1
00:00:00,000 --> 00:00:01,900
สวัสดีค่ะ วิวจาก Channel Point of View ค่ะ

2
00:00:02,020 --> 00:00:04,540
กลับมาอีกครั้งนะคะ ในทุกวันพุธ ที่วิวจะนำเอา

3
00:00:04,780 --> 00:00:09,780
บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับพระราชนิพนธ์ใน
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ 1

4
00:00:09,780 --> 00:00:11,060
มาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ

5
00:00:11,260 --> 00:00:14,480
เชื่อว่าตอนนี้เป็นตอนที่หลายๆ คนรอฟังอยู่นะคะ

6
00:00:14,480 --> 00:00:18,100
เพราะว่าเป็นตอนที่ตัวละครสุดโปรด
ของใครหลายๆ คนออกมาอีกแล้วค่ะ

7
00:00:18,100 --> 00:00:19,800
นั่นก็คือ มัจฉานุนั่งเองนะคะ

8
00:00:19,880 --> 00:00:23,520
ตอนนี้จะเป็นตอนการปะทะกันระหว่างหนุมานกับมัจฉานุค่ะ

9
00:00:23,680 --> 00:00:27,520
งงไหม พ่อลูกคู่นี้ไปเจอกันได้ยังไง 
แล้วกลับมาปะทะกันได้ยังไงค่ะ

10
00:00:27,600 --> 00:00:29,980
หรือจริงๆ ทุกคนก็ไม่งงเพราะว่าเคยเรียนมาแล้ว

11
00:00:29,980 --> 00:00:33,260
เอาเป็นว่าช่างมันเถอะค่ะ 
เราอย่าไปเวิ่นเว้อออกนอกเรื่องขนาดนั้นเลยเนาะ

12
00:00:33,260 --> 00:00:35,020
ใครที่ติดตามคลิปนี้เป็นคลิปแรกนะคะ

13
00:00:35,020 --> 00:00:36,500
แล้วอยากตามตั้งแต่ต้นเรื่องก็

14
00:00:36,500 --> 00:00:39,300
วิวทำเป็น playlist ไว้ให้แล้ว กดไปดูได้ตรงนี้นะคะ

15
00:00:39,300 --> 00:00:41,640
ส่วนใครที่อยากฟังรวดเดียวจบเรื่องเนี่ย

16
00:00:41,640 --> 00:00:42,780
ก็ตรงนี้เช่นกันค่ะ

17
00:00:42,800 --> 00:00:45,620
เชื่อว่าฟังกันมาถึงตรงนี้น่าจะติดตามวิว 
ครบทุกช่องทางแล้วนะคะ

18
00:00:45,720 --> 00:00:50,060
ไม่ว่าจะเป็น Facebook twitter Instagram 
หรือแม้แต่กด subscribe ช่องนี้ค่ะ

19
00:00:50,080 --> 00:00:55,240
ดังนั้น ถ้าพร้อมจะไปฟังเรื่องราวที่ทั้งสนุกแล้วก็ได้สาระกันแล้วก็ไปฟังกันเลยค่ะ

20
00:00:59,360 --> 00:01:02,980
ความเดิมตอนที่แล้วเนี่ยนะคะ
ไมยราพปรุงยาสลบอย่างแรง เสร็จแล้วใช่ไหมค่ะ

21
00:01:03,060 --> 00:01:05,740
เตรียมพร้อมที่จะนำไปใช้กับกองทัพพระรามแล้ว

22
00:01:05,860 --> 00:01:09,860
แต่กองทัพของพระรามเนี่ยก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ
เพราะว่ามีพิเภกอยู่ใช่ไหม

23
00:01:09,900 --> 00:01:16,940
พิเภกนี่ดูดงดูดวงเสร็จแล้วก็แอบบอกไว้ล่วงหน้าแล้วค่ะ 
ว่าเดี๋ยวไมยราพเนี่ยจะเดินทางเข้ามามาสะกดทัพนู่นนี่นั่น

24
00:01:17,060 --> 00:01:22,040
ซึ่งตอนนี้ถือว่าเป็นตอนที่มีเคราะห์กรรมหนักของพระราม
พระรามจะต้องระวังตัวให้ดี

25
00:01:22,100 --> 00:01:25,260
เมื่อไหร่ที่เช้า พระรามถึงจะอยู่รอดปลอดภัยนะคะ

26
00:01:25,340 --> 00:01:32,920
ดังนั้นค่ะ เหล่าลิงต่างๆ ก็เลยมีการตั้งแคมป์ตั้งค่ายอะไร 
จุดยามตามไฟต่างๆ เพื่อป้องกันอัตรายให้ถึงที่สุดนะคะ

27
00:01:32,980 --> 00:01:35,340
กะว่าไม่เช้าไม่นอน ประมาณนั้นแหละ

28
00:01:35,340 --> 00:01:39,200
รอพระรามพ้นเคราะห์เมื่อไหร่ตอนนั้นเวรยามต่างๆ 
ถึงจะหยุดได้ค่ะ

29
00:01:39,360 --> 00:01:43,780
ไมยราพเนี่ยนะคะ แน่นอนว่าจะมาวางยา
ก็ต้องแอบเข้ามาที่กองทัพพระรามใช่ไหมค่ะ

30
00:01:43,900 --> 00:01:47,320
แอบมาถึงปรากฏว่า เฮ้ย จะไปตรงนั้นก็ไม่ได้จะไปตรงนี้ก็ไม่ได้

31
00:01:47,320 --> 00:01:51,980
คือทุกที่เนี่ยเวรยามลิงดูแลไว้อย่างดีไปหมดเลยนะคะ
แทรกตัวไปตรงไหนก็ไม่ได้

32
00:01:52,080 --> 00:01:54,560
ไม่รู้จะเข้าไปวางยาพระรามได้ยังไงดีค่ะ

33
00:01:54,700 --> 00:02:01,480
ดังนั้นไมยราพก็มองไปมองมา เอ่อ ตรงนั้นก็มีหนุมานแปลงร่างเป็นลิงตัวใหญ่อยู่ เอ้ย อะไร งงไปหมด

34
00:02:01,560 --> 00:02:07,700
ไม่รู้จะสืบข่าวยังไงดีนะคะ สุดท้ายค่ะ ไมยราพก็เลย
ใช้วีธีแปลงร่างตัวเองนะคะ ให้กลายเป็นลิงตัวหนึ่ง

35
00:02:07,700 --> 00:02:09,480
เป็นลิงในกองทัพธรรมดาทั่วไป

36
00:02:09,540 --> 00:02:12,100
แล้วก็แกล้งจะเดินเข้าไปในกองทัพ ปรากฏว่า

37
00:02:12,120 --> 00:02:15,520
เฮ้ย ไอ้ตรงทางเข้าอะ เขาก็มีการเช็คช่งเช็คชื่ออยู่ประมาณว่า

38
00:02:15,660 --> 00:02:21,840
อะ ลิงเอ โอเคมีชื่อเข้าได้ ลิงบีมีชื่อเข้าได้ 
ลิงซีไม่มีชื่อใน guest list ห้ามเข้า

39
00:02:21,840 --> 00:02:22,780
ประมาณนั้นค่ะ

40
00:02:22,780 --> 00:02:24,720
ไมยราพก็แบบ ทำยังไงดีๆ

41
00:02:24,720 --> 00:02:26,580
แต่ด้วยความที่ไมยราพไม่ใช่ยักษ์โง่นะคะ

42
00:02:26,680 --> 00:02:28,880
ไมยราพนี่มีสมองนิดนึงน่ะนะ

43
00:02:29,100 --> 00:02:34,900
ดังนั้นค่ะ ไมยราพก็เลยแกล้งเดินเตร็ดเตร่เข้าไปในบรรดาฝูงลิงที่อยู่ด้านหน้าคุยกับลิงตัวอื่น ไปถึงแล้วก็แบบ

44
00:02:35,180 --> 00:02:41,300
เฮ้อ นี่เจ้า ข้าล่ะเบื่อจริงๆ เลย ไม่รู้จะต้องเฝ้ายามไปถึงเมื่อไหร่เนาะ เฝ้าน้านนาน อะไรทำนองนี้

45
00:02:41,400 --> 00:02:44,220
ลิงอีกตัวนะคะ ด่าทันที ประมาณว่าแบบ

46
00:02:44,320 --> 00:02:50,260
ไอ้โง่ นี่เขาตกลงกันมาทั้งกองทัพ ไม่รู้หรือไงว่า
เราต้องเฝ้าจนถึงเช้าไง ถึงจะหมดเคราะห์กรรม

47
00:02:50,260 --> 00:02:52,220
นี่อย่ามาถามปากพล่อยๆ อะไรอย่างงี้นะ

48
00:02:52,220 --> 00:02:53,260
ก็ด่าๆๆๆ

49
00:02:53,380 --> 00:02:56,040
แต่ถามว่าไมยราพได้สิ่งที่ตัวเองต้องการไปแล้วไหม

50
00:02:56,220 --> 00:02:58,440
ได้ไปเรียบร้อยค่ะ ไมยราพรู้ไปเรียบร้อยแล้วว่า

51
00:02:58,500 --> 00:03:00,500
อ๋อ เขาจะเฝ้ากันจนถึงเช้า

52
00:03:00,560 --> 00:03:03,380
ดังนั้นนะคะ ไมยราพก็เลยค่อยๆ หลบตัวเองออกมา

53
00:03:03,700 --> 00:03:05,700
หลบออกไปค่ะ

54
00:03:05,880 --> 00:03:10,200
ปรากฏว่าไมยราพหลบออกไปปุ๊บนะคะ ก็เหาะขึ้นไปบนฟ้าทันที

55
00:03:10,200 --> 00:03:14,600
แล้วก็ไมยราพนี่มีกล่องยาอยู่ใช่ไหมก็แกว่งกล่องยาใหญ่เลยค่ะ แกว่งๆๆๆ

56
00:03:14,700 --> 00:03:18,240
แกว่งจนกระทั่งเกิดประกายไฟวิบวับๆ ขึ้นบนฟ้านะคะ

57
00:03:18,240 --> 00:03:22,080
เหล่าลิงทั้งหลายค่ะ 
เป็นลิงที่มีความสามารถด้านดาราศาสตร์กันพอสมควร

58
00:03:22,180 --> 00:03:24,180
คือสมัยก่อนเขาไม่มีนาฬิกาใช่ไหม

59
00:03:24,240 --> 00:03:30,320
ดังนั้นค่ะ เวลาเขาจะดูว่าแบบ เฮ้ย ตอนนี้เช้ารึยังเนี่ย 
ก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้น เขาดูที่ดาวดวงหนึ่งใช่ไหม

60
00:03:30,320 --> 00:03:33,840
ถ้ามีดาวดวงนี้ขึ้นไปบนฟ้าแปลว่า อ๋อ นี่เวลาเช้าแล้ว

61
00:03:33,880 --> 00:03:36,660
ดังนั้นนะคะ เหล่าลิงมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

62
00:03:36,660 --> 00:03:41,880
อุ๊ย ดาวขึ้นแล้วนี่ เวลาเช้าแล้ว 
ในที่สุดหลังจากที่เราอดนอนมาทั้งคืนเราก็นอนได้แล้ว

63
00:03:41,940 --> 00:03:44,600
ลิงต่างๆ ก็เลย ชิลล์นะคะ เวรยามหละหล่วมกัน

64
00:03:44,740 --> 00:03:50,120
ทำให้ไมยราพเนี่ยสามารถ ปล่อยยาเข้าไปทางอากาศ ฟิ้ว 
แล้วลิงทั้งกองทัพก็สลบเหมือด ฟึ่บ

65
00:03:50,260 --> 00:03:53,860
ไมยราพนะคะ ก็เลยค่อยๆ เดินเข้าไป เดินเข้าไป
เห็นหนุมานอยู่

66
00:03:53,860 --> 00:03:57,240
ก็ปล่อยยาใส่หนุมาน ฟลึ่บ แล้วก็เดินเข้าไปได้ถึงพลับพลา

67
00:03:57,260 --> 00:03:59,980
เข้าไปถึงได้ในพลับพลาก็ปล่อยยาเข้าไปในพลับพลานะคะ

68
00:04:00,140 --> 00:04:04,920
ทำให้ ไม่ว่าจะเป็นพิเภกสุครีพ พระลักษมณ์ 
พระรามหลับเกลี้ยงนะคะ

69
00:04:05,040 --> 00:04:11,220
ว่าแล้วไมยราพก็แบบ เฮ้ย ทำไมมันง่ายขนาดนี้ 
ไหนบอกว่ามนุษย์สองคนนี้นี่ปราบยากปราบเย็นไง ง่ายจังเลย

70
00:04:11,340 --> 00:04:15,740
ไมยราพนะคะ ก็เลยจัดการอุ้มพระรามขึ้นมา
แล้วก็พาตัวไปไว้ที่บาดาลค่ะ

71
00:04:15,800 --> 00:04:21,020
ปกติเนี่ยนะคะ เข้าไปถึงศัตรูได้ขนาดนั้น ถ้า
ไมยราพเกิดฉลาดขึ้นมานิดนึงแล้วฆ่าพระรามตรงนั้นเลยเนี่ย

72
00:04:21,020 --> 00:04:23,000
ศึกกรุงลงกาจบเลยทันทีนะคะ

73
00:04:23,020 --> 00:04:25,100
แต่ด้วยความอะไรก็ไม่รู้ของไมยราพนะ

74
00:04:25,100 --> 00:04:28,540
ไมยราพก็อุ้มพระรามกลับไปที่เมืองบาดาลค่ะ 
แล้วก็สั่งทุกคนว่า

75
00:04:28,660 --> 00:04:34,460
เอาพระรามไปใส่กรงไว้ที่หลังดงตาลนะ แล้วก็เอาหลานของข้าที่ชื่อไวยวิกเนี่ย ที่บอกว่าจะก่อกบฏเนี่ย

76
00:04:34,460 --> 00:04:35,840
เอาไปไว้กับพระรามด้วย

77
00:04:36,000 --> 00:04:42,160
แล้วก็เอาพิรากวน พิรากวนเนี่ยแม่ของไวยวิก 
ไปตักน้ำมาไปเอาใส่กระทะใหญ่ๆ ไว้หน้าเมือง

78
00:04:42,160 --> 00:04:46,400
เดี๋ยวพอน้ำเต็มเมื่อไหร่ 
ข้าจะเอาไวยวิกกับพระรามต้มพร้อมกันในกระทะนี้เลย

79
00:04:46,420 --> 00:04:51,660
ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่านึกอารมณ์ไหนจะไปต้มนะ เพราะว่า
ตอนอื่นของรามเกียรติ์ ก็ไม่ได้มีการฆ่ากันด้วยการเอาไปต้ม

80
00:04:51,660 --> 00:04:52,860
หรือแต่อย่างใดนะคะ

81
00:04:52,920 --> 00:04:55,940
อย่างไรก็ตามนะคะ ไมยราพก็สั่งแบบนี้ไว้ค่ะ

82
00:04:55,960 --> 00:04:58,858
หลังจากนั้นค่ะ ไมยราพก็ไปรอชิลล์รอเวลาอยู่

83
00:04:58,858 --> 00:05:01,480
แล้วก็พิรากวนเนี่ยก็ต้องเอากระออมเนี่ยนะคะ

84
00:05:01,480 --> 00:05:04,640
เดินออกไปตักน้ำนอกเมืองมาทีละกระออมทีละกระออมค่ะ

85
00:05:04,640 --> 00:05:06,400
ตัดภาพมาที่ฝั่งกองทัพพระรามนะคะ

86
00:05:06,420 --> 00:05:13,740
เหล่าทหารเหล่าอะไรต่างๆ ก็นอนหลับกันอย่างมีความสุข
โดนยาโดนอะไรกันไป ไม่มีใครฟื้นขึ้นมาเลยแม้แต่คนเดียวนะคะ

87
00:05:13,740 --> 00:05:15,100
จนกระทั่งปรากฏว่า

88
00:05:15,200 --> 00:05:17,200
มีลมพัดผ่านมาค่ะ ฟิ้ว

89
00:05:17,300 --> 00:05:24,000
แน่นอนว่าลมพัดผ่านมานะคะ ไปโดนตัวหนุมาน หนุมานก็เลยงัวเงียๆ ฟื้นขึ้นมาตัวแรกค่ะ ฟื้นขึ้นมาเสร็จก็แบบ เอ๊ะ

90
00:05:24,000 --> 00:05:25,540
เอ๊ะ เอ๊ะ

91
00:05:25,580 --> 00:05:27,580
เรากะว่าเราจะไม่นอนทั้งคืนไม่ใช่เหรอ

92
00:05:27,680 --> 00:05:30,320
ทำไมอยู่ดีๆ เราถึงเผลอหลับไปได้

93
00:05:30,320 --> 00:05:32,080
เอาแล้ว ไมยราพมารึเปล่า

94
00:05:32,100 --> 00:05:36,020
หนุมานนะคะ ซึ่งอ่าปากอมพลับพลาอยู่ก็เลยตะโกนถามสุครีพประมาณว่า

95
00:05:36,140 --> 00:05:41,020
ท่านน้าๆ เมื่อกี้เหมือนข้าเหมือนเผลอหลับไปแว๊บหนึ่ง
เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า

96
00:05:41,180 --> 00:05:44,240
สุครีพนะคะ ที่กำลังนอนหลับอยู่ก็แบบ ห๊ะๆๆ

97
00:05:44,400 --> 00:05:50,720
ใครหลับอะไร เอ้ย ข้าก็หลับอยู่เหมือนกัน เท่านั้นนะคะ
ไล่ปลุกกันทั้งกองทัพเลยค่ะ ปลุกไปปลุกมา

98
00:05:50,720 --> 00:05:51,220
อุ๊ต๊ะ

99
00:05:51,220 --> 00:05:52,440
พระรามหาย

100
00:05:52,500 --> 00:05:55,460
พอเห็นว่าพระรามหายไป ประกอบกับคำทำนายอะไรต่างๆ

101
00:05:55,540 --> 00:05:58,400
พระลักษมณ์ก็เริ่มร้องห่มร้องไห้ก่อนคนแรกเลย 
ประมาณว่าแบบ

102
00:05:58,400 --> 00:06:02,380
โอ้ว่าสมเด็จพระเชษฐา เราจากพาราเขตขัณฑ์
ได้ยากลำบากด้วยกัน

103
00:06:02,560 --> 00:06:07,840
ประมาณว่าโห้ นี่เราอุตสาห์ออกจากเมืองมาด้วยกัน
ทำไมพี่ถึงต้องมาตายจากน้องไป

104
00:06:07,840 --> 00:06:09,420
เหล่าลิงเห็นพระลักษมณ์ร้องไห้

105
00:06:09,560 --> 00:06:12,860
ร้องตาม ร้องกัน โฮๆๆ กันทั้งกองทัพเลยนะคะ

106
00:06:12,960 --> 00:06:15,880
ปรากฏว่าพิเภก ได้สติก่อนคนแรกค่ะ พิเภกแบบ

107
00:06:15,940 --> 00:06:21,220
เฮ้ย เดี๋ยวหยุดๆๆๆ พระรามยังไม่ตาย พระรามยังไม่ตาย
จำที่ข้าทำนายได้ไหม ข้าทำนายแค่ว่าพระรามจะได้เคราะห์

108
00:06:21,220 --> 00:06:23,140
จะต้องโดนลักพาตัวอะไรต่างๆ

109
00:06:23,140 --> 00:06:24,500
ไม่ได้โดนฆ่าซะหน่อย

110
00:06:24,520 --> 00:06:28,400
เอางี้ นี่มันจะต้องเป็นไมยราพแน่ๆ เลยมาลักพาตัวพระรามไป

111
00:06:28,460 --> 00:06:31,380
ให้หนุมานลงไปตามพระรามมาคืนสิ

112
00:06:31,380 --> 00:06:34,680
แน่นอนนะคะว่า ก็ต้องบอกเส้นทางอะไร ให้หนุมานเรียบร้อย
ประมาณว่า

113
00:06:34,720 --> 00:06:37,240
หนุมานนี่นะ พระรามอยู่ในเมืองบาดาล

114
00:06:37,240 --> 00:06:38,540
ตรงนั้นมีสระใหญ่อยู่นะ

115
00:06:38,620 --> 00:06:46,000
แล้วก็มีดอกบัวดอกใหญ่อยู่ ถ้าไปหักก้านดอกบัวนะ แล้วก็ลอดลงไปตามก้านบัวเนี่ยรับรองไปถึงเมืองบาดาลแน่นอนค่ะ

116
00:06:46,120 --> 00:06:52,420
ได้รับคำสั่งแบบนั้นนะคะ หนุมานก็เริ่มออกเดินทางไปค่ะ 
ไปที่สระขนาดใหญ่ แล้วก็ทำตามที่พิเภกบอกนะคะ

117
00:06:52,480 --> 00:06:56,840
หักก้านบัวลงไป ไปถึงก็เจอกองทัพยักษ์มากมายเฝ้าด่านอยู่

118
00:06:56,880 --> 00:07:03,540
ก็เริ่มฆ่ายักษ์ ไล่ฆ่ายักษ์ก่อน แล้วก็ผ่านด่านไปทีละด่าน
ฆ่ายักษ์เสร็จนะคะ ก็ไปเจอช้างตัวขนาดมหึมาเนี่ยนะ

119
00:07:03,540 --> 00:07:05,540
กำลังวิ่งไล่อยู่ ก็ไปฆ่าช้าง

120
00:07:05,580 --> 00:07:14,940
ฆ่าช้างเสร็จ ไปเจอภูเขากระทบกันก็หักภูเขาทิ้ง เจอจักรกรด เจอยุงตัวเท่าแม่ไก่ เจอนู่นเจอนี่ก็ฆ่าๆๆ ไล่ฆ่าเข้าไปนะคะ

121
00:07:14,980 --> 00:07:17,100
จนกระทั่งไปถึงด่านๆ หนึ่งค่ะ

122
00:07:17,140 --> 00:07:23,600
เจอสระขนาดใหญ่อยู่ มีดอกบัวเต็มไปหมดเลย
ดูสวย ดูสงบ ดูแบบไม่เป็นพิษเป็นภัย หนุมานก็เหวอไปไม่ถูกไง

123
00:07:23,640 --> 00:07:28,460
แบบอ่าว ไปทางอะ ไปทางต่อ ขณะที่กำลังวุ่นวายๆ อยู่นั่นนะคะ

124
00:07:28,620 --> 00:07:31,400
ปรากฏว่าในสระนี้ค่ะ จำได้ไหมเป็นที่อยู่ของใคร

125
00:07:31,420 --> 00:07:34,540
สระๆ นี้นะคะ เป็นที่อยู่ของมัจฉานุนั่นเอง

126
00:07:34,600 --> 00:07:37,300
ซึ่งทุกวันก็จะต้องขึ้นจากสระน้ำมาลาดตระเวน

127
00:07:37,300 --> 00:07:42,200
ปรากฏว่าเจอลิงที่ไหนก็ไม่รู้มายืนอยู่ตรงนี้ 
หน้าตาท่าทางก็แบบดูน่าหมั่นไส้มากนะคะ

128
00:07:42,220 --> 00:07:44,880
มัจฉานุกก็เลยขึ้นไป แล้วไปตะโกนถามก่อนประมาณว่า

129
00:07:45,000 --> 00:07:50,560
เฮ้ย แกเป็นใครมากจากไหนมายุ่งอะไรกับตรงนี้ ข้าเฝ้าด่านเมืองบาดาลอยู่ เจ้ามาที่นี่ได้ยังไง

130
00:07:50,620 --> 00:07:55,240
ฝั่งหนุมานเนี่ยนะคะ เห็นลิงเด็กน้อยเนี่ยมาตะโกนด่าตัวเอง หนุมานก็ด่ากลับค่ะ ประมาณว่าแบบ

131
00:07:55,260 --> 00:07:57,460
เฮ้ย ไอ้ลิงจิ๋ว หน้าตานี่กวนนะเราเนี่ย

132
00:07:57,620 --> 00:08:00,900
มาขัดขวางอะไรตรงนี้ ข้าเนี่ยจะลงไปเมืองบาดาล

133
00:08:00,980 --> 00:08:05,360
ว่าแล้วนะคะ ลิงทั้งสองตัวเนี่ยเข้าไปตะลุมบอนสู้กันค่ะ สู้ๆๆๆ

134
00:08:05,360 --> 00:08:07,040
สู้ไปสู้มาปรากฏว่า

135
00:08:07,040 --> 00:08:08,480
ไม่ชนะกันสักทีนะคะ

136
00:08:08,540 --> 00:08:12,400
รู้สึกผิดวิสัย เพราะปกติหนุมานเนี่ย สู้แป๊ปเดียวก็ชนะแล้ว

137
00:08:12,400 --> 00:08:15,900
ฝั่งลิงน้อยนี่ก็แบบ เออ ทำไมหน้าตามันก็ดูแบบ
หน้าคล้ายๆ เราเหมือนกันนะ

138
00:08:15,960 --> 00:08:20,160
สงสัยกันไปสงสัยกันมาค่ะ หนุมานก็เลยหยุดมือก่อน
แล้วก็หันไปถามว่า

139
00:08:20,300 --> 00:08:24,620
เฮ้ย ไอ้ลิงน้อย เจ้าเป็นใครมาจากไหน 
ลูกใครหลานใครเนี่ย มาเฝ้าสระน้ำตรงนี้เนี่ย

140
00:08:24,880 --> 00:08:27,840
ฝั่งมัจฉานุค่ะ ก็เลยตะโกนบอกกลับไปค่ะ ประมาณว่า

141
00:08:27,980 --> 00:08:32,060
อ๋อ ข้าเนี่ยเป็นลูกนางมัจฉา ตอบเขาด้วยนะ
แล้วเล่าละเอียดเลย

142
00:08:32,100 --> 00:08:34,860
เล่าเหมือนจะไปแบบ ออกรายการวงเวียนชีวิตอะไร
ประมาณว่า

143
00:08:34,960 --> 00:08:39,680
ข้าเป็นลูกนางมัจฉา แม่ข้าทิ้งข้าเอาไว้อยู่ริมสระ 
ไมยราพเก็บข้ามาเลี้ยง

144
00:08:39,680 --> 00:08:43,820
พ่อข้าเนี่ยรู้ป่าว ชื่อกำแหงหนุมานเป็นทหารที่ยิ่งใหญ่มาก

145
00:08:43,900 --> 00:08:45,900
หนุมานนะคะ หนุมานได้ยินอย่างนั้นหนุมานแบบ

146
00:08:45,900 --> 00:08:47,600
อ่าว ลูกข้าเองนี่นา

147
00:08:47,600 --> 00:08:48,960
ไม่น่า หน้าตาหล่อนะเรา

148
00:08:49,120 --> 00:08:51,120
เอ้า เมื่อกี้ยังว่าเขาหน้ากวนอยู่เลยนะ

149
00:08:51,140 --> 00:08:53,420
หนุมานก็เลยหันไปบอกมัจฉานุค่ะ บอกว่า

150
00:08:53,640 --> 00:08:56,260
โถลูกรัก พ่อเอง พ่อหนุมานเองจ้า

151
00:08:56,260 --> 00:08:57,740
คิดว่ามัจฉานุเชื่อไหมค่ะ

152
00:08:57,820 --> 00:09:03,440
มัจฉานุแบบ แหม่ใครจะไปเชื่อ นี่พอบอกว่ากำพร้าพ่อ
พ่อชื่อหนุมานหน่อยสวมรอยเลยนะ

153
00:09:03,480 --> 00:09:07,300
ไม่เชื่อหรอก ถ้าเป็นหนุมานจริงอะ 
เหาะขึ้นไปหาวเป็นดาวเป็นเดือนให้ดูหน่อยสิ

154
00:09:07,380 --> 00:09:13,060
แน่นอนนะคะหนุมานก็ต้องพิสูจน์ตัวเองให้มัจฉานุดูด้วยการเหาะขึ้นไปแล้วก็หาวเป็นดาวเป็นเดือน

155
00:09:13,120 --> 00:09:16,980
สองพ่อลูกก็เลยได้เจอกันในที่สุด แล้วก็มีการกอดกันกลม ประมาณว่า

156
00:09:17,040 --> 00:09:19,520
โถ ในที่สุดก็เจอแล้วนะลูกรักทำนองนี้

157
00:09:19,600 --> 00:09:22,060
แต่อย่างไรก็ตามค่ะ หนุมานก็บอกว่า

158
00:09:22,140 --> 00:09:26,860
พ่อมีภารกิจต้องไปทำมัจฉานุลูก 
บอกทางพ่อหน่อยเถอะจะไปเมืองบาดาลยังไง

159
00:09:26,980 --> 00:09:29,160
ถามว่ามัจฉานุบอกไหม มัจฉานุบอกว่า

160
00:09:29,240 --> 00:09:37,420
บอกไม่ได้ครับ คุณพ่อ คือยังไงก็ตามเนี่ย พ่อก็เป็นพ่อ 
แต่ว่าไมยราพก็เป็นผู้มีบุญคุณกับข้าชุบเลี้ยงข้ามาจนโต

161
00:09:37,520 --> 00:09:39,700
ซึ่งถ้าเอาจริงๆ แล้วนับแบบจริงๆ

162
00:09:39,700 --> 00:09:44,600
ตั้งแต่หนุมานจองถนนมาจนถึงตอนนี้ก็ผ่านไปไม่กี่วันเองนะ
แต่ว่าก็ช่างมันเถอะ

163
00:09:44,680 --> 00:09:47,100
มัจฉานุก็บอกว่าเป็นผู้มีพระคุณชุบเลี้ยงมาจนโต

164
00:09:47,140 --> 00:09:49,140
ไม่สามารถเนรคุณได้จริงๆ ค่ะ

165
00:09:49,140 --> 00:09:52,840
แต่ว่า อะ จะบอกใบ้ให้แล้วกัน
ก็พ่อเข้ามายังไงพ่อก็ไปแบบนั้นแหละ

166
00:09:52,860 --> 00:09:55,180
ว่าแล้วมัจฉานุกก็เนียนๆ เดินหนีไปนะคะ

167
00:09:55,260 --> 00:09:59,140
ฝั่งหนุมานค่ะ ได้รับคำใบ้มาแน่นอนด้วยความฉลาดก็ต้องเก็ตนะว่าแบบ

168
00:09:59,200 --> 00:10:02,200
อ๋อ ตอนอยู่ข้างบนข้าหักก้านดอกบัวแล้วลงมา

169
00:10:02,220 --> 00:10:04,220
อันนี้ก็ต้องหักก้านดอกบัวแน่ๆ เลย

170
00:10:04,240 --> 00:10:10,480
ว่าแล้วนะคะ หนุมานก็มองหาดอกบัวดอกที่ต้องสงสัยค่ะ
แล้วก็หักก้านบัวลอดลงไปนะคะ

171
00:10:10,580 --> 00:10:14,800
ทำให้หนุมานสามารถเดินทางไปที่เมืองบาดาลได้ในที่สุดค่ะ

172
00:10:14,920 --> 00:10:18,200
แต่อย่างไรก็ตามนะคะ
การผจญภัยในเมืองบาดาลของหนุมานยังไม่จบค่ะ

173
00:10:18,220 --> 00:10:22,260
เพราะว่า เมื่อไปถึงหนุมานก็ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี

174
00:10:22,260 --> 00:10:25,040
ก็เลยแฝงตัว แอบอยู่ตรงพุ่มไม้แถวนั้นนะคะ

175
00:10:25,140 --> 00:10:28,080
พอดีค่ะ เวลาเดียวกัน จำนางพิรากวนได้ไหม

176
00:10:28,120 --> 00:10:34,980
นางพิรากวนที่ได้รับคำสั่งให้ออกมาตักน้ำนะคะ ก็ต้องออกมาตักน้ำที่บ่อน้ำบริเวณใกล้ๆ กับที่หนุมานซ่อนตัวอยู่พอดีค่ะ

177
00:10:35,020 --> 00:10:38,280
นางพิรากวนก็เลยตักน้ำไป ร้องไห้ไป ประมาณว่าแบบ

178
00:10:38,280 --> 00:10:43,420
โถลูกรักของแม่ แม่อุตสาห์เลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก 
ไม่น่าจะต้องมาตายตอนนี้เลย

179
00:10:43,500 --> 00:10:47,300
โถ เขาจะเอาลูกไปต้มพร้อมกับพระราม โถ แม่จะช่วยลูกยังไงดี

180
00:10:47,300 --> 00:10:52,220
ปรากฏว่าหนุมานได้ยิน ได้ยินคนพูดชื่อพระราม 
แล้วก็ได้ยินแบบว่า

181
00:10:52,320 --> 00:10:54,400
ด่าไมยราพซะใหญ่โต หนุมานก็เลย

182
00:10:54,440 --> 00:10:57,200
ออกมาค่ะ แล้วก็บอกว่า ยายๆๆ ยายเป็นใครอะ

183
00:10:57,260 --> 00:10:59,960
นี่ข้าเป็นทหารพระรามนะ เกิดอะไรขึ้นเล่าให้ฟังหน่อยสิ

184
00:11:00,080 --> 00:11:03,000
แน่นอนนะคะพิรากวนก็เล่าให้หนุมานฟังหมดเลยค่ะ
ประมาณว่า

185
00:11:03,060 --> 00:11:08,380
อ๋อ ลูกข้าเนี่ยนะ โดนจับไปพร้อมกับพระราม 
เดี๋ยวจะโดนเอาไปต้มนู่นนี่นั่น เห็นไหมข้ามาตักน้ำ

186
00:11:08,380 --> 00:11:11,420
ถ้าท่านจะช่วยนะ นู่นอยู่ดงตาลท้ายเมืองกันทั้งคู่นี่แหละ

187
00:11:11,560 --> 00:11:17,940
จะทำยังไงดี แต่ท่านจะเข้าไปในเมืองยังไง จำได้ไหม
ตอนที่ข้าเคยเล่าไว้ตอนนู่นน่ะเมื่อนานแสนนานมาแล้ว

188
00:11:17,940 --> 00:11:19,560
ตั้งแต่สมัยสร้างเมืองบาดาลเนี่ยนะ

189
00:11:19,640 --> 00:11:24,140
หน้าเมืองมันมีตาชั่งใหญ่อยู่ 
เขาชั่งน้ำหนักทุกคนตอนออกจากเมืองหมดแหละ

190
00:11:24,140 --> 00:11:28,020
ถ้าออกมาแล้วกินเยอะ ตัวอ้วนน้ำหนักผิดปกติ 
เขาไม่ให้เข้าหรอก

191
00:11:28,080 --> 00:11:30,420
เพราะเขากลัวว่าจะมีคนน่ะ แอบแฝงเข้าไปด้วย

192
00:11:30,460 --> 00:11:33,140
แล้วจะให้ท่านเหาะข้ามกำแพงเมืองก็ไม่ได้

193
00:11:33,360 --> 00:11:35,360
ข้างบนมันมีไฟกรด มีอะไรอยู่

194
00:11:35,420 --> 00:11:39,000
จะแปลงเป็นแมลงวันบินตามเข้าไป
ก็ไม่ลอดตาทหารยักษ์หรอก

195
00:11:39,100 --> 00:11:43,660
ฝั่งหนุมานนะคะ บอก โอ้ย ไม่เป็นไรเอางี้ๆ 
เดี๋ยวข้าแปรงเป็นใยบัว ติดสไบท่านแล้วกัน

196
00:11:43,780 --> 00:11:46,700
ก็เลยแปลงเป็นใยบัวนะคะ ติดสไบนางพิรากวนไปค่ะ

197
00:11:46,700 --> 00:11:50,220
อ่าว แล้วถ้าตราชั่งหักอะ เขาไม่หาว่าข้าอ้วนเหรอ

198
00:11:50,280 --> 00:11:54,160
หนุมานก็บอกว่า เอางี้ๆ โวยวาย ตามที่ข้าบอกนะ รับรองรอด

199
00:11:54,300 --> 00:12:01,420
นะคะ นางพิรากวนก็เลยหอบน้ำค่ะ เดินทางกลับเข้าไปที่เมือง ไปถึงปรากฏว่าก็ต้องชั่งน้ำหนักตามกฎใช่ไหมค่ะ

200
00:12:01,640 --> 00:12:05,740
แน่นอนว่าหนุมานตัวตั้งเบ้อเร่อ 
ต่อให้แปลงร่างเล็กขนาดไหนแล้ว

201
00:12:05,740 --> 00:12:08,800
แต่สสารไม่มีวันหายไปนะคะ มวลของหนุมานยังอยู่

202
00:12:08,800 --> 00:12:10,800
พอรากวนเหยียบขึ้นบนเครื่องชั่งค่ะ

203
00:12:10,960 --> 00:12:15,960
ปึ่ก เครื่องชั่งหักทันทีเลยนะคะ
แน่นอนนะคะ ว่าพวกยักษ์ก็ต้องมีการโวยวายกันว่าแบบ

204
00:12:16,080 --> 00:12:18,760
พิรากวน เจ้าแอบพาใครเข้ามาเนี่ย ทำไมน้ำหนักไม่เท่าเดิม

205
00:12:18,840 --> 00:12:23,600
ฝั่งพิรากวนนะคะ อาศัยจังหวะนั้น โวยวายไว้ก่อน
เล่นใหญ่ดราม่าไว้ก่อนรับรองว่ารอด

206
00:12:23,600 --> 00:12:24,360
พิรากวนบอก

207
00:12:24,460 --> 00:12:29,160
นะ ทำไมข้าอ้วนแล้วไง เหยียดคนอ้วนเหรอห๊ะ 
นี่ตาชั่งของเจ้ามันอยู่มาเป็นแสนๆ ปีแล้ว

208
00:12:29,160 --> 00:12:31,820
เก่าขนาดนี้เหยียบไปมันก็ต้องมีวันหักบ้างแหละ

209
00:12:31,880 --> 00:12:34,340
ไม่รู้หรือไง มาหาว่าข้าอ้วน เดี๋ยวเถอะ เชอะ

210
00:12:34,560 --> 00:12:37,360
ว่าแล้วนะคะ พิรากวนก็เชิดหน้าแล้วเดินเข้าเมืองไปเลย

211
00:12:37,480 --> 00:12:41,420
ฝั่งยักษ์ก็แบบ ทำอะไรไม่ถูก เอ้าๆๆ เดี๋ยวหาว่าโดนเหยียดคนอ้วนอีก

212
00:12:41,420 --> 00:12:44,100
ก็เลยปล่อยพิรากวนเนี่ย เข้าเมืองไปนะคะ

213
00:12:44,100 --> 00:12:45,600
พร้อมกับหนุมานค่ะ

214
00:12:45,680 --> 00:12:49,260
ตอนนี้หนุมานสามารถเข้าไปในเมืองยักษ์ได้เรียบร้อยแล้วค่ะ

215
00:12:49,400 --> 00:12:54,040
แน่นอนว่าเข้าไปในเมืองยักษ์ได้ปุ๊บ 
หนุมานก็จะต้องไปตามหาพระรามเป็นอย่างแรกนะคะ

216
00:12:54,120 --> 00:13:00,280
หนุมานก็เลย เหาะไปที่ดงตาลค่ะ ไปถึงเห็น
พระรามกำลังนอนหลับอยู่กรง แล้วก็ไม่รู้เรื่อง ไม่มีสติอะไรเลย

217
00:13:00,280 --> 00:13:03,740
หนุมานก็เลยเข้าไปแล้วก็ร้องไห้ก่อนอย่างแรกเลย ร้องไห้ก่อน

218
00:13:03,780 --> 00:13:06,540
โถพระรามมานอนอยู่ตรงนี้น่าสงสารจังเลย

219
00:13:06,760 --> 00:13:12,580
ว่าแล้วก็แหกกรงนะคะ แล้วก็อุ้มพระรามออกมา
เอาไปฝากไว้ที่ภูเขาๆ หนึ่ง แล้วก็บอกเหล่าเทวดาไว้ว่า

220
00:13:12,720 --> 00:13:16,200
เทวดาทั้งหลาย ข้าจะไปสู้กับไมยราพนะ ฝากพระรามด้วยจ้า

221
00:13:16,280 --> 00:13:22,640
ซึ่งแน่นอนนะคะ ว่าคำฝากของหนุมานเนี่ยก็ต้องดังไปถึงเหล่าเทวดาทั้งหลาย ซึ่งเทวดาก็ไม่รู้จะทำยังไงนะคะ

222
00:13:22,640 --> 00:13:25,660
เพราะว่าพระรามนอนหลับอยู่ ก็ลงมาแล้วมาดีดสีตีเป่า

223
00:13:25,660 --> 00:13:29,720
บรรเลงออร์เคสตราให้พระรามนอนหลับอย่างมีความสุข
อยู่ที่ภูเขาแห่งนั้นค่ะ

224
00:13:29,780 --> 00:13:32,500
ในระหว่างที่หนุมานออกไปสู้กับไมยราพนะคะ

225
00:13:32,600 --> 00:13:38,440
ซึ่งทำให้วิวรู้สึกว่าวีดีโอเนี่ยยาวพอสมควรแล้ว 
เดี๋ยวเราตัดจบแล้วไปต่อกันที่สัปดาห์กันดีกว่าค่ะ ว่า

226
00:13:38,580 --> 00:13:41,640
ระหว่างหนุมานสู้กับไมยราพจะเกิดอะไรขึ้นนะคะ

227
00:13:41,640 --> 00:13:43,000
วันนี้ลาไปก่อนแล้วกันค่ะ

228
00:13:43,000 --> 00:13:43,740
บ๊าย บาย

229
00:13:43,740 --> 00:13:44,680
สวัสดีค่ะ

230
00:13:44,740 --> 00:13:46,920
เอาจริงนี่แอบงงตรรกะเมืองยักษ์นิดนึงนะคะ

231
00:13:46,960 --> 00:13:49,420
คือแบบว่าแปลงเป็นแมลงวัน จับได้

232
00:13:49,420 --> 00:13:51,320
แต่แปลงเป็นใยบัวจับไม่ได้

233
00:13:51,420 --> 00:13:54,952
แล้วแบบอะไร อะไรติดอยู่กับตัวพิรากวนจะไม่ดูเลยเหรอ
หรือว่า

234
00:13:54,960 --> 00:13:58,180
แล้วทำไมหนุมานไม่แปลงเป็นอะไรที่แบบเป็นแมลงหวี่ยังงี้

235
00:13:58,280 --> 00:14:00,900
แล้วก็แบบบินอยู่แถวๆ หูพิรากวนเป็นอะไรยังงี้

236
00:14:00,940 --> 00:14:03,780
จะได้แบบว่าลอยตัวอยู่เหนือพิรากวน 
แล้วจะได้ชั่งน้ำหนักไม่ได้

237
00:14:04,000 --> 00:14:06,080
เออ เอาเป็นว่าช่างมันเถอะค่ะ ตอนนี้มึนละนะ

238
00:14:06,080 --> 00:14:08,960
คือยังไม่ค่อยสบายอยู่นิดหน่อยนะคะ วันนี้เล่าอาจจะมึนๆ นิดนึง

239
00:14:08,960 --> 00:14:12,360
เอาเป็นว่าใครคิดเห็นยังไงก็
comment คุยกันด้านล่างแล้วกันค่ะ

240
00:14:12,460 --> 00:14:14,580
แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้านะคะ บ๊าย บาย

241
00:14:14,580 --> 00:14:15,780
สวัสดีค่ะ