Diverse Mythen: Zahak De Slangenkoning

Soms lees je een mythe of een volksverhaal en dan verbaas je je erover hoezeer het afwijkt van de narratieve conventies waaraan je gewend bent, en soms gebeurt letterlijk het tegenovergestelde en is het ongelooflijk. Hier is een slechte slangenkeizer die ten val wordt gebracht door een charismatische rebellenleider en een verloren ware erfgenaam die uit een profetie is gekozen, 1000 JAAR GELEDEN GESCHREVEN

GEDEELTELIJKE TRACKLIST: Starfall, Black Blade, Winged Dragon of Ra theme, He Who Brings The Night, To Victory, A Hero's Return, False King, Star Sky

Elevator, Kevin MacLeod (incompetech.com)
Gelicentieerd onder Creative Commons: Door Naamsvermelding 3.0
http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/

Onze inhoud is bedoeld voor een tienerpubliek en hoger.

PATREON: https://www.Patreon.com/OSP

PODCAST: https://overlysarcasticpodcast.transistor.fm/subscribe

DISCORD: https://discord.gg/osp

MERCH LINKS: http://rdbl.co/osp

ONZE WEBSITE: https://www.OverlySarcasticProductions.com/
Vind ons op Twitter https://www.Twitter.com/OSPYouTube
Vind ons op Reddit https://www.Reddit.com/r/OSP/

Wil je deze video in een andere taal? Bekijk onze gids voor vertaalde bijschriften: https://www.overlysarcasticproductions.com/community-captions

In het echte leven zijn slangen..eerlijk gezegd oké.
Beetje glibberig, beetje moeilijk te lezen,

maar over het algemeen onschuldig. Maar er is iets
aan hen dat gewoon de verbeelding prikkelt,

weet je? Je kunt tegenwoordig geen meter lopen
zonder te struikelen over een mythologische

slang met rare afwijkende kenmerken. Misschien zijn
zijn ze de gevederde voorvader van de mensheid,

of een kleurrijke voorbode van regen, of een
of een gruwel die de zon wil verslinden,

of een aantal andere glibberige bois die door de menselijke mytho-historie kronkelen. Iets aan

hun slanke ontwerp spreekt ons gewoon aan, weet je?
Maar terwijl mythische slangen het hele morale spectrum omvatten,

als er één titel is die gewoon
kwaadaardig' schreeuwt, dan is het 'Slangenkoning'.

Niemand goed heeft ooit de titel Slangenkoning gehad,
en als je bewijs wilt, laten we ongeveer duizend jaar teruggaan

naar het openingshoofdstuk van het
beroemde Perzische epos De Shahnameh. Geschreven door

de dichter Ferdowsi tussen 977 en 1010,
de Shahnameh, letterlijk "het epos van de koningen,"

is het nationale epos van groot-Iran en een
zeer, zeer belangrijk stuk literatuur.

Het is ook lang als ballen, maar handig
onderverdeeld in een heleboel kleinere verhalen

voor gemakkelijker consumptie. Hier is er eentje!
Dus het verhaal begint met een kort overzicht van

een aantal oude mythische koningen en alle coole dingen die ze deden, vooral belangrijke beschaving-dingen

zoals het uitvinden van kleding en vuur en irrigatie
- je weet wel, dat soort simpele dingen. Deze lijn

van koningen doet het vrij goed voor zichzelf totdat het
Jamshid (جمشید) voortbrengt, die het heel goed doet

voor zichzelf - zo goed, in feite, dat hij besluit
dat hij eigenlijk god is en begint met mensen

hem te laten aanbidden. Dit wordt algemeen beschouwd als
onverstandig, en heeft een aantal ongewenste gevolgen.

Kijk, in Zoroastrisme, om het heel simpel te zeggen, is de aarde in principe een constante strijd tussen

de krachten van goed en kwaad. Meer specifiek, het is een
proxy oorlog tussen de wezens Ahura Mazda, scheppende god

en ultieme goedzak, en Angra Mainyu,
later Ahriman genoemd, de bron van alle kwaad en

schepper van verschillende kwade geesten genaamd Daevas - niet te verwarren met de Devas in het Hindoeïsme,

heel ander concept. In dit model is het de
de plicht van de mensheid om goed te doen en geluk te brengen

omdat het de krachten van het goede versterkt en helpt
in de kosmische strijd tegen Ahriman. In tegenstelling,

door slechte dingen te doen, slaat de weegschaal de andere kant op, en geeft Ahriman de macht om meer slechte dingen te doen.

Toen de Shahnameh geschreven werd aan het begin van de 11e eeuw,
was de dominante religie in Perzië

de Islam, die plaatselijk het Zoroastrisme had ingehaald
een paar eeuwen eerder. Dus de dichter Ferdowsi

schreef vanuit een interessante positie: de
voorouderlijke Iraanse religie van Zoroastrisme

niet langer op grote schaal werd beoefend en een deel van die
cultuur dreigde te worden uitgewist. Dus vergelijkbaar

met hoe de Prose Edda de Noorse goden neerzet als
iets ouds en ver weg, wordt de Shahnameh mythologisch gekaderd

terwijl ze nog steeds actief deze oude
en cultureel belangrijke verhalen behouden.

Maar goed, lang verhaal kort, Jamshid doet een grote
no-no en in het proces tipt de lokale kosmische

balans naar het kwaad. Ahriman krijgt een leuke kleine
kracht boost en begint rond te snuffelen om wat onheil te stichten.

Dus hij zipt de woestijn in
naar het koninkrijk van Thasis, geregeerd door de wijze

en rechtvaardige koning Mirtas. Mirtas heeft een geliefde
zoon, Zahak (ضحّاک), en Ahriman komt aan in het

paleis vermomd als een edelman en zegt tegen Zahak dat hij
een verbond met hem moet sluiten, en als hij dat doet,

zal hij zijn hoofd boven de zon verheffen. Nu is Zahak
een aardige jongen, misschien een beetje naïef,

dus hij denkt, verdorie, meneer, dat klinkt
best handig! En gaat akkoord! Stap een? Vermoord je vader.

Zahak wil dat eigenlijk niet doen, maar, eh,
afspraak is afspraak, dus zetten hij en Ahriman een val voor

Mirtas en vermoorden hem. Nu is Zahak de koning van
Thasis! Mooi! Ahriman leert hem een aantal handige

magie en moedigt hem aan slecht te zijn, maar Zahak is
niet volledig slecht. Hij is geen grote koning, maar, weet je,

hij doet zijn best. Dus Ahriman verandert van tactiek
en zipt achterom om zijn Groucho bril af te zetten

en komt het paleis binnen in een andere
vermomming - deze keer een jonge man die aanbiedt om te koken.

Zahak ziet er het kwaad niet van in en
gaat akkoord, en Ahriman verspilt geen tijd met het opkloppen van

een maaltijd geschikt voor een koning - specifiek, hij verandert
het voorheen vegetarische menu naar vlees,

en Zahak is zo onder de indruk van deze dieetverandering
dat hij de kok voor hem laat roepen zodat hij

hem een gunst kan verlenen, en Ahriman vraagt alleen
dat hij de schouders van de koning mag kussen. Wel,

we doen niet aan kinkshamen in dit paleis! Zahak
is het ermee eens, en hij had het waarschijnlijk niet moeten doen,

want nadat de daad is gedaan, wordt Ahriman
opgeslokt door de aarde en twee giftige

slangen ontspruiten uit Zahak's schouders. Gezellig!
Nou, Zahak wil natuurlijk deze slangen-schouders

uit zijn leven, maar ze kunnen geen manier vinden om
om van ze af te komen. Enter Ahriman Versie Drie,

deze keer vermomd als een geleerde,
die Zahak vertelt dat de enige manier om

een geval van de oude slangen-schouders is
om die kerels menselijke hersenen te geven.

Nu is het duidelijk dat een koning met slangen-schouders
die menselijke hersenen eet niet zo goed is voor

het koninkrijk. Het woord begint zich te verspreiden over
deze absoluut angstaanjagende slangenkoning,

wat eigenlijk goed nieuws is voor de mensen in Perzië
die te maken hebben met hun eigen kwaadaardige

koning voor een flink aantal eeuwen nu. Opstandige troepen
komen samen in Thasis en verklaren Zahak tot de nieuwe

Sjah, en een leger verzamelt zich om op te trekken tegen
Jamshid, die de tekens ziet en ervandoor gaat.

Hij slaagt erin te ontsnappen aan gevangenschap voor een goede
honderd jaar of zo voordat ze hem uiteindelijk

vangen en in tweeën zagen. Pech gehad, vriend.
Dus nu is Zahak de slangenkoning, of zoals ik het hem noem,

Johnny Snakeshoulders,
Sjah van Perzië, wat geweldig is als het doel is om

de wereld een exponentieel slechtere plaats te maken
om in te leven. Uiteindelijk wordt het zo erg dat Ahura

Mazda opstaat en er naar kijkt, en een plan in beweging zet...
om de zaak weer op de rails te krijgen. Jamshid heeft

een paar overlevende nakomelingen rondlopen,
en dankzij een beetje goddelijke interventie,

heeft een van hen zoon die Feridoun heet. Niet zo
toevallig, heeft Zahak die nacht een vreselijke

nachtmerrie waar een jonge man hem doodt met een
knots in de vorm van een koeienkop. Hij wordt wakker en

eist een verklaring van zijn adviseurs,
die hem met tegenzin vertellen dat het klinkt

alsof er een profetie is dat hij omvergeworpen en vernietigd zal worden door een man genaamd Feridoun.

Nou, je weet hoe deze slechte koning types zijn
met voorspellingen. Zahak begint onmiddellijk

het land af te zoeken voor Feridoun. Feridoun's moeder
krijgt hier lucht van en verstopt hem in een bos,

waar hij wordt opgevoed door een magische koe genaamd Purmaieh.
Helaas is het bos na een paar jaar niet meer veilig,

dus komt ze terug om hem op te halen
en gaat naar een afgelegen bergtop

waar een kluizenaar voor hem kan zorgen - en
net op tijd ook, want Zahak vindt het bos,

hoort dat Feridoun weg is, en wordt zo kwaad
dat hij Purmaieh vermoordt en al de rest in het bos,

waardoor het in een dorre woestijn verandert.
Zahak blijft zijn leger versterken en

blijft op zoek naar Feridoun, maar dat doet
zijn zelfvertrouwen geen goed, en hij begint zich

zorgen te maken dat hij misschien een slecht koning is. Neeeee. Waaaat?
Neeeee. Dus natuurlijk eist hij dat zijn burgers

hem geruststellen dat hij eigenlijk een goede koning is
die zijn werk heel goed doet. Natuurlijk doen ze wat hij

van hen vraagt, want slangen-schouders,
maar het ongenoegen begint zich te verspreiden.

Dit komt op een dag tot een hoogtepunt wanneer een smid
genaamd Kavah recht het paleis binnen marcheert en

een audiëntie eist. Kavah had zeventien zonen,
zie je, maar zestien van hen zijn geofferd aan

de koning's slangen-schouder situatie, en nu is zijn
laatste zoon is ook gekozen om te sterven. Hij eist

dat Zahak zijn laatste zoon spaart, en Zahak gaat er ook echt mee akkoord! Dan vraagt hij Kavah of hij dit officiële contract dat zegt dat hij een

goede koning is wil ondertekenen, waarop Kavah reageert door het papierwerk tot confetti te scheuren

en uit het paleis te wandelen.
terwijl iedereen te verbijsterd is om hem te stoppen.

Hij gaat recht naar het stadsplein,
scheurt zijn smidse schort af, gebruikt het als een banier om

het volk tot opstand te brengen en leidt een leger
de stad uit om de voorspelde held te vinden

die hen zal verlossen van de slangenkoning.
Geef me deze film, Hollywood! Lafaards!

Ondertussen is Feridoun uitgegroeid tot een verantwoordelijke
en wijze jonge man, teruggekeerd naar zijn moeder

en leerde over zijn koninklijke afkomst en
en zijn lot om de Slangenkoning te vernietigen.

Hij is klaar om zijn lot te vervullen en,
eerlijk gezegd, wordt hij een beetje ongeduldig met wachten,

want hij wil de slechte koning nu doden maar zijn moeder
zegt dat het niet veilig is om alleen te gaan dus moet hij wachten.

Dit is rond de tijd dat het massale leger
van rebellen op hun voortuin verschijnt om te vragen of

Feridoun buiten mag komen spelen. Nu dat ze
de mankracht en de profetie aan hun kant hebben,

trekt Feridoun een koninklijk harnas aan en
laat de rebellen een strijdknots voor hem smeden - en ter ere

van zijn oude kindermeisje, heeft het zakelijke eind
van de knots de vorm van een koeienkop.

Oh ja. "It's all coming together".
Dus ze marcheren naar de stad,

en vinden het... eigenlijk grotendeels onverdedigd,
omdat Zahak toevallig op pad is met zijn leger

op zoek naar Feridoun. Het volk schaart zich
achter hem en ze vallen het paleis binnen, verslaan

de daevas die Zahak achterliet om de boel te bewaken
en zetten Feridoun op de troon als de nieuwe Shah.

Zahak is hier niet al te blij mee wanneer
hij terugkeert. Hij en zijn leger belegeren de stad

en er is een zeer dramatische strijd - die
onze helden winnen! Feridoun mept Zahak met

zijn knots en staat op het punt hem te doden als hij wordt
wordt tegengehouden door Sraosha, een dienaar van Ahura Mazda,

die hem opdraagt Zahak op te sluiten op de berg
Damavand. Feridoun volgt zijn

advies en bindt Zahak vast onder de berg voor altijd. En zo dankzij een voorspelde ware koning,

een charismatische rebellenleider en een gevechtsscène zo
belachelijk dat ik letterlijk niet kan geloven dat ze

deze goudmijn nog niet verfilmd hebben, eindigt zo
het tumultueuze verhaal van Johnny Snakeshoulders.

[You're Gonna Go Far, Kid - The Offspring]