Chapter 01 - The Metamorphosis by Franz Kafka

Chapter 1. Classic Literature VideoBook with synchronized text, interactive transcript, and closed captions in multiple languages. Audio courtesy of Librivox. Read by David Barnes.

Playlist for The Metamorphosis by Franz Kafka: http://www.youtube.com/playlist?list=PL7A6D6EEC645742AC

The Metamorphosis free audiobook at Librivox: http://librivox.org/the-metamorphosis-by-franz-kafka/

The Metamorphosis free eBook at Project Gutenberg: http://www.gutenberg.org/ebooks/5200

The Metamorphosis at Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/The_Metamorphosis

View a list of all our videobooks: http://www.ccprose.com/booklist

Hoofstuk I

Een oggend, Gregor Samsa angstig drome wakker word, het hy ontdek het dat daar in

bed was hy verander in 'n monsteragtige ongedierte fout.

Hy lê op sy wapens hard terug en sien, as hy 'n bietjie lig sy kop, sy bruin,

boog maag in 'n strak boog-agtige afdelings verdeel.

Vanaf hierdie hoogte die kombers, net omtrent gereed om heeltemal af te skuif, kon skaars

in plek bly.

Sy talle bene, erbarmelijk dun in vergelyking met die res van sy

omtrek, flikker hulpeloos voor sy oë.

"Wat is met my gebeur het," het hy gedink.

Dit was nie 'n droom nie. Sy kamer, 'n behoorlike plek vir' n mens,

net 'n bietjie te klein is, lê rustig tussen die vier bekende mure.

Bo die tafel, waarop 'n uitgepak versameling van die monster lap goedere was versprei

out - Samsa was 'n reisende verkoopsman - hang die prentjie wat hy gesny het uit' n

tydskrif vir 'n kort rukkie gelede in' n pragtige vergulde raam.

Dit was 'n prentjie van' n vrou met 'n bont hoed en' n bont boa.

Sy sit regop, oplig in die rigting van die kyker 'n soliede bont sufkop

in haar hele voorarm verdwyn het.

Gregor se blik draai na die venster.

Die triestige weer - die reën druppels was hoorbaar af val op die metaal venster

lysie - het hom nogal melancholie.

"Hoekom kan ek nie slaap vir 'n kort rukkie langer hou en vergeet van al hierdie

dwaasheid, "het hy gedink.

Maar dit was heeltemal onprakties, want hy was gewoond aan die slaap op sy regtersy en

in sy huidige toestand kon hy nie kry homself in hierdie posisie.

Maak nie saak hoe hard hy homself op sy regterkant, het hy altyd weer gerol op

sy rug.

Hy moet probeer het om 'n honderd keer, sy oë te sluit, sodat hy wil nie hê dat

die wriemelende bene te sien, en het eers wanneer hy begin om 'n lig, dowwe pyn in om te voel

sy kant wat hy nog nooit vantevore gevoel.

"O God," het hy gedink, "wat 'n veeleisende werk wat ek gekies het!

Dag in, dag uit, op die pad.

Die spanning van die verkoop van veel groter is as die werk wat by die hoofkantoor, en

Behalwe dat ek het om te gaan met die probleme van reis, die bekommernisse

oor treinverbindingen, onreëlmatige slegte

kos, tydelike en voortdurend veranderende menslike verhoudings, wat nooit kom uit

die hart. Te hel met hulle almal! "

Hy voel 'n effense jeuk op die top van sy buik.

Hy het stadig stoot homself op sy rug nader aan die bed post sodat hy kon lig sy

kop makliker, het gevind dat die jeukerige deel, wat geheel en al bedek met klein wit

plekke - hy het nie geweet wat om te maak van hulle en wou die plek met 'n been te voel.

Maar hy het dit onmiddellik teruggetrek, vir die kontak het gevoel soos 'n koue stort die hele

hom.

Hy skuif weer terug in sy vorige posisie.

"Hierdie vroeg opstaan," het hy gedink, "maak 'n mens nogal idioot.

'N Man moet sy slaap.

Ander reis verkoopsmanne leef soos harem vroue.

Byvoorbeeld, wanneer ek terug kom na die herberg in die loop van die oggend is, skryf

die nodige bestellings, is hierdie kollegas word net sit vir ontbyt.

As ek dit met my baas te probeer, het ek gegooi word op die plek.

Tog, wie weet of dit dalk nie regtig goed vir my?

As ek het nie terug te hou ter wille van my ouers se nie, sou ek ophou eeue gelede.

Ek sou gegaan het aan die baas en vertel hom net wat ek dink van die onderkant van my

hart.

Hy sou reg van sy lessenaar af geval het! Hoe vreemd dit is om regop te sit op daardie lessenaar en

praat af na die werknemer van die pad tot daar.

Die baas het die verhoor van die moeilikheid, sodat die werknemer te stap om baie naby aan hom.

In elk geval, ek het nie heeltemal moed opgegee dat hoop nog.

Sodra ek het die geld wat saam my ouers se skuld aan hom af te betaal - wat moet hou

nog 'n vyf of ses jaar - I'll doen dit vir seker.

Dan sal ek die groot deurbraak maak.

In elk geval, nou het ek moet opstaan. My trein vertrek om 05:00. "

Hy kyk na die wekker tikt deur die laaikas.

"Goeie God!" Het hy gedink.

Dit was 06:30, en die hande is stil-stil aan die gang.

Dit was verby die half uur, al byna kwart voor.

Kan die alarm het misluk om te lui?

Een van die bed gesien het dat dit goed is vir 04:00.

Sekerlik het dit gelui. Ja, maar was dit moontlik deur aan die slaap

dat die geluid wat die meubels skud?

Nou, dit is waar hy nie geslaap het stil-stil, maar blykbaar het hy al die dieper geslaap.

Tog, wat moet hy nou doen? Die volgende trein links by 07:00.

Om vis te vang dat 'n mens, sou hy in' n dolle gejaag om te gaan.

Die monster versameling is nie verpak nie, en hy het regtig nie voel veral

vars en aktief.

En selfs al het hy die trein gevang, was nie daar vermy 'n blow-up met die baas,

omdat die firma se saak voorgedra seun sou gewag het vir die 5:00 trein en

berig die nuus van sy afwesigheid lank gelede.

Hy was die baas se lieveling, sonder ruggraat of intelligensie.

Wel, wat as hy siek?

Maar dit sou wees uiters verleentheid en verdagte, want gedurende sy vyf

jaar diens Gregor het nie eers een keer siek was.

Die baas sou seker met die dokter kom van die zorgverzekeraar

en sou verwyt sy ouers vir hul lui seun en kortgeknip alle besware met

die versekering dokter se kommentaar, vir hom

Almal was heeltemal gesond nie, maar regtig lui oor die werk.

En bowendien, die dokter in hierdie geval sou heeltemal verkeerd wees?

Afgesien van 'n werklik' n oormatige slaperigheid na die lang slaap, Gregor in werklikheid voel

baie goed en het selfs 'n baie sterk aptyt.

Soos hy gedink het dit alles oor in die grootste haas, sonder om in staat te maak

die besluit om uit te klim van die bed - die wekker is wat aandui presies kwartaal te

sewe - daar was 'n versigtige klop aan die deur deur die hoof van die bed.

"Gregor," roep 'n stem - dit was sy ma - "dis 06:45!.

Wil jy nie om op jou pad te wees nie? "

Die sagte stem! Gregor het geskrik toe hy hoor sy stem

beantwoord.

Dit was duidelik en onmiskenbaar sy vroeëre stem, maar dit is deurmekaar, asof

van onder, 'n onkeerbaar pynlike piepende, wat het die woorde positief

duidelike in die eerste oomblik en

hulle in die weerkaatsing verwring, sodat 'n mens nie geweet het nie as' n mens gehoor het

korrek.

Gregor wou in detail te beantwoord en alles te verduidelik, maar in hierdie

omstandighede wat hy beperk homself te sê, "Ja, ja, dankie dat jy moeder.

Ek kry dadelik. "

As gevolg van die hout deur die verandering in Gregor se stem was nie regtig merkbare

buite, sodat sy ma bedaar met hierdie verklaring en skuifel af.

Maar as 'n gevolg van die kort gesprek, die ander familielede

bewus geword het dat Gregor onverwags nog by die huis was, en al het sy pa was

klop aan die een kant deur, swak, maar met sy vuis.

"Gregor, Gregor," het hy uitgeroep, "wat gaan aan?"

En na 'n kort rukkie, hy het by hom op in' n dieper stem weer: "Gregor!"

Gregor "Aan die ander kant deur! Egter, sy suster

klop liggies.

"Gregor? Is jy al reg?

Het jy iets nodig? "Gregor gerig antwoorde in beide rigtings,

"Ek sal gereed wees om dadelik."

Hy het 'n poging om met die mees versigtig artikulasie en deur die invoeging van pouses lank

tussen die individuele woorde alles merkwaardige uit sy stem te verwyder.

Sy pa draai terug na sy ontbyt.

Maar, die suster gefluister, "Gregor, maak die deur oop - ek smeek jou."

Gregor het geen voorneme van die opening van die deur, maar geluk gewens met hom op sy

voorsorgmaatreël, verkry vanaf die reis, te sluit al die deure oop gedurende die nag, selfs by

huis.

Eers wou hy om op te staan rustig en ongestoord, aan te trek, veral

ontbyt, en dan slegs verdere optrede oorweeg, want - het hy opgemerk dit duidelik - by

dink dinge oor in die bed sou hy nie 'n redelike gevolgtrekking bereik.

Hy onthou dat hy dikwels reeds 'n ligte pyn of' n ander gevoel in die bed, miskien

die gevolg van 'n ongemaklike posisie lê, wat later geblyk het om suiwer

denkbeeldige toe hy opgestaan, en hy was

gretig om te sien hoe sy huidige fantasieë geleidelik sou verkwis.

Dat die verandering in sy stem was niks anders as die begin van 'n werklike verkil,' n

beroep siekte van kommersiële reisigers, wat hy het nie die

geringste twyfel.

Dit was baie maklik om die kombers ter syde te gooi.

Hy moes net self 'n bietjie op te stoot, en dit het geval op sigself.

Maar om voort te gaan was moeilik, veral omdat hy so besonder groot is.

Hy het arms en hande nodig om homself regop te stoot.

In plaas van hierdie, maar hy het net baie klein ledemate wat aanhoudend beweeg

met baie verskillende bewegings en wat, benewens, het hy nie in staat was om te beheer.

As hy wou een van hulle te buig, dan was dit die eerste om homself uit te brei, en indien hy

uiteindelik daarin geslaag om te doen wat hy wou hê met hierdie ledemaat in die tussentyd van al die ander,

asof Vrygelaat, beweeg in 'n te pynlike roering.

"Maar ek is nie uselessly moet in die bed bly," sê Gregor by homself.

Aan die begin wou hy met die onderste deel van sy liggaam uit die bed te kry, maar dit laer

deel - wat, by the way, hy het nog nie gekyk en wat hy kon ook nie

prentjie duidelik - bewys dat dit te moeilik om te beweeg.

Die poging het so stadig.

Wanneer, amper rasend geword het, het hy uiteindelik gegooi homself vorentoe met al sy

krag en sonder om te dink, het hy gekies het om sy rigting verkeerd en hy slaan die laer

bedstyl hard.

Die gewelddadige pyn wat hy voel aan hom geopenbaar dat die onderste deel van sy liggaam is by die

oomblik waarskynlik die mees sensitiewe.

Dus, het hy probeer om sy bolyf uit die bed om eers te kry en draai sy kop versigtig

die rigting van die rand van die bed.

Hy het dit reggekry om dit te maklik doen, en ten spyte van sy breedte en gewig is sy liggaamsmassa by

Laaste stadig gevolg die draai van sy kop.

Maar as hy uiteindelik sy kop lig buite die bed in die ope lug, het hy angstig

om vorentoe te beweeg verder op hierdie manier, want as hy hom

uiteindelik deur hierdie proses te val, is dit

'n wonderwerk sou neem om sy kop te verhoed om beseer.

En ten alle koste moet hy nie sy bewussyn verloor nou.

Hy verkies om te bly in die bed.

Maar, nadat 'n soortgelyke poging, terwyl hy lê daar weer, sug as voorheen, en

weer sien sy klein ledemate mekaar veg, As daar iets erger as vroeër.

en het nie 'n kans van die instelling van stil

en orde op hierdie arbitrêre beweging, het hy vir homself gesê dat hy nie kon

moontlik te bly in die bed en dat dit dalk die mees redelike ding wees om te offer

alles as was daar selfs die geringste

hoop om homself uit die bed in die proses.

Op dieselfde oomblik, egter, het hy nie vergeet om homself te herinner van tyd tot tyd

van die feit dat 'n kalm en inderdaad die calmest - refleksie dalk beter wees as die mees

verwar besluite.

Op sulke oomblikke, het hy sy blik so presies soos wat hy kon na die venster gerig,

maar ongelukkig was daar 'n bietjie vol vertroue moed te wees het uit' n blik op

die oggend mis, wat selfs die ander kant van die smal straat versteek.

"Dit is al 07:00," het hy vertel homself aan die jongste opvallend van die alarm

horlosie, "alreeds 07:00 en nog steeds so 'n mis."

En vir 'n klein rukkie langer lê hy rustig met swak asemhaling asof miskien

wag vir normale en natuurlike toestande weer te voorskyn kom uit die volledige stilte.

Maar dan het hy vir homself gesê, "Voordat dit 'n 07:15, tref alles wat

gebeur dat ek heeltemal moet word uit die bed.

Buitendien, teen daardie tyd sal iemand uit die kantoor kom om navraag te doen oor my nie, want

die kantoor voor 07:00 sal oopmaak. "

En hy het 'n poging om sy hele liggaam lengte te rock uit die bed met' n

uniforme beweging.

As hy hom laat val uit die bed op hierdie manier, sy kop, wat in die loop van

die val hy van plan is om skerp te verhef, sou waarskynlik ongedeerd bly.

Sy rug blyk moeilik te wees, niks werklik gebeur dat as 'n gevolg van die

val.

Sy grootste bespreking was 'n bekommernis oor die groot lawaai wat die val moet maak

en wat vermoedelik sou skep, indien nie geskrik, dan ten minste kommer aan die ander kant

kant van al die deure.

Maar dit het om verhoor te word.

As Gregor is in die proses van die opheffing van self half uit die bed - die nuwe metode

meer van 'n spel as' n poging om, wat hy nodig het net om te rock met 'n konstante ritme - dit

hom getref hoe maklik dit sou wees as iemand was om vir sy hulp te kom.

Twee sterk mense - hy gedink het van sy pa en die diensmeisie - sou baie gewees het

voldoende nie.

Hulle sou net gehad het om hul wapens te stoot onder sy geboë rug om hom uit te kry van die

bed, buk met die vrag, en dan net om die geduld uit te oefen en sorg dat

Hy voltooi die flip op die vloer, waar

sy verkleinvorm bene sou dan, het hy gehoop het, kry 'n doel.

Nou, heeltemal los van die feit dat die deure gesluit was, het hy moet dit eintlik noem

om hulp?

Ten spyte van al sy nood, was hy nie in staat om 'n glimlag te onderdruk op hierdie idee.

Hy het al gekry het tot die punt waar, deur die wieg sterker, Hy het volgehou sy

ewewig met moeite, en baie gou het hy sou uiteindelik moet besluit, want in

vyf minute sou dit 'n 07:15.

Dan was daar 'n ring aan die deur van die woonstel.

"Dit is iemand van die kantoor," het hy vir homself gesê, en hy het amper gevries terwyl sy

klein ledemate net gedans om al hoe vinniger.

Vir een oomblik alles bly nog steeds.

"Hulle het nie oopmaak nie," het Gregor sê vir homself, vasgevang in sommige absurd hoop.

Maar dan natuurlik, soos gewoonlik, die diensmeisie met haar firma trap het aan die deur

en hy het dit oopgemaak.

Gregor wat nodig is om slegs die eerste woord van die besoeker se groet om te hoor om te erken

dadelik wie dit was, die bestuurder self.

Hoekom was Gregor die enigste een wat veroordeel is om te werk in 'n firma waar, by die geringste

verval, het iemand dadelik aangetrokke die grootste agterdog?

Was al die werknemers dan gesamentlik, een en almal, skelms?

Onder hulle was daar dan geen waarlik gewy persoon wat, as hy versuim het om te gebruik net 'n

paar uur in die oggend vir die kantoor werk, sou word van weë van abnormale

gewete en werklik nie in staat om uit die bed te kry?

Was dit regtig nie genoeg om te laat om 'n vakleerling navraag doen, indien sodanige

ondervraging was selfs nodig?

Moet die bestuurder self kom, en in die proses moet dit gedemonstreer kan word aan die

hele onskuldige familie wat die ondersoek van hierdie verdagte

omstandighede kan wees net om die intelligensie van die bestuurder toevertrou?

En meer as 'n gevolg van die opgewekte toestand waarin hierdie idee sit Gregor as'

'n gevolg van' n werklike besluit, swaai hy homself met alle mag uit die bed.

Daar was 'n harde doef, maar nie' n ware crash.

Die val was ietwat geabsorbeer deur die mat en, bykomend, sy rug is meer

elasties as Gregor gedink het.

Om dié rede is die dowwe geluid is nie so opvallend nie.

Maar hy het nie sy kop gehou met genoegsame sorg en getref het dit.

Hy draai sy kop, geïrriteerd en in pyn, en vryf dit op die mat.

"Iets het daar geval," sê die bestuurder in die kamer langsaan aan die linkerkant.

Gregor probeer om te dink aan homself of enigiets soortgelyk aan die wat daar gebeur het te

hom vandag kon ook gebeur het op 'n stadium aan die bestuurder.

Ten minste een moes die moontlikheid van so 'n ding om te erken.

Egter as 'n rowwe antwoord op hierdie vraag, die bestuurder te gee, met' n

piep van sy gepoleerde stewels, het 'n paar bepaal stappe in die volgende kamer.

Van die aangrensende kamer op die regterkant van die suster was Gregor fluister in te lig:

"Gregor, die bestuurder hier is." "Ek weet," sê Gregor by homself.

Maar hy het nie durf waag om sy stem hard genoeg sodat sy suster kon hoor.

"Gregor," sy pa het uit die aangrensende kamer aan die linkerkant, "sê mnr. Bestuurder

kom en vra hoekom jy nie links op die vroeë trein.

Ons weet nie wat ons hom moet vertel.

Buitendien, hy wil ook vir jou persoonlik om te praat.

So moet asseblief die deur oop. Hy sal goed genoeg wees om die gemors te vergewe

in jou kamer. "

In die middel van dit alles, die bestuurder genoem in 'n vriendelike manier, "Goeie

oggend, mnr. Samsa. "

"Hy is nie goed," sê sy ma aan die bestuurder, terwyl sy pa was nog praat

by die deur, "het hy is nie goed, glo my, mnr. Bestuurder.

Anders hoe sou Gregor mis 'n trein?

Die jong man het niks in sy kop, met die uitsondering van besigheid.

Ek is amper kwaad dat hy nooit gaan uit in die nag.

Op die oomblik het hy agt dae in die stad, maar hy is elke aand by die huis.

Hy sit hier by ons by die tafel en lees die koerant rustig of studies sy reis

skedules.

Dit is nogal 'n afleiding vir hom te besig om homself met die lys werk.

Byvoorbeeld, hy sny 'n klein raam in die loop van twee of drie aande.

Jy sou verbaas wees oor hoe mooi dit is.

Dit is reg binne-in die kamer hang. Jy sal sien dit onmiddellik, so gou as

Gregor open die deur. In elk geval, ek is bly dat jy hier is, mnr.

Bestuurder.

Deur onsself, sou ons nooit gemaak het Gregor die deur oop.

Hy's so hardkoppig, en hy is beslis nie goed nie, maar hy het dit ontken dat hierdie

oggend. "

"Ek is reg om weg te kom," sê Gregor stadig en doelbewus en het nie beweeg nie, so as nie

een woord van die gesprek te verloor.

"My liewe vrou, ek kan nie verduidelik dit vir myself op enige ander manier," sê die bestuurder;

"Ek hoop dit is niks ernstigs nie.

Aan die ander kant, ek moet ook sê dat ons sakelui, gelukkig of ongelukkig,

egter 'n mens kyk na dit, baie dikwels eenvoudig' n geringe ongesteldheid te oorkom

besigheids redes. "

"So kan mnr. Bestuurder kom in om jou nou te sien?" Het sy pa gevra ongeduldig en

klop een keer weer op die deur. "Nee," sê Gregor.

In die aangrensende kamer aan die linkerkant is 'n pynlike stilte neergedaal.

In die aangrensende kamer op die regterkant van die suster het begin om te snik.

Hoekom het sy suster nie na die ander?

Sy het waarskynlik net gekry het tot nou uit die bed en het nie eens begin om aan te trek

nie. Nou hoekom was sy huil?

Want hy was nie opstaan en was nie te laat om die bestuurder in, want hy was in

gevaar loop om sy posisie te verloor, want dan sou sy baas das sy ouers een keer

weer met die ou eise?

Dit was waarskynlik onnodig bekommerd nou.

Gregor is nog steeds hier en is nie te dink oor sy gesin te laat vaar.

Op die oomblik is hy reg daar op die mat lê, en geen een wat geweet het oor sy

toestand sou ernstig het daarop aangedring dat hy laat die bestuurder.

Maar Gregor sou nie terloops word ontslaan regte manier as gevolg van hierdie klein

onbeleefd is, waarvoor sou hy 'n maklike en geskik verskoning later terug te vind.

Dit het gelyk na Gregor dat dit dalk baie meer redelik om hom te los in vrede by

die oomblik, in plaas van ontstellende hom met huil en gesprek.

Maar dit was die onsekerheid wat nood is die ander en verskoon hul

gedrag. "Mnr Samsa, "het die bestuurder is nou skree,

sy stem verhef, "Wat makeer?

Jy is Versperring jouself in jou kamer, antwoord met net 'n ja en' n no, maak

ernstige en onnodige probleme vir jou ouers, en verwaarloos (Ek noem dit

net terloops) om jou kommersiële regte in 'n werklik ongehoord van die wyse.

Ek praat hier in die naam van jou ouers en jou werkgewer, en ek

versoek u in alle erns vir 'n onmiddellike en duidelike verduideliking.

Ek is verbaas.

Ek is verbaas. Ek het gedink ek het geweet dat jy as 'n rustige, redelike

persoon, en nou is jy lyk skielik wil begin paradeer rond in weird buie.

Die Hoof aan my vroeër op hierdie dag 'n moontlike verduideliking vir jou

verwaarlosing - dit gaan oor die insameling van kontant aan jou toevertrou 'n kort rukkie gelede -

maar in die waarheid het ek amper het hom my woord van

eer dat hierdie verduideliking nie korrek kan wees nie.

Maar nou sien ek hier jou ondenkbaar vark hoofdigheid, en ek is heeltemal verloor enige

begeerte om te praat vir jou in die geringste.

En jou posisie is nie by al die mees veilige.

Oorspronklik het ek bedoel dit alles jy privaat om op te noem, maar aangesien jy is te laat

ek my tyd mors hier uselessly, ek weet nie hoekom die saak nie te kom na die

aandag van jou ouers.

Jou produktiwiteit is ook onlangs baie onbevredigend.

Natuurlik is dit nie die tyd van die jaar uitsonderlike besigheid te doen, erken ons

nie, maar 'n tyd van die jaar vir die uitvoer van geen besigheid, daar is nie so iets op alle

Mnr. Samsa, en so 'n ding moet nooit wees nie. "

"Maar mnr. Bestuurder," geroep Gregor, buite homself, in sy roering vergeet

alles anders, "Ek is die opening van die deur onmiddellik, op hierdie oomblik.

'N geringe ongesteldheid,' n spel van duiselig, het verhoed dat my opstaan.

Ek is nog steeds in die bed lê nou. Maar ek is redelik verfris weer.

Ek is in die middel van om uit die bed.

Net geduld vir 'n kort oomblik! Dit gaan nie so goed soos ek gedink het.

Maar dinge is alles reg. Hoe skielik hierdie iemand kan oorkom!

Net gister aand alles is fyn met my.

My ouers weet dat. Eintlik is net gister aand het ek 'n

klein voorgevoel.

Mense moet dit in my gesien het. Hoekom het ek nie aan die kantoor gerapporteer dat?

Maar mense dink altyd dat hulle sal kry oor die siekte sonder om om te bly by

huis.

Mnr. Bestuurder! Neem dit maklik op my ouers!

Daar is werklik geen basis vir die kritiek wat jy nou teen my, en

werklik niemand het gesê 'n woord met my oor dat.

Miskien lees jy nie die nuutste bestellings wat ek verskeep.

Behalwe, nou is ek is uiteensit op my rit op die 08:00-trein, die paar uur "

res het my sterker gemaak.

Mnr. Bestuurder, bly nie. Ek sal by die kantoor in die persoon reg

weg. Hou asseblief die goeie dinge wat om te sê en te

dra my eer aan die Hoof. "

Terwyl Gregor is vinnig al hierdie dinge uit blaker, skaars bewus van wat hy gesê het, het hy

moes verskuif naby aan die laaikas sonder inspanning, waarskynlik as gevolg van die

oefen hy reeds in die bed gehad het, en nou

Hy het probeer om homself op te wek. Eintlik, wou hy die deur oop te maak.

Hy wou eintlik te laat homself gesien word en om met die bestuurder te praat.

Hy was gretig om te getuig van wat die ander nou vra oor hom sou sê toe hulle sien

hom. As hulle skrik, dan Gregor het geen

meer verantwoordelikheid en kalmte kan wees.

Maar as hulle aanvaar alles rustig, dan sou hy het geen rede om te opgewonde te raak

en as hy het 'n skuif op, werklik kon word by die stasie om 08:00.

Aan die begin het hy 'n paar keer op die gladde laaikas afgegly.

Maar op die laaste het hy vir hom 'n finale swaai en regop bly staan daar.

Hy was nie meer by almal bewus van die pyn in sy onderlyf, maak nie saak hoe hulle kan

nog angel.

Nou het hy hom laat val teen die agterkant van 'n nabygeleë stoel, op die rand van wat hy

homself gestaal met sy dun ledemate.

Deur dit te doen, het hy beheer oor homself gekry het en stilgebly, want hy kon nou

luister na die bestuurder.

"Het jy 'n enkele woord verstaan?" Die bestuurder het die ouers gevra, "Is hy speel

die gek met ons? "

"Ter wille van God se," roep die moeder reeds in trane, "miskien is hy baie siek en ons is

ontstel hom. Grete!

Grete "het sy! Skree op daardie punt.

"Moeder?" Het die suster van die ander kant.

Hulle was besig om hulself verstaan deur Gregor se kamer.

"Jy moet na die dokter dadelik.

Gregor is siek. Haastig om die dokter.

Het jy gehoor Gregor nog praat? "

"Dit was 'n dier se stem," sê die bestuurder, opmerklik stil in vergelyking

aan die moeder se krete. "Anna!

Anna! "Gil die vader deur die saal in die kombuis, klap sy hande,

"'N slotmaker gaan haal dadelik!"

Die twee jong vroue is reeds aan die gang deur die saal met die skuif van rompe - hoe

het sy suster geklee haarself so vinnig - en ruk die deure van die oop?

woonstel.

'N Mens kan nie hoor die deure sluit op alle. Hulle het waarskynlik hulle oop gelaat, soos

gewoontereg in 'n woonstel waar' n groot ongeluk plaasgevind het.

Gregor, het egter baie rustiger geword.

Alle reg, het mense nie verstaan nie sy woorde nie meer nie, hoewel hulle duidelik gelyk

genoeg is om hom duideliker as voorheen, miskien omdat sy ore gekry het gebruik om te

hulle.

Maar ten minste mense nou gedink dat die dinge wat ons nie alles reg met hom was en is

bereid is om hom te help.

Die vertroue en versekering waarvan die eerste reëlings was uitgevoer

hom laat goed voel.

Hy voel homself weer in die kring van die mensdom ingesluit en verwag van

beide die dokter en die slotmaker, sonder onderskeid tussen hulle met enige werklike

noukeurigheid, wonderlike en verrassende resultate.

Ten einde so duidelik 'n stem vir die kritiese gesprek as moontlik te kry

wat op hande was, het hy hoes 'n bietjie, en beslis die moeite gedoen om dit te doen

'n baie gedempte, aangesien dit was

moontlik dat selfs die geluid klink soos iets anders van 'n menslike hoes.

Hy het nie meer vertrou dat hy nie meer om te besluit.

Intussen is in die volgende kamer is dit regtig stil geword het.

Miskien het sy ouers gesit het met die bestuurder by die tafel fluister, miskien

hulle was almal leun teen die deur te luister.

Gregor stoot hom stadig na die deur, met die hulp van die gemakstoel, laat

gaan dit daar, gooi hom teen die deur, hou homself regop teen dit - die

die balle van sy klein ledemate het 'n bietjie taai

dinge op hulle - en uitgerus is daar 'n oomblik van sy inspanning.

Daarna het hy 'n poging om die sleutel in die slot te draai met sy mond.

Ongelukkig het dit geblyk dat hy geen werklike tande.

Hoe is dit dan was hy die sleutel in die hande aan te gryp?

Maar om te vergoed vir wat sy kake was natuurlik baie sterk, met die hulp wat hy

daarin geslaag om die sleutel werklik beweeg.

Hy het nie opgelet dat hy natuurlik toebracht n bietjie skade op homself, vir 'n

bruin vloeistof uit sy mond gekom het, gevloei oor die sleutel, en drup op die vloer.

"Luister net vir 'n oomblik," sê die bestuurder in die kamer langsaan, "het hy die se draai

sleutel "vir Gregor dit was 'n groot aanmoediging..

Maar hulle het almal genoem het uitgegaan na hom, insluitend sy vader en moeder, "Kom,

Gregor, "Hulle moet het geskree," hou, bly werk aan die slot ".

Verbeel dat al sy pogings het gevolg met suspense, het hy bietjie af

waansinnig op die sleutel met al die krag wat hy bymekaar kon skraap.

Soos die sleutel meer draai, het hy gedans het om die slot.

Nou was hy hou homself regop met sy mond, en hy het op te hang op die

sleutel of druk dit dan weer met die hele gewig van sy liggaam, as wat nodig is.

Die baie duidelike klik van die slot, aangesien dit uiteindelik gebreek het regtig wakker Gregor.

Asem te haal, het hy vir homself gesê, "Ek het nie nodig om die slotmaker," en hy het sy

kop teen die deur handvatsel om die deur heeltemal oop.

Omdat hy die deur oop te maak op hierdie manier, dit is reeds oop baie wye sonder

hom nog goed te sien.

Hy het eers gehad het om homself te stadig draai om die rand van die deur, baie versigtig,

Natuurlik, as hy wou nie te ongemaklik te val op sy rug reg by die ingang na die

kamer.

Hy was nog besig met hierdie moeilike beweging en het nie tyd gehad om te betaal

aandag aan enigiets anders, toe hy hoor die bestuurder roep 'n groot "Oh!" - dit

het geklink soos die wind fluit - en nou is hy

hom sien, naaste aan die deur, druk sy hand teen sy oop mond en beweeg

stadig terug, asof 'n onsigbare konstante krag stoot hom weg.

Sy ma - ten spyte van die teenwoordigheid van die bestuurder sy was hier staan met haar hare

uitsteek op die einde, nog 'n gemors van die nag - is op soek na sy pa met haar

hande saamgevou.

Sy het toe gegaan het twee stappe in die rigting van Gregor, en reg in die middel van haar ineengestort

rompe, wat was uitgesprei rondom haar, haar gesig het op haar bors,

heeltemal verberg.

Sy pa bal sy vuis met 'n vyandige uitdrukking, asof hy wou Gregor op te stoot

terug in sy kamer, dan kyk onseker oor die woonkamer, sy oë bedek

met sy hande, en sy roep sodat sy magtige bors skud.

Op hierdie punt het Gregor nie 'n stap in die kamer, maar sy liggaam uit die leun

binnekant teen die stewig vasgebout vleuel van die deur, sodat net die helfte van sy liggaam was

sigbaar is, sowel as sy kop gekantel

sywaarts, waarmee hy loer oor na die ander.

Intussen het dit baie helderder geword.

Staan duidelik uit die ander kant van die straat was 'n deel van die eindelose grys

swart huis geleë teenoorgestelde - dit was 'n hospitaal met sy ernstige gereelde vensters

breek die gevel.

Die reën is nog afkom, maar slegs in groot individuele druppels sigbaar en ferm

neergewerp een vir een op die grond.

Die ontbyt geregte staan gestapel op die tafel rond, omdat vir sy pa

Ontbyt is die belangrikste maaltyd tyd in die dag, wat hy vir ure verleng deur

verskillende koerante te lees.

Direk oor op die teenoorgestelde muur hang 'n foto van Gregor van die tyd van sy

militêre diens nie, dit was 'n foto van hom as' n luitenant, soos hy, glimlag en bekommer

gratis, met sy hand op sy swaard, respek vir sy houding en 'n eenvormige geëis.

Die ingang na die saal was kier, en sedert die deur na die woonstel is ook oop,

mens kon sien uit na die landing van die woonstel en die begin van die trap

om af te gaan.

"Nou," sê Gregor, goed bewus daarvan dat hy die enigste een wat sy kalmte gehou het.

"Ek sal dadelik aan te trek, pak die versameling van monsters, en die pad gevat.

Jy sal toelaat om my uit op my manier te stel, sal jy nie?

Jy sien, mnr. Manager, ek is nie halsstarrige, en ek is bly om te werk.

Travelling is uitputtend, maar ek kon nie sonder dit leef.

Waarheen gaan jy, mnr. Bestuurder? Na die kantoor?

Regtig?

Sal jy alles eerlik verslag?

'N Mens kan nie in staat wees van die werk' n oomblik, maar dit is juis die beste

tyd die vorige prestasies te onthou en dit later oorweeg, nadat die

struikelblokke is eenkant gestoot, die

persoon sal al hoe meer gretig en intens te werk.

Ek is regtig so baie dank verskuldig aan mnr. Hoof - jy weet dit baie goed.

Aan die ander kant, ek is bekommerd oor my ouers en my suster.

Ek is in 'n oplossing, maar ek sal werk myself uit dit weer.

Moet nie dinge meer moeilik vir my as wat hulle reeds is.

Praat namens my in die kantoor! Mense hou nie van reis verkoopsmanne.

Ek weet dat.

Mense dink hulle potte van geld verdien en dus 'n boete van lewe te lei.

Mense het nie eens enige spesiale rede om te dink deur middel van hierdie uitspraak

duidelik.

Maar jy, Meneer die bestuurder, het jy 'n beter perspektief op wat betrokke is as ander

mense, selfs, ek vertel in totale vertroue, 'n beter perspektief as mnr.

Voorsitter van homself, wat in sy hoedanigheid as

die werkgewer kan laat sy oordeel gemaklik foute maak ten koste van 'n

werknemer.

Jy moet ook weet goed genoeg dat die reisende verkoopsman wat buite die

kantoor byna die hele jaar kan so maklik 'n slagoffer van skinder, toevallighede,

en ongegrond klagtes teen

dit is onmoontlik vir hom om homself te verdedig, want vir die grootste deel hy hoor nie

oor hulle almal en slegs dan wanneer hy uitgeput na die afronding van 'n reis en op

die huis kry om in sy eie liggaam voel die nare

gevolge, wat kan nie deeglik ondersoek word terug na hul oorsprong.

Mnr. Bestuurder, verlaat nie sonder om te praat van 'n woord vir my sê dat jy ten minste

toegee dat ek 'n bietjie in die regte! "

Maar by Gregor se eerste woorde die bestuurder het reeds weggedraai, en nou kyk hy terug

Gregor oor sy skouers rukkend met saamgeperste lippe.

Gedurende Gregor se toespraak was hy nie nog vir 'n oomblik, maar gehou het om weg te beweeg na die

deur, sonder om sy oë af Gregor, maar regtig geleidelik, asof daar was 'n

geheime verbod op die kamer verlaat.

Hy was reeds in die saal, en gegewe die skielike beweging waarmee hy uiteindelik

trek sy voet uit die woonkamer, kan 'n mens geglo het dat hy net verbrand het

die sool van sy voet.

In die saal, het hy egter sy regterhand uitgestrek weg van sy liggaam in die rigting van

die trap, asof daar 'n bonatuurlike verligting wag vir hom

daar.

Gregor besef dat hy nie moet onder geen omstandighede toelaat dat die bestuurder om weg te gaan

in die raam van die gees, veral as sy posisie in die firma was nie geplaas word

in die grootste gevaar.

Sy ouers het nie verstaan al hierdie dinge baie goed.

Oor die jare, het hulle die oortuiging dat Gregor is opgestel vir die lewe

in sy kantoor en, bykomend, hulle het so baie om vandag te doen het met hul huidige

probleme dat alle versiendheid was vreemd vir hulle.

Maar Gregor die versiendheid gehad het. Die bestuurder moet terug gehou moet word, bedaar,

oortuig, en uiteindelik gewen het oor.

Die toekoms van Gregor en sy gesin het regtig daarvan afhang!

Indien slegs die suster was daar! Sy was slim.

Sy het al gehuil terwyl Gregor lê nog rustig op sy rug.

En die bestuurder, hierdie vriend van die dames, sou seker laat hom gelei deur

haar.

Sy sal gesluit het die deur na die woonstel en hom uit sy skrik gepraat

in die saal. Maar die suster was nie eens daar nie.

Gregor moet hanteer dit self.

Sonder om te dink dat hy nog nie geweet het nie iets oor sy huidige vermoë om te beweeg

en dat sy toespraak moontlik - inderdaad waarskynlik - het weer nie

verstaan, het hy die vlerk van die deur,

homself deur die opening gestoot, en wou gaan oor na die bestuurder, wat

reeds styf hou op die leuning met albei hande op die landing in 'n

belaglike manier.

Maar as hy kyk vir iets vas te hou, met 'n klein skree Gregor

dadelik op sy talle klein bene.

Skaars het hierdie gebeur het, toe hy gevoel het vir die eerste keer daardie oggend 'n algemene

fisiese welstand.

Die klein ledemate het vaste grond onder hulle, hulle nie gehoorsaam was perfek, soos hy na sy opgemerk

vreugde, en daaroor het om hom voort te sit in die rigting wat hy wil.

Dadelik het hy geglo dat die finale herwinning van al sy lyding was

onmiddellik aan die hand.

Maar op die oomblik toe hy in 'n ingehoue wyse lê op die vloer wieg baie

naby en direk oorkant sy ma, wat glo heeltemal gesink in

haarself, sy het skielik opgespring met

haar arms versprei ver uitmekaar en haar vingers uitgebrei en uitgeroep, "Help, vir God se

ontwil, help! "

Sy hou haar kop gebuig asof sy wou Gregor beter te kan sien, maar na binne gehardloop

zinloos terug, weerspreek daardie gebaar, vergeet dat agter haar staan

die tafel met al die geregte op.

Toe sy by die tafel, het sy gaan sit swaar op, asof ingedagte, en

verskyn nie om op te let op alles wat langs haar koffie is op die uitstorting

tapyt in 'n volle stroom van die groot omgeslaan houer.

"Ma, ma," sê Gregor stil, en kyk na haar.

Die bestuurder 'n oomblik het heeltemal verdwyn uit sy gedagtes.

Op die oë van die vloeiende koffie Gregor kon nie ophou homself breek sy kake in

die lug 'n paar keer.

Op daardie sy ma skree weer, haas uit die tabel, en in duie gestort in

die arms van sy vader, wat opruk na haar.

Maar Gregor nie tyd gehad het nou vir sy ouers - die bestuurder was reeds op die

trap. Sy ken vlak met die baluster, die

Die bestuurder kyk terug vir die laaste keer.

Gregor het 'n aanvanklike beweging na hom te vang, indien moontlik.

Maar die bestuurder moet vermoed iets het nie, want hy het 'n sprong oor

'n paar trappe en verdwyn, nog skree "Huh!"

Die geluid eggo deur die hele trap.

Nou, ongelukkig hierdie vlug van die bestuurder het ook gelyk het om sy vader te verbij teren

heeltemal.

Vroeër was hy relatief kalm, in plaas van loop na die bestuurder

homself of ten minste nie verhinder Gregor van sy strewe, met sy regterhand het hy

gryp hou van die bestuurder se suikerriet, wat

hy het agter gelaat met sy hoed en jas op 'n stoel.

Met sy linkerhand, sy pa opgetel het 'n groot koerant van die tafel, en

stamp sy voete op die vloer, hy het Gregor om terug te ry in sy kamer deur

waai die kierie en die koerant.

Geen versoek van Gregor se van 'n gebruik was, geen versoek sou selfs verstaan word nie.

Maak nie saak hoe bereid hy was om sy kop respek te draai, het sy pa net gestamp

al hoe harder met sy voete.

Oorkant die kamer van hom getrek het sy ma 'n venster oop, ten spyte van die koel

weer, en leun met haar hande op haar wange, sy druk haar gesig ver buite

die venster uit.

Tussen die stegie en die trap 'n sterk konsep vorendag gekom, die gordyne op die

venster rond gevlieg het, het die koerante op die tafel swished en individuele lakens

fladder oor die vloer.

Die pa het meedoënloos vorentoe gedruk, stoot uit sibilante, soos 'n wilde man.

Nou, Gregor het geen oefening op alle agteruit te gaan - dit was regtig baie stadig gaan.

As Gregor net toegelaat was om homself te draai, sou hy in sy

kamer dadelik nie, maar hy was bang om sy vader ongeduldig te maak deur die tyd in beslag neem

proses om om te draai, en elke oomblik

Hy kyk na die bedreiging van 'n mens blaas op sy rug of sy kop uit die kierie in sy

pa se hand.

Ten slotte het Gregor geen ander opsie nie, want hy het opgelet met afgryse dat hy nie

verstaan nog nie hoe om te handhaaf sy rigting gaan agteruit.

En so het hy begin het, te midde van voortdurend angstig skuins blik in sy pa se rigting.

homself so gou as moontlik om te draai, maar dit was net in die waarheid

baie stadig.

Miskien het sy pa het opgemerk sy goeie bedoelings het, want hy het nie Gregor ontwrig

in hierdie beweging nie, maar met die punt van die kierie van 'n afstand wat hy selfs gerig

Gregor se roterende beweging hier en daar.

Indien slegs sy pa het nie sis so ondraaglik!

As gevolg van dat Gregor heeltemal verloor sy kop.

Hy was byna heeltemal reeds omgedraai, toe, altyd met hierdie bespotting

sy oor, het hy net 'n fout gemaak en omgedraai terug' n bietjie.

Maar toe hy uiteindelik suksesvol was in sy kop kry voor die deur

opening, het dit duidelik geword dat sy liggaam was te groot is om deur te gaan enige verdere.

Natuurlik is sy vader, in sy huidige geestelike toestand, het geen idee gehad van die opening van die ander

vleuel van die deur 'n bietjie om' n geskikte gedeelte vir Gregor te skep om deur te kom.

Sy enkele vaste gedagte was dat Gregor moet so gou in sy kamer

moontlik te maak.

Hy sou nooit toegelaat het om die uitgebreide voorbereidings wat Gregor nodig is om Orient

homself en dus dalk deur die deur.

Inteendeel, asof daar geen hindernis was en met 'n eienaardige geraas, het hy nou

gery het Gregor vorentoe.

Agter Gregor die geluid op hierdie punt is nie meer soos die stem van slegs 'n enkele

vader.

Nou was dit regtig nie meer 'n grap, en Gregor dwing homself, kom wat kan,

in die deur. Een van die kant van sy lyf was opgehef.

Hy lê teen 'n hoek in die deuropening.

Sy een flank was seer met die skraap. Op die wit deur lelike vlekke oorgebly het.

Gou was hy vas vinnig en sal nie in staat was om meer te beweeg op sy eie.

Die klein bene aan die een kant hang in die lug bokant teer, en die kinders aan die ander kant

kant was pynlik in die vloer gestoot.

Maar sy vader het hom 'n baie sterk bevrydend druk van agter af, en hy

skarrel, swaar bloeding, ver in die binneland van sy kamer.

Die deur is toegeslaan met die rottang, en uiteindelik was dit stil.