
แต่นั่นไม่ใช่ฉัน บอกไว้ก่อน

00:06:27.000 --> 00:06:29.000
(หัวเราะ)

00:06:29.000 --> 00:06:32.000
คุณอยู่ในชั้นเรียน

00:06:32.000 --> 00:06:34.000
และคุณรู้แน่นอนว่าคุณต้องคิดอะไร

00:06:34.000 --> 00:06:37.000
เกี่ยวกับเด็กที่เป็นเจ้าของกระดาษใบนี้

00:06:37.000 --> 00:06:40.000
ว่าเป็นเด็กโง่ เด็กเจ้าปัญหา

00:06:40.000 --> 00:06:43.000
ที่ไม่เคยทำการบ้านส่งเลย

00:06:43.000 --> 00:06:46.000
เมื่อคุณอายุได้ 9 ขวบ

00:06:46.000 --> 00:06:48.000
อย่างแรก คุณได้เรียนรู้ว่า

00:06:48.000 --> 00:06:50.000
คนที่ทำอะไรผิดๆ

00:06:50.000 --> 00:06:53.000
คือคนที่ขี้เกียจ ไม่รับผิดชอบ ปัญญาทึบ

00:06:53.000 --> 00:06:55.000
อย่างที่สอง

00:06:55.000 --> 00:06:57.000
ก็คือหนทางที่จะประสบความสำเร็จในชีวิตนั้น

00:06:57.000 --> 00:07:00.000
จะต้องไม่ทำอะไรผิดพลาด

NOTE Paragraph

00:07:01.000 --> 00:07:05.000
พวกเราเรียนรู้บทเรียนแย่ๆเหล่านี้ได้อย่างดี

00:07:06.000 --> 00:07:08.000
และในหลายคน

00:07:08.000 --> 00:07:12.000
และฉันสันนิษฐานว่าหลายคนในที่นี้

00:07:12.000 --> 00:07:14.000
จัดการกับเรื่องนี้โดย

00:07:14.000 --> 00:07:16.000
กลายเป็นเด็กนักเรียนเกรดเอ

00:07:16.000 --> 00:07:19.000
เป็นพวกเนี้ยบทุกกระเบียดนิ้ว ตั้งเป้าไว้สูง

00:07:19.000 --> 00:07:21.000
ใช่ไหมคะ?

00:07:21.000 --> 00:07:25.000
คุณซีเอฟโอ นักฟิสิกส์ดวงดาว แล้วก็นักมาราธอนทั้งหลาย

00:07:25.000 --> 00:07:32.000
(หัวเราะ)

00:07:32.000 --> 00:07:36.000
คุณกลายเป็น ซีเอฟโอ นักฟิสิกส์ดวงดาว นักมาราธอน

00:07:36.000 --> 00:07:38.000
นั่นก็ โอเค

00:07:38.000 --> 00:07:41.000
กระทั่งเมื่อตอนที่เราตื่นตระหนก

00:07:41.000 --> 00:07:43.000
กับเรื่องที่เราทำผิดพลาด

00:07:43.000 --> 00:07:46.000
จากเรื่องนี้

00:07:46.000 --> 00:07:48.000
การทำอะไรผิด

00:07:48.000 --> 00:07:51.000
หมายถึงมีอะไรบางอย่างในตัวเราผิดปกติ

00:07:51.000 --> 00:07:53.000
ดังนั้นเรายืนกรานว่าเราถูก

00:07:53.000 --> 00:07:55.000
เพราะว่ามันทำให้เรารู้สึกว่าเราฉลาดและดูมีความรับผิดชอบ

00:07:55.000 --> 00:07:58.000
รู้สึกถูกต้องและปลอดภัย

NOTE Paragraph

00:07:59.000 --> 00:08:01.000
ขอให้ฉันเล่าเรื่องนึง

00:08:01.000 --> 00:08:03.000
เมื่อสองสามปีที่แล้ว

00:08:03.000 --> 00:08:06.000
ผู้หญิงหลายคนมาที่ เบธ อิสราเอล เดคอนส์ เมดิเคิร์ล เซ็นเตอร์ ที่สำหรับศัลยกรรม

00:08:06.000 --> 00:08:08.000
เบธ อิสราเอล อยู่ที่บอสตัน

00:08:08.000 --> 00:08:10.000
เป็นที่ศึกษาแพทย์ของฮาร์เวิร์ด

00:08:10.000 --> 00:08:12.000
หนึ่งในโรงพยาบาลที่ดีที่สุดของประเทศ

00:08:12.000 --> 00:08:15.000
ผู้หญิงเหล่านี้ไปเข้ารับการผ่าตัด

00:08:15.000 --> 00:08:17.000
เธอก็โดนวางยาสลบ ส่วนศัลยแพทย์ก็ทำงานของเขาไป

00:08:17.000 --> 00:08:20.000
เย็บแผล แล้วก็ส่งเธอเข้าห้องพักฟื้น

00:08:20.000 --> 00:08:23.000
ทุกอย่างดูเหมือนเป็นไปได้ด้วยดี

00:08:23.000 --> 00:08:26.000
จนกระทั่งตอนที่เธอตื่นขึ้นแล้วมองที่ตัวเอง

00:08:26.000 --> 00:08:30.000
แล้วเธอก็พูดว่า "ทำไมผ้าพันแผลอยู่ผิดข้างล่ะ?"

00:08:30.000 --> 00:08:33.000
สาเหตุที่มันผ้าพันแผลอยู่ผิดฝั่ง

00:08:33.000 --> 00:08:35.000
เพราะว่าศัลยแพทย์ทำการผ่าตัดสำคัญ

00:08:35.000 --> 00:08:38.000
ที่ขาด้านซ้ายแทนที่จะเป็นด้านขวา

00:08:39.000 --> 00:08:42.000
เมื่อรองประธานฝ่ายประกันคุณภาพด้านการดูแลสุขภาพของเบธ อิสราเอล

00:08:42.000 --> 00:08:45.000
ได้กล่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์ครั้งนี้

00:08:45.000 --> 00:08:48.000
เขาได้พูดบางอย่างที่น่าสนใจ

00:08:48.000 --> 00:08:51.000
เขาพูดว่า ด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม

00:08:51.000 --> 00:08:53.000
ศัลยแพทย์รู้สึกว่า

00:08:53.000 --> 00:08:55.000
เขาได้ผ่าตัดให้คนไข้ถูกฝั่งแล้ว

00:08:55.000 --> 00:08:58.000
(หัวเราะ)

00:09:00.000 --> 00:09:02.000
จุดประสงค์ของเรื่องนี้คือ

00:09:02.000 --> 00:09:05.000
เชื่อมั่นกับความรู้สึกมากเกินไป

00:09:05.000 --> 00:09:08.000
ว่าตัวเองอยู่ฝั่งที่ถูกต้องในทุกๆเรื่อง

00:09:08.000 --> 00:09:11.000
อาจจะเป็นเรื่องอันตรายได้

NOTE Paragraph

00:09:11.000 --> 00:09:14.000
ความรู้สึก สัมผัสเกี่ยวกับเรื่องความถูกต้องภายใน

00:09:14.000 --> 00:09:16.000
ที่เราได้ประสบบ่อยๆนั้น

00:09:16.000 --> 00:09:18.000
ไม่สามารถเชื่อ ยึดเอาเป็นแนวทางได้

00:09:18.000 --> 00:09:21.000
สำหรับใช้ในโลกภายนอกได้

00:09:21.000 --> 00:09:23.000
แล้วเมื่อเราทำแบบนั้น

00:09:23.000 --> 00:09:27.000
เราหมดสนุกกับความเป็นไปได้ที่เราจะทำผิด

00:09:27.000 --> 00:09:29.000
เมื่อนั้นเราก็จะจบลงด้วย

00:09:29.000 --> 00:09:33.000
การเทน้ำมันลงในอ่าวเม็กซิโกกว่าสองร้อยล้านแกลลอน

00:09:33.000 --> 00:09:36.000
หรือถล่มเศรษฐกิจโลก

00:09:37.000 --> 00:09:40.000
นี่คือปัญหาใหญ่ในเชิงปฏิบัติ

00:09:40.000 --> 00:09:43.000
แต่มันก็เป็นปัญหาใหญ่ทางสังคมด้วยเช่นกัน

NOTE Paragraph

00:09:43.000 --> 00:09:47.000
ลองใช้เวลาคิดสักครู่ ว่าการรู้สึกถูกมันมีความหมายอย่างไร

00:09:47.000 --> 00:09:49.000
มันหมายถึงสิ่งที่คุณเชื่อ

00:09:49.000 --> 00:09:52.000
มันสะท้อนความเป็นจริงอย่างลงตัว

00:09:52.000 --> 00:09:54.000
และเมื่อคุณรู้สึกเช่นนั้น

00:09:54.000 --> 00:09:56.000
คุณมีปัญหาที่ต้องแก้

00:09:56.000 --> 00:09:58.000
ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณจะอธิบายอย่างไร

00:09:58.000 --> 00:10:01.000
กับคนที่ไม่เห็นด้วยกับคุณ

00:10:01.000 --> 00:10:04.000
มันกลายเป็นว่าเราอธิบายให้คนอื่นฟังในแบบเดียวกัน

00:10:04.000 --> 00:10:07.000
โดยการบอกเล่าสมมติฐานอาภัพเหล่านั้น

00:10:08.000 --> 00:10:11.000
อย่างแรกที่เราจะทำเมื่อมีคนไม่เห็นด้วยกับเรา

00:10:11.000 --> 00:10:14.000
คือเราคิดไปเองว่าพวกเขาโง่เขลา

00:10:14.000 --> 00:10:16.000
พวกเขาไม่ได้รับข้อมูลแบบเดียวกับเรา

00:10:16.000 --> 00:10:19.000
แล้วเมื่อเราใจดีแบ่งปันข้อมูลกับพวกเขาแล้ว

00:10:19.000 --> 00:10:22.000
พวกเขาก็จะเห็นทางสว่างแ้ล้วเข้าพวกกับเรา

00:10:22.000 --> 00:10:25.000
แล้วเมื่อมันไม่ได้ผล

00:10:25.000 --> 00:10:27.000
เมื่อพวกเขาเหล่านั้นรู้ข้อมูลเหมือนกับที่เรารู้

00:10:27.000 --> 00:10:29.000
แต่ยังไม่เห็นด้วยกับเรา

00:10:29.000 --> 00:10:31.000
เราก็ไปยังสมมติฐานที่สอง

00:10:31.000 --> 00:10:33.000
นั่นก็คือพวกนี้มันงี่เง่า

00:10:33.000 --> 00:10:35.000
(หัวเราะ)

00:10:35.000 --> 00:10:37.000
พวกเขามีองค์ประกอบครบทุกอย่างแล้ว

00:10:37.000 --> 00:10:40.000
แต่กลับโง่เกินกว่าที่จะนำสิ่งเหล่านี้มาใช้

00:10:40.000 --> 00:10:42.000
และเมื่อมันยังไม่ได้ผลอีก

00:10:42.000 --> 00:10:45.000
เมื่อคนเหล่านี้ไม่เห็นด้วยกับคุณ

00:10:45.000 --> 00:10:47.000
ทั้งที่รับข้อมูลทุกอย่างเหมือนกัน

00:10:47.000 --> 00:10:50.000
แล้วยังเป็นคนฉลาดด้วย

00:10:50.000 --> 00:10:53.000
เมื่อนั้นเราก็เข้าสู่สมมติฐานที่สาม

00:10:53.000 --> 00:10:56.000
คือพวกเขารู้ความจริง

00:10:56.000 --> 00:10:58.000
แต่พวกเขาจงใจบิดเบือนมัน

00:10:58.000 --> 00:11:01.000
เพื่อจุดประสงค์ร้ายบางอย่าง

00:11:02.000 --> 00:11:04.000
นี่เลยกลายเป็นภัยพิบัติ

NOTE Paragraph

00:11:04.000 --> 00:11:07.000
นี่เป็นสิ่งที่ตามมากับความรู้สึกถูกต้องของเรา

00:11:07.000 --> 00:11:09.000
ที่พยายามผลักเราออกจากความผิดพลาด

00:11:09.000 --> 00:11:11.000
ในเวลาที่เราต้องการมัน

00:11:11.000 --> 00:11:14.000
และทำให้เราปฏิบัติต่อกันอย่างน่ากลัว

00:11:15.000 --> 00:11:17.000
แต่สำหรับฉันแล้ว สิ่งที่น่ามึนงงที่สุด

00:11:17.000 --> 00:11:20.000
และน่าสลดใจมากที่สุดเกี่ยวกับเรื่องนี้คือ

00:11:20.000 --> 00:11:24.000
เราได้มองข้ามความเป็นมนุษย์ไป

00:11:24.000 --> 00:11:26.000
เหมือนกับเราอยากจินตนาการ

00:11:26.000 --> 00:11:29.000
ว่าความคิดเราโปร่งใสเหมือนกับหน้าต่างโปร่งแสง

00:11:29.000 --> 00:11:31.000
เมื่อมองไปที่มัน

00:11:31.000 --> 00:11:34.000
โลกทั้งโลกก็คลี่คลายเปิดเผย

00:11:34.000 --> 00:11:36.000
และพวกเราก็อยากให้คนอื่นๆมองไปหน้าต่างเดียวกับเรา

00:11:36.000 --> 00:11:38.000
และเห็นในอย่างเดียวกับเรา

00:11:38.000 --> 00:11:40.000
ซึ่งไม่เป็นความจริงเลย

00:11:40.000 --> 00:11:43.000
และถ้ามันเป็นเช่นนั้นจริงๆ โลกคงน่าเบื่อมาก

00:11:43.000 --> 00:11:46.000
ความอัศจรรย์เกี่ยวกับความคิดคุณ

00:11:46.000 --> 00:11:49.000
ไม่ได้อยู่ที่การที่คุณมองโลกอย่างที่มันเป็น

00:11:50.000 --> 00:11:53.000
แต่เป็นการมองโลกในแบบที่มันไม่ควรเป็นต่างหาก

00:11:54.000 --> 00:11:56.000
เราสามารถจดจำอดีตได้

00:11:56.000 --> 00:11:59.000
เราสามารถคิดถึงอนาคตได้

00:11:59.000 --> 00:12:01.000
และเราสามารถจินตนาการได้ว่ามันเป็นอย่างไร

00:12:01.000 --> 00:12:04.000
ที่เป็นคนๆนึงในอีกที่ๆนึง

00:12:04.000 --> 00:12:06.000
พวกเราทุกคนก็ทำสิ่งนี้แต่ต่างกันในรายละเอียด

00:12:06.000 --> 00:12:08.000
ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเราสามารถมองออกไปในคืนเดียวกันแล้ว

00:12:08.000 --> 00:12:10.000
เห็นสิ่งนี้

00:12:10.000 --> 00:12:12.000
แล้วก็สิ่งนี้

00:12:12.000 --> 00:12:15.000
สิ่งนี้ด้วย

00:12:15.000 --> 00:12:18.000
ใช่ค่ะ แล้วมันก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เราทำอะไรผิดด้วย

NOTE Paragraph

00:12:19.000 --> 00:12:21.000
พันสองร้อยปีที่แล้วก่อนที่เดสอาร์เทสพูดเรื่องดัง

00:12:21.000 --> 00:12:23.000
เกี่ยวกับ "ฉันคิด...ฉันจึงมีอยู่"

00:12:23.000 --> 00:12:25.000
บุคคลนี้ เซนส์ ออกัสติน นั่งลง

00:12:25.000 --> 00:12:28.000
เขียนว่า "ฟอร์ลอร์ แอร์โก ซัม"

00:12:28.000 --> 00:12:32.000
"เพราะฉันทำผิด ฉันจึงมีอยู่"

00:12:32.000 --> 00:12:34.000
ออกัสตีนเข้าใจ

00:12:34.000 --> 00:12:36.000
เกี่ยวกับสมรรถภาพความผิดพลาดของเรา

00:12:36.000 --> 00:12:38.000
ไม่ใช่ข้อบกพร่องที่น่าอาย

00:12:38.000 --> 00:12:40.000
ในระบบร่างกายมนุษย์เลย

00:12:40.000 --> 00:12:43.000
หรือเป็นสิ่งที่เราสามารถขจัดหรือเอาชนะ

00:12:43.000 --> 00:12:46.000
มันเป็นพื้นฐานทั้งหมดที่เรามี

00:12:46.000 --> 00:12:48.000
เพราะเราไม่เหมือนพระเจ้า

00:12:48.000 --> 00:12:51.000
เราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นข้างนอกนั่น

00:12:51.000 --> 00:12:54.000
และเราก็ไม่เหมือนกับสัตว์ต่างๆ

00:12:54.000 --> 00:12:58.000
พวกเราหมกมุ่นกับการแก้ปัญหาเหล่านี้

00:12:58.000 --> 00:13:00.000
สำหรับฉัน ความหมกมุ่นนี้

00:13:00.000 --> 00:13:02.000
เป็นแหล่งข้อมูลและรากฐาน

00:13:02.000 --> 00:13:05.000
ของผลผลิตและความคิดสร้างสรรค์ของเรา

NOTE Paragraph

00:13:05.000 --> 00:13:08.000
เมื่อปีที่แล้ว ในเหตุผลหลายๆอย่างต่างกัน

00:13:08.000 --> 00:13:10.000
ฉันนั่งฟังวิทยุรายการวิทยุ

00:13:10.000 --> 00:13:12.000
ชื่อ ดีส อเมริกัน ไลฟ์ หลายตอน

00:13:12.000 --> 00:13:15.000
ฉันฟังไปเรื่อยๆ

00:13:15.000 --> 00:13:18.000
และถึงจุดนึงฉันก็รู้สึกว่า

00:13:18.000 --> 00:13:21.000
ฉันชอบเรื่องเกี่ยวกับความผิดพลาดเหล่านี้

00:13:22.000 --> 00:13:24.000
ความคิดแรกในหัวฉันคือ

00:13:24.000 --> 00:13:26.000
ฉันหลงทางแล้ว

00:13:26.000 --> 00:13:28.000
ฉันกลายเป็นหญิงบ้าผู้คลั่งความผิดพลาดไปแล้ว

00:13:28.000 --> 00:13:30.000
ฉันคิดไปได้ต่างๆนานา

00:13:30.000 --> 00:13:32.000
ซึ่งมันจริง

00:13:32.000 --> 00:13:34.000
แต่สองสามเดือนหลังจากนั้น

00:13:34.000 --> 00:13:36.000
ฉันได้มีโอกาสสัมภาษณ์ อิรา กลาส ที่เป็นพิธีกรของรายการนี้

00:13:36.000 --> 00:13:38.000
และฉันก็ได้เล่าเรื่องนี้ให้เขาฟัง

00:13:38.000 --> 00:13:41.000
แล้วเขาก็พูดว่า ไม่ ความจริงแล้วมันเป็นเรื่องจริง

00:13:41.000 --> 00:13:43.000
มันคือ

00:13:43.000 --> 00:13:45.000
เราเป็นผู้ดำเนินรายการ เราขำ

00:13:45.000 --> 00:13:47.000
ในทุกๆตอนของรายการ

00:13:47.000 --> 00:13:50.000
ที่มีรูปแบบเหมือนๆกัน

00:13:50.000 --> 00:13:52.000
รูปแบบนั้นก็คือ

00:13:52.000 --> 00:13:55.000
"ฉันคิดว่ามันต้องเป็นแบบนี้แน่เลย

00:13:55.000 --> 00:13:58.000
แต่แล้วกลับกลายเป็นอีกอย่างนึงซะนี่"

00:13:58.000 --> 00:14:01.000
แล้วสิ่งนี้เป็นสิ่งที่พวกเราต้องการ อิรา กราสกล่าว

00:14:01.000 --> 00:14:03.000
เราต้องการช่วงเวลาเหล่านี้

00:14:03.000 --> 00:14:05.000
ช่วงเวลาประหลาดใจ พลิกผลันและความผิดพลาดต่างๆ

00:14:05.000 --> 00:14:07.000
ที่จะทำให้เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องที่ดี

00:14:07.000 --> 00:14:09.000
และสำหรับคนที่เหลือ หรือผู้ชม

00:14:09.000 --> 00:14:12.000
ที่เป็นผู้ฟังหรือผู้อ่าน

00:14:12.000 --> 00:14:14.000
พวกเราเสพสิ่งเหล่านี้เข้าไป

00:14:14.000 --> 00:14:17.000
พวกเราชอบพล๊อตที่มีจุดหักมุม

00:14:17.000 --> 00:14:20.000
จุดเปลี่ยนและเรื่องประหลาดใจในตอนจบ

00:14:20.000 --> 00:14:23.000
เมื่อมาถึงเรื่องของพวกเรา

00:14:23.000 --> 00:14:26.000
เรารักที่จะผิดพลาด

NOTE Paragraph

00:14:26.000 --> 00:14:28.000
แต่อย่างที่คุณรู้ เรื่องของพวกเราเป็นแบบนี้

00:14:28.000 --> 00:14:31.000
เพราะพวกเรามีชีวิตแบบนี้

00:14:31.000 --> 00:14:34.000
พวกเราคิดว่าสิ่งนึงจะต้องเกิดขึ้น

00:14:34.000 --> 00:14:37.000
แต่กลับมีอีกสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นแทน

00:14:37.000 --> 00:14:39.000
จอร์ช บุช คิดว่าเขาจะบุกยึกอิรัก

00:14:39.000 --> 00:14:41.000
ค้นหาคลังอาวุธทำลายล้าง

00:14:41.000 --> 00:14:44.000
ปลดปล่อยคนและนำประชาธิปไตยสู่ตะวันออกกลาง

00:14:45.000 --> 00:14:47.000
แต่แล้วบางอย่างก็เกิดขึ้นแทน

00:14:48.000 --> 00:14:50.000
โฮสนี่ มูบารัค

00:14:50.000 --> 00:14:52.000
คิดว่าเขาจะเป็นผู้นำเผด็จการของอียิปต์ไปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่

00:14:52.000 --> 00:14:54.000
จนกระทั่งเขาแก่และป่วยเกินกว่าที่จะทำ

00:14:54.000 --> 00:14:57.000
เขาจะยกทุกอย่างให้อยู่ในอำนาจของลูกชาย

00:14:57.000 --> 00:15:00.000
แต่มันก็ไม่เป็นแบบนั้น

00:15:01.000 --> 00:15:03.000
และบางทีคุณคิดว่า

00:15:03.000 --> 00:15:05.000
คุณจะโตขึ้น แต่งงานกับหวานใจตอนสมัยวัยรุ่น

00:15:05.000 --> 00:15:08.000
กลับบ้านเกิด แล้วก็เลี้ยงลูกด้วยกัน

00:15:09.000 --> 00:15:12.000
แต่มันก็ไม่เป็นอย่างนั้น

00:15:12.000 --> 00:15:14.000
และฉันจะบอกคุณว่า

00:15:14.000 --> 00:15:16.000
ฉันคิดว่าฉันเขียนหนังสือเนิร์ดสุดๆ

00:15:16.000 --> 00:15:18.000
ในเรื่องที่ทุกคนเกลียด

00:15:18.000 --> 00:15:21.000
สำหรับคนอ่านที่ไม่เคยทำอะไรเป็นรูปเป็นร่าง

00:15:21.000 --> 00:15:23.000
แต่มันก็ไม่เป็นแบบนั้น

NOTE Paragraph

00:15:23.000 --> 00:15:25.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:15:25.000 --> 00:15:27.000
ฉันหมายถึง นี่คือชีวิต

00:15:27.000 --> 00:15:29.000
ทั้งดี ทั้งแย่

00:15:29.000 --> 00:15:32.000
เรารวมมันเป็นเรื่องอย่างลงตัว

00:15:32.000 --> 00:15:34.000
เกี่ยวกับโลกรอบตัวเรา

00:15:34.000 --> 00:15:37.000
และเมื่อโลกเปลี่ยนไปและทำให้เราประหลาดใจ

00:15:40.000 --> 00:15:43.000
ไม่ได้ว่าร้ายนะคะ แต่ตลอดสัมมนานี้

00:15:43.000 --> 00:15:45.000
คืออนุสาวรีย์อันน่าทึ่ง

00:15:45.000 --> 00:15:47.000
ที่เป็นผลผลิตของความผิดพลาดของเรา

00:15:47.000 --> 00:15:49.000
เราใช้เวลาทั้งสัปดาห์

00:15:49.000 --> 00:15:51.000
พูดเกี่ยวกับเรื่องนวัตกรรม ความก้าวหน้า

00:15:51.000 --> 00:15:53.000
และความเจริญต่างๆ

00:15:53.000 --> 00:15:56.000
แต่คุณรู้หรือไม่ว่าทำไมเราต้องการนวัตกรรม

00:15:56.000 --> 00:15:58.000
ความก้าวหน้าและความเจริญเหล่านั้น

00:15:58.000 --> 00:16:00.000
เพราะกว่าครึ่งของเรื่องพวกนี้

00:16:00.000 --> 00:16:03.000
ทั้งเรื่องน่าเชื่อถือต่างๆ เรื่องความเปลี่ยนแปลงของโลก

00:16:03.000 --> 00:16:05.000
TED 1998

00:16:05.000 --> 00:16:07.000
เออ

00:16:07.000 --> 00:16:11.000
(หัวเราะ)

00:16:11.000 --> 00:16:13.000
มันไม่ได้ผลใช่ไหมเนี่ย

00:16:13.000 --> 00:16:15.000
(หัวเราะ)

00:16:15.000 --> 00:16:18.000
ตั๋วเครื่องบินฉันอยู่ไหนเนี่ยคริส

NOTE Paragraph

00:16:18.000 --> 00:16:22.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:16:22.000 --> 00:16:27.000
(ปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:16:27.000 --> 00:16:30.000
นี่ไง เอาอีกแล้ว

00:16:30.000 --> 00:16:32.000
มันมาอีกแล้ว

00:16:32.000 --> 00:16:34.000
เราได้ความคิดใหม่ๆ

00:16:34.000 --> 00:16:37.000
เราเล่าเรื่องราวอีกเรื่อง

00:16:37.000 --> 00:16:40.000
เราสัมมนาอีกอัน

00:16:40.000 --> 00:16:42.000
แต่เนื้อเรื่องคือเรื่องนี้

00:16:42.000 --> 00:16:44.000
เหมือนกับที่พวกคุณฟังมาเป็นร้อยๆพันๆครั้ง

00:16:44.000 --> 00:16:46.000
คือถูกค้นพบอีกครั้งจากความสงสัย

00:16:46.000 --> 00:16:48.000
และสำหรับฉันแล้ว

00:16:48.000 --> 00:16:51.000
ถ้าคุณอยากค้นพบสิ่งเหล่านี้

00:16:51.000 --> 00:16:53.000
คุณจะต้องคิดนอกกรอบ

00:16:53.000 --> 00:16:59.000
ออกมาจากที่คับแคบแย่ๆแห่งความถูกต้องนั่น

00:16:59.000 --> 00:17:02.000
มองดูรอบๆกันและกัน

00:17:02.000 --> 00:17:05.000
มองไปยังที่โล่งกว้าง

00:17:05.000 --> 00:17:08.000
ที่ที่สับสนและลึกลับ

00:17:08.000 --> 00:17:11.000
ของจักรวาล

00:17:11.000 --> 00:17:14.000
แล้วสามารถพูดได้ว่า

00:17:14.000 --> 00:17:18.000
ว้าว ฉันไม่รู้เลย

00:17:18.000 --> 00:17:20.000
บางทีฉันคงผิด

NOTE Paragraph

00:17:20.000 --> 00:17:22.000
ขอบคุณค่ะ

NOTE Paragraph

00:17:22.000 --> 00:17:25.000
(ปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:17:25.000 --> 00:17:27.000
ขอบคุณทุกคนนะคะ

NOTE Paragraph

00:17:27.000 --> 00:17:30.000
(ปรบมือ)