WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:01.900
สวัสดีค่ะ วิวจาก Channel Point of View ค่ะ

00:00:02.020 --> 00:00:04.540
กลับมาอีกครั้งนะคะ ในทุกวันพุธ ที่วิวจะนำเอา

00:00:04.780 --> 00:00:09.780
บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับพระราชนิพนธ์ใน
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ 1

00:00:09.780 --> 00:00:11.060
มาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ

00:00:11.260 --> 00:00:14.480
เชื่อว่าตอนนี้เป็นตอนที่หลายๆ คนรอฟังอยู่นะคะ

00:00:14.480 --> 00:00:18.100
เพราะว่าเป็นตอนที่ตัวละครสุดโปรด
ของใครหลายๆ คนออกมาอีกแล้วค่ะ

00:00:18.100 --> 00:00:19.800
นั่นก็คือ มัจฉานุนั่งเองนะคะ

00:00:19.880 --> 00:00:23.520
ตอนนี้จะเป็นตอนการปะทะกันระหว่างหนุมานกับมัจฉานุค่ะ

00:00:23.680 --> 00:00:27.520
งงไหม พ่อลูกคู่นี้ไปเจอกันได้ยังไง 
แล้วกลับมาปะทะกันได้ยังไงค่ะ

00:00:27.600 --> 00:00:29.980
หรือจริงๆ ทุกคนก็ไม่งงเพราะว่าเคยเรียนมาแล้ว

00:00:29.980 --> 00:00:33.260
เอาเป็นว่าช่างมันเถอะค่ะ 
เราอย่าไปเวิ่นเว้อออกนอกเรื่องขนาดนั้นเลยเนาะ

00:00:33.260 --> 00:00:35.020
ใครที่ติดตามคลิปนี้เป็นคลิปแรกนะคะ

00:00:35.020 --> 00:00:36.500
แล้วอยากตามตั้งแต่ต้นเรื่องก็

00:00:36.500 --> 00:00:39.300
วิวทำเป็น playlist ไว้ให้แล้ว กดไปดูได้ตรงนี้นะคะ

00:00:39.300 --> 00:00:41.640
ส่วนใครที่อยากฟังรวดเดียวจบเรื่องเนี่ย

00:00:41.640 --> 00:00:42.780
ก็ตรงนี้เช่นกันค่ะ

00:00:42.800 --> 00:00:45.620
เชื่อว่าฟังกันมาถึงตรงนี้น่าจะติดตามวิว 
ครบทุกช่องทางแล้วนะคะ

00:00:45.720 --> 00:00:50.060
ไม่ว่าจะเป็น Facebook twitter Instagram 
หรือแม้แต่กด subscribe ช่องนี้ค่ะ

00:00:50.080 --> 00:00:55.240
ดังนั้น ถ้าพร้อมจะไปฟังเรื่องราวที่ทั้งสนุกแล้วก็ได้สาระกันแล้วก็ไปฟังกันเลยค่ะ

00:00:59.360 --> 00:01:02.980
ความเดิมตอนที่แล้วเนี่ยนะคะ
ไมยราพปรุงยาสลบอย่างแรง เสร็จแล้วใช่ไหมค่ะ

00:01:03.060 --> 00:01:05.740
เตรียมพร้อมที่จะนำไปใช้กับกองทัพพระรามแล้ว

00:01:05.860 --> 00:01:09.860
แต่กองทัพของพระรามเนี่ยก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ
เพราะว่ามีพิเภกอยู่ใช่ไหม

00:01:09.900 --> 00:01:16.940
พิเภกนี่ดูดงดูดวงเสร็จแล้วก็แอบบอกไว้ล่วงหน้าแล้วค่ะ 
ว่าเดี๋ยวไมยราพเนี่ยจะเดินทางเข้ามามาสะกดทัพนู่นนี่นั่น

00:01:17.060 --> 00:01:22.040
ซึ่งตอนนี้ถือว่าเป็นตอนที่มีเคราะห์กรรมหนักของพระราม
พระรามจะต้องระวังตัวให้ดี

00:01:22.100 --> 00:01:25.260
เมื่อไหร่ที่เช้า พระรามถึงจะอยู่รอดปลอดภัยนะคะ

00:01:25.340 --> 00:01:32.920
ดังนั้นค่ะ เหล่าลิงต่างๆ ก็เลยมีการตั้งแคมป์ตั้งค่ายอะไร 
จุดยามตามไฟต่างๆ เพื่อป้องกันอัตรายให้ถึงที่สุดนะคะ

00:01:32.980 --> 00:01:35.340
กะว่าไม่เช้าไม่นอน ประมาณนั้นแหละ

00:01:35.340 --> 00:01:39.200
รอพระรามพ้นเคราะห์เมื่อไหร่ตอนนั้นเวรยามต่างๆ 
ถึงจะหยุดได้ค่ะ

00:01:39.360 --> 00:01:43.780
ไมยราพเนี่ยนะคะ แน่นอนว่าจะมาวางยา
ก็ต้องแอบเข้ามาที่กองทัพพระรามใช่ไหมค่ะ

00:01:43.900 --> 00:01:47.320
แอบมาถึงปรากฏว่า เฮ้ย จะไปตรงนั้นก็ไม่ได้จะไปตรงนี้ก็ไม่ได้

00:01:47.320 --> 00:01:51.980
คือทุกที่เนี่ยเวรยามลิงดูแลไว้อย่างดีไปหมดเลยนะคะ
แทรกตัวไปตรงไหนก็ไม่ได้

00:01:52.080 --> 00:01:54.560
ไม่รู้จะเข้าไปวางยาพระรามได้ยังไงดีค่ะ

00:01:54.700 --> 00:02:01.480
ดังนั้นไมยราพก็มองไปมองมา เอ่อ ตรงนั้นก็มีหนุมานแปลงร่างเป็นลิงตัวใหญ่อยู่ เอ้ย อะไร งงไปหมด

00:02:01.560 --> 00:02:07.700
ไม่รู้จะสืบข่าวยังไงดีนะคะ สุดท้ายค่ะ ไมยราพก็เลย
ใช้วีธีแปลงร่างตัวเองนะคะ ให้กลายเป็นลิงตัวหนึ่ง

00:02:07.700 --> 00:02:09.480
เป็นลิงในกองทัพธรรมดาทั่วไป

00:02:09.540 --> 00:02:12.100
แล้วก็แกล้งจะเดินเข้าไปในกองทัพ ปรากฏว่า

00:02:12.120 --> 00:02:15.520
เฮ้ย ไอ้ตรงทางเข้าอะ เขาก็มีการเช็คช่งเช็คชื่ออยู่ประมาณว่า

00:02:15.660 --> 00:02:21.840
อะ ลิงเอ โอเคมีชื่อเข้าได้ ลิงบีมีชื่อเข้าได้ 
ลิงซีไม่มีชื่อใน guest list ห้ามเข้า

00:02:21.840 --> 00:02:22.780
ประมาณนั้นค่ะ

00:02:22.780 --> 00:02:24.720
ไมยราพก็แบบ ทำยังไงดีๆ

00:02:24.720 --> 00:02:26.580
แต่ด้วยความที่ไมยราพไม่ใช่ยักษ์โง่นะคะ

00:02:26.680 --> 00:02:28.880
ไมยราพนี่มีสมองนิดนึงน่ะนะ

00:02:29.100 --> 00:02:34.900
ดังนั้นค่ะ ไมยราพก็เลยแกล้งเดินเตร็ดเตร่เข้าไปในบรรดาฝูงลิงที่อยู่ด้านหน้าคุยกับลิงตัวอื่น ไปถึงแล้วก็แบบ

00:02:35.180 --> 00:02:41.300
เฮ้อ นี่เจ้า ข้าล่ะเบื่อจริงๆ เลย ไม่รู้จะต้องเฝ้ายามไปถึงเมื่อไหร่เนาะ เฝ้าน้านนาน อะไรทำนองนี้

00:02:41.400 --> 00:02:44.220
ลิงอีกตัวนะคะ ด่าทันที ประมาณว่าแบบ

00:02:44.320 --> 00:02:50.260
ไอ้โง่ นี่เขาตกลงกันมาทั้งกองทัพ ไม่รู้หรือไงว่า
เราต้องเฝ้าจนถึงเช้าไง ถึงจะหมดเคราะห์กรรม

00:02:50.260 --> 00:02:52.220
นี่อย่ามาถามปากพล่อยๆ อะไรอย่างงี้นะ

00:02:52.220 --> 00:02:53.260
ก็ด่าๆๆๆ

00:02:53.380 --> 00:02:56.040
แต่ถามว่าไมยราพได้สิ่งที่ตัวเองต้องการไปแล้วไหม

00:02:56.220 --> 00:02:58.440
ได้ไปเรียบร้อยค่ะ ไมยราพรู้ไปเรียบร้อยแล้วว่า

00:02:58.500 --> 00:03:00.500
อ๋อ เขาจะเฝ้ากันจนถึงเช้า

00:03:00.560 --> 00:03:03.380
ดังนั้นนะคะ ไมยราพก็เลยค่อยๆ หลบตัวเองออกมา

00:03:03.700 --> 00:03:05.700
หลบออกไปค่ะ

00:03:05.880 --> 00:03:10.200
ปรากฏว่าไมยราพหลบออกไปปุ๊บนะคะ ก็เหาะขึ้นไปบนฟ้าทันที

00:03:10.200 --> 00:03:14.600
แล้วก็ไมยราพนี่มีกล่องยาอยู่ใช่ไหมก็แกว่งกล่องยาใหญ่เลยค่ะ แกว่งๆๆๆ

00:03:14.700 --> 00:03:18.240
แกว่งจนกระทั่งเกิดประกายไฟวิบวับๆ ขึ้นบนฟ้านะคะ

00:03:18.240 --> 00:03:22.080
เหล่าลิงทั้งหลายค่ะ 
เป็นลิงที่มีความสามารถด้านดาราศาสตร์กันพอสมควร

00:03:22.180 --> 00:03:24.180
คือสมัยก่อนเขาไม่มีนาฬิกาใช่ไหม

00:03:24.240 --> 00:03:30.320
ดังนั้นค่ะ เวลาเขาจะดูว่าแบบ เฮ้ย ตอนนี้เช้ารึยังเนี่ย 
ก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้น เขาดูที่ดาวดวงหนึ่งใช่ไหม

00:03:30.320 --> 00:03:33.840
ถ้ามีดาวดวงนี้ขึ้นไปบนฟ้าแปลว่า อ๋อ นี่เวลาเช้าแล้ว

00:03:33.880 --> 00:03:36.660
ดังนั้นนะคะ เหล่าลิงมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

00:03:36.660 --> 00:03:41.880
อุ๊ย ดาวขึ้นแล้วนี่ เวลาเช้าแล้ว 
ในที่สุดหลังจากที่เราอดนอนมาทั้งคืนเราก็นอนได้แล้ว

00:03:41.940 --> 00:03:44.600
ลิงต่างๆ ก็เลย ชิลล์นะคะ เวรยามหละหล่วมกัน

00:03:44.740 --> 00:03:50.120
ทำให้ไมยราพเนี่ยสามารถ ปล่อยยาเข้าไปทางอากาศ ฟิ้ว 
แล้วลิงทั้งกองทัพก็สลบเหมือด ฟึ่บ

00:03:50.260 --> 00:03:53.860
ไมยราพนะคะ ก็เลยค่อยๆ เดินเข้าไป เดินเข้าไป
เห็นหนุมานอยู่

00:03:53.860 --> 00:03:57.240
ก็ปล่อยยาใส่หนุมาน ฟลึ่บ แล้วก็เดินเข้าไปได้ถึงพลับพลา

00:03:57.260 --> 00:03:59.980
เข้าไปถึงได้ในพลับพลาก็ปล่อยยาเข้าไปในพลับพลานะคะ

00:04:00.140 --> 00:04:04.920
ทำให้ ไม่ว่าจะเป็นพิเภกสุครีพ พระลักษมณ์ 
พระรามหลับเกลี้ยงนะคะ

00:04:05.040 --> 00:04:11.220
ว่าแล้วไมยราพก็แบบ เฮ้ย ทำไมมันง่ายขนาดนี้ 
ไหนบอกว่ามนุษย์สองคนนี้นี่ปราบยากปราบเย็นไง ง่ายจังเลย

00:04:11.340 --> 00:04:15.740
ไมยราพนะคะ ก็เลยจัดการอุ้มพระรามขึ้นมา
แล้วก็พาตัวไปไว้ที่บาดาลค่ะ

00:04:15.800 --> 00:04:21.020
ปกติเนี่ยนะคะ เข้าไปถึงศัตรูได้ขนาดนั้น ถ้า
ไมยราพเกิดฉลาดขึ้นมานิดนึงแล้วฆ่าพระรามตรงนั้นเลยเนี่ย

00:04:21.020 --> 00:04:23.000
ศึกกรุงลงกาจบเลยทันทีนะคะ

00:04:23.020 --> 00:04:25.100
แต่ด้วยความอะไรก็ไม่รู้ของไมยราพนะ

00:04:25.100 --> 00:04:28.540
ไมยราพก็อุ้มพระรามกลับไปที่เมืองบาดาลค่ะ 
แล้วก็สั่งทุกคนว่า

00:04:28.660 --> 00:04:34.460
เอาพระรามไปใส่กรงไว้ที่หลังดงตาลนะ แล้วก็เอาหลานของข้าที่ชื่อไวยวิกเนี่ย ที่บอกว่าจะก่อกบฏเนี่ย

00:04:34.460 --> 00:04:35.840
เอาไปไว้กับพระรามด้วย

00:04:36.000 --> 00:04:42.160
แล้วก็เอาพิรากวน พิรากวนเนี่ยแม่ของไวยวิก 
ไปตักน้ำมาไปเอาใส่กระทะใหญ่ๆ ไว้หน้าเมือง

00:04:42.160 --> 00:04:46.400
เดี๋ยวพอน้ำเต็มเมื่อไหร่ 
ข้าจะเอาไวยวิกกับพระรามต้มพร้อมกันในกระทะนี้เลย

00:04:46.420 --> 00:04:51.660
ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่านึกอารมณ์ไหนจะไปต้มนะ เพราะว่า
ตอนอื่นของรามเกียรติ์ ก็ไม่ได้มีการฆ่ากันด้วยการเอาไปต้ม

00:04:51.660 --> 00:04:52.860
หรือแต่อย่างใดนะคะ

00:04:52.920 --> 00:04:55.940
อย่างไรก็ตามนะคะ ไมยราพก็สั่งแบบนี้ไว้ค่ะ

00:04:55.960 --> 00:04:58.858
หลังจากนั้นค่ะ ไมยราพก็ไปรอชิลล์รอเวลาอยู่

00:04:58.858 --> 00:05:01.480
แล้วก็พิรากวนเนี่ยก็ต้องเอากระออมเนี่ยนะคะ

00:05:01.480 --> 00:05:04.640
เดินออกไปตักน้ำนอกเมืองมาทีละกระออมทีละกระออมค่ะ

00:05:04.640 --> 00:05:06.400
ตัดภาพมาที่ฝั่งกองทัพพระรามนะคะ

00:05:06.420 --> 00:05:13.740
เหล่าทหารเหล่าอะไรต่างๆ ก็นอนหลับกันอย่างมีความสุข
โดนยาโดนอะไรกันไป ไม่มีใครฟื้นขึ้นมาเลยแม้แต่คนเดียวนะคะ

00:05:13.740 --> 00:05:15.100
จนกระทั่งปรากฏว่า

00:05:15.200 --> 00:05:17.200
มีลมพัดผ่านมาค่ะ ฟิ้ว

00:05:17.300 --> 00:05:24.000
แน่นอนว่าลมพัดผ่านมานะคะ ไปโดนตัวหนุมาน หนุมานก็เลยงัวเงียๆ ฟื้นขึ้นมาตัวแรกค่ะ ฟื้นขึ้นมาเสร็จก็แบบ เอ๊ะ

00:05:24.000 --> 00:05:25.540
เอ๊ะ เอ๊ะ

00:05:25.580 --> 00:05:27.580
เรากะว่าเราจะไม่นอนทั้งคืนไม่ใช่เหรอ

00:05:27.680 --> 00:05:30.320
ทำไมอยู่ดีๆ เราถึงเผลอหลับไปได้

00:05:30.320 --> 00:05:32.080
เอาแล้ว ไมยราพมารึเปล่า

00:05:32.100 --> 00:05:36.020
หนุมานนะคะ ซึ่งอ่าปากอมพลับพลาอยู่ก็เลยตะโกนถามสุครีพประมาณว่า

00:05:36.140 --> 00:05:41.020
ท่านน้าๆ เมื่อกี้เหมือนข้าเหมือนเผลอหลับไปแว๊บหนึ่ง
เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า

00:05:41.180 --> 00:05:44.240
สุครีพนะคะ ที่กำลังนอนหลับอยู่ก็แบบ ห๊ะๆๆ

00:05:44.400 --> 00:05:50.720
ใครหลับอะไร เอ้ย ข้าก็หลับอยู่เหมือนกัน เท่านั้นนะคะ
ไล่ปลุกกันทั้งกองทัพเลยค่ะ ปลุกไปปลุกมา

00:05:50.720 --> 00:05:51.220
อุ๊ต๊ะ

00:05:51.220 --> 00:05:52.440
พระรามหาย

00:05:52.500 --> 00:05:55.460
พอเห็นว่าพระรามหายไป ประกอบกับคำทำนายอะไรต่างๆ

00:05:55.540 --> 00:05:58.400
พระลักษมณ์ก็เริ่มร้องห่มร้องไห้ก่อนคนแรกเลย 
ประมาณว่าแบบ

00:05:58.400 --> 00:06:02.380
โอ้ว่าสมเด็จพระเชษฐา เราจากพาราเขตขัณฑ์
ได้ยากลำบากด้วยกัน

00:06:02.560 --> 00:06:07.840
ประมาณว่าโห้ นี่เราอุตสาห์ออกจากเมืองมาด้วยกัน
ทำไมพี่ถึงต้องมาตายจากน้องไป

00:06:07.840 --> 00:06:09.420
เหล่าลิงเห็นพระลักษมณ์ร้องไห้

00:06:09.560 --> 00:06:12.860
ร้องตาม ร้องกัน โฮๆๆ กันทั้งกองทัพเลยนะคะ

00:06:12.960 --> 00:06:15.880
ปรากฏว่าพิเภก ได้สติก่อนคนแรกค่ะ พิเภกแบบ

00:06:15.940 --> 00:06:21.220
เฮ้ย เดี๋ยวหยุดๆๆๆ พระรามยังไม่ตาย พระรามยังไม่ตาย
จำที่ข้าทำนายได้ไหม ข้าทำนายแค่ว่าพระรามจะได้เคราะห์

00:06:21.220 --> 00:06:23.140
จะต้องโดนลักพาตัวอะไรต่างๆ

00:06:23.140 --> 00:06:24.500
ไม่ได้โดนฆ่าซะหน่อย

00:06:24.520 --> 00:06:28.400
เอางี้ นี่มันจะต้องเป็นไมยราพแน่ๆ เลยมาลักพาตัวพระรามไป

00:06:28.460 --> 00:06:31.380
ให้หนุมานลงไปตามพระรามมาคืนสิ

00:06:31.380 --> 00:06:34.680
แน่นอนนะคะว่า ก็ต้องบอกเส้นทางอะไร ให้หนุมานเรียบร้อย
ประมาณว่า

00:06:34.720 --> 00:06:37.240
หนุมานนี่นะ พระรามอยู่ในเมืองบาดาล

00:06:37.240 --> 00:06:38.540
ตรงนั้นมีสระใหญ่อยู่นะ

00:06:38.620 --> 00:06:46.000
แล้วก็มีดอกบัวดอกใหญ่อยู่ ถ้าไปหักก้านดอกบัวนะ แล้วก็ลอดลงไปตามก้านบัวเนี่ยรับรองไปถึงเมืองบาดาลแน่นอนค่ะ

00:06:46.120 --> 00:06:52.420
ได้รับคำสั่งแบบนั้นนะคะ หนุมานก็เริ่มออกเดินทางไปค่ะ 
ไปที่สระขนาดใหญ่ แล้วก็ทำตามที่พิเภกบอกนะคะ

00:06:52.480 --> 00:06:56.840
หักก้านบัวลงไป ไปถึงก็เจอกองทัพยักษ์มากมายเฝ้าด่านอยู่

00:06:56.880 --> 00:07:03.540
ก็เริ่มฆ่ายักษ์ ไล่ฆ่ายักษ์ก่อน แล้วก็ผ่านด่านไปทีละด่าน
ฆ่ายักษ์เสร็จนะคะ ก็ไปเจอช้างตัวขนาดมหึมาเนี่ยนะ

00:07:03.540 --> 00:07:05.540
กำลังวิ่งไล่อยู่ ก็ไปฆ่าช้าง

00:07:05.580 --> 00:07:14.940
ฆ่าช้างเสร็จ ไปเจอภูเขากระทบกันก็หักภูเขาทิ้ง เจอจักรกรด เจอยุงตัวเท่าแม่ไก่ เจอนู่นเจอนี่ก็ฆ่าๆๆ ไล่ฆ่าเข้าไปนะคะ

00:07:14.980 --> 00:07:17.100
จนกระทั่งไปถึงด่านๆ หนึ่งค่ะ

00:07:17.140 --> 00:07:23.600
เจอสระขนาดใหญ่อยู่ มีดอกบัวเต็มไปหมดเลย
ดูสวย ดูสงบ ดูแบบไม่เป็นพิษเป็นภัย หนุมานก็เหวอไปไม่ถูกไง

00:07:23.640 --> 00:07:28.460
แบบอ่าว ไปทางอะ ไปทางต่อ ขณะที่กำลังวุ่นวายๆ อยู่นั่นนะคะ

00:07:28.620 --> 00:07:31.400
ปรากฏว่าในสระนี้ค่ะ จำได้ไหมเป็นที่อยู่ของใคร

00:07:31.420 --> 00:07:34.540
สระๆ นี้นะคะ เป็นที่อยู่ของมัจฉานุนั่นเอง

00:07:34.600 --> 00:07:37.300
ซึ่งทุกวันก็จะต้องขึ้นจากสระน้ำมาลาดตระเวน

00:07:37.300 --> 00:07:42.200
ปรากฏว่าเจอลิงที่ไหนก็ไม่รู้มายืนอยู่ตรงนี้ 
หน้าตาท่าทางก็แบบดูน่าหมั่นไส้มากนะคะ

00:07:42.220 --> 00:07:44.880
มัจฉานุกก็เลยขึ้นไป แล้วไปตะโกนถามก่อนประมาณว่า

00:07:45.000 --> 00:07:50.560
เฮ้ย แกเป็นใครมากจากไหนมายุ่งอะไรกับตรงนี้ ข้าเฝ้าด่านเมืองบาดาลอยู่ เจ้ามาที่นี่ได้ยังไง

00:07:50.620 --> 00:07:55.240
ฝั่งหนุมานเนี่ยนะคะ เห็นลิงเด็กน้อยเนี่ยมาตะโกนด่าตัวเอง หนุมานก็ด่ากลับค่ะ ประมาณว่าแบบ

00:07:55.260 --> 00:07:57.460
เฮ้ย ไอ้ลิงจิ๋ว หน้าตานี่กวนนะเราเนี่ย

00:07:57.620 --> 00:08:00.900
มาขัดขวางอะไรตรงนี้ ข้าเนี่ยจะลงไปเมืองบาดาล

00:08:00.980 --> 00:08:05.360
ว่าแล้วนะคะ ลิงทั้งสองตัวเนี่ยเข้าไปตะลุมบอนสู้กันค่ะ สู้ๆๆๆ

00:08:05.360 --> 00:08:07.040
สู้ไปสู้มาปรากฏว่า

00:08:07.040 --> 00:08:08.480
ไม่ชนะกันสักทีนะคะ

00:08:08.540 --> 00:08:12.400
รู้สึกผิดวิสัย เพราะปกติหนุมานเนี่ย สู้แป๊ปเดียวก็ชนะแล้ว

00:08:12.400 --> 00:08:15.900
ฝั่งลิงน้อยนี่ก็แบบ เออ ทำไมหน้าตามันก็ดูแบบ
หน้าคล้ายๆ เราเหมือนกันนะ

00:08:15.960 --> 00:08:20.160
สงสัยกันไปสงสัยกันมาค่ะ หนุมานก็เลยหยุดมือก่อน
แล้วก็หันไปถามว่า

00:08:20.300 --> 00:08:24.620
เฮ้ย ไอ้ลิงน้อย เจ้าเป็นใครมาจากไหน 
ลูกใครหลานใครเนี่ย มาเฝ้าสระน้ำตรงนี้เนี่ย

00:08:24.880 --> 00:08:27.840
ฝั่งมัจฉานุค่ะ ก็เลยตะโกนบอกกลับไปค่ะ ประมาณว่า

00:08:27.980 --> 00:08:32.060
อ๋อ ข้าเนี่ยเป็นลูกนางมัจฉา ตอบเขาด้วยนะ
แล้วเล่าละเอียดเลย

00:08:32.100 --> 00:08:34.860
เล่าเหมือนจะไปแบบ ออกรายการวงเวียนชีวิตอะไร
ประมาณว่า

00:08:34.960 --> 00:08:39.680
ข้าเป็นลูกนางมัจฉา แม่ข้าทิ้งข้าเอาไว้อยู่ริมสระ 
ไมยราพเก็บข้ามาเลี้ยง

00:08:39.680 --> 00:08:43.820
พ่อข้าเนี่ยรู้ป่าว ชื่อกำแหงหนุมานเป็นทหารที่ยิ่งใหญ่มาก

00:08:43.900 --> 00:08:45.900
หนุมานนะคะ หนุมานได้ยินอย่างนั้นหนุมานแบบ

00:08:45.900 --> 00:08:47.600
อ่าว ลูกข้าเองนี่นา

00:08:47.600 --> 00:08:48.960
ไม่น่า หน้าตาหล่อนะเรา

00:08:49.120 --> 00:08:51.120
เอ้า เมื่อกี้ยังว่าเขาหน้ากวนอยู่เลยนะ

00:08:51.140 --> 00:08:53.420
หนุมานก็เลยหันไปบอกมัจฉานุค่ะ บอกว่า

00:08:53.640 --> 00:08:56.260
โถลูกรัก พ่อเอง พ่อหนุมานเองจ้า

00:08:56.260 --> 00:08:57.740
คิดว่ามัจฉานุเชื่อไหมค่ะ

00:08:57.820 --> 00:09:03.440
มัจฉานุแบบ แหม่ใครจะไปเชื่อ นี่พอบอกว่ากำพร้าพ่อ
พ่อชื่อหนุมานหน่อยสวมรอยเลยนะ

00:09:03.480 --> 00:09:07.300
ไม่เชื่อหรอก ถ้าเป็นหนุมานจริงอะ 
เหาะขึ้นไปหาวเป็นดาวเป็นเดือนให้ดูหน่อยสิ

00:09:07.380 --> 00:09:13.060
แน่นอนนะคะหนุมานก็ต้องพิสูจน์ตัวเองให้มัจฉานุดูด้วยการเหาะขึ้นไปแล้วก็หาวเป็นดาวเป็นเดือน

00:09:13.120 --> 00:09:16.980
สองพ่อลูกก็เลยได้เจอกันในที่สุด แล้วก็มีการกอดกันกลม ประมาณว่า

00:09:17.040 --> 00:09:19.520
โถ ในที่สุดก็เจอแล้วนะลูกรักทำนองนี้

00:09:19.600 --> 00:09:22.060
แต่อย่างไรก็ตามค่ะ หนุมานก็บอกว่า

00:09:22.140 --> 00:09:26.860
พ่อมีภารกิจต้องไปทำมัจฉานุลูก 
บอกทางพ่อหน่อยเถอะจะไปเมืองบาดาลยังไง

00:09:26.980 --> 00:09:29.160
ถามว่ามัจฉานุบอกไหม มัจฉานุบอกว่า

00:09:29.240 --> 00:09:37.420
บอกไม่ได้ครับ คุณพ่อ คือยังไงก็ตามเนี่ย พ่อก็เป็นพ่อ 
แต่ว่าไมยราพก็เป็นผู้มีบุญคุณกับข้าชุบเลี้ยงข้ามาจนโต

00:09:37.520 --> 00:09:39.700
ซึ่งถ้าเอาจริงๆ แล้วนับแบบจริงๆ

00:09:39.700 --> 00:09:44.600
ตั้งแต่หนุมานจองถนนมาจนถึงตอนนี้ก็ผ่านไปไม่กี่วันเองนะ
แต่ว่าก็ช่างมันเถอะ

00:09:44.680 --> 00:09:47.100
มัจฉานุก็บอกว่าเป็นผู้มีพระคุณชุบเลี้ยงมาจนโต

00:09:47.140 --> 00:09:49.140
ไม่สามารถเนรคุณได้จริงๆ ค่ะ

00:09:49.140 --> 00:09:52.840
แต่ว่า อะ จะบอกใบ้ให้แล้วกัน
ก็พ่อเข้ามายังไงพ่อก็ไปแบบนั้นแหละ

00:09:52.860 --> 00:09:55.180
ว่าแล้วมัจฉานุกก็เนียนๆ เดินหนีไปนะคะ

00:09:55.260 --> 00:09:59.140
ฝั่งหนุมานค่ะ ได้รับคำใบ้มาแน่นอนด้วยความฉลาดก็ต้องเก็ตนะว่าแบบ

00:09:59.200 --> 00:10:02.200
อ๋อ ตอนอยู่ข้างบนข้าหักก้านดอกบัวแล้วลงมา

00:10:02.220 --> 00:10:04.220
อันนี้ก็ต้องหักก้านดอกบัวแน่ๆ เลย

00:10:04.240 --> 00:10:10.480
ว่าแล้วนะคะ หนุมานก็มองหาดอกบัวดอกที่ต้องสงสัยค่ะ
แล้วก็หักก้านบัวลอดลงไปนะคะ

00:10:10.580 --> 00:10:14.800
ทำให้หนุมานสามารถเดินทางไปที่เมืองบาดาลได้ในที่สุดค่ะ

00:10:14.920 --> 00:10:18.200
แต่อย่างไรก็ตามนะคะ
การผจญภัยในเมืองบาดาลของหนุมานยังไม่จบค่ะ

00:10:18.220 --> 00:10:22.260
เพราะว่า เมื่อไปถึงหนุมานก็ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี

00:10:22.260 --> 00:10:25.040
ก็เลยแฝงตัว แอบอยู่ตรงพุ่มไม้แถวนั้นนะคะ

00:10:25.140 --> 00:10:28.080
พอดีค่ะ เวลาเดียวกัน จำนางพิรากวนได้ไหม

00:10:28.120 --> 00:10:34.980
นางพิรากวนที่ได้รับคำสั่งให้ออกมาตักน้ำนะคะ ก็ต้องออกมาตักน้ำที่บ่อน้ำบริเวณใกล้ๆ กับที่หนุมานซ่อนตัวอยู่พอดีค่ะ

00:10:35.020 --> 00:10:38.280
นางพิรากวนก็เลยตักน้ำไป ร้องไห้ไป ประมาณว่าแบบ

00:10:38.280 --> 00:10:43.420
โถลูกรักของแม่ แม่อุตสาห์เลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก 
ไม่น่าจะต้องมาตายตอนนี้เลย

00:10:43.500 --> 00:10:47.300
โถ เขาจะเอาลูกไปต้มพร้อมกับพระราม โถ แม่จะช่วยลูกยังไงดี

00:10:47.300 --> 00:10:52.220
ปรากฏว่าหนุมานได้ยิน ได้ยินคนพูดชื่อพระราม 
แล้วก็ได้ยินแบบว่า

00:10:52.320 --> 00:10:54.400
ด่าไมยราพซะใหญ่โต หนุมานก็เลย

00:10:54.440 --> 00:10:57.200
ออกมาค่ะ แล้วก็บอกว่า ยายๆๆ ยายเป็นใครอะ

00:10:57.260 --> 00:10:59.960
นี่ข้าเป็นทหารพระรามนะ เกิดอะไรขึ้นเล่าให้ฟังหน่อยสิ

00:11:00.080 --> 00:11:03.000
แน่นอนนะคะพิรากวนก็เล่าให้หนุมานฟังหมดเลยค่ะ
ประมาณว่า

00:11:03.060 --> 00:11:08.380
อ๋อ ลูกข้าเนี่ยนะ โดนจับไปพร้อมกับพระราม 
เดี๋ยวจะโดนเอาไปต้มนู่นนี่นั่น เห็นไหมข้ามาตักน้ำ

00:11:08.380 --> 00:11:11.420
ถ้าท่านจะช่วยนะ นู่นอยู่ดงตาลท้ายเมืองกันทั้งคู่นี่แหละ

00:11:11.560 --> 00:11:17.940
จะทำยังไงดี แต่ท่านจะเข้าไปในเมืองยังไง จำได้ไหม
ตอนที่ข้าเคยเล่าไว้ตอนนู่นน่ะเมื่อนานแสนนานมาแล้ว

00:11:17.940 --> 00:11:19.560
ตั้งแต่สมัยสร้างเมืองบาดาลเนี่ยนะ

00:11:19.640 --> 00:11:24.140
หน้าเมืองมันมีตาชั่งใหญ่อยู่ 
เขาชั่งน้ำหนักทุกคนตอนออกจากเมืองหมดแหละ

00:11:24.140 --> 00:11:28.020
ถ้าออกมาแล้วกินเยอะ ตัวอ้วนน้ำหนักผิดปกติ 
เขาไม่ให้เข้าหรอก

00:11:28.080 --> 00:11:30.420
เพราะเขากลัวว่าจะมีคนน่ะ แอบแฝงเข้าไปด้วย

00:11:30.460 --> 00:11:33.140
แล้วจะให้ท่านเหาะข้ามกำแพงเมืองก็ไม่ได้

00:11:33.360 --> 00:11:35.360
ข้างบนมันมีไฟกรด มีอะไรอยู่

00:11:35.420 --> 00:11:39.000
จะแปลงเป็นแมลงวันบินตามเข้าไป
ก็ไม่ลอดตาทหารยักษ์หรอก

00:11:39.100 --> 00:11:43.660
ฝั่งหนุมานนะคะ บอก โอ้ย ไม่เป็นไรเอางี้ๆ 
เดี๋ยวข้าแปรงเป็นใยบัว ติดสไบท่านแล้วกัน

00:11:43.780 --> 00:11:46.700
ก็เลยแปลงเป็นใยบัวนะคะ ติดสไบนางพิรากวนไปค่ะ

00:11:46.700 --> 00:11:50.220
อ่าว แล้วถ้าตราชั่งหักอะ เขาไม่หาว่าข้าอ้วนเหรอ

00:11:50.280 --> 00:11:54.160
หนุมานก็บอกว่า เอางี้ๆ โวยวาย ตามที่ข้าบอกนะ รับรองรอด

00:11:54.300 --> 00:12:01.420
นะคะ นางพิรากวนก็เลยหอบน้ำค่ะ เดินทางกลับเข้าไปที่เมือง ไปถึงปรากฏว่าก็ต้องชั่งน้ำหนักตามกฎใช่ไหมค่ะ

00:12:01.640 --> 00:12:05.740
แน่นอนว่าหนุมานตัวตั้งเบ้อเร่อ 
ต่อให้แปลงร่างเล็กขนาดไหนแล้ว

00:12:05.740 --> 00:12:08.800
แต่สสารไม่มีวันหายไปนะคะ มวลของหนุมานยังอยู่

00:12:08.800 --> 00:12:10.800
พอรากวนเหยียบขึ้นบนเครื่องชั่งค่ะ

00:12:10.960 --> 00:12:15.960
ปึ่ก เครื่องชั่งหักทันทีเลยนะคะ
แน่นอนนะคะ ว่าพวกยักษ์ก็ต้องมีการโวยวายกันว่าแบบ

00:12:16.080 --> 00:12:18.760
พิรากวน เจ้าแอบพาใครเข้ามาเนี่ย ทำไมน้ำหนักไม่เท่าเดิม

00:12:18.840 --> 00:12:23.600
ฝั่งพิรากวนนะคะ อาศัยจังหวะนั้น โวยวายไว้ก่อน
เล่นใหญ่ดราม่าไว้ก่อนรับรองว่ารอด

00:12:23.600 --> 00:12:24.360
พิรากวนบอก

00:12:24.460 --> 00:12:29.160
นะ ทำไมข้าอ้วนแล้วไง เหยียดคนอ้วนเหรอห๊ะ 
นี่ตาชั่งของเจ้ามันอยู่มาเป็นแสนๆ ปีแล้ว

00:12:29.160 --> 00:12:31.820
เก่าขนาดนี้เหยียบไปมันก็ต้องมีวันหักบ้างแหละ

00:12:31.880 --> 00:12:34.340
ไม่รู้หรือไง มาหาว่าข้าอ้วน เดี๋ยวเถอะ เชอะ

00:12:34.560 --> 00:12:37.360
ว่าแล้วนะคะ พิรากวนก็เชิดหน้าแล้วเดินเข้าเมืองไปเลย

00:12:37.480 --> 00:12:41.420
ฝั่งยักษ์ก็แบบ ทำอะไรไม่ถูก เอ้าๆๆ เดี๋ยวหาว่าโดนเหยียดคนอ้วนอีก

00:12:41.420 --> 00:12:44.100
ก็เลยปล่อยพิรากวนเนี่ย เข้าเมืองไปนะคะ

00:12:44.100 --> 00:12:45.600
พร้อมกับหนุมานค่ะ

00:12:45.680 --> 00:12:49.260
ตอนนี้หนุมานสามารถเข้าไปในเมืองยักษ์ได้เรียบร้อยแล้วค่ะ

00:12:49.400 --> 00:12:54.040
แน่นอนว่าเข้าไปในเมืองยักษ์ได้ปุ๊บ 
หนุมานก็จะต้องไปตามหาพระรามเป็นอย่างแรกนะคะ

00:12:54.120 --> 00:13:00.280
หนุมานก็เลย เหาะไปที่ดงตาลค่ะ ไปถึงเห็น
พระรามกำลังนอนหลับอยู่กรง แล้วก็ไม่รู้เรื่อง ไม่มีสติอะไรเลย

00:13:00.280 --> 00:13:03.740
หนุมานก็เลยเข้าไปแล้วก็ร้องไห้ก่อนอย่างแรกเลย ร้องไห้ก่อน

00:13:03.780 --> 00:13:06.540
โถพระรามมานอนอยู่ตรงนี้น่าสงสารจังเลย

00:13:06.760 --> 00:13:12.580
ว่าแล้วก็แหกกรงนะคะ แล้วก็อุ้มพระรามออกมา
เอาไปฝากไว้ที่ภูเขาๆ หนึ่ง แล้วก็บอกเหล่าเทวดาไว้ว่า

00:13:12.720 --> 00:13:16.200
เทวดาทั้งหลาย ข้าจะไปสู้กับไมยราพนะ ฝากพระรามด้วยจ้า

00:13:16.280 --> 00:13:22.640
ซึ่งแน่นอนนะคะ ว่าคำฝากของหนุมานเนี่ยก็ต้องดังไปถึงเหล่าเทวดาทั้งหลาย ซึ่งเทวดาก็ไม่รู้จะทำยังไงนะคะ

00:13:22.640 --> 00:13:25.660
เพราะว่าพระรามนอนหลับอยู่ ก็ลงมาแล้วมาดีดสีตีเป่า

00:13:25.660 --> 00:13:29.720
บรรเลงออร์เคสตราให้พระรามนอนหลับอย่างมีความสุข
อยู่ที่ภูเขาแห่งนั้นค่ะ

00:13:29.780 --> 00:13:32.500
ในระหว่างที่หนุมานออกไปสู้กับไมยราพนะคะ

00:13:32.600 --> 00:13:38.440
ซึ่งทำให้วิวรู้สึกว่าวีดีโอเนี่ยยาวพอสมควรแล้ว 
เดี๋ยวเราตัดจบแล้วไปต่อกันที่สัปดาห์กันดีกว่าค่ะ ว่า

00:13:38.580 --> 00:13:41.640
ระหว่างหนุมานสู้กับไมยราพจะเกิดอะไรขึ้นนะคะ

00:13:41.640 --> 00:13:43.000
วันนี้ลาไปก่อนแล้วกันค่ะ

00:13:43.000 --> 00:13:43.740
บ๊าย บาย

00:13:43.740 --> 00:13:44.680
สวัสดีค่ะ

00:13:44.740 --> 00:13:46.920
เอาจริงนี่แอบงงตรรกะเมืองยักษ์นิดนึงนะคะ

00:13:46.960 --> 00:13:49.420
คือแบบว่าแปลงเป็นแมลงวัน จับได้

00:13:49.420 --> 00:13:51.320
แต่แปลงเป็นใยบัวจับไม่ได้

00:13:51.420 --> 00:13:54.952
แล้วแบบอะไร อะไรติดอยู่กับตัวพิรากวนจะไม่ดูเลยเหรอ
หรือว่า

00:13:54.960 --> 00:13:58.180
แล้วทำไมหนุมานไม่แปลงเป็นอะไรที่แบบเป็นแมลงหวี่ยังงี้

00:13:58.280 --> 00:14:00.900
แล้วก็แบบบินอยู่แถวๆ หูพิรากวนเป็นอะไรยังงี้

00:14:00.940 --> 00:14:03.780
จะได้แบบว่าลอยตัวอยู่เหนือพิรากวน 
แล้วจะได้ชั่งน้ำหนักไม่ได้

00:14:04.000 --> 00:14:06.080
เออ เอาเป็นว่าช่างมันเถอะค่ะ ตอนนี้มึนละนะ

00:14:06.080 --> 00:14:08.960
คือยังไม่ค่อยสบายอยู่นิดหน่อยนะคะ วันนี้เล่าอาจจะมึนๆ นิดนึง

00:14:08.960 --> 00:14:12.360
เอาเป็นว่าใครคิดเห็นยังไงก็
comment คุยกันด้านล่างแล้วกันค่ะ

00:14:12.460 --> 00:14:14.580
แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้านะคะ บ๊าย บาย

00:14:14.580 --> 00:14:15.780
สวัสดีค่ะ