Ο δρόμος του ειρηνικού πολεμιστή | Νταν Μίλμαν | TEDxBerkeley

Ο Νταν Μίλμαν μιλάει για το πώς να ζούμε το παρόν και να δρούμε άμεσα.
Ο Μίλμαν έχει γράψει 16 βιβλία, λογοτεχνικά και μη, που εστιάζουν στην ενσυνείδητη εξέλιξη του μυαλού και του σώματος. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 29 γλώσσες και έχουν επηρεάσει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Ίσως το πιο δημοφιλές του βιβλίο «Ο δρόμος του ειρηνικού πολεμιστή» μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 2006.

Αυτή h ομιλία έγινε σε μια εκδήλωση TEDx, η οποία χρησιμοποιεί τη μορφή
των συνεδρίων TED αλλά διοργανώνεται ανεξάρτητα, από μια τοπική κοινότητα/ομάδα.
Διαβάστε περισσότερα στο http://ted.com/tedx

Γεια σε όλους.

Χαίρομαι που βρίσκομαι σήμερα εδώ
στην εκδήλωση του TEDxBerkeley.

Διδάσκω κάτι,

μια προσέγγιση της ζωής που την αποκαλώ
«Ο δρόμος του ειρηνικού πολεμιστή».

Αλλά θα ήθελα να σας πω για το παρασκήνιο
όσων θα μοιραστώ μαζί σας,

έτσι επιτρέψτε μου να σας πω
εν συντομία την ιστορία μου.

Όταν ήμουν νέος στο Μπέρκλεϊ,
πήγαινα σε ένα γυμναστήριο στη γειτονιά,

και το παλιό βενζινάδικο
-της ιστορίας, της ταινίας, του βιβλίου-

ήταν δύο τετράγωνα μακριά,
στη γωνία Όξφορντ και Χιρστ,

κι έκανα κάτι τέτοιο:

(Χειροκρότημα)

Αλλά διανύω το 68ο έτος μου
πάνω στον πλανήτη Γη,

και δεν θα με δείτε πλέον
να κάνω τέτοια πράγματα.

Για την ακρίβεια δεν βάζουν τα βιβλία μου
στην κατηγορία «Νέα Εποχή»

αλλά στα βιβλία για μεσήλικες

(Γέλια)

στα καταστήματα.

Αλλά παλιά ήμουν σχεδόν κολλημένος
με την ιδέα του ταλέντου

και προσπαθούσα να καταλάβω τι σήμαινε.

Όριζα το ταλέντο ως την ικανότητα
να μαθαίνουμε πιο γρήγορα και πιο εύκολα

και να ανεβαίνουμε σε ανώτερο επίπεδο -

μου φαινόταν μια λογική εξήγηση
για το ταλέντο.

Κι αναρωτιόμουν, μπορεί να εξελιχθεί;

Είναι έμφυτο ή επίκτητο;

Και είχα την άποψη,

κι εφόσον το επιβεβαίωναν έρευνες,

ότι το ταλέντο είναι 20% έμφυτο

-σωματότυπος και λοιπά για τα αθλήματα-

αλλά σχεδόν το 80% μπορούσε να αναπτυχθεί.

Και είπα, τότε παλιά
που έκανα προπόνηση ως αθλητής,

και ως προπονητής σε ομάδα
άλλου πανεπιστήμιου στην περιοχή,

άρχισα να επεξεργάζομαι αυτή την ιδέα:

Τι συνθέτει το φυσικό ταλέντο;

Τι σε κάνει να μαθαίνεις γρηγορότερα
και ευκολότερα και να ανεβαίνεις επίπεδο;

Και τι θα γινόταν αν έκανα
ένα βασικό πρόγραμμα προπόνησης,

και οι αθλητές μου ανέπτυσσαν αυτά

πριν επικεντρωθούν
στις αθλητικές δεξιότητες;

Έτσι, πίστευα ότι η δύναμη,
η ευελιξία, ο συντονισμός,

ο ρυθμός, η ισορροπία,
η ταχύτητα αντίδρασης,

όλα συνέβαλλαν σε αυτή την ικανότητα
να μαθαίνουμε γρηγορότερα κι ευκολότερα.

Έτσι, την πρώτη χρονιά προπονούσα
τους αθλητές μου σε όλες τις ικανότητες,

και η ομάδα μου ανέβηκε
από τον πάτο του ομίλου

στις τρεις καλύτερες ομάδες της χώρας

μέσα σε τριάμισι χρόνια.

Προπονούσα και τους κορυφαίους
Ολυμπιακούς αθλητές των ΗΠΑ.

Οι θεωρίες μου λοιπόν
λειτουργούσαν στην πράξη,

και ίσως να ήμουν προπονητής έως σήμερα,

αλλά περνούσα κάποιες φάσεις της ζωής μου,
άσχετες με τη γυμναστική,

και συνειδητοποίησα ότι το να μπορώ
να κάνω κατακόρυφους και άλματα

δεν με βοηθούσε και πολύ
όταν έβγαινα ραντεβού.

Αυτές οι ικανότητες
δεν μου φάνηκαν άμεσα χρήσιμες

όταν παντρεύτηκα κι έκανα παιδιά,

όταν αντιμετώπιζα προβλήματα
σε καριέρα και οικονομικά,

ή στις προκλήσεις της καθημερινότητας
που όλοι μας αντιμετωπίζουμε.

Τότε άρχισα να κάνω σοβαρότερες ερωτήσεις:

Πώς μπορούμε, ως ανθρώπινα όντα
να αναπτύξουμε ένα ταλέντο,

όχι απαραιτήτως στα αθλήματα,

αλλά ένα ταλέντο στη ζωή,

για τις πραγματικές αλλαγές
της καθημερινής ζωής.

Βέβαια, σας είπα λίγα για την ιστορία μου

αλλά να σας πω και για τη δική σας.

Έχετε κι εσείς ιστορία,
και είναι ο δικός σας θησαυρός

γιατί καμία ιστορία πάνω στον πλανήτη
δεν είναι ακριβώς σαν τη δική σας.

Και όχι μόνο έχετε μια ιστορία -

είστε μια ιστορία σε εξέλιξη,
ένα μυθιστόρημα που γράφεται τώρα,

και ποτέ δεν ξέρετε
πώς θα είναι το επόμενο κεφάλαιο.

Έτσι, θέλω να σας ενημερώσω

ότι όλοι στη ζωή μας έχουμε υπερβεί
αντιξοότητες και εμπόδια.

Φυσικά, μπορεί και να κάνω λάθος,

έτσι μάλλον πρέπει να ρωτήσω να μου πείτε:

Παρακαλώ, σηκώστε το χέρι σας

αν έχετε βιώσει στη ζωή σας σωματικό,
συναισθηματικό ή πνευματικό πόνο.

Μπορώ να δω τα χέρια σας εκεί;

Ευχαριστώ. Ναι, όλοι μας το έχουμε ζήσει.

Νομίζω βέβαια ότι θα συμφωνήσετε

ότι εκείνος ο πόνος, εκείνη η δυσκολία,
εκείνα τα εμπόδια που αντιμετωπίσατε -

λόγω αυτών είστε τώρα λίγο πιο δυνατοί.

Ίσως και λίγο πιο σοφοί.

Ίσως ακόμη να έχετε μια καλύτερη
αίσθηση συμπόνοιας και προοπτικής

επειδή τα έχετε περάσει αυτά.

Δεν χρειάζεται λοιπόν να κάνουμε
ότι μας αρέσουν οι δυσκολίες της ζωής μας,

αλλά πρέπει να έχουμε μονίμως κατά νου

ότι φέρνουν και κάποια κρυφά δώρα
ανάλογα με το πώς αποκρινόμαστε σε αυτές -

αυτό έχω μάθει.

Έτσι, η ερώτηση πώς θα εξελίξουμε
το ταλέντο μας προς όφελος της ζωής μας

με ώθησε να γυρίσω τον κόσμο
και να μελετήσω με πολλούς μέντορες

για πάνω από μια δεκαετία
και σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Και με οδήγησε σε αυτό που ονομάζω
την προσέγγιση του ειρηνικού πολεμιστή.

Δεν είναι ο δικός μου,
ο προσωπικός μου τρόπος,

δεν χρειάζεται να γίνετε μέλος
σε κάποιον σύλλογο.

Είναι ο δικός μας τρόπος.

Επειδή όλοι όσοι γνωρίζω αγωνίζονται
να ζήσουν ήρεμα και γαλήνια,

αλλά υπάρχουν και στιγμές στη ζωή μας
που χρειαζόμαστε το πνεύμα του πολεμιστή.

Οι προκλήσεις της καθημερινότητας
βγάζουν από μέσα μας αυτό το πνεύμα.

Κάνω λοιπόν αυτό:

Μιλάω για γαλήνια ψυχή
και πνεύμα του πολεμιστή.

Είναι μια έννοια ισορροπίας -

να ζούμε με το κεφάλι στα σύννεφα
αλλά με τα πόδια μας στη γη.

Και μετά θα ρωτήσετε,

«Πώς θα φέρει την αλλαγή
η προσέγγιση του ειρηνικού πολεμιστή;»

Ας είμαστε ρεαλιστές.

Όταν τα πράγματα πάνε υπέροχα στη ζωή μας

-και όλοι μας έχουμε τέτοιες στιγμές
που όλα πάνε πρίμα-

τότε δεν θέλουμε την αλλαγή.

Αυτές τις φορές θέλουμε
όλα να μείνουν όπως είναι,

αλλά δεν μένουν.

Κι έτσι η ζωή αλλάζει -
η ζωή είναι γεμάτη αλλαγές.

Αλλά όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά,

όταν προκύπτουν προκλήσεις στη ζωή μας,

τότε αποζητούμε την αλλαγή.

Κάποιοι από εμάς,
φτάνει απλώς να κρυολογήσουμε,

και αρχίζουμε να αναθεωρούμε τη ζωή μας.

Καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Συνεπώς, κάθε φορά που συναντάμε
κάποιο κώλυμα, μια δυσκολία,

αρχίζουμε να εξετάζουμε εκ νέου τη ζωή μας

κι αναρωτιόμαστε
αν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι.

Και υπάρχουν δύο ειδών αλλαγές:

οι εξωτερικές αλλαγές,

που επιτυγχάνονται με πολιτικό ακτιβισμό,

με την αλλαγή των τεχνολογιών,

των κοινωνικών θεσμών.

Υπάρχει μια μακρά παράδοση
να αλλάζουμε τον κόσμο,

να βελτιώνουμε τον κόσμο γύρω μας.

Και είναι πολύ σημαντικό.

Υπάρχει και μια παράδοση
εσωτερικής αλλαγής,

-ψυχολογικής, πνευματικής,
προσωπικής ανάπτυξης-

όπου οι άνθρωποι λένε: «Νομίζω ότι
η μεγαλύτερη αλλαγή που μπορώ να κάνω

είναι να αλλάξω τον εαυτό μου,

και μετά μπορώ να φέρω περισσότερα
στον κόσμο και να είμαι πιο χρήσιμος».

Βέβαια, για μερικούς ανθρώπους

υπάρχει μια αντίθεση
ανάμεσα στα δύο είδη της αλλαγής.

Λένε, «Δεν θέλω να κάθομαι στα αυγά μου
και να σκέφτομαι τον εαυτό μου,

και θέλω να είμαι
πολιτικά ενεργός στον κόσμο».

Πραγματικά αντιμετώπισα
αυτή τη σημαντική ερώτηση.

Περπατούσα στην Τέλεγκραφ Άβενιου
με τον Σώκρατες

στα τέλη της δεκαετίας του '60.

Ο πόλεμος στο Βιετνάμ μαινόταν.

Έκανα πολύ δουλειά στον εαυτό μου τότε:

αυτοστοχασμό, ενδοσκόπηση, αυτοανάλυση.

Έκανα ακόμη και ένα είδος αυτομασάζ
των αρχαίων Μογγόλων πολεμιστών

για να διώχνω την ένταση
που συσσωρεύεται από τον φόβο

στην επιφάνεια όλων των οστών
στο σώμα μας -

μου έπαιρνε σχεδόν έξι ώρες.

Έτσι έκανα πολύ αυτοβελτίωση,

και καθώς περπατούσαμε στην λεωφόρο,

είδα μια αφίσα
για τα παιδιά που λιμοκτονούν,

τους καταπιεσμένους λαούς,

την οργάνωση και τον ακτιβισμό
κατά των πολέμων.

Γυρίζω και λέω στον Σώκρατες,

«Ξέρεις, νιώθω λίγο ένοχος και εγωιστής
να κάνω τόση δουλειά για τον εαυτό μου

όταν υπάρχει τόσο κόσμος με ανάγκες».

Στην αρχή δεν είπε τίποτα
και ξαφνικά γυρίζει σε μένα

και λέει, «Ρίξε μου μια μπουνιά».

Του λέω, «Άκουσες τι σου είπα;»

Απαντάει, «Έλα, θα σου δώσω 5 δολάρια
αν μου ρίξεις ένα χαστούκι.

Έλα, ρίξτην».

Φαντάστηκα ότι μου έκανε κάποια δοκιμασία,

πήρα τη στάση του πυγμάχου
και τελικά του ρίχνω μια γροθιά.

Σε δέκατα του δευτερολέπτου
βρέθηκα στο έδαφος

με το χέρι γυρισμένο
πίσω από την πλάτη μου.

Και καθώς με βοηθούσε να σηκωθώ

μου είπε, «Είδες ότι λίγη μόχλευση
μπορεί να φέρει αποτελέσματα;»

Είπα, «Ναι, το πρόσεξα».

Μου είπε «Αν λοιπόν θες
να βοηθήσεις τους ανθρώπους,

φυσικά κάνε ό,τι σου λέει η καρδιά σου

αλλά μην αμελείς
να βελτιώνεις τον εαυτό σου,

γιατί αυτό θα σου δώσει
τη διαύγεια και το θάρρος

ώστε να ξέρεις πώς να εφαρμόσεις
τη σωστή μόχλευση,

στο σωστό μέρος,

το σωστό χρόνο,

και πραγματικά να επιφέρεις
θετική αλλαγή στον κόσμο.

Έτσι, δεν είναι θέμα ποιο
από τα δύο είδη αλλαγής να κάνεις -

είναι απαραίτητο να γίνουν
και η εσωτερική και η εξωτερική.

Τώρα, ακόμη και αν αποφασίσουμε
να βελτιώσουμε τον εαυτό μας

πού θα εφαρμόσουμε τη σωστή μόχλευση;

Από τι θα αποτελείται;

Κάποιοι εστιάζουν στη βελτίωση
του εσωτερικού τους κόσμου.

Αυτό είναι πιο δημοφιλές
στις μεταφυσικές πνευματικές παραδόσεις

και στα κινήματα αυτοβοήθειας -

πώς να αλλάξετε τις σκέψεις σας,
να σκέφτεστε πιο θετικά κλπ.

Έτσι χρειάζεται δουλειά
με το πνεύμα και τα συναισθήματα

για να έχουμε τα σωστά συναισθήματα κλπ,
για να αλλάξουμε τον κόσμο.

Η έμφαση που δίνω σε αυτό,
νομίζω μπορεί να εξηγηθεί καλύτερα

περιγράφοντας δύο βασικές
προσεγγίσεις στην αλλαγή,

κάνοντας αυτό που πρέπει να γίνει.

Και η πρώτη προσέγγιση
είναι πολύ δημοφιλής.

Ακούγεται κάπως έτσι:

«Πρώτα πρέπει να ησυχάσει ο νους, ώστε
να μπορείς να έχεις ισχυρή αυτοπεποίθηση,

να αυξήσεις το αυτοσυναίσθημά σου
ώστε να εξασκήσεις την θετική αυτοομιλία,

να βρεις τον στόχο σου
και να επιβεβαιώσεις τη δύναμή σου,

να ελευθερώσεις τα αισθήματά σου
και να οραματιστείς θετικά αποτελέσματα,

ώστε να μπορείς να βρεις το θάρρος

να αντλήσεις την σιγουριά,

να μαζέψεις την αποφασιαστικότητα,

να διαμορφώσεις τη δέσμευση,

να νιώσεις ότι έχεις αρκετό κίνητρο,

ώστε να κάνεις
οτιδήποτε χρειάζεται να γίνει».

Ουφ!!! Αυτό κι αν είναι προσέγγιση.

Συνιστώ την άλλη,
που είναι απλώς να το κάνεις.

(Γέλια)

Πάντα εκεί θα καταλήγει η ζωή,

είτε μας πάρει λίγα λεπτά
ή μερικούς μήνες και χρόνια.

Η ερώτηση πάντα παραμένει η εξής:

Τι θα κάνεις τώρα
ανάλογα με τις περιστάσεις;

Γιατί μου φαίνεται
ότι πρέπει να δούμε καλύτερα

τι μπορούμε να ελέγξουμε
λιγότερο ή περισσότερο.

Μπορούμε να ελέγξουμε τις σκέψεις
που μας έρχονται και να τις αλλάξουμε;

Να σας ρωτήσω, πόσοι από εσάς
έχετε κάποτε διαβάσει ένα βιβλίο

σχετικά με τη θετική σκέψη,
τη δύναμη της θετικής ψυχολογίας,

τoν θετικό τρόπο σκέψης,
τη θετική διανοητική στάση;

ΟΚ, βλέπω αρκετά χέρια.

Τώρα, πόσοι από εσάς
είχατε μόνο θετικές σκέψεις

αφότου διαβάσατε αυτό το βιβλίο,
ας πούμε, για κάμποσες εβδομάδες;

Κανένας;

Ενδιαφέρον! Έτσι δεν είναι;

Και φυσικά πιστεύουμε
ότι αν το διαβάζαμε δύο φορές,

αν υπογραμμίζαμε τα βασικά σημεία
και κάναμε όλες τις ασκήσεις,

ίσως κι εμείς να κάναμε θετικές σκέψεις.

Ίσως να ήταν κι έτσι.

Αλλά όσο και να έψαξα,

δεν έχουμε απευθείας έλεγχο στις σκέψεις
που συνειδητοποιούμε ότι κάνουμε.

Δεν έχουμε φίλτρο ανεπιθύμητων
σκέψεων στο κεφάλι μας -

πολλές περιττά μηνύματα
καταφέρνουν να περάσουν.

Και είναι εντελώς φυσικό,
είναι μέρος της ζωής.

Κάποιες φορές κάνω θετικές σκέψεις,
κάποιες φορές είναι αρνητικές.

Έχω πλέον γαλήνη στο μυαλό μου
γιατί το έχω αναγνωρίσει -

δεν ανησυχώ πλέον γι' αυτό.

Αν θέλετε να πάθετε εμμονή με κάτι,
θα σας πω πώς θα γίνει.

Απλώς προσπαθώ όλη μέρα πάρα πολύ
να μην κάνω μια δεδομένη σκέψη.

Και με τα συναισθήματά μας;

Μπορούμε να τα ελέγξουμε;

Αν μπορούσαμε να βρούμε τη θέληση

να νιώθουμε διαφορετικά
από ό,τι νιώθουμε κάθε στιγμή,

τότε τα σεμινάρια και οι ομιλίες μου
θα ήταν πολύ σύντομες.

Θα έλεγα απλώς, «Γεια σας, με λένε Νταν.

Προτείνω να νιώθετε χαρούμενοι
για το υπόλοιπο της ζωής σας».

(Γέλια)

Κάποιος με πλησίασε
μετά από κάποια ομιλία που έκανα,

και είπα, «Νταν, δεν ξέρω.
Πρέπει να στο πω. Νιώθω τόσο εμψυχωμένος».

Είπα, «Μην ανησυχείς, θα σου περάσει».

(Γέλια)

Επειδή είναι αλήθεια, σωστά;

Η έμπνευση είναι περαστική,
η προθυμία αυξάνεται και μειώνεται.

Το ερώτημα παραμένει, τι θα κάνουμε;

Τι θα κάνουμε;

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας
ένα μικρό μυστικό.

Πώς θα μεταμορφώσουμε όσα ξέρουμε
σε κάτι που πράγματι θα κάνουμε;

Δεν είναι αυτή
η κύρια πρόκληση στη ζωή μας;

Θα σας δώσω
ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα,

γιατί όλοι ξέρουμε, για παράδειγμα -

σηκώστε τα χέρια σας αν ξέρετε,
αν συνειδητοποιείτε

ότι είναι καλό να κάνετε τακτική,
μέτρια άσκηση σχεδόν κάθε μέρα.

Παρακαλώ...

Και μόνο σηκώνοντας το χέρι
το αίμα κυκλοφορεί στο σώμα σας.

Έτσι το συνιστώ.

Εντάξει, όλοι το γνωρίζουν -

νομίζω ότι βλέπω κάποιον εκεί πίσω
που κάνει...

Μάλλον όχι, μάλλον όχι.

Όλοι το ξέρουμε, αλλά θα ξαναζητήσω -
παρακαλώ σηκώστε χέρι

αν κάνετε τακτική,
μέτρια άσκηση σχεδόν κάθε μέρα.

Εντάξει. Βλέπω αρκετά χέρια σηκωμένα
αλλά είναι λιγότερα αυτή τη φορά.

Έτσι, κάποιοι γνωρίζετε ότι σας κάνει καλό

αλλά είμαι βέβαιος ότι για σοβαρούς λόγους
-το πρόγραμμά σας και λοιπά-

δεν βρήκατε χώρο για να εντάξετε
την άσκηση στην καθημερινή ζωή σας.

Αυτό είναι λοιπόν το μικρό μου μυστικό:

Όταν ξυπνήσετε αύριο το πρωί,

απλώς κάντε ό,τι κάνετε κάθε μέρα
και μετά κάντε μια αναπήδηση.

Μετά συνεχίστε τη μέρα σας.

Και την άλλη μέρα, κάντε άλλη
μια αναπήδηση - μόνο μία αναπήδηση.

Και την επόμενη μέρα, κάντε μία αναπήδηση.

Στο τέλος των 30 ημερών,
αν έλθει κάποιος και σας πει,

«Παρεμπιπτόντως,
εσείς ασκήστε καθημερινά;»

(Γέλια)

Ναι!

Βεβαίως το βρίσκουμε διασκεδαστικό
και είναι και λίγο αστείο,

αλλά φυσικά είστε πολύ πιο μπροστά,

και θα πείτε, «Έλα τώρα, Νταν,

έτσι δεν βελτιώνομαι στην αεροβική,

ούτε αλλάζει ο μεταβολισμός μου,
ούτε θα έχω τα οφέλη της άσκησης»

αλλά είναι σημαντικό
και θα σας πω τον λόγο:

Πρώτον, πήρατε μια απόφαση
που την τηρήσατε πιστά.

Βρήκατε χρόνο σε κάθε μέρα
για τη σωματική σας άσκηση.

Τον δεύτερο μήνα,
μπορεί να κάνετε δύο αναπηδήσεις -

η άσκησή σας διπλασιάζεται.

Ναι!

(Γέλια)

Μπορεί να βάλετε μουσική και απλώς
να κινήσετε το σώμα σας, κάθε άρθρωση.

Ίσως - ξέρετε ότι το δυσκολότερο μέρος
της άσκησης είναι να βάλεις τη φόρμα.

Μπορεί να κάνετε το μισό γύρο
του τετραγώνου σας, αναπνέοντας βαθιά.

Μπορεί ακόμη και να μάθετε
τη γυμναστική του ειρηνικού πολεμιστή

την οποία κάνω κάθε μέρα
εδώ και 27 και μισό χρόνια -

κάθε μέρα.

Είναι ένα πρόγραμμα 4 λεπτών,

και βασίζεται στην αρχή

που συμφωνεί με όσα μοιράστηκα μαζί σας:

μικρή ποσότητα από κάτι
είναι καλύτερη από πολλή...

Ναι.

Με άλλα λόγια, είναι ωραίο
να κάνετε μεγάλα όνειρα,

αλλά ξεκινήστε με τα μικρά,

και μετά θα βρείτε το δρόμο σας.

Η ζωή ίσως κάποιες φορές μας πνίγει

όταν σκεφτόμαστε
το παρελθόν και το μέλλον.

Η συγγραφέας Μπάρμπαρα Ρασπ είπε,

«Το μάθημα είναι απλό.
Ο μαθητής είναι περίπλοκος».

Όταν επικεντρωνόμαστε λιγότερο, βασικά,
προσπαθώντας να κάνετε τις σωστές σκέψεις,

και θετικές σκέψεις και πνευματική ειρήνη

και ακριβώς τα σωστά συναισθήματα,

αν εστιάσουμε σε αυτά
πάνω στα οποία έχουμε έλεγχο

-πώς κουνάμε τα χέρια και τα πόδια μας,
όσα όντως κάνουμε κάθε στιγμή-

αυτό απλοποιεί τη ζωή μας.

Ξυπνάτε ποτέ το πρωί και σκέφτεστε,

«Έχω να κάνω 26 πράγματα σήμερα;»

Αλλά στην ουσία μόνο ένα πράγμα
πρέπει να κάνετε:

Ανοίξτε τα μάτια σας όταν ξυπνήσετε,

και σηκώστε τον κορμό σας,

-εκτός αν κοιμάστε καθιστοί στο κρεβάτι-

μετά βάλετε τα πόδια στο πάτωμα,

το ένα πρώτα και μετά το άλλο.

Η ζωή μου είναι πολυάσχολη.
Σίγουρα έτσι είναι και η δική σας.

Αλλά η δική μου έχει γίνει πολύ απλή

όταν συνειδητοποίησα ότι μπορώ
να κάνω μόνο ένα πράγμα τη φορά.

Ένας νεαρός φοιτητής
ήρθε κάποτε και μου είπε,

«Νταν, ξέρω ότι χρεώνεις πολλά
για προσωπικές συμβουλές,

αλλά είμαι φτωχός φοιτητής
και έχω μόνο ένα δολάριο.

Μπορείς να μου πεις κάτι για ένα δολάριο;»

(Γέλια)

Είπα, «Φυσικά,» και του είπα έξι λέξεις
που μπορούσαν να αλλάξουν τη ζωή του

αν όντως τις εφάρμοζε.

Οι έξι λέξεις ήταν απλώς,

«Εδώ και τώρα,

ανέπνευσε και χαλάρωσε».

Απλώς να θυμόμαστε να κάνουμε
αυτά τα πράγματα πιο συχνά.

Να θυμόμαστε πού είμαστε,

πού είμαστε τώρα, αυτήν εδώ τη στιγμή.

Τη στιγμή της πραγματικότητας,
τη μοναδική.

Ο Μαρκ Τουαίην είπε,
«Υπέφερα πάρα πολλά στη ζωή μου,

τα περισσότερα από τα οποία
ποτέ δεν συνέβησαν».

(Γέλια)

Ναι, γελάμε γιατί περιέχει κάποια αλήθεια.

Μας θυμίζει κάτι δικό μας.

Τα περισσότερα προβλήματά μας
τα πλάθει το μυαλό μας

για το παρελθόν και το μέλλον,
όσα μετανιώνουμε και όσα αγωνιούμε,

αλλά αμέσως τώρα
μπορούμε να χειριστούμε αυτή τη στιγμή.

Η ζωή έρχεται προς τα εμάς
σε κύματα αλλαγών.

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε
ή να ελέγξουμε αυτά τα κύματα,

αλλά μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι σέρφερ.

Και για να κλείσουμε,

θα σας προτείνω, σε όλους μας,
να εξασκηθούμε στο σέρφινγκ.

Μάθετε να σερφάρετε πάνω στα κύματα
της αλλαγής εδώ και τώρα,

κάθε στιγμή.

Πάντα μπορούμε να χειριστούμε τη στιγμή,

και η ποιότητα των στιγμών μας

γίνεται η ποιότητα των ζωών μας.

Ευχαριστώ πάρα πολύ.

(Χειροκρότημα)