< Return to Video

Η Νταϊάνα Αλ-Χαντίντ παίζει τα Κλασσικά | ART21 "New York Close Up"

  • 0:03 - 0:05
    [απόσπασμα από το ηχητικό βιβλίο
    'Αννα Καρένινα]
  • 0:06 - 0:09
    «Ο ζωγράφος Μιχαήλοβ, όπως
    κι όλες τις ώρες της ημέρας,
  • 0:09 - 0:12
    δούλευε όταν του φέρανε τα επισκεπτήρια
    του Κόμη Βρόνσκι και του Γκολενίσεφ.
  • 0:13 - 0:15
    Το πρωί είχε δουλέψει στο εργαστήριο,
    συμπληρώνοντας έναν μεγάλο πίνακα».
  • 0:15 - 0:20
    Πάντα δούλευε με θέρμη και επιτυχία
    όταν ήταν κακοδιάθετος.
  • 0:20 - 0:23
    [Νταϊάνα Αλ Χαντίντ, Καλλιτέχνης]
  • 0:23 - 0:26
    «Ζωγράφιζε έναν άνθρωπο
    που βρισκότανε σε κρίση οργής.
  • 0:26 - 0:29
    Το σχέδιο το είχε κάνει πριν από μέρες,
    δεν τον ικανοποιούσε όμως».
  • 0:29 - 0:35
    Νομίζω ότι θα ξεκινήσω από εδώ. Η Νταϊάνα
    Αλ Χαντίντ παίζει με τα κλασικά]
  • 0:36 - 0:41
    «Ήταν όμως λερωμένο και
    είχε στάξει απάνω του στεατίνη»
  • 0:42 - 0:45
    «Πήρε παρ' όλα αυτά το σχέδιο,
    το έβαλε στο τραπέζι του»
  • 0:45 - 0:50
    «και γέρνοντας προς τα πίσω μισοκλείνοντας
    τα μάτια του, άρχισε να το κοιτάζει.»
  • 0:50 - 0:54
    «Ξάφνου χαμογέλασε
    και ανασήκωσε χαρούμενος τα χέρια του»
  • 0:55 - 0:59
    Λατρεύω την αφήγηση ιστοριών,
    λατρεύω τις ιστορίες,
  • 0:59 - 1:02
    τα μυθιστορήματα, τους χαρακτήρες.
  • 1:02 - 1:05
    Αλλά αντιστέκομαι στο να συγκεκριμενοποιώ
    τα πράγματα.
  • 1:05 - 1:08
    Προτιμώ να είμαι πιο αινιγματική.
  • 1:09 - 1:12
    Όλη η δουλειά μου έχει να κάνει
    με το πώς σχεδιάζω.
  • 1:12 - 1:16
    Χτίζω πράγματα που αποτελούνται
    από πολλά μικρά κομμάτια,
  • 1:16 - 1:19
    σαν μια κατασκευή, αφαιρώ
    και κόβω και προσθέτω και κολλάω
  • 1:19 - 1:22
    και λυγίζω και δίνω μορφή σε κάτι.
  • 1:27 - 1:30
    Βάζω πολλή σωματική εργασία
    στη δουλειά μου
  • 1:31 - 1:34
    Έχει να κάνει με το ταμπεραμέντο μου.
  • 1:34 - 1:39
    Η δουλειά μου δεν απορρέει
    μόνο από μία σταθερή απόφαση
  • 1:39 - 1:43
    αλλά από πολλές
    εναλλασσόμενες αποφάσεις.
  • 1:43 - 1:46
    Γιαυτό μου επιτρέπει μια διαφορετικού
    είδους εγκεφαλική δραστηριότητα.
  • 1:47 - 1:51
    Μπορώ, λόγου χάρη, να ακούσω
    την Άννα Καρένινα αναπόσπαστη.
  • 1:52 - 1:54
    [συνέχεια από το ηχητικό βιβλίο]
    «Κεφάλαιο 12»
  • 1:54 - 1:59
    «Είχε λησμονήσει εκείνο τον πίνακα
    που είχε ζωγραφίσει πριν τρια χρόνια»
  • 1:59 - 2:04
    «Είχε λησμονήσει τις αγωνίες και την
    έκσταση μέσα από αυτό»
  • 2:04 - 2:09
    «όταν για μήνες ήταν η μόνο σκέψη
    που τον βασάνιζε μέρα νύχτα».
  • 2:09 - 2:13
    «Είχε λησμονήσει, όπως πάντα,
    τους πίνακες που είχε ολοκληρώσει».
  • 2:13 - 2:33
    Μεγάλο μέρος του οπτικού λεξιλογίου
    των γλυπτών
  • 2:33 - 2:36
    προήλθε από την επιθυμία
    να αποδομήσω το έργο τέχνης
  • 2:36 - 2:41
    να διαλύσω όσο πιο πολλή μάζα μπορούσα
    μέσα από το αντικείμενο.
  • 2:42 - 2:46
    Αυτές οι σταγόνες που είναι σαν να
    αιωρούνται στην απομόνωση
  • 2:46 - 2:51
    Όταν συνειδητοποίησα ότι μπορούσα
    να κάνω την επιφάνεια υγρή
  • 2:51 - 2:55
    ή να της δώσω κάποια κίνηση
  • 2:55 - 3:01
    τότε σκέφτηκα «Είναι ευκαιρία να χτίσω
    εικόνες με αυτό το υλικό».
  • 3:02 - 3:05
    [ηχητικό βιβλίο] «Η φιγούρα του, από νεκρή
    και επινοημένη, έγινε ξάφνου ζωντανή,
  • 3:05 - 3:10
    έγινε μια φιγούρα που του φαινόταν
    αδύνατο πια να αλλάξει.»
  • 3:10 - 3:15
    «Η φιγούρα φαινόταν να ζει
    και είχε πάρει την τελειωτική της μορφή.»
  • 3:15 - 3:23
    Σε κάθε έργο αναρωτιέμαι
  • 3:23 - 3:29
    πώς θα επαναπροσδιορίσω τη μέθοδό μου
    που μου έχει γίνει πια τόσο οικεία;
  • 3:29 - 3:32
    Όταν λοιπόν οι εικόνες κολλάνε μεταξύ τους
  • 3:32 - 3:36
    όταν είναι όλα έτοιμα, όταν το έργο έχει
    στεγνώσει και μπορούμε να το αποκαλύψουμε
  • 3:36 - 3:39
    το αφαιρούμε το κάλυμμα από τον τοίχο
    και πετάγεται προς τα έξω.
  • 3:39 - 3:42
    Έτσι αποκτά πολλές διαστάσεις.
  • 3:42 - 3:45
    Είναι μια διαδικασία με πολλά επίπεδα.
  • 3:45 - 3:49
    Δεν ξέρω πώς το αντιλαμβάνεται ο κόσμος.
    Παύει να'ναι εικόνα, γίνεται αντικείμενο.
  • 4:01 - 4:03
    [ηχητικό βιβλίο] «Δεν πίστευε πως το έργο
    του ήταν καλύτερο
  • 4:03 - 4:08
    απ'όλα τα έργα του Ραφαήλ, ήξερε όμως
    πως αυτό που θέλησε να αποδώσει
  • 4:08 - 4:12
    κανείς δεν το είχε αποδώσει
    ως τα τότε.»
  • 4:12 - 4:12
    «Οι κρίσεις όμως των άλλων,
    είχαν γι'αυτόν τεράστια σημασία.»
  • 4:12 - 4:24
    Συχνά όταν κάποιοι γνωρίζουν
    την πηγή της έμπνευσης
  • 4:24 - 4:27
    λένε «ώστε αυτό σημαίνει!»
  • 4:27 - 4:31
    «Αυτό πρέπει να έχει την τάδε ερμηνεία»
  • 4:31 - 4:35
    Θέλω να παρέμβω σε οποιαδήποτε
    βιαστική ερμηνεία.
  • 4:36 - 4:39
    Δεν μεγάλωσα σε χριστιανικό σπίτι
  • 4:39 - 4:43
    Δεν γνωρίζω τις ιστορίες από τη Βίβλο
    που ενέπνευσαν τους πίνακες.
  • 4:43 - 4:48
    Μοιάζουν πολύ γενναιόδωροι, έχουν
    να δώσουν κάτι στον καθένα από εμάς.
  • 4:48 - 4:50
    Είναι κομμάτι της ιστορίας μου.
  • 4:50 - 4:54
    Είναι κομμάτι της ιστορίας
    του καθένα από εμάς.
  • 4:54 - 4:56
    [OHWOW Gallery, Λος Άντζελες]
  • 4:57 - 4:59
    [Νταϊάνα Αλ-Χαντίντ: «Χώμα και Φιγούρες»]
  • 4:59 - 5:01
    Κατά κάποιο τρόπο κλέβω
    τις συνθέσεις
  • 5:01 - 5:04
    παίρνω μόνο τον σκελετό
  • 5:04 - 5:06
    και εξαφανίζω οτιδήποτε άλλο.
  • 5:06 - 5:07
    Οι λεπτομέρειες χάνονται.
  • 5:07 - 5:09
    Τίποτα δεν είναι σταθερό.
  • 5:09 - 5:13
    Όλα έχουν κίνηση, στάζουν
    και λερώνουν τον χώρο.
Title:
Η Νταϊάνα Αλ-Χαντίντ παίζει τα Κλασσικά | ART21 "New York Close Up"
Description:

more » « less
Video Language:
English
Team:
Art21
Project:
"New York Close Up" series
Duration:
06:11

Greek subtitles

Revisions Compare revisions