WEBVTT

00:00:02.735 --> 00:00:05.417
[απόσπασμα από το ηχητικό βιβλίο
'Αννα Καρένινα]

00:00:05.579 --> 00:00:08.695
«Ο ζωγράφος Μιχαήλοβ, όπως 
κι όλες τις ώρες της ημέρας,

00:00:08.787 --> 00:00:12.462
δούλευε όταν του φέρανε τα επισκεπτήρια 
του Κόμη Βρόνσκι και του Γκολενίσεφ.

00:00:12.684 --> 00:00:14.808
Το πρωί είχε δουλέψει στο εργαστήριο,
συμπληρώνοντας έναν μεγάλο πίνακα».

00:00:14.900 --> 00:00:19.549
Πάντα δούλευε με θέρμη και επιτυχία 
όταν ήταν κακοδιάθετος.

00:00:19.549 --> 00:00:22.678
[Νταϊάνα Αλ Χαντίντ, Καλλιτέχνης]

00:00:22.678 --> 00:00:26.453
«Ζωγράφιζε έναν άνθρωπο 
που βρισκότανε σε κρίση οργής.

00:00:26.453 --> 00:00:29.292
Το σχέδιο το είχε κάνει πριν από μέρες,
δεν τον ικανοποιούσε όμως».

00:00:29.453 --> 00:00:35.404
Νομίζω ότι θα ξεκινήσω από εδώ. Η Νταϊάνα
Αλ Χαντίντ παίζει με τα κλασικά]

00:00:35.595 --> 00:00:41.166
«Ήταν όμως λερωμένο και 
είχε στάξει απάνω του στεατίνη»

00:00:42.189 --> 00:00:44.949
«Πήρε παρ' όλα αυτά το σχέδιο, 
το έβαλε στο τραπέζι του»

00:00:45.111 --> 00:00:49.845
«και γέρνοντας προς τα πίσω μισοκλείνοντας
τα μάτια του, άρχισε να το κοιτάζει.»

00:00:49.980 --> 00:00:54.343
«Ξάφνου χαμογέλασε
και ανασήκωσε χαρούμενος τα χέρια του»

00:00:54.981 --> 00:00:58.603
Λατρεύω την αφήγηση ιστοριών,
λατρεύω τις ιστορίες,

00:00:58.803 --> 00:01:01.513
τα μυθιστορήματα, τους χαρακτήρες.

00:01:01.582 --> 00:01:05.253
Αλλά αντιστέκομαι στο να συγκεκριμενοποιώ
τα πράγματα.

00:01:05.361 --> 00:01:08.166
Προτιμώ να είμαι πιο αινιγματική.

00:01:09.223 --> 00:01:12.170
Όλη η δουλειά μου έχει να κάνει 
με το πώς σχεδιάζω.

00:01:12.261 --> 00:01:15.722
Χτίζω πράγματα που αποτελούνται 
από πολλά μικρά κομμάτια,

00:01:15.813 --> 00:01:19.415
σαν μια κατασκευή, αφαιρώ 
και κόβω και προσθέτω και κολλάω

00:01:19.452 --> 00:01:21.983
και λυγίζω και δίνω μορφή σε κάτι.

00:01:27.320 --> 00:01:30.349
Βάζω πολλή σωματική εργασία 
στη δουλειά μου

00:01:30.952 --> 00:01:33.813
Έχει να κάνει με το ταμπεραμέντο μου.

00:01:34.223 --> 00:01:38.657
Η δουλειά μου δεν απορρέει 
μόνο από μία σταθερή απόφαση

00:01:38.858 --> 00:01:42.761
αλλά από πολλές 
εναλλασσόμενες αποφάσεις.

00:01:42.895 --> 00:01:46.470
Γιαυτό μου επιτρέπει μια διαφορετικού 
είδους εγκεφαλική δραστηριότητα.

00:01:46.593 --> 00:01:50.882
Μπορώ, λόγου χάρη, να ακούσω 
την Άννα Καρένινα αναπόσπαστη.

00:01:51.577 --> 00:01:54.045
[συνέχεια από το ηχητικό βιβλίο]
«Κεφάλαιο 12»

00:01:54.166 --> 00:01:59.014
«Είχε λησμονήσει εκείνο τον πίνακα
που είχε ζωγραφίσει πριν τρια χρόνια»

00:01:59.066 --> 00:02:03.669
«Είχε λησμονήσει τις αγωνίες και την
έκσταση μέσα από αυτό»

00:02:03.724 --> 00:02:08.764
«όταν για μήνες ήταν η μόνο σκέψη
που τον βασάνιζε μέρα νύχτα».

00:02:08.854 --> 00:02:13.410
«Είχε λησμονήσει, όπως πάντα,
τους πίνακες που είχε ολοκληρώσει».

00:02:13.472 --> 00:02:32.794
Μεγάλο μέρος του οπτικού λεξιλογίου
των γλυπτών

00:02:32.852 --> 00:02:36.319
προήλθε από την επιθυμία
να αποδομήσω το έργο τέχνης

00:02:36.453 --> 00:02:40.608
να διαλύσω όσο πιο πολλή μάζα μπορούσα
μέσα από το αντικείμενο.

00:02:42.195 --> 00:02:46.258
Αυτές οι σταγόνες που είναι σαν να
αιωρούνται στην απομόνωση

00:02:46.258 --> 00:02:51.077
Όταν συνειδητοποίησα ότι μπορούσα
να κάνω την επιφάνεια υγρή

00:02:51.195 --> 00:02:55.317
ή να της δώσω κάποια κίνηση

00:02:55.387 --> 00:03:00.756
τότε σκέφτηκα «Είναι ευκαιρία να χτίσω
εικόνες με αυτό το υλικό».

00:03:02.391 --> 00:03:05.453
[ηχητικό βιβλίο] «Η φιγούρα του, από νεκρή
και επινοημένη, έγινε ξάφνου ζωντανή,

00:03:05.499 --> 00:03:09.728
έγινε μια φιγούρα που του φαινόταν 
αδύνατο πια να αλλάξει.»

00:03:09.868 --> 00:03:14.726
«Η φιγούρα φαινόταν να ζει
και είχε πάρει την τελειωτική της μορφή.»

00:03:14.726 --> 00:03:23.015
Σε κάθε έργο αναρωτιέμαι

00:03:23.083 --> 00:03:29.232
πώς θα επαναπροσδιορίσω τη μέθοδό μου
που μου έχει γίνει πια τόσο οικεία;

00:03:29.346 --> 00:03:32.285
Όταν λοιπόν οι εικόνες κολλάνε μεταξύ τους

00:03:32.349 --> 00:03:35.506
όταν είναι όλα έτοιμα, όταν το έργο έχει 
στεγνώσει και μπορούμε να το αποκαλύψουμε

00:03:35.506 --> 00:03:39.075
το αφαιρούμε το κάλυμμα από τον τοίχο
και πετάγεται προς τα έξω.

00:03:39.167 --> 00:03:42.136
Έτσι αποκτά πολλές διαστάσεις.

00:03:42.136 --> 00:03:45.353
Είναι μια διαδικασία με πολλά επίπεδα.

00:03:45.422 --> 00:03:49.112
Δεν ξέρω πώς το αντιλαμβάνεται ο κόσμος.
Παύει να'ναι εικόνα, γίνεται αντικείμενο.

00:04:00.704 --> 00:04:03.361
[ηχητικό βιβλίο] «Δεν πίστευε πως το έργο
του ήταν καλύτερο

00:04:03.427 --> 00:04:07.543
απ'όλα τα έργα του Ραφαήλ, ήξερε όμως 
πως αυτό που θέλησε να αποδώσει

00:04:07.589 --> 00:04:11.517
κανείς δεν το είχε αποδώσει 
ως τα τότε.»

00:04:11.517 --> 00:04:11.767
«Οι κρίσεις όμως των άλλων, 
είχαν γι'αυτόν τεράστια σημασία.»

00:04:11.831 --> 00:04:24.141
Συχνά όταν κάποιοι γνωρίζουν
την πηγή της έμπνευσης

00:04:24.237 --> 00:04:26.577
λένε «ώστε αυτό σημαίνει!»

00:04:26.655 --> 00:04:30.824
«Αυτό πρέπει να έχει την τάδε ερμηνεία»

00:04:30.906 --> 00:04:35.320
Θέλω να παρέμβω σε οποιαδήποτε
βιαστική ερμηνεία.

00:04:35.706 --> 00:04:38.550
Δεν μεγάλωσα σε χριστιανικό σπίτι

00:04:38.603 --> 00:04:42.761
Δεν γνωρίζω τις ιστορίες από τη Βίβλο
που ενέπνευσαν τους πίνακες.

00:04:42.835 --> 00:04:47.973
Μοιάζουν πολύ γενναιόδωροι, έχουν
να δώσουν κάτι στον καθένα από εμάς.

00:04:48.099 --> 00:04:50.143
Είναι κομμάτι της ιστορίας μου.

00:04:50.219 --> 00:04:53.506
Είναι κομμάτι της ιστορίας
του καθένα από εμάς.

00:04:53.912 --> 00:04:56.441
[OHWOW Gallery, Λος Άντζελες]

00:04:56.527 --> 00:04:58.821
[Νταϊάνα Αλ-Χαντίντ: «Χώμα και Φιγούρες»]

00:04:58.915 --> 00:05:01.383
Κατά κάποιο τρόπο κλέβω
τις συνθέσεις

00:05:01.454 --> 00:05:03.520
παίρνω μόνο τον σκελετό

00:05:03.629 --> 00:05:05.639
και εξαφανίζω οτιδήποτε άλλο.

00:05:05.699 --> 00:05:07.289
Οι λεπτομέρειες χάνονται.

00:05:07.377 --> 00:05:08.760
Τίποτα δεν είναι σταθερό.

00:05:08.866 --> 00:05:13.200
Όλα έχουν κίνηση, στάζουν
και λερώνουν τον χώρο.