มัจฉานุ vs หนุมาน รามเกียรติ์ EP.61 | Point of View

สวัสดีค่ะ วิวจาก Channel Point of View ค่ะ

กลับมาอีกครั้งนะคะ ในทุกวันพุธ ที่วิวจะนำเอา

บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับพระราชนิพนธ์ใน
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ 1

มาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ

เชื่อว่าตอนนี้เป็นตอนที่หลายๆ คนรอฟังอยู่นะคะ

เพราะว่าเป็นตอนที่ตัวละครสุดโปรด
ของใครหลายๆ คนออกมาอีกแล้วค่ะ

นั่นก็คือ มัจฉานุนั่งเองนะคะ

ตอนนี้จะเป็นตอนการปะทะกันระหว่างหนุมานกับมัจฉานุค่ะ

งงไหม พ่อลูกคู่นี้ไปเจอกันได้ยังไง
แล้วกลับมาปะทะกันได้ยังไงค่ะ

หรือจริงๆ ทุกคนก็ไม่งงเพราะว่าเคยเรียนมาแล้ว

เอาเป็นว่าช่างมันเถอะค่ะ
เราอย่าไปเวิ่นเว้อออกนอกเรื่องขนาดนั้นเลยเนาะ

ใครที่ติดตามคลิปนี้เป็นคลิปแรกนะคะ

แล้วอยากตามตั้งแต่ต้นเรื่องก็

วิวทำเป็น playlist ไว้ให้แล้ว กดไปดูได้ตรงนี้นะคะ

ส่วนใครที่อยากฟังรวดเดียวจบเรื่องเนี่ย

ก็ตรงนี้เช่นกันค่ะ

เชื่อว่าฟังกันมาถึงตรงนี้น่าจะติดตามวิว
ครบทุกช่องทางแล้วนะคะ

ไม่ว่าจะเป็น Facebook twitter Instagram
หรือแม้แต่กด subscribe ช่องนี้ค่ะ

ดังนั้น ถ้าพร้อมจะไปฟังเรื่องราวที่ทั้งสนุกแล้วก็ได้สาระกันแล้วก็ไปฟังกันเลยค่ะ

ความเดิมตอนที่แล้วเนี่ยนะคะ
ไมยราพปรุงยาสลบอย่างแรง เสร็จแล้วใช่ไหมค่ะ

เตรียมพร้อมที่จะนำไปใช้กับกองทัพพระรามแล้ว

แต่กองทัพของพระรามเนี่ยก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ
เพราะว่ามีพิเภกอยู่ใช่ไหม

พิเภกนี่ดูดงดูดวงเสร็จแล้วก็แอบบอกไว้ล่วงหน้าแล้วค่ะ
ว่าเดี๋ยวไมยราพเนี่ยจะเดินทางเข้ามามาสะกดทัพนู่นนี่นั่น

ซึ่งตอนนี้ถือว่าเป็นตอนที่มีเคราะห์กรรมหนักของพระราม
พระรามจะต้องระวังตัวให้ดี

เมื่อไหร่ที่เช้า พระรามถึงจะอยู่รอดปลอดภัยนะคะ

ดังนั้นค่ะ เหล่าลิงต่างๆ ก็เลยมีการตั้งแคมป์ตั้งค่ายอะไร
จุดยามตามไฟต่างๆ เพื่อป้องกันอัตรายให้ถึงที่สุดนะคะ

กะว่าไม่เช้าไม่นอน ประมาณนั้นแหละ

รอพระรามพ้นเคราะห์เมื่อไหร่ตอนนั้นเวรยามต่างๆ
ถึงจะหยุดได้ค่ะ

ไมยราพเนี่ยนะคะ แน่นอนว่าจะมาวางยา
ก็ต้องแอบเข้ามาที่กองทัพพระรามใช่ไหมค่ะ

แอบมาถึงปรากฏว่า เฮ้ย จะไปตรงนั้นก็ไม่ได้จะไปตรงนี้ก็ไม่ได้

คือทุกที่เนี่ยเวรยามลิงดูแลไว้อย่างดีไปหมดเลยนะคะ
แทรกตัวไปตรงไหนก็ไม่ได้

ไม่รู้จะเข้าไปวางยาพระรามได้ยังไงดีค่ะ

ดังนั้นไมยราพก็มองไปมองมา เอ่อ ตรงนั้นก็มีหนุมานแปลงร่างเป็นลิงตัวใหญ่อยู่ เอ้ย อะไร งงไปหมด

ไม่รู้จะสืบข่าวยังไงดีนะคะ สุดท้ายค่ะ ไมยราพก็เลย
ใช้วีธีแปลงร่างตัวเองนะคะ ให้กลายเป็นลิงตัวหนึ่ง

เป็นลิงในกองทัพธรรมดาทั่วไป

แล้วก็แกล้งจะเดินเข้าไปในกองทัพ ปรากฏว่า

เฮ้ย ไอ้ตรงทางเข้าอะ เขาก็มีการเช็คช่งเช็คชื่ออยู่ประมาณว่า

อะ ลิงเอ โอเคมีชื่อเข้าได้ ลิงบีมีชื่อเข้าได้
ลิงซีไม่มีชื่อใน guest list ห้ามเข้า

ประมาณนั้นค่ะ

ไมยราพก็แบบ ทำยังไงดีๆ

แต่ด้วยความที่ไมยราพไม่ใช่ยักษ์โง่นะคะ

ไมยราพนี่มีสมองนิดนึงน่ะนะ

ดังนั้นค่ะ ไมยราพก็เลยแกล้งเดินเตร็ดเตร่เข้าไปในบรรดาฝูงลิงที่อยู่ด้านหน้าคุยกับลิงตัวอื่น ไปถึงแล้วก็แบบ

เฮ้อ นี่เจ้า ข้าล่ะเบื่อจริงๆ เลย ไม่รู้จะต้องเฝ้ายามไปถึงเมื่อไหร่เนาะ เฝ้าน้านนาน อะไรทำนองนี้

ลิงอีกตัวนะคะ ด่าทันที ประมาณว่าแบบ

ไอ้โง่ นี่เขาตกลงกันมาทั้งกองทัพ ไม่รู้หรือไงว่า
เราต้องเฝ้าจนถึงเช้าไง ถึงจะหมดเคราะห์กรรม

นี่อย่ามาถามปากพล่อยๆ อะไรอย่างงี้นะ

ก็ด่าๆๆๆ

แต่ถามว่าไมยราพได้สิ่งที่ตัวเองต้องการไปแล้วไหม

ได้ไปเรียบร้อยค่ะ ไมยราพรู้ไปเรียบร้อยแล้วว่า

อ๋อ เขาจะเฝ้ากันจนถึงเช้า

ดังนั้นนะคะ ไมยราพก็เลยค่อยๆ หลบตัวเองออกมา

หลบออกไปค่ะ

ปรากฏว่าไมยราพหลบออกไปปุ๊บนะคะ ก็เหาะขึ้นไปบนฟ้าทันที

แล้วก็ไมยราพนี่มีกล่องยาอยู่ใช่ไหมก็แกว่งกล่องยาใหญ่เลยค่ะ แกว่งๆๆๆ

แกว่งจนกระทั่งเกิดประกายไฟวิบวับๆ ขึ้นบนฟ้านะคะ

เหล่าลิงทั้งหลายค่ะ
เป็นลิงที่มีความสามารถด้านดาราศาสตร์กันพอสมควร

คือสมัยก่อนเขาไม่มีนาฬิกาใช่ไหม

ดังนั้นค่ะ เวลาเขาจะดูว่าแบบ เฮ้ย ตอนนี้เช้ารึยังเนี่ย
ก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้น เขาดูที่ดาวดวงหนึ่งใช่ไหม

ถ้ามีดาวดวงนี้ขึ้นไปบนฟ้าแปลว่า อ๋อ นี่เวลาเช้าแล้ว

ดังนั้นนะคะ เหล่าลิงมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

อุ๊ย ดาวขึ้นแล้วนี่ เวลาเช้าแล้ว
ในที่สุดหลังจากที่เราอดนอนมาทั้งคืนเราก็นอนได้แล้ว

ลิงต่างๆ ก็เลย ชิลล์นะคะ เวรยามหละหล่วมกัน

ทำให้ไมยราพเนี่ยสามารถ ปล่อยยาเข้าไปทางอากาศ ฟิ้ว
แล้วลิงทั้งกองทัพก็สลบเหมือด ฟึ่บ

ไมยราพนะคะ ก็เลยค่อยๆ เดินเข้าไป เดินเข้าไป
เห็นหนุมานอยู่

ก็ปล่อยยาใส่หนุมาน ฟลึ่บ แล้วก็เดินเข้าไปได้ถึงพลับพลา

เข้าไปถึงได้ในพลับพลาก็ปล่อยยาเข้าไปในพลับพลานะคะ

ทำให้ ไม่ว่าจะเป็นพิเภกสุครีพ พระลักษมณ์
พระรามหลับเกลี้ยงนะคะ

ว่าแล้วไมยราพก็แบบ เฮ้ย ทำไมมันง่ายขนาดนี้
ไหนบอกว่ามนุษย์สองคนนี้นี่ปราบยากปราบเย็นไง ง่ายจังเลย

ไมยราพนะคะ ก็เลยจัดการอุ้มพระรามขึ้นมา
แล้วก็พาตัวไปไว้ที่บาดาลค่ะ

ปกติเนี่ยนะคะ เข้าไปถึงศัตรูได้ขนาดนั้น ถ้า
ไมยราพเกิดฉลาดขึ้นมานิดนึงแล้วฆ่าพระรามตรงนั้นเลยเนี่ย

ศึกกรุงลงกาจบเลยทันทีนะคะ

แต่ด้วยความอะไรก็ไม่รู้ของไมยราพนะ

ไมยราพก็อุ้มพระรามกลับไปที่เมืองบาดาลค่ะ
แล้วก็สั่งทุกคนว่า

เอาพระรามไปใส่กรงไว้ที่หลังดงตาลนะ แล้วก็เอาหลานของข้าที่ชื่อไวยวิกเนี่ย ที่บอกว่าจะก่อกบฏเนี่ย

เอาไปไว้กับพระรามด้วย

แล้วก็เอาพิรากวน พิรากวนเนี่ยแม่ของไวยวิก
ไปตักน้ำมาไปเอาใส่กระทะใหญ่ๆ ไว้หน้าเมือง

เดี๋ยวพอน้ำเต็มเมื่อไหร่
ข้าจะเอาไวยวิกกับพระรามต้มพร้อมกันในกระทะนี้เลย

ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่านึกอารมณ์ไหนจะไปต้มนะ เพราะว่า
ตอนอื่นของรามเกียรติ์ ก็ไม่ได้มีการฆ่ากันด้วยการเอาไปต้ม

หรือแต่อย่างใดนะคะ

อย่างไรก็ตามนะคะ ไมยราพก็สั่งแบบนี้ไว้ค่ะ

หลังจากนั้นค่ะ ไมยราพก็ไปรอชิลล์รอเวลาอยู่

แล้วก็พิรากวนเนี่ยก็ต้องเอากระออมเนี่ยนะคะ

เดินออกไปตักน้ำนอกเมืองมาทีละกระออมทีละกระออมค่ะ

ตัดภาพมาที่ฝั่งกองทัพพระรามนะคะ

เหล่าทหารเหล่าอะไรต่างๆ ก็นอนหลับกันอย่างมีความสุข
โดนยาโดนอะไรกันไป ไม่มีใครฟื้นขึ้นมาเลยแม้แต่คนเดียวนะคะ

จนกระทั่งปรากฏว่า

มีลมพัดผ่านมาค่ะ ฟิ้ว

แน่นอนว่าลมพัดผ่านมานะคะ ไปโดนตัวหนุมาน หนุมานก็เลยงัวเงียๆ ฟื้นขึ้นมาตัวแรกค่ะ ฟื้นขึ้นมาเสร็จก็แบบ เอ๊ะ

เอ๊ะ เอ๊ะ

เรากะว่าเราจะไม่นอนทั้งคืนไม่ใช่เหรอ

ทำไมอยู่ดีๆ เราถึงเผลอหลับไปได้

เอาแล้ว ไมยราพมารึเปล่า

หนุมานนะคะ ซึ่งอ่าปากอมพลับพลาอยู่ก็เลยตะโกนถามสุครีพประมาณว่า

ท่านน้าๆ เมื่อกี้เหมือนข้าเหมือนเผลอหลับไปแว๊บหนึ่ง
เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า

สุครีพนะคะ ที่กำลังนอนหลับอยู่ก็แบบ ห๊ะๆๆ

ใครหลับอะไร เอ้ย ข้าก็หลับอยู่เหมือนกัน เท่านั้นนะคะ
ไล่ปลุกกันทั้งกองทัพเลยค่ะ ปลุกไปปลุกมา

อุ๊ต๊ะ

พระรามหาย

พอเห็นว่าพระรามหายไป ประกอบกับคำทำนายอะไรต่างๆ

พระลักษมณ์ก็เริ่มร้องห่มร้องไห้ก่อนคนแรกเลย
ประมาณว่าแบบ

โอ้ว่าสมเด็จพระเชษฐา เราจากพาราเขตขัณฑ์
ได้ยากลำบากด้วยกัน

ประมาณว่าโห้ นี่เราอุตสาห์ออกจากเมืองมาด้วยกัน
ทำไมพี่ถึงต้องมาตายจากน้องไป

เหล่าลิงเห็นพระลักษมณ์ร้องไห้

ร้องตาม ร้องกัน โฮๆๆ กันทั้งกองทัพเลยนะคะ

ปรากฏว่าพิเภก ได้สติก่อนคนแรกค่ะ พิเภกแบบ

เฮ้ย เดี๋ยวหยุดๆๆๆ พระรามยังไม่ตาย พระรามยังไม่ตาย
จำที่ข้าทำนายได้ไหม ข้าทำนายแค่ว่าพระรามจะได้เคราะห์

จะต้องโดนลักพาตัวอะไรต่างๆ

ไม่ได้โดนฆ่าซะหน่อย

เอางี้ นี่มันจะต้องเป็นไมยราพแน่ๆ เลยมาลักพาตัวพระรามไป

ให้หนุมานลงไปตามพระรามมาคืนสิ

แน่นอนนะคะว่า ก็ต้องบอกเส้นทางอะไร ให้หนุมานเรียบร้อย
ประมาณว่า

หนุมานนี่นะ พระรามอยู่ในเมืองบาดาล

ตรงนั้นมีสระใหญ่อยู่นะ

แล้วก็มีดอกบัวดอกใหญ่อยู่ ถ้าไปหักก้านดอกบัวนะ แล้วก็ลอดลงไปตามก้านบัวเนี่ยรับรองไปถึงเมืองบาดาลแน่นอนค่ะ

ได้รับคำสั่งแบบนั้นนะคะ หนุมานก็เริ่มออกเดินทางไปค่ะ
ไปที่สระขนาดใหญ่ แล้วก็ทำตามที่พิเภกบอกนะคะ

หักก้านบัวลงไป ไปถึงก็เจอกองทัพยักษ์มากมายเฝ้าด่านอยู่

ก็เริ่มฆ่ายักษ์ ไล่ฆ่ายักษ์ก่อน แล้วก็ผ่านด่านไปทีละด่าน
ฆ่ายักษ์เสร็จนะคะ ก็ไปเจอช้างตัวขนาดมหึมาเนี่ยนะ

กำลังวิ่งไล่อยู่ ก็ไปฆ่าช้าง

ฆ่าช้างเสร็จ ไปเจอภูเขากระทบกันก็หักภูเขาทิ้ง เจอจักรกรด เจอยุงตัวเท่าแม่ไก่ เจอนู่นเจอนี่ก็ฆ่าๆๆ ไล่ฆ่าเข้าไปนะคะ

จนกระทั่งไปถึงด่านๆ หนึ่งค่ะ

เจอสระขนาดใหญ่อยู่ มีดอกบัวเต็มไปหมดเลย
ดูสวย ดูสงบ ดูแบบไม่เป็นพิษเป็นภัย หนุมานก็เหวอไปไม่ถูกไง

แบบอ่าว ไปทางอะ ไปทางต่อ ขณะที่กำลังวุ่นวายๆ อยู่นั่นนะคะ

ปรากฏว่าในสระนี้ค่ะ จำได้ไหมเป็นที่อยู่ของใคร

สระๆ นี้นะคะ เป็นที่อยู่ของมัจฉานุนั่นเอง

ซึ่งทุกวันก็จะต้องขึ้นจากสระน้ำมาลาดตระเวน

ปรากฏว่าเจอลิงที่ไหนก็ไม่รู้มายืนอยู่ตรงนี้
หน้าตาท่าทางก็แบบดูน่าหมั่นไส้มากนะคะ

มัจฉานุกก็เลยขึ้นไป แล้วไปตะโกนถามก่อนประมาณว่า

เฮ้ย แกเป็นใครมากจากไหนมายุ่งอะไรกับตรงนี้ ข้าเฝ้าด่านเมืองบาดาลอยู่ เจ้ามาที่นี่ได้ยังไง

ฝั่งหนุมานเนี่ยนะคะ เห็นลิงเด็กน้อยเนี่ยมาตะโกนด่าตัวเอง หนุมานก็ด่ากลับค่ะ ประมาณว่าแบบ

เฮ้ย ไอ้ลิงจิ๋ว หน้าตานี่กวนนะเราเนี่ย

มาขัดขวางอะไรตรงนี้ ข้าเนี่ยจะลงไปเมืองบาดาล

ว่าแล้วนะคะ ลิงทั้งสองตัวเนี่ยเข้าไปตะลุมบอนสู้กันค่ะ สู้ๆๆๆ

สู้ไปสู้มาปรากฏว่า

ไม่ชนะกันสักทีนะคะ

รู้สึกผิดวิสัย เพราะปกติหนุมานเนี่ย สู้แป๊ปเดียวก็ชนะแล้ว

ฝั่งลิงน้อยนี่ก็แบบ เออ ทำไมหน้าตามันก็ดูแบบ
หน้าคล้ายๆ เราเหมือนกันนะ

สงสัยกันไปสงสัยกันมาค่ะ หนุมานก็เลยหยุดมือก่อน
แล้วก็หันไปถามว่า

เฮ้ย ไอ้ลิงน้อย เจ้าเป็นใครมาจากไหน
ลูกใครหลานใครเนี่ย มาเฝ้าสระน้ำตรงนี้เนี่ย

ฝั่งมัจฉานุค่ะ ก็เลยตะโกนบอกกลับไปค่ะ ประมาณว่า

อ๋อ ข้าเนี่ยเป็นลูกนางมัจฉา ตอบเขาด้วยนะ
แล้วเล่าละเอียดเลย

เล่าเหมือนจะไปแบบ ออกรายการวงเวียนชีวิตอะไร
ประมาณว่า

ข้าเป็นลูกนางมัจฉา แม่ข้าทิ้งข้าเอาไว้อยู่ริมสระ
ไมยราพเก็บข้ามาเลี้ยง

พ่อข้าเนี่ยรู้ป่าว ชื่อกำแหงหนุมานเป็นทหารที่ยิ่งใหญ่มาก

หนุมานนะคะ หนุมานได้ยินอย่างนั้นหนุมานแบบ

อ่าว ลูกข้าเองนี่นา

ไม่น่า หน้าตาหล่อนะเรา

เอ้า เมื่อกี้ยังว่าเขาหน้ากวนอยู่เลยนะ

หนุมานก็เลยหันไปบอกมัจฉานุค่ะ บอกว่า

โถลูกรัก พ่อเอง พ่อหนุมานเองจ้า

คิดว่ามัจฉานุเชื่อไหมค่ะ

มัจฉานุแบบ แหม่ใครจะไปเชื่อ นี่พอบอกว่ากำพร้าพ่อ
พ่อชื่อหนุมานหน่อยสวมรอยเลยนะ

ไม่เชื่อหรอก ถ้าเป็นหนุมานจริงอะ
เหาะขึ้นไปหาวเป็นดาวเป็นเดือนให้ดูหน่อยสิ

แน่นอนนะคะหนุมานก็ต้องพิสูจน์ตัวเองให้มัจฉานุดูด้วยการเหาะขึ้นไปแล้วก็หาวเป็นดาวเป็นเดือน

สองพ่อลูกก็เลยได้เจอกันในที่สุด แล้วก็มีการกอดกันกลม ประมาณว่า

โถ ในที่สุดก็เจอแล้วนะลูกรักทำนองนี้

แต่อย่างไรก็ตามค่ะ หนุมานก็บอกว่า

พ่อมีภารกิจต้องไปทำมัจฉานุลูก
บอกทางพ่อหน่อยเถอะจะไปเมืองบาดาลยังไง

ถามว่ามัจฉานุบอกไหม มัจฉานุบอกว่า

บอกไม่ได้ครับ คุณพ่อ คือยังไงก็ตามเนี่ย พ่อก็เป็นพ่อ
แต่ว่าไมยราพก็เป็นผู้มีบุญคุณกับข้าชุบเลี้ยงข้ามาจนโต

ซึ่งถ้าเอาจริงๆ แล้วนับแบบจริงๆ

ตั้งแต่หนุมานจองถนนมาจนถึงตอนนี้ก็ผ่านไปไม่กี่วันเองนะ
แต่ว่าก็ช่างมันเถอะ

มัจฉานุก็บอกว่าเป็นผู้มีพระคุณชุบเลี้ยงมาจนโต

ไม่สามารถเนรคุณได้จริงๆ ค่ะ

แต่ว่า อะ จะบอกใบ้ให้แล้วกัน
ก็พ่อเข้ามายังไงพ่อก็ไปแบบนั้นแหละ

ว่าแล้วมัจฉานุกก็เนียนๆ เดินหนีไปนะคะ

ฝั่งหนุมานค่ะ ได้รับคำใบ้มาแน่นอนด้วยความฉลาดก็ต้องเก็ตนะว่าแบบ

อ๋อ ตอนอยู่ข้างบนข้าหักก้านดอกบัวแล้วลงมา

อันนี้ก็ต้องหักก้านดอกบัวแน่ๆ เลย

ว่าแล้วนะคะ หนุมานก็มองหาดอกบัวดอกที่ต้องสงสัยค่ะ
แล้วก็หักก้านบัวลอดลงไปนะคะ

ทำให้หนุมานสามารถเดินทางไปที่เมืองบาดาลได้ในที่สุดค่ะ

แต่อย่างไรก็ตามนะคะ
การผจญภัยในเมืองบาดาลของหนุมานยังไม่จบค่ะ

เพราะว่า เมื่อไปถึงหนุมานก็ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี

ก็เลยแฝงตัว แอบอยู่ตรงพุ่มไม้แถวนั้นนะคะ

พอดีค่ะ เวลาเดียวกัน จำนางพิรากวนได้ไหม

นางพิรากวนที่ได้รับคำสั่งให้ออกมาตักน้ำนะคะ ก็ต้องออกมาตักน้ำที่บ่อน้ำบริเวณใกล้ๆ กับที่หนุมานซ่อนตัวอยู่พอดีค่ะ

นางพิรากวนก็เลยตักน้ำไป ร้องไห้ไป ประมาณว่าแบบ

โถลูกรักของแม่ แม่อุตสาห์เลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก
ไม่น่าจะต้องมาตายตอนนี้เลย

โถ เขาจะเอาลูกไปต้มพร้อมกับพระราม โถ แม่จะช่วยลูกยังไงดี

ปรากฏว่าหนุมานได้ยิน ได้ยินคนพูดชื่อพระราม
แล้วก็ได้ยินแบบว่า

ด่าไมยราพซะใหญ่โต หนุมานก็เลย

ออกมาค่ะ แล้วก็บอกว่า ยายๆๆ ยายเป็นใครอะ

นี่ข้าเป็นทหารพระรามนะ เกิดอะไรขึ้นเล่าให้ฟังหน่อยสิ

แน่นอนนะคะพิรากวนก็เล่าให้หนุมานฟังหมดเลยค่ะ
ประมาณว่า

อ๋อ ลูกข้าเนี่ยนะ โดนจับไปพร้อมกับพระราม
เดี๋ยวจะโดนเอาไปต้มนู่นนี่นั่น เห็นไหมข้ามาตักน้ำ

ถ้าท่านจะช่วยนะ นู่นอยู่ดงตาลท้ายเมืองกันทั้งคู่นี่แหละ

จะทำยังไงดี แต่ท่านจะเข้าไปในเมืองยังไง จำได้ไหม
ตอนที่ข้าเคยเล่าไว้ตอนนู่นน่ะเมื่อนานแสนนานมาแล้ว

ตั้งแต่สมัยสร้างเมืองบาดาลเนี่ยนะ

หน้าเมืองมันมีตาชั่งใหญ่อยู่
เขาชั่งน้ำหนักทุกคนตอนออกจากเมืองหมดแหละ

ถ้าออกมาแล้วกินเยอะ ตัวอ้วนน้ำหนักผิดปกติ
เขาไม่ให้เข้าหรอก

เพราะเขากลัวว่าจะมีคนน่ะ แอบแฝงเข้าไปด้วย

แล้วจะให้ท่านเหาะข้ามกำแพงเมืองก็ไม่ได้

ข้างบนมันมีไฟกรด มีอะไรอยู่

จะแปลงเป็นแมลงวันบินตามเข้าไป
ก็ไม่ลอดตาทหารยักษ์หรอก

ฝั่งหนุมานนะคะ บอก โอ้ย ไม่เป็นไรเอางี้ๆ
เดี๋ยวข้าแปรงเป็นใยบัว ติดสไบท่านแล้วกัน

ก็เลยแปลงเป็นใยบัวนะคะ ติดสไบนางพิรากวนไปค่ะ

อ่าว แล้วถ้าตราชั่งหักอะ เขาไม่หาว่าข้าอ้วนเหรอ

หนุมานก็บอกว่า เอางี้ๆ โวยวาย ตามที่ข้าบอกนะ รับรองรอด

นะคะ นางพิรากวนก็เลยหอบน้ำค่ะ เดินทางกลับเข้าไปที่เมือง ไปถึงปรากฏว่าก็ต้องชั่งน้ำหนักตามกฎใช่ไหมค่ะ

แน่นอนว่าหนุมานตัวตั้งเบ้อเร่อ
ต่อให้แปลงร่างเล็กขนาดไหนแล้ว

แต่สสารไม่มีวันหายไปนะคะ มวลของหนุมานยังอยู่

พอรากวนเหยียบขึ้นบนเครื่องชั่งค่ะ

ปึ่ก เครื่องชั่งหักทันทีเลยนะคะ
แน่นอนนะคะ ว่าพวกยักษ์ก็ต้องมีการโวยวายกันว่าแบบ

พิรากวน เจ้าแอบพาใครเข้ามาเนี่ย ทำไมน้ำหนักไม่เท่าเดิม

ฝั่งพิรากวนนะคะ อาศัยจังหวะนั้น โวยวายไว้ก่อน
เล่นใหญ่ดราม่าไว้ก่อนรับรองว่ารอด

พิรากวนบอก

นะ ทำไมข้าอ้วนแล้วไง เหยียดคนอ้วนเหรอห๊ะ
นี่ตาชั่งของเจ้ามันอยู่มาเป็นแสนๆ ปีแล้ว

เก่าขนาดนี้เหยียบไปมันก็ต้องมีวันหักบ้างแหละ

ไม่รู้หรือไง มาหาว่าข้าอ้วน เดี๋ยวเถอะ เชอะ

ว่าแล้วนะคะ พิรากวนก็เชิดหน้าแล้วเดินเข้าเมืองไปเลย

ฝั่งยักษ์ก็แบบ ทำอะไรไม่ถูก เอ้าๆๆ เดี๋ยวหาว่าโดนเหยียดคนอ้วนอีก

ก็เลยปล่อยพิรากวนเนี่ย เข้าเมืองไปนะคะ

พร้อมกับหนุมานค่ะ

ตอนนี้หนุมานสามารถเข้าไปในเมืองยักษ์ได้เรียบร้อยแล้วค่ะ

แน่นอนว่าเข้าไปในเมืองยักษ์ได้ปุ๊บ
หนุมานก็จะต้องไปตามหาพระรามเป็นอย่างแรกนะคะ

หนุมานก็เลย เหาะไปที่ดงตาลค่ะ ไปถึงเห็น
พระรามกำลังนอนหลับอยู่กรง แล้วก็ไม่รู้เรื่อง ไม่มีสติอะไรเลย

หนุมานก็เลยเข้าไปแล้วก็ร้องไห้ก่อนอย่างแรกเลย ร้องไห้ก่อน

โถพระรามมานอนอยู่ตรงนี้น่าสงสารจังเลย

ว่าแล้วก็แหกกรงนะคะ แล้วก็อุ้มพระรามออกมา
เอาไปฝากไว้ที่ภูเขาๆ หนึ่ง แล้วก็บอกเหล่าเทวดาไว้ว่า

เทวดาทั้งหลาย ข้าจะไปสู้กับไมยราพนะ ฝากพระรามด้วยจ้า

ซึ่งแน่นอนนะคะ ว่าคำฝากของหนุมานเนี่ยก็ต้องดังไปถึงเหล่าเทวดาทั้งหลาย ซึ่งเทวดาก็ไม่รู้จะทำยังไงนะคะ

เพราะว่าพระรามนอนหลับอยู่ ก็ลงมาแล้วมาดีดสีตีเป่า

บรรเลงออร์เคสตราให้พระรามนอนหลับอย่างมีความสุข
อยู่ที่ภูเขาแห่งนั้นค่ะ

ในระหว่างที่หนุมานออกไปสู้กับไมยราพนะคะ

ซึ่งทำให้วิวรู้สึกว่าวีดีโอเนี่ยยาวพอสมควรแล้ว
เดี๋ยวเราตัดจบแล้วไปต่อกันที่สัปดาห์กันดีกว่าค่ะ ว่า

ระหว่างหนุมานสู้กับไมยราพจะเกิดอะไรขึ้นนะคะ

วันนี้ลาไปก่อนแล้วกันค่ะ

บ๊าย บาย

สวัสดีค่ะ

เอาจริงนี่แอบงงตรรกะเมืองยักษ์นิดนึงนะคะ

คือแบบว่าแปลงเป็นแมลงวัน จับได้

แต่แปลงเป็นใยบัวจับไม่ได้

แล้วแบบอะไร อะไรติดอยู่กับตัวพิรากวนจะไม่ดูเลยเหรอ
หรือว่า

แล้วทำไมหนุมานไม่แปลงเป็นอะไรที่แบบเป็นแมลงหวี่ยังงี้

แล้วก็แบบบินอยู่แถวๆ หูพิรากวนเป็นอะไรยังงี้

จะได้แบบว่าลอยตัวอยู่เหนือพิรากวน
แล้วจะได้ชั่งน้ำหนักไม่ได้

เออ เอาเป็นว่าช่างมันเถอะค่ะ ตอนนี้มึนละนะ

คือยังไม่ค่อยสบายอยู่นิดหน่อยนะคะ วันนี้เล่าอาจจะมึนๆ นิดนึง

เอาเป็นว่าใครคิดเห็นยังไงก็
comment คุยกันด้านล่างแล้วกันค่ะ

แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้านะคะ บ๊าย บาย

สวัสดีค่ะ